Unicode
မနက်စာစားပြီးနောက် စီစဉ်ထားသည့် မော်တာအင်ဂျင်တပ်စက်လှေဖြင့် ခရီးဆက်လာကြသည် ။ အခြားတော့မဟုတ် သည်မြို့၏ကမ်းရိုးတန်းတလျှောက် ရွက်လွင့်ကာ ကျွန်းစု၏အလှအပများအား ခံစားကြရန်ပင်ဖြစ်သည် ။ စက်လှေဖြစ်သော်လည်း အတော်အတန်အကျယ်အဝန်းရှိသည်မို့ ဘော်ဒီဂတ်များပါ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလို့ရသည်ပင် ။
“ ဟား…… လတ်ဆတ်လိုက်တာ ‘’
သွင်မှူးအိမ်က စက်လှေ၏ လက်ရန်းနားတွင်ရပ်ကာ လက်နှစ်ဖက်ကိုဆန့်တန်းပြီး ပင်လယ်လေကို တဆုံးရှူသွင်းလိုက်သည် ။
“ ပြုတ်ကျတော့မှာပဲ သွင်လေးရာ... ‘’
စိုးရိမ်ခြင်းပြည့်သည့် လေသံတို့ဖြင့် သျှံမင်းဆက်က အနားရောက်လာကာ သူ့အား လွတ်ထွက်သွားမှာစိုးသည့်အလား တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်လေတော့သည် ။
“ လက်ရန်းတွေရှိနေတာ ဘယ်ကနေ ပြုတ်ကျမှာလဲ… ကလေးလည်းမဟုတ် ‘’
“ ပြောမရဆိုမရတာကတော့ ကလေးထက်ဆိုးတယ် ၊ ကလေးကမှ မုန့်ပေးပြီးချော့လို့ရသေးတယ် ‘’
“ အရမ်းကို သည်းသည်းလှုပ်နေတော့တာပဲနော် ကိုသျှံမင်းဆက်ကြီး ဟုတ်မှဟုတ်ရဲ့လား ‘’
“ အရမ်းချစ်မိသွားလို့ပါကွာ… ‘’
“ ကြက်သီးတွေ ထလိုက်တာနော် ‘’
သွင်မှူးအိမ်၏ လှောင်ပြောင်ခြင်းကို သျှံမင်းဆက်က သဘောကျကာ ဖက်ထားသည့်လက်တို့အား ပိုမိုတင်းကျပ်စေလိုက်သည် ။
“စားစရာတွေရပါပြီ ‘’
စက်လှေမှ စားဖိုမှူးနှစ်ယောက်နှင့် ဝန်ထမ်းများက စားစရာများအား စားပွဲပေါ်လာချပေးပြီး နှုတ်ဆက်ကာပြန်ထွက်သွား၏ ။
“ ဘာတွေချက်ခိုင်းထားတာလဲ ကိုကို ‘’
“ ပင်လယ်စာတွေပါ သဘောကျတယ်မလား ‘’
“ မကြိုက်မရှိ ဝိုင်လေးနဲ့ဆို သိပ်လိုက်မှာ ‘’
“ မသောက်ရပါဘူး… မတော်လို့ ရီဝေဝေနဲ့မူးပြီး ရေထဲပြုတ်ကျနေရင် ဘယ်နှယ့်လုပ်မလဲ ‘’
“ ဟားဟား… စိတ်ပူတတ်ရန်ကော ကိုကိုရာ ကြံဖန်ပြီးတော့… ကဲပါ စားရအောင် ‘’
“ ကိုယ် လုပ်ပေးမယ် ‘’
သျှံမင်းဆက်က ပုဇွန်ကင်များကို အခွံချွတ်ပေးကာ သွင်မှူးအိမ်၏ ပန်းကန်ထဲသို့ ထည့်ပေးလေသည် ။ ခက်ရင်းလေးနှင့်ထိုးပြီးစားလိုက် သျှံမင်းဆက်အားခွံကျွေးလိုက်ဖြင့် အကောင်းဆုံးအချိန်လေးကို ဖြတ်သန်းနေကြသည် ။
“ ဒါလေး လုပ်ဦး ‘’
ဂဏန်းဟင်းလျာအား လက်ညှိုးထိုးရင်းပြောလာတော့ သျှံမင်းဆက်က ခေါင်းခါလိုက်သည် ။
“ မရဘူး ဂဏန်းက ကိုယ့်အမျိုးဂဏန်းကို ပြန်စားမလို့လား ‘’
သျှံမင်းဆက်က စနောက်လိုက်တော့ သွင်မှူးအိမ်မှာ မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ အော်လေသည် ။
“ ဟာ… ကိုကိုနော် ‘’
“ ဟဟ… အေးပါကွာ ကိုယ်ခွံကျွေးမယ် ပါးစပ်ဟ ‘’
ပါးစပ်လေးဟလာတော့ တူလေးဖြင့်ညှပ်ထားသည့် ဂဏန်းအသားလွှာလေးအား ခွံကျွေးလိုက်သည် ။
“ ကောင်းလား ‘’
ပြန်မထူးနိုင်ဘဲ ခေါင်းသာညိတ်ပြမိသည် ။
“ စားတာတွေများနေပြီဆိုတော့ ဒီတစ်ကောင်ပြီးရင် တော်ပြီနော် တော်ကြာ အစာမကြေဖြစ်နေမယ် ‘’
“ အင်းပါ… ’’
စားသောက်ပြီးချိန်နှင့် ကွက်တိဆိုသလိုပင် ကျွန်းစုတစ်စုသို့ အရင်ရောက်လာခဲ့ပြီး ထိုကျွန်း၏ကမ်းခြေတွင် လည်ပတ်ခဲ့ကြသည် ။ သည်ကျွန်းလေးက ရှူခင်းများ အရမ်းလှသောကြောင့် နာမည်ကြီးသည့်နေရာတစ်ခုဖြစ်သလို ညွှန်းကြသည့်အတိုင်း ဘယ်အရပ်ကြည့်ကြည့် အလှတရားကို တွေ့နေရသည် ။
ထိုမှဆက်၍ အရှေ့မြောက်အရပ် ငါးကီလိုမီတာအကွာရှိ ကျွန်းတစ်ခုသို့ ဆက်သွားကာ လှေကိုတည်ဆောက်ပြုလုပ်ပုံများ လေ့လာဖြစ်ကြသည် ။ သည်နေရာက ငါးဖမ်းခြင်းအများစုကို လုပ်ကိုင်ကြသည်မို့ ကမ်းခြေတစ်လျှောက်ဝယ် ငါးဖမ်းစက်လှေငယ်များ စီရီကာရပ်ထားသည်ကို တွေ့ရသည် ။
ထိုနှစ်နေရာကိုပင် စိတ်ကြိုက်လည်ပတ်ခဲ့ကြပြီး နေဝင်ချိန်လည်းနီးသဖြင့် တည်းသည့်နေရာသို့သာ ပြန်လာလိုက်ကြသည် ။ ကျန်သည့်နေရာတွေကတော့ နောက်တစ်ရက်မှ ဆက်လည်ကြမည်ပေ ။
အရပ်ဒေသတွေ မည်မျှဝေးကွာခြားနားနေပါစေ ။ နေဟာ အနောက်ဘက်သို့သာ ဝင်သည့်ထုံးစံမှာတော့ မပြောင်းလဲ ။ အနောက်ယွန်းယွန်းသို့ ခိုဝင်နေသည့် ပုဇွန်ဆီရောင်ပြေးနေသော နေလုံးကြီးအား ငေးမောကာကြည့်နေမိသည် ။
“ ဆည်းဆာချိန်လေးက အရမ်းလှတာပဲ ၊ ဒီလိုမျိုး ပင်လယ်ထဲကနေ ကြည့်ရတော့လည်း နေက ကိုယ့်အနီးနားမှာ ရှိနေသလိုပဲနော် ‘’
“ အင်း… ဆည်းဆာချိန်လေးကလှပေမယ့် မျက်စိကျိန်းတယ် ၊ ကိုယ့်ရဲ့ သွင်လေးကသာ ဘယ်အချိန်ကြည့်ကြည့် အမြင်ရောစိတ်ရော ဖမ်းစားနိုင်တာ ‘’
“ ဟော… စလာပြန်ပြီ ‘’
စက်လှေ၏ လက်ရန်းနားကပ်ကာ ရပ်နေသည့် သွင်မှူးအိမ်အား နောက်မှသိုင်းဖက်လိုက်ကာ…
“ ကိုယ်တို့ အခုပုံစံလေးက တိုက်တန်းနစ်ရုပ်ရှင်ထဲက ဇာတ်ဝင်ခန်းနဲ့ တူမနေဘူးလား ‘’
“ ကိုကိုက လီယိုနာဒိုလား ‘’
“ သူနဲ့ကိုယ် ဘယ်သူပိုချောလဲ ‘’
သွင်မှူးအိမ်က အပြုံးကြီးကြီးချီကာ ပြောသည် ။
“ သေချာပေါက် ကျွန်တော့်အမျိုးသားပေါ့ဗျာ ‘’
“ ညာစားတတ်နေပြီ ‘’
“ ဒါပေမယ့် ကိုကို… ဇာတ်ဝင်ခန်းနဲ့တူနေတယ်ဆိုရင်တောင် ရယ်စရာတစ်ခုလို မစနောက်စေချင်ဘူး ။ အကယ်၍များဆိုပြီးတော့တောင် အတွေးတွေနဲ့နှိပ်စက်ပြီး အဖြစ်အပျက်တွေတော့ ဘယ်သောအခါမှ ထပ်တူမကျလိုဘူး ၊ ကိုကိုနဲ့ ဝေးများဝေးရရင် သေသွားနိုင်တယ် ‘’
“ ကိုယ်လည်း မခွဲနိုင်ပါဘူးကွာ ‘’
“ ချစ်တယ်နော် ခဏခဏပြောလို့ မရိုးသွားနဲ့ ‘’
“ အမြဲတမ်း… ရင်ခုန်စရာတွေနဲ့ဆန်းသစ်နေတဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ နှလုံးသားပိုင်ရှင်လေး ‘’
“ ဘဝနေဝင်ချိန်လေးအထိ အတူလက်တွဲပြီးနေသွားချင်တယ် ၊ အဘိုးကြီးဖြစ်လာတဲ့အခါမှာ… ကိုကိုလို့ခေါ်ဖို့ မတတ်စွမ်းတော့တဲ့အချိန်မှာ… ကိုကို့ကိုလည်း အဖော်မပြုပေးနိုင်တော့ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ‘’
“ ကိုယ် သွင်လေးကို ချန်ထားပြီးမသွားရက်ဘူး ။ ဝမ်းနည်းပြီးနာကျင်နေမယ့်ပုံစံကို တွေးမိရင် ကိုယ်စိတ်ဖြောင့်မှာမဟုတ်လို့… အကယ်၍ ခွဲခွာရမယ့်တစ်နေ့ရောက်လာခဲ့ရင် သွင်လေးက အရင်သွားပါ ၊ ကိုယ် လိုက်လာခဲ့ပါမယ် ‘’
“ ကိုကိုရာ… ‘’
