Rehina's POV
"Rehina"
Nalingon ako sa familiar na boses na iyon
"Bobbie"
I said while tears are running down on my cheeks
Para bang palapit na ako ng palapit sa buhay na dapat matagal ko ng naranasan buhay na kasama ang anak ko.
Natayo ako para lapitan siya at yakapin but she refused to ng maupo ito sa harapan ko
"Ano bang gusto mo pag usapan"
Seryoso nitong sabi
Bakit ba sa tono ng pananalita niya ay parang wala siyang alam sa nangyayari inilayo niya ang anak ko ng hindi ko alam pero pinatawad ko siya dahil alam ko na nangulila siya noon kay Bernadette ng mamatay ito but my daughter hindi siya ang kapalit noon.
"Bobbie alam mo kung bakit hinanap kita kayo dahil gusto kong makita ang anak ko gusto kong malaman niya ang lahat at makilala niya ako bilang nanay niya"
I explained
"Nanay? May I remind you Rehina na inabandona mo si Saxia iniwan mo sa akin at hindi na binalikan kaya dapat lang na ako at ako lang ang kilalaning ina wala ng iba pa"
May galit sa boses nitong sabi
"Ano ka ba Bobbie alam mo hindi ba sumusulat ako sayo para ipaalam kung ano nangyayari pero...."
Kaagad naman niyang naputol ang mga sasabihin ko at doon na nagsimulang lumabas ang mga luha niya
"Pero ano?sabihin mo ano?isang araw napagod ka at nagpakasaya sa ibang bansa habang ako na naiwan sa anak mo nag aruga nagpaka ina sa batang walang kamuwang muwang Rehina. Hinintay kita hanggang sa makabalik ka pero wala kahit anino mo ang nagpakita sa amin ni Saxia hanggang sa isang araw naisip ko na angkinin nalang siya bago pa man ito magkaroon ng isip sa bagay bagay na makikita at mararanasan niya sa mundong ito!"
She exclaimed as tears running down on her face
I see how she sacrifice her life para lang mabuhay si Saxia sa mundong ito na dapat ako ang gumagawa.
"kung alam mo lang ang hirap Rehina na naranasan ko para lang kay Saxia lahat ginawa ko para lang mabuhay siya. I raised like my own child and hindi ako papayag na makuha mo lang siya sakin ng basta basta dahil sa ano?dahil nakakaangat kan ngayon sa buhay? You left right pwes panindigan mo!"
She added and I was like a manniquen that's left without any words.
Gusto kong mag paliwanag sa lahat ng nangyari sa akin pero paano kung wala siyang tenga para pakinggan ang lahat ng iyon
"I missed you my Xaan"
I whispered as I wiped my tears away
"let's go Rehina"
nalingon ako kay Oscar na nakatayo na sa may likuran ko
He's so silent when it comes to our daughter why because I want to do it on my own. On the first place me who to blame kung bakit nagkaganito kami kung bakit kami nagka hiwa hiwalay.
"I'm sorry"
I said while he's caressing my back
"It's okay my love,but please this time let me help you,I want to help you and be with Angela. She is our world our daughter"
He asked
"And I can't hide the pain everytime I see you begging for someone para maibalik si Angela. We are her parents and kahit baligtarin ang mundo tayo ang may karapatan sa kaniya."
He added
He's absolutely right kami lang ang magulang ni Angela and kami ang may karapatan sa kaniya sa kahit ano mang mangyari.
Dinala ko siya ng siyam na buwan sa sinapupunan ko at lahat ng hirap tiniis ko just for her to live to have the life that I want for her kung hindi lang nangyari sa akin ang mga bagay na yun sa ibang bansa alam ko na okay kami ngayon at magkasama
Sana nasa tabi ko lang siya ngayon at kasama ko sa pag tupad ng kaniyang mga pangarap.
By next month was her 25th birthday.
Bobbie's POV
Mabuti nalang pag kalabas ko ng resto ay may tumigil na taxi sa harap ko. Kaagad akong sumakay para naman kung habulin niya ako ay hindi niya kaagad makita
"hindi ito pwede"
Nakatingin ako sa labas ng sasakyan tanaw ang langit. Bakit kung kelan maayos na kami ni Saxia saka sila manggugulo.
Ayokong mawalay si Saxia sa akin dahil noon pa man hindi pa siya nakaka pag salita ako yung nandoon e ako ang ina niya.
Siguro nga ay hindi ako ang nagluwal sa kaniya but God knows how I worked for her.
Lahat binigay ko I support her all the way para matupad lahat ng pangarap niya na dapat si Rehina ang nakaalalay sa kaniya
Natigil ako sa isang simbahan na madalas nming pag simbahan ni Rehina noon nung mga bata pa kami.
"So nostalgic here,I missed my bestfriend"
I whispered while walking down the isle
I look up at him begging to help me to tell me what is right to do.
