Chapter 2
"Class, how is it going? I would like to check your drawings. Present at least one per category," bungad ni Ma'am pagkapasok pa lang ng room.
"Shutangina," rinig kong bulong ni Cali. "Magandang umaga sana muna."
I glanced at him. "Hindi ka pa ba tapos?"
Umiling siya. "Hindi pa ako sure sa gagamitin kong tela. Bakit kasi apat? Sa iba, isang outfit lang."
I sighed. "Kaya nga, eh. Gagawa pa ng accessories at sapatos. Hindi ko na alam kung saan ako maghahanap ng design."
"Sabihin kaya natin? Baka sakaling i-consider. Hayop talaga sa walo! Kahit isang taon pa nating gagawin 'yan," reklamo niya pa.
"Hindi na puwede. Hindi tayo umangal no'ng una pa lang. Masyadong na-excite sa fashion show," singit ni Cliff sa usapan namin.
I clicked my tongue in annoyance because he had a point.
Pinanood namin kung paanong tumayo si Rapsly bitbit ang folder niya at nakipag-diskusyon kay Ma'am tungkol sa design niya. As usual, wala kaming nakitang angal kay Ma'am dahil magaling naman talaga siya. Kahit petiks lang, ang bilis makatapos kasi nag-uumapaw siya sa ideas.
Tiningnan ko ang isang unfinished drawing ko at napanguso.
'Yan, Debs, kakaisip mo ng paraan para mapapayag ang model mo, hindi mo natapos ang draft mo!
"Ms. Madrid," tawag sa akin ni Ma'am kaya tumayo na ako. Iche-check pa lang naman. Hindi dapat ako natatakot.
Inilapag ko ang paper sa mesa niya at napansin ko ang pagtaas ng kilay niya nang makita nang buo ang draft ko.
"Opo, hindi pa po tapos," saad ko agad bago niya pa ako maunahan. "Kinumbinsi ko pa po ang model ko kaya hindi ko naasikaso pero matatapos ko ang first draft ko this week," dagdag ko pa.
She sighed. "So... sa nakalipas na isang buwan, wala ka pang nabubuo sa male category?"
Obviously.
I gulped. "Yes, Ma'am. Medyo nahihirapan po kasi akong mag-design kapag walang navi-visualize na model."
"Pero sa babae, ilan na ang nagagawa mo?" she asked while looking through the papers in my folder.
"Dalawa po. Draft pa lang. Nakausap ko na po ang model ko at nakuhanan ko na rin ng measurement."
She nodded, finally satisfied with my answer. "Okay, at least, I'm seeing progress. I will get back to you anytime this month so make sure to convince your male model."
Tumango ako sa kanya at magalang na nagpaalam bago bumalik sa pwesto ko.
"Anong sabi? Pinagalitan ka?" chismosang tanong agad ni Cali.
"Hindi naman. Kaso, babalikan ako ngayong buwan. Kailangan ko na talagang kausapin si Rouge," I replied.
"'Wag na kasi 'yon. Maghanap ka na lang ng iba. Kita mo ngang hindi ka ina-accept sa facebook," aniya bago mahinang tumawa.
Napasimangot ako nang maalala ang nangyaring pagde-delete nito ng request ko last week. Ni hindi manlang ipinahalatang hindi niya napansin ang friend request ko! Talagang dinilete niya! Akala mo naman talaga ay hindi patay na patay noon sa akin!
"Hindi pa kasi nakakamove-on kaya bitter pa," tanging naisagot ko kay Cali.
Sasagot pa sana siya ngunit tinawag na siya ni Ma'am kaya hindi na nakaimik. Kagaya ko ay mukhang napagsabihan din ito. Nang tingnan ko ang iba kong kaklase ay hindi na ako nagulat nang makitang lahat sila ay aligaga. Si Rapsly lang talaga ang chill! Sarap gawing gina cloth.
Inantay kong makabalik si Cali at nang maupo siya sa tabi ko ay matalas na ang nguso niya at puwede nang pagsabitan ng kaldero.
"Nakakapagod, gusto ko na lang maging libag sa singit ng basketbolistang arabo," bulong niya na hindi ko na pinansin.
Our day went on like that. Nang matapos din ang klase ay mabilis kong hinagilap ang laptop at may hinanap doon.
"2012 files... 2013... 2014! Okay. I got it," parang tanga kong saad sa sarili nang makita ang hinahanap ko.
I was having doubts if I should use this as bait to blackmail him, pero wala na akong ibang maisip! This is the only thing that will trigger him... I wish.
"Girls, punta muna ako sa building nina Rouge," paalam ko sa tatlong kaibigan na busy sa pagssketch.
Dahil abala, wala silang pakeaiam kahit nang makaalis ako. May kaba sa puso ko pero mas lamang ang determinasyon na kunin si Rouge bilang modelo ko. He was the only man who fit my taste. I tried visualizing how my designs would look on other people, and although that worked out okay, I don't want to give it a try because Rouge had this strong sense of masculinity that I couldn't just let go.
