Salonda ki kahverengi koltuğun arkasındaydım. Ağlıyordum. Dizlerimi kendime çekmiş annemin çığlıklarını duymamak için ellerimle kulaklarımı kapatmıştım. Biraz sonra ablam yanıma gelmiş ve o da bana sarılıp ağlamaya başlamıştı. Ben buydum. Annemi babamın elinden kurtarmak yerine korkar saklanırdım. O zamanlar yaşım altı idi şimdi ise büyüktüm. Büyümüştüm. Not:Bu hikayenin kurgusu hayal değil tamamiyle gerçektir.Yazılan olaylar yaşanmıştır.