သွင်မှူးအိမ်က သျှံမင်းဆက်၏ ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ကာ ဖက်လာသည် ။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အပြုံးမျက်ရည်များဖြင့် ကြည်နူးစွာကြည့်ရင်း ဆည်းဆာပျိုးပျချိန်ဝယ် အနမ်းများဖလှယ်နေကြတော့လေသည်… ။
ဝုန်းခနဲရိုက်ခတ်လာသည့် လှိုင်းတစ်ချက်အပင့်မှာ သောင်ပြင်ပေါ်သို့ ငွေရောင်လှိုင်းကြက်ခွပ်လေးများက အပြေးအလွှားကူးလူးခိုဝင်လာကြသည် ။ ပြိုးပြိုးပြက်ပြက်နေရောင်ခြည်အောက်မှာ စိန်ပွင့်သဏ္ဍာန်သဲမှုန်လေးများဟာလည်း လင်းတလဲ့လဲ့ ။
ကမ်းရိုးတန်းတစ်လျှောက် ဖြတ်သန်းတိုက်ခတ်လာသော ညှင်းသွဲ့သွဲ့လေသာသာက ကမ်းခြေတွင်အပန်းဖြေနေသည့် လူသားလေးများအား ကလူကျီစယ်နေကြသလိုပင် ။ ထိုကျီစယ်မှုသည် နဂိုဖြူသောနုသောအသားအရေကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် သွင်မှူးအိမ်ကိုလည်း ထိပါးတတ်လေသည် ။
ကမ်းခြေရောက်လေတိုင်း အသားအရေနီမြန်းခြင်း စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်ခြင်းများကို ကြုံရလေ့ရှိသူဖြစ်၍ ယခုရေခံမြေခံ ပြောင်းသွားသည့်အခါတွင်လည်း ပို၍ပင်ဆိုးလေတော့သည် ။ မေးစေ့က ယားသလိုကုတ်ချင်သလို ၊ လက်ဖမိုးလေးများမှာလည်း နီစပ်စပ် ။
သွင်မှူးအိမ်ဝတ်ထားသည်မှာ ရင်ဘတ်အခြေထိကျယ်လေသော သုံးမြှောင့်လည်ပင်းပေါက်ပုံစံ ဒီဇိုင်းထွင်ချုပ်ထားသည့် အဖြူရောင် ဂျာစီအင်္ကျီအပွလက်ရှည်နှင့် အသားရောင် ဂျင်းသားဘောင်းဘီအတိုသာ ။ အင်္ကျီ မှာ ရင်ဘတ်တွင် နိုင်လွန်ကြိုးပျော့များ ယှက်ကာချည်ထားရပြီး တင်ပါးဖုံးသည်အထိရှည်နေလေတော့ အောက်တွင်ခံဝတ်ထားသည့် ဘောင်းဘီတိုမှာလည်း လှုပ်ရှားလိုက်လေမှသာ တစ်ချက်တစ်ချက်ပေါ်လွင်စေတော့သည် ။
သူကသာ ထိုကဲ့သို့ တလှုပ်လှုပ်နှင့် အနေရအထိုင်ရခက်နေချိန်တွင် နံဘေးရှိသက်ဆိုင်သူမှာတော့ စကြာဝဠာတစ်ခွင်ကို အပိုင်စားရထားသည့်အလား အေးချမ်းငြိမ်သက်စွာနေဘိတော့သည် ။ အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းကာ ခြေကျင်းဝတ်ထိရှည်လျားသော အနက်ရောင်ဘောင်းဘီကို ဝတ်ဆင်ထားလေပြီး နေကာမျက်မှန်အနက်ကို တပ်ထားသေးသည် ။
ရင်အုပ်က ကျယ်ကျယ် အရပ်အမောင်းက ကောင်းကောင်း ဝမ်းဗိုက်ရှိ ကြွက်သားအမြှောင်းမြှောင်းတို့မှာ အမှတ်တမဲ့ကြည့်မိလေတိုင်းပင် ရှူမငြီးချင်စဖွယ် ဆွဲဆောင်နိုင်စွမ်းတို့အပြည့် ။ ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ဆင်းထားကာ ကျန်တစ်ဖက်က ဒူးထောင်၍ ထိုထောင်ထားသော ခြေတစ်ဖက်၏ပေါင်ပေါ်တွင် လက်တစ်ဖက်ကိုထောက်ကာ မေးတင်၍ထားသည့် အသွင်အပြင်မှာလည်း တော်ဝင်မင်းသားတစ်ပါး အနားယူနေသလို အရှိန်အဝါတစ်မျိုးဖြစ်ပေါ်နေလေသည် ။
သူ့အား အချိန်ကြာမြှင့်စွာငေးကြည့်နေမိလေတော့ သတိထားမိသွားသည့်ဟန်ပင် ။ နှုတ်ခမ်းစွန်းတစ်ဖက်က တွန့်ကာချိုးလာပြီး မျက်မှန်ကိုင်းနှစ်ဖက်အား လက်ညှိုးနှင့်လက်မသုံးကာ ဆံပင်များပေါ်သို့ လှန်တင်လိုက်၍ ခါးကိုမတ်မတ်ပြင်ထိုင်ကာ သွင်မှူးအိမ်ဘက်သို့ ငဲ့စောင်းကြည့်လာသည် ။
သူတို့နှစ်ဦးမှာ ပင်လယ်ပြင်ဘက်သို့ ဗဟိုပြုကာ ကမ်းခြေပေါ်တွင် နေရာချထားသော အပန်းဖြေခုံတန်းရှည်များ များစွာရှိသည့်အနက် လူရှင်းသည့်တစ်နေရာတွင် အနားယူနေကြခြင်းပင် ။ အချို့မှာတော့ အရွယ်ခပ်ကြီးကြီးပဝါစများကို သဲသောင်ပြင်ပေါ်တွင် အတိုင်းသားချခင်းထားကာ အနေအထားအမျိုးမျိုးဖြင့် နားခိုနေကြပြန်သည် ။
'' သွင်လေး ဘာဖြစ်လို့လဲ ''
မေးခွန်းတစ်ခု မေးစမ်းလာခြင်းနှင့်အတူ လူကပါ သူထိုင်နေသည့် ခုံတန်းရှည်ပေါ်သို့ရောက်လာလေသည် ။
'' လေအရမ်းတိုက်လို့ဖြစ်မယ် အသားတွေနည်းနည်းစပ်လာလို့... ''
သွင်မှူးအိမ်က အင်္ကျီလက်နှစ်ဖက်ကို လက်မောင်းရင်းအထိ အထက်အောက်ပွတ်ကာသပ်ကာ ရှုံ့မဲ့ရင်းပြောလိုက်တော့ လက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲယူကာ အသေအချာကြည့်သည် ။
'' ကျစ်… လက်တွေနီတွတ်နေတာပဲကွာ ၊ အဲဒါကို ဘာမှမပြောဘဲ တောက်လျှောက် ဒီတိုင်းငြိမ်ထိုင်နေရသလား ''
ဆူပူသည့်နှယ်ပြောလာတော့ ငြိမ်မခံတတ်သည့်စိတ်လေးက တစ်စခန်းထလာသည်ကြောင့် ပက်ခနဲပြန်ပြောရန် မျက်စံကို ထောင့်ကပ်ကာကြည့်လိုက်ပြီးမှ အတွေးတစ်ခုပေါ်လာသဖြင့် စိတ်ကိုပြန်ထိန်းကာ ဆိုလိုက်သည် ။
'' ကမ်းခြေရောက်ရင် အရမ်းလေစိမ်းတိုက်ရင် နေပူထဲကြာကြာနေလွန်းရင် အသားအရေက သူ့အလိုလိုနီလာရော ''
'' အဲဒါများ ကိုယ့်ကိုကြိုပြောထားလေ… ပြီးတော့ ဒီလိုဖြစ်တတ်တာသိနေရင်လည်း ဒီထက်ပိုပြီး လုံလုံခြုံခြုံဝတ်လာခဲ့ပါလား ။ အခုကြည့်ဦး ဒီပုံစံကဘာလဲ ၊ လမ်းလျှောက်လိုက်ပြီဆိုရင် ဘောင်းဘီက မြင်တောင်မမြင်ရတော့ဘူး ''
အခန်းထဲမှာဝတ်နေတုန်းကတော့ နံရံကိုမှီ၍လက်ပိုက်ကာ ခပ်ပြုံးပြုံးနှင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့ပြီး ယခုမှအပြစ်တင်လာလေတော့ စိတ်လိုလက်ရနှင့်ပင် အဝတ်မဲ့သော သူ့ကျောပြင်အား ဒုတ်ခနဲမြည်အောင် လက်သီးနှင့်တစ်ချက် လှမ်းထုလိုက်သည် ။
'' အခုမှ လာပြောမနေနဲ့တော့… ဟိုအိတ်ထဲက ဘူးအဖြူလေးပဲယူပေး ''
သျှံမင်းဆက်ထိုင်ခဲ့သည့် ခုံတန်းရှည်၏ဘေးမှ စားပွဲငယ်ပေါ်တွင်တင်ထားသော သားရေအိတ်အသေးလေးအား မေးဆတ်ပြကာ လှမ်းတောင်းလေတော့ ချက်ချင်းပင် ထယူပေးလေသည် ။ သွင်မှူးအိမ်လည်း အိတ်အားဇစ်ဖွင့်ကာ အဖြူရောင်ဘူးငယ်လေးတစ်ဘူးအား ထုတ်ယူလိုက်သည် ။
သွင်မှူးအိမ်၏ လှုပ်ရှားမှုမှန်သမျှကို သျှံမင်းဆက်က မျက်တောင်မခပ်တမ်း တစ်ခုချင်းလိုက်ကြည့်နေရှာသည် ။ သူလည်း ဘူးကိုလှုပ်ယမ်းလိုက်ပြီး အဖုံးဖွင့်နေရင်းမှ တစ်စုံတရာကြောင့် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားကာ ဖွင့်လက်စဘူးလေးအား သျှံမင်းဆက်ဆီသို့ပေးလိုက်လေသည် ။
'' ရော့... ''
'' ဘာလဲ ''
သျှံမင်းဆက်က ဘူးကိုလည်းယူလိုက်ရင်းမှ အဓိပ္ပာယ်မပေါက်သလိုကြည့်ကာ ပြန်မေးလာသည် ။
'' အသားတွေနီစပ်လာရင် လိမ်းနေကျအလှဆီ… အဲဒါ ကိုကိုလိမ်းပေး ''
သျှံမင်းဆက် မျက်ခုံးတို့ ပင့်သွားရသည် ။ ရုတ်တရက်ကြီး ဘာဖြစ်သွားပြန်သည်မသိ ။ လိမ်းခိုင်းတော့လည်း လိမ်းပေးရုံပေါ့ဆိုကာ သူ့အနောက်ဘက်သို့ နေရာပြောင်းကာထိုင်လိုက်သည် ။
