Rehina's POV
Alas singko palang ng umaga at hindi pa nasilip ang araw siguro napaaga ako. Namiss ko lang ang ganitong senario ng buhay ko. Tatambay sa dagat ng maaga para manuod ng pag sikat ng araw at pag lubog nito.
Ewan ko pero sa tuwing ginagawa ko ito nagaan ang pakiramdam ko.
"Can I seat with you"
A girl asked
I nod while she's sitting next to me.
She's gorgeous parang nakita ko na siya noon pero hindi ko alam kung saan at kailan.
"Alone po"
She asked
"Yes,i just want to enjoy the sunrise alone"
I said
Nanatili lang ang paningin ko sa pasikat na na araw.
"Katulad niyo pala ako,I enjoyed watching sunrise and sunset alone. Ewan ko ba pero ang sarap lang niyang titigan parang buhay ng tao kasi"
She said
Nagkatinginan naman kaming dalawa at napangiti
"sunset is like our downs,we do sometimes need to hide to heal our broken soul but when we are ready to face the reality the ups comes just like the sunrise"
Sabay pa naming sabi
Natawa nalang ako gayon din siya ng sabay naming sabihin ang mga salitang yun
Parehong pareho kami ng paniniwala
"Seriously"
She asked
I didn't expect this tho
"magkakasundo nga tayo"
I said
Nabalik ang tanaw namin sa naangat na araw
"Alam mo noon sinasama ko ang anak kong babae dito sabay naming pinapanuod ang araw na magpakita"
naramdaman ko naman ang pamumuo ng tubig sa gilid ng mata ko
Pag dating talaga kay Saxia hindi ko maiwasan na hindi maiyak. Kamusta na kaya siya?
"Where is she then?bakit hind iniyo kasama?"
She asked
Tumingala ako para hindi tumulo ang mga luha ko nakakahiya naman kasi kung magda drama pa ako sa dalagang ito.
"Wala siya e"
Tipid kong sagot
"I'm sorry"
Paumanhin pa nito
"nagkawalay kami noon,siguro nga kasalanan ko din kasi naging mahina ako. I left her sa bestfriend ko kasi kailangan kong magtrabaho noon para may pang gastos ako sa kaniya kasi gusto ko maganda ang buhay na maibigay ko sa princess ko kahit mag isa lang ako. Pero lahat,lahat ng yun nagbago nawala pati siya nawala."
Naiiyak ko ng sabi pero tinuloy ko lang ang kwento
Hindi ko rin lubos maisip kung bakit ang gaan ng loob ko sa kaniya at nag open sa dalagang ito e.
"it's been a years since the last time I saw her,siguro mag iisang taon palang siya noon ng magkawalay kami. Okay naman nung una maayos ang pag stay ko sa Dubai noon,hanggang sa may nangyari ang hirap sobrang hirap. Ilang buwan kong hindi nakausap ang anak ko kasi kinulong ako ng amo ko noon wala lahat ang gamit ko. Sa sobrang gusto kong makatakas nilabanan ko siya hanggang sa muntik ko na itong mapatay."
Pag papatuloy ko
Halos maiyak na ako sa pag kekwento aaminin ko na matagal ko ng kinikimkim ito at wala akong mapag sabihan. But I got lucky siguro tinulungan ako ni God na mailabas ang lahat ng nasa loob ko at ginamit niya nag dalagang ito para maibsan ang nararamdaman ko.
Never kong kinuwento sa iba dahil alam ko na pag ginawa ko yun ako lang din ang ibeblame nila even kay Oscar never kong sinabi dahil ayoko siyang mag alala.
Sa tuwing naaalala ko yun nasa isip ko na agad yung salitang MISTAKE.
"stop na po alam ko mabigat ang pinagdaaanan niyo and ayoko naman po na mas bumigat dahil nagkwento kayo at naaalala niyo ng dahil sa tinanong ko kayo"
Nag aalala pa nitong sabi
Pero kahit na pinigilan na niya ako ay tinuloy ko dahil meron sa sarili ko na kailangan ko itong ilabas sa kaniya wala akong maisip na dahilan pero sobrang gaan ng loob ko sa kaniya
"but alam mo I got lucky kasi kinampihan nila ako kasi lahat kinuwento ko at may ilang pilipino na saksi sa ginawa ng amo ko sa akin. Kaya noong nakauwi ako sa pinas pinuntahan ko kaagad ang bahay ng bestfriend ko para makita ang anak ko."
I stopped ng maalala ko ang nangyari
FLASHBACK
"Bobbie tao po,Bobbie"
Pagtawag ko ng makarating ako sa bahay niya
Pero ilang minuto na akong nakatok wala pa din nalabas ng bahay.
