#Unicode
သာယာလှပတဲ့နံနက်ခင်းလေးမှာ မင်းယွီအတွက်ကတော့ နာကျင်မှုတွေသာ အစားထိုးနေခဲ့တယ် …
" အာ့ … ကျွတ် … ကျွတ် "
အိပ်ယာမှနိုးနိုးချင်း မင်းယွီတစ်ယောက် ခါးပေါ်လက်လေးထောက်ရင်း ကြိုးစားကာ ထကြည့်ပေမဲ့ မအောင်မြင်ခဲ့ … နာကျင်နေတဲ့မျက်နှာက ဖုံးကွယ်၍မရနိုင်လောက်အောင် သိသာနေတာမို့ ဘေးနားမှာ ငြိမ်သက်စွာ လဲလျှောင်းနေတဲ့ ဖန်းဂူ အနည်းငယ် ပူပန်သွားပုံပင် …
နံနက်ခင်းရဲ့ရောင်နီက ပြတင်းပေါက်မှနေ ဖန်းဂူမျက်နှာထံဖြာကျလျှက် မျက်ဝန်းတွေက တောက်ပနေပြီး အကြည့်တွေက စူးရှထက်မြက်ကာ ယခင်က ခန့်ညားလွန်းတဲ့အသွင်ကို ဆောင်ယူထားမြဲ …
ညကအမှောင်ထုကြောင့် မျက်နှာကို သဲကွဲစွာမမြင်ခဲ့ရ၍ ယခုရှင်းလင်စွာမြင်တွေ့လိုက်ရတဲ့အခါ မင်းယွီရင်တွေ တလှပ်လှပ်နဲ့ မတည်မငြိမ်ဖြစ်လာခဲ့တယ် …
" ဟို … ဟို … ဘယ်အချိန်ကတည်းက နိုးနေတာလဲ "
အချိန်အတော်ကြာ အကြည့်တွေဆုံစေပြီးနောက် မင်းယွီပထမဆုံးစကားကို ပြောထွက်ခဲ့တယ် … သူ့ရဲ့အမူအယာကနည်းနည်းတော့ ရယ်စရာကောင်းနေလိမ့်မယ် … ဘာကြောင့်ဆို မင်းယွီဘဝမှာ ညကလောက် ရင်ဖိုစရာကောင်းတဲ့အချိန်မျိုး ကြုံတွေ့ဖူးခြင်းမရှိခဲ့တာမို့ … နောက်တစ်ခုက ညကလုပ်ရက်တွေကို ပြန်စဉ်းစားမိပြီး ရှက်စိတ်တွေပိုလာခြင်းကြောင့်ပင် …
" မကြာသေးဘူး … ခုလေးတင်မှနိုးတာ "
ဖန်းဂူရဲ့တည်ငြိမ်လှတဲ့အဖြေစကားကြားတော့မှ မင်းယွီစိတ်သက်သာယာရသွားတယ် … အကယ်၍ ဖန်းဂူသာ ညကအကြောင်းအစဖော်လာမယ်ဆို မင်းယွီအဝတ်မပါပဲ အခန်းထဲကနေပြေးထွက်မိလိမ့်မယ် …
ဖန်းဂူကလဲ အလိုက်သိစွာ စောင့်ကြည့်နေပြီး မင်းယွီအဆင်ပြေသွားတော့မှ အိပ်ယာပေါ်ကနေထကာ အဝတ်အစားတွေကို ပြန်ဝတ်ပြီးနောက် …
" မင်းနိုးလာတာစောသေးတယ် … အားရှိသွားအောင် ခနလောက် ထပ်အိပ်လိုက် … ကိုယ်နေ့လည်စာ ပြင်ခိုင်းထားပေးမယ် "
" မ မလိုပါဘူး … ခုကို ၁၁ ထိုးနေပြီ … ကျွန်တော်အိပ်ရေးဝပါပြီ "
ထပ်ပြီး မအိပ်ချင်တော့၍ လန်းဆန်းသွားစေရန် ရေမိုးချိုးဖို့ မင်းယွီ အိပ်ယာပေါ်မှထလိုက်ပေမဲ့ ထင်သလောက်လွယ်ကူမနေခဲ့ပေ …
ဒီလိုအခြေအနေမျိုးက ပထမဆုံးအကြိမ်မဟုတ်တော့၍ ထူးပြီးနာကျင်နေတာမျိုးမရှိပေမဲ့ ညကအချိန်တွေက တခြားနေ့တွေနဲ့မတူ၍ အိပ်ယာပေါ်ကနေထလာတဲ့မင်းယွီကို ဒူးများပင်ခွေယိုင်လဲသည်ထိ အားလျော့သွားစေတယ် … ထိုအရာကိုမြင်တော့ ဖန်းဂူ အချိန်မှီ လှမ်းထိမ်းပေးလိုက်တယ် …
သူ့ရဲ့လက်မောင်းတွေကြားက အားလျော့နေတဲ့မင်းယွီကို ကြည့်လိုက်ပြီး …
" မင်းရဲ့ကိုယ်က အားနည်းနေသေးတယ် … အိပ်ယာပေါ်မှာပဲနေ "
ကုတင်ပေါ် ပြန်တင်ပေးပြီးနောက် အဝတ်အစားလဲစေလိုက်တယ် … သို့ပေမဲ့ မင်းယွီ တစ်စုံတစ်ရာကို ဆိုးရိမ်ပူပန်နေဆဲပင် … မင်းယွီမျက်ဝန်းလေးတွေက တည်ငြိမ်လှတဲ့ ဖန်းဂူထံငေးကြည့်နေပြီးနောက် တိုးတိုးလေးမေးလိုက်တယ် …
" အဆင်ပြေရဲ့လား … ညကလို နာကျင်နေသေးလား "
ညက ဟော်မုန်းတွေဖောက်ပြန်မှုကြောင့် သာယာတဲ့ဆက်ဆံမှုကို ပြုလုပ်ပေမဲ့ ဖန်းဂူထံက နာကျင်မှုအငွှေ့အသက်တွေကို မင်းယွီခံစားမိနေ၍ မေးလိုက်ခြင်းပင် … အယ်ဖာတစ်ယောက်က အိုမီဂါထက် ခွန်အားကြီးတယ်ဆိုပေမဲ့ သူတို့ကို အနိုင်ယူနိုင်တဲ့အရာကလဲ ဟော်မုန်းပါပဲ … ဖန်းဂူသာ လိုအပ်တဲ့အိုမီဂါဟော်မုန်းအလုံအလောက်မရရှိခဲ့ရင် နာကျင်မှုက ပိုလို့သာ တိုးလာလိမ့်မယ် … ထိုသို့မေးလာတော့ ဖန်းဂူမပြုံးပဲမနေနိုင် …
တကယ်နာကျင်နေတဲ့သူကဘယ်သူလဲ … ဒီအရူးလေးကတော့ …
" ကိုယ်အဆင်ပြေပါတယ် … ညကမင်းဆေးကုပေးတာ တကယ်ထိရောက်တယ် … ခုကိုယ့်မှာ အားတွေပိုပြီးပြည့်လာပြီး … အဲ့ဒါ မင်းရဲ့ကျေးဇူးတွေပဲ "
ဖန်းဂူအဖြေစကားကြားတော့ မင်းယွီနာကျင်ရကျိုးနပ်ပြီမို့ ကြေနပ်သွားလေတယ် … သူ့ရဲ့အရှေ့က အပြုံးတွေနဲ့တောက်ပနေတဲ့ လူကြီးကိုငေးကြည့်ရင်း မင်းယွီ ရင်ဘက်ထဲ ကိန်းအောင်းနေတဲ့ အနာဂတ်အတွက် စဉ်စားမိတာတွေတရိတ်ရိတ်ပေါ်လာခဲ့တယ် …
ဒီအပြုံးတွေသာအနာဂတ်ထိ ထည်ရှိနေခဲ့ရင် ဒီအခြေအနေလေးကိုသာ ဆက်ပြီး ထိန်းထားနိုင်ရင် ဖန်းဂူရော သူရော ငတ်မွတ်နေခဲ့တဲ့ နွေးထွေးတဲ့မိသားစုဆိုတဲ့ ဘဝလေးကိုပိုင်ဆိုင်နိုင်မှာလား … ?
လူသတ်တာတွေ စစ်ပွဲတွေ လက်နတ်ထုတ်တာတွေ ဆေးဝါးဖော်စပ်တာတွေ မှောင်ခိုလုပ်ကိုင်တာတွေ ရှင်းရှင်းပြောရရင်း အမှောင်နဲ့ပတ်သပ်တဲ့အရာအားလုံးကို စွန်းလွှတ်လိုက်မယ်ဆိုရင် ဒီမိသားစုလေးက မင်းယွီစိတ်ကူးထဲကအတိုင်း ပျော်ရွှင်ရလိမ့်မည်ဟု တွေးထင်မိတယ် … အကယ်၍များ ဖန်းဂူသာ Lion ဆိုတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်ကို မိသားစုအတွက် စွန့်လွှတ်လိုက်မယ်ဆိုရင် …
အပြုံးလေးကိုငေးကြည့်နေရင်း စိတ်တွေထွေပြားနေခိုက် ဖန်းဂူသူ့ကိုကျောခိုင်းကာ လှည့်ထွက်သွားတော့မည်ကိုမြင်လိုက်ရတော့ မင်းယွီတစ်ကိုယ်လုံးထူပူသွားလေတယ် …
မသွားပါနဲ့ … အပြုံးလေးတွေပျောက်ကွယ်မသွားပါနဲ့ … အရင်လို ပုံစံမျိုး ပြန်ဖြစ်မသွားပါနဲ့ ရှန်ဖန်းဂူ …
" မင်း ဘာဖြစ်သွားတာလဲ … ဘယ်နားကနာနေလို့လဲ "
မင်းယွီအတွေးတွေကြား ရောထွေးနေရင်း လက်လှမ်းကာ ဖန်းဂူခါးအား ဆွဲဖက်ပြီး ဗိုက်ပေါ်မျက်နှာကိုနှစ်ထားလေတယ် … ဒါကြောင့်မို့ မင်းယွီဘာဖြစ်နေလဲဆိုတာ မမြင်နိုင်၍ ဖန်းဂူ ထူပူသွားကာ မေးလိုက်ခြင်းပင် …
မင်းယွီထံက အဖြေစကားမကြားရ … အဲ့ဒိအစား မင်းယွီအသက်ရှူလိုက်တိုင်း ပူနွေးနွေးလေငွှေ့တွေက ဖန်းဂူဗိုက်သားကိုထိခပ်နေတာကြောင့် နွေးထွေးတယ်လို့ ခံစားနေရတယ် … သူ့ရဲ့လက်နဲ့ မင်းယွီရဲ့ ဝါညစ်ညစ်ဆံသားနုနုလေးတွေကို ထိုးဖွနေရင်း ဖန်းဂူ ပြန်ပြီးတင်းတင်လေး ဖက်ထားလိုက်တယ် …
သူ့ကိုတွယ်ကပ်နေတဲ့ ကြောင်လေးတစ်ကောင်ရဲ့ နူးညံ့လှတဲ့အပြုအမူတွေအောက်မှာ ဖန်းဂူရဲ့ကြမ်းတမ်းလှတဲ့ နှလုံးသားတစ်စုံက အဆုံးမရှိ အရည်ပျော်လို့သွားလေပြီ … ဒါဟာ သူ့တစ်ဘဝလုံးမှာ ပထမဆုံးသော အချစ်ဖြင့်ရှုံးနိမ့်ခြင်းပါပဲ …
" မသွားပါနဲ့ … ကျွန်တော် … ကျွန်တော် ဒီတိုင်းလေး ခနနေချင်တယ် "
ဖန်းဂူတိတ်ဆိတ်သွားကာ မင်းယွီခေါင်းလေးကို ဖွဖွလေးကိုင်ရင်း နေရာ၌ပင် ငြိမ်သပ်စွာ ရပ်နေလိုက်တယ် … သူ့ကိုယ်ကို တင်းကြပ်စွာဖက်ထားတဲ့ မင်းယွီအား ငုံ့ကြည့်လျှက် …
" ကိုယ်ထားသွားမှာ ဒီလောက်တောင်ကြောက်ရလား "
" အင်း "
" ကို့ကို အဲ့လောက်တောင်ပဲ ကြိုက်တာလား "
မင်းယွီထံမှ ခနကြာတိတ်ဆိတ်နေပြီးမှာ အဖြေစကား ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ် …
" အင်း "
ဖန်းဂူလွန်စွာကျေနပ်နေပြီး ထိုစကားကိုသာ ထပ်ခါတလဲလဲမေးနေလေတော့တယ် …
" ထပ်ပြောပါအုံး … ကိုယ့်ကိုကြိုက်တယ်လို့ "
မင်းယွီမျက်နှာကိုမဖော်သေး … ဖန်းဂူကိုဖက်ထားရင်းနဲ့ပင် အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ပြန်ဖြေလိုက်တယ် …
" ကျွန်တော် ခများကိုကြိုက်တယ် "
ဖန်းဂူမျက်ဝန်းတွေကတောက်ပလျှက် ဆက်ပြီးမမေးပဲမနေနိုင် …
" ဘယ်လောက်တောင်ကြိုက်တာလဲ … နေ့ဘက်ကိုကြိုက်တာလားညဘက်လား "
" အချိန်တိုင်းပဲ "
" ဟား … ကို့ကိုအချိန်တိုင်းကြိုက်တဲ့မင်းကို ကိုယ်အချိန်တိုင်း ဆုပေးမှာပေါ့ … ဘယ်လိုဆုမျိုးလိုချင်လဲ "
ထိုစကားကြားတော့ မင်းယွီလက်တွေ ပို၍တင်းကြပ်လာပြီး သူရဲ့အသံက လေးနက်စွာဖြင့် ပြောလာခဲ့တယ် …
" ကျွန်တော့ကို ဖက်ထားပေးပါ … သားလေးကိုစောင့်ရှောက်ပေးပါ "
" ဟား … ဟုတ်ပါပြီဗျာ "
ဒီလိုလေးပဲရယ်နေပေးပါ … အရင်ကပုံစံမျိုး ထပ်ဖြစ်မသွားရင်ရပါပြီ … ခများလက်တွေနဲ့ကျွန်တော့ကိုပဲဖက်ထားပေးပါ သားလေးကိုပဲ စောင့်ရှောက်ပေးပါ … ခများလက်ကိုထပ်ပြီး သွေးမစွန်းစေရဘူး …
ဖန်းဂူက မင်းယွီအဆင်ပြေမနေမှန်းသိတာမို့ အသာအယာပွေ့ချီပြီး မျက်နှာသစ်ဖို့ကို ကူညီပေးတယ် … လမ်းလျှောက်ဖို့အတွက်က အဆင်ပြေပေမဲ့ ဖန်းဂူလက်မောင်းကြားမှာနေရတာက သက်သောင့်သက်သာရှိတာမို့ မင်းယွီငြိမ်သက်စွာပင် သန့်စင်ပေးမှုကို ခံယူလိုက်တယ် … အားလုံးပြီးစီးသွားတော့ မင်းယွီကို ကုတင်ပေါ် ပြန်တင်ပေးပြီး အနောက်သို့မှီပြီး ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ် …
ဖန်းဂူရဲ့စိတ်ရှည်ဂရုစိုက်မှုတွေအောက်မှာ မင်းယွီအသားကျနေပြီဖြစ်၍ ငြိမ်သက်စွာ လုပ်ဆောင်မှုတိုင်းကို ခံယူနေပေမဲ့ နောက်ဆုံး ဖန်းဂူထွက်သွားမည်လုပ်တော့ ဖန်းဂူလက်ကို တင်းကြပ်စွာ ဆွဲထားလေတော့တယ် …
" ဘယ်ကိုသွားမလို့လဲ "
ဒီနေ့ ထူးထူးခြားခြား အနားကမခွာနိုင် တွယ်ကပ်နေတဲ့ ယုန်ငယ်လေးကို ဖန်းဂူအသဲမယားပဲမနေနိုင် … မင်းယွီလက်လေးကို ပြန်ပြီးဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး လက်ဖမိုးလေးကို ဖွဖွလေး အနမ်းပေးလိုက်တယ် … ပြီးနောက် ခေါင်းလေးကို ဖွဖွလေးပုတ်လိုက်ပြီး …
" ညကပင်ပန်းထားတော့ ဗိုက်ဆာနေရောပေါ့ … ကိုယ်နေ့လည်စာပြင်ပြီးယူလာခဲ့မယ် … နာရီဝက်လောက်ပဲစောင့်နေပေး … ကိုယ်ချက်ချင်းပြန်လာခဲ့မယ် "
မင်းယွီ အခန်းထဲကနေ ထွက်သွားတဲ့ ဖန်ဂူကျောပြင်လေးကို ငေးကြည့်နေပြီးနောက် ဖွဖွလေးနမ်းသွားတဲ့ သူ့ရဲ့လက်ဖမိုးလေးကို ကြည့်ရင်း အတွေးများစွာနဲ့ ကျန်ရစ်နေခဲ့လေတော့တယ် …
ယခင်က ကြမ်းတမ်းလှတဲ့လူကြီးရဲ့ နူးညံ့တဲ့အပြုအမူတွေက မင်းယွီရဲ့ စိုးရိမ်ကြောင့်ကြမှုတွေကို ဘယ်စီးဘယ်ဝယ် ထွက်ပြေးစေလဲမသိ ယုံကြည်မှုတွေကိုသာ တိုးပွားလာစေခဲ့တယ် …
တဖက်တွင်တော့ …
ချူးရှန့်အရေးတကြီးအပြင်ထွက်သွားပြီးနောက် နာရီအနည်းငယ်အကြာတွင်ပြန်ရောက်လာခဲ့တယ် … သူ့ပုံစံကရေးကြီးသုတ်ပြာနဲ့ … ရှန်ဝေက မူမမှန်ကြောင်း သတိပြုမိတာမို့ ချူးရှန့်အနား ချဉ်းကပ်လိုက်ပြီး …
" အကို … အရေးကြီးတဲ့သတင်းတစ်ခုခုရခဲ့လို့လား "
ချူးရှန့် လက်ထဲမှာလဲ ဖုန်းကို တင်းကြပ်စွာကိုင်ထားလျှက် ရှန်ဝေအမေးကိုမကြားပဲ ငေးမှိုင်လျှက် အတွေးလွန်နေပုံပင် …
" အကို … ချူးကော "
ရှန်ဝေအော်ခေါ်လိုက်မှ ချူးရှန့်အသိပြန်ဝင်လာပြီး …
" ဟမ် … အာ … ရှန်ဝေ … ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ "
ရှန်ဝေက ချူးရှန့်အနား ဖြေးဖြေးခြင်းတိုးကပ်လိုက်ပြီး …
" ဧကန်တ … အကိုမဟုတ်တာ တစ်ခုခုလုပ်လာတာလား "
" မင်း … မင်းဘာတွေပြောနေတာလဲ "
" ကျွန်တော်ကစတာပါ "
ချူးရှန့် သူ့အားလိုက်နှောက်ယှက်နေတဲ့ ရှန်ဝေကို လစ်လျှူရှုလိုက်ပြီး မီးဖိုချောင်ထဲဝင်သွားကာ ချက်ထားတဲ့စားစရာတွေကို ပြင်ဆင်နေလိုက်တယ် … ရှန်ဝေကလဲအလျော့မပေးပဲ ချူးရှန့်နောက်ကတဖွားမှမခွာပေ …
" အကိုဘာဖြစ်လာလဲပြောပြမှ ကျွန်တော်သိမှာပေါ့ "
" မင်းသိစရာမလိုဘူး "
" အကိုက ကျွန်တော့ရဲ့ဆရာလေ … ကို့တပည့်လေးကို အဖက်မလုပ်တော့ဘူးလား "
