CELESTE...
Nakikita ni si Celeste na may nag lalakad palapit sa kanya, pero dahil madilim ay hindi nya iyun mamukhaan. Nanakit din ang buong katawan nya. Kahit ang kanyang mata ay malabo at tila hindi maibuka ng maayos...
Sa huling natatandaan nya ay nag lalaro sya sa kusina ng bahay nila, ang mama naman nya ay asa kusina at nag luluto, ang nag iisa naman nyang ate ay asa pag pasok at hapon pa umuuwi.
Katanghaliang tapat iyun ng may mga lalaking nakaitim ang pumasok sa kanilang bahay. Dahil bukas ang pinto ay walang nakamalay na nakapasok ang mga ito hanggang sa sala at sya, si Celeste ang unang nadatnat ng mga ito.
Sa pag kakatanda pa ni Celeste ay agad syang nilapitan ng isang lalaki, at nang matakot ay sinubukang tumakbo sa mga ito subalit para syang manika na hiniklas ng lalaking lumapit sa kanya.
Nakaramdam sya ng takot at nag pumiglas sa hawak ng lalaki pero sinampal sya nito. Duon ay halos mabingi at matanggal ang ulo ni Celeste sa sakit. Ang mukha nya ay tila nalapnus at namumula dahil sa isang sampal lang.
Imalingawngaw sa buong sala ang tunog ng pag sampal sa kanya ng lalaki, ang kasunod nun ay maikling katahimikan dahil sa mga sumunod na segondo ay pumalatak ng sigaw at iyak si Celete.
Ang ina naman ni Celeste na narig ang pag iyak ng bunso nyang anak ay dali daling napatakbo sa kusina, para lang mabungaran ang mga lalaking naka itim na sinasaktan ang pitong taong gulang nyang anak.
Asa ilalim ito ng mesa umiiyak. Mapula ang mukha, nay pasa sa kabilang mata at dumudugo ang labi. Marami rin itong gasgas sa katawan. Duon din natunghayam ng ina ni Celeste kung gaano kagulo ang sala. May kalayuan ang kusina nila at asa may likod iyun ng bahay dahil nakatungkuan sila. Hindi ganuon naririnig ang mga ingay na nangyayari sa loob ng bahay.
Halos mahabag ang anyo ng ina ni Celeste sa bunsong anak. Ang puso ay pinipiga sa kalagayan ng anak.
"Mga hayop! Anong ginawa nyo sa anak ko!" Sigaw ng ina ni Celeste. Si Celeste naman na umiiyak ay napatingin sa kanyang ina.
"Mama... Mama!" Iyak ni Celeste. Nakatago parin sa ilalim ng lamesa.
Sinibukan syang lapitan nito pero hinarang ng mga lalaking naka itim ang ina nya.
"Cera Velchour. Naniningil na kami." Anas ng isang lalaki. Hindi nauunawaan ni si Celeste ang tinutukoy nito, pero ang gusto nya lang ay makapunta sa ina nya.
"M-mag babayad ako... Sabihin nyo sa Kay Don Eronzo na mag babayad ako... Pero hindi pa sapat ang hawak kong pera, bigyan nya kami ng konteng panahon!" Rinig ni Celeste na sabi ng Ina nya. Nag mamakaawa, pero ang tingin ay asa kanya, tila gusto syang abutin.
"Hindi na makakapag ang Don. Gusto nyang buohin mo ang bayad ngayon. Kung hindi. Anak mo ang kukunin nya." Sagot ng isa sa mga lalaki sa ina ni Celeste.
"Hindi! Bitawan nyo ako! Akin na ang anak ko!" Pag wawala ng ina ni Celeste, pilit na lumalapit sa kanya.
"Ilayo ang bata." Anas pa ng isa. Duon ay may kumaha kay Celeste na patuloy paring umiiyak sa ilalim ng lamesa.
Sinubukan pa ni Celeste na gumapang palayo subalit nahawakan ng lalaking kukuha sa kanya ang paa nya. Hinila sya nito at sinipa ng malakas kaya naman tumama ang bata nyang katawan sa pader upang bigyan sya ng leksyon.
Napaubo si Celeste ng dugo sa nangyari. Sa bigat ng mga pwersa ng mga lalaking nakaitim ay mabilis na nabogbog ang bata nyang katawan.
Muling lumapit kay Celeste ang lalaking sumipa sa kanya at walang pag iingat syang binuhat. Hawak sya sa buhok at pilit na kinakaladkad papunta sa ibang bahagi ng bahay.
