-Asıl hikaye giriş yaptı. Bundan böyle; kitabın asıl konusu başlıyor. İyi okumalar ve her bölüm mesajları, voteleri, yorumlarıyla yanımda olan; tüm okuyucularıma armağan ediyorum bu bölümü. ♡♡♡ Bölüm şarkısı isteyenler için : (enrique igleasias - el perdedor)
3gün önce:
-"Nee? Nasıl yani?! Sen ne dediğinin farkında mısın?! Çok-"
-"Dinle beni! Ne o, bunu göremeyecek kadar salak mısın sen?! Senin ablan bir katil ve eminim bunu fark etmemeleri için bir hayli para harcamış olmalı. Sen bana; ailenin seni sildiğini söyledin değil mi?! Sence neden?! Anla artık; seni silmelerini ablan ayarlamış. Sana 'Jimmy bir daha seni görmek bile istemiyor, onu unutmanı istiyor' diyende ablan değil miydi?! Ve bence bunu uyduranda ablan! Seni o gece oraya gönderen? Peki o gün fazla tedirgin olan?! Tüm bunları kuran 'ablan' Eleanora! Ve; bence tüm bu oyunların tek nedeni; o Jimmy denen salak herif! Eminim ablan ailen gibi; onunda kafasını doldurmuş şu an!"
-Edgar 38 yaşında ömrünün 15 yılını cinayetleri "dinlemekle" geçirmişti. Bu yüzden, Elen o gün her şeyi Edgara anlattığında; Edgar tüm olayı aslında o an çözmüştü kafasında. Fakat, o an hastalık nöbeti yaşadığından; hemen her şeyi anlatamamıştı Elen'e. Daha sonra ise onun nasıl güçlü ve iyi biri olduğunu anlamış; tek çözemediği problemini ona emanet ederek dünyadan köçmek kararına gelmişti Edgar.
- Elen acı ve şok içinde olanları dinliyordu. Edgar anlattıkca; içindeki o duymaktan kaçtığı şüpheler bir bir doğrulanıyordu. Elen ilk günden bunları hissediyordu. Fakat hissettiklerinin doğruluğunu kabullenmek ve ailesinden nefret etmek istemediği için; kendi hafızasını farklı şeylerle dolduruyor ve çoğu zamanda kendisini suçluyordu. Şimdi Edgar da onun düşündüklerini bir bir söyleyince; tüm şüpheleri doğrulanmış, nefreti binlerce kez daha artmıştı.
-"Elen; düşünüyorumki sana yardım edebilirim. Suçsuz olduğunu kanıtlamak için o lal kadını bulmalıyız. Fakat onu bulmak için biri gitmeli. Lakin, biz kimseye güvenemeyiz. Eminim ablan senin hakkında herşeyi izliyor. Senin güvenilecek bir kimsen olduğunu düşünmüyorum. Hakkında kısa bir araştırma yaptım ve öğrendiklerimin arasında; senide bir kez bile ziyaret eden hiç kimse olmadığı var. Bu yüzden tek çare; o kadını benim bulmam ve bil-"
-"Öyleyse neyi bekliyorsun söylesene?! Sakın işten atılmaktan korktuğunu söyleme bana! Bak, biliyorum çok hastasın ama benim ve başka bir kadının hayatı tamamen sana bağlı. Ölmeden önce bir iyilik yapmak istemez misin? Senin kaybedecek birşeyin yok Edgar. Ama benim 20 yılım ve daha kötüsü; sağ kala bilmek için belkide tüm hayatım burada keçecek. O yaşlı kadının bir oğlu var ve o onun umuduyla yaşıyor. Peki ben?! Benim ailem beni göz göre göre ölüme terk ettiler! Şimdi benim tek umudum; suçsuz olduğumu kanıtlamak ve bana bunları yaşatanlardan intikamımı alıp, defolup gitmek buralardan yal-" Bu kez sözü kesilen Elen olmuştu. Edgar oturduğu yerden kalkıp Elen'e yaklaştı ve Elen'in karşısında diz çökerek; onun ellerini kendi ellerinin arasına alarak konuştu:
-"Elen; bilmediğin çok önemli birşey var. Ben 5 yıl önce bir kadınla beraberdim ve bir gün onun hamile olduğunu öğrendim. Onunla evlenmek istiyordum. Fakat; işlerim yüzünden hep erteliyorduk. Böylece doğumadek hala evlenememiştik.
O gün, yani doğum sancısı tuttuğunda; onu hastaneye benim götürmem gerekiyordu. Lakin ben işteydim. Ambulansı aramış; ben olmayınca. Ambulans çok geç gelmiş ve ....