ဘူးအဖုံးကိုဖွင့်လိုက်ကာ အတွင်းမှ အလှဆီများကို လက်ဖဝါးထဲသို့ညှစ်ယူ၍ မိတ်များသဖွယ် ရဲကာတွတ်နေသည့်နေရာများဖြစ်သော လည်ကုပ် လက်ဖမိုးနှင့် ခြေထောက်များကို အသာဖွဖွလိမ်းကျံပေးလိုက်လေသည် ။ သခွားသီးအနံ့ကဲ့သို့သော ရနံ့သင်းသင်းတစ်ခု ခပ်ပျံ့ပျံ့လေးရသည်ကြောင့် နှစ်ခြိုက်စွာပြုံးလိုက်မိသည် ။
'' ကဲ ပြီးပြီ အဆင်ပြေရဲ့လား ဘယ်နားထပ်လိမ်းပေးရဦးမလဲ ''
ဘူးအားအဖုံးပိတ်ကာ ဘေးသို့ကပ်တင်ထားလိုက်ရင်း နောက်ထပ်အမိန့်များကို ငံ့လင့်နေသော်ငြားလည်း တုံ့ပြန်ခြင်းတို့က ငြိမ်သက်ခြင်းကြီးစွာ ။ သျှံမင်းဆက်၏အရှေ့မှ ချစ်ရသူလေးဟာ ကမ်းစပ်တစ်နေရာသို့ အကြည့်များပို့လွှတ်ထားသည်မှာ တစိုက်မတ်မတ် ။
ဘယ်အရာကများ သည်ကောင်လေးစိတ်ဝင်စားအောင် ဖမ်းစားထားလေသနည်းဟု စိုးရိမ်ကဲစွာကြည့်လိုက်မိတော့ အဖွဲ့ဖွဲ့အစုစုသော ခရီးသွားများမှလွဲ၍ အခြားမရှိသော်လည်း အမျိုးမျိုးအသွင်သွင်နှင့် ချောမောခန့်ညားသည့် အမျိုးသားများ ၊ လှပပြေပြစ်ကျော့ရှင်းသော အမျိုးသမီးများကိုသာ တွေ့လိုက်ရ၍ ဘဝင်မှာ နောက်သွားရသည် ။
'' သွင်မှူးအိမ်… ခင်ဗျားလေး အခုဘာတွေကို ဈာန်ဝင်တစားကြည့်နေရတာလဲ ၊ ကျုပ်ကို ပြောစမ်းပါဦး ''
စိမ်းမြမြမွှေးညင်းနုလေးများ ယိမ်းနွဲ့နေသည့် နို့နှစ်ရောင်လည်ကုပ်လေးအား နှာခေါင်းနှင့်အသာထိကာ နမ်းလိုက်လေတော့ သူ့မှာတွန့်ခနဲဖြစ်သွားရပြီး လှည့်ကြည့်လာသည် ။ သည်လိုမှအာရုံမလွှဲလျှင်လည်း ရမည်မဟုတ် ။ မျက်နှာထားက ရှူတင်းတင်း ။
'' လိမ်းပြီးသွားပြီပေါ့ တခြားကြည့်တာတော့မဟုတ်ဘူး ဟိုမှာတွေ့တယ်မလား ''
အစောပိုင်းက လူအများဆီသို့သာ မျက်စပစ်ပြလေတော့ အမြန်ပင်ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည် ။
'' ခုနက ကိုကို ဒီဘက်မှာထိုင်နေတည်းက အခုထိ အဲဒီလူတွေ ကိုကို့ကိုပဲ ငမ်းနေကြတာ ''
သျှံမင်းဆက်က အံ့သြသွားသလို မျက်ခုံးတစ်ဖက်ပင့်သွားလေတော့ ခပ်ရွဲ့ရွဲ့ကြည့်ကာ ဆက်ပြောသည် ။
'' ကြည့်လည်းကြည့်ချင်စရာပဲလေ ဖော်ချွတ်ပြထားတာကိုး ရက်ရက်ရောရော... ''
ထိုစကားကြောင့် သျှံမင်းဆက်က တဟားဟားနှင့် ထရယ်လေတော့ သွင်မှူးအိမ်တစ်ယောက်မှာ ပိုစိတ်တိုလာတော့သည် ။ သူက သဝန်တိုလို့ပြောမိလိုက်ခြင်းကို သည်လူက ရယ်ရက်လေသလား ။
'' အဟွန်း အချစ်ကို လှောင်တာမဟုတ်ဘူးနော်… သဘောကျလို့ ၊ သွင်လေး ကိုယ့်ကို သဝန်တိုတာကိုပျော်လို့ ''
အလျှောက်ကောင်းလို့ အထောင်းသက်သာဆိုတာ သည်လိုမျိုးကိုပြောတာပဲဖြစ်မည် ။ မှိုင်းနေခဲ့သော သွင်မှူးအိမ်၏မျက်နှာတော်မှာ ကြည်ကာဝင်းလာတော့ ပေးလာသည့်အခြေအနေကြောင့် ဆက်ပြောရသည် ။
'' သွင်လေးကသာ ကိုယ့်ကိုသဝန်တိုနေတာ သူတို့က ကိုယ့်ကိုပဲကြည့်ကြတာ ဟုတ်ပမလား ''
ပြောလိုက်တော့ မျက်လုံးလေးဝင့်ကာ ကြည့်သည် ။
'' ဟုတ်ပါပြီ သူတို့ ကိုယ့်ကိုငမ်းကြတယ်ဆိုတော့ရော ဘာဖြစ်သလဲ ၊ ကိုယ်က သူတို့ကို ဂရုစိုက်နေလို့လား ။ ကိုယ့်အနားမှာ ဒီလောက်အသည်းယားစရာကောင်းတဲ့ ချစ်မဝနှစ်မဝလေးရှိနေတာပဲ ၊ သူတို့က ကိုယ့်မျက်လုံးထဲ မြူမှုန်လေးအဖြစ်တောင် ဝင်ရောက်မလာနိုင်ပါဘူး ''
ချိုမြိန်သောအကြင်နာစကားတွေမှာ သွင်မှူးအိမ်တစ်ယောက် ရင်တလှပ်လှပ်ခုန်လာရသည် ။ သည်လူဟာ ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်ထားပြီးသားသူ ဖြစ်နေသည့်အတွက် ကြည်နူးခြင်းစိတ်အဟုန်ဟာ ပြောမပြတတ်အောင်ပင် ။ မှန်မကြည့်သော်လည်း သူ့မျက်နှာမှာ မဖုံးမဖိနိုင်အောင် ပြုံး၍နေမည်ကား အသေချာ... ။
X X X X X
မျက်ဝန်းများမှတစ်ဆင့် အကြည့်ချင်းဖလှယ်ကာ အသံတိတ်ချစ်စကားတွေ စီကာပတ်ကုံးနေမိသည် ။ သျှံမင်းဆက်က သူ့မေးစေ့သွယ်သွယ်အား လက်ညှိုးဖြင့်ပင့်ယူကာ အနားသို့တိုးကပ်လာ၍ မျက်ခွံများကို မှေးလျော့ထားလိုက်ရသည် ။
'' ဟိုင်း… ဟယ်လို ''
နွေးထွေးသည့်အထိအတွေ့တို့ နှုတ်ခမ်းလွှာပေါ်သို့ မသက်ဆင်းလာသလို လှုပ်ရှားမှုတို့လည်း ရှေ့ဆက်မလာလေတော့ မျက်လုံးအစုံကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ နိုင်ငံခြားသူအမျိုးသမီးနှစ်ယောက်နှင့် အမျိုးသားတစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်ရသည် ။
ထိုသုံးယောက်က သူတို့ကိုပြုံး၍ကြည့်ကာ အနားသို့လျှောက်လာကြသည် ။ အနားရောက်လေတော့ သူတို့အချင်းချင်း တစ်လှည့်စီကြည့်လိုက်ပြီးမှ စကားဆိုလာသည် ။ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ ဘော်ဒီဂတ်များက လှမ်းကြည့်ကာ လာရန်ဟန်ပြင်နေကြလေတော့ သျှံမင်းဆက်မှ လက်ကာပြလိုက်ရသည် ။
'' ဟိုင်း… ငါက ကတ်တီ ၊ သူက ဟယ်သာ သူက ဒေ့ဗ် ''
လှိုင်းတွန့်သဏ္ဍာန်ကောက်ကွေးနေသော ရွှေအိုရောင်ဆံနွယ်ပိုင်ရှင်အမျိုးသမီးက ဦးစွာနှုတ်ဆက်လာသည် ။ ကတ်တီက သူ(မ)၏ဘေးမှ လူနှစ်ယောက်ကိုပါ တစ်ပါတည်းမိတ်ဆက်ပေးလေသည် ။
အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လုံးမှာ အပေါ်အောက်တစ်ဆက်တည်း အဆင်အသွေးတူသည့် ဘီကီနီကို ဝတ်ထားကြသည် ။ ဟယ်သာဆိုသော အမျိုးသမီးကတော့ ပဝါတစ်ထည်ကိုလွှားခြုံထားသည် ။ ဒေ့ဗ်ဆိုသော လူမှာတော့ ရေကူးဘောင်းဘီတိုတစ်ထည်နှင့်သာ ။
သျှံမင်းဆက်က ခေါင်းညိတ်ပြတော့ ကတ်တီက လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ရန် ကမ်းပေးလာသည် ။ သွင်မှူးအိမ်ကို တစ်ချက်အကဲခတ်ကြည့်လိုက်တော့ အေးအေးဆေးဆေးသာရှိနေ၍ ကမ်းပေးလာသောလက်အား ဆွဲကာနှုတ်ဆက်လိုက်သည် ။
'' ငါက သျှံမင်းဆက်ပါ ၊ သူက သွင်မှူးအိမ် ''
ကတ်တီက ခပ်လွင်လွင်လေးရယ်ပြီး ဆက်ပြောသည် ။
'' ရှင်တို့က နှစ်ယောက်တည်းလား… ဒီကိုအလည်သက်သက်ပဲလား ''
သျှံမင်းဆက်က ခေါင်းညိတ်ပြ၍သာဖြေလိုက်သည် ။
'' တွေ့ရတာ ဝမ်းသာတယ်နော် ဒီဟိုတယ်မှာ တည်းတာမလား ၊ ရှင်တို့ရောက်လာတုန်းက တွေ့လိုက်ပါတယ် ''
ကတ်တီက ပြုံးတုံ့တုံ့ကြည့်နေပြီးမှ ဒေ့ဗ်အား မျက်စပစ်ပြလေတော့ ထိုသူကပြောလာသည် ။
