Krysel’s POV
“Uy, saan ka pupunta?” tanong ko kay Ephraim na tumayo habang nanonood kami ng cartoons sa sala.
“'Yan din ba ang itatanong mo kapag kailangan ko ng umalis?”
“Eh?”
“Jokes, naiihi lang ako, wag mo na akong samahan, kaya ko na ‘to.”
“Patawa ka talaga,” umingos ako.
Ang sabi?
“Oh kam o yeah peytpul
Joypul and trayamp
Kam oh kam
Yeh oh kam
Yeh to be-het-lehem
Oh kam and behold it
Born the king of e-heyn-jels
Oh kam let us adore him
Oh kam let as adore him
Oh kam let as adore him
Christ the Lord!
Maligayang pasko po sa inyo!”
Psh. Ayan na naman yang mga namamaskong yan.
Di-neadma ko lang, mali-mali naman ang pronounciations nila eh, para saan pa na bigyan ko sila ng pera?
“Merry Christmas po!”
Eh pakialam ko?
Ang kukulit.
“Krysel, may namamasko.”
“Ahy pusang gala!” napakislot ako sa kinauupuan ko nang bumulong si Ephraim sa tapat ng tenga ko. “Ano ba!”
“May namamasko.”
“Alam ko.”
“Bigyan mo. Wag maging madamot.”
“Mali mali naman sila eh,” sumimangot pa ako at tumutok sa TV, “ano ba?” pinatay kasi niya yung TV tapos namaywang sa harapan ko, “alam ko ng sexy ka, alis na diyan!”
“Nu-uh, bigyan mo muna sila. It’s better to give than to receive. Yun ang ‘Christmas.’”
“Pero---“ pinaikot ko na lang ang mga mata ko.
May barya sa bulsa ko.
“Dali na, aalis na mga yun eh.”
“Makapagmadali naman to, ikaw na oh,” ipagduldulan ko pa sa mukha niya tong barya eh. Lumabas ako ng bahay at hindi ko alam kung anong klaseng ngiti ang nakapaskil sa labi ko sa oras na yun. “Eto po.”
“Maligayang pasko po, ate.”
“He-he,” yun na lang ang sagot ko.
“We wish you a merry Christmas
We wish you a merry Christmas---“
Pagkatalikod ko ay may kumanta na naman.
Pinaikot ko ang mga mata ko tapos kumuha ulit ng barya sa bulsa.
Hindi pa nila natatapos ang kanta ay binigay ko na agad ang pera sabay takbo paalis doon, baka biglang may kumanta na naman ulit.
Isinara ko ang pinto at nakita kong prenteng-prenteng nakaupo si Ephraim sa lugar ko kanina.
“Grabe, mauubos nag pera ko nito.”
“Hindi yan, mas madami yang magiging kapalit.”
Namaywang ako tapos tumitig lang sa kanya.
Ganun lang ‘kami’ sa lumipas na tatlong minuto.
“Wag, matutunaw ako.”
“Ulol.” Nagsalita pa kasi, okay na sana eh.
“Kapag may namasko, bibigyan mo, ha?” kambyo niya.
Nangunot ang noo ko, “hmm, pag-iisipan ko.”
“Hmm?”
“Chus. Oo na.”
“Wag kang masyadong magpupuyat sa gabi, nakakabawas yun ng ganda at nakadaragdag ng wrinkles tapos tutubo din pimples mo.”
“Bakla.”
“Wag mo ring kakalimutang kumain sa tamang oras. Simula ngayon, bawasan mo na ang pagkain sa Jollibee kasi sobra yun sa carbohydrates at fats at lahat-lahat na.”
“Makapagbilin naman to oh.” Natawa ako. “Para namang aalis ka na mamayang gabi.”
“Paano nga kung aalis na talaga ako mamayang gabi?”
***
Author: Nyey! Matyatyamos na! (Ngongo)