တတွတ်တွတ်မဖြေမခြင်းမေးနေတဲ့ရှန်ဝေကြောင့် ချူးရှန့်သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး …
" ဒါကသခင်လေးရဲ့ကိစ္စ … ငါနဲ့မင်းနဲ့မဆိုင်သလို ဝင်ပါလို့လဲမရဘူး "
" သခင်ဖန်းဂူလား … သူဘာဖြစ်လို့လဲ … သူ့ကိစ္စကဘာကြောင့်မဆိုင်ရတာလဲ … မင်းယွီကကျွန်တော့သူငယ်ချင်း … အကိုကသူ့ရဲ့လက်ရုံးပဲလေ "
" အင်း … အဲ့ဒါကမှန်ပေမဲ့ ခုဟာက အမွေကိစ္စ "
" အမွေကိစ္စ … ရှန်ဟွှာနဲ့ပတ်သပ်တာလား "
" ဟုတ်တယ် … ခုသခင်လေးရဲ့ညီရှုမန်းပြန်ရောက်လာပြီး … ရှန်ဟွှာရဲ့ ဥက္ကဌနေရာကို ယာယီလုပ်ဆောင်နေတယ်လို့ ယာရှာထံကနေသတင်းရလာတယ် …
သူမပြောကြားချက်အရ အလင်းလောကက ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကို ရှုမန်းက ပိုင်ဆိုင်ချင်နေပုံပဲ … သူသာအားလုံးကိုစည်းရုံးပြီး သခင်လေးနေရာကိုရသွားရင် ထပ်ပြီး သခင်လေး အမှောင်ကိုရောက်သွားလိမ့်မယ် …
ဒါကြောင့် ငါတို့ဒီမှာဆက်နေနေတာထက် အမြန်ဆုံး ပြန်မှဖြစ်တော့မယ် "
ရှန်ဝေအနည်းငယ်တိတ်ဆိတ်နေပြီးနောက် တစ်စုံတစ်ရာကို သတိရသွားပုံပင် …
" ရှုမန်းက အလွဲသုံးစားမှုနဲ့ထောင်ကျနေတာမဟုတ်ဘူးလား "
" ဟုတ်တယ် … လွန်ခဲ့တဲ့ ၃ နှစ်က ထောင်ကျနေခဲ့တာ "
" ထူးဆန်းလိုက်တာ … နာမည်ပျက်ရှိပြီးသားလူတစ်ယောက်က ထပ်ပြီးအောင်မြင်နိုင်မယ်လို့ထင်မထားဘူး "
" သူကဘယ်သူ့သွေးလဲ … ရှန်ဟွှာပဲလေ … သူ့ရဲ့နာမည်ပျက်ထက် သူ့ရဲ့သွေးသားကပိုအရေးကြီးတယ် "
ချူးရှန့်က သက်ပြင်းဖွဖွချလိုက်ရင်း …
" နဂိုကမှ ရှန်ဟွှာက ဆက်ခံသူကို အရေးတကြီးလိုအပ်နေတာ … ခုသခင်လေးက ထွက်ပြေးလာတော့ ရှုမန်းကနေရာအသာလေးရသွားသာမဆန်းပါဘူး …
ဒါပေမဲ့ သူနေရာကိုအတည်အမြဲမရသေးခင် သခင်လေးပြန်မှဖြစ်မယ် … မဟုတ်ရင် သခင်လေးရော မျိုဆက်ကိုရော ရှုမန်းအနိုင်ယူဖို့ အချိန်ပိုရသွားနိုင်တယ် …
သခင်လေးကို လွယ်လွယ်နဲ့မတိုက်ခိုက်နိုင်ဘူးဆိုပေမဲ့ မင်းယွီနဲ့လုယီလေးရှိလာပြီဆိုတော့ အရင်လိုပေါ့စနေလို့မဖြစ်တော့ဘူး "
' ဒုံး '
ထိုစဉ် တံခါးဖွင့်သံနဲ့အတူ ခြေလှမ်းကျဲကြီးတွေနဲ့ ဖန်းဂူအခန်းလေးထဲလျှောက်လာတယ် … သူ့ရဲ့ပုံစံကတည်ငြိမ်နေပြီး ချူးရှန့်တို့ပြောစကားတွေကို နားစွန်နားဖြား ကြားသွားပုံပင် … သူ့ရဲ့အကြည့်တွေက လေးနက်စွာဖြင့် ချူးရှန့်အား မေးလာခဲ့တယ် …
" ဘယ်သူကငါ့မိသားစုကို ထိခိုက်စေမှာလဲ … ငါသူတို့ကို သတ်ပြစ်မယ် "
" သ … သခင်လေး … ဘယ်ချိန်ကရောက်နေတာလဲ "
" ငါရောက်လာတာမကြာသေးပေမဲ့ မင်းရှန်ဟွှာအကြောင်းပြောနေတာကိုငါကြားလိုက်တယ် … အရေးကြီးတဲ့ကိစ္စကို ငါ့ကိုမတင်ပြပဲ မင်းကဘာကိစ္စမဆိုင်တဲ့သူကိုသွားရှင်းပြနေတာလဲ … မင်းက ငါသိတဲ့ချူးရှန့်မှ ဟုတ်ရဲ့လား "
ဖန်းဂူရဲ့ဟိန်းဟောက်မှုကြောင့် ချူးရှန့်လန့်သွားပြီး အပြစ်ကျူးလွန်မိသွားသည့်နယ် ဦးညွှတ်လျှက် ကပြာကယာတောင်းပန်ရှာတယ် …
" ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်သခင်လေး … ဒါပေမဲ့ ရှန်ဝေကအပြင်လူမဟုတ်ပါဘူး … ဒီကိစ္စကိုလဲ ခုပဲသခင်လေးကို တင်ပြမို့ပါပဲ …
ဒါပေမဲ့ သခင်လေးနိုးနေမှန်းမသိလိုက်လို့ပါ … သခင်လေးပင်ပန်းပြီး ခုချိန်ထိ အိပ်နေဦးမယ်ထင်ထားတာ … နှောက်ယှက်မိမှာဆိုးလို့ လာမပြောသေးတာ "
ဖန်းဂူက မျက်ခုံးကြုတ်ထားလျှက် …
" မင်းသူ့ကို ယုံလား "
" ရှန်ဝေလား … သူကလူကောင်းတစ်ယောက်ပါ … အကယ်၍ သူသာ ရှန်ဟွှာနဲ့သခင်လေးအပေါ်သစ္စာဖောက်တစ်ယောက်ဆိုရင် သခင်အရှေ့မှာပဲ ကျွန်တော့လက်နဲ့သတ်မှာမို့ မပူပါနဲ့ "
" ကောင်းပြီ … သူ့ကြောင့် ငါ့မိသားစုထိခိုက်မယ်ဆိုရင် မင်းသတ်တာကိုမစောင့်ဘူး … ငါကိုယ်တိုင်သတ်ပြစ်မယ် "
ဖန်းဂူက ချူးရှန့် ရှန်ဝေအပေါ်ယုံကြည်နေတာမြင်ရတော့ ရှန်ဝေကိုကြည့်ကာအကဲခပ်လိုက်တယ် … ရှန်ဟွှာအကြောင်းသိနေတာတောင် သူ့ကိုသတ်ဖို့ထိ ချိန်းခြောက်နေတာတောင်မှ ရှန်ဝေပုံစံက စိတ်လှုပ်ရှားခြင်း ထူးဆန်းတဲ့အမူအယာတစ်စုံတစ်ရာမရှိ လွန်စွာတည်ငြိမ်နေတာမို့ သူ့ရဲ့မျက်နှာက ဖတ်ရခက်လှတယ် … လူအကဲခပ်တော်တဲ့ ဖန်းဂူတောင် ရှန်ဝေခံစားချက်ကိုမဖတ်နိုင်ဘူး … ဒါမှမဟုတ်လဲ ရှန်ဝေက ချူးရှန့်ထင်သလို သစ္စာရှိတဲ့လက်ထောက်တစ်ယောက်ဖြစ်နေတာကြောင့်လား …
ဖန်းဂူက လူတွေနဲ့ပတ်သပ်ရင် ရှည်ရှည်ဝေးဝေးတွေမနေတတ်သလို သူယုံကြည်လို့ရမယ် မထင်တဲ့လူဆို သတ်ပြစ်လိုက်တာမို့ ခုရှန်ဝေကိုလဲ ခေါင်းစားခံပြီး အကဲခပ်နေမှုကို ရပ်တန့်လိုက်တယ် … ပြီးတော့ ချူးရှန့်ရဲ့တင်ပြမှုကို ဆက်လက်နားထောင်နေလိုက်တယ် …
" မနက်က ကျွန်တော် ရွာသားတစ်ယောက်နဲ့ သခင်လေးတို့နိုးလာရင်ဟင်းချိုသောက်ဖို့ လတ်ဆတ်တဲ့အရွက်ခူးမယ်ဆိုပြီး ရွာထိပ်က လယ်ကွင်းရှိတဲ့နေရာသွားခဲ့တယ် …
ထုံးဆန်အတိုင်း လုယီလေးကလိုက်ခဲ့ဖို့ပူဆာနေတာမလို့ ကျွန်ခေါ်သွားပြီးအပျင်းပြေကစားဖို့ ကျွန်တော့လက်ကိုင်ဖုန်းလေးပေးထားခဲ့တယ် … လယ်ကွင်းထဲမှာ ဂိုယောင်းတို့နဲ့တွေ့ပြီး လုယီလေးကနေခဲ့ချင်တယ်ဆိုလို့ ကျွန်တော်ထားခဲ့ပြီး အိပ်ပြန်ဟင်းလာချက်နေချိန် ရွာသားတစ်ယောက်အလောတကြီးပြေးလာတယ် …
သူပြောတာက ကျွန်တော့လက်ကိုင်ဖုန်းက တုန်နေတယ်တဲ့ … ဒီရောက်ကတည်းက လိုင်းမမိလို့အဆက်အသွယ်ပျက်နေတာ … ကျွန်တော်အပြေးလေးသွားကြည့်တော့ ဖုန်းတစ်ကောဝင်နေတယ် … အဲ့ဒါ ယာရှာဆီက "
" ယာရှာ … သူမကအရေးမကြီးရင် ဖုန်းခေါ်မဲ့သူစားမျိုးမဟုတ်ပါဘူး "
" ဟုတ်ပါတယ် .… ကျွန်တော် ဟိုတစ်ခါသွားကတည်းက သူ့ကိုရှန်ဟွှာကိုသေချာစောင့်ရှောက်ပေးပြီး သတင်းတွေအဆက်မပြတ်စာနဲ့ပေးဖို့ပြောထားတာ … ကျွန်တော်ပြန်ခေါ်လိုက်တော့ သူပြောတာက ခုရှန်ဟွှာကိုသခင်ရှုမန်းပြန်ရောက်နေပြီတဲ့ "
ဖန်းဂူမျက်နှာမဲမှောင်လျှက် …
" ရှုမန်း … အဲ့ကောင် ပြန်လာရဲသေးတယ်ပေါ့ "
" ဟုတ်တယ် … သူပြန်လာယုံမကပဲ လုပ်ငန်းတွေကိုပါ ယာယီဦးဆောင်နေတယ်လို့ပြောတယ် "
" ဟက် … ဒီခွေးကောင်က သူကိုယ်တိုင်မီးထဲခုန်ဆင်းပြီးမှ ပူတယ်ဆိုပြီးပြန်တက်လာချင်နေတယ်ပေါ့လေ … မင်းကိုအဝီစိရောက်အောင် ငါကိုယ်တိုင်ကန်မချရသေးလို့ပြန်တက်လာတာလား … ရှန်ဟွှာက ပြန်လာချင်တိုင်းလာလို့ရမဲ့နေရာလို့ ထင်နေတာလား "
" သခင်လေး စိတ်လျော့ပါ … ခု … ခုအခြေအနေက သူကအတင်းနေရာလုတာမဟုတ်ပဲ သခင်ကြီးကိုယ်တိုင်က ပေးလိုက်တာလို့ပြောတယ် "
" ဘာ "
ဖန်းဂူဒေါသကိုသိနေတဲ့ ချူးရှန့်က ဒေါသမပေါက်ကွဲခင် စကားနဲ့အလျှင်အပြန်ထိန်းလိုက်ရတယ် …
" သ … သခင်ကြီးက နေရာပေးတယ်လို့တော့မဟုတ်ပါဘူး … သခင်လေးသာပြန်လာရင် သူကအလိုလိုနေရာပြန်ပျောက်သွားမှာပါ …
သခင်ကြီးက အရာအားလုံးကိုသခင်အပိုင်လို့ပြောပြီးပြီပဲ … ရှန်ဟွှာက သခင်ဖန်းဂူအပိုင်ပါ … သခင်ရှုမန်းဘယ်လောက်ပဲနေရာရနေပါစေ အချိန်တန်ရင်အပြင်ပြန်ရောက်မှာ "
ဖန်းဂူပုံစံကလေးနက်စွာဖြင့် ခန့်မှန်းရခက်လှတယ် …
" အဖိုးကဘာသဘောနဲ့သစ္စာဖောက်ကို အိမ်ပြန်လာခွင့်ပြုတာလဲ … ငါမရှိရင်တောင် အဖေကဒါလေးတောင်မဦးဆောင်နိုင်တော့ဘူးလား "
" ကျွန်တော့အထင် သခင်ကူးမန်မှာလဲ အလုပ်တွေရှုတ်နေတယ် … သခင်မကလဲ မိန်းမသားဆိုတော့ အရာအားလုံးကိုလိုက်ပြီး ကြီးကြပ်ရတာပင်ပန်းနေမှာ … သခင်ကြီးကအသက်ကြီးလာတော့ နောက်ဖေးကအိမ်ငယ်လေးမှာပဲအချိန်တိုင်းသွားနေပြီး ကြည့်ရတာ လုပ်ငန်းတွေအပေါ်အာရုံရတော့မယ်မထင်ဘူး …
ခုသခင်လေးသာအိမ်တော်ကိုပြန်သွားရင် သခင်ရှုမန်းအလိုလိုနေရာပျောက်သွားမှာပါ … ပြီးတော့ လုယီလေးကိုလဲ တွေ့ချင်နေကြတယ်လို့ပြောတယ် … သူတို့လုယီလေးကိုတွေ့ရင် ဘယ်လောက်ပျော်လိုက်ကြမလဲ "
" အင်း … မင်းပြောသလိုလုပ်တာပေါ့ … အိမ်တော်ကိုပြန်ဖို့ စီစဉ်ထားလိုက် … ငါမင်းယွီကိုဖြောင့်ဖျကြည့်လိုက်မယ် … သူကြည်ဖြူမှ ငါအိမ်ပြန်မယ် "
" ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်လေး "
" ခုနေ့လည်စာပြင်လိုက် … ငါမင်းယွီအတွက်ယူသွားရမယ် …
အော် … ဒါနဲ့ … သားလေးဘယ်မှာလဲ … အစာရောစားပြီးပြီလား "
" ပြီးပါပြီ … ကျွန်တော်နဲ့ပြန်လာပြီးကတည်းက YiYi လေး သူ့ပါပါးကိုအတင်းတွေ့ချင်တယ်လုပ်နေလို့ ရှုယွမ်ကူညီပြီးခေါ်သွားပေးတယ် "
" ကောင်းပြီ … ခုသားလေးကိုကြည့်ထိန်းပေးထား … မင်းယွီပင်ပန်နေသေးတော့နှောက်ယှက်လို့မဖြစ်ဘူး … သူအနားယူပြီးမှ သားလေးကိုအခန်းထဲပေးဝင်မယ် "
" စိတ်ချပါ … ခုပဲမင်းယွီအတွက် စားစရာတွေပြင်လိုက်ပါ့မယ် "
တစ်ခနကြာတော့ စားစရာဗန်းကိုကိုင်ပြီး ဖန်းဂူ မင်းယွီအခန်းလေးထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့တယ် … မင်းယွီစားတာအနှောက်အယှက်ဖြစ်မှာဆိုး၍ ပြီးမှအိမ်ပြန်ဖို့ကိုပြောဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် …
" ဗိုက်ဝပြီလား … စာတာနည်းလိုက်တာ "
" ကျွန်တော်စားပါတယ် … ယူလာတာကများလွန်းနေတာ "
" ဟုတ်ပါပြီ … ဒါဆိုပြန်နားလိုက် … မင်းသောက်ဖို့ ရေယူလာပေးမယ် "
စားသောက်ပြီးသွားတော့ ဖန်းဂူ မင်းယွီဘေးနားကမခွာပဲ ကုတင်ပေါ်တက်ထိုင်လိုက်တယ် … သူ့ရဲ့လက်မောင်းပေါ်ကို မင်းယွီကို မှီထားစေပြီး ပွေ့ဖက်ထားလျှက် …
" ကိုယ်တို့ အိမ်ပြန်ကြရင်ကောင်းမလားလို့ "
" ဟင် … မြို့တော်ကိုပြန်ချင်လို့လား … အရေးကြီးကိစ္စပေါ်လာလို့လား "
" ကို့အတွက်က ကိစ္စမရှိပါဘူး … မင်းနေချင်သေးလဲအဆင်ပြေတယ် … ဒီရွာလေးကိုရောက်သာတစ်လတောင်ကြော်ပြီဆိုတော့ မင်းပြန်ချင်နေပြီလားမေးကြည့်တာ "
မင်းယွီက ဖန်းဂူလက်မောင်းပေါ်မှီထားလျှက် ဘေးနားကပြတင်းပေါက်ကနေ လှမ်းမြင်နေရတဲ့တောင်တန်းကြီးကို ငေးကြည့်ရင်း …
" ဟုတ်သားပဲ … တစ်လကျော်သွားပြီ … မကြာသလိုပဲနော် … အားလုံးနဲ့မိသားစုလိုရင်းနီးနေမှခွဲခွာရမယ်ဆိုတော့ ဝမ်းနည်းစရာပဲ "
" မင်းမပြန်ချင်သေးရင်လဲ ဆက်နေလို့ရတယ် "
" အဲ့လိုလဲဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ … ဒီမှာနေတာကစိတ်ကြည်နူးရပေမဲ့ တစ်ဖက်ကကြည့်ရင် ပုန်းရှောင်နေတာနဲ့တူနေတယ် …
ကျွန်တော်တို့ရင်ဆိုင်ရမဲ့အရာတွေအများကြီးရှိသေးတယ် … အချိန်ဆွဲနေတာက ကောင်းတဲ့အရာမဟုတ်ဘူး … ပြီးတော့ ရှန်သခင်လေးက အလုပ်တွေရှိသေးတယ်မဟုတ်လား … ကျွန်တော်တို့ အလုပ်တွေကိုပြစ်ထားမိတာကြာနေပြီ … ခုဆိုဘာတွေများဖြစ်နေပြီလဲ … ဟိုလူတွေရော … "
" ကိုယ်ဘယ်သူလဲမေ့သွားပြီလား … အဲ့မြေခွေးအဖွဲ့ကိုအဲ့နေ့ကတည်းကရှင်းပြီးသွားပြီ … အလုပ်ကလဲကြီးကြပ်မဲ့သူရှိနေတာမို့ပူစရာမလိုဘူး … အဓိကက မင်းစိတ်ကျေနပ်စေဖို့ပဲ … မင်းမပြန်ချင်ရင်ပြန်စရာမလိုဘူး "
" ဒါပေမဲ့ ရှန်ဟွှာက … "