Naisip ko na baka wala sila nas trabaho kaya nag hintay ako ng ilang oras.
Inabot na ako ng gabi wala pa ding nadating doon ko lang naisip na baka wala na sila doon.
Nagtanong tanong ako sa kapitbahay at doon ko nalaman na matagal na pala silang wala doon. Mag iisang taon na silang wala doon.
Halos manlumo ako sa nalaman ko dahil hindi ko din alam kung saan ako mapunta. Wala dito sila Mommy sa pinas at ayokong magpakita sa kanila ayokong kainin ang pride ko dahil pinili ko ito e yung ganitong buhay.
END
"Nasaan na po siya nakita niyo na"
may galak sa boses niyang sabi habang nag hihintay ng sagot ko
Natitigan ko lang siya sa mata and her eyes,parang maykahawig siya na malapit sa puso ko.
"Hin-di,kasi pag punta ko doon matagal na pala silang wala hindi na sila nakatira doon. I feel like my life is a big mess. Nabuntis,muntik ng makulong sa ibang bansa and worst nawalan ng anak. Siya nalang ang meron ako noon na hinuhugutan ko ng lakas pero matindi ata ang galit ni tadhana sa akin kasi pati yung nag iisang kayamanan ko kinuha pa sa akin ng sarili kong bestfriend"
I conitnued
"she's not your bestfriend tita trust me,kasi kung bestfriend ka niya hindi niya yun gagawin sayo. Dahil ang totoong kaibigan nag dadamayan hindi nag iiwanan at nagsasakitan. You don't deserved her"
She's now crying infront of me
Ang cute niyang umiyak parang batang pinagalitan ng nanay
"I saw her ng makauwi ako,pero ayaw niyang ipakita ang anak ko. Kaya ito ako nag iisip kung paano ko siya makikita kaso hindi ko naman alam ang itsura na niya dahil nga inilayo siya sa akin. Ang tagal ko ding nawala sa pinas kaya wala ako masyadong alam na lugar na."
nanghihina ang loob kong sabi
She grabbed my hand at marahan na pinisil ito
"Tita,I know ngayon lang tayo nag kausap and Im happy na maluwag kang nag open sa akin. Pero alam mo naniniwala ako na magiging mabuti kang ina kung napalaki mo siya at nakasama kaya sana at ipag dadasal ko na sana makita mo na ulit ang anak mo"
She said
Nakaramdam ako ng pag gaan ng pakiramdam sa sinabi niya at para bang may nagtutulak sa akin na tatagan ko lang ang loob ko dahil makikita at makikita ko rin si Saxia
"Thank you,by the way what's your name?"
I asked
"Ange you can call me Ange tita"
She said
Natayo na kami dahil mataas na ang tirik ng araw at masakit na din sa balat.
"nice meeting you Ange,nice name by the way I am tita Rehina."
Inalok ko naman sa kaniya ang aking kamay na kaagad nitong tinanggap
"Nice meeting you Tita Rehina,wag ka mawalan ng pag asa I know and I believe magkikita din kayo ng anak mo. Tiwala lang po. "
She said
"matanggap niya kaya ako"
I asked malungkot ang boses kong sabi
Nakurap kurap siya bago sumagot at ngumiti inabot nito ang kamay ko at hinawakan gamit ang dalawang kamay niya
"yes tita Rehina matatanggap ka niya lalo na pag nalaman niya ang pinag daanan mo at dahilan kung bakit kayo nagkahiwalay ang kwento mo"
She calmly said
She's like an angel in disguise just like Saxia the first time I saw her on the day that she was born she's like an angel that God sent to me.
But things changed the day that Bobbie steal my life.
"Good morning Mama"
Naagaw naman ang atensyon ko ni Santi na nag aayos ng table
Nanliit ang mata ko at marahan na lumapit sa kaniya
"Aba mukhang maganda mood mo at nagprepare ka pa ng breakfast ha"
Ani ko ng makalapit sa kaniya
"Well,I know that you missed this that's why I prepared some of your favorite breakfast and para makabawi kasi hindi ako nakasama sa dinner niyo kagabi"
Naglalambing pa nitong sabi
Oo nga sabi niya kasi ay kasama daw niya ang ka-work niya and I still remember na hindi lang nga pala office ang pinag kakaabalahan niya pati yung pag kanta niya
Speaking of pag kanta wala ako masyado alam na kanta na ngayon sa pinas dahil ba naman sa tinagal ko sa ibang bansa.
