Translator : oink_oink_95
Warning🔞🔞
ေအာက္ပါအခန္းတြင္ ၁၈နွစ္ေအာက္ လူငယ္မ်ားနွင့္မသင့္ေတာ္ေသာ ဇာတ္ဝင္ခန္းမ်ား စကားလံုးမ်ား ပါရွိသည္။
_______________________________
ေတာက္ပလ်က္ရွိေနေသာေက်ာက္က်င္ရွင္း၏ မ်က္ဝန္းမ်ားက လီေရွာ့၏ နက္ရိႈင္းလွေသာ မ်က္ဝန္း သူငယ္အိမ္မ်ားကို မ်က္ေတာင္ပင္မခတ္ပဲ နက္နက္ရွိုင္းရွိုင္းစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ဆိတ္ၿငိမ္ေနမွုသည္ ေျမစာပုံေလးထဲ ေဆာင္းဦးတြင္က်လာေလ့ရွိသည့္ မိုးေပါက္ေလးမ်ား ေျမႀကီးထဲတိုးဝင္ေနသလို ျငင္သာတိတ္ဆိတ္လြန္းလွသည္။ ထိုအၾကည့္မ်ားက လီေရွာ့၏ အေရျပားကိုေဖာက္ထြင္း၍ အေၾကာမ်ားအတြင္းစိမ့္သြားသည္ ဟုပင္ထင္ရေလ၏။ ထို့ေနာက္မွ လီေရွာ့သည္ ခပ္ဖြဖြ ျပဳံးလိုက္ရင္း။
"ကိုယ္ မင္းကို ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္....ရွက္ဖို႔ေတာ့ေကာင္းေပမယ့္.... မင္း....မင္းပဲ ဦးေဆာင္လိုက္ပါ"
ေက်ာက္က်င္ရွင္းက သူ႔လက္ေမာင္းနွစ္ဖက္နဲ႔ လီေရွာ႔ကို ခပ္တင္းတင္း ဖက္တြယ္ထားရင္း သူ႔အသံက မသိလိုက္စြာပင္ ျမႇင့္တက္သြားသည္။
"တကယ္ႀကီးလား?"
လီေရွာ့က သူ႔ေမးေစ့ေတြကို ကိုင္ညႇစ္လိုက္ရင္း
"မင္းကိုယ္မင္း သက္ေသျပနိုင္ဖို့ ကိုယ္အခြင့္အေရးေပးလိုက္တယ္ သေဘာထားေပါ့။
"တကယ္လို့...မင္းရဲ႕စေကးလ္ မေကာင္းရင္ေတာ့......"
မင္းရဲ႕စေကးလ္မေကာင္းရင္ေတာ့ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဆိုတာရွိလာမွာမဟုတ္ဘူး ဟု သူေျပာခ်င္ခဲ့ေပ၏။
သို့ေသာ္ ထိုစကားသည္ လူတစ္ဖက္သားကို နာက်င္ေစေပမည္။ သူ တကယ္ပဲ ေက်ာက္က်င္ရွင္းကို သေဘာက်သည္။ ဟုတ္သည္။ သို႔ေပမယ့္ ဆက္ဆံေရးတစ္ခုမွာ သဟာဇာတျဖစ္ဖို႔ကလည္း အလြန္အေရးႀကီးသည္။အကယ္၍ သူတို႔နွစ္ေယာက္သာ ဒီအဆင့္ကိုမျဖတ္ေက်ာ္နိုင္ဘူး ဆိုလ်ွင္ေတာ့ ခံစားခ်က္ေတြ အရမ္းမနက္ရိႈင္းခင္ ေစာေစာစီးစီးလမ္းခြဲပစ္တာ အဆင္ေျပလိမ့္မည္။ ဘာမွလုပ္မၾကည့္ပဲနဲ႔ေတာ့ အရႈံးမေပးနိုင္ေသး။ဒါက လီေရွ႕ဆိုတဲ့သူ႔ရဲ႕ စရိုက္နဲ႔ ကိုက္ညီသည္မွ မဟုတ္ပဲ။
ေယာက္်ားေတြက သေဘာထားႀကီးသင့္သည္။အထူးသျဖင့္ သူ႔လို အသက္ႀကီးပိုင္းေရာက္ေနတဲ့ လူမ်ိဳး။ သူ႔အေန နဲ႔ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းရွိသင့္တာပဲဟုလည္း ထင္သည္။
ေက်ာက္က်င္ရွင္းသည္ စိတ္လွုပ္ရွား၍ ရႊင္ျမဴးေနသည္မွာ ထင္ရွား၏။ လီေရွာ့ကို ထပ္ခါထပ္ခါနမ္းရွိုက္ရင္း ျပဳံးရႊင္ကာ ေျပာလာသည္။
"ခင္ဗ်ား လုံးဝေနာင္တမရေစရဘူး"
ထို့ေနာက္ သူ႔ကိုယ္ကို လွည့္လိုက္ၿပီး အေပၚမွ အုပ္မိုးကာ လီေရွာ့၏ ႏွုတ္ခမ္းမ်ားကို စုပ္ယူလိုက္သည္။ ပူေႏြးေနေသာ အနမ္းကိုျပန္လည္တုံ႔ျပန္ရင္း လီေရွာ့သည္ ေက်ာက္က်င္ရွင္း၏ က်စ္လ်စ္ေနေသာ ႂကြက္သားမ်ားကို လက္ျဖင့္စမ္းလိုက္သည္။ တကယ့္ကို ခုခံဖို့ ခက္ခဲလြန္းတာပဲ။
ေက်ာက္က်င္ရွင္း ၏ က်င္လည္လွေသာ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာမွုေၾကာင့္ လီေရွာ့၏ ေအာက္ပိုင္းအရာမွာ လ်င္ျမန္စြာ ေထာက္မတ္လာရေတာ့သည္။ ေက်ာက္က်င္ရွင္းသည္ ခါးပတ္ကိုခၽြတ္၍ အတြင္းခံေဘာင္းဘီထဲ လက္လၽွိုဝင္လာၿပီးေနာက္ ပူေႏြး ေထာင္မတ္ေနေသာ အရာကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ အႏွီလူ၏ ဘဝတစ္ခုလုံးကို သူ႔လက္ခုပ္ထဲေရာက္ေနသလိုမ်ိဳး ထိုအရာကို သူ႔လက္ထဲ ထည့္ကိုင္ထားပါ၏။
"ဟာ့..."