" ကို့အတွက်ပူနေတာဆိုရင် ပူမနေနဲ့တော့ … ကိုယ်အားလုံးကိုပိုင်ဆိုင်ခဲ့ပြီးပြီ … ခုပိုင်ဆိုင်နေတဲ့ ပျော်ရွှင်မှုလေးကိုဆက်ပြီးရရှိဖို့အတွက် အရင်ကပိုင်ဆိုင်ခဲ့ဖူးတဲ့အရာတွေနဲ့လဲရမယ်ဆိုရင်တောင် အဲ့ဒါတွေအားလုံးနဲ့ ဒီပျော်ရွှင်မှုကိုလဲနိုင်တယ် "
" တကယ်ပဲလား … ကျွန်တော့အတွက်နဲ့ အားလုံးကိုလဲနိုင်တယ်ပေါ့ "
" အင်း … ဘယ်အရာနဲ့ဖြစ်ဖြစ် မင်းပျော်ရွှင်မယ်ဆို လဲနိုင်တယ် "
" ဒါဆို Lion နဲ့ရော "
မင်းယွီရဲ့စကားကြောင့် ဖန်းဂူတိတ်ဆိတ်သွားပေမဲ့ မင်းယွီကလဲအလျော့မပေး … သူအကြားချင်ဆုံးအဖြေစကားကိုကြားရဖို့ ထပ်မံရှင်းလင်းစွာမေးလိုက်တယ် …
" Lion ဘဝကိုစွန်လွှတ်လိုက်ရင် ကျွန်တော်ပျော်ရွှင်မယ်ဆိုရင် Lion ကိုစွန့်လွှတ်မှာလား "
ဖန်းဂူသူ့ရဲ့လက်မောင်းကြားကနေ သူ့အား မျှော်လင့်ချက်ကြီးမားတဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတဲ့ မင်းယွီကိုငေးကြည့်နေရင်း ဒီတောင်းဆိုချက်ကိုဖြေကြားဖို့ သူ့စိတ်ကိုပြန်ပြီးစမ်းစစ်လိုက်တယ် …
ဖန်းဂူဆိုတဲ့သူလိုလူက စကားကိုလွယ်လွယ်မပြောတတ်သလို ပြောပြီးသားစကားကိုလဲ တာဝန်ယူတတ်တဲ့သူမျိုး … ဒါကြောင့် သူ့ရဲ့ဘဝနဲ့ဆိုင်တဲ့ ဒီတောင်းဆိုမှုကို မတွန့်မဆုတ်ပဲဖြေဖို့က သူ့အတွက်ခက်ခဲနေတယ် …
မင်းယွီကလဲ အရေးကြီးတဲ့အဖြေမို့ ချက်ချင်းဖြေတာထက် လေးနက်စွာတွေးပြီး စိတ်ရင်းမှန်နဲ့ပြန်ဖြေတာကိုလိုချင်တာမို့ စိတ်ရှည်စွာပင်စောင့်နေတယ် …
တိုက်ခိုက်ချင်းဆိုတာ ဖန်းဂူရဲ့ဘဝ ဖန်းဂူရဲ့ဇာတိရပ်တစ်ခုလိုပဲ မွေးဖွားကတည်းက တိုက်ပွဲတွေနဲ့စတင်လာခဲ့သူ … လက်နတ်ဆိုတာ သူ့ရဲ့ကစားစရာတစ်ခုဆိုလဲမမှားဘူး … အားလုံးရဲ့လေးစားမှုခံရဖို့က သူ့ရဲ့အိမ်မက်ပဲ … နေရာတစ်ခုရဖို့ အသက်များစွာကိုစတေးပြီး မျက်ရည်များစွာ သွေးချွေးများစွာကိုချနင်းပြီး မာန်အပြည့်နဲ့ သနာညှာသာမှုမရှိလျှောက်လှမ်းလာခဲ့ပြီးပြီ … ခင်္သြေံတစ်ကောင်လို အားအင်ပြည့်ဖို့ နာကျင်မှုများစွာကိုသည်းခံခဲ့ရတယ် …
ခုအားလုံးပြီးပြည့်စုံသွားပေမဲ့ သူ့ရဲ့အသက် ၃၀ ကျော်မှ သူလိုကြမ်းတမ်းရက်ဆက်သူတစ်ယောက်ကို ကံတရားကြီးက နူးညံ့တဲ့အချစ်ဆိုတာနဲ့တွေ့ဆုံဖို့အကြောင်းဖန်လာခဲ့တယ် … အဲ့ဒါအပြင် ပျော်ရွှင်စရာမိသားစုလေးပါအစစ်ပါလာသေးတယ် …
ဟား … ဘယ်လောက်တောင်ရယ်စရာကောက်လိုက်သလဲ … မာကျောတဲ့ကျောက်တုံးကို ထုထည်မရှိတဲ့ရေကတိုက်စားသွားတာကိုမြင်ဖူးလား … ပင်လယ်ကမ်းခြေကကျောက်စတွေက ဖြစ်တည်လာကတည်းက အဲ့ဒိအရွယ်အစားအတိုင်ပဲဆိုတာမရှိဘူး … ရေရဲ့တိုက်စားမှု မြေပြင်နဲ့ထိခပ်မှုတွေကနေ အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာကွဲကြေပြီး ကျောက်တုံးကနေ ကျောက်စလေးတွေအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားကြတယ် …
ခုလဲဒီလိုပါပဲ … ဖန်းဂူရဲ့မာကျောတဲ့ကျောက်တုံးလိုနှလုံးသားက မင်းယွီရဲ့ရေလိုအချစ်စစ်တွေနဲ့ရိုက်ခပ်ခံရပြီး မြေပြင်လို မိသားစုရဲ့နွေးထွေမှုဆိုတဲ့အရာနဲ့ ထိခပ်သွားတဲ့အခါ အတုမရှိတဲ့ကျောက်တုံးလိုနှလုံးသားဟာလဲ အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာကွဲကြေလို့သွားခဲ့ပြီ …
ဘယ်လောက်ပဲအသဲမာနေပါစေ နူးညံ့တဲ့အချစ်နဲ့တွေ့ရင် အားနည်းတဲ့ရေကကျောက်တုံးကိုဝါမျိုသွားသလို အချစ်ဆိုတဲ့နူးညံ့တဲ့တရာလေးကလဲ မာကျောတဲ့အသဲနှလုံးကို ဝါမျိုသွားနိုင်တယ် … ဖန်းဂူဆက်ပြီးအသဲမမာနိုင်တော့ဘူး … ဒီတောင်းဆိုမှုက သူ့အတွက်ဖြေရခပ်ပေမဲ့ ဘယ်လောက်ပင်စဉ်းစားပါစေ နောက်ဆုံး သူဆုံးဖြတ်မဲ့အဖြေက တစ်ခုတည်းပါပဲ …
ထိုအရာက …
" ပါပါး "
လေးနက်စွာတွေးတောနေတဲ့ သူတို့ရဲ့အာရုံတွေကိုဖြိုခွင်းသွားတဲ့အသံလေးက လုယီရဲ့အော်ခေါ်သံလေး … ခနကြာတော့ ခြေသံသေးသေးလေးက အခန်းဝကနေ ကုတင်ရှိရာထံပြေးလာပြီး အလျှင်အမြန်ပဲ သူတို့ ၂ ယောက်ကြား ပြေးဝင်လာလေတော့တယ် …
လုယီလေးရဲ့ နက်မှောင်တဲ့ဆံနွယ် အကြည့်စူးစူးလေးတွေက ဖန်းဂူနဲ့ထပ်တူကျနေပြီး စိတ်နှလုံးသားလေးက မင်းယွီလိုဖြူစင်နူးညံ့သည့်အပြင် စိတ်ကောက်တတ်တာလေးကတော့ သူ့ရဲ့မွေးရာပါအမွေလို့ဆိုရမယ် …
နှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီး ဖန်းဂူကိုတစ်လှည့်မင်းယွီကိုတစ်လှည့်ကြည့်နေပြီး အသံစူးစူးလေးနဲ့ အော်ပြောလာတယ် …
" YiYi ကိုပြစ်ထားကြတယ် … ပါပါးမကောင်းဘူး "
ငိုမဲ့မဲ့လေးလုပ်နေတဲ့လုယီလေးကို မင်းယွီချော့ဖို့ကြိုးစားပေမဲ့ လုယွီလေးက အလျှင်အပြန်ထလိုက်ပြီး မင်းယွီကိုယ်ပေါ်ခြုံထားတဲ့စောင်ကို ဆွဲမလိုက်တယ် … တစ်စုံတစ်ရာကိုအသည်းအတန်ရှာနေပုံပဲ …
" ဘယ်မှာဖွက်ထားတာလဲ "
လုယီလေးက ဘယ်မှာဖွက်ထားတာလဲ တတွတ်တွတ်မေးရင် ဖန်းဂူရဲ့အနောက် ခေါင်းအုံးတွေကြား စောင်ပုံတွေအောက် ကုတင်အခြေတွေကုန်းရှာပြီးမတွေ့တော့ စိတ်ဓာတ်ကျသွားတဲ့အကြည့်လေးနဲ့ မင်းယွီထံပြန်ရောက်လာပြီး ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတယ် …
" သားလေး ဘာရှာ … "
သူ့ရဲ့စကားပင်မဆုံးသေး မင်းယွီရဲ့ ရှပ်အင်္ကျီကို ဆွဲမကာ ခုလေးတင်အစာစားထား၍ ဖောင်းနေတဲ့ ဗိုက်သားလေးကို လက်သေးသေးလေးနဲ့ဖွဖွလေးကိုင်လိုက် နားလေးနဲ့ကပ်လိုက်လုပ်ပြီး ထိုးထိုးလေးပြောလိုက်တဲ့စကားတစ်ခွန်းက …
" ညီမလေးလေး ထဲထဲမှာပုန်းနေတာလား … ကိုကိုနဲ့ကချားရအောင်ထွက်လာခဲ့ "
" …… "
" …… "
မင်းယွီနဲ့ဖန်းဂူ ကြက်သေသေသွားပြီး စကားတစ်ခွန်းမှ မဆိုနိုင်တော့ပေ … လုယီလေးရဲ့အမူအယာနဲ့အပြောအဆိုကိုအံ့ဩတာရယ် ညကကိစ္စကိုပြန်တွေမိတာရယ်နဲ့ပေါင်းပြီး နှစ်ယောက်သားမျက်နှာတွေနီရဲလာပြီး အကြည့်ချင်းမစုံနိုင်တော့ပဲ မျက်နှာလွှဲလိုက်တယ် … ဖန်းဂူကချောင်းဟန့်နေပြီး မင်းယွီကတော့ တတွေးကိုသာအကြိမ်ကြိမ်မျိုချနေမိတယ် … သားလေးဒီအကြောင်းကို ဘယ်လိုသိသွားမှန်း သူမတွေးတတ်တော့ဘူး …
ခနကြာတော့မှ သူ့ရဲ့ဝမ်းဗိုက်ကိုကပ်ပြီး စကားတွေတတွတ်တွတ်ပြောနေတဲ့ လုယီလေးကို ဆွဲမကာ သူနဲ့ဖန်းဂူကြားထဲထားလိုက်ပြီး …
" လုယီ … ပါပါးဗိုက်ထဲမှာ ညီမလေးရှိတယ်လို့ ဘယ်သူကပြောတာလဲ "
" ဦးဦးယွမ်ပြောပြတာ … ညက ပါပါးတို့ YiYi အတွက် ညီမလေးလေးရအောင်ယူပေးတာတဲ့ … ခုညီမလေးလေးဘယ်မှာလဲဟင် "
" …… "
" ဒီခွေးကောင်တော့ … ကလေးကို ပေါက်ကရတွေပြောပြထားတယ် "
ဖန်းဂူက ရှက်လဲရှက် … သူ့တို့အကြောင်းကွယ်ရာမှာပြောတဲ့သူက ရှုယွမ်ဖြစ်နေတော့ မပေါက်ကွဲပဲမနေနိုင် … ထိုအခါ လုယီလေးက ဖန်းဂူထံလှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး …
" ဟင် … ဦးဦးယွမ်က အဟုတ်ပြောတာပါနော် … ညီမလေးလေးကတကယ်ရမှာတဲ့ … မရဘူးဆိုရင် အဲ့တာ ဒယ်ဒီညံ့လို့ပဲ … ဟွန့် "
စကားတတ်လေးလုယီရဲ့ပြန်လည်ချေပတဲ့စကားလုံးတွေအောက်မှာ ဖန်းဂူ စကားအထစ်ထစ်နဲ့ ကို့သိက္ခာကိုပြန်ဆယ်နေရလေတော့တယ် …
" ဘ … ဘာ … အဟင်း …ပိုင်လုယီလေး … မင်းအရွယ်နဲ့ ဒီလိုမျိုးတွေမပြောရဘူးကွ …
မင်းဒယ်ဒီဘယ်လောက်တော်ကြောင်း ပါပါးအသိဆုံး … မယုံရင်မေးကြည့်လိုက် "
ထိုအခါ လုယီလေးက မင်းယွီထံလှည့်သွားပြီး …
" ဟုတ်လားပါပါး … ဒယ်ဒီတော်ရင် ညီမလေးလေးရော ညီညီလေးရော အများကြီးရမှာပေါ့နော် "
မင်းယွီမျက်နှာတပြင်လုံးရဲနေပြီး သားအဖနှစ်ယောက်ရဲ့စကားတွေကြောင့် စွံ့အလို့နေတယ် …
" ဘာ … ဘာတွေပြောနေတာလဲ … အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး … လုယီလေး အဲ့ဒါကလေ … "
လုယီလေးက သူ့ပါပါးထံကမရေရာတဲ့အဖြေစကားတွေကိုဆက်နားမထောင်ပဲ နှုတ်ခမ်းလေးဆူလျှက်ပြောလိုက်တယ် …
" အဲ့လိုဟုတ်ဘူးဆိုရင် ဒယ်ဒီမကောင်းလို့ပေါ့ … အဲ့လိုဆိုရင် ဒယ်ဒီကိုလုပ်ခိုင်နဲ့တော့ … ညီမလေးလေးလဲရပဲနဲ့ လုပ်နေလဲအပိုပဲ … ဟွန့် "
မင်းယွီရှက်စိတ်ထက် လုယီစကားကြောင့်ဖြစ်ပျက်သွားတဲ့ ဖန်းဂူမျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ရယ်လိုက်မိတယ် … ဒါက နည်းနည်းတော့ပျော်စရာကောင်းသား …
" အင်း … ဟုတ်တယ်နော် … ဒယ်ဒီကိုမလုပ်ခိုင်တော့ဘူး "
မင်းယွီရဲ့ထောက်ခံစကားကြားရတော့ ဖန်းဂူခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိဖြစ်သွားပုံက တစ်သက်မမေ့ဖွယ်ရာ …
" အဲ့ဒါက … မဟုတ်ဘူးလေကွာ "
ဖန်းဂူက ရှင်းပြဖို့ကြိုးစားပေမဲ့ လုယီလေးကအဖက်မလုပ်တော့ပဲ မင်းယွီအား လှည့်ကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်ပြီး …
" ဟီး … ပါပါးနဲ့YiYi ပဲတူတူနေမယ် … ဒယ်ဒီရော ညီမလေးရောလိုဘူး … ပါပါးက YiYiကိုပဲချစ်ကမယ် "
ဖန်းဂူရဲ့အမူအယာကိုကြည့်ပြီး မင်းယွီတစ်ခ်ခ်ရယ်ရင်း …
" ခ်ခ် … လုယီလေးကိုပါပါးချစ်ဆုံးပါဗျာ "
လုယီလေးက မင်းယွီပါးလေးကိုနမ်းလိုက်ပြီး …
" ဒါဆို ညကျရင် YiYi ကိုပြစ်ထားရဘူး … ပါပါးနဲ့အိပ်မှာ "
" သားလေးကိုပြစ်မထားတော့ဘူး … သားလေးကပါပါးတို့နဲ့တူတူအိပ်ရမယ် ပါပါးရယ် ဒယ်ဒီရယ် YiYi လေးရယ် "
" အင်း … အင်း … YiYi ကျေနပ်တယ် "
လုယီခေါင်းသေးသေးလေးက မင်းယွီရင်ခွင်ထက်မှီပြီး မင်းယွီခါးလေးကို လက်သေးသေးလေးနဲ့ တင်းကြပ်စွာဖက်ထားလျှက် … မင်းယွီဦးခေါင်းက ဖန်းဂူပခုံးပေါ်မှီပြီး ဖန်းဂူရဲ့ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးက မင်းယွီကိုရော ကြားထဲကလုယီလေးကိုပါ ပွေ့ဖက်ထားလေတယ် … ဖခင် ၂ ယောက်ရဲ့အနွေးဓာတ်တွေကြောင့် လုယီလေး ခနကြာတော့ နှစ်ခြိုက်စွာအိပ်မောကျသွားလေတော့တယ် …
ထိုအခါမှ ဖန်းဂူ သူ့ပခုံးပေါ်မှီထားတဲ့မင်းယွီနှဖူးလေးပေါ်က ဆံနွယ်တွေကို လက်နဲ့သပ်လိုက်ပြီး နူးညံ့တဲ့နှုတ်ခမ်းသားလေးနဲ့ဖွဖွလေးထိကပ်လိုက်တယ် … ဖန်းဂူရဲ့အနမ်းကြောင့် မျက်လုံးပိတ်ပြီးမှေးဆပ်နေတဲ့မင်းယွီမျက်လုံးလေးပွင့်လာခဲ့တယ် … ပြီးနောက် သူ့ရဲ့နားနားလေးကိုကပ်ပြီး လေပူတွေရဲ့တိုက်ခပ်မှုနဲ့အတူ အသံတိုးတိုးလေးကိုပါကြားလိုက်ရတယ် …
" ကိုယ် Lion ဘဝကို စွန့်လွှတ်လိုက်တော့မယ် "
" …… "
လေနက်တည်ကြည်ပြီး ပျက်သားလှတဲ့စကားလုံးတွေအောက်မှာ မင်းယွီစွံ့အသွားပြီး သူ့ရဲ့မျက်ဝန်းတွေက အံ့ဩမှုအပြည့်နဲ့ ဖန်းဂူအားမော့ကြည့်လိုက်တယ် … သူနဲ့အကြည့်ချင်းဆုံမိသွားတော့ ဖန်းဂူမျက်ဝန်းတွေမှာ နောင်တတွေ မရေရာမှုတွေဆိုတာ တစ်ခုမှရှိမနေဘူး … ယုံကြည်ချက်အပြည့်နဲ့ သူ့ပုံစံက ပျော်ရွှင်နေတဲ့ပုံပဲ …
မင်းယွီသူ့ကို မယုံကြည်နိုင်စွာကြည့်နေတာကိုမြင်တော့ ဖန်းဂူ တူညီတဲ့အဖြေစကားကို တွန်းဆုတ်ခြင်းမရှိ ထပ်မံပြောကြားလာတယ် …
" ကိုယ် ခုချိန်ကနေစပြီး မင်းမကြိုက်တဲ့ Lion ဆိုတဲ့ဘဝကို စွန့်လွှတ်လိုက်တော့မယ် … Lion တင်မကဘူး ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်တဲ့အရာအားလုံး မင်းနဲ့သားလေးကလွဲပြီးအားလုံးကိုစွန့်လွှတ်နိုင်တယ် …
