Πάντα είχε μια διάθεση να τον εντοπίσει. Τον έβρισκε στο γραφείο του, σαν πικρή παραθαλάσσια αοριστία. Πάντα έτοιμος να ξεχυθεί στο αεράκι ώστε η ύπαρξη να διαρκέσει μονάχα για λίγα δευτερόλεπτα. Ήταν πάντα εκεί, εκεί που ο ήλιος βούλιαζε στην άκρη της θάλασσας. Δεν έμενε τίποτα παραπάνω από μια ανάμνηση που θα αφήνε μια αλμυρή γεύση στα χείλη, εκείνη που μετά από λίγο έκαιγε και έπρεπε να την ξεβγάλει από πάνω του για να νιώσει ζωντανός Έβλεπε πως το τέλος θα ερχόταν πιο νωρίς από την αρχή, όσο παράδοξο κι εάν ακούγεται- μπορεί να μην έχει έρθει ακόμα η ώρα να ζήσει αυτός ο έρωτας. Σαμαέλ- Εύα
3 parts