.

Je vis, je meurs ; je me brûle et me noie ;
J'ai chaud extrême en endurant froidure :
La vie m'est et trop molle et trop dure.
J'ai grands ennuis entremêlés de joie.

Tout à un coup je ris et je larmoie,
Et en plaisir maint grief tourment j'endure ;
Mon bien s'en va, et à jamais il dure ;
Tout en un coup je sèche et je verdoie.

Ainsi Amour inconstamment me mène ;
Et, quand je pense avoir plus de douleur,
Sans y penser je me trouve hors de peine.

Puis, quand je crois ma joie être certaine,
Et être au haut de mon désiré heur,
Il me remet en mon premier malheur.

Yaşıyorum, ölüyorum; tutuşuyorum ve boğuluyorum ;
Hayat bana hem çok kolay hem çok ağır geliyor.
Çok büyük sıkıntılarım var, sevinçle karışıyor;
Soğuğa dayanıyorken sıcaktan bunalıyorum.

Birden beni gülme ve ağlama tutuyor,
Ve zevk içindeyken bir çok yakınma beni üzüyor, dayanıyorum.
Birdenbire kuruyorum ve yeşeriyorum;
İyi huyum çekip gidiyor, ve bu bir zaman sürüyor.

Böylece aşk kararsız şekilde beni yönlendiriyor;
Daha çok acı çektiğimi düşündüğümde, düşünmeğe kalmıyor
Kendimi üzüntünün dışında buluyorum.

Sonra, sevincimden emin olduğuma inanmam
Ve arzu ettiğim mutluluğun üstünde olmam,
Beni ilk mutsuzluğuma yeniden bırakıyor.