Εγώ και ο Μάριος βγαίνουμε από το αυτοκίνητο και τον ακολουθώ μέχρι την πόρτα.
Χτυπάει το κουδούνι και περιμένουμε για λίγο αλλά δεν ανοίγει κάνεις, "Έχεις κλειδιά;" Τον ρωτάω και εκείνη την στιγμή τα βγάζει από την τσέπη του.
Σπρώχνει την πόρτα να ανοίξει και μπαίνω μέσα κοιτώντας τριγύρω, "Μαμά;" Λέω δυνατά για να ακουστω.
"Εύα;" Την ακούω να κατεβαίνει τα σκαλιά και γυρνάω να κοιτάξω πίσω μου, "Μάριε; Τι κάνετε εδώ;" Μας ρωτάει και μας πλησιάζει.
"Μάθαμε τι έχει γίνει." Σταυρώνω τα χέρια μου, "Γιατί ρε μαμά;" Αφήνω μια ανάσα.
"Εύα αυτό είναι ένα θέμα ανάμεσα σε εμένα και τον μπαμπά σας." Μου απαντάει.
"Το ξέρω. Απλά... γιατί έτσι; Μπορούσατε να το κάνετε πιο ήρεμα, χωρίς καυγάδες." Της λέω αλλά ξέρω ότι ο,τι και να πω δεν θα αλλάξει τίποτα.
"Εύα ότι έγινε έγινε." Μου απαντάει έντονα.
"Συμφωνώ με την μικρή. Ξέραμε ότι δεν τα πηγαίνατε καλά... Κυρίως όταν φύγαμε και οι δύο από το σπίτι. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να είστε έτσι μεταξύ σας." Μπαίνει και ο Μάριος στην συζήτηση.
"Επιπλέον, η Εύα θα γεννήσει σε λίγους μήνες. Σκοπεύετε να μαλώσετε στο νοσοκομείο με τον μπαμπά;" Την ρωτάει και τον κοιτάει αφήνοντας μια ανάσα.
"Για αυτό λέμε εσένα, εσύ θα καταλάβεις."
"Δεν ξέρω." Μας κοιτάει και κάνει μια παύση, "Θα δω τι μπορώ να κάνω." Λέει τελικά και χαμογελάω.
"Εσύ πως είσαι; Πώς πάει η εγκυμοσύνη;" Γυρνάει να με κοιτάξει.
"Μια χαρά, τώρα τελευταία έχω κάποιες λιγούρες." Λέω και γελάμε.
"Ο Άρης;" Ρωτάει και ξαφνιάζομαι για μια στιγμή.
Ακόμα δεν μπορώ να συνηθίσω το γεγονός ότι αρχίζει να είναι ήρεμη και πιο ανοιχτή προς το θέμα 'Αρης'.
"Ουαου μαμά, ρωτάς για τον Άρη και όχι για τον γιο σου." Ο Μάριος στριφογυρίζει τα μάτια του και γελάω.
"Αμάν κι εσύ γκρινιάρη." Τον σκουντάει στον ώμο, "Εσένα σε βλέπω, την Εύα όχι." Του λέει και νιώθω λίγο άσχημα που δεν ήρθα καθόλου να τους δω τον τελευταίο μήνα.
"Τέλος πάντων, εγώ πρέπει να φύγω, θα κανονίσω να περάσω και αύριο." Της λέω και αφού τους χαιρετήσω βγαίνω από το σπίτι.
Ανοίγω το κινητό μου και βρίζω κάτω από την ανάσα μου όταν βλέπω πόσες φορές προσπάθησε να με καλέσει ο Άρης αλλά δεν το άκουσα.
Την στιγμή που πάω να καλέσω τον αριθμό του το κινητό μου κλείνει και ξεφυσαω ενοχλημένη.
Τέλεια.
[...]
Ανοίγω την πόρτα και αφού μπω μέσα στο σπίτι βγάζω τα παπούτσια μου.
"Που στο διάολο ήσουν; Και γιατί δεν απαντάς το τηλέφωνο σου!" Ο Άρης φωνάζει βγαίνοντας από το δωμάτιο και αφήνω μια ανάσα.
