Warning!
(Nakaprivate po ang ibang chapter for the sake of the young readers)
Gaya nang napag-usapan namin ni Thorin, makalipas lang ang mahigit trenta minutos matapos kong lisanin ang library ay inaya n'ya na akong makapag pa check-up.
Nakatitig lamang ako sa kanyang likod habang palabas kami ng Mansyon. Nadaanan din namin Andrei, at tahimik itong nakamasid sa amin. Hindi naman ako makatingin ng diretso sa kanya lalo nang mapansin ko Ang bahagya nyang pag iling na tila may alam ito sa mangyayari.
Napabuntong hininga ako nang sumakay kami sa sasakyan. Tahimik parin kaming dalawa nang pumasok ito sa loob at ito mismo ang nagmaneho papunta sa bayan.
Sumusunod lang ako sa gusto n'ya at ang tanging nasa isip ko na lang ng mga oras na 'yon ay ang kaligtasan ng anak ko. Wala kaming imik nang tumungo kami sa bayan. Panaka-naka akong sumusulyap sa kanya. Umaambang magsalita, ngunit sa twing makikita ko kung gaano kadiin ang pagkakahawak nito sa manibela ay nauumid akong magpakawala ng kahit na anong salita.
"L--Lumiko ka dyan." Nanantya kong turo nang direksyon nang marating namin ang bukana kung saan patungong bayan. Tinapon lamang nya ako nang tingin at nagpakawala ng marahas na paghinga.
"I know. Don't talk. I don't wanna hear your voice." Naiirita nitong anas. Lalo akong natahimik at nilibang na lamang ang sarili sa daan.
Ilang minuto lang ay narating na namin ang bayan. Kahit nagtataka ay nagsawalang kibo na lamang ako dahil kabisado pala nito ang lugar. Alam nito ang maliit na hospital na pupuntahan.
Tahimik akong bumaba, kasama sya. Agaw pansin ang kanyang presenya. nang pumasok kami sa loob. Ang mga pasyente at nurse at literal na napatingin sa kanyang pagpasok at sa paghakbang. Ang nurse na napagtungan nito nang gagawin ay tila maamong pusa na tumango tango at kaagad kaming inasikaso. Tinapunam pa ako nito nagtatakang tingin bago tumalikod at may tinawag na doctor.
Tahimik kaming naupo sa waiting area sa labas ng Isang kwarto kung saan kami iginaya ng nurse. Inilabas ni Thorin ang cellphone nito para siguro magpatay ng oras.
Nagpalinga-linga naman ako. Magkasalikop ang kamay sa ibabaw ng hita. Kinakabahan sa kung anong pwedeng gawin sa akin sa loob.
Ilang sandali ay may lumabas na lalaking doctor. Kaagad na tamad na tumayo si Thorin at sinalubong ito.
"Wala bang babae?" Seryosong saad nito. Ngumisi naman ang kausap nitong Doctor at tinapik ang kanyang balikat.
"She's safe with me. Don't worry too much Dela Fuente." Nangingiting saad nito bago bumaling sakin.
Narinig ko ang mahinang pag 'tsk' ni Thorin at bumaling sa akin.
"Make it faster Doc. George. " Saad nito sa seryosong titig at tinig na may diin. Tumaas naman ang gilid ng labi ng doctor bago Ako iginaya sa loob.
Kinakabahan man ay sumunod na lamang ako. Agad akong pinaupo sa puting single bed na naroon at may ilang personal na itinanong bago ginawa ang procedure.
Kinuhanan ako ng sample ng dugo at ihi. Nag undergo din ako nang swab sa loob ng aking bibig at sa pribadong bahagi ng aking katawan~ Ang aking cervix para makasiguro sa gagawing test.
Nakakahiya. Pero wala naman akong magagawa.
Lumabas ako pagkatapos. Kasunod ko ang Doctor. Mariin ang tingin nito sa aming dalawa. Narinig ko ang mahinang tawa ng doctor sa likod ko nang salubungin kami ni Thorin.
Silang dalawa lang ang nag usap, habang tahimik akong naupo sa gilid. Panaka-naka ay sinusulyapan ako ni Thorin at nag iiwas naman ako ng tingin.
Nang matapos silang dalawa ay naupo ito sa tabi ko at nagtipa ng kung ano sa kanyang cellphone. Wala kaming imik habang naghihintay ng resulta, at lalong walang imik nang makauwi kami. Panaka-naka lang nito akong sinusulyapan sa byahe. Hindi ko naman magawang tumingin sa kanya. Hindi rin ako pwedeng magreklamo sa kung anong pinasok ko. Nandito na ako at hindi na ako pwede pang umatras pa.
