Chapter 4
The next morning I woke up with a smile on my face. I looked outside the window and saw that it was already late. I took a bath and ate my breakfast before started walking up to school. Nauna na raw si Rowena kaya wala akong choice kung hindi ang maglakad nang mag-isa papasok.
Kung sasakay ako ng tricycle, sayang lang ang pamasahe dahil maaga pa naman at wala pa masiyadong araw. I looked at each of the students inside the gate starring at me intently. They have this disgusted look on their face that I didn't care about.
Wala akong pakialam kung ano man ang isipin nila sa akin. Kung iniisip naman nila ang nangyari noong isang araw na pagsigaw ko kay Luke, wala silang pake. Hindi nila alam ang totoong nangyari kaya shut the fuck up, bitches!
We are entitled to ourselves. Kung hahayaan natin sila na kutyain tayo, edi tayo ang matatalo at mapapahiya. Stand tall for yourself, bitch! We don't fucking care kung ano iniisip nila sa atin basta humihinga! Gago ba sila? Kayo ba nagpapakain sa akin para ganiyanin niyo ako? No way!
What happened yesterday with me and Luke was somewhat a dream or a nightmare. Wala akong magagawa dahil nangyari na ang nangyari pero ang tanga-tanga ko dahil nagpadala ako masiyado. Puwes, sa susunod na may mangyari sa amin, sasabunutan ko bulbol niya.
I entered the room and saw nothing familiar with me. Umikot ang mata ko at naupo sa harapan dahil ito na lang ang bakante. Wala rin naman akong balak na makipag-argumento, makipag-usap o makipagkaibigan sa mga dukhang ito.
Well, dukha rin ako, but above all of them, peasants!
Discussion
Discussion
Discussion
Break
Argh it's my favorite time, kanina ko pa rin hindi nakikita si Rowena kaya ako lang mag-isa rito na bibili. Naglakad na ako papunta sa counter ng cafeteria at kumuha ng dalawang burgers at isang sprite. Dinala ko ito sa pang two seaters at naupo. Habang kinakain ko 'yong burger ko ay iniikot ko ant paningin ko para mas lalong maging pamilyar ako rito sa eskwelahan.
I think it's my 4th time here kaya hindi ko pa talaga totally kabisado. Nakakarinig pa rin ako ng mga bulungan at 'yong iba pa nga ay lumalapit pa mismo sa akin para lang magparinig.
"Bakla naman, malakas pang loob para tawagin si Senyorito ng construction worker?" Rinig kong sabi noong isa.
"Walang hiya, kapal ng mukha, hindi naman sa kanila 'yong kinatitirikan ng lupa ng bahay nila tsk," gatong pa noong isa. I tried my innermost self not to have a quarrel with them at baka mangudngod ko 'yong pagmumukha nila sa tiles.
Napayuko ako at napansing may anino na papalapit, akala ko si Rowena na dahil siya lang ang pwede kong makasabay kumain sa isang lamesa pero mali ako.
"Hi, can I sit here?" a guy asked me. Shit parang nakita ko na ito kanina ah? Mas lumakas ang bulungan ng mga tao sa paligid ko kaya mas lalo ko itong hindi pinansin.
"Yeah, sure." I took a bite on my burger and looked at him. He has some features like Luke but Luke's features are far better than him. Wait, why the fuck am I comparing them? It's not like I like one of them pero nah, ang taste ko 'yong mga hunks na nasa Bench brief models. Masarap, nakakatakam at malaki 'yong ari. Based kay Luke, malaki naman kaso hindi ko na talaga nahahawakan.
"Uh, I'm Jaycee, kaklase mo ako," pagpapakilala sa akin ng lalaking nasa harapan ko. Nilagay din niya ang isang Gatorade niyang inumin at sandwich na halatang nabili sa kantina.
"Hello, I'm Tristan. Sabi na nakita kita eh."
"Um yeah, pwede naman siguro ako sumabay sa 'yo, hindi ba?"
"Oo naman, sino namang nagsabing hindi?" pagkasabi ko noon ay tinignan ko ang mukha niya at nakita ko ring nakatingin siya sa akin. Nginitian ko lang siya at sa hindi inaasahan ay napasilip ako sa likuran niya. Nakita ko na naman 'yong grupo nila Luke kahapon na sinabihan kong construction worker.
