«Και που πάνε οι καλοί άνθρωποι;» ρώτησε και τα μάτια μου αυτόματα βούρκωσαν, μα προσπάθησα να αποτρέψω τα δάκρυα να κυλήσουν στο μάγουλο μου. «Μακριά από εδώ. Αλλά κάπου όμορφα. Σε ένα μέρος με πολλά λουλούδια, ένα μέρος φωτεινό.» άρχισα να μιλάω σιγανά και έπειτα έστρεψα το βλέμμα μου στον ουρανό. «Κάποιοι, αυτό το μέρος το ονομάζουν παράδεισο.»