Halos tatlo o apat oras ang itinagal ng check-up na 'yon. Nagpa inject na rin ako ng tinatawag nilang DEPO para safe ako ng tatlong buwan. Halos maggagabi na nang makauwi kami, at tulad ng inaasahan ko, pagbaba palang namin ng sasakyan ay hinila n'ya na ako patungong library at doon unang nangyari ang paunang bayad.
"You are so fucking tight Joan ahh!" 'yon lang ang naririnig ko sa bawat pag-ulos ng katawan n'ya sa katawan ko. Nandoon akong muli sa couch na itim, nakapatalikod sa kanya. Nakahawak ang dalawang kamay ko sa sandalan ng upuan habang nakaluhod, samantalang nakatayo s'ya sa aking likuran, habang magkaugpong ang aming mga katawan. Halos dumugo na ang labi ko sa mariing pagkakagat ko rito. Ang mga mata ko ay namumula na sa pagpipigil na umiyak. Hindi ako nagpapakawala ng anumang ungol kaya naman hinila nito ang buhok ko at inilapit ang labi n'ya sa tenga ko at bumulong.
"Moan my name, you bitch!" bulong n'ya sa akin bago mariing kagatin ang punong tenga ko, kaya hindi ko na napigilang ilabas ang ungol na kanina ko pa pinipigilan. Pero sa tingin ko ay hindi ungol iyon kung hindi sigaw.
"Ahhhhhh- " Impit na daing ang pinawalan ko dahil sa sakit na ginagawa n'ya. Mahigpit ang hawak n'ya sa buhok ko at masakit ang pagkakatingala ng leeg ko dahil doon.
Nang marinig ni Thorin iyon ay binitawan n'ya ang buhok ko at mariing hinawakan ang balakang ko at isinabay sa madiin niyang paghulos.
"Fuck! Fuck! Ahh, You are so tight for a left over pussy Shit! " mas lalo n'ya pa iyong binilisan. Rinig na rinig ko ang pagbabanggaan ng aming katawan. Ang couch na kinaluluhuran ko ay tila matutumba na. Ang buong katawan ko ay nanginig as I found my release, but he didn't stop. He was pumping very hard and fast until I felt a hot liquid shoots inside me.
Nanginginig ang buong katawan ko nang bitawan n'ya. Napasubsob pa ako sa sandalan n'on. Narinig ko nalang ang pagsarado n'ya sa zipper ng kanyang pantalon at ang tinig n'ya na pinapaalis na ako.
"Ayusin mo ang sarili mo at lumabas kana. Simula bukas dito kana mamalagi. Dito kana matutulog para anytime na kailangan kita madali na lamang kitang hagilapin." saad n'ya, bago s'ya tumalikod at pumunta sa swivel chair. Iniikot n'ya iyon patalikod sa akin.
Ibinaba ko lang ang palda ko, dahil hindi naman nya iyon inalis, bagkus inilihis n'ya lang.
Hinagod ko lamang ang mahaba kong buhok at pinunasan ang mga luhang naglandas sa aking mukha bago tumayo. Ngunit bago ako tuluyang umalis ay pinakatitigan ko sya at namutawi sa akin ang katagang...
"P--Patawarin mo sana ako Thorin." mahina lamang iyong lumabas sa aking bibig, ngunit sapat upang kanyang marinig.
"Hindi kita mapapatawad Johanna." mariin nyang tugon sa'kin. 'Yon lamang at nanghihina na akong lumabas sa silid na iyon at nagtungo sa kusina para lang maabutan si Andrei na umiinum ng tubig.
"Bakit ka pumayag?" diretsong tanong nito. Kitang-kita ko ang kaseryosohan sa kanyang mata nang pasadahan ako ng tingin. Napayuko ako at lalamapasan sana s'ya ngunit maagap nitong naabot ang braso ko at marahang ibinaling sa kanya.
"Masasaktan kalang sa pinasukan mo. Iba na ang Thorin na kaharap mo ngayon." dugtong nya pa bago pabagsak na ibinaba ang basong hawak nito na nagpagulat at nagpaluha sa akin.
"K--Kailangan ko ng pera." nauutal kong sagot. Iyon naman ang totoo.