'' စိတ်မရှိရင် ကိုယ်နဲ့အတူ လျှောက်လည်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်ပါရစေ ''
ရှေ့သို့ခြေတစ်လှမ်းတိုးကာ ပြောချလာသည့် ဒေ့ဗ်၏အကြည့်များက သွင်မှူးအိမ်ဆီတွင်သာ ။ သွင်မှူးအိမ်၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာတို့ မပွင့်တပွင့်ဖွင့်ဟသွားရသလို သျှံမင်းဆက်၏ မျက်ခုံးနှစ်ဖက်လည်း စုကုပ်သွားရသည် ။ သွင်မှူးအိမ်က လက်ညှိုးလေးတစ်ချောင်းနှင့် သူ့ရင်ဘတ်ကိုထိကာ ဒေ့ဗ်အားမေးလိုက်သည် ။
'' ငါ့ကိုလား... ''
ဒေ့ဗ်က သွားပေါ်အောင်ရယ်ပြလေတော့ သွင်မှူးအိမ်ကတစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး သျှံမင်းဆက်ကိုလှည့်ကြည့်သည် ။ အဓိပ္ပာယ်ပါသောထို့အကြည့်အား နားလည်စွာပင် မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြလိုက်သည် ။ သွင်မှူးအိမ်၏ခါးထက်သို့ လက်ဆစ်ဖက်လျှိုသွင်းကာ သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ဒေ့ဗ်အား ပြန်ဖြေလိုက်လေသည် ။
'' ဆောရီး… သူက ငါ့အမျိုးသားပါ ''
နှုတ်ကလည်းပြောသလို လက်တစ်ဖက်ကလည်း လက်ထပ်လက်စွပ်ဝတ်ထားသည့် လက်အား ထောင်ပြလိုက်ရသည် ။ ဒေ့ဗ်၏မျက်နှာ ကွက်ခနဲပျက်သွားသလို ကတ်တီတို့ကလည်း အံ့အားသင့်သွားကြပုံပင် ။ ဟယ်သာက မေးလာသည် ။
'' ရှင်တို့နိုင်ငံမှာ လိင်တူချင်း တရားဝင်လက်ထပ်လို့ ရတယ်လား… ''
သည်တော့ ဘယ်ဘက်လက်သူကြွယ်မှ လက်စွပ်လေးကို ထိတွေ့နေရင်းမှ သွင်မှူးအိမ်က ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။
'' ငါ့အမျိုးသားက ငါတို့အချစ်အတွက် ခက်ခဲတဲ့နည်းလမ်းတွေကိုတောင်မှ အဖြေရှာပေးနိုင်စွမ်းရှိတယ်လေ ။ ပြီးတော့ ငါတို့က ဟန်းနီးမွန်းထွက်လာတာပါ ၊ ဒီတော့ ဒေ့ဗ်… မင်းရဲ့ကမ်းလှမ်းချက်အတွက် ငါငြင်းပါရစေ ''
သွင်မှူးအိမ်က အပြုံးကလေးနှင့် အဆုံးသတ်လိုက်ပြီး သျှံမင်းဆက်၏ခေါင်းထက်မှ မျက်မှန်ကိုအသာဖြုတ်ယူရင်း ပါးပြင်တစ်ဖက်အား နှာခေါင်းလေးနှင့် အသာထိကပ်လေသည် ။ ထို့နောက် မျက်မှန်ကို သူ့မျက်နှာထက်တွင်တပ်ကာ သျှံမင်းဆက်၏ရင်ဘတ်ကိုမှီ၍ ခုံတန်းရှည်ပေါ်လှဲလျောင်းလေသည် ။
သွင်မှူးအိမ်၏အပြုအမူလေးကြောင့် သျှံမင်းဆက်မှာကြိတ်ကာပြုံးမိသည် ။ သူမကြိုက်လျှင် တစ်ဖက်သားကို ပြတ်ပြတ်သားသားငြင်းတတ်သည့်အကျင့်လေးက အခြားသူအမြင်တွင်ရိုင်းရာကျလျှင်တောင် သျှံမင်းဆက်မျက်လုံးထဲတွင်တော့ အပြစ်ဆိုစရာမရှိ ။ ဟန်ဆောင်ခြင်းကင်းမဲ့သည့် အနှီကောင်လေးအား ပိုလို့ပင် သဘောကျမိနေတော့သည် ။
'' အိုး ဆောရီး… ဒါဆို ငါတို့ကြောင့် အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားပြီထင်တယ် ။ မင်းတို့ရဲ့ သာယာကြည်နူးဖို့ကောင်းတဲ့ ပျားရည်ဆမ်းအချိန်လေးကို မဖျက်ဆီးတော့ဘူး သွားခွင့်ပြုပါဦး ''
ဒေ့ဗ်ကတော့ အပြုံးတုတစ်ခုအား ဟန်လုပ်ကာပြောပြီး အနားမှထွက်သွားသည် ။ သူ့အဖော်အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကလည်း သျှံမင်းဆက်တို့အား လက်ပြနှုတ်ဆက်ပြီး သူ့နောက်သို့ ပြေးလိုက်သွားကြလေသည် ။ သျှံမင်းဆက်၏အာရုံက ရင်ခွင်ထဲတွင်ငြိမ်သက်နေသော လူသားလေးဆီသို့ အလည်ပြန်ကူးသွားသည် ။
'' ကဲ တွေ့ပြီလား… အခု ဘယ်သူက အကြည့်ခံနေရတာလဲ ၊ လျှောက်လည်ဖို့အထိတောင် အပြောခံနေရတာ ''
သွင်မှူးအိမ်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ထွေးပိုက်ကာဖက်ရင်း ပုခုံးတစ်ဖက်ပေါ်သို့ မေးတင်ကာ ခပ်ငူငူကလေးပြောလိုက်တော့ သူက နှုတ်ခမ်းထောင့်ကလေးတွန့်သွားကာ ပြန်ဖြေလာသည် ။ နေကာမျက်မှန်တပ်ထားခြင်းအောက်က မျက်လုံးများကတော့ မည်သို့လှုပ်ခတ်နေလိမ့်မည်လဲလေ ။
'' စန်းပွင့်တယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးကိုပြောတာထင်တယ်နော် ဘယ်နေရာရောက်ရောက်... ''
'' ဘာပြောတယ်... ''
စိတ်ကိုအကဲလာစမ်းနေသဖြင့် ဒေါသထွက်သွားရသည် ။ ဟက်ခနဲရယ်ကာ သျှံမင်းဆက်၏ လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲယူလေပြီး လက်ထပ်လက်စွပ်ဝတ်ထားသည့် လက်နှစ်ခုအားယှဉ်ကပ်ထားလေသည် ။
'' ဒါပေမယ့်လည်း စန်းပွင့်တော့ရော ဘာလုပ်ရမှာလဲနော် ၊ ကျွန်တော့်ရဲ့ ကောင်းဆိုးနှစ်ဖြာအစစရာရာ ဟောဒီက ကိုကို့အတွက်ပုံအောပြီးသားပဲ ''
'' စကားတွေသိပ်တတ်နေတာ ''
'' အဟက်… ကိုကို့လောက်တော့ ဟုတ်ပမလား ''
နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူရယ်မိကြသည် ။
'' နေပူစာလှုံတာတော်သင့်ပြီနော် ၊ ညနေလည်း ပြန်ထွက်ဦးမှာဆိုတော့ အားမွေးထားသင့်တယ်နော် ဘေဘီ... ''
'' အင်းပါ ''
ထို့နောက်တွင်တော့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မှီတွယ်ကာနေရင်း ပင်လယ်ပြာ၏အလှကို ရှူစားနေကြတော့သည်… ။
*** *** ***
A/N 💕 Sequel (1)မှာ စာကျန်ခဲ့လို့ ပြန်ဖြည့်ပေးထားပါတယ်နော် ။ တချို့စာလုံးပေါင်းတွေ uni ~ zawgyi အပြောင်းအလဲမှာ အတည့်မပေါ်တတ်လို့ အမှန်ဖတ်မရရင် ပြောကြပါဦး 😍
Thanks for reading
ဟီရိုဆေး
Dec 19, 2020
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
Zawgyi
မနက္စာစားၿပီးေနာက္ စီစဥ္ထားသည့္ ေမာ္တာအင္ဂ်င္တပ္စက္ေလွျဖင့္ ခရီးဆက္လာၾကသည္ ။ အျခားေတာ့မဟုတ္ သည္ၿမိဳ႕၏ကမ္းရိုးတန္းတေလွ်ာက္ ႐ြက္လြင့္ကာ ကြၽန္းစု၏အလွအပမ်ားအား ခံစားၾကရန္ပင္ျဖစ္သည္ ။ စက္ေလွျဖစ္ေသာ္လည္း အေတာ္အတန္အက်ယ္အဝန္းရွိသည္မို႔ ေဘာ္ဒီဂတ္မ်ားပါ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနလို႔ရသည္ပင္ ။
“ ဟား…… လတ္ဆတ္လိုက္တာ ‘’
သြင္မႉးအိမ္က စက္ေလွ၏ လက္ရန္းနားတြင္ရပ္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆန႔္တန္းၿပီး ပင္လယ္ေလကို တဆုံးရႉသြင္းလိုက္သည္ ။
“ ျပဳတ္က်ေတာ့မွာပဲ သြင္ေလးရာ... ‘’
စိုးရိမ္ျခင္းျပည့္သည့္ ေလသံတို႔ျဖင့္ သွ်ံမင္းဆက္က အနားေရာက္လာကာ သူ႕အား လြတ္ထြက္သြားမွာစိုးသည့္အလား တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္ေလေတာ့သည္ ။
“ လက္ရန္းေတြရွိေနတာ ဘယ္ကေန ျပဳတ္က်မွာလဲ… ကေလးလည္းမဟုတ္ ‘’