Mula rito sa kinauupuan ko, nakikita kong parang galit ang mukha ni Luke at napatingin sa gawi namin. Our eyes locked at each other for a while then he gazed away from me. Nagkibit-balikat na lang ako at pinagpatuloy ang pagkain.
"Can I ask you a favor?" Jaycee started a conversation.
"Yeah, maybe, baka mahirap yan ah?" biro ko. "Wait, tapon ko lang." Tinuro 'yong mga plastik na pinaggagamitan ko at 'yong paper cup. Pagbalik ko nandoon pa rin siya.
"Can I borrow your notes?" he asked.
"Oo naman, why, may na miss ka ba kanina? Halos hindi nga rin ako nakakapagnotes eh." Napangiti si Jaycee at lumagok sa kaniyang inumin?
"No, ano kase, I'm just a bit shock you don't know I'm in varsity of the school kaya minsan hindi ako nakakapasok sa klase hehe," paliwanag naman niya sa akin. Napatingin ako sa gawi nila Luke at nakita kong napailing-iling pa siya at tumayo sa kinauupuan nila saka umalis.
"Yeah, it's fine, kung gusto mo maybe if my free time ako turuan kita ng ibang sub na hindi mo alam," suhestiyon ko sa kaniya. Bakit naman hindi? Kung siya lang din magiging kaibigan kong lalaki eh siguro pwede naman.
"Pwede, that's a good idea, salamat pala. Friends?" Inabot niya sa akin 'yong kamay niya at inabot ko rin. Napakalambot ng kamay niya at napakalaki. Parang ayaw ko pa nga bitawan eh. Nauna siyang bumitaw sa amin at biglang tumunog ang bell, senyales na next class na namin.
Buong klase ay tulala ako, paminsan-minsan ay kinakalabit ako ni Jaycee dahil daw napakalutang ko kanina pa hanggang sa napansin na noong professor namin 'yong behaviour ko.
"Are you sick, Mr. Barcelona?" she asked.
"Hindi ko po alam, parang masama nga po pakiramdam ko." Dahil iniisip mo si Luke, damn it! Tanga! Basta, gusto ko muna sa infirmary.
"I want you to be well, so go to the infirmary and talk to the doctor ha?" she said, tinanguan ko lang siya at gusto pa ako alalayan ni Jaycee pero sabi ko ayos lang ako. Pumunta ako sa infirmary at naupo sa kama nila.
"Anong sakit mo, hijo?" tanong ng mukhang doktora sa akin.
"Hindi ko po alam, dok," tugon ko sa kaniya at nanglalata na tinignan ang sahig. She checked all of my vitals and said I was good.
"Your vitals are good, hindi ka rin naman mukhang may sakit," aniya at may sinulat sa papel.
"You have a love sick syndrome anak." Nanlaki ang mga mata ko sa narinig. Ano raw?! Love sick syndrome?! May ganoon ba? Oh isa itong doctor quack-quack? Gawa-gawa eh!
"Huh, ano po, dok? Hindi po!"
"Ayan ang isa sa sintomas, being in denial. I'll suggest to get yourself some rest and pahinga mo muna puso mo, baka lumalim 'yan baka mas lalong lumala," ani pa niya at may isinulat sa papel. "Give this to your teacher and go home now so you can take a rest huh, come back here tomorrow if you're already fine." Nginitian ko siya at kinuha 'yong letter niya at ibinigay na sa teacher namin.
Umuwi agad ako sa bahay. Actually, I don't have any plans inside the house kaya ng pagkauwi ko ay nagpaalam agad ako kila mama na pupunta ako sa Fontabella building para maitanong ko na kay 'senyorito' Luke 'yong trabaho.
Every time I call him Senyorito Luke na cri-cringe ako like galing ba siya from old times? 1800's ang peg?
Dahil matatapos naman na rin ang klase dahil second to the last na ako umalis, alam kong papunta na rin naman siya kaya naman ay lumabas na ako ng bahay para maglakad at pumara ng tricycle papunta sa building nila.
Halos limang minuto na akong naghihintay dito sa isang silong pero wala pa rin dumarating na tricycle. Ugh. Padabog akong naglakad sa init ng araw, kung sana pala naging mapagpasensiya ako edi hindi ako maiinitan.
"Badtrip naman," buryo kong saad at nagpaypay ng kamay sa mukha ko. Tatawid na sana ako sa kabilang kalye nang biglang may bumusina sa likuran ko.
"Ay pusang kinalikot!"
"Hey, maglalakad ka lang diyan sa init ng araw?" That was Luke's voice! Hindi ko siya nilingon at patuloy lang sa paglalakad.
