Chapter Six
AICEL
Pagkababa ko ng kotse ni Lewis, nagpaalam na agad ako sakanila. Grabe ang awkward lang habang nasa loob ako ng kotse. I mean, ang awkward para sakin kasi feeling ko ang epal ko. Kumbaga sa isang romance novel, may bidang babae, may bidang lalaki at isang dakilang epal na may gusto sa bidang lalaki. At masakit mang isipin, ako ang epal na yon. Tama nga siguro si Sage. Kung dumating ang araw na maging sila Lewis at Patch, pang-third wheel na lang ako.
UGH. Kung anu-ano ang iniisip ko eh! Kung di lang kasi ako natakot sa ginawa ni Sage kanina, hindi ako sasabay kela Lewis at Patch.
I waved my hand. “Salamat sa paghatid ha. Mag-iingat kayo pag-uwi. Bye!”
Kukunin ko na sana ang susi ng bahay sa bag ko nang mapansin kong wala pala akong dalang bag! Shoooot naman oh! Naiwan ko nga pala sa school. Shet lang! Hindi ko kasi dinala yun nung pinapunta kami ng teacher ko sa gym para manuod ng program. Eh diba, nagderecho agad kami ni Sage sa mall. Huhu! Yung bag ko!! No choice ako. Babalikan ko na lang kung gusto kong makapasok ng bahay. (~_~)
5:40pm pa lang pero ang dilim na agad ng kalangitan -.- May mga tao pa kaya dito sa school? Parang guard na lang ata ah. Eh sabagay, half day lang naman kami ngayon. Talagang nagsi-uwian na yung mga estudyante at teachers dito. Ang layo pa ng room ko sa gate! Emeged. Nakakatakot lang dahil andaming puno at ang lakas pa ng hangin. Feeling mo may multo kang katabi eh.
Tanga lang, Aicel? Takutin daw ba ang sarili (=___=)
Pagdating ko sa classroom namin, kinuha ko na agad ang bag ko at chineck ang fone kong naiwan ko rin sa loob ng bag. 15 messages?! Grabe! I opened it only to find out na puro mga group message lang pala galing sa mga kaklase at kaibigan ko. Badtrip! Hindi diary ang inbox ko :/
Nagmamadali na akong naglakad. Nasa daan na ako papalabas ng gate nang mag-ring ang cellphone ko. HUH? Number lang. Sino naman kaya ito? Hindi ko na lang sasagutin, di ko naman kilala eh. Binabaan ko ito at nag-patuloy na lang ako sa paglalakad. Pero nag-ring na naman ang cellphone ko.
Nasa madilim akong parte ng school. Tulad nga ng sinabi ko, wala nang estudyante sa paligid. Nakakabingi ang katahimikan. Ayoko pa naman ng ganito. Hindi ko kasi mapigilang mag-isip ng kung anu-anong katatakutan. Medyo matatakutin pa naman ako lalo na’t wala akong kasama ngayon. Bakit ba kasi ang layo ng room namin sa gate? Tae. Tapos nararamdaman ko pang may parang sumusunod sakin. Lalo akong kinikilabutan. Nagsisitaasan ang mga balahibo ko. Sino ba to? Feeling ko talaga may sumusunod eh! Mabilisan na lang ang paglalakad.
Lakad. Lakad. Takbo. Lakad.
⊙_☉
O﹏o
⊙.☉
"BOOOOOOOOOOOOO!"
"AHHHHHHHHHHHHHH!!"
Kumaripas ako ng takbo nang maramdaman kong hinawakan niya ako sa braso. Sa sobrang takot ko, wala na akong magawa kundi mapa-upo ng umiiyak. Bwiset! Ngayon pa nanlambot ang tuhod ko kung kailan kinakailangan ko ng tumakbo! Paano kung masamang tao to? Paano kung may masama siyang balak sa akin? Paano kung patayin niya ako?!
“UWAAAAAA! NANAY KO PO!!!!”
I felt someone grabbed my arm. Mas lalo akong kinabahan. Pilit akong nagpupumiglas sa hawak niya. Hinahampas ko na nga siya ng bag ko ehh! "Bitawan mo ako! Huhuhu! Bata pa ko! Marami pa kong pangarap sa buhay. Maawa ka naman sa akin! Waaaaaaah!"
"Have you lost it? Muka ba akong multo sayo?" He chuckled.
Idinilat ko ang mga mata ko dahil sa nagsalita yung humawak sa akin. May konting liwanag sa kinatatayuan niya kaya nakilala ko na kung sino ito ngayon. Agad kong pinunasan ang muka kong basa ng luha kanina.
"Putek ka! Akala ko naman kung sino na! Akala ko kung ano ng balak mong masama sakin e! Putek ka talaga!" Hinampas ko pa siya ng malakas. Si Sage lang pala.
"Aray ko! Lagi ka na lang nanghahampas ha?!" Pilit siyang umiiwas sa mga hampas ko. Aba, dapat lang sakanya yan no! Halos atakihin na kaya ako sa takot kanina!!
