Chapter 1 ~ life's begin~

874 82 19
                                    




[ LAINERRY ESCAMILLA ]



I startled when I heard a motorcars rumbled in a road nearby. 'That jerk'! Gabi-gabi na lang nambubulabog sa daan! Kung kailan naman humihiwalay na ang kaluluwa ko saka naman dadaan. That jerk stolen my sleepy heads almost every night. I'm wide awake now. I open my eyes and trying to catch another peaceful night.

A streetlamps threw slices of light through the partially open blinds of my room window. I hope I could sleep right away for not realizing my reality but I couldn't sleep easily. I have insomnia because at my early age I need to face my stressing life.

Another humdrum weeks in my life had passed. I'm seriously tired. Pagod na ako kakaisip sa buhay ko kung bakit nasa sitwasyon ako na kung saan sobra itong pinapangarap ng ibang babae pero isinusuka ko naman. Nasasakal na ako sa buhay ko. I wish I had a simply life like before when we're in Laguna.

I can't breathe normally. Though I had everything. I had all those material things that everyone has dreaming; a house, money, car, own business and all trends gadgets, clothes and accessories. Yet I'm not contented. I'm not satisfied in a world where I in.

When my parents decided to move here in Marikina from Laguna I feel homeless. Nag aaral pa lang ako ng highschool pinapagawa na ni papa ang bahay namin dito kaya after my graduation ay lumipat na agad kami sa kadahilanan na hindi na nila maiwanan ang business nila. They need to hands-on personally dahil medyo malaki-laki na ang involve na pera.

Our life was almost perfect. But I hate it. Because this is me. Lainerry Escamilla. The only thing I need in this world is happiness and freedom. I'm 19, third year college studying at Marikina University taking Business Management because my dad say-so. Everyday going to school I drive my orange Lexus na regalo ni papa when I turned 18 last year. But it's not for me either. My luxurious life was never made me happy. I hate it dahil hindi naman talaga para sa akin ito. But I barely accept it and trying to learn how to live in distress.

Sinusubukan ko'ng mabuhay ng masaya kasama ang magagarang material na bagay na ibinibigay ni Papa but I really can't endure at doon nag-umpisa ang malungkot na kabanata ng buhay ko na dapat sana ay masaya like before when I was a teens and free and with my friendships in highschool.

"How sad naman. Lalayo ka na sa amin." Keith was so lonesome while talking and sipping soda. Sa burger shop kaming lima ng mga kaibigan ko, sa tapat lang ng school. Vacant time namin sa hapon at nakakagutom sa ganoong oras kaya nagkayayaan kami sa labas ng school bumili ng snacks.

"Ano ka ba Keith, after graduation pa naman iyon eh. February pa lang oh. Isang buwan pa tayo magsasama-sama at mag-aasaran." Abby says.

Sinabi na kase ni Daddy na lilipat kami ng Marikina after graduation to our new house. At wala naman ako magagawa doon dahil iyon ang gusto ng makapangyarihan ko'ng magulang.

"Hours away lang naman ang Marikina noh. Para namang pupunta ako ng Amerika niyan!." I try to divert our mood into lively dahil mukha silang iiwanan ng mga jowa nila.

"At hindi rin impossible kung magpaalam ka na pupunta ng Amerika." Jhyll say with sad tone.

"Tumigil nga kayo d'yan. Si Lavelle nga din eh sa Maynila na rin maninirahan after graduation natin." I pointed to Abby. Ako ang vivid sa aming lima at ako lagi ang gumagawa ng katatawanan kaya hindi ako sanay ng ganito.

"Bakit kase hindi magjowa Lainerry! Para hindi ka makaalis sa lugar na ito." Keith was joking while took a glimpse to Meagan. We know what she mean. Kaya nagtawanan kami.

"Uy huwag niyo akong pilitin ha baka agawin ko mga jowa n'yo." I'm joking at last bumalik ang sigla ng usapan namin.

"Bakit mga?! Si Meagan lang naman ang may Jowa ah." Abby says giggling while pointing her lips to Jhyll. "Diba Najella?." Abby added na agad namang tumango si Jhyll na sang-ayon sa sinabi ni Abby. May napapansin kase kami sa kanila ni Lorence ang kaklase namin na parang lagi silang magkadikit. Maybe there is something between them. Baka ayaw lang nilang sabihin sa amin or some other reason behind it and we respected it.

Fall To Stranger CS3 ( COMPLETED )Where stories live. Discover now