“ ေျပာမရဆိုမရတာကေတာ့ ကေလးထက္ဆိုးတယ္ ၊ ကေလးကမွ မုန႔္ေပးၿပီးေခ်ာ့လို႔ရေသးတယ္ ‘’
“ အရမ္းကို သည္းသည္းလႈပ္ေနေတာ့တာပဲေနာ္ ကိုသွ်ံမင္းဆက္ႀကီး ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လား ‘’
“ အရမ္းခ်စ္မိသြားလို႔ပါကြာ… ‘’
“ ၾကက္သီးေတြ ထလိုက္တာေနာ္ ‘’
သြင္မႉးအိမ္၏ ေလွာင္ေျပာင္ျခင္းကို သွ်ံမင္းဆက္က သေဘာက်ကာ ဖက္ထားသည့္လက္တို႔အား ပိုမိုတင္းက်ပ္ေစလိုက္သည္ ။
“စားစရာေတြရပါၿပီ ‘’
စက္ေလွမွ စားဖိုမႉးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ဝန္ထမ္းမ်ားက စားစရာမ်ားအား စားပြဲေပၚလာခ်ေပးၿပီး ႏႈတ္ဆက္ကာျပန္ထြက္သြား၏ ။
“ ဘာေတြခ်က္ခိုင္းထားတာလဲ ကိုကို ‘’
“ ပင္လယ္စာေတြပါ သေဘာက်တယ္မလား ‘’
“ မႀကိဳက္မရွိ ဝိုင္ေလးနဲ႕ဆို သိပ္လိုက္မွာ ‘’
“ မေသာက္ရပါဘူး… မေတာ္လို႔ ရီေဝေဝနဲ႕မူးၿပီး ေရထဲျပဳတ္က်ေနရင္ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္မလဲ ‘’
“ ဟားဟား… စိတ္ပူတတ္ရန္ေကာ ကိုကိုရာ ႀကံဖန္ၿပီးေတာ့… ကဲပါ စားရေအာင္ ‘’
“ ကိုယ္ လုပ္ေပးမယ္ ‘’
သွ်ံမင္းဆက္က ပုဇြန္ကင္မ်ားကို အခြံခြၽတ္ေပးကာ သြင္မႉးအိမ္၏ ပန္းကန္ထဲသို႔ ထည့္ေပးေလသည္ ။ ခက္ရင္းေလးႏွင့္ထိုးၿပီးစားလိုက္ သွ်ံမင္းဆက္အားခြံေကြၽးလိုက္ျဖင့္ အေကာင္းဆုံးအခ်ိန္ေလးကို ျဖတ္သန္းေနၾကသည္ ။
“ ဒါေလး လုပ္ဦး ‘’
ဂဏန္းဟင္းလ်ာအား လက္ညွိုးထိုးရင္းေျပာလာေတာ့ သွ်ံမင္းဆက္က ေခါင္းခါလိုက္သည္ ။
“ မရဘူး ဂဏန္းက ကိုယ့္အမ်ိဳးဂဏန္းကို ျပန္စားမလို႔လား ‘’
သွ်ံမင္းဆက္က စေနာက္လိုက္ေတာ့ သြင္မႉးအိမ္မွာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ ေအာ္ေလသည္ ။
“ ဟာ… ကိုကိုေနာ္ ‘’
“ ဟဟ… ေအးပါကြာ ကိုယ္ခြံေကြၽးမယ္ ပါးစပ္ဟ ‘’
ပါးစပ္ေလးဟလာေတာ့ တူေလးျဖင့္ညွပ္ထားသည့္ ဂဏန္းအသားလႊာေလးအား ခြံေကြၽးလိုက္သည္ ။
“ ေကာင္းလား ‘’
ျပန္မထူးနိုင္ဘဲ ေခါင္းသာညိတ္ျပမိသည္ ။
“ စားတာေတြမ်ားေနၿပီဆိုေတာ့ ဒီတစ္ေကာင္ၿပီးရင္ ေတာ္ၿပီေနာ္ ေတာ္ၾကာ အစာမေၾကျဖစ္ေနမယ္ ‘’
“ အင္းပါ… ’’
စားေသာက္ၿပီးခ်ိန္ႏွင့္ ကြက္တိဆိုသလိုပင္ ကြၽန္းစုတစ္စုသို႔ အရင္ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ထိုကြၽန္း၏ကမ္းေျခတြင္ လည္ပတ္ခဲ့ၾကသည္ ။ သည္ကြၽန္းေလးက ရႉခင္းမ်ား အရမ္းလွေသာေၾကာင့္ နာမည္ႀကီးသည့္ေနရာတစ္ခုျဖစ္သလို ၫႊန္းၾကသည့္အတိုင္း ဘယ္အရပ္ၾကည့္ၾကည့္ အလွတရားကို ေတြ႕ေနရသည္ ။
ထိုမွဆက္၍ အေရွ႕ေျမာက္အရပ္ ငါးကီလိုမီတာအကြာရွိ ကြၽန္းတစ္ခုသို႔ ဆက္သြားကာ ေလွကိုတည္ေဆာက္ျပဳလုပ္ပုံမ်ား ေလ့လာျဖစ္ၾကသည္ ။ သည္ေနရာက ငါးဖမ္းျခင္းအမ်ားစုကို လုပ္ကိုင္ၾကသည္မို႔ ကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္ဝယ္ ငါးဖမ္းစက္ေလွငယ္မ်ား စီရီကာရပ္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္ ။
ထိုႏွစ္ေနရာကိုပင္ စိတ္ႀကိဳက္လည္ပတ္ခဲ့ၾကၿပီး ေနဝင္ခ်ိန္လည္းနီးသျဖင့္ တည္းသည့္ေနရာသို႔သာ ျပန္လာလိုက္ၾကသည္ ။ က်န္သည့္ေနရာေတြကေတာ့ ေနာက္တစ္ရက္မွ ဆက္လည္ၾကမည္ေပ ။
အရပ္ေဒသေတြ မည္မွ်ေဝးကြာျခားနားေနပါေစ ။ ေနဟာ အေနာက္ဘက္သို႔သာ ဝင္သည့္ထုံးစံမွာေတာ့ မေျပာင္းလဲ ။ အေနာက္ယြန္းယြန္းသို႔ ခိုဝင္ေနသည့္ ပုဇြန္ဆီေရာင္ေျပးေနေသာ ေနလုံးႀကီးအား ေငးေမာကာၾကည့္ေနမိသည္ ။
“ ဆည္းဆာခ်ိန္ေလးက အရမ္းလွတာပဲ ၊ ဒီလိုမ်ိဳး ပင္လယ္ထဲကေန ၾကည့္ရေတာ့လည္း ေနက ကိုယ့္အနီးနားမွာ ရွိေနသလိုပဲေနာ္ ‘’
“ အင္း… ဆည္းဆာခ်ိန္ေလးကလွေပမယ့္ မ်က္စိက်ိန္းတယ္ ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ သြင္ေလးကသာ ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ အျမင္ေရာစိတ္ေရာ ဖမ္းစားနိုင္တာ ‘’
“ ေဟာ… စလာျပန္ၿပီ ‘’
စက္ေလွ၏ လက္ရန္းနားကပ္ကာ ရပ္ေနသည့္ သြင္မႉးအိမ္အား ေနာက္မွသိုင္းဖက္လိုက္ကာ…
“ ကိုယ္တို႔ အခုပုံစံေလးက တိုက္တန္းနစ္႐ုပ္ရွင္ထဲက ဇာတ္ဝင္ခန္းနဲ႕ တူမေနဘူးလား ‘’
“ ကိုကိုက လီယိုနာဒိုလား ‘’
“ သူနဲ႕ကိုယ္ ဘယ္သူပိုေခ်ာလဲ ‘’
သြင္မႉးအိမ္က အၿပဳံးႀကီးႀကီးခ်ီကာ ေျပာသည္ ။
“ ေသခ်ာေပါက္ ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသားေပါ့ဗ်ာ ‘’
“ ညာစားတတ္ေနၿပီ ‘’
“ ဒါေပမယ့္ ကိုကို… ဇာတ္ဝင္ခန္းနဲ႕တူေနတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ရယ္စရာတစ္ခုလို မစေနာက္ေစခ်င္ဘူး ။ အကယ္၍မ်ားဆိုၿပီးေတာ့ေတာင္ အေတြးေတြနဲ႕ႏွိပ္စက္ၿပီး အျဖစ္အပ်က္ေတြေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွ ထပ္တူမက်လိဳဘူး ၊ ကိုကိုနဲ႕ ေဝးမ်ားေဝးရရင္ ေသသြားနိုင္တယ္ ‘’
“ ကိုယ္လည္း မခြဲနိုင္ပါဘူးကြာ ‘’
“ ခ်စ္တယ္ေနာ္ ခဏခဏေျပာလို႔ မရိုးသြားနဲ႕ ‘’
“ အၿမဲတမ္း… ရင္ခုန္စရာေတြနဲ႕ဆန္းသစ္ေနတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ႏွလုံးသားပိုင္ရွင္ေလး ‘’
“ ဘဝေနဝင္ခ်ိန္ေလးအထိ အတူလက္တြဲၿပီးေနသြားခ်င္တယ္ ၊ အဘိုးႀကီးျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ… ကိုကိုလို႔ေခၚဖို႔ မတတ္စြမ္းေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ… ကိုကို႔ကိုလည္း အေဖာ္မျပဳေပးနိုင္ေတာ့ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ‘’
“ ကိုယ္ သြင္ေလးကို ခ်န္ထားၿပီးမသြားရက္ဘူး ။ ဝမ္းနည္းၿပီးနာက်င္ေနမယ့္ပုံစံကို ေတြးမိရင္ ကိုယ္စိတ္ေျဖာင့္မွာမဟုတ္လို႔… အကယ္၍ ခြဲခြာရမယ့္တစ္ေန႕ေရာက္လာခဲ့ရင္ သြင္ေလးက အရင္သြားပါ ၊ ကိုယ္ လိုက္လာခဲ့ပါမယ္ ‘’
“ ကိုကိုရာ… ‘’
သြင္မႉးအိမ္က သွ်ံမင္းဆက္၏ ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ကာ ဖက္လာသည္ ။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အၿပဳံးမ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ၾကည္ႏူးစြာၾကည့္ရင္း ဆည္းဆာပ်ိဳးပ်ခ်ိန္ဝယ္ အနမ္းမ်ားဖလွယ္ေနၾကေတာ့ေလသည္… ။
