Unkiss Me

Epilogue: Talk

Do you still love me?

I opened my mouth to talk but I was too overwhelmed with tears and joy. Inilang hakbang ko si Adan at niyakap siya. Sa pagkakataong ito ay sigurado ako sa nararamdaman ko. Mahal ko siya. Sobrang mahal. Mahal na mahal - pinakamamahal - walang sapat na salita ang pwedeng maglarawan sa pagmamahal ko sa kanya. Maybe I needed to find myself - to buy time to forget - para malusaw ang galit, para makalimutan ang pangit na nakaraan pero heto ako ngayon at nagbabalik kay Adan dahil siya ang para sa akin at ako ang para sa kanya.

I enclosed my arms around his neck and tiptoed so I could hug him better. My tears were falling like rain in the middle of May. I'm very happy yet I couldn't seem to make pigil the tears because it's too much. Adan - he's here now and those pictures hanging on the wall is proof enough that he wants me and loves me with all his heart.

Nang maramdaman ko ang mga palad niya sa baywang ko ay lalo akong napahagulgol. I missed his touch. I missed all of him. He cupped my face and made me look at him. He was smiling. Para bang hindi makapaniwala ang hitsura niya na nandito na ako sa harapan niya. Wala na akong palalagpasing pagkakataon, hindi ko na pakakawalan ang pagkakataon kong makasama siya. I made a face - I pouted my lips while looking at him.

"The scarf isn't mine." Biglang sabi niya. Napatitig ako sa mga mata niya. What was he saying? Pinagana ko ang utak ko. Hindi ko kasi maintindihan. Dapat ang sinasabi na niya ngayon ay ang mahal niya ako tapos ang mga bagay na dapat kong marinig - na hindi niya ako iiwan habambuhay, na he'll take care of me, fuck me every night until we're both spent. Pero bakit mas pinagtutuunan niya ng pansin ang scarf na nakasabit sa leeg ko?

"Not yours?" Dahan-dahan kong sinabi iyon. Napaawang ang labi ko. Akala ko ba he's living alone? Kung mag-isa lang siya sa lugar na ito, bakit may scarf sa bahay na ito na pag-aari ng iba? Ginagago na naman ba ako ni Adan? Napakagat - labi ako. Kumalas ako mula sa pagkakayakap sa kanya at saka hinampas siya sa balikat.

"Ginagago mo na naman ako? Lahat na naman ito palabas mo? Ganoon ba iyon? I thought you were living alone then who the fuck does this scarf belongs?!" Nangigigil agad ako. Pakiramdam ko mukha na naman akong tanga. Na kaunting pang-uto lang ni Adan, naniwala na naman ako. I wanted to cry. Nagpaloko ba ako? I wanted to cry a lot.

Napasinghap ako nang makita ko na nag-iba ang tingin ni Adan. His eyes suddenly became darker. Noon ko naman napansin ang hitsura niya. May pilat siya sa pagitan ng kilay at talukap ng mga mata. He look ripped - lumaki pa yata ang katawan niya kaysa noong huli ko siyang nakita. His face looked mature but he looked hotter too - I want a piece of him but I want to know about the fucking scarf.

Lumayo ako sa kanya ngunit tinatawid niya ang aming pagitan. I was sighing.

"Why did you come here?" He asked. "Kung pagbibintangan mo ako, Casiel, umuwi ka na lang. Clearly, hindi pa buo ang tiwala mo sa akin." Mariin wika niya. I shook my head. It doesn't matter. What he did back then, doesn't matter at all. Ayoko lang na maulit ang mga bagay na iyon. I just want to make sure what's really happening.

Naramdaman ko sa likuran ko ang malamig na pader. Adan cornered me. I was catching my breath.

"Ka-ka-ka-kanino i-i-iyon?" Why the fuck am I being utal?

"It belongs to King David." He said. "He spends time here. Siya at ang mga kaibigan niya. Minsan kasama pa nila ang kapatid mo because he got his heart broken by that fucking doctor." His eyes were becoming more and more intense. Nakita kong tumaas ang kamay niya at pinaglandas niya ang mga daliri niya sa leeg ko papunta sa collarbone ko. I gasped. He was grinning.

"Your body is screaming my name. I can hear it. Casiel." Pabulong na wika niya sa akin. Indeed. I want him. My body wants him. I want all of him but before that we need to talk first. Iyon kasi ang wala sa amin, iyon ang kulang at iyon ang unang dapat naming gawin bago ang kung ano pa man. Gusto ko munang malaman kung anong nangyari sa kanya sa loob ng dalawang taon na hindi ko siya kasama.