I sighed. Ang dami kong iniisip pero ang totoo, gusto ko lang naman siyang kunin dahil gusto ko siyang makasama.
My long-sleeved crop top and sweatpants made me look taller. May ilang estudyante ang napapatingin sa akin nang makarating ako sa College of Hospitality Management and Tourism. Of course, they knew that I wasn't from their precious department. Kami lang namang fashion designing students ang walang uniform.
"Hi, do you know the schedule of BSTM 4A?" tanong ko sa isang matangkad na lalaki.
He eyed me from head to toe before grinning. "May bulletin board sa gilid, miss. Samahan ba kita?"
My eyebrow shot up as I glanced into the corner of the Dean's office where the bulletin board was.
"No need. Salamat," I replied.
"Hmm... I bet you're one of the fangirls of Narcissus?" tanong niya bago pa ako tuluyang makaalis.
Bahagya akong natigilan.
"Uh... no." I shook my head.
Dumaan ang aliw sa mata niya. "Sino bang hinahanap mo?"
I had the urge to push him away, but of course, being the nice woman that I was, I couldn't do anything bad to other people... or maybe I could.
"Pakialam mo?" I asked.
Hindi niya pinansin ang pagsusungit ko at lalo lang akong nginisian.
"I hope you're not looking for Harvin or Zane, pretty girl," he said with a cocky smile on his lips.
"And why is that?" ganting tanong ko, wala nang pakialam kung masyadong nagtatagal ang usap namin.
Bakit hindi ko puwedeng puntahan si Rouge?!
"They're in a relationship... you'll only create a mess."
Kumunot ang noo ko. "At paano mo naman nalaman 'yon? Are you their manager or something?" I asked as I chuckle. "And Harvin doesn't have a girlfriend."
"Oh... so it's that guitar boy," aniya habang tumatango-tango. "He's single but he likes someone else, missy."
I rolled my eyes, getting impatient. "You know what? You're too nosy for a guy."
Sasagot pa sana ito nang tawagin ito ng isang lalaki mula sa likod ko.
"Hunter!"
Sabay kaming napalingon at halos panawan ako nang makita ang Narcissus na nakatingin na sa amin. Rhome was the one who called him, and he had a huge grin on his lips.
My attention was drawn to Rouge, who was pinching the bottom of his lip. He was in his uniform but the first three buttons of his white polo tucked in his black slacks were unbuttoned, revealing a small part of his skin. He was holding his black coat, unaware of my presence.
"O, girlfriend mo?" usisa ni Rhome ngunit hindi ko siya binalingan. I couldn't take my eyes off Rouge and he was not even giving me a glance!
"Nah, just a woman who's confessing her feelings for me again..."
Doon ako napatingin.
"Yuck," hindi napigilang bulaslas ko. "You?!"
Narinig ko ang pagtawa ni Rhome. Nang tapunan ko uli ng tingin si Rouge ay maayos na itong nakatayo habang nakatingin sa amin. Pansin ko ang masama niyang pagtingin sa akin at kung mag-isa siguro ako ay nairapan na niya ako!
"What? We were flirting just a minute ago," tawa ng lalaki sa gilid ko.
Irritation filled up my gut.
"Sorry to burst your bubble but you're not my type."
"Songs, bro," pang-aasar ni Zane sa lalaki.
That Hunter man chuckled. "Hiya lang 'yan."
"Wait, aren't you the girl from Rampage?" biglang tanong ni Rhome.
Sasagot na sana ako ngunit nagsalita agad si Rouge kaya ako natigilan.
"Matagal pa ba kayo? Uuna na ako."
Zane shrugged. "Hindi ba tayo magpa-practice muna? Ano bang line-up?"
Sumulyap sa akin si Rouge at nakita ko ang pagdaan ng inis sa mata niya. What?! Wala pa nga akong ginagawa, e!
"Sa bahay na lang tayo," he said before turning his back on us.
Ichineck ko muna kung susunod ang mga kabanda niya ngunit mukhang may iba pa silang plano kay Hunter kaya walang paalam din akong umalis doon. Dahil mabilis maglakad ang lalaki ay nakita kong pababa na agad ito ng hagdan.
Lakad takbo ang ginawa ko para mahabol siya. Ang buhok ko ay nililipad na ng hangin ngunit hindi ko ito maayos dahil malaki ang mga hakbang niya.
"Rouge! Antayin mo 'ko!" sigaw ko.
Pero syempre, hindi niya ako inintay.
Hindi na ako nakatiis at mahigpit na hinawakan ang laptop ko bago matuling na tumakbo. Wala na akong pakialam kung aakalain ng iba na nagma-marathon ako.
Nagtungo ako sa unahan niya para pigilan siya sa paglalakad.
Naiiling siyang gumilid para makadaan pero iniharang ko lang ang katawan ko sa dadanan niya. Sinubukan niya ulit gawin 'yon pero paulit-ulit lang din ang ginawa kong pagpigil sa kanya.
He gave up trying and gazed at his side, creases forming on his forehead and annoyance creeping into his eyes.
