Her POV
Tatlong araw na simula nang iniiwasan ko si Jethro at alam kong nahahalata na ng mga kaibigan ko 'yon.
"Vera, may problema ka ba kay Jethro?" tanong ni Famcy. Mukhang hindi na ata nila natiis magtanong sa akin.
"Oo nga Vera, wag mong sabihin na hindi ka na naman sasabay samin mag lunch mamaya." sabi naman ni Kiel.
"Napapansin ko rin iyon, Vera. May problema ba kayo ni Jethro?" tanong ni Shia.
Ilang araw na rin akong hindi sumasabay sa kanila kasi alam kong sasama sa amin si Jethro.
"Shhh... Quiet muna kayo! Hindi pa ako tapos kumopya eh." sabi ko para maiwasan ang mga taning nila.
Umalis na rin kasi si ma'am pero may iniwan siya na kokopyahin namin sa blackboard.
"Nako! Ewan ko nalang sayo, Vera " sabi naman ni Eula.
Hindi ko na lang sila pinansin at pinagpatuloy ko na lang ang pagsusulat. Alam kong nalilito na silang lahat sa nangyayari sa amin ni Jethro. Pero wala na akong planong pansinin pa si Jethro kasi iyon ang ikakabuti naming lahat.
Ilang minuto pa ang lumipas at tumunog na nga ang bell. It means lunch time na. At tamang-tama naman kasi kakatapos ko lang magsulat. Kaya nag-ayos na ako ng gamit ko.
Pagkatapos kong mag-ayos ay agad namang lumapit si Jethro sa table namin.
Pero as usual... I just ignored him.
"Until when?" he asked.
Napatingin naman ako sa kanya. "What?" and I raised my eyebrows.
Tumiim ang bagang niya. "Hanggang kailan mo akong balak na iwasan, Vera? Hindi ka ba napapagod sa sitwasyon na 'to?" at naging seryoso naman ang mukha niya.
I need to be strong. "I'm not ignoring you, Jethro."
"Don't lie to me Vera! I know you are! And you're not like this. Just please... tell me what's going on." and he sounds frustrated.
"I'm not lying, Jethro." pagmamatigas ko.
Hinawakan niya naman ang kamay ko. "Just tell me what's happening, Vera. I promise... I'll make it up to you. Sabihin mo lang kung ano ang problema." at yung mga kaibigan ko naman naghihintay na ng sagot ko.
Kinuha ko naman ang kamay niya. "Wala nga."
Napaigtad ako when he suddenly slammed the table in front of me. "What the fuck, Vera! You're avoiding me for how many days now!" and his eyes are burning with anger.
Everyone in the room was shocked with what he had done and they are starting to be scared.
I know... me too. I'm also starting to get scared.
Napasabunot naman ito ng buhok niya. "Tell me what's wrong! Did I do something wrong to offend you or hurt you? Come on... just tell me, Vera please." his eyes were pleading it's telling me to tell him what's happening to me.
We are the center of attraction right now. He is making a commotion.
Napatayo naman ako. "No... you didn't do something." sabi ko sa kanya.
"Then tell me what's wrong! I think I'll go crazy if you'll keep on ignoring me! Please... tell me what's wrong." at napataas na ang boses niya ngayon.
Why is he like this. Why does he have to do this to me. He's just making this hard for me.
Iniwasan ko lang siya ng tingin. Nakita ko naman ang ibang mga kaklase ko na nagmamadaling nagsilabasan ng room. At nakita kong sininyasan sila ni Theo na lumabas na lang room.
"Damn it! I fucking love you Vera! Please... just tell me what's wrong, please. I love you. So, please... don't do this to me." at hinawakan nya na naman ang mga kamay ko.
I don't know what to feel right now ang alam ko lang ay sobrang bilis ng tibok ng puso ko ngayon lalo na't ang lapit niya sa akin.
Naalala ko na naman ang pinag-usapan namin ng daddy niya. And this is not right.
Tinulak ko naman siya. "I already told you Jethro, there is nothing wrong with me and to tell you wala kang nagawang sa akin, naiintindihan mo ba ako?"