Sinubukan ni Celeste na na imulat ang namamagang mata upang tingnan kung saan sya dadalhin ng lalaki, at nakita nyang sa may labahan sya nito dinala. Isang kwarto iyun sa bahay nila kung asan ang mga lamog na mga damit.
Walang ilaw duon at madilim. Initsa sya ng lalaki sa loob dahilan para mapahiga sya sa sahig. Pag katapos ay agad din syang iniwan. Locking the door behind kung saan nanggagaling ang nagsisilbing liwanag sa loob.
Oo. Tama andito sya nakakulong sa madilim na kwartong ito. Hindi na nya mabilang kung ilang oras sya sa loob. Umiiyak, humihikbi habang dumudugo at sumasakit ang buong katawan.
"Mama... Mama-"
"-Tulungan mo ako mama. Natatakot ako..." Celeste opened her eyes. May luha at namumula. Bumungad sa kanya ang hindi pamilyar na kisame.
For a moment she was still in daze, pero ng matauhan ay agad ding napabalikwas ng bangon.
Kinapa nya ang kanyan katawan gamit ang nanginginig nyang mga kamay. Malalim ang bawat pag hinga nya na tila tumakbo ng ilang kilomentrong layo.
Tagaktak din ang kayawan nya sa pawis at kulang nalang ay mag ligo sya duon. Ni hindi nakuhang tumalab ng aircon na asa kwarto nya. Ang puso naman nya ay malakas ang tibok dahil sa takot at kilabot na nararamdam.
"Bangungot." Nabulong ni Celeste sa sarili. Palinga linga pa sa paligid. Andito parin sya sa bahay ni Shadden. Dito mismo sa kwartong ipinahiram ng binata sa kanya.
Napahawak sa ulong nag buntong hininga si Celeste. Hindi nya matandaan nang nalinaw ang napanaginipan nya pero ang takot at pait ng mga kaorasang iyun ay ramdam nya.
Hindi ito ang unang nangyari ito. At sa mga kailang beses nyang napanaginipan iyun ay natatakot parin sya at tila nasasaktan ng husto. Hindi iyun simpleng panaginip nya lang.
Alam ni Celeste na nangyari iyun sa kanya ng bata pa sya, hindi nya lang matandaan, liban sa ayan at napapanaginipan nga nya kaya alam nyang nakaraan nya yun. At sa oras oras na mapanaginipan nya yun at takot sya sa lahat.
Wala syang matandaan sa nakaraan nya, o kung ano ang naging buhay nya ng bata pa sya. Ni iba pa nyang kapamilya ay di nya lubos na tanda, pero alam nyang may ina syang namatay na at isang kapatid na nakakatanda sa kanya ng ilang taon.
Ewan ba nya dahil kapag iniisip nya ang buhay nya nuon ay sumasakit ang ulo nyo. Ang tanging natatandaan nya lang ay ang ilang alala ng kanyang ina kasama sya bago ito mamatay at nang mag layas na sya sa bahay ng tiyahin nyang daig pa ang anak ni satanas sa sama ng ugali.
Ang buong pag katao nya ay hanggang ngayun ay palaisipan parin sa kanya. At alam nyang ang panaginip nya ay hindi basta bastang panaginip lang.
Alam ni Celeste na isa itong alala mula sa nakaraan. Pilit na kumukodlit sa kanyang isipan. Sa isang linggo ay halos tatlong gabi nya itong napapanaginipan. At tulad ngayun ay lagi syang takot at pawisan pag nagigising.
"Bangungot ng nakaraan... Bakit ba hindi ko matandaan ang nangyari? At bakit lagi ko nalang silang napapanaginipan?" Bulong ni Celeste sa sarili. Tila pagod at maiiyak na sa sitwasyon nya.
Napapagod na sya sa paulit ulit na panaginip na iyun. Napapagod na syang matakot at gabi gabing mabahala sa mga nangyaring hindi nya naman naalala pero nararamdaman naman nya ang takot at sakit ng mga iyun.
Nakakaubos ng bait at katinuan.
Pilit na kinalma ni Celeste ang sarili. Sinulyapan ang orasan na asa ibabaw ng night table na aandito sa loob ng kwartong tinutuluyan nya. Halos kalagitnaan palang nga gabi.
She was decided. Lilipat sya sa kwarto ni Shadden. Alam nyang hindi na sya makakatulog pag nag tigil pa sya sa kwartong ito. Tutal kasalanan naman nito kung bakit sya andito sa lugar nato. Dapat syang panindigan ng lalaking iyun.
Hindi nya alam kung bakit sa dami dami ng araw sa isang linggo ay ngayun pa talaga sya dinalaw ng bangungut nayun. Ayan tuloy at isasang tabi nya muna ang hiya nya at makikitabi at siksik kay Shadden ngayong gabi.