ခုကိုယ်က သာမန်လူတစ်ယောက်ဖြစ်သွားပြီ … မင်းနဲ့အတူ အလင်းမှာပဲနေတော့မယ် … မင်းနဲ့သားလေးအတွက် ကိုယ် ရှာကြွေးနိုင်တယ် … မင်းမကြိုက်တဲ့လူသတ်တာတွေ တခြားကိစ္စတွေ ကိုယ်ဘာမှမလုပ်တော့ဘူး …
ဒီရွာလေးမှာလဲ မင်းကြိုက်သလောက်နေနိုင်တယ် … ကိုယ်မင်းအတွက် အရာအားလုံးကိုဖြည့်စည်းပေးမယ် "
ရှန်ဖန်းဂူက သူ့ရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုဂုဏ်ပုဒ်တွေစွန့်လွှတ်ပြီး မင်ယွီနဲ့သားလေးကိုရွေးချယ်မယ်လို့ ဘယ်သူကထင်မိမှာလဲ … မင်းယွီကိုယ်တိုင်လဲမထင်ထားဘူး … ဒီအဖြေစကားက မင်းယွီကို အကြီးကြီးလျော့ရသွားစေတယ် … မင်းယွီမယုံကြည်နိုင်၍ ထပ်မံမေးမြန်းနေမိတယ် …
" ထပ်ပြောပါအုံး … ကျွန်တော်နဲ့ Lion ဘယ်သူ့ကိုရွေးမှာလဲ "
" ကိုယ်မင်းကိုပဲရွေးမှာ … Lion ဆိုတာ ကို့ကြောင့်ဖြစ်တည်လာတဲ့အရာတစ်ခု … ဒါပေမဲ့ မင်းဆိုတဲ့အရာက ဘုရားရှင်ကကို့အတွက်ဖန်ဆင်းပေးလိုက်တဲ့ တစ်ခုတည်းသောလက်ဆောင် … ဒါကြောင့် Lion ထပ် ကိုယ်မင်းကိုပဲတန်ဖိုးထားမယ် … မင်းကိုပဲ ကိုယ်ရွေးချယ်မယ် "
" တကယ်ပဲလား … ကျွန်တော်တို့နဲ့အတူ တစ်သက်လုံး ဒီတိုင်လေးပဲနေသွားပေးမှာလား "
" ဒါပေါ့ … မင်းနဲ့သားလေးရှိနေရင် ပစ္စည်ဥစ္စာတွေမရှိတဲ့ ဒီလိုအရပ်မျိုးမှာတောင် ကိုယ်တစ်သက်လုံးနေသွားနိုင်တယ် "
မင်းယွီမျက်ဝန်းတွေကနေ ပျော်ရွှင်မှုကြောင့် ကျလာတဲ့မျက်ရည်တွေက အတားအစီးမရှိခဲ့ … ဝမ်းသာမှု ပျော်ရွှင်မှုတွေက မျက်ရည်အဖြစ်ရှန်ထွက်လာပြီး စိတ်ရှိတိုင်း အော်ပြစ်လိုက်ချင်ပေမဲ့ သားလေးနိုးသွားမည်ဆိုး၍ မင်းယွီ မျက်နှာကိုလက်နဲ့အုပ်ထားလိုက်တယ် …
ဖန်းဂူက မျက်နှာပေါ်က မင်းယွီလက်လေးကို ဆွဲခွာလိုက်ပြီး ဆိုရွှဲနေတဲ့မျက်ရည်တွေကိုသုတ်ပေးလိုက်တယ် …
" ဘာကြောင့်ငိုနေတာလဲ … အဲ့လောက်တောင် ပျော်ရလား "
" အဟင့် … ကျွန် … ကျွန်တော် ပျော်တာပေါ့ … ရွှတ် ( နှာရှုန့်သံ ) … ကျွန်တော် ဘယ်လောက်တောက်ပျော်နေမိလဲ ခများကြီးမသိနိုင်ပါဘူး "
ဖန်းဂူက တောက်ပစွာပြုံးလျှက် မင်းယွီရင်ဘက်ပေါ်က လုယီခေါင်းသေးသေးလေးကို လက်လေးနဲ့ဖွဖွလေးကိုင်လိုက်ပြီး …
" ကိုယ်လဲပျော်တယ် … ကိုယ်ကလုယီလေးရဲ့အဖေ ပြီးတော့မင်းရဲ့ယောက်ျားဖြစ်ခွင့်ရလို့ "
" လုယီလေးရဲ့အဖေမာဖီးယား ကျွန်တော့ရဲ့အယ်ဖာ ခများက ခုလူကောင်းဖြစ်သွားပြီဆိုတော့ ကျွန်တော်က ပိုပျော်တာပေါ့ "
" အဟား … ဟုတ်ပါပြီဗျာ … မင်းပျော်ရင် ကိုယ့်ကို ဆုမချချင်ဘူးလား "
ထိုအခါ မင်းယွီပါးပေါ်က မျက်ရည်တွေကို သုတ်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့လက် ၂ ဖက်နဲ့ ဖန်းဂူပါးလေးပေါ်တင်လိုက်ပြီး အနားနားဆွဲယူကာ နှုတ်ခမ်းလေးအား နူးညံ့စွာနဲ့အနမ်းလေးပေးလိုက်တယ် …
" ကျေနပ်ပြီလား … လုယီဒယ်ဒီ "
" ဟင့်အင် … ဒီလောက်နဲ့မရဘူး လုယီပါပါး … လုယီဒယ်ဒီကဒိထပ်မကလိုချင်သေးတယ် "
ဖန်းဂူ မင်းယွီမျက်နှာလေးကိုဆွဲယူလိုက်ပြီး ပို၍လေးနက်တဲ့အနမ်းတွေကို ဦးဆောင်ကာ မလွှတ်တမ်းနမ်းလေတော့တယ် … သူတို့ရဲ့အသံတွေကဆူညံနေတာကြောင့် လုယီလေးလှုပ်ရှားလာတော့မှ မင်းယွီအသိပြန်ဝင်လာပြီး ဖန်းဂူကိုတွန်းထုတ်ကာ လုယီလေးမနိုးလာစေဖို့ချော့မြူလိုက်တယ် …
" ရှူး … တိုးတိုး … သားလေးအိပ်နေတယ် "
" အာ … ဟုတ်သားပဲ … ကိုယ် သားလေးရှိတာကိုမေ့သွားတယ် "
" ခ်ခ် … လုယီလေးမိသွားရင် ဒီညအခန်းအပြင်မှာအိပ်နေရလိမ့်မယ် "
" ကိုယ့်ကိုမခြောက်ပါနဲ့ကွာ … ကိုယ်လိမ်မာပါ့မယ် "
ဖန်းဂူ မင်းယွီပခုံးလေးပေါ်မှီပြီး လုယီလေးအနောက်ကနေ လုယီလေးနည်းတူ မင်းယွီခါးလေးအား ဖက်ထားလိုက်လေတယ် … မင်းယွီသူ့ရဲ့ရင်ခွင်ထဲက သားအဖ ၂ ယောက်ကိုကြည့်ရင်း ကြည်နူးမှုအပြည့်နဲ့ သူ့ရဲ့လက်တဖက်က ဖန်းဂူကျောပင်လေးကို ဖွဖွလေးပုတ်လျှက် ကျန်တစ်ဖက်က သူ့ခြေထောက်ပေါ်ခွထားတဲ့လုယီလေးပေါ်ကိုဖွဖွလေးပုတ်ပေးလျှက် …
ထိုလှပတဲ့မြင်ကွင်းလေးကို ကောင်းကင်နဲ့မြေပြင်သဘာဝတရားကြီးကတောင် ဩဝါဒပေးနေသည့်အလား … သာယာအေးမြတဲ့လေညှင်းတွေက ပြတင်းပေါက်ကနေတဆင့်ဝင်ရောက်လာပြီး နေမင်းကြီးကလဲထိန်ထိန်သာလျှက် ပတ်ဝန်းကျင်က ရှုခင်းများကို ပို၍အသက်ဝင်လာစေတယ် … ကျေးငှက်တို့ကသာယာစွာတွန်ကျူးနေပြီး ခနအကြာတွင် မိသားစု ၃ ယောက်လုံး အိပ်မောကျသွားလေတော့တယ် …
" Lao Gong ( ယောက်ျား ) "
" …… "
အသံတိုးတိုးလေးကြောင့် ဖန်းဂူ မျက်လုံးတွေဖွင့်လိုက်တော့ မှောင်ရီပျိုးနေတဲ့ပတ်ဝန်ကျင်က သူ့ရဲ့အမြင်အာရုံထဲဝင်ရောက်လာပြီး နူးညံ့တဲ့အရာတစ်ခုပေါ် လဲလျှောင်နေကြောင်းသတိပြုမိသွားတယ် … သို့ပေမဲ့ ခု သူ့အာရုံထဲ ကြီးဆိုးနေတဲ့အရာက ခေါ်လိုက်တဲ့အသံလေး … ဖန်းဂူနားကြားမှာလေသလားဟုတောင်ထင်မိပြီး မျက်လုံးကို ချက်ချင်းမဖွင့်သေး …
" Luyi Father "
" What ? "
ဖန်းဂူရုတ်တရပ်ထလာပြီး သူ့အားကုန်းကြည့်နေတဲ့မင်းယွီကိုယ်လေးကိုဆွဲဖက်လိုက်တယ် …
" ကို့ကိုဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ် "
" လုယီဒယ်ဒီ "
" မဟုတ်ဘူး … ပထမဆုံးခေါ်တာ "
မင်းယွီကအူလည်လည်လေးလုပ်လျှက် ရှက်ရှက်ဖြင့် …
" လောင်ကုန်း ( ယောက်ျား )လို့ခေါ် … အ့ … "
ဖန်းဂူ သူ့ကိုယ်က မင်းယွီပေါင်ပေါ်ရောက်နေပြီး လုယီလေးလဲမရှိတော့သည်ကို သိလိုက်ရတော့ မင်းယွီကိုယ်လေးအား အိပ်ယာပေါ်မှောက်ချလိုက်တယ် …
" ကို့ကိုအမြဲအဲ့လိုပဲခေါ် … ကိုယ်က မင်းရဲ့လောင်ကုန်း ( ယောက်ျား ) "
" တော်ပြီ … ဖယ် … ညရောက်တော့မယ် … တစ်ခုခုသွားစားရအောင် "
မင်းယွီ ဖန်းဂူအားတွန်းထုတ်ပြီး ထရန်ပြင်ပေမဲ့ သူ့ရဲ့ကိုယ်က ဖန်းဂူရင်ခွင်ထဲကနေ ရုန်ထွက်၍မရပေ …
" ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ … သားလေးဘယ်ရောက်သွားပြီလဲ "
" သားလေးကအစောကြီးကတည်းကနိုးလို့ အကိုချူးရှန့်တို့ခေါ်သွားပြီ … ခုညတောင်ပြန်ရောက်နေပြီလေ … တစ်နေ့လုံးအိပ်နေတာ ညကြဘယ်လိုအိပ်ပျော်တော့မှာလဲ "
ထိုအခါမှ ဖန်းဂူအပြင်ဘက်ပတ်ဝန်ကျင်ကိုကြည့်လိုက်ပြီး မှောင်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရတော့ သူ့စိတ်ထဲမှာလဲ အတွေးတချို့ပေါ်လာလေတော့တယ် …
" တစ်နေ့လုံးအိပ်ပြီးပြီဆိုတော့ တစ်ညလုံးကစားလို့ရတာပေါ့ … မဟုတ်ဘူးလား လုယီပါပါး "
" ဟင် … ဘာတွေပြောနေတာလဲ … ဒီညသားလေးလာအိပ်မှာ "
" လုယီလေးအတွက် ညီမလေးရအောင်လုပ်ပေးမယ်ပြောရင် သားလေးလာမှာမဟုတ်ဘူး … ကိုတို့ကြိုးစားကြည့်ရအောင် "
" မရဘူး … ခုညစာသွားစားမယ် … ဒီညတော့ မရ … အ့ … အား … "
" ညစာကို ဒီမှာပဲစားလို့ရတာပဲ … လုယီပါပါး လုယီအတွက်ညီမလေးလေးရအောင်လုပ်ကြမယ်လေး "
ဖန်းဂူက အသွားမခံပဲ မင်းယွီတစ်ကိုယ်လုံးကို ချုပ်ကိုင်ကာ ရုန်းထွက်၍မရအောင် ဖက်သွယ်ထားလေတော့တယ် …
ခုပဲအောက်ကိုရောက်နေပြီလေ … ရုန်းလို့ရောရအုံးမှာတဲ့လား … ဒီညကတော့ မင်းယွီအတွက် ညတာရှည့်မဲ့ပုံပါပဲ …
~ ~ ~ < ပြီးပါပြီ > ~ ~ ~
[ A/N - ဒါလေးကပြီးသွားပါပြီ 🤗 … S2 ပြောတာ 😄 လုယီဖားသားလေးကို ဒီမှာပဲရပ်လိုက်မယ် ဆက်မဖတ်တော့ဘူးဆိုလဲပြောပါ ဒါလေးကလဲ အဆုံးသတ်အတွက်ပြီးပြည့်စုံပါတယ် … အချစ်ကြောင့် မာဖီးယားကြီးပြောင်းလဲသွားခဲ့ပုံလေး ဖန်းတီးထားတာပါ …
ဒိထပ်ထက်ပြီး ပြီးပြည့်စုံချင်တယ် … စိတ်ဝင်စားသေးတယ်တယ်ဆိုရင် အားလုံးကိုရှင်းလင်းဖို့ S3 ဆိုပြီး ဆက်ရေးပေးပါ့မယ် … အားပေးမဲ့ဒါဒါလေးတွေရဲ့သဘောပါ … ကိုတင်ပေးတာစောင့်နိုင်တယ် ဖတ်မယ်ဆိုရင် ဒိထပ်ပြည့်စုံအောင်ရေးသားဖို့ S3 အတွက်ဇာတ်ကွက်တွေရှိပါသေးတယ် … မဖတ်ချင်တော့ဘူးဆိုရင် ဒီမှာပဲအဆုံးသတ်ပြီး ရွာမှာပဲနေသွားတယ်လို့မှတ်ယူလို့လဲရသလို အဆုံးသတ်လေးကို ကိုယ်ပုံဖော်ချင်သလို ဖော်နိုင်ပါတယ် …
ဒါကကိုယ်ဖန်တီးတဲ့ဇာတ်လမ်းဆိုပေမဲ့ ဒါဒါလေးတွေရဲ့ ကိုယ်ပိုင်စိတ်ကူးနဲ့ဇာတ်သိမ်းနိုင်ပါတယ် … ခုချိန်ထိအားပေးလာတဲ့ ဒါဒါတစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်း ကျေးဇူးအတူးတင်ရှိပါတယ် … ဆက်ပြီးဖတ်ချင်သေးတယ်ဆို ပြောပေးသွားပါနော် … ပြီးတော့ မိမိရဲ့အမြင်နဲ့ လိုအပ်တာလေးတွေရှိရင် မန့်မှာဝင်ရေးသွားပေးပါ … အဆုံးသတ်လေးကိုရော သဘောကျရဲ့လား ? ဒီအပိုင်းအတွက် မှတ်ချက်လေးတွေရေးပေးသွားကြပါအုံး 🥰 )
( ကိုယ်ဖုန်းအသစ်ဝယ်ပြီးပြီမို့ Acc အသစ်လေးလဲဖွင့်ပြီးသွားပါပြီ … ကိုယ်နဲ့ Fri ဖြစ်ချင်ရင် လာအပ်လို့ရပါတယ် … cb ကနေလဲ စကားလာပြောနိုင်ပါတယ် 🤗 )
#Zawgyi
သာယာလွပတဲ့နံနက္ခင္းေလးမွာ မင္းယြီအတြက္ကေတာ့ နာက်င္မႈေတြသာ အစားထိုးေနခဲ့တယ္ …
" အာ့ … ကြၽတ္ … ကြၽတ္ "
အိပ္ယာမွနိုးနိုးခ်င္း မင္းယြီတစ္ေယာက္ ခါးေပၚလက္ေလးေထာက္ရင္း ႀကိဳးစားကာ ထၾကည့္ေပမဲ့ မေအာင္ျမင္ခဲ့ … နာက်င္ေနတဲ့မ်က္ႏွာက ဖုံးကြယ္၍မရနိုင္ေလာက္ေအာင္ သိသာေနတာမို႔ ေဘးနားမွာ ၿငိမ္သက္စြာ လဲေလွ်ာင္းေနတဲ့ ဖန္းဂူ အနည္းငယ္ ပူပန္သြားပုံပင္ …
နံနက္ခင္းရဲ႕ေရာင္နီက ျပတင္းေပါက္မွေန ဖန္းဂူမ်က္ႏွာထံျဖာက်လွ်က္ မ်က္ဝန္းေတြက ေတာက္ပေနၿပီး အၾကည့္ေတြက စူးရွထက္ျမက္ကာ ယခင္က ခန႔္ညားလြန္းတဲ့အသြင္ကို ေဆာင္ယူထားၿမဲ …
ညကအေမွာင္ထုေၾကာင့္ မ်က္ႏွာကို သဲကြဲစြာမျမင္ခဲ့ရ၍ ယခုရွင္းလင္စြာျမင္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခါ မင္းယြီရင္ေတြ တလွပ္လွပ္နဲ႕ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္လာခဲ့တယ္ …
" ဟို … ဟို … ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက နိုးေနတာလဲ "
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ အၾကည့္ေတြဆုံေစၿပီးေနာက္ မင္းယြီပထမဆုံးစကားကို ေျပာထြက္ခဲ့တယ္ … သူ႕ရဲ႕အမူအယာကနည္းနည္းေတာ့ ရယ္စရာေကာင္းေနလိမ့္မယ္ … ဘာေၾကာင့္ဆို မင္းယြီဘဝမွာ ညကေလာက္ ရင္ဖိုစရာေကာင္းတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳး ႀကဳံေတြ႕ဖူးျခင္းမရွိခဲ့တာမို႔ … ေနာက္တစ္ခုက ညကလုပ္ရက္ေတြကို ျပန္စဥ္းစားမိၿပီး ရွက္စိတ္ေတြပိုလာျခင္းေၾကာင့္ပင္ …
" မၾကာေသးဘူး … ခုေလးတင္မွနိုးတာ "
ဖန္းဂူရဲ႕တည္ၿငိမ္လွတဲ့အေျဖစကားၾကားေတာ့မွ မင္းယြီစိတ္သက္သာယာရသြားတယ္ … အကယ္၍ ဖန္းဂူသာ ညကအေၾကာင္းအစေဖာ္လာမယ္ဆို မင္းယြီအဝတ္မပါပဲ အခန္းထဲကေနေျပးထြက္မိလိမ့္မယ္ …
ဖန္းဂူကလဲ အလိုက္သိစြာ ေစာင့္ၾကည့္ေနၿပီး မင္းယြီအဆင္ေျပသြားေတာ့မွ အိပ္ယာေပၚကေနထကာ အဝတ္အစားေတြကို ျပန္ဝတ္ၿပီးေနာက္ …