"Fuck! Sabihin mo sa kanya ang totoo. You don't deserved to treat that way Johanna. You are more than this Fuck!" 'yon lamang ang sinabi nito bago ako tinalikuran.
Mali ka Andrei. Deserved ko ang lahat ng sakit galing kay Thorin. Kung ang pananakit nito sa akin ang magiging paraan upang mapanatiling humihinga ang ang anak ko ay gagawin ko. Kung ito ang daan upang mapatawad n'ya ako ay gagawin ko. Lahat ng ito ay deserved ko.
___________________________
Madilim na ang paligid nang makauwi ako sa maliit naming tahanan. Kinapa ko ang aking bulsa upang masiguro na nandoon ang perang bigay ni Thorin sa akin. Kahit na kung pagmamasdan ay para akong bayaran ay hindi ko na iyon iindahin. Kung ang tingin nang iba ay martir ako ay hindi ko na iyon iisipin. Hindi nila alam ang pinagdaanan ko kaya hindi nila ako maaring sumbatan. Hindi sila ang nasa sitwasyon ko. Hindi pagpapakatanga ang ginagawa ko. Ginagawa ko ang lahat ng ito kapalit ng buhay ng anak ko na kailangan kong isalba na hindi ko nagawa kay Taureil.
Hindi ko alam kung magkano iyon, ngunit nagpapasalamat akong kahit papaano ay may pang gastos na ako sa gamot ng aking anak. Excited akong pumasok sa loob ngunit, walang sumalubong sa akin. Dahan-dahan akong naglakad papasok sa kaalamang baka natutulog ang aking anak.
Nasa tapat na ako ng pinto nang makarinig ako ng ingay na nanggagaling sa banyo kaya naman tumawag ako.
"Nay? " tawag ko.
"Oh Joan and'yan kana. Sandali at naliligo lamang ako." sagot naman nito.
Pumasok na lamang ako sa silid ng aking anak. Mula sa pintuan ay pinakatitigan ko si Taurein. Sa lahat ng pinagdaanan ko si Taurein at ang kapatid nito ang naging pag-asa ko para tuluyang mabuhay kahit napakasakit ng pinagdaanan naming mag-iina. Kahit ng mga panahong iyon ay muntikan na kaming sabay-sabay na mamatay. Kahit na ang gabing iyon ang tumapos sa lahat ng meron ako.
Tuluyan na akong pumasok at nang masiguro kong tulog na tulog ito ay naupo ako sa gilid nito at marahan kong hinaplos ang kanyang kulot na buhok.
"Patawarin mo si nanay, ayoko lang naman mawalay ka kay nanay." saad ko rito at marahang hinalikan ang noo nito. Kung kaya ko lang sanang masabi ang katotohanan ay nagawa ko na, ngunit ayokong pati ang anak ko ay madamay. Ayokong ilagay ang anak ko sa gitna kung saan maririnig at makikita n'ya kung paano ako unti-unting masira. Ayokong magulo ang buhay n'ya ng mga taong maaring makasakit sa aming dalawa.
Ilang paghaplos pa aking ginawa bago io marahang dumilat at naupo, ngunit laking gulat ko ng bigla itong umiyak habang sapo ang dibdib. Napatulala akong sinalubong ang yakap nito.
"N--Nay ang sakit" iyak nito habang habol ang paghinga.
"N--Nay, tulong ang sakit po." ungot muli nito habang hinahabol ang paghinga. Nang matauhan ako dahil sa huling tinuran nito ay wala akong inaksayang sandali at binuhat ko s'ya habang sinisigaw ang pangalan ni nanay.
"Nanay, si Taurein sinusumpong! " iyak kong sigaw kay nanay habang buhat ang anak ko at hinihimas ang hawak nitong dibdib.
"N--Nanay, sobrang sakit." hikbi nito. N--Nanay tulong, ang sakit po." iyak nitong muli.
"'Wag kana magsalita anak, andito na si Naynay." Sagot ko rito. Naglandas ang luha sa dalawang mata ko nang marinig ko ang hirap na hirap na tinig ng aking anak.
Hangos naman na lumabas si nanay, at agarang hinanap ang tricycle ni mang Albert.
Niyakap ko nang mahigpit ang aking anak bago ako nagtatakbo palabas ng bahay at nagdiretso sa sasakyan.
Abot-abot ang panalangin ko lalo na ng unti-unting pumipikit ang mata ni Taurein.
"Nak, Lumaban ka, 'wag mong iwan si nanay."
_______________________