Başarılı bir cinayet büro komiseri olan Miray, yardımcısından gelen yeni bir cinayet ihbarı ile harekete geçer. Ancak işler bu sefer onun için diğer çözdüğü dosyalar kadar kolay değildir. Bir uçurum kıyısında sırlarla çevrili bir ölüm zinciri... Çok...
"İyi ben de ne olsun, nereye böyle, göreve mi gidiyorsun, cinayet falan mı var?" Olcay sıkıntılı bir nefes verdi. "Akıl hastanesinde bir intihar vakası var ona gidiyorum. Kim bilir tıktığımız hangi katil. Bıktım yemin ederim."
Gülümsedim. "Sakin ol. İlk defa karşılaşmıyoruz, çok sık yaşadığımız bir durum. Adam önce o kadar cinayeti işliyor, yetmezmiş gibi kendi cinayetini de kendisi işliyor." Olcay göz devirdi. "Manyak hepsi yemin ederim, Allah'ın psikopatları."
"Bu arada, Kaan nasıl oldu?"
"İyi ya çok şükür, aslan gibi kardeşim. Çıkacak bugün yoğun bakımdan. Gideceğim yanına, işin yoksa beraber gidelim?"
"Tamam, ararsın." Omuzuna dokundum. "Hadi sana kolay gelsin."
"Sağ ol. Görüşürüz."
Başkomiserin odasına girdim. "Günaydın Miray, geç otur." Masanın önündeki koltuklardan birine oturdum. "Öncelikle geçen akşam düzenlenen operasyondaki başarın için tebrik ederim. Aferin. Ahlak masası başkomiserine karşı beni yanıltmadın, başarılı olacağını biliyordum. İkinci olarak..."
Parmaklarını birbirine bağlayıp, ellerini masanın üstüne koydu. nefes verdi. "Yürüttüğün cinayet dosyası..."
"Emre Taşkın." Keyiften uzak sesim bir çırpıda adını söyleyivermişti.
"Evet, Emre Taşkın. Ne alemdesin, yok mu Berat'tan bir gelişme?"
"Yok başkomiserim. Günlerdir hiçbir gelişme yok. başka herhangi bir delile falan da ulaşamadık." Bu beni mahcup eden bir durumdu. Başarısız olmak tahammül edebileceğim bir şey değildi.
"Dosya birden çok durağanlaştı. Bu durum canımı sıkıyor. Birkaç ay önce, hiçbir delile ulaşamadığımız ve katili bulamayıp kapatmak zorunda kaldığımız bir dosya vardı hatırlıyor musun?"