ဝုန္းခနဲရိုက္ခတ္လာသည့္ လွိုင္းတစ္ခ်က္အပင့္မွာ ေသာင္ျပင္ေပၚသို႔ ေငြေရာင္လွိုင္းၾကက္ခြပ္ေလးမ်ားက အေျပးအလႊားကူးလူးခိုဝင္လာၾကသည္ ။ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ စိန္ပြင့္သ႑ာန္သဲမႈန္ေလးမ်ားဟာလည္း လင္းတလဲ့လဲ့ ။
ကမ္းရိုးတန္းတစ္ေလွ်ာက္ ျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္လာေသာ ညွင္းသြဲ႕သြဲ႕ေလသာသာက ကမ္းေျခတြင္အပန္းေျဖေနသည့္ လူသားေလးမ်ားအား ကလူက်ီစယ္ေနၾကသလိုပင္ ။ ထိုက်ီစယ္မႈသည္ နဂိုျဖဴေသာႏုေသာအသားအေရကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ သြင္မႉးအိမ္ကိုလည္း ထိပါးတတ္ေလသည္ ။
ကမ္းေျခေရာက္ေလတိုင္း အသားအေရနီျမန္းျခင္း စပ္ဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္ျခင္းမ်ားကို ႀကဳံရေလ့ရွိသူျဖစ္၍ ယခုေရခံေျမခံ ေျပာင္းသြားသည့္အခါတြင္လည္း ပို၍ပင္ဆိုးေလေတာ့သည္ ။ ေမးေစ့က ယားသလိုကုတ္ခ်င္သလို ၊ လက္ဖမိုးေလးမ်ားမွာလည္း နီစပ္စပ္ ။
သြင္မႉးအိမ္ဝတ္ထားသည္မွာ ရင္ဘတ္အေျခထိက်ယ္ေလေသာ သုံးျမႇောင့္လည္ပင္းေပါက္ပုံစံ ဒီဇိုင္းထြင္ခ်ဳပ္ထားသည့္ အျဖဴေရာင္ ဂ်ာစီအကၤ်ီအပြလက္ရွည္ႏွင့္ အသားေရာင္ ဂ်င္းသားေဘာင္းဘီအတိုသာ ။ အကၤ်ီ မွာ ရင္ဘတ္တြင္ နိုင္လြန္ႀကိဳးေပ်ာ့မ်ား ယွက္ကာခ်ည္ထားရၿပီး တင္ပါးဖုံးသည္အထိရွည္ေနေလေတာ့ ေအာက္တြင္ခံဝတ္ထားသည့္ ေဘာင္းဘီတိုမွာလည္း လႈပ္ရွားလိုက္ေလမွသာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေပၚလြင္ေစေတာ့သည္ ။
သူကသာ ထိုကဲ့သို႔ တလႈပ္လႈပ္ႏွင့္ အေနရအထိုင္ရခက္ေနခ်ိန္တြင္ နံေဘးရွိသက္ဆိုင္သူမွာေတာ့ စၾကာဝဠာတစ္ခြင္ကို အပိုင္စားရထားသည့္အလား ေအးခ်မ္းၿငိမ္သက္စြာေနဘိေတာ့သည္ ။ အေပၚပိုင္းဗလာက်င္းကာ ေျခက်င္းဝတ္ထိရွည္လ်ားေသာ အနက္ေရာင္ေဘာင္းဘီကို ဝတ္ဆင္ထားေလၿပီး ေနကာမ်က္မွန္အနက္ကို တပ္ထားေသးသည္ ။
ရင္အုပ္က က်ယ္က်ယ္ အရပ္အေမာင္းက ေကာင္းေကာင္း ဝမ္းဗိုက္ရွိ ႂကြက္သားအျမႇောင္းျမႇောင္းတို႔မွာ အမွတ္တမဲ့ၾကည့္မိေလတိုင္းပင္ ရႉမၿငီးခ်င္စဖြယ္ ဆြဲေဆာင္နိုင္စြမ္းတို႔အျပည့္ ။ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို ဆင္းထားကာ က်န္တစ္ဖက္က ဒူးေထာင္၍ ထိုေထာင္ထားေသာ ေျခတစ္ဖက္၏ေပါင္ေပၚတြင္ လက္တစ္ဖက္ကိုေထာက္ကာ ေမးတင္၍ထားသည့္ အသြင္အျပင္မွာလည္း ေတာ္ဝင္မင္းသားတစ္ပါး အနားယူေနသလို အရွိန္အဝါတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေပၚေနေလသည္ ။
သူ႕အား အခ်ိန္ၾကာျမႇင့္စြာေငးၾကည့္ေနမိေလေတာ့ သတိထားမိသြားသည့္ဟန္ပင္ ။ ႏႈတ္ခမ္းစြန္းတစ္ဖက္က တြန႔္ကာခ်ိဳးလာၿပီး မ်က္မွန္ကိုင္းႏွစ္ဖက္အား လက္ညွိုးႏွင့္လက္မသုံးကာ ဆံပင္မ်ားေပၚသို႔ လွန္တင္လိုက္၍ ခါးကိုမတ္မတ္ျပင္ထိုင္ကာ သြင္မႉးအိမ္ဘက္သို႔ ငဲ့ေစာင္းၾကည့္လာသည္ ။
သူတို႔ႏွစ္ဦးမွာ ပင္လယ္ျပင္ဘက္သို႔ ဗဟိုျပဳကာ ကမ္းေျခေပၚတြင္ ေနရာခ်ထားေသာ အပန္းေျဖခုံတန္းရွည္မ်ား မ်ားစြာရွိသည့္အနက္ လူရွင္းသည့္တစ္ေနရာတြင္ အနားယူေနၾကျခင္းပင္ ။ အခ်ိဳ႕မွာေတာ့ အ႐ြယ္ခပ္ႀကီးႀကီးပဝါစမ်ားကို သဲေသာင္ျပင္ေပၚတြင္ အတိုင္းသားခ်ခင္းထားကာ အေနအထားအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ နားခိုေနၾကျပန္သည္ ။
'' သြင္ေလး ဘာျဖစ္လို႔လဲ ''
ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးစမ္းလာျခင္းႏွင့္အတူ လူကပါ သူထိုင္ေနသည့္ ခုံတန္းရွည္ေပၚသို႔ေရာက္လာေလသည္ ။
'' ေလအရမ္းတိုက္လို႔ျဖစ္မယ္ အသားေတြနည္းနည္းစပ္လာလို႔... ''
သြင္မႉးအိမ္က အကၤ်ီလက္ႏွစ္ဖက္ကို လက္ေမာင္းရင္းအထိ အထက္ေအာက္ပြတ္ကာသပ္ကာ ရႈံ႕မဲ့ရင္းေျပာလိုက္ေတာ့ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲယူကာ အေသအခ်ာၾကည့္သည္ ။
'' က်စ္… လက္ေတြနီတြတ္ေနတာပဲကြာ ၊ အဲဒါကို ဘာမွမေျပာဘဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ ဒီတိုင္းၿငိမ္ထိုင္ေနရသလား ''
ဆူပူသည့္ႏွယ္ေျပာလာေတာ့ ၿငိမ္မခံတတ္သည့္စိတ္ေလးက တစ္စခန္းထလာသည္ေၾကာင့္ ပက္ခနဲျပန္ေျပာရန္ မ်က္စံကို ေထာင့္ကပ္ကာၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ အေတြးတစ္ခုေပၚလာသျဖင့္ စိတ္ကိုျပန္ထိန္းကာ ဆိုလိုက္သည္ ။
'' ကမ္းေျခေရာက္ရင္ အရမ္းေလစိမ္းတိုက္ရင္ ေနပူထဲၾကာၾကာေနလြန္းရင္ အသားအေရက သူ႕အလိုလိုနီလာေရာ ''
'' အဲဒါမ်ား ကိုယ့္ကိုႀကိဳေျပာထားေလ… ၿပီးေတာ့ ဒီလိုျဖစ္တတ္တာသိေနရင္လည္း ဒီထက္ပိုၿပီး လုံလုံၿခဳံၿခဳံဝတ္လာခဲ့ပါလား ။ အခုၾကည့္ဦး ဒီပုံစံကဘာလဲ ၊ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ၿပီဆိုရင္ ေဘာင္းဘီက ျမင္ေတာင္မျမင္ရေတာ့ဘူး ''
အခန္းထဲမွာဝတ္ေနတုန္းကေတာ့ နံရံကိုမွီ၍လက္ပိုက္ကာ ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ၿပီး ယခုမွအျပစ္တင္လာေလေတာ့ စိတ္လိုလက္ရႏွင့္ပင္ အဝတ္မဲ့ေသာ သူ႕ေက်ာျပင္အား ဒုတ္ခနဲျမည္ေအာင္ လက္သီးႏွင့္တစ္ခ်က္ လွမ္းထုလိုက္သည္ ။
'' အခုမွ လာေျပာမေနနဲ႕ေတာ့… ဟိုအိတ္ထဲက ဘူးအျဖဴေလးပဲယူေပး ''
သွ်ံမင္းဆက္ထိုင္ခဲ့သည့္ ခုံတန္းရွည္၏ေဘးမွ စားပြဲငယ္ေပၚတြင္တင္ထားေသာ သားေရအိတ္အေသးေလးအား ေမးဆတ္ျပကာ လွမ္းေတာင္းေလေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပင္ ထယူေပးေလသည္ ။ သြင္မႉးအိမ္လည္း အိတ္အားဇစ္ဖြင့္ကာ အျဖဴေရာင္ဘူးငယ္ေလးတစ္ဘူးအား ထုတ္ယူလိုက္သည္ ။
သြင္မႉးအိမ္၏ လႈပ္ရွားမႈမွန္သမွ်ကို သွ်ံမင္းဆက္က မ်က္ေတာင္မခပ္တမ္း တစ္ခုခ်င္းလိုက္ၾကည့္ေနရွာသည္ ။ သူလည္း ဘူးကိုလႈပ္ယမ္းလိုက္ၿပီး အဖုံးဖြင့္ေနရင္းမွ တစ္စုံတရာေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားကာ ဖြင့္လက္စဘူးေလးအား သွ်ံမင္းဆက္ဆီသို႔ေပးလိုက္ေလသည္ ။
'' ေရာ့... ''
'' ဘာလဲ ''
သွ်ံမင္းဆက္က ဘူးကိုလည္းယူလိုက္ရင္းမွ အဓိပၸာယ္မေပါက္သလိုၾကည့္ကာ ျပန္ေမးလာသည္ ။
'' အသားေတြနီစပ္လာရင္ လိမ္းေနက်အလွဆီ… အဲဒါ ကိုကိုလိမ္းေပး ''