"Namiss din kita kasabay kumain why don't you join me para naman makapag kwentuhan tayo"
I asked
Naupo naman siya sa harapan ko para magka usap kami ng ayos.
"How's the office"
I asked
"Good naman Ma,medyo hindi lang ako makapag focus dahil nga busy din sa mga gigs but I can handle everything so don't worry"
He said while eating her favorite pancake
Hay naku hindi talaga nagbabago parang bata pa din kahit na mag te-trenta na ang lalaking ito.
I still remember the first time I saw him he's with his father Ramon sobrang iyak dahil gusto ng pancake and lucky him dahil may hawak akong waffle not a pancake pero same lang naman yun.
Inabot ko sa kaniya kaya naman parang bituin na nangintab ang mga mata yun ang dahilan kaya nagkakilala kami ni Ramon.
He helped me noong walang wala ako hanggang sa naging matalik kaming magkaibigan kasi tulad niy mahal ko pa noon si Oscar and I can't see myself loving any other man.
We used to be bestfriend nakaangat ako sa buhay sa tulong niya and my life begin again with him and his kids.
Santi and Dave Santos.
"never changed ha,wala ka pa bang girlfriend"
I asked bago sinimsim ang kape ko
Halos mailuwa naman nito ang kinakain at kaagad na uminom ng tubig
"Bakit ayos ka lang"
Natatawa at the same time nag aalala kong tanong dito
"Ma naman kasi e,syempre wala pa kasi yung gusto kong babae hindi pa ako ganun pinagkakatiwalaan pero we are in a process of getting to know each other"
He said
Yun naman pala malapit ng magka lovelife ang anak ko
"and who's the lucky girl ipakilala mo naman sa akin"
Ani ko na nanunudyo
"Soon Ma,natatakot din kasi ako dahil baka hindi ako matanggap ng magulang niya"
Malungkot nitong sabi
"bakit naman?mabait ka anak at alam ko na kahit sino gugustuhin kang maging manugang at tsaka hello nasayo na kaya ang lahat"
Pagmamalaki ko pa
Kahit hindi naman sa akin lumaki si Santi e alam ko na mabuti siyang bata at proud ako dahil kahit paano ay naging parte ako ng bubay niya..
"I hope Ma soon ipapakilala ko siya sa inyo pag okay na ang lahat"
"Sige maghihintay ako at hindi ko papalampasin yan gusto kong makilala ang babaeng nakapag patibok sa puso ng anak kong suplado"
Pandadaot ko pa dito
Ayaw na ayaw niyang sinasabihan siyang suplado kahit totoo naman. Ayaw kaya niyang hinahawakan siya ng ibang babae noon maliban sa akin as in napaka arte ibang iba sila ni Dave. Pero kung sa pagalingan naman sa lahat ng bagay ay lamang ang kuya Santi tho pareho silang magaling.
"by the way Ma kamusta ang umaga mo how's the sunrise"
He asked
Mabuti natanong niya din yun naalala ko na naman si Ange.
"Super good dahil may nakilala ako sa tabing dagat tulad ko mahilig din siya manuod ng sunrise and sunset. Ang ganda niya anak kung tutuusin bagay kayo kaso naman hindi kita pwedeng ireto kung may mahal kana hindi ba"
Pagkukwento ko pa dito
Para naman siyang natigilan ng sinabi kong may nakilala ako sa tabing dagat
"Anak okay ka lang"
I asked
"O-po ma anong pinag usapan niyo"
Nangingilatis pa nitong sabi
"well wala naman nagkwentuhan lang kami sa nakaraan ko,ewan ko ba pero sobrang gaan ng pakiramdam ko sa kaniya. And her eyes reminds me of Angela's eyes. They've got the same shape of face and eyes"
Pagkwento ko pa dito
"and what she said?"
He asked
He's so interested to what conversation we had
"Why you want to know"
I asked while leaning on the table
"Ma naman kasi nag kwento ka sa taong kakakilala mo lang that's why napaisip ako kung ano naging reaksyon niya ng malaman story mo yun lang yun"
Pag depensa a nito sa sarili niya..
Kung sa bagay may point siya
"Okay stop being so defensive son Mama is just asking"
Natatawa ko pang sabi dito
"Okay Ma,by the way maaga po akong maalis ngayon dahil marami pa akong gagawin sa office and gigs so I have to go see you later"
Paalam pa nito bago nag beso sa akin
Hay naku naiwan naman akong kumakain sa table mag isa habang inaalala ang pag uusap namin ni Ange kanina.
Sana makita ko ulit siya. She's a nice girl and I hope maging magkaibigan kami.
VOTE AND COMMENT. 💚