လီေရွာ့ထံမွ ရွိုက္သံေသးေသးေလးထြက္လာၿပီး သူ၏ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးက မသိလိုက္မသိဘာသာပင္ ေကာ့တက္သြားသည္။
ေက်ာက္က်င္ရွင္းသည္ လီေရွာ့၏ တစ္ဝကတစ္ျပတ္ တင္က်န္ေနေသာ အဝတ္အစားမ်ားကို ခၽြတ္၍ အတြင္းခံကိုပါ တဆက္တည္း ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ လီေရွာ့၏ သြယ္လ်ေသာ ခႏၶာကိုယ္သည္ ေလထုႏွင့္ အတားအဆီးမရွိ ထိေတြ႕မိသြား၏။လီေရွာ့၏ ခႏၶာကိုယ္က ၾကည့္ေကာင္းသည္။ ပိန္ပါးေသာ္လည္း ႂကြက္သားရာေလးမ်ားရွိသည္။ အရမ္းႀကီး ထင္ရွားေနတာမဟုတ္ေပမယ့္ ႂကြက္သားေျမႇာင္းေလးမ်ားကို စုန္ခ်ည္ ဆန္ခ်ည္ ျမင္ေနရသည္။ အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံျပည့္ဝတ္ထားလၽွင္ ေသေလာက္ေအာင္ဆြဲေဆာင္မွုရွိေပ၏။ ဘာအဝတ္မွ မရွိလၽွင္လည္း ေက်ာက္က်င္ရွင္း သည္ သူ႔အား အစိမ္းလိုက္စားခ်င္လာေစ၏။
ေက်ာက္က်င္ရွင္း သည္ လီေရွာ့၏အရာကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆက္လက္ဆုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ေပးေနရင္း ႏွုတ္ခမ္းမ်ားကို နမ္းရင္းႏွင့္ တစ္ဆက္တည္း ေအာက္သို့ ေျဖးညႇင္းစြာ ေလ်ာဆင္းလာ၍ ေခ်ာမြတ္ေနေသာရင္ဘတ္ေပၚတြင္ ခပ္ဖြဖြေလးနမ္းကာ သြားရာေလးမ်ားခ်န္ထားခဲ့ေသး၏။ လီေရွာ့မွာ ဘာမွ မလုပ္နိုင္ေသာ္လည္း ေက်ာက္က်က္ရွင္း၏ ေခါင္းကို ျပန္ဖက္ထားရင္း အနမ္းခံလိုက္သမၽွအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခ်င္းစီကို ေက်နပ္စြာခံစားရင္း၊ သူ႔လက္ေခ်ာင္းငါးသြယ္ကမူ နက္ေမွာင္ေနေသာ ဆံပင္မ်ားထဲတြင္ ပြတ္သပ္ေနမိသည္။ၾကာရွည္စြာအနမ္းခံထားရသည့္ ႏွုတ္ခမ္းမ်ားမွာမူ ခပ္ဟဟ ပြင့္ေန၍ အသက္ကိုအနိုင္နိုင္ရွုေနရေပ၏။ ရွိရွိသမၽွ ေသြးမ်ားသည္ ဗိုက္ေအာက္ပိုင္းသို့ စီးဆင္းသြားသလို၊ လိုအင္ဆႏၵသည္လည္း ျမင့္တက္လာရေတာ့၏။
" ခင္ဗ်ား အသားေတြက ပူေနတာပဲ"
ေက်ာက္က်င္ရွင္း သည္ သူ၏ နို့သီးေခါင္းေလးမ်ားကို လက္ႏွင့္ ပြတ္ေခ်လိုက္ၿပီး လၽွာႏွင့္လ်က္လိုက္ကာ ခံတြင္းထဲငုံထား၍ သြားမ်ားျဖင့္ တတိတိကိုက္ေနေလ၏။ သူ႔ခံတြင္းထဲတြင္ ထိုအရာကေလးမ်ား မာလာမွုကို ခံစား၍ ရေပသည္။
လီေရွာ့သည္ အသက္ရွူသံျပင္းျပင္း ႏွင့္ပင္
"မင္းလည္းပူေနတာပဲ"
သူက ေက်ာက္က်င္ရွင္း၏ ေျခသလုံးမ်ားကို သူ႔ေျခေထာက္မ်ားႏွင့္ ဆြဲယူလိုက္ၿပီး စိတ္တက္ႂကြစြာ အထက္ေအာက္ ပြတ္တိုက္ေနမိသည္။
ေက်ာက္က်င္ရွင္းက ေခါင္းေမာ့လာကာ သူ႔ႏွာသီးဖ်ားေလးမွာမူ စိတ္လွုပ္ရွားမွုေၾကာင့္ နီရဲေနၿပီး မ်က္ဝန္းနီနီေလးမ်ားမွာ လိုအင္ဆႏၵမ်ားႏွင့္ျပည့္ဝေနေလ၏။ သူ နႈတ္ခမ္းမ်ားကို မြတ္သိပ္စြာ နမ္းရွုပ္လိုက္ရင္း လက္တစ္ဖက္တည္းႏွင့္ မဂၢဇင္း ေအာက္ရွိ အံဆြဲကို ဖြင့္လိုက္၍ Lubricant ဗူးကို ယူလိုက္ေလသည္။ လီေရွာ့သည္ သူႏွင့္ရင္းႏွီးေနေသာ တံဆိပ္ကိုၾကည့္ၿပီး အံ့ၾသသြားရသည္။ တကယ္ေတာ့ ဒါကို သူအရင္တုန္းက သုံးခဲ့ရတာပင္။ သူ႔အတြက္ ဒါကိုသုံးရလိမ့္မည္ဟုေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ မထင္မိခဲ့။
ေက်ာက္က်င္ရွင္းက ဗူးအဖုံးကို ပါးစပ္ႏွင့္ကိုက္ဖြင့္လိုက္၍ လက္ထဲကို အမ်ားႀကီးညႇစ္ခ်လိုက္ကာ လီေရွာ့၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ခ်ဲကားလိုက္သည္။ လီေရွာ့မွာမူ သူ႔ကိုယ္သူ မည္မၽွ ပင္စိတ္ေလၽွာ့ထားထား တစ္ကိုယ္လုံးထူပူေနေလ၏။
ေက်ာက္က်င္ရွင္း သည္ ကိုယ္ကိုကိုင္းလိုက္၍ သူ႔နား နားကိုကပ္ကာ ခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ားမ်က္ႏွာ နီေနတာ...အရမ္းလွတာပဲ"
လီေရွာ့ကလည္း သူ႔လည္ပင္းကို ဆြဲလိုက္၍ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"မင္း ျငင္သာရမွာ...သိတယ္ေနာ္"
ေက်ာက္က်င္ရွင္း က သူ႔ပါးကိုနမ္းလိုက္ကာျပန္ေျဖေလ၏။
"ကၽြန္ေတာ့ကိုသာစိတ္ခ်ထားစမ္းပါ"
ေက်ာက္က်င္ရွင္းက ဒူးကိုေထာက္ကာ လီေရွာ့၏ေျခေထာက္မ်ားကို ခ်ဲကားလိုက္၍ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို သူ႔လက္ေမာင္းၾကားထဲ ဆြဲထည့္ထားလိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္တည္းႏွင့္ပင္ ေပါင္ၾကားထဲေရာက္ေအာင္ တိုးသြားလိုက္သည္။
လီေရွာ့သည္ ေအးစက္ေနေသာ ဂ်ယ္လီ (Lubticant) ပါရွိသည့္ ခပ္ေႏြးေႏြးလက္ကို ခံစားမိေနသည္။ ေနာက္ျပန္ရွိေနေသာ သူ႔လက္မ်ားႏွင့္ လည္း မ်က္ႏွာကို မကြယ္ထားနိုင္။ သူ အခုအခ်ိန္မွာ စိတ္ေလၽွာ့ထားသင့္မွန္းသိေနေသာ္လည္း တစ္ဖက္က ေက်ာက္က်င္ရွင္း ကိုလည္း ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမွန္းမသိ။ သည္းခံထားဖို့သာရွိေပေတာ့သည္။
ေက်ာက္က်င္ရွင္းက Lubricant ကို ပန္းေရာင္အဝနားေလးတြင္ သုတ္လိမ္းလိုက္ကာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကိုအထဲထည့္၍ လမ္းေၾကာင္းထဲေလ်ာေမြ႕သြားေစရန္ ျပဳမူလိုက္သည္။
"အမ္းးး"
လီေရွာ့မွာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳံ႕လ်က္။ မနာေသာ္လည္း သူ႔ေခါင္းတစ္ခုလုံးထုံထိုင္းသြားသည္ အထိထူးထူးဆန္းဆန္းႀကီးခံစားေနရေသာေၾကာင့္ သူ႔အထဲဝင္လာတာကို လက္မခံခ်င္လွေပ။
"စိတ္ေလၽွာ့ထား"
ေက်ာက္က်င္ရွင္း သည္သူ႔ေပၚလွဲခ်လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာႏွင့္ ႏွုတ္ခမ္းတို့ကို ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္ကာေျပာလိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ား မနာေစရဘူးလို့ ကၽြန္ေတာ္ ကတိေပးၿပီးၿပီေလ"
လီေရွာ့သည္ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္လာေသာ အရာကို သည္းခံေနရင္း အံႀကိတ္ထားရသည္။
"ဒါက အေျခခံပဲေလ။ အခုမွ အစပဲရွိေသးတာ"
"ခင္ဗ်ား ေသေတာ့မလိုခံစားလို့ေကာင္းတဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေပးခ်င္တာ"
ေက်ာက္က်င္ရွင္းက သူ႔နားရြက္ဖ်ားေလးကို ခပ္ဖြဖြကိုက္ထား၍ လက္ကို အူနံရံေရာက္ေတာ့သည္အထိ နက္ရွိုင္းစြာသြင္းလိုက္ရင္း အထဲတြင္ ဝိုက္ေမႊေနေလ၏။