Çocuğumu kurtarmışlar Elen. Benim bir kızım var. Lakin ona hiç bakamadım. Hep uzak bildim onu. Ama onun çocuğu olduğu için kıyamadım. Bir bakıcı ayarladım ve 'ona' bakması için her ay para ödedim. Kendim ise her doğum gününde; onun için tuttuğum evin önüne gidip gizlince izlerdim onu. Annesine hiç benzemiyor. Biliyorum; banada benzemiyor. Belki; benim anneme ve ya babama benzemiş olabilir, ama ben onları hiç görmeğim için bilmiyorum.
Ama biliyor musun? Hastalığımı öğrendiğim gün içimde birşey kırıldı. Korktum! Onu yalnız bırakıp gitmekten korktum! Ama artık korkmuyorum! Şimdi senden bana bir söz vermeni istiyorum Eleanora Bailey! 'Benim kızıma' ben öldükten sonra, senin bakmanı ve ona annelik etmeni istiyorum! Ben vaktinde onun kıymetini bilemedim ve ona sevgimi gösteremedim. Benim onu ne kadar sevdiğimi ve yalan bile olsa; uyduruk anılarımızı ona senin anlatmanı istiyorum! 'Kızım' kendisini sevilmeyen biri olarak bilmemeli. Ben biliyorumki sen de sevgi yoksulusun. Senin ona, onun ise sana aile olmasını istiyorum! Biliyorumki; ona en iyi sen bakarsın, onu en iyi sen anlarsın, onu hiç yalnız bırakmazsın! Ben şimdi onun karşısına geçip senin babanım deyipte, bilmem kaç gün sonra yine hayatından çıkarak mahv edemem onu. En iyisi beni öldü bilmesi.
Onun hasta olup olmadığını bilmiyorum. Malesef 10 yıl boyunca bilemezmişsin. O da benim hastalığımı taşıyor olabilir ve ben bunu öğrenemeden öleceğim. O daha çok küçük; 4 yaşında. Onu kimseye bu kadar emin bir şekilde emanet edemem ben. Biliyorumki; hasta bile olsa onu korursun, atmazsın.
Beni ve o vahşi kadını bile kısa bir surede sahiplendin sen. Ben senin gözlerindeki; o 'yoksul kaldığın sevgiyi başkalarında bulma çabanı' gördüm. Artık eminim; onu birtek sana gözüm açık gitmeden emanet edebilirim. Ne diyorsun Eleanora? Benim karım, evladımın üvey değil gerçek annesi olur musun?! Eğer evet dersen; yarın o kadını bulmak için yola düşürüm. Bunu tehdit olarak kabullenme. Sadece hayır dersen senin için o vakiti ayıramam ve kalan tüm zamanımı kızım için iyi bir aile bulmaya harclarım. Bu yüzden sana bir yardımım dokunamaz" Edgar sustu ve ani bir hareketle ayağa kalkıp, gözlerini Elen'in gözlerine dikerek; cevap bekledi. Elen'in gözleriyse akmakta zorlanan o damlalarla mücadele ediyordu.
-"Biliyor musun Edgar? Eğer beni kurtaramazsan bile için rahat olsun. Ben hapishanede bile olsa onu canım pahasına korur, büyütür ve 18inde özgür bırakırım. Ona hep anne olurum. Ben şimdiden o benim gibi ailesiz kalacak meleği; sevdim bile. Sana, eğer ona her şerayitte bakmama itiraz etmezsen; o küçük meleğe nefesim geldikce her zaman anne olucağıma dayir söz veriyorum! Ve fazla dayanamadı Elen! Ağlayarak; Edgara sarıldı:
-"Keşke hiç ölmesen ve bana yardım edemesen bile hep kızının yanında kalsan. Ona kendin baksan... Tanrımm..
-Edgar sarıldıkları halde ondan 15-20 santim aralanarak; elleri Elen'in omuzundayken, onun gözlerine baktı ve Elen'in gözlerinden akan yaşlarını işaret parmağıyla silerek konuştu:
-"Elen; ben senin bakacağın sürece, her şerayitte onun senin yanında kalmasına razıyım. Şimdi söyle bana; 'resmi olarak' benim karım ve kızımın annesi olur musun?!"
-"Evet...." Elen ve Edgar bu defa gülerek sarıldılar ve çok mutlu bir şekilde yeniden mutfakta sofra kurup yemeğe oturdular.