" မင္းနိုးလာတာေစာေသးတယ္ … အားရွိသြားေအာင္ ခနေလာက္ ထပ္အိပ္လိုက္ … ကိုယ္ေန႕လည္စာ ျပင္ခိုင္းထားေပးမယ္ "
" မ မလိုပါဘူး … ခုကို ၁၁ ထိုးေနၿပီ … ကြၽန္ေတာ္အိပ္ေရးဝပါၿပီ "
ထပ္ၿပီး မအိပ္ခ်င္ေတာ့၍ လန္းဆန္းသြားေစရန္ ေရမိုးခ်ိဳးဖို႔ မင္းယြီ အိပ္ယာေပၚမွထလိုက္ေပမဲ့ ထင္သေလာက္လြယ္ကူမေနခဲ့ေပ …
ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးက ပထမဆုံးအႀကိမ္မဟုတ္ေတာ့၍ ထူးၿပီးနာက်င္ေနတာမ်ိဳးမရွိေပမဲ့ ညကအခ်ိန္ေတြက တျခားေန႕ေတြနဲ႕မတူ၍ အိပ္ယာေပၚကေနထလာတဲ့မင္းယြီကို ဒူးမ်ားပင္ေခြယိုင္လဲသည္ထိ အားေလ်ာ့သြားေစတယ္ … ထိုအရာကိုျမင္ေတာ့ ဖန္းဂူ အခ်ိန္မွီ လွမ္းထိမ္းေပးလိုက္တယ္ …
သူ႕ရဲ႕လက္ေမာင္းေတြၾကားက အားေလ်ာ့ေနတဲ့မင္းယြီကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး …
" မင္းရဲ႕ကိုယ္က အားနည္းေနေသးတယ္ … အိပ္ယာေပၚမွာပဲေန "
ကုတင္ေပၚ ျပန္တင္ေပးၿပီးေနာက္ အဝတ္အစားလဲေစလိုက္တယ္ … သို႔ေပမဲ့ မင္းယြီ တစ္စုံတစ္ရာကို ဆိုးရိမ္ပူပန္ေနဆဲပင္ … မင္းယြီမ်က္ဝန္းေလးေတြက တည္ၿငိမ္လွတဲ့ ဖန္းဂူထံေငးၾကည့္ေနၿပီးေနာက္ တိုးတိုးေလးေမးလိုက္တယ္ …
" အဆင္ေျပရဲ႕လား … ညကလို နာက်င္ေနေသးလား "
ညက ေဟာ္မုန္းေတြေဖာက္ျပန္မႈေၾကာင့္ သာယာတဲ့ဆက္ဆံမႈကို ျပဳလုပ္ေပမဲ့ ဖန္းဂူထံက နာက်င္မႈအေငႊ႕အသက္ေတြကို မင္းယြီခံစားမိေန၍ ေမးလိုက္ျခင္းပင္ … အယ္ဖာတစ္ေယာက္က အိုမီဂါထက္ ခြန္အားႀကီးတယ္ဆိုေပမဲ့ သူတို႔ကို အနိုင္ယူနိုင္တဲ့အရာကလဲ ေဟာ္မုန္းပါပဲ … ဖန္းဂူသာ လိုအပ္တဲ့အိုမီဂါေဟာ္မုန္းအလုံအေလာက္မရရွိခဲ့ရင္ နာက်င္မႈက ပိုလို႔သာ တိုးလာလိမ့္မယ္ … ထိုသို႔ေမးလာေတာ့ ဖန္းဂူမၿပဳံးပဲမေနနိုင္ …
တကယ္နာက်င္ေနတဲ့သူကဘယ္သူလဲ … ဒီအ႐ူးေလးကေတာ့ …
" ကိုယ္အဆင္ေျပပါတယ္ … ညကမင္းေဆးကုေပးတာ တကယ္ထိေရာက္တယ္ … ခုကိုယ့္မွာ အားေတြပိုၿပီးျပည့္လာၿပီး … အဲ့ဒါ မင္းရဲ႕ေက်းဇူးေတြပဲ "
ဖန္းဂူအေျဖစကားၾကားေတာ့ မင္းယြီနာက်င္ရက်ိဳးနပ္ၿပီမို႔ ေၾကနပ္သြားေလတယ္ … သူ႕ရဲ႕အေရွ႕က အၿပဳံးေတြနဲ႕ေတာက္ပေနတဲ့ လူႀကီးကိုေငးၾကည့္ရင္း မင္းယြီ ရင္ဘက္ထဲ ကိန္းေအာင္းေနတဲ့ အနာဂတ္အတြက္ စဥ္စားမိတာေတြတရိတ္ရိတ္ေပၚလာခဲ့တယ္ …
ဒီအၿပဳံးေတြသာအနာဂတ္ထိ ထည္ရွိေနခဲ့ရင္ ဒီအေျခအေနေလးကိုသာ ဆက္ၿပီး ထိန္းထားနိုင္ရင္ ဖန္းဂူေရာ သူေရာ ငတ္မြတ္ေနခဲ့တဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့မိသားစုဆိုတဲ့ ဘဝေလးကိုပိုင္ဆိုင္နိုင္မွာလား … ?
လူသတ္တာေတြ စစ္ပြဲေတြ လက္နတ္ထုတ္တာေတြ ေဆးဝါးေဖာ္စပ္တာေတြ ေမွာင္ခိုလုပ္ကိုင္တာေတြ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္း အေမွာင္နဲ႕ပတ္သပ္တဲ့အရာအားလုံးကို စြန္းလႊတ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဒီမိသားစုေလးက မင္းယြီစိတ္ကူးထဲကအတိုင္း ေပ်ာ္႐ႊင္ရလိမ့္မည္ဟု ေတြးထင္မိတယ္ … အကယ္၍မ်ား ဖန္းဂူသာ Lion ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ကို မိသားစုအတြက္ စြန႔္လႊတ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ …
အၿပဳံးေလးကိုေငးၾကည့္ေနရင္း စိတ္ေတြေထြျပားေနခိုက္ ဖန္းဂူသူ႕ကိုေက်ာခိုင္းကာ လွည့္ထြက္သြားေတာ့မည္ကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ မင္းယြီတစ္ကိုယ္လုံးထူပူသြားေလတယ္ …
မသြားပါနဲ႕ … အၿပဳံးေလးေတြေပ်ာက္ကြယ္မသြားပါနဲ႕ … အရင္လို ပုံစံမ်ိဳး ျပန္ျဖစ္မသြားပါနဲ႕ ရွန္ဖန္းဂူ …
" မင္း ဘာျဖစ္သြားတာလဲ … ဘယ္နားကနာေနလို႔လဲ "
မင္းယြီအေတြးေတြၾကား ေရာေထြးေနရင္း လက္လွမ္းကာ ဖန္းဂူခါးအား ဆြဲဖက္ၿပီး ဗိုက္ေပၚမ်က္ႏွာကိုႏွစ္ထားေလတယ္ … ဒါေၾကာင့္မို႔ မင္းယြီဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာ မျမင္နိုင္၍ ဖန္းဂူ ထူပူသြားကာ ေမးလိုက္ျခင္းပင္ …
မင္းယြီထံက အေျဖစကားမၾကားရ … အဲ့ဒိအစား မင္းယြီအသက္ရႉလိုက္တိုင္း ပူေႏြးေႏြးေလေငႊ႕ေတြက ဖန္းဂူဗိုက္သားကိုထိခပ္ေနတာေၾကာင့္ ေႏြးေထြးတယ္လို႔ ခံစားေနရတယ္ … သူ႕ရဲ႕လက္နဲ႕ မင္းယြီရဲ႕ ဝါညစ္ညစ္ဆံသားႏုႏုေလးေတြကို ထိုးဖြေနရင္း ဖန္းဂူ ျပန္ၿပီးတင္းတင္ေလး ဖက္ထားလိုက္တယ္ …
သူ႕ကိုတြယ္ကပ္ေနတဲ့ ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္ရဲ႕ ႏူးညံ့လွတဲ့အျပဳအမူေတြေအာက္မွာ ဖန္းဂူရဲ႕ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ ႏွလုံးသားတစ္စုံက အဆုံးမရွိ အရည္ေပ်ာ္လို႔သြားေလၿပီ … ဒါဟာ သူ႕တစ္ဘဝလုံးမွာ ပထမဆုံးေသာ အခ်စ္ျဖင့္ရႈံးနိမ့္ျခင္းပါပဲ …
" မသြားပါနဲ႕ … ကြၽန္ေတာ္ … ကြၽန္ေတာ္ ဒီတိုင္းေလး ခနေနခ်င္တယ္ "
ဖန္းဂူတိတ္ဆိတ္သြားကာ မင္းယြီေခါင္းေလးကို ဖြဖြေလးကိုင္ရင္း ေနရာ၌ပင္ ၿငိမ္သပ္စြာ ရပ္ေနလိုက္တယ္ … သူ႕ကိုယ္ကို တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားတဲ့ မင္းယြီအား ငုံ႕ၾကည့္လွ်က္ …
" ကိုယ္ထားသြားမွာ ဒီေလာက္ေတာင္ေၾကာက္ရလား "
" အင္း "
" ကို႔ကို အဲ့ေလာက္ေတာင္ပဲ ႀကိဳက္တာလား "
မင္းယြီထံမွ ခနၾကာတိတ္ဆိတ္ေနၿပီးမွာ အေျဖစကား ထြက္ေပၚလာခဲ့တယ္ …
" အင္း "
ဖန္းဂူလြန္စြာေက်နပ္ေနၿပီး ထိုစကားကိုသာ ထပ္ခါတလဲလဲေမးေနေလေတာ့တယ္ …
" ထပ္ေျပာပါအုံး … ကိုယ့္ကိုႀကိဳက္တယ္လို႔ "
မင္းယြီမ်က္ႏွာကိုမေဖာ္ေသး … ဖန္းဂူကိုဖက္ထားရင္းနဲ႕ပင္ အသံတိုးတိုးေလးနဲ႕ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ …
" ကြၽန္ေတာ္ ခမ်ားကိုႀကိဳက္တယ္ "
ဖန္းဂူမ်က္ဝန္းေတြကေတာက္ပလွ်က္ ဆက္ၿပီးမေမးပဲမေနနိုင္ …
" ဘယ္ေလာက္ေတာင္ႀကိဳက္တာလဲ … ေန႕ဘက္ကိုႀကိဳက္တာလားညဘက္လား "
" အခ်ိန္တိုင္းပဲ "
" ဟား … ကို႔ကိုအခ်ိန္တိုင္းႀကိဳက္တဲ့မင္းကို ကိုယ္အခ်ိန္တိုင္း ဆုေပးမွာေပါ့ … ဘယ္လိုဆုမ်ိဳးလိုခ်င္လဲ "
ထိုစကားၾကားေတာ့ မင္းယြီလက္ေတြ ပို၍တင္းၾကပ္လာၿပီး သူရဲ႕အသံက ေလးနက္စြာျဖင့္ ေျပာလာခဲ့တယ္ …
" ကြၽန္ေတာ့ကို ဖက္ထားေပးပါ … သားေလးကိုေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ "
" ဟား … ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ "
ဒီလိုေလးပဲရယ္ေနေပးပါ … အရင္ကပုံစံမ်ိဳး ထပ္ျဖစ္မသြားရင္ရပါၿပီ … ခမ်ားလက္ေတြနဲ႕ကြၽန္ေတာ့ကိုပဲဖက္ထားေပးပါ သားေလးကိုပဲ ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ … ခမ်ားလက္ကိုထပ္ၿပီး ေသြးမစြန္းေစရဘူး …
ဖန္းဂူက မင္းယြီအဆင္ေျပမေနမွန္းသိတာမို႔ အသာအယာေပြ႕ခ်ီၿပီး မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ကို ကူညီေပးတယ္ … လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔အတြက္က အဆင္ေျပေပမဲ့ ဖန္းဂူလက္ေမာင္းၾကားမွာေနရတာက သက္ေသာင့္သက္သာရွိတာမို႔ မင္းယြီၿငိမ္သက္စြာပင္ သန႔္စင္ေပးမႈကို ခံယူလိုက္တယ္ … အားလုံးၿပီးစီးသြားေတာ့ မင္းယြီကို ကုတင္ေပၚ ျပန္တင္ေပးၿပီး အေနာက္သို႔မွီၿပီး ထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္ …
ဖန္းဂူရဲ႕စိတ္ရွည္ဂ႐ုစိုက္မႈေတြေအာက္မွာ မင္းယြီအသားက်ေနၿပီျဖစ္၍ ၿငိမ္သက္စြာ လုပ္ေဆာင္မႈတိုင္းကို ခံယူေနေပမဲ့ ေနာက္ဆုံး ဖန္းဂူထြက္သြားမည္လုပ္ေတာ့ ဖန္းဂူလက္ကို တင္းၾကပ္စြာ ဆြဲထားေလေတာ့တယ္ …
" ဘယ္ကိုသြားမလို႔လဲ "
ဒီေန႕ ထူးထူးျခားျခား အနားကမခြာနိုင္ တြယ္ကပ္ေနတဲ့ ယုန္ငယ္ေလးကို ဖန္းဂူအသဲမယားပဲမေနနိုင္ … မင္းယြီလက္ေလးကို ျပန္ၿပီးဆုတ္ကိုင္လိုက္ၿပီး လက္ဖမိုးေလးကို ဖြဖြေလး အနမ္းေပးလိုက္တယ္ … ၿပီးေနာက္ ေခါင္းေလးကို ဖြဖြေလးပုတ္လိုက္ၿပီး …
" ညကပင္ပန္းထားေတာ့ ဗိုက္ဆာေနေရာေပါ့ … ကိုယ္ေန႕လည္စာျပင္ၿပီးယူလာခဲ့မယ္ … နာရီဝက္ေလာက္ပဲေစာင့္ေနေပး … ကိုယ္ခ်က္ခ်င္းျပန္လာခဲ့မယ္ "
မင္းယြီ အခန္းထဲကေန ထြက္သြားတဲ့ ဖန္ဂူေက်ာျပင္ေလးကို ေငးၾကည့္ေနၿပီးေနာက္ ဖြဖြေလးနမ္းသြားတဲ့ သူ႕ရဲ႕လက္ဖမိုးေလးကို ၾကည့္ရင္း အေတြးမ်ားစြာနဲ႕ က်န္ရစ္ေနခဲ့ေလေတာ့တယ္ …
ယခင္က ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့လူႀကီးရဲ႕ ႏူးညံ့တဲ့အျပဳအမူေတြက မင္းယြီရဲ႕ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈေတြကို ဘယ္စီးဘယ္ဝယ္ ထြက္ေျပးေစလဲမသိ ယုံၾကည္မႈေတြကိုသာ တိုးပြားလာေစခဲ့တယ္ …
တဖက္တြင္ေတာ့ …
ခ်ဴးရွန႔္အေရးတႀကီးအျပင္ထြက္သြားၿပီးေနာက္ နာရီအနည္းငယ္အၾကာတြင္ျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္ … သူ႕ပုံစံကေရးႀကီးသုတ္ျပာနဲ႕ … ရွန္ေဝက မူမမွန္ေၾကာင္း သတိျပဳမိတာမို႔ ခ်ဴးရွန႔္အနား ခ်ဥ္းကပ္လိုက္ၿပီး …
" အကို … အေရးႀကီးတဲ့သတင္းတစ္ခုခုရခဲ့လို႔လား "
ခ်ဴးရွန႔္ လက္ထဲမွာလဲ ဖုန္းကို တင္းၾကပ္စြာကိုင္ထားလွ်က္ ရွန္ေဝအေမးကိုမၾကားပဲ ေငးမွိုင္လွ်က္ အေတြးလြန္ေနပုံပင္ …
" အကို … ခ်ဴးေကာ "
ရွန္ေဝေအာ္ေခၚလိုက္မွ ခ်ဴးရွန႔္အသိျပန္ဝင္လာၿပီး …
" ဟမ္ … အာ … ရွန္ေဝ … ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ "
ရွန္ေဝက ခ်ဴးရွန႔္အနား ေျဖးေျဖးျခင္းတိုးကပ္လိုက္ၿပီး …
" ဧကန္တ … အကိုမဟုတ္တာ တစ္ခုခုလုပ္လာတာလား "
" မင္း … မင္းဘာေတြေျပာေနတာလဲ "
" ကြၽန္ေတာ္ကစတာပါ "
ခ်ဴးရွန႔္ သူ႕အားလိုက္ေႏွာက္ယွက္ေနတဲ့ ရွန္ေဝကို လစ္လ်ႉရႈလိုက္ၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္သြားကာ ခ်က္ထားတဲ့စားစရာေတြကို ျပင္ဆင္ေနလိုက္တယ္ … ရွန္ေဝကလဲအေလ်ာ့မေပးပဲ ခ်ဴးရွန႔္ေနာက္ကတဖြားမွမခြာေပ …
" အကိုဘာျဖစ္လာလဲေျပာျပမွ ကြၽန္ေတာ္သိမွာေပါ့ "
" မင္းသိစရာမလိုဘူး "
" အကိုက ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ဆရာေလ … ကို႔တပည့္ေလးကို အဖက္မလုပ္ေတာ့ဘူးလား "
တတြတ္တြတ္မေျဖမျခင္းေမးေနတဲ့ရွန္ေဝေၾကာင့္ ခ်ဴးရွန႔္သက္ျပင္းခ်လိဳက္ၿပီး …
" ဒါကသခင္ေလးရဲ႕ကိစၥ … ငါနဲ႕မင္းနဲ႕မဆိုင္သလို ဝင္ပါလို႔လဲမရဘူး "
" သခင္ဖန္းဂူလား … သူဘာျဖစ္လို႔လဲ … သူ႕ကိစၥကဘာေၾကာင့္မဆိုင္ရတာလဲ … မင္းယြီကကြၽန္ေတာ့သူငယ္ခ်င္း … အကိုကသူ႕ရဲ႕လက္႐ုံးပဲေလ "
" အင္း … အဲ့ဒါကမွန္ေပမဲ့ ခုဟာက အေမြကိစၥ "
" အေမြကိစၥ … ရွန္ဟႊာနဲ႕ပတ္သပ္တာလား "
" ဟုတ္တယ္ … ခုသခင္ေလးရဲ႕ညီရႈမန္းျပန္ေရာက္လာၿပီး … ရွန္ဟႊာရဲ႕ ဥကၠဌေနရာကို ယာယီလုပ္ေဆာင္ေနတယ္လို႔ ယာရွာထံကေနသတင္းရလာတယ္ …
သူမေျပာၾကားခ်က္အရ အလင္းေလာကက ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို ရႈမန္းက ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ေနပုံပဲ … သူသာအားလုံးကိုစည္း႐ုံးၿပီး သခင္ေလးေနရာကိုရသြားရင္ ထပ္ၿပီး သခင္ေလး အေမွာင္ကိုေရာက္သြားလိမ့္မယ္ …
ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔ဒီမွာဆက္ေနေနတာထက္ အျမန္ဆုံး ျပန္မွျဖစ္ေတာ့မယ္ "
ရွန္ေဝအနည္းငယ္တိတ္ဆိတ္ေနၿပီးေနာက္ တစ္စုံတစ္ရာကို သတိရသြားပုံပင္ …
" ရႈမန္းက အလြဲသုံးစားမႈနဲ႕ေထာင္က်ေနတာမဟုတ္ဘူးလား "
" ဟုတ္တယ္ … လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္က ေထာင္က်ေနခဲ့တာ "
" ထူးဆန္းလိုက္တာ … နာမည္ပ်က္ရွိၿပီးသားလူတစ္ေယာက္က ထပ္ၿပီးေအာင္ျမင္နိုင္မယ္လို႔ထင္မထားဘူး "
" သူကဘယ္သူ႕ေသြးလဲ … ရွန္ဟႊာပဲေလ … သူ႕ရဲ႕နာမည္ပ်က္ထက္ သူ႕ရဲ႕ေသြးသားကပိုအေရးႀကီးတယ္ "
ခ်ဴးရွန႔္က သက္ျပင္းဖြဖြခ်လိဳက္ရင္း …
" နဂိုကမွ ရွန္ဟႊာက ဆက္ခံသူကို အေရးတႀကီးလိုအပ္ေနတာ … ခုသခင္ေလးက ထြက္ေျပးလာေတာ့ ရႈမန္းကေနရာအသာေလးရသြားသာမဆန္းပါဘူး …
ဒါေပမဲ့ သူေနရာကိုအတည္အၿမဲမရေသးခင္ သခင္ေလးျပန္မွျဖစ္မယ္ … မဟုတ္ရင္ သခင္ေလးေရာ မ်ိဳဆက္ကိုေရာ ရႈမန္းအနိုင္ယူဖို႔ အခ်ိန္ပိုရသြားနိုင္တယ္ …
သခင္ေလးကို လြယ္လြယ္နဲ႕မတိုက္ခိုက္နိုင္ဘူးဆိုေပမဲ့ မင္းယြီနဲ႕လုယီေလးရွိလာၿပီဆိုေတာ့ အရင္လိုေပါ့စေနလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး "
' ဒုံး '
ထိုစဥ္ တံခါးဖြင့္သံနဲ႕အတူ ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးေတြနဲ႕ ဖန္းဂူအခန္းေလးထဲေလွ်ာက္လာတယ္ … သူ႕ရဲ႕ပုံစံကတည္ၿငိမ္ေနၿပီး ခ်ဴးရွန႔္တို႔ေျပာစကားေတြကို နားစြန္နားျဖား ၾကားသြားပုံပင္ … သူ႕ရဲ႕အၾကည့္ေတြက ေလးနက္စြာျဖင့္ ခ်ဴးရွန႔္အား ေမးလာခဲ့တယ္ …
" ဘယ္သူကငါ့မိသားစုကို ထိခိုက္ေစမွာလဲ … ငါသူတို႔ကို သတ္ျပစ္မယ္ "
" သ … သခင္ေလး … ဘယ္ခ်ိန္ကေရာက္ေနတာလဲ "
" ငါေရာက္လာတာမၾကာေသးေပမဲ့ မင္းရွန္ဟႊာအေၾကာင္းေျပာေနတာကိုငါၾကားလိုက္တယ္ … အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥကို ငါ့ကိုမတင္ျပပဲ မင္းကဘာကိစၥမဆိုင္တဲ့သူကိုသြားရွင္းျပေနတာလဲ … မင္းက ငါသိတဲ့ခ်ဴးရွန႔္မွ ဟုတ္ရဲ႕လား "
ဖန္းဂူရဲ႕ဟိန္းေဟာက္မႈေၾကာင့္ ခ်ဴးရွန႔္လန႔္သြားၿပီး အျပစ္က်ဴးလြန္မိသြားသည့္နယ္ ဦးၫႊတ္လွ်က္ ကျပာကယာေတာင္းပန္ရွာတယ္ …
" ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္သခင္ေလး … ဒါေပမဲ့ ရွန္ေဝကအျပင္လူမဟုတ္ပါဘူး … ဒီကိစၥကိုလဲ ခုပဲသခင္ေလးကို တင္ျပမို႔ပါပဲ …
ဒါေပမဲ့ သခင္ေလးနိုးေနမွန္းမသိလိုက္လို႔ပါ … သခင္ေလးပင္ပန္းၿပီး ခုခ်ိန္ထိ အိပ္ေနဦးမယ္ထင္ထားတာ … ေႏွာက္ယွက္မိမွာဆိုးလို႔ လာမေျပာေသးတာ "
ဖန္းဂူက မ်က္ခုံးၾကဳတ္ထားလွ်က္ …
" မင္းသူ႕ကို ယုံလား "
" ရွန္ေဝလား … သူကလူေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ … အကယ္၍ သူသာ ရွန္ဟႊာနဲ႕သခင္ေလးအေပၚသစၥာေဖာက္တစ္ေယာက္ဆိုရင္ သခင္အေရွ႕မွာပဲ ကြၽန္ေတာ့လက္နဲ႕သတ္မွာမို႔ မပူပါနဲ႕ "
" ေကာင္းၿပီ … သူ႕ေၾကာင့္ ငါ့မိသားစုထိခိုက္မယ္ဆိုရင္ မင္းသတ္တာကိုမေစာင့္ဘူး … ငါကိုယ္တိုင္သတ္ျပစ္မယ္ "
ဖန္းဂူက ခ်ဴးရွန႔္ ရွန္ေဝအေပၚယုံၾကည္ေနတာျမင္ရေတာ့ ရွန္ေဝကိုၾကည့္ကာအကဲခပ္လိုက္တယ္ … ရွန္ဟႊာအေၾကာင္းသိေနတာေတာင္ သူ႕ကိုသတ္ဖို႔ထိ ခ်ိန္းေျခာက္ေနတာေတာင္မွ ရွန္ေဝပုံစံက စိတ္လႈပ္ရွားျခင္း ထူးဆန္းတဲ့အမူအယာတစ္စုံတစ္ရာမရွိ လြန္စြာတည္ၿငိမ္ေနတာမို႔ သူ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာက ဖတ္ရခက္လွတယ္ … လူအကဲခပ္ေတာ္တဲ့ ဖန္းဂူေတာင္ ရွန္ေဝခံစားခ်က္ကိုမဖတ္နိုင္ဘူး … ဒါမွမဟုတ္လဲ ရွန္ေဝက ခ်ဴးရွန႔္ထင္သလို သစၥာရွိတဲ့လက္ေထာက္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္လား …
ဖန္းဂူက လူေတြနဲ႕ပတ္သပ္ရင္ ရွည္ရွည္ေဝးေဝးေတြမေနတတ္သလို သူယုံၾကည္လို႔ရမယ္ မထင္တဲ့လူဆို သတ္ျပစ္လိုက္တာမို႔ ခုရွန္ေဝကိုလဲ ေခါင္းစားခံၿပီး အကဲခပ္ေနမႈကို ရပ္တန႔္လိုက္တယ္ … ၿပီးေတာ့ ခ်ဴးရွန႔္ရဲ႕တင္ျပမႈကို ဆက္လက္နားေထာင္ေနလိုက္တယ္ …
" မနက္က ကြၽန္ေတာ္ ႐ြာသားတစ္ေယာက္နဲ႕ သခင္ေလးတို႔နိုးလာရင္ဟင္းခ်ိဳေသာက္ဖို႔ လတ္ဆတ္တဲ့အ႐ြက္ခူးမယ္ဆိုၿပီး ႐ြာထိပ္က လယ္ကြင္းရွိတဲ့ေနရာသြားခဲ့တယ္ …
ထုံးဆန္အတိုင္း လုယီေလးကလိုက္ခဲ့ဖို႔ပူဆာေနတာမလို႔ ကြၽန္ေခၚသြားၿပီးအပ်င္းေျပကစားဖို႔ ကြၽန္ေတာ့လက္ကိုင္ဖုန္းေလးေပးထားခဲ့တယ္ … လယ္ကြင္းထဲမွာ ဂိုေယာင္းတို႔နဲ႕ေတြ႕ၿပီး လုယီေလးကေနခဲ့ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ကြၽန္ေတာ္ထားခဲ့ၿပီး အိပ္ျပန္ဟင္းလာခ်က္ေနခ်ိန္ ႐ြာသားတစ္ေယာက္အေလာတႀကီးေျပးလာတယ္ …
သူေျပာတာက ကြၽန္ေတာ့လက္ကိုင္ဖုန္းက တုန္ေနတယ္တဲ့ … ဒီေရာက္ကတည္းက လိုင္းမမိလို႔အဆက္အသြယ္ပ်က္ေနတာ … ကြၽန္ေတာ္အေျပးေလးသြားၾကည့္ေတာ့ ဖုန္းတစ္ေကာဝင္ေနတယ္ … အဲ့ဒါ ယာရွာဆီက "
" ယာရွာ … သူမကအေရးမႀကီးရင္ ဖုန္းေခၚမဲ့သူစားမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး "
" ဟုတ္ပါတယ္ .… ကြၽန္ေတာ္ ဟိုတစ္ခါသြားကတည္းက သူ႕ကိုရွန္ဟႊာကိုေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ေပးၿပီး သတင္းေတြအဆက္မျပတ္စာနဲ႕ေပးဖို႔ေျပာထားတာ … ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေခၚလိုက္ေတာ့ သူေျပာတာက ခုရွန္ဟႊာကိုသခင္ရႈမန္းျပန္ေရာက္ေနၿပီတဲ့ "
ဖန္းဂူမ်က္ႏွာမဲေမွာင္လွ်က္ …
" ရႈမန္း … အဲ့ေကာင္ ျပန္လာရဲေသးတယ္ေပါ့ "
" ဟုတ္တယ္ … သူျပန္လာယုံမကပဲ လုပ္ငန္းေတြကိုပါ ယာယီဦးေဆာင္ေနတယ္လို႔ေျပာတယ္ "
" ဟက္ … ဒီေခြးေကာင္က သူကိုယ္တိုင္မီးထဲခုန္ဆင္းၿပီးမွ ပူတယ္ဆိုၿပီးျပန္တက္လာခ်င္ေနတယ္ေပါ့ေလ … မင္းကိုအဝီစိေရာက္ေအာင္ ငါကိုယ္တိုင္ကန္မခ်ရေသးလို႔ျပန္တက္လာတာလား … ရွန္ဟႊာက ျပန္လာခ်င္တိုင္းလာလို႔ရမဲ့ေနရာလို႔ ထင္ေနတာလား "
" သခင္ေလး စိတ္ေလ်ာ့ပါ … ခု … ခုအေျခအေနက သူကအတင္းေနရာလုတာမဟုတ္ပဲ သခင္ႀကီးကိုယ္တိုင္က ေပးလိုက္တာလို႔ေျပာတယ္ "
" ဘာ "
ဖန္းဂူေဒါသကိုသိေနတဲ့ ခ်ဴးရွန႔္က ေဒါသမေပါက္ကြဲခင္ စကားနဲ႕အလွ်င္အျပန္ထိန္းလိုက္ရတယ္ …
" သ … သခင္ႀကီးက ေနရာေပးတယ္လို႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး … သခင္ေလးသာျပန္လာရင္ သူကအလိုလိုေနရာျပန္ေပ်ာက္သြားမွာပါ …
သခင္ႀကီးက အရာအားလုံးကိုသခင္အပိုင္လို႔ေျပာၿပီးၿပီပဲ … ရွန္ဟႊာက သခင္ဖန္းဂူအပိုင္ပါ … သခင္ရႈမန္းဘယ္ေလာက္ပဲေနရာရေနပါေစ အခ်ိန္တန္ရင္အျပင္ျပန္ေရာက္မွာ "
ဖန္းဂူပုံစံကေလးနက္စြာျဖင့္ ခန႔္မွန္းရခက္လွတယ္ …
" အဖိုးကဘာသေဘာနဲ႕သစၥာေဖာက္ကို အိမ္ျပန္လာခြင့္ျပဳတာလဲ … ငါမရွိရင္ေတာင္ အေဖကဒါေလးေတာင္မဦးေဆာင္နိုင္ေတာ့ဘူးလား "
" ကြၽန္ေတာ့အထင္ သခင္ကူးမန္မွာလဲ အလုပ္ေတြရႈတ္ေနတယ္ … သခင္မကလဲ မိန္းမသားဆိုေတာ့ အရာအားလုံးကိုလိုက္ၿပီး ႀကီးၾကပ္ရတာပင္ပန္းေနမွာ … သခင္ႀကီးကအသက္ႀကီးလာေတာ့ ေနာက္ေဖးကအိမ္ငယ္ေလးမွာပဲအခ်ိန္တိုင္းသြားေနၿပီး ၾကည့္ရတာ လုပ္ငန္းေတြအေပၚအာ႐ုံရေတာ့မယ္မထင္ဘူး …
ခုသခင္ေလးသာအိမ္ေတာ္ကိုျပန္သြားရင္ သခင္ရႈမန္းအလိုလိုေနရာေပ်ာက္သြားမွာပါ … ၿပီးေတာ့ လုယီေလးကိုလဲ ေတြ႕ခ်င္ေနၾကတယ္လို႔ေျပာတယ္ … သူတို႔လုယီေလးကိုေတြ႕ရင္ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္လိုက္ၾကမလဲ "
" အင္း … မင္းေျပာသလိုလုပ္တာေပါ့ … အိမ္ေတာ္ကိုျပန္ဖို႔ စီစဥ္ထားလိုက္ … ငါမင္းယြီကိုေျဖာင့္ဖ်ၾကည့္လိုက္မယ္ … သူၾကည္ျဖဴမွ ငါအိမ္ျပန္မယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ပါသခင္ေလး "
" ခုေန႕လည္စာျပင္လိုက္ … ငါမင္းယြီအတြက္ယူသြားရမယ္ …
ေအာ္ … ဒါနဲ႕ … သားေလးဘယ္မွာလဲ … အစာေရာစားၿပီးၿပီလား "
" ၿပီးပါၿပီ … ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ျပန္လာၿပီးကတည္းက YiYi ေလး သူ႕ပါပါးကိုအတင္းေတြ႕ခ်င္တယ္လုပ္ေနလို႔ ရႈယြမ္ကူညီၿပီးေခၚသြားေပးတယ္ "
" ေကာင္းၿပီ … ခုသားေလးကိုၾကည့္ထိန္းေပးထား … မင္းယြီပင္ပန္ေနေသးေတာ့ေႏွာက္ယွက္လို႔မျဖစ္ဘူး … သူအနားယူၿပီးမွ သားေလးကိုအခန္းထဲေပးဝင္မယ္ "
" စိတ္ခ်ပါ … ခုပဲမင္းယြီအတြက္ စားစရာေတြျပင္လိုက္ပါ့မယ္ "
တစ္ခနၾကာေတာ့ စားစရာဗန္းကိုကိုင္ၿပီး ဖန္းဂူ မင္းယြီအခန္းေလးထဲ ျပန္ဝင္လာခဲ့တယ္ … မင္းယြီစားတာအေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မွာဆိုး၍ ၿပီးမွအိမ္ျပန္ဖို႔ကိုေျပာဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ …
" ဗိုက္ဝၿပီလား … စာတာနည္းလိုက္တာ "
" ကြၽန္ေတာ္စားပါတယ္ … ယူလာတာကမ်ားလြန္းေနတာ "
" ဟုတ္ပါၿပီ … ဒါဆိုျပန္နားလိုက္ … မင္းေသာက္ဖို႔ ေရယူလာေပးမယ္ "
စားေသာက္ၿပီးသြားေတာ့ ဖန္းဂူ မင္းယြီေဘးနားကမခြာပဲ ကုတင္ေပၚတက္ထိုင္လိုက္တယ္ … သူ႕ရဲ႕လက္ေမာင္းေပၚကို မင္းယြီကို မွီထားေစၿပီး ေပြ႕ဖက္ထားလွ်က္ …
" ကိုယ္တို႔ အိမ္ျပန္ၾကရင္ေကာင္းမလားလို႔ "
" ဟင္ … ၿမိဳ႕ေတာ္ကိုျပန္ခ်င္လို႔လား … အေရးႀကီးကိစၥေပၚလာလို႔လား "
" ကို႔အတြက္က ကိစၥမရွိပါဘူး … မင္းေနခ်င္ေသးလဲအဆင္ေျပတယ္ … ဒီ႐ြာေလးကိုေရာက္သာတစ္လေတာင္ေၾကာ္ၿပီဆိုေတာ့ မင္းျပန္ခ်င္ေနၿပီလားေမးၾကည့္တာ "
မင္းယြီက ဖန္းဂူလက္ေမာင္းေပၚမွီထားလွ်က္ ေဘးနားကျပတင္းေပါက္ကေန လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ေတာင္တန္းႀကီးကို ေငးၾကည့္ရင္း …
" ဟုတ္သားပဲ … တစ္လေက်ာ္သြားၿပီ … မၾကာသလိုပဲေနာ္ … အားလုံးနဲ႕မိသားစုလိုရင္းနီးေနမွခြဲခြာရမယ္ဆိုေတာ့ ဝမ္းနည္းစရာပဲ "
" မင္းမျပန္ခ်င္ေသးရင္လဲ ဆက္ေနလို႔ရတယ္ "
" အဲ့လိုလဲဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ … ဒီမွာေနတာကစိတ္ၾကည္ႏူးရေပမဲ့ တစ္ဖက္ကၾကည့္ရင္ ပုန္းေရွာင္ေနတာနဲ႕တူေနတယ္ …
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရင္ဆိုင္ရမဲ့အရာေတြအမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္ … အခ်ိန္ဆြဲေနတာက ေကာင္းတဲ့အရာမဟုတ္ဘူး … ၿပီးေတာ့ ရွန္သခင္ေလးက အလုပ္ေတြရွိေသးတယ္မဟုတ္လား … ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္ေတြကိုျပစ္ထားမိတာၾကာေနၿပီ … ခုဆိုဘာေတြမ်ားျဖစ္ေနၿပီလဲ … ဟိုလူေတြေရာ … "
" ကိုယ္ဘယ္သူလဲေမ့သြားၿပီလား … အဲ့ေျမေခြးအဖြဲ႕ကိုအဲ့ေန႕ကတည္းကရွင္းၿပီးသြားၿပီ … အလုပ္ကလဲႀကီးၾကပ္မဲ့သူရွိေနတာမို႔ပူစရာမလိုဘူး … အဓိကက မင္းစိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ပဲ … မင္းမျပန္ခ်င္ရင္ျပန္စရာမလိုဘူး "