လီေရွာ့သည္ မခံမရပ္နိုင္ျဖစ္လာကာ သူ႔ခါးကိုႂကြလိုက္ေသာ္လည္း ေက်ာက္က်င္ရွင္း ကျပန္ဖိထားလိုက္သည္။ သူကေက်ာက္က်င္ရွင္းကို ျပင္းျပစြာနမ္းရွိုက္လိုက္ၿပီး ႏွုတ္ခမ္းကိုစုပ္ယူလိုက္သည္။ တစ္ေယာက္၏ အသက္ရွုေငြ႕ကို တစ္ေယာက္က ရွိုက္၍ ႏွုတ္ခမ္းမ်ား၊ သြားမ်ားမွာ အခ်င္းခ်င္းထိခတ္ေနေလ၏။ ကိုယ္၊ စိတ္ ႏွစ္ခုလုံးသည္ တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး မွီခိုေနရသကဲ့သို့ပင္။
ေက်ာက္က်င္ရွင္း က ဒုတိယေျမာက္လက္တစ္ေခ်ာင္းကို တင္းၾကပ္ေနေသာ တင္းဝေလးထဲ ထပ္သြင္းလိုက္သည္။ သူ႔ေအာက္ပိုင္းမွာ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးကို တင္းမတ္ေနၿပီျဖစ္ရာ ဒီလူကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသာ ဆက္ဆံပစ္လိုက္ဖို႔သာ ဆုေတာင္းေနမိသည္။
သူ႔အေနႏွင့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တင္းေႏွာဖို့ရန္ စိတ္ရွည္ရသည္မွာ အခုတစ္ေခါက္ကပထမဆုံးပင္။
လွည့္သြင္းေနေသာ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္ လီေရွာ့မွာ အင္မတန္စိတ္မသက္မသာျဖစ္ရေပ၏။
သို႔ေပမယ့္လည္း ေက်ာက္က်င္ရွင္း၏ အရြယ္အစားအရ ဤ အေနအထားသည္ မလုံေလာက္ေသးမွန္း သူသိေပ၏။ မ်က္ေမွာင္ၾကဳံ႕ရင္း ေနာက္ဘာဆက္ျဖစ္မလဲစဥ္းစားလိုက္မိသည္။ ဘာပဲ ျဖစ္ေနေန ေနာက္ဆက္ျဖစ္မည့္အရာမ်ားသည္ သူ႔အား အနည္းငယ္လန္႔ေစရသည္။
အသာေလးလွဲေနရင္း ျပဳစုသမၽွၿငိမ္ခံေနရသည္မွာေကာင္းေသာ္လည္း ေနာက္ကေနအသြင္းခံရတာကေတာ့ မေကာင္းဘူးထင္သည္။ သူ႔တြင္းေလးထဲသို့ ေနာက္လက္တစ္ေခ်ာင္းဝင္လာေပၿပီ။ခၽြဲပ်စ္ေနေသာ Lubricant အရည္မ်ားက စီးက်ေနၿပီး လွည့္ေနေသာလက္သုံးေခ်ာင္းက အစာအိမ္ထိေရာက္ေတာ့မလိုပင္။ သို့ေသာ္လည္း ပန္းေရာင္အဝတြင္ လမ္းထြင္ထားသကဲ့ျဖစ္ေနေသာ အေပါက္ဝိုင္းကေလးကေတာ့ ထင္ရွားစြာေပၚလာေလသည္။
"ၾကပ္ေနတာပဲ.... ဒါလင္...မင္းကိုယ့္ကို မြန္းၾကပ္သြားေအာင္လုပ္ေတာ့မလို့လား"
လီေရွာ့ စကားမေျပာနိုင္။ အံႀကိတ္ရင္းသာ သည္းခံေနရ၏။ Fore Play ၾကာလာတာႏွင့္အမၽွ သူရွက္လာရသည္။ ေက်ာက္က်င္ရွင္းကို မၾကည့္ရဲ ႐ုံသာမကပဲ သူ႔ထဲသို့ လက္ေခ်ာင္းမ်ားအဝင္အထြက္လုပ္တိုင္း ေရစက္က်သံကဲ့သို့ 'တ စြပ္ စြပ္' အသံမ်ားကိုလည္း နားမေထာင္ရဲ။ လက္ေခ်ာင္းမ်ားအဝင္အထြက္ျပဳေနရင္း သူ႔အရာကို ဆြေပးေနေသာအခါ ေဖာ္ျပ၍ မရနိုင္ေသာ ခံစားခ်က္ေပါင္းစုံ၊ ညစ္ညမ္းေသာ လိုအင္မ်ား ကိုစတင္ခံစားလာရ၏။ ထူပူလာမွု ႏွင့္အတူ လွုံ႔ေဆာ္မွုမ်ား....အထူးသျဖင့္ သူ႔ကိုဆြေပးေနေသာ လွုံ႔ေဆာ္မွု ေၾကာင့္ သူ႔မွာ တစ္ကိုယ္လုံးေႏြးေထြးလာရၿပီး ခါး ႏွင့္ ေျခေထာက္မ်ားမွာ ေပ်ာ့ေခြသြားရ၏။
ေက်ာက္က်င္ရွင္းက သူ႔ပခုံးေပၚသို့ လီေရွာ့၏ ေျခေထာက္မ်ားကို ပင့္တင္လိုက္သည္။ သူ႔ကိုယ္လုံးတစ္ခုလုံးမွာ ေက်ာက္က်င္ရွင္းႏွင့္ ထိကပ္ေနလ်က္ ႐ူးခ်င္စဖြယ္ေကာင္းေနသည္မွာ သံသယျဖစ္စရာေတာင္ မလိုေတာ့။
လီေရွာ့သည္ အိပ္မက္မဟုတ္မွန္းေသခ်ာေစရန္ မ်က္လုံးမ်ားကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ မဟုတ္ပါက ဒီေနရာမွာတင္ သူ႐ူးသြားေပလိမ့္မည္ဟု ခံစားမိေလ၏။ သူ႔အထဲတြင္ ေက်ာက္က်င္ရွင္း ၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ားေကြးလိုက္ေသာအခါ လီေရွာ့ က ညည္းညဴလိုက္မိသည္။ နာတာအျပင္ ထူးဆန္းေသာ ခံစားခ်က္ တခ်ိဳ့ရွိေသး၏။ သူ႔ေျခေထာက္မ်ားကို စုလိုက္ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္ေသာ္လည္း ေက်ာက္က်င္ရွင္းက ခြင့္မျပဳခဲ့ေပ။
"မေၾကာက္ပါနဲ႔....ခံစားလို့ေကာင္းသြားမွာပါ"
လက္ေခ်ာင္းသုံးေခ်ာင္းသည္ ေႁမြတစ္ေကာင္ကဲ့သို့ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလ်က္၊ ပြတ္သပ္ရင္း သူ႔အထဲတြင္ ထိုးဝင္ရွာေဖြေနကာ အူနံရံကိုပင္ ဆြဲ၍ ညႇစ္ေနသေယာင္။ ေက်ာက္က်င္ရွင္းသည္ သူ႔လက္မ်ားကို ျပန္လည္ ညႇစ္ယူေနေသာ အတြင္းသားမ်ားကို ခံစားရသည္မွာ ႐ူးရေလာက္ေအာင္ပင္။ လက္ေခ်ာင္းမ်ားအစား သူ၏ နဂိုအရာကိုသာထည့္ခ်င္လာေလ၏။ ဘယ္လိုမွထိန္း၍ မရေတာ့။
လီေရွာ့သည္လည္း ေက်ာက္က်င္ရွင္း ေျပာင္းလဲသြားမွုကို ခံစားမိေလ၏။ လက္မ်ားကတစ္ေခ်ာင္းၿပီးတစ္ေခ်ာင္းတိုးလာေလ ပို၍ သားရဲဆန္လာက အထိမခံေသာ ေနရာေလးကိုပင္ ညႇစ္လာတတ္သည္။ လီေရွာ့၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ ဓာတ္လိုက္သကဲ့သို့တုန္ရီေနေသာ္လည္း အသံကမူလုံးဝမထြက္ခဲ့။
ေက်ာက္က်င္ရွင္းသည္ သူ႔ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း ေတာင္းတင္းမာေၾကာလာသည္ကို ခံစားမိေလသည္။သူ အံႀကိတ္လိုက္ရင္း
"ႀကိဳက္လား? မပူပါနဲ႔...ခင္ဗ်ားရဲ႕ first timeကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔တင္ မလုပ္ပါဘူး။အခုကၽြန္ေတာ္ထည့္ေတာ့မယ္။ လီေရွာ့ ခင္ဗ်ားၾကားလား? ကၽြန္ေတာ့အသားေခ်ာင္းႀကီးကို ခင္ဗ်ားတြင္းထဲ ထည့္ေတာ့မယ္"
"ေပါက္တက္ကရေတြ ေျပာမေန နဲ႔"
လီေရွာ့၏ မ်က္ႏွာႏွင့္ တစ္ကိုယ္လုံးမွာ ေခၽြးေစးမ်ားထြက္ေနလ်က္။ သူ၏ ေခ်ာေမာကာ ေယာက်ာ္းပီသလွေသာမ်က္ႏွာေလးက တားျမစ္ထားေသာ တပ္မက္စရာေလးကို ေဖာ္ျပထားသည့္နွယ္။ ဒီပံုစံေလးကိုၾကည့္ရသည္က မ်က္စိရႈစားခ်င္စဖြယ္ေလးပါပင္။
ေက်ာက္က်င္ရွင္းက သူ႔လက္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ထိုအေပါက္ဝေလးတြင္ စိတ္တက္ႂကြေစသည့္ အရည္ေလးမ်ားခၽြဲေနလ်က္။ ထိုအေပါက္ေလးသည္ သူ႔ထဲ ဝင္ပါဝင္ပါ ဟုဖိတ္ေခၚေနသေယာင္ ဆြဲေဆာင္အားျပင္းျပလွေပ၏။
လီေရွာ့၏ မ်က္လုံးမ်ားမွာ ပြင့္လာကာ သူ႔မ်က္ေတာင္မ်ားမွာကား စိုစြတ္ေနလ်က္ ေက်ာက္က်င္ရွင္း ကို တိတ္တဆိတ္ၾကည့္ေနသည္။ သူဘာမွမေျပာေသာ္လည္း ေက်ာက္က်င္ရွင္းကမူ သူအဆင္မေျပမွန္းသိေနေပ၏။
ႏူးညံ၍ ၾသဇာႀကီးမားတဲ့ လီေရွာ့မွာေတာင္ ဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးရွိေသးတာပဲ။ သနားစရာသိပ္ေကာင္းတဲ့ တိရစၧာန္ငယ္ေလးလိုေလ....။
ေက်ာက္က်င္ရွင္းက လွဲခ်လိုက္၍ ႏွုတ္ခမ္းစြန္းေလးကို နမ္းလိုက္ၿပီး
"မေၾကာက္ပါနဲ႔"
သူသည္ ဤအမ်ိဳးသားကို စိတ္ေအးလက္ေအး ျဖစ္သြားခ်ိန္အထိ ေခ်ာ့ေမာ့ေနၿပီးမွ သူ႔အသားေခ်ာင္းကိုကိုင္၍ သူအျမဲတိုးဝင္ခ်င္ သည့္ ေနရာထဲ ျဖည္းညႇင္းစြာ ထည့္လိုက္ေလသည္။
"ဟာ့...."