သွ်ံမင္းဆက္ မ်က္ခုံးတို႔ ပင့္သြားရသည္ ။ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ဘာျဖစ္သြားျပန္သည္မသိ ။ လိမ္းခိုင္းေတာ့လည္း လိမ္းေပး႐ုံေပါ့ဆိုကာ သူ႕အေနာက္ဘက္သို႔ ေနရာေျပာင္းကာထိုင္လိုက္သည္ ။
ဘူးအဖုံးကိုဖြင့္လိုက္ကာ အတြင္းမွ အလွဆီမ်ားကို လက္ဖဝါးထဲသို႔ညွစ္ယူ၍ မိတ္မ်ားသဖြယ္ ရဲကာတြတ္ေနသည့္ေနရာမ်ားျဖစ္ေသာ လည္ကုပ္ လက္ဖမိုးႏွင့္ ေျခေထာက္မ်ားကို အသာဖြဖြလိမ္းက်ံေပးလိုက္ေလသည္ ။ သခြားသီးအနံ႕ကဲ့သို႔ေသာ ရနံ႕သင္းသင္းတစ္ခု ခပ္ပ်ံ့ပ်ံ့ေလးရသည္ေၾကာင့္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာၿပဳံးလိုက္မိသည္ ။
'' ကဲ ၿပီးၿပီ အဆင္ေျပရဲ႕လား ဘယ္နားထပ္လိမ္းေပးရဦးမလဲ ''
ဘူးအားအဖုံးပိတ္ကာ ေဘးသို႔ကပ္တင္ထားလိုက္ရင္း ေနာက္ထပ္အမိန႔္မ်ားကို ငံ့လင့္ေနေသာ္ျငားလည္း တုံ႕ျပန္ျခင္းတို႔က ၿငိမ္သက္ျခင္းႀကီးစြာ ။ သွ်ံမင္းဆက္၏အေရွ႕မွ ခ်စ္ရသူေလးဟာ ကမ္းစပ္တစ္ေနရာသို႔ အၾကည့္မ်ားပို႔လႊတ္ထားသည္မွာ တစိုက္မတ္မတ္ ။
ဘယ္အရာကမ်ား သည္ေကာင္ေလးစိတ္ဝင္စားေအာင္ ဖမ္းစားထားေလသနည္းဟု စိုးရိမ္ကဲစြာၾကည့္လိုက္မိေတာ့ အဖြဲ႕ဖြဲ႕အစုစုေသာ ခရီးသြားမ်ားမွလြဲ၍ အျခားမရွိေသာ္လည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးအသြင္သြင္ႏွင့္ ေခ်ာေမာခန႔္ညားသည့္ အမ်ိဳးသားမ်ား ၊ လွပေျပျပစ္ေက်ာ့ရွင္းေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကိုသာ ေတြ႕လိုက္ရ၍ ဘဝင္မွာ ေနာက္သြားရသည္ ။
'' သြင္မႉးအိမ္… ခင္ဗ်ားေလး အခုဘာေတြကို ဈာန္ဝင္တစားၾကည့္ေနရတာလဲ ၊ က်ဳပ္ကို ေျပာစမ္းပါဦး ''
စိမ္းျမျမေမႊးညင္းႏုေလးမ်ား ယိမ္းႏြဲ႕ေနသည့္ နို႔ႏွစ္ေရာင္လည္ကုပ္ေလးအား ႏွာေခါင္းႏွင့္အသာထိကာ နမ္းလိုက္ေလေတာ့ သူ႕မွာတြန႔္ခနဲျဖစ္သြားရၿပီး လွည့္ၾကည့္လာသည္ ။ သည္လိုမွအာ႐ုံမလႊဲလွ်င္လည္း ရမည္မဟုတ္ ။ မ်က္ႏွာထားက ရႉတင္းတင္း ။
'' လိမ္းၿပီးသြားၿပီေပါ့ တျခားၾကည့္တာေတာ့မဟုတ္ဘူး ဟိုမွာေတြ႕တယ္မလား ''
အေစာပိုင္းက လူအမ်ားဆီသို႔သာ မ်က္စပစ္ျပေလေတာ့ အျမန္ပင္ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္ ။
'' ခုနက ကိုကို ဒီဘက္မွာထိုင္ေနတည္းက အခုထိ အဲဒီလူေတြ ကိုကို႔ကိုပဲ ငမ္းေနၾကတာ ''
သွ်ံမင္းဆက္က အံ့ၾသသြားသလို မ်က္ခုံးတစ္ဖက္ပင့္သြားေလေတာ့ ခပ္႐ြဲ႕႐ြဲ႕ၾကည့္ကာ ဆက္ေျပာသည္ ။
'' ၾကည့္လည္းၾကည့္ခ်င္စရာပဲေလ ေဖာ္ခြၽတ္ျပထားတာကိုး ရက္ရက္ေရာေရာ... ''
ထိုစကားေၾကာင့္ သွ်ံမင္းဆက္က တဟားဟားႏွင့္ ထရယ္ေလေတာ့ သြင္မႉးအိမ္တစ္ေယာက္မွာ ပိုစိတ္တိုလာေတာ့သည္ ။ သူက သဝန္တိုလို႔ေျပာမိလိုက္ျခင္းကို သည္လူက ရယ္ရက္ေလသလား ။
'' အဟြန္း အခ်စ္ကို ေလွာင္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္… သေဘာက်လိဳ႕ ၊ သြင္ေလး ကိုယ့္ကို သဝန္တိုတာကိုေပ်ာ္လို႔ ''
အေလွ်ာက္ေကာင္းလို႔ အေထာင္းသက္သာဆိုတာ သည္လိုမ်ိဳးကိုေျပာတာပဲျဖစ္မည္ ။ မွိုင္းေနခဲ့ေသာ သြင္မႉးအိမ္၏မ်က္ႏွာေတာ္မွာ ၾကည္ကာဝင္းလာေတာ့ ေပးလာသည့္အေျခအေနေၾကာင့္ ဆက္ေျပာရသည္ ။
'' သြင္ေလးကသာ ကိုယ့္ကိုသဝန္တိုေနတာ သူတို႔က ကိုယ့္ကိုပဲၾကည့္ၾကတာ ဟုတ္ပမလား ''
ေျပာလိုက္ေတာ့ မ်က္လုံးေလးဝင့္ကာ ၾကည့္သည္ ။
'' ဟုတ္ပါၿပီ သူတို႔ ကိုယ့္ကိုငမ္းၾကတယ္ဆိုေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္သလဲ ၊ ကိုယ္က သူတို႔ကို ဂ႐ုစိုက္ေနလို႔လား ။ ကိုယ့္အနားမွာ ဒီေလာက္အသည္းယားစရာေကာင္းတဲ့ ခ်စ္မဝႏွစ္မဝေလးရွိေနတာပဲ ၊ သူတို႔က ကိုယ့္မ်က္လုံးထဲ ျမဴမႈန္ေလးအျဖစ္ေတာင္ ဝင္ေရာက္မလာနိုင္ပါဘူး ''
ခ်ိဳၿမိန္ေသာအၾကင္နာစကားေတြမွာ သြင္မႉးအိမ္တစ္ေယာက္ ရင္တလွပ္လွပ္ခုန္လာရသည္ ။ သည္လူဟာ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီးသားသူ ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ၾကည္ႏူးျခင္းစိတ္အဟုန္ဟာ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ပင္ ။ မွန္မၾကည့္ေသာ္လည္း သူ႕မ်က္ႏွာမွာ မဖုံးမဖိနိုင္ေအာင္ ၿပဳံး၍ေနမည္ကား အေသခ်ာ... ။
X X X X X
မ်က္ဝန္းမ်ားမွတစ္ဆင့္ အၾကည့္ခ်င္းဖလွယ္ကာ အသံတိတ္ခ်စ္စကားေတြ စီကာပတ္ကုံးေနမိသည္ ။ သွ်ံမင္းဆက္က သူ႕ေမးေစ့သြယ္သြယ္အား လက္ညွိုးျဖင့္ပင့္ယူကာ အနားသို႔တိုးကပ္လာ၍ မ်က္ခြံမ်ားကို ေမွးေလ်ာ့ထားလိုက္ရသည္ ။
'' ဟိုင္း… ဟယ္လို ''
ႏြေးေထြးသည့္အထိအေတြ႕တို႔ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေပၚသို႔ မသက္ဆင္းလာသလို လႈပ္ရွားမႈတို႔လည္း ေရွ႕ဆက္မလာေလေတာ့ မ်က္လုံးအစုံကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာ နိုင္ငံျခားသူအမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
ထိုသုံးေယာက္က သူတို႔ကိုၿပဳံး၍ၾကည့္ကာ အနားသို႔ေလွ်ာက္လာၾကသည္ ။ အနားေရာက္ေလေတာ့ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း တစ္လွည့္စီၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ စကားဆိုလာသည္ ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေဘာ္ဒီဂတ္မ်ားက လွမ္းၾကည့္ကာ လာရန္ဟန္ျပင္ေနၾကေလေတာ့ သွ်ံမင္းဆက္မွ လက္ကာျပလိုက္ရသည္ ။
'' ဟိုင္း… ငါက ကတ္တီ ၊ သူက ဟယ္သာ သူက ေဒ့ဗ္ ''
လွိုင္းတြန႔္သ႑ာန္ေကာက္ေကြးေနေသာ ေ႐ႊအိုေရာင္ဆံႏြယ္ပိုင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးက ဦးစြာႏႈတ္ဆက္လာသည္ ။ ကတ္တီက သူ(မ)၏ေဘးမွ လူႏွစ္ေယာက္ကိုပါ တစ္ပါတည္းမိတ္ဆက္ေပးေလသည္ ။
အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္လုံးမွာ အေပၚေအာက္တစ္ဆက္တည္း အဆင္အေသြးတူသည့္ ဘီကီနီကို ဝတ္ထားၾကသည္ ။ ဟယ္သာဆိုေသာ အမ်ိဳးသမီးကေတာ့ ပဝါတစ္ထည္ကိုလႊားၿခဳံထားသည္ ။ ေဒ့ဗ္ဆိုေသာ လူမွာေတာ့ ေရကူးေဘာင္းဘီတိုတစ္ထည္ႏွင့္သာ ။