" ဒါေပမဲ့ ရွန္ဟႊာက … "
" ကို႔အတြက္ပူေနတာဆိုရင္ ပူမေနနဲ႕ေတာ့ … ကိုယ္အားလုံးကိုပိုင္ဆိုင္ခဲ့ၿပီးၿပီ … ခုပိုင္ဆိုင္ေနတဲ့ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေလးကိုဆက္ၿပီးရရွိဖို႔အတြက္ အရင္ကပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့အရာေတြနဲ႕လဲရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ အဲ့ဒါေတြအားလုံးနဲ႕ ဒီေပ်ာ္႐ႊင္မႈကိုလဲနိုင္တယ္ "
" တကယ္ပဲလား … ကြၽန္ေတာ့အတြက္နဲ႕ အားလုံးကိုလဲနိုင္တယ္ေပါ့ "
" အင္း … ဘယ္အရာနဲ႕ျဖစ္ျဖစ္ မင္းေပ်ာ္႐ႊင္မယ္ဆို လဲနိုင္တယ္ "
" ဒါဆို Lion နဲ႕ေရာ "
မင္းယြီရဲ႕စကားေၾကာင့္ ဖန္းဂူတိတ္ဆိတ္သြားေပမဲ့ မင္းယြီကလဲအေလ်ာ့မေပး … သူအၾကားခ်င္ဆုံးအေျဖစကားကိုၾကားရဖို႔ ထပ္မံရွင္းလင္းစြာေမးလိုက္တယ္ …
" Lion ဘဝကိုစြန္လႊတ္လိုက္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္႐ႊင္မယ္ဆိုရင္ Lion ကိုစြန႔္လႊတ္မွာလား "
ဖန္းဂူသူ႕ရဲ႕လက္ေမာင္းၾကားကေန သူ႕အား ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးမားတဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စုံနဲ႕ စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ မင္းယြီကိုေငးၾကည့္ေနရင္း ဒီေတာင္းဆိုခ်က္ကိုေျဖၾကားဖို႔ သူ႕စိတ္ကိုျပန္ၿပီးစမ္းစစ္လိုက္တယ္ …
ဖန္းဂူဆိုတဲ့သူလိုလူက စကားကိုလြယ္လြယ္မေျပာတတ္သလို ေျပာၿပီးသားစကားကိုလဲ တာဝန္ယူတတ္တဲ့သူမ်ိဳး … ဒါေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕ဘဝနဲ႕ဆိုင္တဲ့ ဒီေတာင္းဆိုမႈကို မတြန႔္မဆုတ္ပဲေျဖဖို႔က သူ႕အတြက္ခက္ခဲေနတယ္ …
မင္းယြီကလဲ အေရးႀကီးတဲ့အေျဖမို႔ ခ်က္ခ်င္းေျဖတာထက္ ေလးနက္စြာေတြးၿပီး စိတ္ရင္းမွန္နဲ႕ျပန္ေျဖတာကိုလိုခ်င္တာမို႔ စိတ္ရွည္စြာပင္ေစာင့္ေနတယ္ …
တိုက္ခိုက္ခ်င္းဆိုတာ ဖန္းဂူရဲ႕ဘဝ ဖန္းဂူရဲ႕ဇာတိရပ္တစ္ခုလိုပဲ ေမြးဖြားကတည္းက တိုက္ပြဲေတြနဲ႕စတင္လာခဲ့သူ … လက္နတ္ဆိုတာ သူ႕ရဲ႕ကစားစရာတစ္ခုဆိုလဲမမွားဘူး … အားလုံးရဲ႕ေလးစားမႈခံရဖို႔က သူ႕ရဲ႕အိမ္မက္ပဲ … ေနရာတစ္ခုရဖို႔ အသက္မ်ားစြာကိုစေတးၿပီး မ်က္ရည္မ်ားစြာ ေသြးေခြၽးမ်ားစြာကိုခ်နင္းၿပီး မာန္အျပည့္နဲ႕ သနာညွာသာမႈမရွိေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ့ၿပီးၿပီ … ျခေသၤံတစ္ေကာင္လို အားအင္ျပည့္ဖို႔ နာက်င္မႈမ်ားစြာကိုသည္းခံခဲ့ရတယ္ …
ခုအားလုံးၿပီးျပည့္စုံသြားေပမဲ့ သူ႕ရဲ႕အသက္ ၃၀ ေက်ာ္မွ သူလိုၾကမ္းတမ္းရက္ဆက္သူတစ္ေယာက္ကို ကံတရားႀကီးက ႏူးညံ့တဲ့အခ်စ္ဆိုတာနဲ႕ေတြ႕ဆုံဖို႔အေၾကာင္းဖန္လာခဲ့တယ္ … အဲ့ဒါအျပင္ ေပ်ာ္႐ႊင္စရာမိသားစုေလးပါအစစ္ပါလာေသးတယ္ …
ဟား … ဘယ္ေလာက္ေတာင္ရယ္စရာေကာက္လိုက္သလဲ … မာေက်ာတဲ့ေက်ာက္တုံးကို ထုထည္မရွိတဲ့ေရကတိုက္စားသြားတာကိုျမင္ဖူးလား … ပင္လယ္ကမ္းေျခကေက်ာက္စေတြက ျဖစ္တည္လာကတည္းက အဲ့ဒိအ႐ြယ္အစားအတိုင္ပဲဆိုတာမရွိဘူး … ေရရဲ႕တိုက္စားမႈ ေျမျပင္နဲ႕ထိခပ္မႈေတြကေန အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာကြဲေၾကၿပီး ေက်ာက္တုံးကေန ေက်ာက္စေလးေတြအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားၾကတယ္ …
ခုလဲဒီလိုပါပဲ … ဖန္းဂူရဲ႕မာေက်ာတဲ့ေက်ာက္တုံးလိုႏွလုံးသားက မင္းယြီရဲ႕ေရလိုအခ်စ္စစ္ေတြနဲ႕ရိုက္ခပ္ခံရၿပီး ေျမျပင္လို မိသားစုရဲ႕ေႏြးေထြမႈဆိုတဲ့အရာနဲ႕ ထိခပ္သြားတဲ့အခါ အတုမရွိတဲ့ေက်ာက္တုံးလိုႏွလုံးသားဟာလဲ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာကြဲေၾကလို႔သြားခဲ့ၿပီ …
ဘယ္ေလာက္ပဲအသဲမာေနပါေစ ႏူးညံ့တဲ့အခ်စ္နဲ႕ေတြ႕ရင္ အားနည္းတဲ့ေရကေက်ာက္တုံးကိုဝါမ်ိဳသြားသလို အခ်စ္ဆိုတဲ့ႏူးညံ့တဲ့တရာေလးကလဲ မာေက်ာတဲ့အသဲႏွလုံးကို ဝါမ်ိဳသြားနိုင္တယ္ … ဖန္းဂူဆက္ၿပီးအသဲမမာနိုင္ေတာ့ဘူး … ဒီေတာင္းဆိုမႈက သူ႕အတြက္ေျဖရခပ္ေပမဲ့ ဘယ္ေလာက္ပင္စဥ္းစားပါေစ ေနာက္ဆုံး သူဆုံးျဖတ္မဲ့အေျဖက တစ္ခုတည္းပါပဲ …
ထိုအရာက …
" ပါပါး "
ေလးနက္စြာေတြးေတာေနတဲ့ သူတို႔ရဲ႕အာ႐ုံေတြကိုၿဖိဳခြင္းသြားတဲ့အသံေလးက လုယီရဲ႕ေအာ္ေခၚသံေလး … ခနၾကာေတာ့ ေျခသံေသးေသးေလးက အခန္းဝကေန ကုတင္ရွိရာထံေျပးလာၿပီး အလွ်င္အျမန္ပဲ သူတို႔ ၂ ေယာက္ၾကား ေျပးဝင္လာေလေတာ့တယ္ …
လုယီေလးရဲ႕ နက္ေမွာင္တဲ့ဆံႏြယ္ အၾကည့္စူးစူးေလးေတြက ဖန္းဂူနဲ႕ထပ္တူက်ေနၿပီး စိတ္ႏွလုံးသားေလးက မင္းယြီလိုျဖဴစင္ႏူးညံ့သည့္အျပင္ စိတ္ေကာက္တတ္တာေလးကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ေမြးရာပါအေမြလို႔ဆိုရမယ္ …
ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူၿပီး ဖန္းဂူကိုတစ္လွည့္မင္းယြီကိုတစ္လွည့္ၾကည့္ေနၿပီး အသံစူးစူးေလးနဲ႕ ေအာ္ေျပာလာတယ္ …
" YiYi ကိုျပစ္ထားၾကတယ္ … ပါပါးမေကာင္းဘူး "
ငိုမဲ့မဲ့ေလးလုပ္ေနတဲ့လုယီေလးကို မင္းယြီေခ်ာ့ဖို႔ႀကိဳးစားေပမဲ့ လုယြီေလးက အလွ်င္အျပန္ထလိုက္ၿပီး မင္းယြီကိုယ္ေပၚၿခဳံထားတဲ့ေစာင္ကို ဆြဲမလိုက္တယ္ … တစ္စုံတစ္ရာကိုအသည္းအတန္ရွာေနပုံပဲ …
" ဘယ္မွာဖြက္ထားတာလဲ "
လုယီေလးက ဘယ္မွာဖြက္ထားတာလဲ တတြတ္တြတ္ေမးရင္ ဖန္းဂူရဲ႕အေနာက္ ေခါင္းအုံးေတြၾကား ေစာင္ပုံေတြေအာက္ ကုတင္အေျခေတြကုန္းရွာၿပီးမေတြ႕ေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်သြားတဲ့အၾကည့္ေလးနဲ႕ မင္းယြီထံျပန္ေရာက္လာၿပီး ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လာတယ္ …
" သားေလး ဘာရွာ … "
သူ႕ရဲ႕စကားပင္မဆုံးေသး မင္းယြီရဲ႕ ရွပ္အကၤ်ီကို ဆြဲမကာ ခုေလးတင္အစာစားထား၍ ေဖာင္းေနတဲ့ ဗိုက္သားေလးကို လက္ေသးေသးေလးနဲ႕ဖြဖြေလးကိုင္လိုက္ နားေလးနဲ႕ကပ္လိုက္လုပ္ၿပီး ထိုးထိုးေလးေျပာလိုက္တဲ့စကားတစ္ခြန္းက …
" ညီမေလးေလး ထဲထဲမွာပုန္းေနတာလား … ကိုကိုနဲ႕ကခ်ားရေအာင္ထြက္လာခဲ့ "
" …… "
" …… "
မင္းယြီနဲ႕ဖန္းဂူ ၾကက္ေသေသသြားၿပီး စကားတစ္ခြန္းမွ မဆိုနိုင္ေတာ့ေပ … လုယီေလးရဲ႕အမူအယာနဲ႕အေျပာအဆိုကိုအံ့ဩတာရယ္ ညကကိစၥကိုျပန္ေတြမိတာရယ္နဲ႕ေပါင္းၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားမ်က္ႏွာေတြနီရဲလာၿပီး အၾကည့္ခ်င္းမစုံနိုင္ေတာ့ပဲ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္တယ္ … ဖန္းဂူကေခ်ာင္းဟန႔္ေနၿပီး မင္းယြီကေတာ့ တေတြးကိုသာအႀကိမ္ႀကိမ္မ်ိဳခ်ေနမိတယ္ … သားေလးဒီအေၾကာင္းကို ဘယ္လိုသိသြားမွန္း သူမေတြးတတ္ေတာ့ဘူး …
ခနၾကာေတာ့မွ သူ႕ရဲ႕ဝမ္းဗိုက္ကိုကပ္ၿပီး စကားေတြတတြတ္တြတ္ေျပာေနတဲ့ လုယီေလးကို ဆြဲမကာ သူနဲ႕ဖန္းဂူၾကားထဲထားလိုက္ၿပီး …
" လုယီ … ပါပါးဗိုက္ထဲမွာ ညီမေလးရွိတယ္လို႔ ဘယ္သူကေျပာတာလဲ "
" ဦးဦးယြမ္ေျပာျပတာ … ညက ပါပါးတို႔ YiYi အတြက္ ညီမေလးေလးရေအာင္ယူေပးတာတဲ့ … ခုညီမေလးေလးဘယ္မွာလဲဟင္ "
" …… "
" ဒီေခြးေကာင္ေတာ့ … ကေလးကို ေပါက္ကရေတြေျပာျပထားတယ္ "
ဖန္းဂူက ရွက္လဲရွက္ … သူ႕တို႔အေၾကာင္းကြယ္ရာမွာေျပာတဲ့သူက ရႈယြမ္ျဖစ္ေနေတာ့ မေပါက္ကြဲပဲမေနနိုင္ … ထိုအခါ လုယီေလးက ဖန္းဂူထံလွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး …
" ဟင္ … ဦးဦးယြမ္က အဟုတ္ေျပာတာပါေနာ္ … ညီမေလးေလးကတကယ္ရမွာတဲ့ … မရဘူးဆိုရင္ အဲ့တာ ဒယ္ဒီညံ့လို႔ပဲ … ဟြန႔္ "
စကားတတ္ေလးလုယီရဲ႕ျပန္လည္ေခ်ပတဲ့စကားလုံးေတြေအာက္မွာ ဖန္းဂူ စကားအထစ္ထစ္နဲ႕ ကို႔သိကၡာကိုျပန္ဆယ္ေနရေလေတာ့တယ္ …
" ဘ … ဘာ … အဟင္း …ပိုင္လုယီေလး … မင္းအ႐ြယ္နဲ႕ ဒီလိုမ်ိဳးေတြမေျပာရဘူးကြ …
မင္းဒယ္ဒီဘယ္ေလာက္ေတာ္ေၾကာင္း ပါပါးအသိဆုံး … မယုံရင္ေမးၾကည့္လိုက္ "
ထိုအခါ လုယီေလးက မင္းယြီထံလွည့္သြားၿပီး …
" ဟုတ္လားပါပါး … ဒယ္ဒီေတာ္ရင္ ညီမေလးေလးေရာ ညီညီေလးေရာ အမ်ားႀကီးရမွာေပါ့ေနာ္ "
မင္းယြီမ်က္ႏွာတျပင္လုံးရဲေနၿပီး သားအဖႏွစ္ေယာက္ရဲ႕စကားေတြေၾကာင့္ စြံ႕အလို႔ေနတယ္ …
" ဘာ … ဘာေတြေျပာေနတာလဲ … အဲ့လိုမဟုတ္ဘူး … လုယီေလး အဲ့ဒါကေလ … "
လုယီေလးက သူ႕ပါပါးထံကမေရရာတဲ့အေျဖစကားေတြကိုဆက္နားမေထာင္ပဲ ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူလွ်က္ေျပာလိုက္တယ္ …
" အဲ့လိုဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ဒယ္ဒီမေကာင္းလို႔ေပါ့ … အဲ့လိုဆိုရင္ ဒယ္ဒီကိုလုပ္ခိုင္နဲ႕ေတာ့ … ညီမေလးေလးလဲရပဲနဲ႕ လုပ္ေနလဲအပိုပဲ … ဟြန႔္ "
မင္းယြီရွက္စိတ္ထက္ လုယီစကားေၾကာင့္ျဖစ္ပ်က္သြားတဲ့ ဖန္းဂူမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္လိုက္မိတယ္ … ဒါက နည္းနည္းေတာ့ေပ်ာ္စရာေကာင္းသား …
" အင္း … ဟုတ္တယ္ေနာ္ … ဒယ္ဒီကိုမလုပ္ခိုင္ေတာ့ဘူး "
မင္းယြီရဲ႕ေထာက္ခံစကားၾကားရေတာ့ ဖန္းဂူေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိျဖစ္သြားပုံက တစ္သက္မေမ့ဖြယ္ရာ …
" အဲ့ဒါက … မဟုတ္ဘူးေလကြာ "
ဖန္းဂူက ရွင္းျပဖို႔ႀကိဳးစားေပမဲ့ လုယီေလးကအဖက္မလုပ္ေတာ့ပဲ မင္းယြီအား လွည့္ၾကည့္ကာ ၿပဳံးလိုက္ၿပီး …
" ဟီး … ပါပါးနဲ႕YiYi ပဲတူတူေနမယ္ … ဒယ္ဒီေရာ ညီမေလးေရာလိုဘူး … ပါပါးက YiYiကိုပဲခ်စ္ကမယ္ "
ဖန္းဂူရဲ႕အမူအယာကိုၾကည့္ၿပီး မင္းယြီတစ္ခ္ခ္ရယ္ရင္း …
" ခ္ခ္ … လုယီေလးကိုပါပါးခ်စ္ဆုံးပါဗ်ာ "
လုယီေလးက မင္းယြီပါးေလးကိုနမ္းလိုက္ၿပီး …
" ဒါဆို ညက်ရင္ YiYi ကိုျပစ္ထားရဘူး … ပါပါးနဲ႕အိပ္မွာ "
" သားေလးကိုျပစ္မထားေတာ့ဘူး … သားေလးကပါပါးတို႔နဲ႕တူတူအိပ္ရမယ္ ပါပါးရယ္ ဒယ္ဒီရယ္ YiYi ေလးရယ္ "
" အင္း … အင္း … YiYi ေက်နပ္တယ္ "
လုယီေခါင္းေသးေသးေလးက မင္းယြီရင္ခြင္ထက္မွီၿပီး မင္းယြီခါးေလးကို လက္ေသးေသးေလးနဲ႕ တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားလွ်က္ … မင္းယြီဦးေခါင္းက ဖန္းဂူပခုံးေပၚမွီၿပီး ဖန္းဂူရဲ႕ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးက မင္းယြီကိုေရာ ၾကားထဲကလုယီေလးကိုပါ ေပြ႕ဖက္ထားေလတယ္ … ဖခင္ ၂ ေယာက္ရဲ႕အေႏြးဓာတ္ေတြေၾကာင့္ လုယီေလး ခနၾကာေတာ့ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေမာက်သြားေလေတာ့တယ္ …
ထိုအခါမွ ဖန္းဂူ သူ႕ပခုံးေပၚမွီထားတဲ့မင္းယြီႏွဖူးေလးေပၚက ဆံႏြယ္ေတြကို လက္နဲ႕သပ္လိုက္ၿပီး ႏူးညံ့တဲ့ႏႈတ္ခမ္းသားေလးနဲ႕ဖြဖြေလးထိကပ္လိုက္တယ္ … ဖန္းဂူရဲ႕အနမ္းေၾကာင့္ မ်က္လုံးပိတ္ၿပီးေမွးဆပ္ေနတဲ့မင္းယြီမ်က္လုံးေလးပြင့္လာခဲ့တယ္ … ၿပီးေနာက္ သူ႕ရဲ႕နားနားေလးကိုကပ္ၿပီး ေလပူေတြရဲ႕တိုက္ခပ္မႈနဲ႕အတူ အသံတိုးတိုးေလးကိုပါၾကားလိုက္ရတယ္ …