လီေရွာ့၏ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးမွာ ရွုံ႔မဲ့ေနသည္။ ျပင္ဆင္မွုမ်ား လုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေက်ာက္က်င္ရွင္း ၏ ဓားသြားကဲ့သို့ေသာ အသားေခ်ာင္းက သူ၏ ႏူးညံ့လွသည့္ ေနရာေလးထဲတိုးဝင္လာကာ အနက္ရွိုင္းဆုံးေသာ ေနရာအထိဝင္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ အင္မတန္ကို နာက်င္ရေပ၏။
ေက်ာက္က်င္ရွင္း ၏ အနမ္းမ်ားသည္ မိုးစက္မိုးေပါက္ကေလးမ်ားလို တဖြဲဖြဲက်လာျပီး ႏွုတ္မွလည္းတီးတိုးေျပာေလသည္။
"မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္...အရမ္းနာေနရင္ ရပ္လိုက္ပါ့မယ္"
"Shit!"
လီေရွာ့ ထို့ထက္ပိုၿပီး ဆဲေရးတိုင္းထြာျခင္းမလုပ္နိုင္ေတာ့။
ေက်ာက္က်င္ရွင္း ကျပဳံးလိုက္ၿပီး သူ႔ႏွုတ္ခမ္းမ်ားကို ဖြဖြေလးကိုက္လိုက္သည္။ သူ႔ရဲ့သည္းခံခ်ဳပ္တီး နိုင္စြမ္းေတြ ေပါက္ထြက္လုနီးနီးျဖစ္၍ သူ႔ေအာက္မွာ တစ္ဖက္လူ၏နာက်င္ေနေသာ အသြင္အျပင္မွာ သိပ္ကို ခံစား၍ ေကာင္းေနေသာ္လည္း အလြန္အက်ဴးေတာ့ မျပဳမူရဲေသးေပ။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းတိုးဝင္ေနရင္း လီေရွာ့ဖက္မွ သူ႔ကို တစ္လက္မခ်င္းစီ လက္ခံလာနိုင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေနရေပ၏။
လီေရွာ့သည္ အံကိုႀကိတ္ထားမိသည္။ နာက်င္ရမွုထက္ တစ္စုံတစ္ခုဝင္လာ၍ အေနရခက္မွုကပို၍ ႀကီးစိုးေနပါ၏။ ေဖာ္ျပ၍လည္းမတတ္။ သူစဥ္းစားမိတာကေတာ့ Bottom ထိုင္ရတယ္ဆိုတာ ဒီလိုမ်ိဳးလား ဟုပင္။
"ၾကပ္ေနတယ္...." ေက်ာက္က်င္ရွင္း ကဆက္ေျပာသည္။
"ဒါလင္ စိတ္ကိုေလၽွာ့ၿပီး ဝင္ခြင့္ေပးေလကြာ"
"တအားခက္တာပဲကြ"
လီေရွာ့ ကျပန္ေျဖလိုက္ရင္း သူ႔ကိုယ္သူ ဟန္လုပ္ရယ္လိုက္သည္။
"အိုေက...နာလားဟင္?"
ေက်ာက္က်င္ရွင္းက လီေရွာ့၏ ပါးေပၚထပ္ခါထပ္ခါနမ္းရင္း ဆက္ေျပာသည္။
"ေနာက္ထပ္မနာေစရေတာ့ဘူးေနာ္...ကၽြန္ေတာ့္ကိုယုံပါ....Please"
လီေရွာ့ဘာမွျပန္မေျပာနိုင္ပဲ ေလွာင္ရယ္ရယ္လိုက္သည္။ ရယ္လိုက္ၿပီး မၾကာခင္ပင္ နာက်င္မွုဆီ စိတ္ေရာက္သြားရျပန္၏။
"မင္းလို ေကာင္ေလးက ကိုယ့္ကို ေခ်ာ့ဖို့ အဲ့လိုေလသံနဲ႔ေျပာတယ္ေပါ့ေလ"
သူ႔ထက္အင္မတန္ငယ္တဲ့ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ဆီကေန ေခ်ာ့ေမာ့ခံေနရတာကေနာက္ကေနအလုပ္ခံရတာထက္ပင္ ရွက္စရာေကာင္းလွသည္။
ေက်ာက္က်င္ရွင္းကလည္းျပန္လည္ၿပံးျပလိုက္ၿပီး ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ဆိုသည္။
"ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ့အပိုင္ပဲေလ....ကၽြန္ေတာ္ေခ်ာ့ခ်င္တာေပါ့...အေကာင္းဆုံးအေတြ႕အၾကဳံေတြပဲ ဒါလင့္ကိုေပးမွာ"
သူက လီေရွာ့၏ ေျခေထာက္မ်ားကို ရင္ဘတ္ထိေရာက္ေအာင္ ေကြးတင္လိုက္သည္။ ဒီအေနအထားက သူ႔ကိုလက္ခံေစရန္ ပို၍ လြယ္ကူေစသည္။ သူ႔အသားေခ်ာင္းကိုလည္း တင္ူၾကပ္ကာပူေႏြးလွသည့္ တြင္းငယ္ေလးထဲကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစီ တိုးဝင္လာလိုက္သည္။ ေနာက္ဆုံး အဆုံးထိဝင္သြားကာ လီေရွာ့၏ ပ်ားရည္တြင္းထဲတြင္ နစ္ဝင္သြားၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားမွာ ေခၽြးေတြျပန္ေနေလ၏။
လီေရွာ့သည္ အသက္ကို ရွိုက္၍ရွူလိုက္ရင္းေခၽြး မ်ားက မ်က္လုံးထဲ ဝင္ေရာက္လာ၍ အျမင္အာ႐ုံ ေဝဝါးသြားရသည္။ နာက်င္မွုက သည္းခံနိုင္စြမ္းကို မေက်ာ္လြန္ေသးေသာ္လည္း သူ ေအာက္တြင္ေနေနရပါလားဟူေသာ ခံစားခ်က္က ပို၍ သက္ေရာက္ေပ၏။
လီေရွာ့သူ႔ကိုယ္သူ အားေပးေနရသည္။ သိပ္သာယာစရာ မေကာင္းေပမယ့္ ဘဝမွာ အေတြ႕အၾကဳံအသစ္ရသြားတာေပါ့ေလ။
ကိစၥတစ္ခုလုံးကို ျခဳံၾကည့္ပါက သမားရိုးက် ေပ်ာ္ရႊင္ ဝမ္းနည္းမွု၊ ရယ္ေမာ ေဒါသထြက္ဖြယ္ မ်ားၾကားမွ လြတ္ထြက္လာနိုင္ခဲ့သည္ပဲ။ သို့ေသာ္လည္း မၾကာမီပင္ သူ႔ရဲ့ အေတြးအျမင္ ဖေလာ္ဆိုဖီ ထဲတြင္ အာ႐ုံမစိုက္နိုင္ေတာ့။
ေက်ာက္က်င္ရွင္း၏ အသားေခ်ာင္းက တုတ္ခိုင္ရွည္လ်ားကာ မာေၾကာသည္။သူ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္လုပ္လိုက္တိုင္း လီေရွာ႔မွာ ဓားႏွင့္ အမႊန္းခံေနရသည့္အလား ထင္ေယာင္ထင္မွားေတာင္ျဖစ္မိသည္။ေက်ာက္က်င္ရွင္းရဲ႕ အျပင္ပန္းပုံစံကိုၾကည့္ရင္းပင္ သူ႔ဘက္မွစ၍ သူ႔အတြက္ အခက္ခဲဆုံးေသာအရာကို လက္ခံခဲ့ျခင္းပင္။ လီေရွာ့မွာ သူ႔ကိုယ္သူ ေလးစားမိသြားသည္။
ေက်ာက္က်င္ရွင္းက ေခါင္းအုံးကို ယူလိုက္ကာ လီေရွာ့၏ ခါးေအာက္တြင္ထားလိုက္သည္။ သူက တင္ပါးနဲ႔ခါးကို အသာပင့္တင္လိုက္ကာ သူ႔အသားေခ်ာင္းႏွင့္ပို၍နီးကပ္ေစလိုက္၏။အတြင္းသားမ်ားက သူ၏ အသားေခ်ာင္းကို စုပ္ယူကာ တစ္ခါပြတ္တိုက္လိုက္တိုင္း သာယာမွု ကိုခံစားရသည္။သူသည္ လီေရွာ့၏ ခါးကို ျမဲၿမံစြာ ဆြဲကိုင္လိုက္၍ သူ႔အရာကို အနည္းငယ္ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီးမွ ခပ္နက္နက္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ဖိသြင္းလိုက္သည္။
"အာ့!"