"Yow, kaya ka hindi nagkaka love life kasi napakasungit mo," sabi niya na nagpagawang magpalingon sa akin. Nakita kong nakasakay siya sa isang black sedan.
"For your information, I have a lot of suitors out there! At saka anong masungit? Matagal na, 'no! Dick head!" sigaw ko sa kaniya at mas binilisan ko pa ang lakad ko.
"Ano, maglalakad ka na lang ba riyan? Mukhang parehas lang naman tayo ng pupuntahan, get in," utos niya at binagalan ang takbo ng kotse niya para sinabayan ako sa paglalakad. Minsan tumitigil ako para tumigil din siya.
Hindi siya pwedeng tumigil sa kalsada nang matagal dahil nasa highway kami at two lines lang ng sasakyan ang meron. Binubusinahan siya ng mga sasakyan kaya wala siyang choice para umabante. Nakita kong umabante siya ng ilang hakbang ang layo sa akin at itinigil ang kotse. Nakita kong bumukas ang pintuan ng sasakyan niya at lumabas siya.
I know what will happen next, isasakay niya ko waaahhhh. Dahan-dahan akong umatras patalikod at nang nakita ko siyang naglalakad papunta sa akin ay bumilis ang tibok ng puso ko.
"Stay right there, baby," aniya pero as a smart cat bitch, tumalikod ako at tumakbo. Wahhh hinahabol ako ng gwapong ceo, mama!!! Am I the runway bride?!
Tumakbo ako nang mabilis na mabilis na makakaya ko at naririnig kong papalapit na rin ang mga yapak ng pagtakbo niya.
Ito na mas lalong lumalakas ang pagtunog ng sapatos niya.
"Gotcha." Binuhat niya ako na parang sako ng bigas at ipinasan sa balikat niya.
"Tulong! Tulong kidnapper! Wahhhh!!!!" sigaw ko nang malakas at pinalo-palo ang pwet niya.
"Slap my butt one more time, I'm gonna slap yours, too!" banta niya sa akin pero hindi ako natakot basta ibaba niya lang ako rito titigilan ko kakasampal ang pwet niya.
"Tulungan ninyo ko! Kinikidnap ako!" paghingi ko ng saklolo at tinignan ang ginang na natatawa pa sa isang sulok. "Ate, tulungan mo po ako, kakatayin ako nito at saka ibebenta laman loob ko! Ateeee!!" sigaw ko pa sa kaniya na mas lalong kinatawa niya ng malakas.
"Naku, hijo, si Senyorito ang magkikidnap sa 'yo ayos lang 'yan, minsan lang yan," asar niya pa sa akin. Mas lalo kong nilakasan ang pagsigaw ng kidnap nang maglingungan lahat ng tao sa gawi namin at nagsalita si Luke.
"No, he's my boyfriend, tinatakbuhan ako baka hindi ko maabutan kaya binuhat ko," sabi pa niya sa mga tao sa labas. Syempre, if you have power, maniniwala sa 'yo ang mga tao. Pero ang bobobo n'yong lahat!
"Tulong-" naputol ang pagsasalita ko nang maramdaman kong lumapat ang kamay niya sa pwet ko.
"Did I just say na kapag sinampal mo pa ang pwet ko, sasampalin ko rin sa 'yo?" Narinig kong sabi niya sa gilid ko. Patuloy lang kami sa paglalakad at nagsasampalan lang kami ng kaniya-kaniyang pwet.
"Fine, ayaw ko na, mahapdi na, lugi ako kasi malaki kamay mo," suko ko sa kaniya at huminto mula sa paghampas ng pwet niya.
Naramdaman kong ibinaba niya ako sa pagkakabuhat at binuksan niya ang sasakyan niya saka pinapasok ako sa loob. Sinubukan kong buksan ang pinto pero putangina ayaw magbukas!
Ma! Mawawalan ka na ng anak na masipag at maganda!
Nakita kong umikot na siya sa harap ng kotse, tinignan ko ang board ng kotse at sinubukang tingnan kung ano ba dapat kong pindutin para bumukas ang pinto, pero wala akong nahanap! Nakita ko nang bumukas ang pintuan kaya naman ay inayos ko na ang upo ko.
"Grabe ka, pinahirapan mo pa ako. Kung sumakay ka na lang agad edi sana hindi tayo nahirapan pa." He drove and we entered the parking lot of his building.