" ကိုယ္ Lion ဘဝကို စြန႔္လႊတ္လိုက္ေတာ့မယ္ "
" …… "
ေလနက္တည္ၾကည္ၿပီး ပ်က္သားလွတဲ့စကားလုံးေတြေအာက္မွာ မင္းယြီစြံ႕အသြားၿပီး သူ႕ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြက အံ့ဩမႈအျပည့္နဲ႕ ဖန္းဂူအားေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္ … သူနဲ႕အၾကည့္ခ်င္းဆုံမိသြားေတာ့ ဖန္းဂူမ်က္ဝန္းေတြမွာ ေနာင္တေတြ မေရရာမႈေတြဆိုတာ တစ္ခုမွရွိမေနဘူး … ယုံၾကည္ခ်က္အျပည့္နဲ႕ သူ႕ပုံစံက ေပ်ာ္႐ႊင္ေနတဲ့ပုံပဲ …
မင္းယြီသူ႕ကို မယုံၾကည္နိုင္စြာၾကည့္ေနတာကိုျမင္ေတာ့ ဖန္းဂူ တူညီတဲ့အေျဖစကားကို တြန္းဆုတ္ျခင္းမရွိ ထပ္မံေျပာၾကားလာတယ္ …
" ကိုယ္ ခုခ်ိန္ကေနစၿပီး မင္းမႀကိဳက္တဲ့ Lion ဆိုတဲ့ဘဝကို စြန႔္လႊတ္လိုက္ေတာ့မယ္ … Lion တင္မကဘူး ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္တဲ့အရာအားလုံး မင္းနဲ႕သားေလးကလြဲၿပီးအားလုံးကိုစြန႔္လႊတ္နိုင္တယ္ …
ခုကိုယ္က သာမန္လူတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားၿပီ … မင္းနဲ႕အတူ အလင္းမွာပဲေနေတာ့မယ္ … မင္းနဲ႕သားေလးအတြက္ ကိုယ္ ရွာေႂကြးနိုင္တယ္ … မင္းမႀကိဳက္တဲ့လူသတ္တာေတြ တျခားကိစၥေတြ ကိုယ္ဘာမွမလုပ္ေတာ့ဘူး …
ဒီ႐ြာေလးမွာလဲ မင္းႀကိဳက္သေလာက္ေနနိုင္တယ္ … ကိုယ္မင္းအတြက္ အရာအားလုံးကိုျဖည့္စည္းေပးမယ္ "
ရွန္ဖန္းဂူက သူ႕ရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈဂုဏ္ပုဒ္ေတြစြန႔္လႊတ္ၿပီး မင္ယြီနဲ႕သားေလးကိုေ႐ြးခ်ယ္မယ္လို႔ ဘယ္သူကထင္မိမွာလဲ … မင္းယြီကိုယ္တိုင္လဲမထင္ထားဘူး … ဒီအေျဖစကားက မင္းယြီကို အႀကီးႀကီးေလ်ာ့ရသြားေစတယ္ … မင္းယြီမယုံၾကည္နိုင္၍ ထပ္မံေမးျမန္းေနမိတယ္ …
" ထပ္ေျပာပါအုံး … ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ Lion ဘယ္သူ႕ကိုေ႐ြးမွာလဲ "
" ကိုယ္မင္းကိုပဲေ႐ြးမွာ … Lion ဆိုတာ ကို႔ေၾကာင့္ျဖစ္တည္လာတဲ့အရာတစ္ခု … ဒါေပမဲ့ မင္းဆိုတဲ့အရာက ဘုရားရွင္ကကို႔အတြက္ဖန္ဆင္းေပးလိုက္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာလက္ေဆာင္ … ဒါေၾကာင့္ Lion ထပ္ ကိုယ္မင္းကိုပဲတန္ဖိုးထားမယ္ … မင္းကိုပဲ ကိုယ္ေ႐ြးခ်ယ္မယ္ "
" တကယ္ပဲလား … ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႕အတူ တစ္သက္လုံး ဒီတိုင္ေလးပဲေနသြားေပးမွာလား "
" ဒါေပါ့ … မင္းနဲ႕သားေလးရွိေနရင္ ပစၥည္ဥစၥာေတြမရွိတဲ့ ဒီလိုအရပ္မ်ိဳးမွာေတာင္ ကိုယ္တစ္သက္လုံးေနသြားနိုင္တယ္ "
မင္းယြီမ်က္ဝန္းေတြကေန ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေၾကာင့္ က်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြက အတားအစီးမရွိခဲ့ … ဝမ္းသာမႈ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြက မ်က္ရည္အျဖစ္ရွန္ထြက္လာၿပီး စိတ္ရွိတိုင္း ေအာ္ျပစ္လိုက္ခ်င္ေပမဲ့ သားေလးနိုးသြားမည္ဆိုး၍ မင္းယြီ မ်က္ႏွာကိုလက္နဲ႕အုပ္ထားလိုက္တယ္ …
ဖန္းဂူက မ်က္ႏွာေပၚက မင္းယြီလက္ေလးကို ဆြဲခြာလိုက္ၿပီး ဆို႐ႊဲေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ေပးလိုက္တယ္ …
" ဘာေၾကာင့္ငိုေနတာလဲ … အဲ့ေလာက္ေတာင္ ေပ်ာ္ရလား "
" အဟင့္ … ကြၽန္ … ကြၽန္ေတာ္ ေပ်ာ္တာေပါ့ … ႐ႊတ္ ( ႏွာရႈန႔္သံ ) … ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ေတာက္ေပ်ာ္ေနမိလဲ ခမ်ားႀကီးမသိနိုင္ပါဘူး "
ဖန္းဂူက ေတာက္ပစြာၿပဳံးလွ်က္ မင္းယြီရင္ဘက္ေပၚက လုယီေခါင္းေသးေသးေလးကို လက္ေလးနဲ႕ဖြဖြေလးကိုင္လိုက္ၿပီး …
" ကိုယ္လဲေပ်ာ္တယ္ … ကိုယ္ကလုယီေလးရဲ႕အေဖ ၿပီးေတာ့မင္းရဲ႕ေယာက္်ားျဖစ္ခြင့္ရလို႔ "
" လုယီေလးရဲ႕အေဖမာဖီးယား ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕အယ္ဖာ ခမ်ားက ခုလူေကာင္းျဖစ္သြားၿပီဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ပိုေပ်ာ္တာေပါ့ "
" အဟား … ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ … မင္းေပ်ာ္ရင္ ကိုယ့္ကို ဆုမခ်ခ်င္ဘူးလား "
ထိုအခါ မင္းယြီပါးေပၚက မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္လိုက္ၿပီး သူ႕ရဲ႕လက္ ၂ ဖက္နဲ႕ ဖန္းဂူပါးေလးေပၚတင္လိုက္ၿပီး အနားနားဆြဲယူကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးအား ႏူးညံ့စြာနဲ႕အနမ္းေလးေပးလိုက္တယ္ …
" ေက်နပ္ၿပီလား … လုယီဒယ္ဒီ "
" ဟင့္အင္ … ဒီေလာက္နဲ႕မရဘူး လုယီပါပါး … လုယီဒယ္ဒီကဒိထပ္မကလိုခ်င္ေသးတယ္ "
ဖန္းဂူ မင္းယြီမ်က္ႏွာေလးကိုဆြဲယူလိုက္ၿပီး ပို၍ေလးနက္တဲ့အနမ္းေတြကို ဦးေဆာင္ကာ မလႊတ္တမ္းနမ္းေလေတာ့တယ္ … သူတို႔ရဲ႕အသံေတြကဆူညံေနတာေၾကာင့္ လုယီေလးလႈပ္ရွားလာေတာ့မွ မင္းယြီအသိျပန္ဝင္လာၿပီး ဖန္းဂူကိုတြန္းထုတ္ကာ လုယီေလးမနိုးလာေစဖို႔ေခ်ာ့ျမဴလိုက္တယ္ …
" ရႉး … တိုးတိုး … သားေလးအိပ္ေနတယ္ "
" အာ … ဟုတ္သားပဲ … ကိုယ္ သားေလးရွိတာကိုေမ့သြားတယ္ "
" ခ္ခ္ … လုယီေလးမိသြားရင္ ဒီညအခန္းအျပင္မွာအိပ္ေနရလိမ့္မယ္ "
" ကိုယ့္ကိုမေျခာက္ပါနဲ႕ကြာ … ကိုယ္လိမ္မာပါ့မယ္ "
ဖန္းဂူ မင္းယြီပခုံးေလးေပၚမွီၿပီး လုယီေလးအေနာက္ကေန လုယီေလးနည္းတူ မင္းယြီခါးေလးအား ဖက္ထားလိုက္ေလတယ္ … မင္းယြီသူ႕ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲက သားအဖ ၂ ေယာက္ကိုၾကည့္ရင္း ၾကည္ႏူးမႈအျပည့္နဲ႕ သူ႕ရဲ႕လက္တဖက္က ဖန္းဂူေက်ာပင္ေလးကို ဖြဖြေလးပုတ္လွ်က္ က်န္တစ္ဖက္က သူ႕ေျခေထာက္ေပၚခြထားတဲ့လုယီေလးေပၚကိုဖြဖြေလးပုတ္ေပးလွ်က္ …
ထိုလွပတဲ့ျမင္ကြင္းေလးကို ေကာင္းကင္နဲ႕ေျမျပင္သဘာဝတရားႀကီးကေတာင္ ဩဝါဒေပးေနသည့္အလား … သာယာေအးျမတဲ့ေလညွင္းေတြက ျပတင္းေပါက္ကေနတဆင့္ဝင္ေရာက္လာၿပီး ေနမင္းႀကီးကလဲထိန္ထိန္သာလွ်က္ ပတ္ဝန္းက်င္က ရႈခင္းမ်ားကို ပို၍အသက္ဝင္လာေစတယ္ … ေက်းငွက္တို႔ကသာယာစြာတြန္က်ဴးေနၿပီး ခနအၾကာတြင္ မိသားစု ၃ ေယာက္လုံး အိပ္ေမာက်သြားေလေတာ့တယ္ …
" Lao Gong ( ေယာက္်ား ) "
" …… "
အသံတိုးတိုးေလးေၾကာင့္ ဖန္းဂူ မ်က္လုံးေတြဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေမွာင္ရီပ်ိဳးေနတဲ့ပတ္ဝန္က်င္က သူ႕ရဲ႕အျမင္အာ႐ုံထဲဝင္ေရာက္လာၿပီး ႏူးညံ့တဲ့အရာတစ္ခုေပၚ လဲေလွ်ာင္ေနေၾကာင္းသတိျပဳမိသြားတယ္ … သို႔ေပမဲ့ ခု သူ႕အာ႐ုံထဲ ႀကီးဆိုးေနတဲ့အရာက ေခၚလိုက္တဲ့အသံေလး … ဖန္းဂူနားၾကားမွာေလသလားဟုေတာင္ထင္မိၿပီး မ်က္လုံးကို ခ်က္ခ်င္းမဖြင့္ေသး …
" Luyi Father "
" What ? "
ဖန္းဂူ႐ုတ္တရပ္ထလာၿပီး သူ႕အားကုန္းၾကည့္ေနတဲ့မင္းယြီကိုယ္ေလးကိုဆြဲဖက္လိုက္တယ္ …
" ကို႔ကိုဘယ္လိုေခၚလိုက္တယ္ "
" လုယီဒယ္ဒီ "
" မဟုတ္ဘူး … ပထမဆုံးေခၚတာ "
မင္းယြီကအူလည္လည္ေလးလုပ္လွ်က္ ရွက္ရွက္ျဖင့္ …
" ေလာင္ကုန္း ( ေယာက္်ား )လို႔ေခၚ … အ့ … "
ဖန္းဂူ သူ႕ကိုယ္က မင္းယြီေပါင္ေပၚေရာက္ေနၿပီး လုယီေလးလဲမရွိေတာ့သည္ကို သိလိုက္ရေတာ့ မင္းယြီကိုယ္ေလးအား အိပ္ယာေပၚေမွာက္ခ်လိဳက္တယ္ …
" ကို႔ကိုအၿမဲအဲ့လိုပဲေခၚ … ကိုယ္က မင္းရဲ႕ေလာင္ကုန္း ( ေယာက္်ား ) "
" ေတာ္ၿပီ … ဖယ္ … ညေရာက္ေတာ့မယ္ … တစ္ခုခုသြားစားရေအာင္ "
မင္းယြီ ဖန္းဂူအားတြန္းထုတ္ၿပီး ထရန္ျပင္ေပမဲ့ သူ႕ရဲ႕ကိုယ္က ဖန္းဂူရင္ခြင္ထဲကေန ႐ုန္ထြက္၍မရေပ …
" ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ … သားေလးဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ "
" သားေလးကအေစာႀကီးကတည္းကနိုးလို႔ အကိုခ်ဴးရွန႔္တို႔ေခၚသြားၿပီ … ခုညေတာင္ျပန္ေရာက္ေနၿပီေလ … တစ္ေန႕လုံးအိပ္ေနတာ ညၾကဘယ္လိုအိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မွာလဲ "
ထိုအခါမွ ဖန္းဂူအျပင္ဘက္ပတ္ဝန္က်င္ကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး ေမွာင္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ သူ႕စိတ္ထဲမွာလဲ အေတြးတခ်ိဳ႕ေပၚလာေလေတာ့တယ္ …
" တစ္ေန႕လုံးအိပ္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ တစ္ညလုံးကစားလို႔ရတာေပါ့ … မဟုတ္ဘူးလား လုယီပါပါး "
" ဟင္ … ဘာေတြေျပာေနတာလဲ … ဒီညသားေလးလာအိပ္မွာ "
" လုယီေလးအတြက္ ညီမေလးရေအာင္လုပ္ေပးမယ္ေျပာရင္ သားေလးလာမွာမဟုတ္ဘူး … ကိုတို႔ႀကိဳးစားၾကည့္ရေအာင္ "
" မရဘူး … ခုညစာသြားစားမယ္ … ဒီညေတာ့ မရ … အ့ … အား … "
" ညစာကို ဒီမွာပဲစားလို႔ရတာပဲ … လုယီပါပါး လုယီအတြက္ညီမေလးေလးရေအာင္လုပ္ၾကမယ္ေလး "
ဖန္းဂူက အသြားမခံပဲ မင္းယြီတစ္ကိုယ္လုံးကို ခ်ဳပ္ကိုင္ကာ ႐ုန္းထြက္၍မရေအာင္ ဖက္သြယ္ထားေလေတာ့တယ္ …
ခုပဲေအာက္ကိုေရာက္ေနၿပီေလ … ႐ုန္းလို႔ေရာရအုံးမွာတဲ့လား … ဒီညကေတာ့ မင္းယြီအတြက္ ညတာရွည့္မဲ့ပုံပါပဲ …
~ ~ ~ < ၿပီးပါၿပီ > ~ ~ ~
[ A/N - ဒါေလးကၿပီးသြားပါၿပီ 🤗 … S2 ေျပာတာ 😄 လုယီဖားသားေလးကို ဒီမွာပဲရပ္လိုက္မယ္ ဆက္မဖတ္ေတာ့ဘူးဆိုလဲေျပာပါ ဒါေလးကလဲ အဆုံးသတ္အတြက္ၿပီးျပည့္စုံပါတယ္ … အခ်စ္ေၾကာင့္ မာဖီးယားႀကီးေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပုံေလး ဖန္းတီးထားတာပါ …
ဒိထပ္ထက္ၿပီး ၿပီးျပည့္စုံခ်င္တယ္ … စိတ္ဝင္စားေသးတယ္တယ္ဆိုရင္ အားလုံးကိုရွင္းလင္းဖို႔ S3 ဆိုၿပီး ဆက္ေရးေပးပါ့မယ္ … အားေပးမဲ့ဒါဒါေလးေတြရဲ႕သေဘာပါ … ကိုတင္ေပးတာေစာင့္နိုင္တယ္ ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ဒိထပ္ျပည့္စုံေအာင္ေရးသားဖို႔ S3 အတြက္ဇာတ္ကြက္ေတြရွိပါေသးတယ္ … မဖတ္ခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ ဒီမွာပဲအဆုံးသတ္ၿပီး ႐ြာမွာပဲေနသြားတယ္လို႔မွတ္ယူလို႔လဲရသလို အဆုံးသတ္ေလးကို ကိုယ္ပုံေဖာ္ခ်င္သလို ေဖာ္နိုင္ပါတယ္ …
ဒါကကိုယ္ဖန္တီးတဲ့ဇာတ္လမ္းဆိုေပမဲ့ ဒါဒါေလးေတြရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးနဲ႕ဇာတ္သိမ္းနိုင္ပါတယ္ … ခုခ်ိန္ထိအားေပးလာတဲ့ ဒါဒါတစ္ေယာက္ခ်င္းစီတိုင္း ေက်းဇူးအတူးတင္ရွိပါတယ္ … ဆက္ၿပီးဖတ္ခ်င္ေသးတယ္ဆို ေျပာေပးသြားပါေနာ္ … ၿပီးေတာ့ မိမိရဲ႕အျမင္နဲ႕ လိုအပ္တာေလးေတြရွိရင္ မန႔္မွာဝင္ေရးသြားေပးပါ … အဆုံးသတ္ေလးကိုေရာ သေဘာက်ရဲ႕လား ? ဒီအပိုင္းအတြက္ မွတ္ခ်က္ေလးေတြေရးေပးသြားၾကပါအုံး 🥰 )
( ကိုယ္ဖုန္းအသစ္ဝယ္ၿပီးၿပီမို႔ Acc အသစ္ေလးလဲဖြင့္ၿပီးသြားပါၿပီ … ကိုယ္နဲ႕ Fri ျဖစ္ခ်င္ရင္ လာအပ္လို႔ရပါတယ္ … cb ကေနလဲ စကားလာေျပာနိုင္ပါတယ္ 🤗 )