9/20

1.1K 127 1
                                    

« ថេហ្យុន ឯងជិតដល់ពេលត្រូវទៅកន្លែងរបស់វិញហើយ » វិញ្ញាណរបស់ថេហ្យុង
« ចង់និយាយពីអី » ថេហ្យុង
« ជិតដល់ពេលឯងត្រឡប់ទៅសម័យកាលរបស់ឯងវិញហើយដល់ពេលនោះយើងនិងបានចូលក្នុងរូបរបស់យើងវិញបើសិនជាយើងមិនបង្ហាញខ្លួនម្តងទៀត » វិញ្ញាណរបស់ថេហ្យុង

« ខ្ញុំមិនយល់ឯងនិយាយនោះទេ មិនយល់ទេៗៗៗ » ថេហ្យុង បានស្រែករហូតដល់ភ្ញាក់ពីដំណេកនៅពេលព្រឹក តាមពិតមិញនេះគឺជាការយល់សប្តិប៉ុណ្ណោះវាមិនមែនជាការពិតនោះទេតែក៏មានអារម្មណ៌ថាវាជាការពិត

« អ្នកប្រុសៗៗកើតអីមែនទេហេតុអីភ្ញាក់មកស្រែកបែបនេះ ? » យ៉ូ
« ខ្ញុំៗ យល់បន្តិអាក្រក់យកទឹកអោយយើងបន្តិចមក » ថេហ្យុង
« ចាសៗ » យ៉ូ ក៏ប្រញាប់យកទឹកអោយថេហ្យុងផឹក

កាត់

ថ្ងៃនេះថេហ្យុងអត់បានទៅរៀនទៀតហើយព្រោះក្រោកយឺតដល់ទៅ 2 ម៉ោងដូច្នេះក៏មិនទៅតែម្តង

« ម៉ាក់ ធ្វើនំទៅណាទៀតហើយ » ថេហ្យុង បានទៅមើលម្តាយរបស់ខ្លួនកំពុងរៀបចំនំជាមួយមីងរបស់គេ

« ម៉ាក់ធ្វើយកទៅទីក្រុង » អ្នកស្រីគីម
« ម៉ាក់ទៅទីនោះមែនទេ ?? » ថេហ្យុង
« ពិតមែនហើយ ដោយសារតែបងប្រុសរបស់កូនត្រូវទៅវិញដូច្នេះម៉ាក់ចង់ជូនគេទៅនិងណា » អ្នកស្រីគីម
« ម៉ាក់ខ្ញុំសុំទៅ...... » ថេហ្យុងមិនទាន់និយាយដាច់ផងក៏អ្នកមីងរបស់គេកាត់
« ចង់ទៅដែរមែនទេក្មួយ » អ្នកមីង
« បាទៗៗ » ថេហ្យុង បានញញឹមតិចៗ
« ម៉ាក់មិនអោយទៅទេនៅរៀនមិនទាន់ដល់ថ្ងៃឈប់ផង » អ្នកស្រីគីម
« តែម៉ាក់.... » ថេហ្យុង
« គ្មានតែគ្មានស្ករអីទេឆាប់ទៅបន្ទប់រៀនភ្លាមទៅគ្រូនៅសាលាបានប្រាប់ហើយថាកូនឥឡូវរៀនមិនពូកែដូចកាលពីមុនទេ » អ្នកស្រីគីក

ថេហ្យុងមិនមានអ្វីតវ៉ាទោះចង់ទៅក៏គេមិនអោយទៅដូច្នេះក៏សម្រេចចិត្តដើរចេញទៅទាំងមុខស្អុយ

« បងស្រីហេតុអីក៏មិនអោយគេទៅ » អ្នកមីង
« បងដូចជាមានអារម្មណ៌ថាគេម្នាក់នេះដូចជាមិនមែនថេហ្យុងកូនរបស់បងកាលពីមុនទេ » អ្នកស្រីគីម គាត់ចាប់ផ្តើមសង្ស័យហើយតែក៏មិនខ្លាំងអីណាស់ណាដែរ

Scarlet Moon : ព្រះចន្ទពណ៌ក្រហម 🌒♥️ ( Complete ✅ )Where stories live. Discover now