Жан Ишин гэх эрхмийн үлдээсэн мөнгө түүний хувьд нэг шөнийн явдлынх нь хөлс байсан бол миний хувьд амьдралыг минь өөрчлөх зүйл байсан юм.
Өнөөх буудлын өрөөнөөс нулимс дуслуулан гарахдаа би битүүхэн дотроо баярлана. Саарал дэвтэр миний мөрөөдөлд хөтлөх зам байсныг өөрийн биеэрээ мэдэрсэн хойноо ойлголоо.
Эмнэлгийн зүг алхахдаа би нүүрэн дэх гунигаа авч хаян инээмсэглэл цацруулан ээж дээрээ орохыг хүслээ.
Надаас бусад арван долоотой хүүхдүүд хичээлд дарагдаж, чөлөөт цагаа найзуудтай хөгжилдөж, харж явдаг хөвгүүндээ таалагдах гэсэн үйлдлүүд хийх бол би дөнгөж арван долоон насыг зооглохдоо охин биеэ золиосонд гаргав.
___________
Эмнэлгийн хаалгыг нээн ороход эм тарианы хурц үнэр үнэртэх нь надад тийм ч таагүй санагдсангүй.
Эмчийн өрөө рүү хөлөө хурдан зөөн алхахдаа цүнхээ энгэртээ наана. Учир түүний өгсөн чек тоглоом биш шүү дээ.
Эмчийн өрөөний хаалгыг зөөлөн тогшиход дотроос нь "ор ор" гэх эрэгтэй хүний дуу сонсогдоно.
"Сайн байна уу эмчээ. Би ирлээ. Ээжийн бие ойрд гайгүй юу?"
"Сайнуу Жина? Намайг зүгээр Лухан ахаа гэж дууд гэж хэлсэн биздээ. Ээж нь гайгүй ээ. Гэхдээ тайвширч огтхон ч болохгүй гэдгийг надаар хэлүүлэлтгүй мэднэ шүү дээ." тэр үнэхээр эгдүүтэй инээмсэглэнэ.
"Лухан ахаа. Мөнгө байвал хагалгаагаа шууд хийнэ биздээ?" болгоомжлонгуй асуухад тэрээр дахиад л инээмсэглэн толгой дохино.
Би түүний ширээн дээр өнөөх чекийг тавихад надруу гайхширсан бас сонирхсон харцаар харна.
"Чи хаанаас мөнгө олсон юм?" түүний хоолой түрүүний ярьсан шигээ тайван бас аялгуу шиг зөөлөн сонсогдсонгүй. Эсэргээрээ ширүүн бас түгшүүртэй сонсогдоно.
"Би загвар өмсөгч болсон Glamour-г та мэднэ биздээ? Тэнд. Би үнэнээ хэлээд тусламж гуйсан юм. Харин оронд нь би тэнд цалингүй гурван жил ажиллана." би хэзээдээ хүний өмнөөс хараад цурам ч гүй худлаа хэлж чаддаг болчихсон юм бол? Би ч өөрчлөгдөж ээ.
_____________
Лухан эмчид өнөөх мөнгөө өгчхөөд ээжийн хэвтэж буй өрөөрүү орлоо. Нүднийх нь доогуур хар зураас татан, уруул нь хатан хорчийж, тураалдаа орохоо шахсан харагдана. Ээжийгээ хараад уйлах шахсан ч хөмхийгөө зуун нулимсаа тэвчлээ.
"Өө охин минь. Байнга ирээд байвал ээжид нь хэцүү байна шүү дээ." түүний нүдрүү эгцлэн харж чадсангүй. Учир нь ээжийнхээ ачийг хариулахдаа хамгийн нүгэлтэй зам руу алхаж очсон учраас.
"Би ажилд орсон. Бас зээл аваад хагалгааны төлбөр олсон. Тиймээс санаа амар байж биеэ тэнхрүүлээрэй. Би явлаа" өрөөнөөс гарах хүртлээ шал руу харсаар алхана. Харин араас ээжийн "Ямар ажил вэ?" гэх дуу сонсогдсон юм.
Ээж минь хэзээ ч өөрийнх нь төлөө охин үр нь биеэ үнэлсэн гэдэг үнэнийг мэдэх ёсгүй.
________________
Тэр өдрөөс хойш бараг долоон хоногийн хугацаа өнгөрлөө. Бэлтгэл сургуулилтаа хийсээр ийм хугацаа өнгөрсөн гэдгийг ч мэдэрч чадаагүй сайшаалтай.
"Жина. Захирал дуудаж байна" сандал дээр суугаад ус ууж байсан надад Крис ах ийн хэллээ. Би хурдхан шиг босоод захирлын өрөөрүү ороход тэр урьдын адил инээмсэглэн сууна. Ямар ч хямралгүй компанид ажилуулдагаараа тэр аз жаргалтай байдаг бололтой.
