1.7 _

678 118 33

Harorihi__ द्वारा

लेखक: Harorihi__

-UNICODE-

" ငါ စိတ်ချပါရစေ။ "

မနက် ခြောက်နာရီကတည်းက ပြန်ဖို့ စီစဥ်ထားပေမဲ့ အခုချိန်ထိ ယွန်ဆောင်း မသွားနိုင်သေး။ ဂျောင်ဝန်းကို လုံးဝ မယုံကြည်တာမျိုး မဟုတ်ပေမဲ့၊ ယုံကြည်တာမျိုးလည်း မဟုတ်ပြန်။ နှစ်ယောက်တည်း စိတ်ချလက်ချနဲ့ ထားခဲ့ပြီးတော့မှ အရင်လို ပြန်ဖြစ်မှာကို ကြောက်ရပြန်သည်။ သူ့လို မဟုတ်ဘဲ တည်ငြိမ်နေတဲ့ ဂျောင်ဝန်းကို ယုံကြည်ပေးဖို့က ထင်သလောက် မလွယ်ကူ။ အရှေ့မှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ အရာတွေက နည်းနည်းနောနောမှ မဟုတ်ပေဘဲ။

" ဒီစကားကိုပဲ ပြောနေတာ လက်ချိုးရေလို့တောင် မရတော့ဘူး။ ခင်ဗျား ... အာ ... အစ်ကို စိတ်မပူပါနဲ့။ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ယုံကြည်လိုက်လို့ ဖြစ်ပါတယ်။ "

အများကြီး တည်ငြိမ်လာတဲ့ ဂျောင်ဝန်းပုံစံက သူတို့နဲ့ အသားမကျသေးပေမဲ့၊ ယွန်ဆောင်းရဲ့မသိစိတ်က ဘာကြောင့် ကရုဏာသက်နေမိသလဲ မသိပါ။ သည်အတိုင်း စကားပြောနေတာတောင်မှ သနားစရာကောင်းနေသလိုမျိုး။

" ဂျောင်ဝန်း "

ကားသော့နဲ့ လိုအပ်တာတွေကို ယူပြီး အခန်းထဲကနေ ပြန်ထွက်လာတဲ့ ယွန်ဆောင်းက သူ့ကို ခေါ်တာမို့ ဆောင်းဟွန်းအခန်းဆီ သွားဖို့ပြင်နေရာကနေ ဂျောင်ဝန်းက ယွန်ဆောင်းဘေးသို့ ပြန်လျှောက်လာသည်။

အဓိပ္ပါယ်ဖော်ရခက်တဲ့ အကြည့်တွေက ဂျောင်ဝန်းအား တောင်းပန်နေသယောင်။ နှုတ်ကတော့ တစ်ခွန်းမှ မဟသေးချေ။ ပခုံးတစ်ဖက်ကို ခပ်သာသာ ဆုပ်ကိုင်လာတာကြောင့် ဂျောင်ဝန်း လန့်သွားမိတာတော့အမှန်။

" တောင်းပန်ပါတယ်။ "

ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ပခုံးကိုပဲ ဖွဖွပုတ်ပြီး၊ ထွက်သွားတဲ့ ယွန်ဆောင်းကို ဂျောင်ဝန်း မျက်စိတစ်ဆုံး ကြည့်နေမိသည်။ ဘာအတွက် တောင်းပန်သလဲဆိုတာကို ဂျောင်ဝန်း မသိ။ ထွက်သွားတဲ့ သူကိုယ်တိုင်လည်း သိပါ့မလား။ ဂျောင်ဝန်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီး တောင်းပန်စရာတွေက များနေသည်လေ။

" နိုးပြီလား ? "

နိုးတစ်ဝက်၊ မနိုးတစ်ဝက် အနေအထားဖြစ်နေတုန်း အသံလာရာ အခန်းတံခါးဝဆီကို ကြည့်လိုက်တော့ လက်နှစ်ဖက်ကို ပိုက်ကာ တံခါးဘောင်ကို မှီလျက် ရပ်နေသည့်သူ။ ဆောင်းဟွန်း၏ မနက်ခင်းက ကောင်းမွန်သွားပြန်ပြီ။

𝖲𝗍𝗎𝖼𝗄𝗂𝗇𝗀 𝖨𝗇 𝖳𝗁𝖾 𝖦𝗋𝖾𝗒 𝖲𝖼𝖺𝗋𝗌

1.7 _

प्रचारित कहानियाँ

आपको ये भी पसंदे आएँगी