My anarchy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 19

"Όχι Έλλη δεν θα βγούμε αύριο." Ξεφυσιξα καθώς έκανα γύρους μέσα στο δωμάτιο μου.

"Μα γιατί; Εύα τελευταία είσαι πολύ αρνητική. Να το κοιτάξεις." Μου λέει και στριφογυρίζω τα μάτια μου.

Τόσο πολύ που τα στριφογυριζεις θα πάθεις τίποτα...

"Πρέπει να διαβάσω." Της είπα και νομίζω πως πνίγηκε.

"Τι να κάνεις λέει; Σταμάτα να είσαι φυτό μωρη και πέρασε λίγο καλά! Ούτο σι αλλος σε λίγους μήνες μπορεί να φύγεις...σε αυτήν την ανταλλαγή μαθητών." Γκρινιάζει.

"Αχ δεν ξέρω εντάξει; Μπορεί να βγούμε μπορεί και όχι, σταματα να με πρηζεις." Παραπονέθηκα και άκουσα κάτι να πέφτει στο παράθυρο μου.

Το άνοιξα και κοίταξα κατευθείαν κάτω στο έδαφος.

Φυσικά και ήταν αυτός.

"Ναι θα μιλήσουμε αύριο τώρα πρέπει να κλείσω γεια." Είπα βιαστικά και έσκυψα ξανά το κεφάλι μου από το παράθυρο.

"Τι θες εδώ;" Τον ρώτησα και νομίζω χαμογέλασε.

Σκαρφάλωσε πάνω στο παράθυρο και έκανα στην άκρη για να μπει στο δωμάτιο μου.

"Δεν μπορείς να μου κρατάς μούτρα για πολύ φενεται." Γέλασε βγάζοντας το μπουφάν του και αφήνοντας το στην καρέκλα μου.

"Πες τι θέλεις και μετά φύγε." Σταύρωσα τα χέρια μου και τον κοίταξα.

"Κοίτα, δεν ξέρω τι σου έκανα και θέλω πολύ να μάθω γιατί αντιδρας τόσο περίεργα σήμερα." Έβαλε τα χέρια του στις τσέπες της φόρμας του.

Να ξες, ίσως ζήλεψα λίγο που ήσουν με άλλη. Λίγο. Πολύ λίγο.

"Δεν μου αρέσει έτσι όπως μου φέρεσαι. Εννοώ, δεν μου αρέσει που την μια στιγμή θα φιλάς εμένα και την άλλη κάποια άλλη. Απλά δεν μου αρέσει." Του είπα και χαμογέλασε.

"Άρα ζηλεύεις που φιλάω άλλες." Στηρίζεται πίσω στον τοίχο.

"Όχι αυτό δεν είναι ζήλια. Απλά εγώ κρατάω επίπεδο και δεν θέλω να είμαι σαν αυτές που βρίσκεις στα κλαμπ." Τον πλησίασα.

Το παράθυρο είναι δίπλα. Ρίξε τον κάτω να τελειώνουμε μια ώρα νωρίτερα.

"Οκευ." Γελάει και τον κοιτάω περίεργα.

"Οκευ; Αυτό έχεις να πεις;" Του λέω και γνέφει.

"Τι άλλο πρέπει να πω δηλαδή; Δεν ανάγκασα ποτέ καμία να κάνει κάτι που δεν θέλει και δεν θα το κάνω σε εσένα. Φίλοι;" Άπλωσε το χέρι του μπροστά μου και το κοίταξα.