"Then... why, Vera? Why? Hindi mo ba alam na nasasaktan na ako sa pag-iwas mo?" at nagbago naman ang boses niya.
Parang nanlambot ang mga tuhod ko. Parang gusto kong mapaupo.
My lips are tembling. "I'm sorry..." tanging nasabi ko sa kanya.
I'm so sorry, Jethro. Hindi ko man lang naisip na masasaktan kita ng ganito.
Patawad kung hindi ko man lang natupad ang pangako ko sayo. I can't be with you... I can't.
"No, Vera. Just tell me what's going on. "
Tinignan ko siya. "I already told you, Jethro. There's nothing wrong."
"Fuck it!" at nagulat ako ng bigla niyang sinapa ang upuan sa tabi niya.
Lumundag naman ang puso ko sa kaba. Mabuti na lang at kami-kami na lang ang natira dito kasi nagsilabasan na ang iba naming kaklase sa tulong ni Theo.
"Hey... bro. That's enough." at akmang lalapit pa sana si Theo pero pinigilan siya ni Jethro.
"Don't come any closer." at napasigaw na naman siya at pinagkakagulo ang mga upuan namin.
Natatakot na ako para sa kanya. He's so furious. Galit na galit ito ngayon. At namumula na ang mga mata niya na para bang iniiwasan niyang mapaiyak.
"Jethro! That's enough!" sigaw ko pero hindi siya nakinig. Patuloy pa rin siyang nagwawala at binubuhos ang galit nito dito.
"Jethro!" at napalingon na ito sa akin.
"That's enough! You are already destroying our classroom."
Napangisi naman siya. "Am I?"
"Tumigil kana nga. This is the reason why I can't like you!" sigaw ko sa kanya.
Natigilan ito sa sinabi ko. "W-what do you mean?" at nabasag ang boses niya. Alam kong nasasaktan na siya ngayon.
I need to do this. "Tigilan muna ang panliligaw mo sakin." I bluntly said.
"What? No!"
"Hindi mo ba nakikita? O baka nagbubulag-bulagan ka lang? Hindi kita gusto Jethro! Hindi ikaw ang lalaki na gusto kong makasama!" sa sinabi kong iyon ay natuod siya.
Pero nakita kong nasaktan na naman siya sa sinabi ko. Pati sina Lanny at Theo ay nakatingin lang sa akin.
"No... you don't meant it." at lumapit siya sa akin.
No... Don't look at me like that. Kasi parang nasasaktan din ako.
"I do... Jethro."
Nagulat ako ng napaluhod ito ngayon sa harapan ko. Pati na rin silang lahat.
"What are you doing!" sigaw ko sa kanya.
Hinawakan niya ang kamay ko. At nanginginig din siya. May sugat din ito siguro dahil ito sa pagwawala niya kanina.
"Please... no. Gagawin ko ang lahat para sayo Vera. Huwag mo lang 'tong gawin. Maawa ka sakin. You're the only one I have right now... please. Give me another chance please." pagmamakaawa niya. Kaya napaluhod na rin ako hindi ko na rin kasi kaya ang sakit sa dibdib na nararamdaman ko.
I want to embrace him tight... but I can't.
Hindi ko akakalain na ganito siya magmahal. He will really do everything for love.
Pero naawa ako sa kanya ngayon. He doesn't deserved this!
I'm so sorry. "Please... stand up! Hindi ka ba nahihiya!" at hindi ko alam na tumutulo na rin pala ang mga luha ko.
Why am I crying? Dahil ba 'to sa pagsisikip ng dibdib na nararamdaman ngayon?
"Then... w-why are you crying, Vera? H-hindi mo ba talaga ako m-mahal?" at pinahiran nito ang mga luha ko.
Sana mapatawa mo ako Jethro. Kailangan kong gawin 'to.
Agad ko namang pinahiran ang luha ko. At agad na tumayo. "This is the reason why I can't like you, Jethro."
Namumula pa rin ang mga mata nito. "What do you mean?"
"Look at yourself right now. Matalino ka lang pero you're too weak, Jethro! And that's the reason why I can't like you!" sigaw ko sa kanya. At nag echo iyon sa classroom.
I heard a moment of silence.