2 saat sonra:
-"Bay Edgar Ramos; Eleanora Bailey'i resmi olarak karılığa kabul ediyor musunuz?"
-"Evet!"
-"Bayan Eleanora Bailey; bay-"
-"Evet kabul ediyorum"
-"P.ha.ha.ha işte benim karım!
- Her kes gülerken nikahı kıymaya gelen bay 'Rocers' huysuzlaştı ve Edgar'ın sert bakışından kendisini kontrole alıp yine devam etti:
-"TAMAM O ZAMAN. BENDE BANA VERİLEN YETKİYE DAYANARAK SİZLERİ 'KARI KOCA' İLAN EDİYO-"
-"İtirazı olan olursa cezasına 10 yıl daha eklerim haberiniz olsun p.ha.ha.ha" Bu defa da Edgar kesmişti bay Rocers'in sözünü. Evliliklerine şahitlik yapmaya gelen eski dostu Migel ve 3 mahpus şok içinde bakarken; Edgar'ın o eşsiz gülüşü karşısında yeniden güldüler.
-" Eveet şimdi herkes dağılsın! Karımla yalnız kalmak istiyorum! Cüzdanımızı alayım bay Rocers ve sizede güle güle."
-Her kes mırıldanarak dağılırken; Elen çocukluğundan bu yana hayal ettiği gelinliği ve düğününü düşünüyordu. Herşey tamam farklıydı. Bu '2'rakamı onun için büyük bir önem taşıyordu artık. 2 yıla yakın süre içinde neler yaşamıştı ve şimdide; 2 günün içinde, 1 kaç saat içinde tanıdığı; biriyle evlenmişti. Garip bir şekilde hem mutluydu; hem kederliydi Elen. Mutluydu; onun gibi birini tanıdığı ve karısı olduğu için. Kederliydi; geç tanıdığı ve onun hastalığından dolayı öleceği için.
-"Evet Eleanora onları gönderdim. Artık karımsın ve eğer hazırsan seni 'ona' götüreyim. Bu seferden dönemeye bilirim ve bunun için onunla şimdi tanışmanı istiyorum. Daha saat 15.07, akşamadek gidip görürüz. Sonra sen hücrene dönersin, bense yarın için hazırlıklara başlarım.
-"Tamam gidelim"
***
-"Bay Edgar mirasınızın 100/50 sini kızınız 18ine çatınca ona ve kalan 100/50 sini karınıza vermek istediğinizden emin misiniz? Sizce biraz acele etmiyor musunuz? Belki-"
-"Sana ne diyorsam onu yap avukat! Ben öldükten sonra mirasımın 100/50si karımın, kalan 100/50siyse 18ine çatınca kızımın olucak. Fakat eğer..... kızım 18ine çatmadan benim hastalığımı taşıdığı için ölürse; o zaman kalan 50% mirasın da karım Eleanora Bailey'in hesabına geçmesini istiyorum!
***
-"Ben yarın gidiyorum Elen. Kızım sana emanet. Sana söz veriyorum, o kadını bulup; masum olduğunu kanıtlamadan dönmeyeceğim! Sana o şahiti bulacağım ve hapisden kurtaracağım. Ama eğer ömrüm, kendim de gelmem için yetmezse; bilki seni tanıdığım için çok mutluyum. Sen tanıdığım en iyi insansın. Eğer dönemezsem unutma; sakın intikam alınca sana olduklarından fazla acımasız olma.
Kimseyi sevemiyeceğimi düşünüyordum. Ama ben senin kalbinin dayanıklılığını ve kişiliğini 'sevdim' Elen. Senden kızıma hep örnek olmanı istiyorum. Birde sakın hiçkimsenin senin kızımın üvey annesi olduğunu bilmesine izin verme. Sen herkes için onun gerçek annesi ve benim 'kağıt üzerinde' değil gerçek karımsın! Her kes böyle bilecek! Ve hiç kimseye; benim o kadını bulmam için gittiğimi de söyleme! Elveda Elen!"
***
-" KARAR : "
- Gereği düşünüldü! Bayan Eleanora Ramos aleyhine sürülen iddialar-"
˙·٠•♥ ˙·٠•♥ ˙·٠•♥ ˙·٠•♥ ˙·٠•♥ ˙·٠•♥ ˙·٠•♥
Sevgili dikkatli okurlarım:
Birşeyi aydınlatma ihtiyacı duyduğum için; şimdi aydınlığa kavuşturmak istiyorum. Dialog oluştuğunda -" işareleri, Yazarın ağzından anlatılınca - işaresi ve eğri yazı kullanıyorum. ღღ