𝖲𝗍𝗎𝖼𝗄𝗂𝗇𝗀 𝖨𝗇 𝖳𝗁𝖾 𝖦𝗋𝖾𝗒 𝖲𝖼𝖺𝗋𝗌

0.2 _

-UNICODE-

" အသက်ကို ဖြည်းဖြည်းရှူ၊ ဘာမှမတွေးနဲ့။ ကျွန်တော်ဘယ်သူလဲ သိပြီလား ? "

" ဒီခွေးကောင်လေးကတော့ ! "

ပခုံးကို လှမ်းရိုက်ပြီး ပြောလိုက်တော့ ရီခီက ရယ်ကျဲကျဲ မျက်နှာဘေးဖြင့် သူ့ကို သိုင်းဖက်လာသည်။ ရီခီ ရောက်လာတာ တကယ်တော်ပါသေးသည်။ Toiletထဲကနေ မထွက်လာနိုင်သေးတဲ့ သူ့ကို ရီခီကပဲ စိတ်အေးအေးထားစေပြီး ခေါ်ထုတ်လာပေးခဲ့တာ။

" ကျွန်တော် ဒီနေ့ည ဒီမှာပဲ အိပ်တော့မယ်။ "

အတည်ပေါက်ကြီးနဲ့ ဆိုဖာပေါ်ကို လှဲချလိုက်တဲ့ ရီခီက တွန်းထုတ်လည်း ပြန်မှာမဟုတ်တာမို့ အပင်ပန်းခံပြီး မပြောချင်တော့တာကြောင့် လွှတ်ထားပေးလိုက်သည်။

" ကျွန်တော် လာအိပ်ပေးရမလား ? "

အခန်းထဲ ဝင်ဖို့ပြင်နေတဲ့ သူ့ကို ဆိုဖာပေါ်ကနေ ခေါင်းထောင်ကြည့်ရင်း ရီခီက မေးသည်။ တကယ်တော့ သူနဲ့ရီခီ့ဆက်ဆံရေးက တစ်လတာ အပျော်တွဲခဲ့တဲ့ ဆက်ဆံရေးဆိုတာထက် ပိုသည်။ တွဲခဲ့တဲ့ တစ်လတာအတွင်းမှာ ဖက်ရုံ၊ ပါးကိုနမ်းရုံအပြင် သူ မကြိုက်တာမှန်သမျှကို ရှောင်ခဲ့တဲ့ ရီခီက သူ့အတွက်တော့ ညီငယ်တစ်ယောက်လိုသာ။

အပေါ်ယံ သတ်မှတ်ခြင်း မဟုတ်။ သူ့အကြောင်းတချို့တစ်ဝက်ကို ရီခီ့အား ပြောပြဖူးသလို၊ ရီခီ စိတ်ရှုပ်လာတိုင်းလည်း သူ့ဆီလာပြီး ရင်ဖွင့်နေကျ ။ Anger Issues ရှိတဲ့ သူ့ရဲ့အစောကလို ပုံစံမျိုးကို ဆောင်းဟွန်းအပြင် မြင်ဖူးသူက ရီခီသာရှိသည်။ သူ့အပေါ် နားလည်ပေးတဲ့ သူဆိုလည်း မမှား။ ထို့ကြောင့်လည်း ရီခီ့ကို ယုံသည်။

" မလိုဘူး ကောင်လေး "

" ကျွန်တော်ကတော့ လိုအပ်တယ်လို့ ထင်တယ်။ "

သူ့အနားကို လှစ်ခနဲ ရောက်လာတဲ့ ကောင်လေး၏ပိတုန်းရောင် ဆံပင်တွေကို ဖွလိုက်တော့ မျက်ပေတုံးလေးက ရယ်၏။

ရီခီဟာ သူ့အတွက်တော့ ထုတ်ပြောစရာမလိုဘဲ အလိုက်သိပေးတတ်တဲ့သူပါပဲ။ သည်လိုမျိုးဖြစ်တိုင်း သူ့အနားမှာ လူတစ်ယောက်ယောက် ရှိနေပေးမှ အဆင်ပြေသည်။ အိပ်လျှင်လည်း တစ်စုံတစ်ယောက်၏လက်ကို ကိုင်ပြီးမှ အဆင်ပြေပြေ အိပ်နိုင်တဲ့ သူ့အဖို့ ဆောင်းဟွန်းလည်း ရောက်မလာတာကြောင့် အခက်တွေ့နေမိတာအမှန်။ သို့သော်လည်း အလိုက်သိလွန်းသည့် ကောင်လေးကြောင့် ပြုံးလိုက်မိသည်။