လီေရွာ့ ပင့္သက္ရိႈက္မိသြားကာ ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားကို မသိလိုက္ပါပဲ ေကြးလိုက္မိသည္။
ေက်ာက္က်င္ရွင္း က လီေရွာ့၏ အသားေခ်ာင္းကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း နာက်င္မွုေလ်ာ့ပါးေစရန္အလို႔ငွာ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျပဳေပးလိုက္သည္။ ထို့ေနာက္မွ က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေျခက်င္းဝတ္ကို ကိုင္၍ ေျခသလုံးေလးကို နမ္းလိုက္ကာ အက္ရွရွသံျဖင့္
"ကၽြန္ေတာ္ လွုပ္ရွားေတာ့မယ္ေနာ္"
လီေရွာ့သည္ ေမးခိုင္ေနသူလို အံသာႀကိတ္ထား၏။
ေက်ာက္က်င္ရွင္း က သူ႔ကို ခါးမွ ဆြဲမကာ ခပ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္လုပ္ရင္း သူ၏အသားေခ်ာင္းက လီေရွာ႔အေပါက္ငယ္ေလးရဲ႕ ဝါးၿမိဳခံေနရမွုကို ေက်နပ္စြာ ၾကည့္ေနမိသည္။ သူက အတြင္းသားမ်ားဆြဲစုပ္ယူေနမွုကို ခံစားေနရင္း စိတ္ေက်နပ္မွု အႀကီးအက်ယ္ရေန၏။
ေသခ်ာတာေပါ့....သူမွန္တာပဲ။
လီေရွာ့ကို ျမင္ျမင္ခ်င္းမွာပင္ ဒီလူသည္ အေကာင္းဆံုးဆိုတာကို သူသိခဲ့၏။...မ်က္ႏွာျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္လုံးပင္ျဖစ္ေစ အယုတ္စြဆုံး သူ၏ ႏူးညံ့၍ က်ိဳးေၾကာင္းဆက္စပ္စဥ္းစားတတ္ေသာ၊ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္လွသည့္အျပဳအမူမ်ား အပါဝင္ပါပင္။အံ့အားသင့္ဖြယ္ ေအာင္နိုင္မွုမ်ားကို ဖယ္ထားလၽွင္ေတာင္မွ ဤခႏၶာကိုယ္တစ္ခုတည္းႏွင့္ပင္ သူ႔ကို႐ူးသြားေအာင္ဆြဲေဆာင္နိုင္ေပ၏။
ဘယ္လိုမွ ထိန္းခ်ဳပ္၍မရနိုင္။ ေရွ႕ေနာက္လႊဲယမ္းေနေသာ သူ႔ခါးရဲ႕လႈပ္ရွားမႈက ပို၍ စိပ္လာသည္။ Lubricant ေၾကာင့္ အသားေခ်ာင္းက အတြင္းနံရံကိုလြယ္ကူစြာ ဝင္ေရာက္နိုင္ကာ တစ္ခါထုတ္ၿပီးျပန္ဝင္လာတိုင္းတြင္ အရင္းပိုင္းအထိနစ္ဝင္သြားသည္အထိ ပို၍ ပို၍ နက္ရွိုင္းလာ၏။
"အာ့...က်င္ရွင္း ....နာတယ္"
လီေရွာ့မ်က္ေမွာင္ၾကဳံ႕သြားကာ ေပါင္မ်ားကိုစိရန္ ႀကိဳးစားလိုက္ေသာ္လည္း ေက်ာက္က်င္ရွင္း ကသူ႔ခါးနားတြင္ ကိုင္လ်က္ ခြဲထားျမဲ။
ေက်ာက္က်င္ရွင္းသည္ အသက္ကို ျပင္းျပင္းရွူ၍ သူ႔ကိုယ္သူ အရွိန္ေႏွးရန္ႀကိဳးစားေသာ္လည္း အတြင္းပိုင္း အနက္ဆုံးထိေရာက္သြားျမဲပင္။
"ေကာင္းလိုက္တာ...ၾကပ္ၿပီး ေႏြးေနတာပဲ"
လီေရွာ့မ်က္ႏွာက ရဲတက္သြားရသည္။
ေက်ာက္က်င္ရွင္း က သူ႔ကိုယ္သူ ေႏွးလိုက္ျမန္လိုက္အသြင္းအထုတ္လုပ္ရင္း၊လီေရွာ့၏အသားေခ်ာင္းကိုကိုင္၍ လွုပ္ရွားေနရင္းပင္ အရွိန္ျမႇင့္လိုက္သည္။ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လီေရွာ့ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္သြားတာကို ၾကည့္ရင္း သူအလြန္အမင္းေပ်ာ္ရႊင္သြားရသည္။ သူ႔ကိုယ္သူလည္း အရွိန္ျပန္တင္လိုက္သည္။
နာက်င္မွုႏွင့္ေနရခက္မွုသည္ လြင့္ပါးကြယ္ေပ်ာက္သြား၍ ရွက္႐ြံ႕ျခင္းႏွင့္ ထူးဆန္းေသာ လွုံ႔ေဆာ္မွုမ်ားက အစားထိုးဝင္ေရာက္လာသည္။လီေရွာ့သည္ သူခံစားေနရတာကို ဘယ္လိုေျပာျပရမွန္းမသိေတာ့ေခ်။ နာက်င္မွုလည္း မဟုတ္သလို ေက်နပ္မွုလည္း မဟုတ္ခဲ့။ သူ႔ ခႏၶာကိုယ္ သည္ပင္ အခုအခ်ိန္မွာ သူ႔အပိုင္မဟုတ္သလိုပင္။
လီေရွာ့ဘက္က သူ႔ကိုေကာင္းေကာင္းလက္ခံနိုင္မွန္းသိသည္ႏွင့္ ေက်ာက္က်င္ရွင္း၏ စိတ္ရိုင္းသည္ ထိုးထြက္လာၿပီးေနာက္ လီေရွာ့၏ ခါးႏွင့္ တင္ပါးတို့ကို ကိုင္ကာ ျပင္းထန္စြာ လွုပ္ရွားမွုျပဳေလ၏။
လီေရွာ့သည္ ေရွ႕ကလွုပ္ရွားမွုကို အသားမက်ခင္ေလးမွာပင္ ယခုကဲ့သို့ အရိုင္းဆန္စြာ ေျပာင္းလဲသြားရမွုေၾကာင့္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္မွာ သည္းမခံနိုင္ေတာ့။ သို့ေသာ္လည္း သူ႔ခါးကိုမူ ေက်ာက္က်င္ရွင္း က ဆုပ္ကိုင္ထားတာပင္။ ပူေႏြးေနေသာ အသားေခ်ာင္း၏ ဝင္ေရာက္ေမႊေနာက္မွုခံလိုက္ရ၍ သူ႔ကိုယ္သူ ေသေတာ့မည္ ဟုပင္ ျမင္ေယာင္လာသည္။
"က်င္ရွင္း....ျဖည္းျဖည္း"
လီေရွာ့ မတတ္သာစြာပင္ ခပ္တိုးတိုး အသံျပဳရေတာ့သည္။
ေက်ာက္က်င္ရွင္း၏ ဝိေသသ ျဖစ္ေသာ ခ်စ္သဖြယ္အမူအရာမ်ား မရွိေတာ့။ မ်က္လုံးမ်ားသည္ သားရဲေကာင္ကဲ့သို့ ပင္ ထိုမၽွမကေသး အသံကလည္း ရက္စက္မည့္ဟန္ပါလာသည္။
"ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားႀကိဳက္တယ္ေလ"
