Chapter 9
It's my second time having sex with Luke. Does it mean something to him? Do I mean something special for him? Dumiretso ako sa sapa at umupo sa isang mababaw na parte ng tubig.
"Umm..." Ipinikit ko ang mata ko at dinama ang agos ng tubig. Malinis na malinis ang tubig na dumadaloy sa sapa na ito, walang basura at hindi mabaho katulad ng mga sapa at ilog sa mga siyudad at kalapit na probinsya nito.
This somewhat makes me feel calm when I'm in rage or in full anger. Kapayapaan. Gusto ko ng mapayapang paligid. Ang ganitong sapa, malalaking puno na siyang nagbibigay lilim mula sa mainit na araw at malayo sa mga tao. Kahit na sino. Minsan talaga ya mas gusto kong mapag-isa. Gusto ko ng panahon para sa sarili ko kahit kaunti lang. Panahon para makahinga, makapag-isip-isip at makapagdesisyon nang tama.
May presensya akong naramdaman sa tabi ko. Nilingon ko ito at nakita ang nakangising si Luke.
"Hey, Luke, upo ka," anyaya ko sa kaniya sa tabi ko. Ngumiti lang siya at naupo sa batong inuupuan ko. Nakababad ang kalahati ng katawan namin sa umaagos na tubig.
Naalala ko 'yong mga katanungan sa isip ko kanina. Espesyal kaya ako sa kaniya? Isang paraan lang yan para malaman ko.
"Luke, look at me," tawag ko sa kaniya.
"Yes?"
"Umm, I'm gonna ask you a question and you have to answer it with the truth. Ayaw ko ng sinungaling," pagsisimula ko. Kahit na kinakabahan, itutuloy ko pa rin ito. It's now or never. It is either masasaktan ako sa sagot niyang ibibigay o habang buhay akong magsisisi na hindi ko ito naitanong sa kaniya.
Bumuntong hininga muna ako bago magpatuloy sa sinasabi ko. "We have been having sex for 2 consecutive times after all those times we did not..."
"Yeah?"
"I just wonder what, um how could I say this? D-do I mean something special for y-you?" nanginginig na tanong ko sa kaniya.
His expression changed, kanina masaya ito at sa tanong na narinig niya mula sa akin ay nalukot ang mukha niya at bigla namang pumunta sa blanko.
"No, you don't mean something else. It's just your job, you are just being my sex slave. Yeah, you are my sex toy now after serving me as my personal assistant," sabi niya at tumingin sa parang walang hanggan. Naramdaman ko ang luha kong nagmamalabis sa aking mata.
Ramdam ko rin ang kirot sa dibdib ko. Okay, for my family, I have to do this. Napalunok ako nang mariin at naligo sa may sapa. Tumulo na nang tuluyan ang luha ko. Ayaw kong makita niya akong umiiyak kaya naman lumangoy ako papalayo ng kaunti sa kaniya.
"Tristan! Baka malalim dyan! Bumalik ka agad!" sigaw niya at nang maramdaman ko nang malayo na ako sa kaniya ay saka ko na ibinuhos ang iyak ko.
Tangina, masakit pala. Masakit pala 'yong pakiramdam na ginagamit ka lang. Nakita kong lumalangoy siya papalapit sa pwesto ko kaya agad-agad kong inihilamos ang tubig ng sapa sa mukha ko.
Sigurado akong namumula na ang mata ko nito.
"Hey, are you okay?" Tumayo siya sa gilid ko. Hinawakan niya ang magkabila kong balikat gamit ang dalawang niyang kamay at iniharap sa kaniya. "I'm asking you, Tristan. Are you okay?
Iniangat ko ang tingin ko at nakita ang nag-aalalang mukha niya. Napalunok ako, hindi ko talaga alam bakit nasaktan ako kanina. Ganito nga ba talaga 'yon? Kapag nagmamahal nasasaktan?
"Ahh eh wala, gusto ko lang sana lumangoy," sagot ko sa kaniya at nagpeke ng ngiti.
"What's wrong? I know if there's something wrong. Just tell me. Tara." Umahon na kami sa tabing gilid para siguro ay aluhin niya ako. Hinawakan niya nang mahigpit ang kamay ko at saka kami naglakad pabalik sa picnic mat.
"Makikinig ako, ano ba 'yong problema mo?" mahinahong tanong niya sa akin.
"W-wala," nauutal kong tugon.
"Please, I know you're dealing with something else, I'm just hear all ears and ready to listen." Luke looked directly at my face and held my chin up so our eyes would meet.
