Τα μάτια μου πονούσαν. Έκαναν την δική τους επανάσταση. Ήθελαν να με αφήσουν, να φύγουν να βρουν ένα άλλο σώμα να εγκατασταθούν. Ένα σώμα που θα τους φερόταν καλά. Δεν είχαν αυτή την επιλογή όμως. Έπρεπε να μείνουν. Έπρεπε να αντέξουν. Ήθελα... Αλήθεια ήθελα πολύ να τα ξεκουράσω, να τα κλείσω και να γύρω. Ήθελα να ονειρευτώ όπως παλιά. Ήθελα να νιώσω και πάλι ζωντανή. ...Θέλω μια αλλαγή. Θέλω να γυρίσω πίσω. Θέλω να μην τον είχα ερωτηθεί, να μην του είχα μιλήσει και να μην του είχα δώσει απλόχερα την καρδιά μου. Γιατί τόσο καιρο την κρατούσε και το μόνο που έκανε όταν με βαρέθηκε ήταν να την πάρει και να την πετάξει. Την πεταξε με όση δύναμη και όσο πιο μακριά μπορούσε. Χωρίς καν να προσπαθήσει να με κάνει να νιώσω λίγο καλύτερα ή να μου πει τι έκανα λάθος για να το διορθώσω. Γιατί θα το έκανα. Θα έκανα τα πάντα για αυτόν.