TEVÂFUK

46| 'BİR ÖMÜR...'

#

Henüz Ayşin'le ilgili pek bir olay olmadığı için onun kısımları kısa ve olaysız oluyor, maalesef. Birkaç bölüm Yaren'in kısımları daha uzun olacak gibi duruyor.

Ayşin'i okumayı mı daha çok seviyorsunuz Yaren'i mi?

(Olay akışını ya da herhangi bir şeyi değiştirmeyecek ama yine de merak ettim.)

#

—> Yaren Başaran

"Ne zaman gelirler?"

"Akşama burada olacaklar." dedim arkama yaslanırken.

"Her şey hazır mı?"

"Hazır hazır. Eşyalar da yerleşti eve. Ben de akşama doğru eve geçeceğim, onları bekleyeceğim."

"Hayırlısıyla gelip gitseler..."

Ayşin'in sıkıntı dolu cümlesine güldüm.

"İnşallah sıkıntısız atlatırız."

"İnşallah ya."

Civan sabahın kör bir vaktinde arayıp beni uyandırmıştı, sağ olsun. Ev işini hallettiğini, eşyalarımı toplayıp aşağı inmemi söylemişti. Apar topar eşyalarımın bir kısmını alıp aşağı indiğimde Civan'la birlikte, onun ayarladığı eve gitmiştik.

2 odalı, küçük denmeyecek ama büyük de sayılmayan bir ev bulmuştu bizim için.

Civan beni oraya bırakıp restorana geçmişti. Ben de eşyalarımı eve yerleştirip beni aşağıda bekleyen Mahmut'la birlikte asıl evime dönmüştüm, yaklaşık yarım saat önce.

Eve döndüğümde Ayşin daha yeni uyanmıştı.

"Sabah sabah ne ara hallettiniz ya? Ruhum bile duymadı vallahi." dedi Ayşin gülerek.

Telefonumun çaldığını duyunca çantama uzandım. İçinden telefonu çıkarıp, arayanın Fatih olduğunu görünce hemen açtım.

"Günaydın." dedim neşeli bir sesle.

"Günaydın gülüm. Ne yapıyorsun?"

"Ayşin'le oturuyoruz. Sen ne yapıyorsun?"

"Evdeyim ben de. Annem sizi kahvaltıya çağırdığını söylememi istedi."

"Öyle mi?" dedim saate bakarken.

Civan beni cidden çok erken uyandırmıştı.

"Tamam, geliriz birazdan."

"Bekliyoruz gülüm. Görüşürüz."

"Görüşürüz."

Telefonu kapatıp Ayşin'e baktım.

"Bizi kahvaltıya çağırıyorlar." dediğimde Ayşin başını sallayıp ayağa kalktı.

"Hazırlanayım." derken telefonunu koltuktan aldı. "Civan'ı arayayım da o da gelsin."

"Aman, aklın kalmasın. Ara." dedim gülerek.

Ayşin de gülerek odasına gitti.

—> Ayşin Çiçek

Yaren'le birlikte evden çıktığımızda merdivenleri inerken dışarıdan gelen sesleri duyabiliyorduk.

"Hayırdır oğlum? Görüştüğün biri mi var?"

Sesin sahibi Civan'a benziyordu. Sesi, söylediği şeyin hoşuna gittiğini belirten bir tondaydı.

Kapıyı açıp dışarı çıktığımızda Civan'ı ve karşısında duran Halil'i gördüm.