And I'm truly inspired
Finding my soul
There in your eyes
And you have opened my heart
And lifted me inside
By showing me yourself
Undisguised
Hindi ko napigilang tumulo ang luha sa aking mga mata. Labis na kalungkutan lang ang bumabalot sa puso ko sa hindi maipaliwanag na dahilan. Nakita ko ang pag-aalala sa kaniyang mga mata.
"Ano ka ba, 'wag ka ngang ganyan. Sabihin mo sa akin. Please"
"T-tatanungin kita ulit," napalunok ako. Pinunasan ko ang luhang tumutulo sa mata ko. Hindi ko akalain na kahit kailan sa buhay ko ay masasaktan ako nang ganito.
"Ano ba talaga tayong dalawa?"
Nakita kong natigilan siya sa tanong ko. He looked and moved away from me, enough space for the two of us. The void space between felt like we're ten thousand miles apart.
"You mean nothing to me, Tristan." Hindi ko napigilang sampalin siya nang malakas sa muhka niya.
"Ano?! Ito lang ako?! Just fulfilling your manly needs? Without you even knowing I'm falling in love with you! Ito ba 'yong sinasabi mong trabaho ko?! Ang maging bayaran para diyan sa kalibugan mong walang kalalagyan! Ito ba 'yong bayad ko sa lupa namin na naisangla sa inyo?! Ito bang katawan ko ha?! Can't you even see I'm falling for something deep!"
"Ano! Ito ba 'yong ganti mo sa akin dahil ginamit kita dati bilang boyfriend ko? Edi sorry! Sorry na kasi nasaktan ko damdamin mo noon tapos ito ang ganti mo, hindi ba? Okay?! We're quits! Wala na! Ayos na, hindi ba! Nasaktan mo na rin ako? Masaya ka na? Masaya ka na?!" isinigaw ko ang abot ng makakaya ko. Hingal na hingal ako at tumayo ako, kinuha ko ang mga damit ko at isinuot bago naglakad papalayo.
I couldn't help to stop the tears from flowing out of my eyes as my vision got blurry each time. Isinuot ko ang mga damit kong hinubad niya kanina. Narinig ko na rin ang pagsuot ni Luke ng damit niya habang hinihintay siya sa labas ng sasakyan.
"This is your work, Tristan, and that is to fulfill my manly needs. You agreed for this in exchange for your piece of land. You agreed to be my slave and you don't have the rights to complain about whatever I want to do with you as long as we are both under our agreement. Wala kang magagawa kasi akin ka at akin ka lang hanggang ang lupa n'yo'y na sa pag-aari ko." Luke's voice made me wipe my tears.
Oo, alam ko. Hindi mo na kailangan pang ipaaala sa akin pa
Someone's Point Of View
"Boss, nandito na kami sa area," one of my men said through the phone.
"Ang kailangan lang natin ay 'yong Fontabella, don't meddle with the another guy. Let them have their moment first." Pinatay ko na ang tawag and I saw Dad smirked evilly and clapped slowly.
"Good job. We will turn them down."
Tristan Barcelona
Sabay na kaming pumasok sa loob ng sasakyan. Nang tingnan ko ang mata ko sa salamin ay namumula ito at hindi ko naman gugustuhin na makita ako nang ganito nila mama. Uulanin ako ng mga tanong niyan na ayaw kong mangyari at ang masama pa, baka patigilin nila ako sa pagtratrabaho kila Luke.
Gusto ko pa ring bawiin ang lupa naming nasa kanila. Ito na lang ang mayroon kami ngayon kaya naman hindi ko hahayaan ang pagkakataon kong mabawi ito, katawan ko man ang magiging kapalit o maging ang aking kaluluwa.
"Luke," napalunok ako nang tawagin ko ang ngalan niya. Sinulyapan niya ako at naglaan ng sandaling tingin. "Tayong dalawa lang ba talaga roon sa kubo mong sinasabi?"
"Oo. That's one of our private property."
Napalingon ako sa bintana at nakita ang nakamotorsiklo na sinusundan ang sasakyan namin pa labas ng sapa. Parehas itong naka helmet at balot na balot ang katawan. Hindi ito makikilala ng sinuman kaya mahirap na kung ano ang mangyayari sa aming dalwa ni Luke ngayon.
"May sumusunod sa atin," ani ko kay Luke at itinuro ang side mirror ng sasakyan. Napalingon siya rito at nagmura nang makita ito.
"Fuck, may nakapasok ata sa loob." Gamit ang isa niyang kamay, ibinaba niya ang bintana at nilingon ang nasa likod. "Hoy! Bawal kayo rito!"
