«Αν μπορούσες να γυρίσεις πίσω το χρόνο θα έμενες στο παλάτι;» τα υπέροχα πράσινα μάτια της με διαπέρασαν. Είναι ίδια ο πατέρας της. «Οχι, θα το έσκαγα και πάλι! Και θα το έκανα για πάντα αν μπορούσα. Απλά την επόμενη φορά θα το έκανα πιο οργανωμένα» χαμογέλασε με την απάντηση μου. «Μαμα; Εσύ θα με αναγκάσεις να παντρευτώ κάποιον για να το σκάσω κι εγώ από εδώ;» με ρώτησε και ισιωσε το πανέμορφο φόρεμά της. «Οχι, θα προτιμούσα να παντρευτείς όποιον θες χωρίς να το σκάσεις» εκείνη χαμογέλασε και πάλι. Τα δόντια της ακόμα βγαίνουν και έχει πολλά κενά που με κάνουν να γελάω οπότε την βλέπω. Είναι τόσο χαριτωμένη. «Το υπόσχεσαι;» είπε με δυσπιστία και μου έδωσε το μικρό της δάχτυλακι. Της έδωσα κι εγώ το δικό μου, και με αυτό εγώ, η βασίλισσα Αλάσκα υποσχέθηκα στην κόρη μου πως ποτέ δεν θα την αφήσω να περάσει μια τέτοια περιπέτεια στην ζωή της. Αλλά για να είμαι ειλικρινής εγώ αν μπορούσα θα την ζούσα ξανά και ξανά, γιατί χάρης μια απελπισμένη κίνηση βρήκα τον σωτήρα μου και τον έρωτα της ζωής μου.