လီေရွာ့၏ ေခါင္းသည္ ေနာက္သို့လန္က်ေန၍ လည္ပင္းသည္ ဆန္႔တန္းထားလ်က္။ လွပေသာေကာက္ေၾကာင္းရွိေနေသာ္လည္း သူအခုလို ခံစားေနရတာကိုမယုံနိုင္။အထုတ္အသြင္း တစ္ခ်က္လုပ္ေလတိုင္း ႀကီးမားလွေသာ ေရလွိုင္းလုံးႀကီးစီးေနရသကဲ့သို့ ခံစားရေပ၏။ သူဒီလိုမ်ိဳးတစ္ခါမွ မခံစားဖူးခဲ့။ ေလေပၚလြင့္ေမ်ာေနသလို ခံစားလိုက္ရကာ တစ္ခဏအတြင္း ျပန္လည္ေလးလံ လာၿပီး သူ႔ေျခေထာက္မ်ားမွာေပ်ာ့ေခြလာ၍ ေက်ာက္က်င္ရွင္း ၏ လက္ေမာင္းမ်ားကိုသာ မွီခိုလိုက္ရေတာ့၏။
ေက်ာက္က်င္ရွင္း ၏ ေအာက္ပိုင္းသည္ လၽွပ္စစ္ေမာ္တာတပ္ထားသလိုပင္ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ လ်င္ျမန္စြာ ျပဳလုပ္လ်က္ လီေရွာ့၏ တင္ပါးမ်ားကို အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာ ထုေခ်ေနသကဲ့သို့ပင္။ သူ႔ေအာက္မွ လူကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားရင္း လွုပ္ရွားမွုအလုံးစံုမွာ လ်င္ျမန္ သန္မာလွ၍ တဆက္တည္းပင္ ရက္စက္လွ၏။ တစြပ္စြပ္ ျမည္သံႏွင့္အတူ အားပါလွစြာ ပြတ္တိုက္ေနမွုေၾကာင့္ Lubricant မ်ားမွာ အျဖဴေရာင္အျမႇုပ္မ်ားထ၍ ႏွစ္ဦးသားဂေဟဆက္ထားေသာေနရာ၌ စိုစြတ္ေနေတာ့သည္။ ေက်ာက္က်င္ရွင္းက လီေရွာ့၏ Sensitive Spot ရွိရာကို မွတ္ထားၿပီး ထိုေနရာကိုပင္ အညႇာအတာ မရွိ တိုက္ခိုက္ေလ၏။ ဤအမ်ိဳးေကာင္းသားကို သူ႔ေၾကာင့္ပင္ စိတ္လြတ္သြားေစခ်င္၏။ သူ႔ေၾကာင့္ပင္ ညည္းညဴေအာ္ျမည္ေစခ်င္၏။
"အား....အာ့!."
လီေရွာ့မွာ မထိန္းနိုင္ပဲ ညည္းညဴလာရသည္။ ထိုအသံသည္ သည္းခံမွု၊ နက္ရွိုင္းမွု၊ အက္ကြဲရွသံႏွင့္ ခပ္ေလးေလးအသံမ်ားေရာႁပြန္းပါဝင္ေနၿပီး ေက်ာက္က်င္ရွင္း၏ လိုအင္ဆႏၵကို ထပ္ဆင့္တိုးျမႇင့္ေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားကာ လီေရွာ့၏ Sweet Spot ရွိရာေနရာကို ထပ္ခါထပ္ခါ ထိပါး၍ အဆုံးစြန္ေသာ သာယာမွုကို ေပးစြမ္းေစေတာ့သည္။
ေက်ာက္က်င္ရွင္းက သူ႔ကို ဒီေရလွိုင္းလုံးႀကီးမ်ားလို၊ အဆက္မျပတ္ကမ္းေျခကိုရိုက္ခတ္ေနသည့္ ရပ္နားျခင္းမရွိေသာ လွိုင္းၾကက္ခြပ္ေလးမ်ားလို၊ စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ပင့္က်သြားလာတတ္ေသာ လွိုင္းလုံးႀကီးမ်ားလို ဆက္ဆံခဲ့ေလ၏။
သူသည္ ပထမ သာယာမွုကို ခံစား၍ မၿပီးေသးခင္မွာပင္ အညႇာအတာမဲ့စြာ ဆက္ဆံခံလိုက္ရ၍ နာက်င္ရျပန္၏။ ထိုၾကမ္းတမ္းလွေသာ လံႈ႕ေဆာ္မႈတို႔ကပင္ ေနာက္ဆံုးမွာ ခ်ိဳၿမိဳင္ေသာ ညႇဥ္းပန္းမႈတို႔ကို ေပးစြမ္းလာပါ၏။
သူဘယ္အခ်ိန္တုန္းက ေက်ာက္က်င္ရွင္း ၏ ခါးကို ဖက္တြယ္မိမွန္းမသိေတာ့။ သူ႔ခါးႏွင့္ တင္ပါးတို့သည္ ေက်ာက္က်င္ရွင္း၏ထိုးသြင္းမွုမ်ားေၾကာင့္ လွုပ္ခါေနၿပီး လည္ေခ်ာင္းမွလည္း အသံမ်ားထြက္လာရေတာ့သည္။
"လီေရွာ့...လီေရွာ့..."
ေက်ာက္က်င္ရွင္းသည္ နာမည္တစ္ခါေခၚတိုင္း တစ္ခါ ၾကမ္းတမ္းစြာ နက္ရွိုင္းစြာ ဝင္လာကာ လီေရွာ့ အတြင္းသားမ်ား၏ ဆြဲယူမွု ကို ခံစားေန၏။ သူစဥ္းစားနိုင္သည္ကား... တကယ္ေကာင္းတာပဲ....ဒီလူ႔ထဲကို ထည့္ရတာကဘာလို့ ဒီေလာက္ထိ ေကာင္းရတာလဲ...ဒီလူ...What the fuck!
လီေရွာ့၏ မ်က္လုံးမ်ားမွ မ်က္ရည္မ်ားစီးက်ေနကာ သူ၏ အသိစိတ္မွာေတာ့ ေပ်ာက္ရွသြားကာ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလုံးက ေက်ာက္က်င္ရွင္း ၏ လက္ထဲ တြင္ အထက္ေအာက္ လွုပ္ရွားလ်က္၊ ထပ္ဆတိုးလာေသာ လိုအင္မ်ားၾကား သူတို့ႏွစ္ေယာက္လုံး မလြတ္ေျမာက္နိုင္ေတာ့။
အဝတ္မဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုသည္ အရိုင္းဆန္စြာ ပူးကပ္ေနၾကၿပီး သူတို့၏ ဦးေႏွာက္၊ အသြင္အျပင္ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္မ်ားသည္ ျပင္ပကမၻာကို လုံးဝ သတိမရေတာ့။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္သာ...တစ္ေလာကလုံးတြင္ ႏွစ္ေယာက္တည္းသာ ရွိသကဲ့သို့....။
*********
နိုးလာခ်ိန္မွာ လီေရွာ့သည္ သူ႔မ်က္လႊာကို ျဖည္းညႇင္းစြာဖြင့္လိုက္ေတာ့ အေမွာင္ထုကိုသာျမင္ရေလ၏။
ေမွာင္ေနၿပီလား? ေန႔ႏွင့္ညလြဲ ေနသည္ကို အေျဖရွာရန္ခက္ေနဆဲမွာပင္ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံးနာလာေလ၏။ ေသစမ္း! ေက်ာက္က်င္ရွင္း ကလူေရာဟုတ္ရဲ့လား? လူတစ္ေယာက္က ဒီေလာက္ထိအားႀကီးနိုင္လို့လား?