Matapos na sumigaw ni Luke ay nakarinig ako ng isang putok ng baril. Mabilis na nanlaki ang mga mata ko at napatingin kay Luke. May bahid ng gulat sa mata niya at hindi maipinta ang kaniyang kaba.
Nakarinig ulit ako ng pagputok ng baril kaya yumuko ako at tinakpan gamit ng kamay ko ang aking ulo.
"Ayaw ko pang mamatay, Luke!"
"This is fucking insane!!!" Naramdaman kong bumilis ang takbo ng sasakyan at halos umalog kami dahil sa lubak na kalsada. Nakailang putok pa ng baril ang nasa likuran namin bago namin narating ang highway.
I gazed up at Luke and saw that his right arm got shot. May tumutulong dugo rito kaya halos atakihin ako sa nerbiyos.
"We'll get to your house as soon as possible!"
"No!" pigil ko sa kaniya. "Baka madamay sila mama! Umikot ikot muna tayo!" Bumuntong hininga si Luke at nag-overtake sa mga sasakyang nasa harapan namin. Nilingon ko sa gilid ang salamin at nakitang nagkagulo ang trapiko dahil na rin sa paghabol ng riding-in-tandem sa amin.
Iniliko niya sa kung saan-saang kalsada ang sasakyan namin hanggang sa napansin namin na wala na ang dalawang sumusunod sa amin. Umuwi na kaming dalawa sa bahay namin para gamutin siya.
"Teka, 'wag ka munang bumaba," utos ko kay Luke nang huminto ang sasakyan niya sa tapat ng bahay. Hinubad ko ang mamasa-masa kong damit at binalot sa braso niyang nadaplisan ng bala. Napaiktad siya sa galaw na ginawa ko ngunit mas maayos na lagyan ko ito ng pressure upang hindi siya maubusan ng dugo.
"Iikot ako sa kabila." Pinahawakan ko sa kaniya ang damit ko at umikot sa driver's seat para alalayan siya. Pinagbukas ko si Luke ng pinto at inalalayan siyang makababa. Nang makababa siya ay hinawakan ko ang parte ng sugat niya at diniinan ito.
"Dahan-dahan, baka masaktan ka." Pumasok kami sa loob ng bakod at nakita sila mama na gulat sa aming biglaang pagdating.
"Anak! Anong nangyari? Bakit ka nakahubad!"
"Senyorito, bakit po kayo may sugat?"
Ipinaupo ko sa upuan si Luke at tumakbo papunta sa kabinet namin at saka kinuha ang first aid.
"May shootout, ma. Muntik na kaming dalawa na mamatay," sabi ko at hinubad ang damit ni Luke. Napalaki naman ang mata ni mama sa ginawa ko ngunit akin itong hindi pinansin.
Nilagyan ko muna ng agua oxinada ang sugat niya at hinintay itong mawalan ng bula. Napaigtad na lang siya sa sakit at mariing ipinikit ang mata.
"Tiisin mo lang, konting sakit lang ito, magiging ayos ka rin," bulong ko sa kaniya.
"Maalaga ka rin pala. Sanay na sanay ka na, para ka ng nurse. Pwede na kitang asawahin." Napalaki ang mata ko sa sinabi niya. Sila mama at lola naman ay napalaki din ang mata pati si tito at papa saka nagpatay malisya sa aming dalawa.
Dahil sa kahihiyan ko ay binuhusan ko ng maraming alcohol ang sugat niya.
"Mahapdi!" angal niya sa akin at hinila papalayo ang braso niya.
"Gago ka kasi! Bahala ka riyan, ikaw na lang ginagamot." Pinunasan ko ng bulak ang tumulo na ibang alcohol sa katawan niya at nilinis na rin ang sugat niya pati ang ibang mga dugong nagkalat.
Pagkatapos punasan ay nilagyan ko naman ito ng Betadine para hindi siya maimpeksyon at saka binalutan ng gasa. Pag-angat ko ng tingin ko ay nagtama ang mata naming dalawa.
"Salamat."
"Ano ka ba, wala 'yon. Siguro kung sa akin din nangyari ito baka gawin mo rin," tugon ko sa kaniya at tumayo na para ibalik ang first aid sa kabinet.
Pinunasan ko rin ang kaunting dugo na napunta sa akin at nagbihis ng malinis na damit. Kinuha ko na rin 'yong pinaka malaki kong damit at dinala sa kaniya.
"Pasensya ka na ha, 'yan na 'yong pinaka malaki kong damit."
"Ayos lang." Ipinatong ko na lang sa katawan niya ang damit ko at ikinuha siya ng unan.