"Follow me," pinasunod ako ni Luke kaniya. Umakyat kami sa lobby ng building at nag-log in siya. The eyes of all people here are eyeing us. Tinignan ko silang lahat nang may halong pagtataray sa mata at inayos ang tindig ko.
Nang maglakad na siya papunta sa elevator ay sabay na kaming pumunta roon. Once we reached his floor, he greeted his secretary and when the secretary looked at me, she looked at me with full disgust written over her face. I just smiled at her.
Pumasok kami sa opisina niya at naupo na siya sa loob.
"Ano ginagawa mo rito?" tanong ko sa kaniya.
"No, ako dapat magtanong sa 'yo niyan? Ano ginagawa mo rito?" balik niyang tanong sa akin.
"Um 'yong sa trabaho ko kasi, ano ba pwede mong ibigay na trabaho?" Nakita kong naupo siya sa swivel chair at pinaikot-ikot ito saka sumagot.
"You can be my personal assistant or even personal maid."
"PA?"
"Yes, like personal assistant. Sasama ka sa akin dito sa building, sa field kahit mainit sa labas ng field I have to supervise them to see if they're all doing good, you can also be my personal maid kapag may ipapaayos ako sa 'yo rito sa office. Actually, ikaw pa lang nakakapasok sa kwarto ko..." naramdaman kong nag-init ang pisngi ko sa sinabi niya at naisip 'yong mga tagpo naming dalawa kahapon.
"And maybe in my house, you can clean my room sometimes, huh?" Tinanguan ko lang siya, still bothered about the mental image I'm seeing inside my head right now. In reality, I can still hear his moan, I can still see his bare naked body and shit, I still haven't released it since yesterday.
Nakita kong umilaw ang phone niya at may nag-flash na number sa screen nito. I'm sure it's a personal call dahil sa mismong phone na niya.
"You can start your job, in my room, 'yong kalat kahapon sa kama hindi pa naaayos eh paayos na lang ha?" aniya at sinagot 'yong tawag.
"Yes, Dad-" Naputol na ang sinasabi ni Luke nang umalis na siya sa loob ng opisina. Pumasok ako sa kwarto niyang sinasabi at inilibot ang mata para tignan kung ano ang pwede kong gawin. I fixed his bed sheets and pillows. Nagwalis na rin ako sa kwarto niya at nakitang may ilang canned beer ang nakakalat sa tabi ng small ref sa kama.
Hinanap ko 'yong basurahan niya at tinapon lahat ng gamit doon. I also found many used tissue in the side table. Guys, I was still a meter away from the tissue, but I could already smell it.
And you know what it smell like? It smells fucking cum! Yeah, I'm gay but still lalaki pa rin katawan ko. Men tend to do the same thing as me, we sometimes tend to make ourselves happy. And I can also smell like that kind of thing when I do it myself. Kaya alam ko na kung ano 'yong amoy noon and here it is, maaamoy ko rito at makikita ko 'yong mga tissue napkin na pinaggamitan niya?!! What the fucking fuck!
Do you want to know what it smells like? It smells like bleach. Alam nyo 'yong amoy ng Zonrox? Ganon ang amoy, if you're a guy, well you already know what it smells like.
Argh, that's bullshit you all know. Grabe itong lalaking ito. Kumuha ako ng isang plastik at dinakot 'yong mga pinaggamitan niyang tissue. Pumasok din ako sa banyo niya. I fixed all of his toiletries, nakakita rin ako ng ilang shavers na gamit na at itinapon ko na sa basurahan. Binabaran ko rin 'yong bowl niya ng ilang cleaners dahil medyo madilaw na.
I'm not an expert at cleaning things, pero I'm trying my utmost best to do so. Iniskoba ko 'yong mga tiles, 'yong bowl at 'yong faucet niya. Hours has passed at lumabas ako sa cr at tinignan kung maganda ang pagkakalinis ko. Infairness, malinis na at maputi ang mga tiles. Pinatay ko na ang ilaw at lumabas na ako papunta sa opisina niya.
Nakita kong nakaupo siya sa sofa at nanonood ng...
"Bold!" sigaw ko sa kaniya na ikinagulat niya at tinakpan niya pa 'yong tablet niyang pinanonooran.
"Ohh, shit fuckers!" Halos mapatalon siya at halatang gulat na gulat pa may arteng pahawak pa sa dibdib. "I thought you were already gone," dahilan niya saka isinandal ang ulo sa sofa at ipinikit ang mata. Hinilot din ni Luke ang kaniyang sentido.