"Be my model," saad ko, bahagyang hinahapo pa. "I will follow all your orders, basta pumayag ka lang."
"Anong parte sa ayaw ko ang hindi mo maintindihan?" he asked calmly, but I could see the frustration on his face.
"Ikaw ang gusto ko, Rouge. You're the only man who can give justice to my designs," I said.
Binalingan niya ako, parang tamad na tamad sa pakikipag-usap sa akin.
"Ayoko," he said firmly. "And stop appearing in front of me, Reese."
I gulped and licked my lips. Looks like he's decided, huh? Ayaw niya talagang tulungan ako o siguro, naiinis siya sa presensya ko.
If I want to blackmail him... I need to have the nerve, right? I'm going to go to any length to get him.
"I will leak our sex videos," I whispered.
Unti-unti ang panunumbalik ng galit sa mata niya. I saw how his jaw move aggressively and for a brief second, I wanted to run and hide.
Lumunok ako. "Yes. I still have our sex tapes, Rouge. Sa oras na kumalat 'yon, puwede kong isisi sa 'yo lahat."
He snorted. Nag-aalab ang tingin na iginawad niya sa akin. Nakatingala ako sa kanya kahit medyo may katangkaran din ako ngunit basang-basa ko sa mga mata niya ang labis na galit.
"Who are you?" he asked, disbelief visible in his tone.
Hindi ako nagpatinag sa boses niya. I have to do this. Isang taon na lang ako sa Isabela. Isang taon na lang para subukang kunin siya. Isang taon na lang para makumbinsi siya ulit.
"You know that I can do it. My family is richer than yours. We can manipulate everything. I can even say that you... raped me," dagdag ko pa.
His eyes were bloodshot. Umiling siya nang ilang beses na parang hindi makapaniwala sa naririnig. Lumulubog ang puso ko sa hiya sa kanya at sa sarili. Alam kong mahal ko pa ang lalaki kaya alam ko na hindi ko rin 'yon magagawa sa kanya.
"Nakakawala ka ng respeto," he said.
I bit the insides of my cheeks to calm myself. Nasabi ko na 'yon. I couldn't take it back, and I wouldn't take it back. Hindi na ako para mag-aksaya pa ng oras dahil bukod sa pine-pressure na kami ni Ma'am para sa designs, gustong gusto ko na ulit mapasa-akin siya. I was getting tired of watching him from afar.
And he likes someone else. I have to make a move.
"Just do what I say, Rouge. I will pay for your time and effort," sabi ko kahit na para akong mamamatay sa kaba.
He scoffed. "I'm not your slave, Reese. Gusto mong ikalat? Then, do it. Do I look like I care?" diring-diring saad niya.
My jaw dropped. "W-what?"
He gritted his teeth. "Wala akong pakialam kahit i-post mo 'yan o ano. Basta 'wag ka na lang ulit magpakita sa akin."
"Rouge, no!" malakas na sigaw ko nang tumalikod siya. "Anong ibig mong sabihin na ikalat ko?! Don't you care about your status?!"
He glanced at me. "Do whatever you want. Just don't look for me ever again because I cannot stand you."
Nataranta ako. Wala akong ibang plano para makumbinsi siya kung hindi ito! Alam kong napakasama ng ugali ko para gawin 'to sa kanya pero wala na akong choice! But, he was willing to face the consequences! Basta hindi lang ako makita! Damn it!
"I can't believe I loved a desperate woman like you."
Para akong nabato sa kinatatayuan ko. I always know him as a soft-spoken man. Kahit galit ay hindi siya nagsasalita nang masama laban sa akin.
Kahit noong maghiwalay kami. Umiyak at umalis siya pero hindi niya ako pinagsalitaan.
Pero ngayon, parang naputol ang pisi ng pasensya niya sa akin. Nag-sink in sa akin ang nangyari. Sa ginawa ko, alam kong lalo lang siyang nagalit sa akin. Wala na akong ibang plano... pero mas lalong ayaw ko na hindi siya ang gawin kong model. I will, once again, search for a plan.
"May nagugustuhan ka raw?" matapang na tanong ko, walang ipinakitang kahit na anong luha o pagsisisi sa sinabi sa kanya.
Gaya ko ay hindi pa rin siya umaalis. Bahagyang nakatalikod na siya sa akin at alam ko ang dahilan noon kung bakit.
He didn't wanna see me.
"Meron," he admitted.
My chest tightened in pain, but of course, being the play pretend strong woman that I was, I acted like I didn't care.
"Sino?" tanong ko ulit. Halos magdugo na ang labi ko sa mariin na kakakagat ko rito.
Tumingin siya sa akin. "'Wag mong isipin na galawin 'yon. I will not go easy on you, Reese."
So, Hunter was right. Totoo ngang may nagugustuhan na ito. Mas lalong kailangan kong bilisan dahil baka maunahan pa ako. It hurt, yes, but it would not be enough to make me surrender. Ipinahiya ko na ang sarili ko sa kanya. Sasagarin ko na.
Am I desperate? Yes. For you, Rouge.
I smiled as another plan played in my head. "Okay."