Βλέποντας κανείς τον Στέφανο Νικολάου θα έλεγε πως είναι απλώς ένας αναθεματισμένος άκαρδος. Τι είναι όμως στην πραγματικότητα; Μήπως η όλη στάση του προσπαθεί απλώς να κρύψει την εξωφρενικά πληγωμένη του πλευρά; Να την προστατεύσει; Ή μήπως όχι; Μπορεί πραγματικά αυτός ο άνθρωπος να αγαπήσει και να νοιαστεί για κάποιον άλλον πέρα από τον ίδιο του τον εγωιστή εαυτό; Από την άλλη η Νάντια Στρατή, θα μπορούσε να πει κάποιος αναίσθητος, ο Στέφανος ας πούμε, ότι δεν έχει ζωή. Κανένας μεγάλος θυελώδης έρωτας, κανένα πάρτυ με κόκκινα πλαστικά ποτηράκια, ούτε καν φίλοι. Μόνο η γιαγιά της, η οποία της στάθηκε σαν μάνα μετά τον τραγικό θάνατο που βρήκαν οι γονείς της. Τι θα γίνει όταν η γιαγιά της όμως αναγκαστεί να φύγει στην Αμερική; Θα μείνει ολομόναχη σ' ένα άδειο σπίτι; Ή μήπως όχι; Πως σχετίζεται στην πραγματικότητα ο δυναμικός Στέφανος με την ευαίσθητη και ντροπαλή Νάντια; Γιατί στο καλό να θέλει η μοίρα να τους κάνει να συναντηθούν; Δεν διαφέρουν υπερβολικά; Δεν είναι η μέρα με την νύχτα; Μπορεί ο ένας να φέρει την ευτυχία στην ζωή του άλλου;