Enjoy Reading!!!
CHAPTER 15
KN's POV
Pagkatunog ng bell hudyat na break time na ay nagmadali akong lumabas. Tinatawag pa ako ni Zouie pero hindi ko na siya nilingon pa at pumunta na lang ako sa dorm ko.
I'm so mad right now because of what I knew. Kapatid ni Zouie ang kambal na iyon? Putangina! Pinaglalaruan ba talaga kami ng tadhana.
Hindi ko pa rin talaga makakalimutan ang ginawa sa akin ng kambal na iyon. They fucking torture me because I caught them talking about their plan and I immediately tell the plan that I heard to Hance and Nyl.
They got mad at basta na lang silang sumugod kina Khendrick. At nang malaman nilang ako ang nagsumbong ay ganoon na lamang katalim ang tingin nila sa akin.
Konti na lang ay patayin nila ako.
Naging close ko rin si Khezia dahil ako ang unang nag-aapproach just like what I did to Zouie. But it was a big mistake.
Akala ko ay kahit papaano ay kaibigan na rin ang turing sa akin ni Khezia but I was wrong! Nang malaman nilang ako ang dahilan kung bakit nabulyaso ang plano nila ay tinorture nila ako.
They fucking tortured me and the whole section októ was so late to save me.
Ang dami ko ng sugat nun at hinang hina na ako na tila ba'y nag-aagaw buhay na ako. Pero buti dumating sila kundi baka patay na ako.
Ayoko pang mamatay hangga't hindi ko pa nahahanap ang kapatid ko. I missed my little sister too much. I hope she's still alive.
Gusto ko na ring makalabas sa eskwelahang ito para mahanap ko na ang kapatid ko.
Namimiss ko na siya sobra. Kung bakit ba kasi may kumidnap sa kanya. I was so hopeless that time na hindi ko man lang nagawang protektahan at iligtas ang kapatid ko.
Ang huli ko na lang nakita ay ang pag-iyak niya at pagsigaw niya sa aking kuya.
Ang sakit dahil nag-iisa ko lang siyang kapatid at mahal na mahal ko siya pero kinidnap lang siya. Kinuha nila ang kaisa-isang prinsesa ng buhay ko.
She's my princess. And I'm her prince and knight in shining armor.
But I failed to protect her. My parents told me that It wasn't my fault because I'm too young that time but I still... I always blame myself for that. I still blaming myself na kung naprotektahan at nailigtas ko siya ay baka kasama ko pa siya hanggang ngayon.
I miss you my princess. I hope you're still alive. Kuya will find you. I love you so much my princess.
At ngayon, habang naaalala ko na kapatid pala ng kambal na iyon si Zouie ay parang gusto kong pumatay. Baka pinadala rin nila si Zouie para saktan ulit kami. Para saktan ulit ako.
Hindi pa ba sila kontento sa ginawa nila? Mga wala silang konsensiya.
Hindi ko rin alam kung paano pa pakikisamahan si Zouie matapos lahat ng mga nalaman ko. I'm still mad at hinding hindi ko makakalimutan ang dagok na iniwan sa akin ng kambal.
The scars are still there that's why, I can't still forgot that torture that they did.
++++++++++++++++++++++++++++++++
Vin's POV
Kapatid ni Zouie ang kambal? Bakit sa dinarami-rami pang tao sa mundo ay si Zouie pa?
Pinadala ba siya dito para saktan ulit kami? May mga plano na naman ba sila ulit sa amin?
Yung pagtulong at pag-alaga niya sa akin? Plano rin ba iyon? Kasama rin ba yun sa plano nila?
Masisiraan na ako ng ulo dahil sa kakaisip ng mga nalaman ko. Sinabunutan ko ang sarili ko dahil sa sobrang frustasyong aking nararamdaman.
Tangina! Gulong gulo na ako!
At ngayon, ang plano nila ay kaibiganin namin si Zouie dahil maghihiganti sila.
Naawa ako kay Zouie dahil hindi niya alam ang plano ng kýrios namin pero kapag nalaman kong may masama siyang balak sa amin ay talagang mawawalan na ako ng paki sa kanya at tuluyan na rin akong magagalit.
Sana lang talaga ay totoo ang mga ipinapakita mo sa amin Zouie.
Pero kung totoong may masamang balak si Zouie, bakit nung inalagaan niya ako ay parang totoo? It seems genuine. It's not an act. I know because I seen it in her eyes.
Her innocent eyes. But when you teased her, that eyes will glared at you.
Kung totoo mang may masama kang balak sa amin Zouie ay wala na akong magagawa kundi makisama sa plano ng kýrios namin.
Pero sana ay totoong mabait ka tulad ng nakita ko sayo.
++++++++++++++++++++++++++++++++
Zouie's POV
"Woi. Binubully ka na naman ba?" tanong sa akin ni Ysa.
Sabay kasi kaming nagrerecess dahil nakakapagtakang hindi sumabay sa akin ang dalawa. Napakaseryoso kasi ng atmosphere sa loob ng room namin.
Ano kayang nangyari?
"Hindi ko alam." wala sa sarili kong sabi.
Taka naman akong tinignan ni Ysa.
"Huh? Paanong hindi mo alam?"
Tinignan ko naman siya at napahilamos ng mukha.
"Ewan ko Ysa pero gulong gulo ako ngayon. Hindi ko alam kung anong nangyayari." inis kong sabi kaya mas lalo siyang nagtaka.
"Huh? Anong pinagsasabi mo? Nakadrugs ka ba?" tanong niya at tinignan ko naman siya ng blangko.
"Talaga? Nakadrugs? Hindi ba pwedeng may iniisip lang?"
"Ano nga kasi yun? Share mo naman." makulit niyang sabi.
At dahil makulit siya ay kinuwento ko naman sa kanya ang mga nangyari kanina. At doon naman siya sumeryoso.
"Familiar ang name nila sa akin pero sa tingin ko, may ginawa silang hindi maganda sa section októ. Ayun yung mga sabi sabi." sabi niya kaya lumapit pa ako sa kanya.
"Magkwento ka naman. Naguguluhan na kasi ako e." pangungulit ko.
"Wala naman kasing masyadong tsismis diyan. Alam mo namang medyo bago bago pa lang din ako dito. Pero sa tingin ko ay may ginawa sila sa section októ." sabi niya at napabagsak na lang ako ng balikat.
Ano ba yan! Akala ko ay malalaman ko na ang dahilan.
"Hays!"
"Huwag mo na ngang problemahin iyan! Ikain mo na lang iyan." sabi niya sabay subo sa akin ng fries.
Sumubo naman na ako ng pagkain kahit na naiisip ko pa rin kung bakit ganoon na lamang ang reaction nila.
Ano ba talagang ginawa niyo ate at kuya at bakit ganoon na lang ang mga emosyon nila?
Kumain na lang ako ng kumain at hindi na masyadong inisip iyon. Baka bumalik na rin sila bukas sa normal.
Abnormal din kasi sila minsan.
To be continued...