Pero pag napapaisip sya ay gawa narin yata iyun sa gulong nangyari kanina. Gawa ng mga lalaking nag tangka na naman sa buhay nya. Kung hindi lang talaga nakakulong ang mga lalaking yun ngayun ay talagang babalikan nya ang mga ito.
Gawa sa kanila kung bakit magiging kahiya hiya sya ngayun sa harapan ni Shadden. Paniguradong tatawanan sya ng binata dahil sya ang nag taboy dito, pero hayaan at sya din ang bumalik.
Napahampas sa sariling nuo si Celeste. Isinang tabi na muna ang mga iniisip dahil mas uunahin nya ang sarili nya kesa sa mismong hiya nya.
Takot na syang matulog mag isa ngayun.
Dala ang sariling kumot at unan, nag lakad si Celeste palabas ng kwarto nya. Medyo kinabahan sa madilim na pasilyo. Pero katapat lang naman ng kwarto ang kwarto ng binata kaya tiniis nalang nya ang mumunting takot sa dibdib.
Kumatok sya sa pinto ng kwarto ng binata. Naka ilang katok sya dun bago lumabas ang nakabusangot na mukha ni Shadden. Tila naabala sa magandang tulog. Magulo ang buhok at gusot ang satin na pajama.
Gwapo parin. Bulong ni Celeste sa kanyang isip.
"What is it? Kalagitnaan ng gabi, Celeste. Pati ba naman pag tulog ko-" Naputol ang kung ano pang sasabihin ni Shadden ng maayos na maitsurahan ang anyo ng dalaga. Tuloy ay nakaramdam agad ang binata ng pag kabahala.
"What happened?" Bagkus ay alalang tanong ng binata kay Celeste. Dinaluhan ito at sinipat ang mukha.
"Umiyak ka ba?" Puna pa nito nang mapansin ang magang mata ni Celeste.
Celeste on the other hand felt relief ng makita si Shadden. Kinapitan nya ang braso nito. Hindi pinansin ang mga kung anong tanong sa kanya ng binata.
"Pwede bang tumabi ako sayo..? H-hindi na kase ako makatulog..." Alanganin at mahinang tanong nya kay Shadden. Shadden just look at her confused, but makalipas ang ilang segundo ay pinapasok din sya nito.
"Magsalita ka Celeste, ano bang nangyari sayo?" Tanong sa kanya ni Shadden. Clossing the doors behind them.
Nag deretso lang naman si Celeste sa kabilang parte ng kama. Inilagay dun ang sariling unan at kumot bago maupo sa gilid.
Nahihiya syang mag sabi ng kung ano kay Shadden. Baka pag tawanan lang sya nito.
"Celeste, tell me... Please? What is it?" Pag pupumulit pa ni Shadden. Nakalapit na ito sa kanya at lumuhod pa sa harapan nya para lang matunghayaan ang mukha nya.
Nag iwas ng tingin si Celeste. Napatingin sa kisami after dahil naiiyak na naman sya.
"A-ano. Panaginip lang... M-masama. Masamang m-masamang panaginip..." Tuluyan nang pag amin ni Celeste kay Shadden. Stuttering dahil sa pananakit ng lalamunan dahil sa nag babadyang iyak.
Hindi narin naman napigilan ni Celeste na hindi mapaluha kalaunan kaya hinayaan nya na lang ito na tumulo sa pisnge nya.
There, she cried in front of Shadden. Ang hindi nya lang inaasahan ay ang pag yakap sa kanya ng binata. Celeste expected the least of the least.
"Shshhh... It's ok now. It's just a dream... It's ok now..." Pag alaalo sa kanya ni Shadden gamit ang napakarahan na boses habang yakap sya.
Niyakap nya rin ito pabalik and cried more in his chest. Hinayaan lang naman sya ni Shadden hanggang sa kumalma sya ng tuluyan.
"Are you feeling a bit better now..?" Maya maya pa ay tanong ni Shadden sa kanya. Hinawakan ang magkabila nyang pisnge at inalis ang ilang natitirang luha sa mata at pisnge nya.
Celeste felt the softness of Shaddens hand as he cares her cheeks. Dinama ang ang halos ng kamay ng lalaki.
Naninibaguhan sya sa galaw nito pero hindi sya duon galit. He find Shadden sweet and very caring sa kabila ng kalamigan nito sa kanya. She likes this side of him.
"O-oo... Salamat..." Mahinang sagot ni Celeste sa binata.