"Bwisit ka! Bakit ka ba kasi nanggugulat? HA?!"
"Nagbibiro lang naman. Parang nakita kasi kitang papasok ng school kanina. Tumatawag ako upang makumpirma kung ikaw nga yung nakita ko kaso hindi mo naman sinasagot tawag ko. Akala ko kung may masama nang nangyari sayo! Andito ka rin pala sa school."
"What?! Ikaw yung tumawag? Paano mo nalaman ang number ko?"
"U-uh. Wala pinagtanong ko lang. Syempre, dapat may communication ang slave at ang master. Teka umiiyak ka ba? Hahaha. Takot ka pala sa mga ganito." Lalo pa niya akong pinagtawanan. Ang sarap hampasin ulit.
"Tse! Bukas humanda ka!! Ako ang master mo!" I gritted my teeth.
“Hindi ka ba pwedeng makipag-usap ng hindi sumisigaw? Baka mamaya akalain ng mga guard dito, may kung anong milagrong nagaganap.”
“Tse!! Nakakainis ka kasi! Basta bukas!!”
"Heh. Ano bang ginagawa mo dito? Gabi na ah. Akala ko ba hinatid ka na ni Lewis sa inyo?"
"Hinatid nga nila ako, kaso nakalimutan kong naiwan ko pala yung bag ko sa room. Bigla ka kasing nagsabi ng lakad kaya naiwan ko. Ayun binalikan ko na lang. Ikaw bakit ka ba andito?"
"We have the same reason."
"Sige, uuwi na ako!" Nagsimula na akong maglakad palayo sa kanya.
"Teka, ihahatid na kita!"
That somehow tickled my emotions. "Eh? Bakit naman?"
"Delikado na sa daan eh. Baka kung mapano ka pa. Promise, dahan dahan lang talaga pagpapatakbo ko ngayon sa motor."
"Sure ka ba jan or ineechos mo lang ako?"
"I'm serious here." Seryoso niyang sabi. Wow! Capable pala siyang mag-seryoso. Haha. Infairness, hindi halata.
In the end, pumayag na rin ako. Makalibre lang sa pamasahe. Hahaha. Inabot niya sakin ang helmet at unconsciously yumakap na naman ako sakanya.
"Tsansing na yan ha!" Natatawang sabi ni Sage sa akin.
Agad ko namang inalis ang kamay ko na nakayakap sakanya. Feelingero tong impakto na to ah! "Tse. Feeler mo naman."
"Eh bakit mo inalis? Kumapit ka lang sakin ng mabuti and you'll be safe with me." Hinawakan niya ang kamay ko at unti-unting niyakap sakanya.
DugDugDug.
WAIT, ANO YON? Bakit parang ang bilis ng tibok ng puso ko? Ahhhh! I shooked my head. Siguro, sobra lang akong kinakabahan kasi nakamotor na naman kami. Nadala na kaya ako kay Sage. =____=
Totoo naman yung promise niya sa akin. Dahan dahan lang ang pagpapatakbo niya hanggang sa makarating na kami ng buhay sa bahay. Thank you, Lord!
Huh? Alam niya kung saan ako nakatira?
Anyways, binalik ko na sakanya yung helmet niya.
"Thank you sa paghatid." Sabi ko.
He just smiled at tsaka siya nagsalita, "You're welcome. Pero hindi libre yon. Wala ba akong goodnight kiss?"
Magsasalita pa lang sana ako pero inunahan na niya agad ako. "Oh joke lang! Mamaya, mas masahol pa sa aksidente ang mangyari sakin dahil sa cariño brutal mo."
Natawa tuloy ako. "Salamat. Goodnight."
Pagkapasok ko ng bahay, naabutan kong nanunuod ng TV si Kuya Troy. Wow ha! Bumalik pa ako sa school para kunin yung bag ko, tapos andito na rin pala siya agad. Haaay. Sabagay, andun rin naman yung cellphone ko.
Teka nga! Hindi naman niya siguro ako napansin sa mall kanina diba. Eh siya nga eh, may dinedate siya! Tsaka kung napansin niya ako, dapat i-interrogate niya ako.
"San ka galing? Diba half day lang kayo?" Tinignan niya ako ng nagtataka.
"Ah ehh, naiwan ko kasi yung bag ko sa school. Binalikan ko lang. Sige kuya, akyat na ko eh. Mag-focus ka lang jan. Hehe." At tumakbo na ako pataas ng kwarto. Mamaya kung anu-ano pang itanong niya sa akin at madulas pa ako.
HAAAAAYS. Buti nakaiwas agad ako kay Kuya. Naligo muna ako at nag-ayos ng pantulog. Mag-aaral na ako. Next week na kasi ang exam namin at kailangan walang palakol. Hehehehe. Binasa ko rin yung Greek Mythology kasi kasali yun sa exam namin sa English. Eh sa di ko maintindihan kwento ng teacher ko eh. Konti na lang at magtu-twelve na. Gora lang sa pag-aaral. 10am pa naman ang pasok ko bukas eh.