Alam ko po na mali ang angkinin ko ang isang tao na hindi ko pag mamay ari pero paano kung napamahal na ako dito ng sobra sobra and buong buhay ko sa kaniya ko lang binigay.
I can't afford to lose another one. Hindi ko na ata kakayanin na mawala pa ang kaisa isang anak na akala ko ay akin na habang buhay.
"Help me God,I may not be a perfect daughter,friend,boss nor wife but God I know that you know how I care and loving mother I am to my daughter Saxia. She is my world."
Mahinahon akong nagsusumamo sa panginoon till someone sit beside me.
"you don't need to beg para maging sayo ang hindi dapat. God teach us how to be a good one so you think he will let you own what really not yours. Feeling ko magiging unfair siya kung pagbibigyan ka niya"
He said while staring at the altar
Carlos Velasquez he is Saxia's uncle.
"Why you're here,para ba sabihin na ibalik ko si Saxia kay Rehina and Oscar?"
May inis kong sabi habang tinutuyo ang luha ko
Alam ko naman na kahit noon ay gustong gusto niya makuha si Saxia para ibalik kay Rehina and Oscar ng malaman niyang anak yun ni Oscar kay Rehina that's why I do everything para mailayo si Saxia.
Ayokong magulo ang buhay niya ng dahil lang sa pagbabalik nila Rehina. She's too young back then ng malaman ni Carlos ang tungkol dito and alam ko na balak niyang kunin si Saxia noon kaya lumipat kami ng tirahan and may time na kailangan kong mag trabaho sa malayo kaya tulong na din yun para mailayo siya.
"No"
I said while staring at me
Im not stupid to think na wala siyang gagawin since then ng kami pa gusto niyang ibalik ko si Saxia
He's not worth to trust
"stop Carlos I know what you are thinking ever since hindi mo tanggap si Saxia ng kunin ko ito kay Rehina kaya nga iniwan mo ako hindi ba you left...."
"That' not the reason Bob"
He cut my words
"what do you mean"
I asked
Napatitig ako sa kaniya na may lungkot sa mga mata. A deep deep thoughts from his eyes
Parang sa ilang taon na magkasana kami ngayon ko lang nakita ang ganitong siya.
"I left because I need to work for us. I left you for you to know and to realize na mali ang ginagawa mo but things aren't that good hindi umayon sa akin ang panahon Bobbie. Akala ko noon maiisip mo na kailangan mo ako pag umalis ako pero hindi mas pinili mo si Saxia pero hindi yun sa nagselos ako I felt bad about myself dahil nakita kong sobrang importante sayo nung bata na you can live without me basta nandiyan si Saxia."
Tears are started to form on his eyes
I didn't know that
Noon aaminin ko na I can't live without Saxia dahil sa kaniya na umikot ang mundo ko. But on the other hand nandoon yung hinahanap hanap ko si Carlos my husband at ang buong akala ko noon ay iniwan niya ako dahil nga hindi na kami mag kaanak because I know how he really wanted to have a child then dumating si Saxia na akala ko kukumpleto sa amin pero nagkamali ako.
"Carlos"
I whispered
"But Bobbie believe me or not hinanap kita hinanap ko kayo at nung nakita kita noon na akala mo kukunin ko si Saxia nagkakamali ka,I was there to be with the two of you. To build our own family kahit alam ko na dadating yung panahon na kukunin nila Rehina si Saxia."
He continued his words
"I didn't know that"
I cried
"You didn't know because your focus is on how you can hide Saxia from us. But Bobbie ni minsan ba hindi mo naisip na ina din si Rehina tulad mo na kailangan ang anak niya. I understand you and I am always here to understand you Bobbie"
He asked
I know na-iintindihan niya ako and about that I don't know kung kaya kong i give up ang anak ko.
She is mine.
"Carlos hindi ko kayang mawalay sa anak ko"
mahina kong usal
"I know"
He said bago ako kinabig at niyakap
It's been a years since the last time he hugged me.
Ano kayang buhay ang meron kami ngayon kung nakinig ako sa kaniya at hinayaan siyang nakasama kami.
Baka hindi ganito kagulo at nag aagawan.
"Am I a mess to you?"
I asked
Feeling ko Oo dahil ano ba naman ako hindi ba? Parang sa tinagal na panahon ang kaya ko lang ipagmayabang sa kaniya ay yung napalaki ko si Saxia mag isa.
"You're not Bobbid,alam mo ba na hanga ako sa ginawa mo kasi kahit hindi mo kadugo Si Saxia napalaki mo siya ng maganda at maayos ang buhay. Pero mas maganda sana ang lahat kung magiging okay na ang lahat. And I know dadating din ang araw na yun pag handa kana"
Mahaba niyang lintaya
Why do guys always right pag dating sa mga ganito?
Sobrang understanding niya parehong pareho sila ni Oscar it runs in the blood.