"Өө Жина. Бэлтгэл сайн биздээ?" түүний нүдэнд хэмжээлшгүй их аз жаргал тодроно.
"Сайн байгаа захирлаа." би ийн тодорхой бөгөөд товчоор хариулав.
"Өнөөдөр эрт тараад гэртээ харь даа. Харин орой дахиад Komota-д очоорой." Түүний хэлсэн үг дахиад л намайг цочирдуулсан юм.
Тэр зочид буудалд дахиад тэр эрхэмтэй уулзах болов уу? Аль эсвэл шал өөр яг л миний төсөөлөлд байдаг шиг хөгшин өвгөн байх болов уу?
Гэхдээ би тэр эрхмийг дахин харахыг хүсэж байсан юм.
__________________
Ажлаасаа гараад гэр хүртлээ алхлаа. Цаг агаар хэдий сайхан байх хэдий ч миний сэтгэл зүрхэнд цасан шуурга, хуй салхи, аадар бороо гэх мэт байгалийн гамшиг болж байсан юм. Гэрийнхээ хаалгыг нээн ороход эль хуль, ээж байхгүй гэр хоосон бас тэсгэм хүйтэн.
Санаа алдчихаад угаалгын өрөөг зүглэв. Тиймээ би оройн уулзалтандаа бэлдэх ёстой шүү дээ. Шүршүүрийн доор зогсоход бүлээн ус биен дээгүүр минь бөмбөгнөн урсах нь ихэд тааламжтай.
Шүршүүрээс гарахад угаалгын өрөөнд уур савсан халуунаа хадгалжээ. Бүх зүйл тав тухтай бас тайван. Яг энэ хугацаа, энэ мэдрэмж миний орон зай болж байсан юм.
Өдөр тутам өмсдөг бэлтгэлийн хар өмд, малгайтай цамц бас цагаан кет. Яагаад ингэж хувцасласнаа мэдэхгүй хэдий ч зочид буудлын хүлээн авагч дээр ирсэн хойноо харамслаа.
Хүлээн авагч надруу хөмсгөө зангидан муухай харах үед яг л буруу газраа ороод ирсэн мэт санагдана.
"VIP 1007р өрөөнд захиалга өгсөн Чүэ Жина байна." сандрахдаа түүнд нэрээ хэлсэндээ өөрийгөө хараана. Гэвч өнөөх хүлээн авагчийн харц эрс өөрчлөгдөн ялдамхан инээмсэглэл тодруулан "та намайг дагаад яваарай" гэж хэлэн цахилгаан шатруу алхаж эхэллээ.
Өрөөний гадаа ирэн картаар онгойлгож өгөөд үл ялиг бөхийн хонгилын нөгөө үзүүрлүү алхах тэр бүсгүйн араас харсаар үлдлээ.
Онгорхой хаалга руу харан гүнзгий амьсгаа авчихаад хаалгыг түлхэн орлоо.
Тэр дарс шимэн сууна.
"Жина! Чи ч үнэхээр гайхшруулж ханахгүй охин юм даа. Үүпс одоо бүсгүй болсон шүү дээ." тэр үнэхээр сээтэгнүүр амьтан шиг санагдана.
"сайн байна уу та?" би түүнд бараг ерөн градус бөхийн мэндэллээ. Харин тэр инээд алдан гаран дахь хундагаа ширээн дээр тавин "Үгүй дээ. Надтай ингэж мэндлэх шаардлагүй. Та биш daddy гэж дууд." түүний үгэнд би хахах шиг боллоо.
"айн!" би сандрахдаа дуу алдан ийн асуулаа. Харин тэр ёжтой инээмсэглэн "daddy гэж дууд гэхийг сонсоогүй хэрэг үү? Тамирын хувцастай үзэсгэлэнтэй охин минь"
Тэр ийн хэлэн надад ойртлоо. Амьсгал минь давхцаж зүрх минь хурдан цохилно. Түүний уруул надад улам ойртоно.
Гэвч бидний уруул шүргэлцэхийн алдад тэр хойшлон буйдангийн зүг яваад өгөв.
Санаа минь амрах шиг болсон ч асар ихээр урам хугарав. Түүнийг намайг үнсээсэй гэж хүсч байна!
"Яасан үнсүүлмээр байсан юм уу?" тэр хундаганд дарс аягалахдаа ийн хэллээ. Би чимээгүй доош харан зогсоход тэр босч ирэн гарнаас минь татан буйдан дээр суулгалаа.
"Дарс уу! Халуухан байх болно." тэр ийн хэлэн өөдөөс харан суулаа.
Хундаганд байх дарсыг эргүүлэн суухад тэр огцом надад ойртон урд минь суулаа. Түүнрүү гайхан хартал "тоглоомоо эхлүүлцгээе!"
a/n би юугаа бичдэг байсан юм бэээ?