Kendimi Bulmaya Gittim

Kendim

Kendimi bildim bileli,hep bir şeylerin mücadelesini veriyorum.Hep bşr şeylerle savaşıyorum,gerek kendi içimde gerkese insanlarla.20 li yaşların başındayım oysa ömrüm 80 ne merdiven dayamış.Bazen insanlarla konuşunca yahu ne bu melankoli havalar rahatla bşraz gül eğlen ne depresif insansın diyorlar,tebessüm etmekle yetiniyorum onlara çünkü hiç biri içimde verdipim savaşı bilmiyor,deli doluyumdur aslında her zaman melankoli olmam arada bşr gel git yaşar duygularım hepsi o,onun dışında sürekli eğelenen gülen biriyimdir,herkes ne kadar güçlü olduğumdan falan bahseder çok güldüğümdenmidir,hiç ağlamadığımdanmıdır bilmem ,hoş oysa ağlamayan insnın güçlü olduğunu sanmam; bazen arkadaşlarımla otururm güleriz eğleniriz öyleki onalra bazen hayattan edindiğim tecrübeler ile akıl verdiğim olur bana hak verdiklerini ve güvendikleirni
Bildiğimden kendimde bu hakkı görüyorum sanırım ama onalrında buna pek itirazı yoktur açıkcası.Şimdi diyeceksiniz ki daha 20 li yaşlarda neyin tecrübesi diye ne yaşadında neyin aklını verceksin diye.Evet yaşım 20 ama hayatım tam tamına asırlık yaşta,yıllanmış bir yaşta! ruhum hayli zaman geçirdi hayli şeyler yaşadık,hayli şeyler gördüm ve görmeyede devam edeceğim,ben doğduğumu bilirim birde hayata 8 yaşında gözlerimi açtığımı.Zaten o zman başladı benim savaşım,hep bşr savaş içindeydim kendi içimde,hayatla,kimseye sezdirmeden yaşadım,bazen kendimi,kendimle konuşurken yakalrdım.Haha delimisin dediğiniz duyar gibiyim hayır elbette deli değilim ama bazen gerkiyor inanın bana insanın kendisiyle konuşması kendi içerisinde istişare yapması,kendini sorgulamsı gerekiyor kendi kendinin elindne tutmaıs gerekiyor çünkü insanlar bunu yapmayacak kadar ya çok korkak ya da çok benciller.İnsna kendi kendisi ile konuşabilmeli,kendini yalnız kaldığında güçlü olabilmeyi öğretmeli,düştüğünde ayağa kendi kalkabilmeli,sorgulamalı kendini,gücünün farkına varmalı.Hayatım kötü,acı çekiyorum yalnızım diyip kabuğuna çekilmek yerine ,hayatın ona örmeye çalıştığı duvarları yıkıp geçmeli,adım atmaktan korkmamalı,düşeceğini bilsede,düştüğü gibi kalkacağınıda bilmeli.Hayat bir döngüdür sizin tam bitti dediğiniz yerden yeniden yeşillenir,umudunuz kestipiniz yerden size çicekler açar.Ve kimbilir sizin yenildiğiniz sonbahar gün gelir biter hayatınıza baharlar gelir.Hiç bir şey bitmedi,bitmeyecek,siz bu dünyadan gitmediğiniz sürece hayat sizin hep devam edecek.Evet benimde buraya kadarmış diyip durmayın,hayır sizin için oraya kadar değil siz,sizin için nelerin saklı olduğunu adla bilemezsiniz.Doğup maratonuna katıldığınız bu hayat yarışında ilerlemelisizniz,durarak yolun sonundaki güzelliğie ulaşamazsınız,siz ilerlemedikçe hep geride kalacakısnız sizdne önce gidenler belkide o çicekleri çoktan kopartıp alacak size kalan hiç olacak.Bu yüzdne pes etmemliyiz biz hiç durmadan ilerleöeyeliyiz düştüğümüz gibi kalkamlıyız,yorgun düşeceğiz belki,pes edeceğiz ,belki de imkansız gibi görğnecek ama başaracağız inanıyorum zate kimse bize kolay olduğunu söylemedi ama imkansız da demediler biz dimdik yürümeye devam edebiliriz.Benim hep kendimize sözümdür asla düştüğün yerde kalma,yoksa ezer geçerler..