စိတ္ထဲမွ က်ိန္ဆဲလိုက္ရင္းက မ်ားျပားလွသညာ့ မွတ္ဥာဏ္ေတြနဲ႔ ပံုရိပ္တို႔က ကေမာက္ကမျဖစ္ေနေသာ ဦးေနွာက္ထဲတြင္ တစ္ကြက္ခ်င္းစီေပၚလာေတာ့၏။ ထိုအကြက္ေလးမ်ားထဲမွ တစ္ကြက္ကိုသာ ဆြဲထုတ္၍ ၾကည့္မိလၽွင္ပင္ သူလြန္စြာရွက္ရေပသည္။
သူ ေက်ာက္က်င္ရွင္း နဲ႔အိပ္ခဲ့ၿပီ။ သူ႔ဘဝမွာ ပထမဆုံး Bottom ေနဖူးခဲ့ၿပီ။
လီေရွာ့ တစ္မ်ိဳးႀကီးခံစားေနရသည္။သူဝန္မခံခ်င္ေသာ္လည္း ေက်ာက္က်င္ရွင္း ေျပာသကဲ့သို့ပင္ အရင္တုန္းကတစ္ခါမွ မခံစားဖူးခဲ့သည့္ သာယာမွုမ်ိဳးခံစားခဲ့ရေပ၏။ သူ လိင္ဆက္ဆံရတာကို ႀကိဳက္သည္။ သို့ေသာ္ ေက်ာက္က်င္ရွင္းက အရင္တုန္းက သူျပဳခဲ့သမၽွႏွင့္မတူေအာင္ ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္ခဲ့သည္။ ထိတ္လန္႔စရာပင္။
တစ္ညတာ ႐ူးသြပ္မွုေလး ကပင္ သူ႔အား ထိတ္လန္႔ေစ၏။ သူ ေက်ာက္က်င္ရွင္း အရြယ္တုန္းကေတာင္ ဒီေလာက္သန္မာလိမ့္မည္မထင္။ သူလွုပ္ပင္ မလွုပ္ရဲ။ သူ႔ဦးေႏွာက္သည္ပင္ စဥ္းစားဖို့ရန္ကိုပင္ ခက္ခက္ခဲခဲ လုပ္ယူေနရသည္။ ေက်ာက္က်င္ရွင္း ကသိပ္ကို ကၽြမ္းက်င္လိမၼာေသာေၾကာင့္ သူ အျမဲ Bottom ေနေပးရမလား?အခ်ိန္အၾကာႀကီးစဥ္းစားေနေသာ္လည္း....အေျဖကထြက္မလာ။ ဒီကိစၥကို အရင္ကထက္ ပို၍ ပြင့္လင္းလာသည္ကို ေတာ့ ဝန္ခံရေပမည္။
ထိုစဥ္ အိပ္ခန္းတံခါး ပြင့္လာ၍ လီေရွာ့ေခါင္းေထာင္ကာ ၾကည့္လိုက္သည္။ မဆိုသေလာက္ လွုပ္ရွားမွုေလးပင္ ျဖစ္ေသာ္ျငား သူ႔ကိုယ္လုံးေပၚကို သက္ေရာက္လာသည့္ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ပင့္သက္ရွိုက္လိုက္ရသည္။
"လီရွုရွု..."
ေက်ာက္က်င္ရွင္း ကတစ္လွမ္းခ်င္းေလၽွာက္လာကာ သူ႔မ်က္ႏွာကို လွမ္းထိလိုက္ရင္းႏူးႏူးညံ့ညံ့ ဆို၏။
"အဆင္မေျပဘူးလားဟင္? မလွုပ္နဲ႔ေနာ္...ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းယူလာခဲ့ေပးမယ္"
လီေရွာ့၏ ပါးႏွစ္ဖက္မွာပူေနေလ၏။ကံေကာင္းစြာျဖင့္ ေက်ာက္က်င္ရွင္း ကလိုက္ကာကို ပိတ္ထား၍သာ။ မဟုတ္လ်ွင္ေတာ့ သူအရွက္သည္းေနတာကို အျမင္ခံရၿပီးေလာက္ေခ်ၿပီ။ သူက တည္ၿငိမ္သေယာင္ပုံစံဖမ္းလိုက္ရင္းေျပာလိုက္သည္။
"ဗိုက္မဆာပါဘူး...ကိုယ္အိပ္ေရးသိပ္မဝလို့...ၿပီးေတာ့ ပ်င္းလို့ "
ေက်ာက္က်င္ရွင္း က ကိုယ္ကိုကိုင္းလိုက္၍ သူ႔ကိုငုံ႔နမ္းလိုက္ၿပီး
"တကယ္ႀကီး ဗိုက္မဆာတာလား "
"မဆာဘူး"
ေက်ာက္က်င္ရွင္းက ေစာင္ကိုမကာ အထဲကိုလ်ိဳဝင္လာရင္း သူ႔ကို ခပ္တင္းတင္းေပြ႕ဖက္ထားလိုက္သည္။
ထိုအခါမွ လီေရွာ့ သည္သူ႔ကိုယ္သူ ညအိပ္ဝတ္စုံလဲထားမွန္းသတိရေတာ့သည္။ သူ႔ ခႏၶာကိုယ္ သည္ ေအးစက္ေန၍ ေက်ာက္က်င္ရွင္း ကိုယ္ကပင္ ပို၍ ေႏြးေနေလ၏။
"ကၽြန္ေတာ္ စာေမးပြဲ အေျဖလာယူတာ။ မေန႔ညက ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လားဟင္။ မညာရဘူးေနာ္"
ေက်ာက္က်င္ရွင္း က သူ႔နားရြက္ဖ်ားေလးကို ခပ္ဖြဖြ ကိုက္၍ ရယ္သံစြက္ေျပာ၏။
"ေကာင္းၿပီေလ..." လီေရွာ့က ရွက္ဝဲဝဲႏွင့္ပင္ စကားစလိုက္၏။
"ကိုယ္က ေအာက္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ဖို့ပိုသင့္ေတာ္တာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မွာပါ။ အရင္တုန္းကေတာ့ တစ္ခါမွမစဥ္းစားခဲ့ဖူးဘူးေလ။ကိုယ္ Top ျဖစ္တုန္းကလည္း ေကာင္းခဲ့တာပဲဆိုေတာ့"
သူဘာလို့ ဒါကို ေစာေစာမလုပ္ယူခဲ့ရသလဲဟု ေနာင္တပင္ရခ်င္၏။ ဒီလိုသာယာမွုရဖို့ အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေနာက္ေကာက္က် ခဲ့ရသလဲ?
"ခင္ဗ်ား ဘယ္သူနဲ႔ အိပ္လဲ ဆိုတာနဲ႔လည္းဆိုင္ေသးတာကိုး"
ေက်ာက္က်င္ရွင္းလက္တစ္ဖက္က သူ႔ခါးကို ညင္သာစြာပြတ္သပ္ေပးေနသည္။
"ခင္ဗ်ားက bottomျဖစ္ဖို႔ သင့္ေတာ္တာ မဟုတ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းအတြက္ပဲ Bottom ထိုင္ဖို့သင့္ေတာ္တာ"
လီေရွာ႔ ရယ္ေမာမိရင္း။
"မင္းက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အထင္ႀကီးေနေတာ့တာပဲ"
"အမွန္ပဲေလ။ ခင္ဗ်ားဘယ္သူ႔ကိုမွ ရွာခြင့္မရွိဘူးေနာ္"
ေက်ာက္က်င္ရွင္း သည္ ေခြးေပါက္စေလးလိုပင္ လီေရွာ့ပါးျပင္ကို လ်က္၍ နမ္းလိုက္ကာ
"ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို ေန႔တိုင္းအဝေကၽြးမယ္ေလ"
လီေရွာ့ ေခ်ာင္းဆိုးလိုက္ရသည္။ သူသာ ေက်ာက္က်င္ရွင္းႏွင့္ ေန႔တိုင္း ဆက္ဆံရပါက အေႂကြေစာရေပလိမ့္မည္။
"လီရွုရွု မေန႔က ခင္ဗ်ားဘယ္နွစ္ႀကိမ္ၿပီးခဲ့လဲ..သိလား"
ေက်ာက္က်င္ရွင္း က စလာျပန္သည္။
"အိုး ဘယ္နွစ္ႀကိမ္ေတာင္လဲ?"