"Dito ka matutulog o sa kwarto ko-" Naputol ang sasabihin ko nang sumabay si lola sa usapan namin.
"Maggagabi na naman na, hijo, ay, senyorito Luke, dito na lang ho muna kayo manuluyan sa amin. Pagpasensyahan niyo na ulit ang bahay namin sapagkat ito ay maliit lang at laki kami sa hirap," sabi ni lola sa kaniya. "Magandang dito ka na rin muna manuluyan dahil hindi natin tiyak ang panganib sa labas.
Luke's expression on his face softened on what lola said.
"Ako nga po dapat nahihiya sa inyo, lola, ako pa nakakaabala rito."
"Ayos lang din. Halika na sa kusina at kakain na. Kumakain ka ba ng munggo?"
Tumango lang si Luke bilang sagot. Inalakayan ko siyang makatayo at naglakad na kaming dalawa papunta sa lamesa. "Oh, dahan-dahan baka lumala ka." Naupo siya sa tabi ko, si mama naman ay pinaglagay kami ng pagkain namin sa plato.
Siguro hindi ko naman na siya kailangang alalayan pa pero bakit ko ba ito ginagawa? Sugat lang naman 'yon? Tangina, kung hindi ko lang ito kailangan gawin.
"I don't want to eat." Napalingon ako kay Luke na bumubulong
"Arte mo, e 'di sana lahat mayaman," sabi ko sa kaniya at isinubo ang sabaw.
"Hindi ko magalaw kamay ko, masakit, and I'm not picky in food. Kahit ikaw pwede kong kainin."
Shit! Ito na sinasabi ko, eh!
Napansin ko ang mga titig nila mama sa aming dalawa ni Luke kaya nag-peace sign ako saka sila bumalik sa pagkain.
"So, ano'ng gusto mo? You're pointing out na gusto mong subuan kita?"
"If my baby will, why not." Argh, ako naman kasi siguro may kasalanan kung bakit siya nagkaganito, kung hindi pa ako nagdrama roon sa tubig at maaga kaming umuwi ay hindi mangyayari ito sa kaniya.
"Hayaan mo, kapag umayos na pakiramdam ko ikaw naman susubuan ko." Ngumisi siya sa akin. Sinusubuan ko lang siya hanggang sa matapos na kaming lahat kumain.
Sa kwarto ko lang din siya matutulog, sa maliit kong kama. Tingin ko nga ay bibigay 'yong kama kahit siya lang ang nakahiga.
"Malabong magkasya tayo riyan."
"Don't worry, patagilid tayo. Yayakapin na lang kita para hindi ka mahulog."
"Bahala ka riyan! Sa lapag ako matutulog." Kinuha ko na 'yong unan at ilalapag ko na sana sa sahig nang kumuha rin si Luke ng unan at inilagay sa tabi ng akin.
"Kung saan ka matutulog, doon din ako," makulit niyang sabi sa akin. I just rolled my eyes and got my pillow from the floor and lay on my back at the bed. Nahiga na rin siya sa gilid ko. Nakasandal siya sa pader at ako naman ay ang nasa gilid ng kama. Isang galaw ko lang ay mahuhulog ako pero gaya ng sinabi niya ay yayakapin niya ako para hindi ako mahulog.
"Ikaw, Luke, 'yang kapilyuhan mo bawasan mo! Kung ano-ano na narinig nila sa bunganga mo. Manahimik ka na lang." Kinurot ko ang braso niyang nakayakap sa akin.
"That's how I show my love to my baby. Just let me do it hindi ba sabi mo gawin ko gusto ko?"
"Basta! Nakakahiya kila mama, baka akalain pa nila eh. Trabaho ko lang naman ito."
"Hayaan mong isipin nila ang gusto nilang isipin. Goodnight, baby." I felt him kissed my cheeks and forehead.
"Goodnight."
Someone's Point of View
"Sorry, ma'am. Mukhang nakatakas pa." Naibato ko ang telepono sa sobrang inis. How could they fail at this mission! Hindi pwedeng palpak. Tinignan ko ang isa sa mga guardya ko at inginuso ang teleponong nasa sahig.
Napakamot ako ng ulo at sumagot sa tawag. "You can't fail! Basta ang gusto ko ay ang mapatay lahat ng 'yan! Lahat ng Fontabella! Walang matitira!" Pinatay ko na ang tawag at padarag na inilagay sa lamesa ang telepono.
"Get me some water. NOW!"
"Y-yes, ma'am."
"Ang babagal niyo kumilos..."
TheButterflyReturns © 2021