Maya maya, may tumawag sa akin. Psh. Yung unknown number na nantakot sakin kanina. Tss. Sino pa ba tong epal na to?
Si Sage (=__=)
xxx
SAGE
Hay nako! Marahil halos lahat sa inyo ay nag-iintay sa aking Point of View. Uy! Aminin! Haha. Salamat naman at nabigyan rin ako ng exposure dito. Maaari ko na ring ibahagi sa inyo ang nilalaman ng aking puso. Psh. Puso? Haha. Tae. Joke lang. Eto na nga, chill lang, magkukwento na ako.
Pagkahatid ko kay Aicel, dumerecho ako sa tambayan naming magbabarkda. Dun sa bar nila Zion. Oo, nakipag-kwentuhan lang ako sakanila at uminom ng konti. Konti lang naman. Hindi naman ako lasing e. Madaya nga kasi wala si Lewis. Di tuloy ako makatanggi kay Zion. Ayoko pa namang uminom. Hehe! Oo nga, hindi ako nainom ng madami. Goodboy kaya ako. Haha!
Pagkauwi ko, dumerecho agad ako sa kwarto ko at nag-shower. Ang lagkit ko lang. But, I had so much fun with Aicel today. Kaso bukas, patay tayo jan. Alipin ako ng amazona na yun.
I grabbed my phone and dialled her number. "Alam mo ba kung anong oras na at nakukuha mo pang tumawag?" Pagsusungit niya agad agad pagkasagot ng tawag ko. Sungit talaga e!
"Wala man lang bang Goodevening?" Grabe naman kasi makabati to. Kakaiba! Hahaha. Pero nakakatuwa kasi naiimagine ko siyang nakataas ang kilay.
"Istorbo ka kasi, nag-aaral ako."
"Almost twelve pa lang naman ah. Nako baka panda ka na bukas sa laki ng eyebags mo ha. Ilang kilo na ba yan dinadala mo? Haha."
“Nagsalita ang walang eyebags!” She chuckled. "Kahit magmuka akong panda, papasok ako dahil alipin kita. Ohh, I can't wait. Actually, inaayos ko na ang mga to-do-list mo. Humanda ka, kumag!"
"Excited much lang? Hahaha."
"Naman. Teka nga, ibababa ko lang tong phone ko, magsalita ka kung gusto mo. Basta mag-aaral muna ako. Mambwisit ka hanggang gusto mo." Tapos hindi ko na siya ulit narinig.
"Hoy Aicel, andiyan ka pa ba?"
"Aiceeeel, malapit na mag-12. Alipin mo na ako maya maya lang."
"Magcountdown ka na diyan, magagantihan mo rin ako sa wakas."
"30 29 28.. 5 4 3---"
Bigla akong nakarinig ng malakas na ingay at kalabog nag pinto sa kabilang linya. Lalo pa akong kinabahan nang marinig kong sumigaw si Aicel. Feeling ko nanlamig akong bigla. Sheet. What’s happening?
"Aicel, anong nangyari jan? Okay ka lang ba?”
No answer.
“Anjan ka pa ba? AICEL! AICEL! SUMAGOT KA NAMAN!"
Shiz. Mapuntahan na kaya to! Baka kung ano nang masamang nangyari dun eh. Putek! Bakit ba hindi niya sinasagot yung tawag ko? Kukuhanin ko na sana ang jacket ko at ready na akong puntahan sila Aicel sa bahay nila nang agad na tumawag si Aicel sa akin. I immediately answered her call.
"Sage?"
"Hey, Aicel! What's going on? Are you okay? Anong nangyayari dyan?"
Aba tumawa lang ang amazona. Geez! How can she laugh like that habang ako’y kinakabahan dito. "Haha. Oo, family ko yun eh. Surprise lang kasi ano, hmm, basta. Sige, got to go! Kita na lang tayo bukas. I mean mamaya. Bye." And she hung up.
Ugh. God, she’s okay. I feel relieved.
Bumalik na ako sa kama at humiga. Pilit kong kinalma ang sarili ko. Nilagay ko ang kamay ko sa aking dibdib at pinakiramdaman ang sarili kong heartbeat. Ang bilis pa rin ng tibok ng puso ko at hindi pa rin nawawala ang kaba ko. Kung bakit ba naman kasi ako pinag-aalala ng babaeng iyon ng madaling araw?
“Aicel, nakakainis ka!”
I tried calling her again pero hindi na niya iyon sinasagot. Napatitig na lang ako sa kisame ng kwarto ko. Hindi ako makatulog. Badtrip! Hindi pa rin kasi mawala-wala ang kaba sa dibdib ko. Kung pwede lang hilahin ang araw para makumpirma kong okay lang siya, I'll do it. Pero ano pa ba ang magagawa ko? All I can do is to wait. I hope she's okay.
xxx