လီေရွာ့က မ်က္ခုံးမ်ားကိုပင့္ရင္းဆို၏။ သူလည္းတကယ္ကိုသိခ်င္လွေပ၏။
"ေရေတာင္မေရနိုင္ဘူး မ်ားလြန္းတာေတာ့ေသခ်ာတယ္"
ေက်ာက္က်င္ရွင္း ကသူ႔ကို ခ်စ္ျမတ္နိုးစြာ ေပြ႕ဖက္ထားရင္း
"ကၽြန္ေတာ္ မလိမ္ဘူးေနာ္။ ခင္ဗ်ား က အားနည္းတဲ့ လူေတြနဲ႔ဆို ေကာင္းရင္ေကာင္းလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ား ခႏၶာကိုယ္က အရမ္းမိုက္တာပဲ။ ရွိရွိသမၽွ ေယာက္်ားေတြထဲ အေကာင္းဆုံးပဲ"
လီေရွာ့က ေနာက္လွည့္၍ စကားစျပတ္သြားေစရန္ ဖိနမ္းလိုက္သည္။
ေက်ာက္က်င္ရွင္းကလည္းသူ႔ကို ခပ္ျပင္းျပင္း ျပန္နမ္းရိႈက္လာသည္။
သူသည္ သူတို့ႏွစ္ေယာက္ အလြန္အတိုင္အေဖာက္ညီေနတာကို လန႔္မိသည္။ အနမ္းေလးတစ္ခုကပင္ မီးပြားေလးအစပ်ိဳးေနကလိုပင္။
မီးေလာင္ၿမိဳက္သြားတာကို တားဆီးရန္ ေက်ာက္က်င္ရွင္း သည္ သူ႔ကိုယ္သူ လီေရွာ့ႏွင့္ ကပ္ေနတာကို ခြာလိုက္သည္။နမ္းေနျခင္းကိုရပ္လိုက္ေသာ္လည္း လီေရွာ့ခါးကိုမူပြ႕ဖက္ထား၍ မ်က္ႏွာခ်င္းအပ္လိုက္သည္။
လီေရွာ့သည္ ပ်င္းပ်င္းရိရိ ျပဳံးေနပုံေပၚေသာ္လည္း သူ႔ႏွလုံးသားေလးမွာ ေရေႏြးေႏြးေလးထဲ နစ္ျမဳပ္ေနသလိုပင္ သာယာလွ၏။
ကမၻာႀကီးက က်ယ္ေသာ္လည္း ကိုယ္ႏွင့္ စိတ္တူကိုယ္တူ အေဖာ္ရရွိဖို့ရာခက္ခဲလြန္းေပ၏။ ထိုအၾကားတြင္ သူတို့နွစ္ေယာက္ ဆံုစည္းခဲ့ၾကျခင္း။ လီေရွာ႔သည္ သူ႔ရဲ့ ၾကင္ဖက္စံႏွုန္းကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္ကာ သူကိုယ္တိုင္၏ အခ်စ္အေပၚ သေဘာထားကိုလည္း ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္လိုက္ရေလ၏....လိင္ဆက္ဆံမွု အေပၚ သေဘာထားကိုေရာေပါ့။
အျခားသူေတြ မလုပ္ရဲတာမွန္သမၽွ ေက်ာက္က်င္ရွင္းက လုပ္ရဲသည္။ဤလူသားကေတာ့ အလြန္အံ့အားသင့္ဖြယ္ေကာင္း၍ ဆြဲေဆာင္မွုရွိလြန္း၏။ လူေတြကို စြဲမက္ေစတတ္ေသာ အဆိပ္ဟူ၍ ပင္ ထင္မိ၏။
အကယ္၍ အကယ္၍ သူသာ ေက်ာက္က်င္ရွင္း ႏွင့္ တစ္ဘဝလုံးအတူတူေနရပါက အလြန္သာယာလွပေပမည္။ နွစ္ဦးသားမွာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ခ်ိဳၿမိန္စြာ ေပြ႕ဖက္ထားၾကရင္း အနည္းငယ္ အိပ္ငိုက္လာၾကသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မည့္အခ်ိန္မွာပင္ လီေရွာ့က ရုတ္တရပ္ႀကီး စကားဆိုလိုက္သည္။
"ေအာ္ ဟုတ္သားပဲ....ကိုယ္ေနာက္လ တ႐ုတ္ျပန္ရမယ္"
ေက်ာက္က်င္ရွင္း ၏ မ်က္လုံးအစံုမွာ ျပဴးက်ယ္သြားရသည္။
"ဘာလို့လဲ?"
"ခုခ်ိန္ေလာက္ဆို ဟိုကကိစၥေတြကေပ်ာက္ကြယ္သြားေလာက္ၿပီ။ ဒီမွာ ပဲေနၿပီး ေလးဖင့္ေနလို႔ မျဖစ္ဘူး။ မင္း ကိုယ္နဲ႔ ျပန္လိုက္ခဲ့မလား"
"ကၽြန္ေတာ္တို့ မျပန္ၾကရအာင္ေလ"
"ဟမ္?...အေျခအေနအရေတာ့ ကိုယ္ျပန္ရလိမ့္မယ္"
"ဒီမွာေနရတာ မေကာင္းဘူးလား။ ဘာလို့ျပန္ခ်င္တာလဲဟင္"
"ဒီမွာပဲ တစ္ခ်ိန္လုံး ေနခ်င္လို့မရဘူးေလ။ မင္းရဲ့ေပက်င္း႐ုံးခြဲကလည္း လူေတြရေနၿပီေလ။ အေႏွးနဲ႔အျမန္ မင္းလည္းသြားရေတာ့မွာကို"
ေက်ာက္က်င္ရွင္း ၏ မ်က္လုံးမ်ားထဲတြင္ ထိုးေဖာက္မျမင္နိုင္ေသာ အရိပ္အေယာင္မ်ားေတြ႕ရေပ၏။
"ကၽြန္ေတာ္ကအလ်င္မလိုပါဘူး။စိတ္မပူပါနဲ႔"
"မင္းကအလ်င္မလိုဘူးေလ မင္းအေဖက အလ်င္လိုေနတာ"
လီေရွာ့ကသမ္းေဝလိုက္ရင္း
"မင္းကအခုမွ ကုမၸဏီ တစ္ခုကို ဦးစီးရမွာ ကိုယ္သိပါတယ္။ေကာင္းေကာင္းနားထား။ မင္းအေဖကမင္းကို အကူေတြပို့ေပးပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္လည္းမင္း ကိုကူညီမွာပါ။ အိုေက?။ စိတ္မပူနဲ႔"
ေက်ာက္က်င္ရွင္းက ခဏတိတ္ဆိတ္သြားၿပီးမွ ကေလးဆန္ဆန္ေျပာလာသည္။
"အလုပ္မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ အတူတူ ဒီလိုမ်ိဳး ပ်င္းေနခ်င္တာ"
လီေရွာ့ကျပဳံးလိုက္ၿပီး
"မင္းကအျမဲပ်င္းေနတာပဲ...ေနာက္ဆိုပ်င္းဖို့ေတာင္ပ်င္းသြားဦးမယ္"
ရုတ္တရပ္ဆိုသလို လီေရွာ့ အတည္ေပါက္ႀကီး ဗိုက္ဆာလာသည္။
"အာ...ဘာစားဖို့ရွိလဲ"
"ဗိုက္ဆာေနၿပီလား"
ေက်ာက္က်င္ရွင္း ကသူ႔ကိုနမ္းလိုက္ရင္း
"ကၽြန္ေတာ္ဆန္ျပဳတ္လုပ္ထားတယ္။ ေႏႊးလိုက္ၿပီး ယူလာခဲ့မယ္ေနာ္"
"ကိုယ္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာမွမဟုတ္တာ"
လီေရွာ့က ေျပာေျပာဆိုဆို အိပ္ရာမွထလိုက္သည္။ ေက်ာက္က်င္ရွင္း ကသူ႔ကို ဖိထားလိုက္ၿပီး ခပ္ရႊင္ရႊင္ ဆို၏။
"ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးက လီရွုရွုကို ျပဳစုေပးခ်င္လို့ပါ။ အခြင့္အေရးေလးေပးသနားပါဦးေနာ္"
လီေရွာ့က ေအာ္ရယ္လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္ရသည္။
"အိုေက ကိုယ္မင္းကို ေပးသနားလိုက္မယ္"
ေက်ာက္က်င္ရွင္းက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကို ဝင္သြားကာ ဆန္ျပဳတ္ကို Microwave ထဲ ထည့္လိုက္သည္။ ထိုေနရာတြင္ရပ္ေနရင္းပင္ သူ႔ဖုန္းကို ထုတ္လိုက္ကာ လက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔ စာအနည္းငယ္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ရိုက္လိုက္၍ ပို့လိုက္သည္။ သူပို့ေသာသူ၏ အမည္ကေတာ့
"ေရွာက္ခြၽင္" ဟူ၍ပင္။
[ Eng T/N : အိုေက! ရွည္လိုက္တဲ့ အပိုင္း။ အလုပ္ခံရတဲ့လူက ငါက်ေနတာပဲ ပင္ပန္းလိုက္ LoL]
အြင့္/N : တို့မ်ားလည္းထပ္တူခံစားမိပါတယ္ရွင္...T_T
Mal/N : ညီမေလးအြင့္က အသံုးအနႈန္းယဥ္ေက်းထားေပမယ့္ အိုင္က ယူတို႔ ထင္သာျမင္သာခံစားရေအာင္ ျပန္ၿပီး အသံုးအနႈန္းျပင္ထားပါတယ္။ ေက်နပ္ၾကေစေသာ္😝စာလံုးေရက 9900ေက်ာ္ပါတယ္။ ပံုမွန္ရဲ႕ နွစ္ဆရွိတယ္။
Have a nice day☺️