"I won't asked what kind of nightmare it is so you can keep it yourself. No need to explain further to me, if it makes you uncomfortable." Pahayag pa nito sa kanya.
Celeste smiled. Ang akala nya ay mag tatanong pa sa kanya si Shadden. Buti nalang at hindi. Ayaw pa kase nyang pag usapan ang bagay na iyun sa ngayun.
"Anyway, it's getting too late now. Mag pahinga na tayo. Hopefully your dream don't bother you again." With that ay pinakawalan na sya ni Shadden. Medyo nadisappoint nga sya kase ang init ng kamay nito on her cheeks. Tila ingat na ingat sa kanya.
Pinag masdan nya itong umikot sa kabilang gilid ng kama at nahiga duon. Nang astang papatayin sana nito ang ilaw ay agad nya itong pinigilad.
"T-teka... Pwede bang wag mo nang patayin yang ilaw" Sabi nya dito. Naki nyang nangunot ang nuo nito.
"Ill leave the lampshade open. It will still illuminate the whole room. Is that ok?" Tanong sa kanya pabalik nito. And she nodded.
Celeste felt a bit embarrassed dahil mukhang ito pa ang hindi makakatulog dahil sa kanya. Pero hindi talaga sya nakakatulog pag walang ilaw and Shadden seems to cant sleep with lights on. Sobrang mag kabaliktaran talaga nila.
But at least, nag pasya parin itong buksan ang lampshade para sa kanya. That's good enough for her. Basta may liwanag lang syang nakikita ay ok na.
"O-ok na yung lampshade. Salamat." With that words of her, ay tuluyan nang pinatay na ni Shadden ang ilaw at tulad ng sinabi nito ay iniwan nitong bukas ang lampshade.
and so they laid thete together in bed. Asa mag kabilang gilid. Walang nag sasalita, at hindi nila alam parehas kung tulog na ba ang isat isa.
But Celeste is for sure not asleep. Mulat na mulat ang mata nya. Ewan ba nya kung bakit di parin sya makatulog eh panatag na naman sya. She just felt a bit cold.
Pero ano nga ba ang aasahan nya? Nayayakapin din sya ni Shadden sa pag tulog? For gad sake, they just met almost not a week ago! Anong kahibangan ang naiisip nya na yayakapin sya nito. They're still strangers kahit kilala nila isat isa.
She sighed. Bumaling sya ng tingin paharap kay Shadden nakatalikod ito sa kanya.
Oh but she wanted to hug him.
She bit her lower lip. Nag lakas ng loob.
"Shadden?" Tawag nya sa binata. Pero hindi ito sumagot. Naisip tuloy nyang tulog na ito.
Bahala na kung nilalabag nya ang privacy nito o di kaya ay nagiging manyak sya, pero gusto nya itong mayakap. She feel a lot safer within his arms. Saka yakap lang naman.
Buo ang desisyon, dahan dahan syang umasog sa tabi ng binata at niyakap ito mula sa likod. She lean on his back at mabalis nyang naramdaman ang init ng katawan ng binata. Kahit ang mabilis na pag tibok ng puso nito.
Pero hindi sya nag tagal sa posisyon nayun dahil biglang humarap sa kanya si Shadden. Looking directly in her eyes. Tila nahuli sya ng binata na lumalabag sa pang taong batas.
Tuloy ay parang tumalon ang puso ni Celeste. May kung anong bagay din ang nag wawala sa tyan nya ng mga oras nayun.
"A-ah... Ano. I was calling y-you... Hindi ka naman sumagot..." Pag dadahilan ni Celeste. Tuluyan nang hindi makatingin ng deretso kay Shadden.
Astang aalisin na naman nya ang pag kayakap dito, pero pinigilan sya nito. To her surprise ay niyakap pa nga sya pabalik ni Shadden.
Ikinulong sya ni Shadden sa mga bisig nito, like protecting her. And she could never wish for more that moment.
Warmth flooded Celeste's heart. Sobrang comfortable sa posisyon nila ni Shadden. Tila ba di na sya kailan pa matatakot kung nakakulong lang sya sa yakap ng binata.
Celeste let Shadden cuddled her.
"Rest, Celeste. May pasok pa tayo bukas." Shadden said to her. Pikit na ang mata nito.
Celeste smiled.
"Tutulog na nga. Good Night!"
With that ay ipinikit na ni Celeste ang mata nya.
Nakatulog sya ng napakahimbing sa unang pag kakataon sa loob ng linggong iyun, at dahil yun kay Shadden.
-SYMPHONY OF THE PAST
-EDITED|REVISED
-KINDLY LEAVE A VOTE✨