"Naglinis po kasi ako ng maduming kwarto niyo, pati 'yong cr po kinuskos ko kasi medyo nag-yeyelow na ang kulay ng tiles," paliwanag ko at tinabihan siya sa pag upo sa sofa.
"Whatt?!!" he exclaimed. "Did I just tell you to fix the bed and not clean the whole room and even the bathroom? Nilinis mo rin?"
"Yeah, it's very tiring and exhausting you know?" sabi ko pa nang nakapikit.
Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako na nakasandal sa sofa niya.
Pagkagising ko ay nakasandal siya sa dulo ng sofa at naka-angat ang dalawang paa at ako naman ay nakahiga sa dibdib niya at nagsisilbi siyang unan. Naramdaman ko ang malambot at matigas niyang katawan.
Nakayakap ang dalawa niyang kamay sa akin at ako naman ay nakayakap din sa kamay niya. Tatayo na sana ako nang pigilan ako ni Luke.
"Umm..." sabi niya pa.
"Teka, uuwi na ako, baka hinahanap na ako sa amin." Tatayo na sana ulit ako, ngunit mas lalong hinigpitan ni Luke ang yakap sa akin. "How long have we have been like this?" I asked this sleepy man behind me.
"For like 2 hours now." I heard him groaned. Ano raw, two hours?!
"Wait, tatayo na ako, madilim na niyan sa labas at baka wala akong masasakyan," sabi ko pa pero pinipigilan pa rin niya ako at mas lalong hinigpitan ang pagkakayakap sa akin. Ulit.
"Can we stay like this for five minutes more and then I'll drive you home na? I just miss hugging and cuddling with someone." When I heard him say that, I didn't know but I felt some pain in my chest.
He missed cuddling and hugging someone? Must be his ex? Shit bat nasasaktan ako. Nanghina ako at hinayaan ko na lang siyang yakapin ako. Naramdaman kong siya na rin ang bumitaw sa yakap naming dalawa.
"Let's go?" Luke said. I just nodded my head as my answer and we got out of his office. Still all of the eyes of the people and staffs are looking at us. May ibang nakakakita pa nga ang napapasinghap, dahil naka holding hands kaming dalawa. Wala na akong lakas para pigilan pa ang gusto niyang gawin sa akin dahil sa narinig ko kanina na ikinabasag ng puso ko.
Pinasakay niya ako sa kotse niya. Hanggang sa loob ng kotse ay magkaholding hands kaming dalawa.
"I miss this kind of warmth..." I heard him murmured. "Saan pala bahay n'yo?" tanong niya nang bigla niyang marealize na alam na niya.
"Hindi ba plano mong kunin lupa namin?" sarkastikong tanong ko na ikinadilim ng mukha niya. We didn't talked inside the car after what I said. Ang maririnig mo lang ay ang radyong nakabukas. I just stared out the window hanggang sa makita ko na 'yong bahay namin.
"Here you go." Bababa na sana ako nang nauna siyang bumaba at pinagbuksan ako ng pintuan saka inalalayan akong makalabas ng sasakyan niya.
"S-salamat," hingi ko ng pasasalamat sa kaniya at naglakad na ako papunta sa bahay namin. When I reached the door, doon ko pa lang siyang nakita na gumalaw sa kinatatayuan niya at pumasok sa kotse. I watched how the car moved and vanished from my sight.
"Kaya ka pala ginabi ha?" sabi ni lola at bahagya pang natatawa. Si mama naman ay hindi maipinta ang mukha niya dahil ata sa inis o kung ano. Sinabayan ko na silang kumain at ikinuwento kung ano ang nangyari sa trabaho ko.
I never mentioned the part na nag-holding hands kaming dalawa at 'yong pagtulog naming dalawa. Nag half bath muna ako sa labas bago umakyat sa itaas ng kwarto ko. Hayst another day has passed.
Hindi ko pa rin maintindihan bakit nakaramdam ako ng kirot sa dibdib sa sinabi niya kanina. And about the doctor said about my condition, am I really in love with a person? Pero kanino naman?
Even me, myself hindi ko alam kung sino 'yong sinasabi nila. Argh basta natulog na ako sa kama ko nang may ngiti sa aking labi habang inaalala 'yong init ng yakap niya at halong kirot dahil sa kaniyang mga salita.
TheButterflyReturns © 2021