Krysel’s POV
December 18
“Peace be with you... peace be with you...” sunud-sunod na ‘peace be with you’ ang sinabi ko. Nang humarap ako kay Ephraim ay ngiting-ngiti siya, “peace be with you,” labas sa ilong na sabi ko.
“Gawin mong totoo.”
“Peace be with you,” ulit ko pero may pekang ngiti sa labi at halatang malandi.
Pinisil niya ang baba ko, “puro ka kalokohan.”
Nagpatuloy na ang misa. Malapit na tong matapos. So far, kabisado ko na kung kailan tatayo at uupo, kung kelan luluhod at kung kelan hindi.
And I should thank Ephraim for that.
“Jollibee?” tanong ko na agad pagkalabas namin ng simbahan.
“Correct, bravo, perfect!”
“Sheez ambading!”
Nagtatawanan kami habang naglalakad.
“Wait, nag-ri-ring ang phone ko,” tumigil kami saglit para sagutin ang tawag. “Hello? Ma?”
“Pwede ka bang mag-pasko dito sa amin?”
“Ano po? Ma, hindi pwede,” tinignan ko si Ephraim na halatang may clue sa pinag-uusapan namin ni Mama, “may kasama ako, ma.”
“Huh? Sinong kasama mo? Kung sana sumama ka sa simbang gabi, makikilala mo na sana si---“
“Ma, alis na ako, bye!”
“Nagmana ka sa mama mo eh nuh?”
“Hindi kaya!”
Nagpatuloy kami sa paglalakad. Bigla akong na-konsensya. Si Ephraim, nakakasama ko sa pagsisimbang gabi tapos ang sarili kong kapamilya, hindi ko man lang mabisita?
Kailan ba ang huling pagkakataon na nagkita-kita kami?
“Oy, natahimik ka?”
“Nandito ka pa kaya sa pasko?” wala sa loob na tanong ko. Natahimik kami pareho. “Sorry... I mean...”
“No, I understand. Hmm, siguro, wala na ako.”
Sa narinig ay parang bumigat ang pakiramdam ko.
Siguro, wala na ako.
Siguro pa lang iyon pero...
“Hey, wag mong isipin yun, ngiti ka na lang,” ngumiti pa siya sa akin.
“Malulungkot ako kapag nawala ka.”
“Wooshoo, nagsalita si Krysel! End of the world na!”
“Baliw ka! Hahaha!” huminga ako ng malalim.
“Wag mo na kasing isipin yun, ano ka ba, basta ang tatak mo diyan sa ulo mo, minsan, may Ephraim na nanggulo sa buhay mo. Ok?”
“Oo na nga.”
“Napipilitan ka lang eh.”
“Ok.”
“Yan,” inakbayan niya ako.
***
Author: Malapit na kasing mag-end. Lewlsh.