"Thank you Carlos"
I said ng magkahiwalay kami
"kanina ka pang nag tha-thank you ha"
Natatawa pa nitong sabi
Nagkatitigan naman kami pagkuwan ay nagtawanan ng parang baliw nakaligtaan namin na nasa loob kami ng simbahan at marami ang naabala namin na nagdadasal ang ending lumabas nalang kami kesa palabasin kami nakakahiya yun.
"Coffee?"
"Sure"
I nod
"This is the first time again na mailalabas ako ng husband ko"
He's deeply happy infront of me,he just grabbed my hand and I let him why not after all he's still my husband.
After a coffee date? Whatever,hinatid niya ako sa bahay akala ko kasi tulog pa si Saxia pero bigo ako dahil pag pasok ko ng bahay kasama si Carlos ay nadatnan ko si Saxia na katabi si Erick habang nanunuod ng tv
"Mama,saan ka galing"
May pag aalala sa boses nito pero ang tingin ay na kay Oscar
"Hmm..ahh may kinausap lang ako,by the way si Tito Carlos"
May kaba kong sabi dahil mukhang kinikilala niya si Carlos
Kung hindi ko nakakalimutan ay minsan ng nakita ito ni Saxia at hindi ko alam kung naaalala pa niya ito
"Ti-to Carlos? Nagkita na po ba tayo dati?"
She simply asked ng makalapit ito sa harap niya
Nagpanggap akong nauubo para naman makaagaw ng pansin kay Saxia
"Ma okay ka lang?"
She asked
"Yes,choked"
"Hello Tito Carlos"
Bati ni Erick dito
"Kilala mo siya?"
Sabay pa naming tanong ni Saxia
Sa tono ng pagbati niya parang magkakilala sila at mukhang nakakita itong si Erick ng multo dahil pag kapasok namin parang nagulat siya
"H-indi po"
Tipid nitong sagot
"hindi mo pala ako natandaan Saxia,I am your Tito Carlos you Mama's Hus..."
"friend anak"
I cut his words bago pa niya matuloy
Hindi pwedeng malaman ni Saxia dahil baka isipin niyang si Carlos ang ama niya gayong hindi ko naman siya tunay na anak. Baka mabuko pa at hindi pwedeng mangyari yun ngayon dahil magulo pa ang lahat.
"Ahh if that so,baka nakita ko na po kayo noon pero hindi ko lang matandaan kung saan at kelan"
Nakangiti pa niyang sabi
Hawig na hawig niya talaga si Rehina pag nangiti hindi mapag kakaila na anak niya ito kaya siguro minsan natatanong niya kung bakit hindi kami magkamukha para naman makaiwas sinasabi ko na kamukha niya ang Daddy niya.
Mahirap mag lihim kay Saxia dahil talagang pipilitin ka niya na malaman ang totoo.
The last time nag away kami ng tinanong niya bakit hindi namin kasama ang Daddy niya simple lang sagot ko sabi ko matagal ng wala ang Daddy niya and dahil sobrang maintindihin niya naniwala siya lahit alam ko at ramdam kong malaking kakulangan yun sa kaniya.
Pero nandun ako sa part na ang naiisip ko lang noon ay ako.
"Oo nga bata ka pa noong huli tayong nagkita"
Sagot pa ni Carlos
"Why don't you join us for dinner then,tamang tama nagluto kami ni Erick"
Alok pa niya ng iaro kami papuntang kusina
Mukha ngang nag bonding silang dalawa at naaamoy ko ang sinigang na niluto niya
"bonding ha"
I chuckled
"Mama naman"
Pag saway pa nito
"kain na po tayo Tita kami nag luto niyan ni Angel"
That's Erick sitting next to Saxia
Gusto ko sanang magtanon kung sila na ni Erick dahil sobrang sweet pero baka mahiya dahil katapat ang Tito Carlos niya.
"you two are good together"
Carlos said while staring at them
I see how Saxia got that red cheeks
"Blushing aren't you?"
I asked
"No Ma,we're friends okay"
She said
"stop being so defensive Saxia it's okay,it seems like Erick really likes you,Am I right Erick"
I asked
He got shocked when i asked him and I know its normal pag dating sa mga ganyang lalaki
"Yes Tita I don't like her,because I love her"
I chuckled while staring at my baby
She's blushing her cheeks are like over riped tomatoes!
"Tomato"
Sabay pa naming sabi ni Erick na kinagulat ko naman natingin ako dito na may tanong sa mata
"i always call her tomato pag nag ba-blush siya"
Natatawa pan itong pag amin
So that explains it!
Natapos ang aming gabi na masayang nag salo salo sa pag kain at kwentuhan sa mga love story namin ni Carlos na talagang maingat pa ako sa mga sasabihin ko para less ang tanong ni Saxia.
Is it selfish of me kung ang gusto ko lang naman ay makasama ang anak ko?
Maaari ngang napagdamot ko siya ngayon but time comes naman kung nakatadhana talagang mapunta siya kay Rehina.
VOTE AND COMMENT. 💚