Napatawa siya ng pagak. Dahan-dahan naman siyang napatayo. At bigla niya naman akong tinignan. Ngayon ay wala akong makitang emosyon sa mukha niya.
Bigla niya akong tinalikuran at wala naman siyang sinabi sa sinabi ko sa kanya. Agad naman niyang kinuha ang bag niya at lumbas ito ng classroom.
Agad ko namang hinawakan ang dibdib ko. Ang sakit... parang dinudurog ang puso ko ngayon.
Hindi ko na 'to kaya.
"Why do you have to do that?" sigaw ni Lanny sa akin. At nakita kong umiiyak na rin pala ito.
"It's the truth... Lanny. I'm sorry." sabi ko sa kanya.
My body is already shaking. I'm sure sh will hate me for this. "I thought you're better than this, Vera! But I was wrong! You are cruel!" sigaw niya at lumabas na rin siya ng classroom. Sinundan naman siya ni Theodore.
Kaya kami na lang ang naiwan dito sa loob ng classroom. Tinignan ko naman ang mga kaibigan ko at nakatingin din sila sa akin.
"Vera..."
Agad kong kinuha ang bag ko. "I'm sorry but I also have to go." at tumakbo na lang ako papalayo.
Habang tumatakbo ako ay pumapatak na pala ang mga luha ko. Hindi ko alam na sinundan pala ako ni Kiel ngayon.
"Vera! Hintay!" sigaw niya kaya mas binilisan ko lang ang paglalakad.
"Hoy! Tumigil ka nga!" at nahabol niya na ako.
Tinignan ko naman siya. "Ano ba Kiel!" at nasigawan ko siya.
Nagulat naman siya sa inasta ko ngayo at agad ko namang na realize yung nagawa ko sa kanya.
"I'm sorry! I didn't mean it!" I apologize sincerely. At agad ko namang pinahiran ang mga luha ko at nakita niya naman iyon.
Ngumiti naman siya sa akin. "It's okay, Vera. I understand." at he pats my shoulder.
"I'm sorry, I'm j-just frustrated right now."
"I'm just concerned about you kaya nandito ako ngayon. Why did you do that, Vera. I thought you already like him kasi he's been courting you for months now."
Napayuko na lang ako. "I don't like him, Kiel." sabi ko.
"Are you sure about that?"
I nodded. "Oo."
"Then... why are you crying? Kung hindi mo nga siya mahal?"
Natigilan naman ako "Hindi ko siya mahal."
Hinawakan niya naman ang balikat ko. "Sabihin mo nga sa'kin Vera, anong nangyayari ha?" at nagseryoso na siya.
"Wala nga, Kiel. Sinasabi ko lang na hindi ko talaga siya gusto at wala akong nararamdaman para sa kanya kaya gusto ko na lang na tumigil na siya sa panliligaw sa'kin."
Kumunot naman ang noo niya. "Sigurado ka ba na ito talaga ang guato mong mangyari?"
"Oo nga!" kasi wala naman talaga akong nararamdaman para sa kanya, diba?
Binitawan niya naman ako ngayon. "You better be sure of that Vera, kasi to tell you... I'm so jealous of Jethro." sabi niya kaya nagtaka naman kung ano ang ibig niyang sabihin sa'kin.
"What?"
"Nagseselos ako sa kanya."
My eyes widened. "Bakit?" I'm so confused.
He sighed. "To correct you earlier. He is not weak, Vera. He is strong because he can confess his love for you and he even made it public. Kasi ako naduduwag eh. Hindi ko kaya yung ginagawa niya." sabi niya at ngumiti pa ito ng mapait.
What does he mean. Bakit parang ibang Kiel na yung kausap ko ngayon... napakaseryoso.
"May nagugustuhan kana ba Kiel?" tanong ko dito.
He nodded. "Oo naman, matagal na and I'm loving her secretly." bigla naman akong nagulat kasi he never told us about this thing. Never.
"W-who is she Kiel?" I asked pero parang kinakabahan na ako kung sino ba yung gusto niya.
"Do you really wanna know?"
I nodded. Napangiti naman siya. "Pwede bang manligaw..."
A/N: What do you think about Kiel guys?