"Ηρέμησε." Του λέω σοβαρή, "Δεν σου είπε η Έλλη;" Τον ρωτάω και με κοιτάει ξαφνιασμένος.
"Ποια Έλλη; Είχε φύγει με τον Μάρκο μέχρι να βγω εγώ!" Κουνάει τα χέρια του.
"Καλά, καλά μην φωνάζεις!" Λέω αφήνοντας μια ανάσα.
"Στην μαμά μου ήμουν, ήρθε ο Μάριος να με πάρει, χώρισε με τον μπαμπά μου." Χτενίζω προς τα πίσω τα μαλλιά μου και με κοιτάει.
"Λυπάμαι..." Λέει χωρίς να φωνάζει αυτή της φορά.
"Αργά ή γρήγορα θα γινόταν ούτως ή άλλως. Έμεναν μαζί μέχρι να μεγαλώσω εγώ και ο Μάριος." Ανασηκώνω τους ώμους μου.
Λίγο πριν σταματήσω την συζήτηση θυμάμαι τι είδα καθώς έμπαινα στο αυτοκίνητο του αδερφού μου και σηκώνω το βλέμμα μου.
"Μια ωραία ερώτηση όμως είναι..." Κάνω μια παύση και με κοιτάει περίεργα, "Τι έκανες, ή έλεγες, εσύ με την Μαρία το μεσημέρι." Λέω και σμίγει τα φρύδια του.
"Τι εννοείς;" Λέει και αφήνω ένα γελάκι.
"Άστο, κατάλαβα." Στριφογυρίζω τα μάτια μου και τον προσπερναω για να μπω στο δωμάτιο.
"Έι, έι, έι, σίγουρα δεν έγινε αυτό που σκέφτεσαι." Με ακολουθεί και γυρνάω να τον κοιτάξω.
"Τότε τι έγινε;" Τον ξανά ρωτάω.
Αρχίζει να γελάει, "Πάντα ζήλευες, αλλά τώρα με την εγκυμοσύνη είναι ακόμα χειρότερα." Λέει μέσα από τα γέλια του και στριφογυρίζω τα μάτια μου.
"Ναι, πολύ αστείο Άρη." Του γυρνάω την πλάτη μου καθώς βάζω το κινητό μου να φορτίζει.
"Αφού δεν μπορείς να μου κρατήσεις μούτρα ρε χαζό." Πιάνει το πρόσωπο μου και το σηκώνει ψηλά ώστε να τον κοιτάω.
"Και για να σου φύγει η απορία," Ενώνει στιγμιαία τα χείλια μας, "Απλά της ξεκαθάρισα ότι θα πρέπει να ξεχάσει ο,τι είχε να κάνει με εμένα, κι εμένα φυσικά, γιατί σύντομα θα γίνω πατέρας του πατέρας." Λέει και ένα αχνό χαμόγελο φωτίζει το πρόσωπο του.
Προσπαθώ να τον κοιτάξω σοβαρή, αλλά δεν τα καταφέρνω και του δίνω ένα μεγάλο χαμόγελο πριν γελάσω και ακουμπήσω το πρόσωπο μου στο χέρι του.
"Σ'αγαπω γαμώτο."
________________
Γειαα
Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο;
Λοιπόν, μάθαμε τελικά τι είπε ο Άρης με την Μαρία.
Επίσης θέλω να βρω κάποιον να με αγαπάει όπως ο Άρης την Εύα :')
Τι λέτε να γίνει μετά;
Τα λέμε❤️
YOU ARE READING
My anarchy
Action"Ρε φίλε, την αγαπάς;" Με ρωτάει και γυρνάω να τον κοιτάξω. "Όσο τίποτα άλλο." Του απάνταω και χαμογελάει. "Τότε γιατί κάθεσαι εδώ και κλαιγεσαι αντί να πας να την βρεις;" Λέει και κοιτάω τον ουρανό. "Γιατί αν την αγαπώ πρέπει να μείνω μακριά της...