သွ်ံမင္းဆက္က ေခါင္းညိတ္ျပေတာ့ ကတ္တီက လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ရန္ ကမ္းေပးလာသည္ ။ သြင္မႉးအိမ္ကို တစ္ခ်က္အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးသာရွိေန၍ ကမ္းေပးလာေသာလက္အား ဆြဲကာႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္ ။
'' ငါက သွ်ံမင္းဆက္ပါ ၊ သူက သြင္မႉးအိမ္ ''
ကတ္တီက ခပ္လြင္လြင္ေလးရယ္ၿပီး ဆက္ေျပာသည္ ။
'' ရွင္တို႔က ႏွစ္ေယာက္တည္းလား… ဒီကိုအလည္သက္သက္ပဲလား ''
သွ်ံမင္းဆက္က ေခါင္းညိတ္ျပ၍သာေျဖလိုက္သည္ ။
'' ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာတယ္ေနာ္ ဒီဟိုတယ္မွာ တည္းတာမလား ၊ ရွင္တို႔ေရာက္လာတုန္းက ေတြ႕လိုက္ပါတယ္ ''
ကတ္တီက ၿပဳံးတုံ႕တုံ႕ၾကည့္ေနၿပီးမွ ေဒ့ဗ္အား မ်က္စပစ္ျပေလေတာ့ ထိုသူကေျပာလာသည္ ။
'' စိတ္မရွိရင္ ကိုယ္နဲ႕အတူ ေလွ်ာက္လည္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါရေစ ''
ေရွ႕သို႔ေျခတစ္လွမ္းတိုးကာ ေျပာခ်လာသည့္ ေဒ့ဗ္၏အၾကည့္မ်ားက သြင္မႉးအိမ္ဆီတြင္သာ ။ သြင္မႉးအိမ္၏ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာတို႔ မပြင့္တပြင့္ဖြင့္ဟသြားရသလို သွ်ံမင္းဆက္၏ မ်က္ခုံးႏွစ္ဖက္လည္း စုကုပ္သြားရသည္ ။ သြင္မႉးအိမ္က လက္ညွိုးေလးတစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ သူ႕ရင္ဘတ္ကိုထိကာ ေဒ့ဗ္အားေမးလိုက္သည္ ။
'' ငါ့ကိုလား... ''
ေဒ့ဗ္က သြားေပၚေအာင္ရယ္ျပေလေတာ့ သြင္မႉးအိမ္ကတစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္ၿပီး သွ်ံမင္းဆက္ကိုလွည့္ၾကည့္သည္ ။ အဓိပၸာယ္ပါေသာထို႔အၾကည့္အား နားလည္စြာပင္ မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပလိုက္သည္ ။ သြင္မႉးအိမ္၏ခါးထက္သို႔ လက္ဆစ္ဖက္လွ်ိုသြင္းကာ သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး ေဒ့ဗ္အား ျပန္ေျဖလိုက္ေလသည္ ။
'' ေဆာရီး… သူက ငါ့အမ်ိဳးသားပါ ''
ႏႈတ္ကလည္းေျပာသလို လက္တစ္ဖက္ကလည္း လက္ထပ္လက္စြပ္ဝတ္ထားသည့္ လက္အား ေထာင္ျပလိုက္ရသည္ ။ ေဒ့ဗ္၏မ်က္ႏွာ ကြက္ခနဲပ်က္သြားသလို ကတ္တီတို႔ကလည္း အံ့အားသင့္သြားၾကပုံပင္ ။ ဟယ္သာက ေမးလာသည္ ။
'' ရွင္တို႔နိုင္ငံမွာ လိင္တူခ်င္း တရားဝင္လက္ထပ္လို႔ ရတယ္လား… ''
သည္ေတာ့ ဘယ္ဘက္လက္သူႂကြယ္မွ လက္စြပ္ေလးကို ထိေတြ႕ေနရင္းမွ သြင္မႉးအိမ္က ျပန္ေျဖလိုက္သည္ ။
'' ငါ့အမ်ိဳးသားက ငါတို႔အခ်စ္အတြက္ ခက္ခဲတဲ့နည္းလမ္းေတြကိုေတာင္မွ အေျဖရွာေပးနိုင္စြမ္းရွိတယ္ေလ ။ ၿပီးေတာ့ ငါတို႔က ဟန္းနီးမြန္းထြက္လာတာပါ ၊ ဒီေတာ့ ေဒ့ဗ္… မင္းရဲ႕ကမ္းလွမ္းခ်က္အတြက္ ငါျငင္းပါရေစ ''
သြင္မႉးအိမ္က အၿပဳံးကေလးႏွင့္ အဆုံးသတ္လိုက္ၿပီး သွ်ံမင္းဆက္၏ေခါင္းထက္မွ မ်က္မွန္ကိုအသာျဖဳတ္ယူရင္း ပါးျပင္တစ္ဖက္အား ႏွာေခါင္းေလးႏွင့္ အသာထိကပ္ေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္ မ်က္မွန္ကို သူ႕မ်က္ႏွာထက္တြင္တပ္ကာ သွ်ံမင္းဆက္၏ရင္ဘတ္ကိုမွီ၍ ခုံတန္းရွည္ေပၚလွဲေလ်ာင္းေလသည္ ။
သြင္မႉးအိမ္၏အျပဳအမူေလးေၾကာင့္ သွ်ံမင္းဆက္မွာႀကိတ္ကာၿပဳံးမိသည္ ။ သူမႀကိဳက္လွ်င္ တစ္ဖက္သားကို ျပတ္ျပတ္သားသားျငင္းတတ္သည့္အက်င့္ေလးက အျခားသူအျမင္တြင္ရိုင္းရာက်လွ်င္ေတာင္ သွ်ံမင္းဆက္မ်က္လုံးထဲတြင္ေတာ့ အျပစ္ဆိုစရာမရွိ ။ ဟန္ေဆာင္ျခင္းကင္းမဲ့သည့္ အႏွီေကာင္ေလးအား ပိုလို႔ပင္ သေဘာက်မိေနေတာ့သည္ ။
'' အိုး ေဆာရီး… ဒါဆို ငါတို႔ေၾကာင့္ အႏွောင့္အယွက္ျဖစ္သြားၿပီထင္တယ္ ။ မင္းတို႔ရဲ႕ သာယာၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းတဲ့ ပ်ားရည္ဆမ္းအခ်ိန္ေလးကို မဖ်က္ဆီးေတာ့ဘူး သြားခြင့္ျပဳပါဦး ''
ေဒ့ဗ္ကေတာ့ အၿပဳံးတုတစ္ခုအား ဟန္လုပ္ကာေျပာၿပီး အနားမွထြက္သြားသည္ ။ သူ႕အေဖာ္အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ကလည္း သွ်ံမင္းဆက္တို႔အား လက္ျပႏႈတ္ဆက္ၿပီး သူ႕ေနာက္သို႔ ေျပးလိုက္သြားၾကေလသည္ ။ သွ်ံမင္းဆက္၏အာ႐ုံက ရင္ခြင္ထဲတြင္ၿငိမ္သက္ေနေသာ လူသားေလးဆီသို႔ အလည္ျပန္ကူးသြားသည္ ။
'' ကဲ ေတြ႕ၿပီလား… အခု ဘယ္သူက အၾကည့္ခံေနရတာလဲ ၊ ေလွ်ာက္လည္ဖို႔အထိေတာင္ အေျပာခံေနရတာ ''
သြင္မႉးအိမ္အား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေထြးပိုက္ကာဖက္ရင္း ပုခုံးတစ္ဖက္ေပၚသို႔ ေမးတင္ကာ ခပ္ငူငူကေလးေျပာလိုက္ေတာ့ သူက ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကေလးတြန႔္သြားကာ ျပန္ေျဖလာသည္ ။ ေနကာမ်က္မွန္တပ္ထားျခင္းေအာက္က မ်က္လုံးမ်ားကေတာ့ မည္သို႔လႈပ္ခတ္ေနလိမ့္မည္လဲေလ ။
'' စန္းပြင့္တယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးကိုေျပာတာထင္တယ္ေနာ္ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္... ''
'' ဘာေျပာတယ္... ''
စိတ္ကိုအကဲလာစမ္းေနသျဖင့္ ေဒါသထြက္သြားရသည္ ။ ဟက္ခနဲရယ္ကာ သွ်ံမင္းဆက္၏ လက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲယူေလၿပီး လက္ထပ္လက္စြပ္ဝတ္ထားသည့္ လက္ႏွစ္ခုအားယွဥ္ကပ္ထားေလသည္ ။
'' ဒါေပမယ့္လည္း စန္းပြင့္ေတာ့ေရာ ဘာလုပ္ရမွာလဲေနာ္ ၊ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေကာင္းဆိုးႏွစ္ျဖာအစစရာရာ ေဟာဒီက ကိုကို႔အတြက္ပုံေအာၿပီးသားပဲ ''
'' စကားေတြသိပ္တတ္ေနတာ ''
'' အဟက္… ကိုကို႔ေလာက္ေတာ့ ဟုတ္ပမလား ''
ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူရယ္မိၾကသည္ ။
'' ေနပူစာလႈံတာေတာ္သင့္ၿပီေနာ္ ၊ ညေနလည္း ျပန္ထြက္ဦးမွာဆိုေတာ့ အားေမြးထားသင့္တယ္ေနာ္ ေဘဘီ... ''
'' အင္းပါ ''
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မွီတြယ္ကာေနရင္း ပင္လယ္ျပာ၏အလွကို ရႉစားေနၾကေတာ့သည္… ။
*** *** ***
A/N 💕 Sequel (1)မွာ စာက်န္ခဲ့လို႔ ျပန္ျဖည့္ေပးထားပါတယ္ေနာ္ ။ တခ်ိဳ႕စာလုံးေပါင္းေတြ uni ~ zawgyi အေျပာင္းအလဲမွာ အတည့္မေပၚတတ္လို႔ အမွန္ဖတ္မရရင္ ေျပာၾကပါဦး 😍
Thanks for reading
ဟီရိုေဆး
Dec 19, 2020
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