Pagdating namin sa tapat ng bahay, ay nadatnan namin si mommy na nagdidilig ng halaman. Agad siyang napahinto ng tawagin ko siya.
"Mmy." Pagtawag ko sa kanya.
"Nandi—" Tumigil siya sa pagsasalita, ng makitang may kasama ako. "Oy! Pogi. Boyfriend mo nak?" Mom asked, without any hesitation.
"Huh? Hindi mmy, hindi." Sabi ko sabay iling, at kaway pa ng aking mga kamay. "This is Blake. Dito din siya nakatira. Siya yung sinabi ko sayo kahapon, mmy." Pagpapakilala ko sa kanya.
"Siya ba yun, nak? Sayang hindi mo jowa. Gwapo pa naman." Mom said, with a dismayed look. What the hell? Agad akong pinamulahan sa sinabi ni mommy.
"MMY!!!" Sigaw ko sa kanya. Hiyang-hiya na talaga ako. Blake smirked, kaya napasimangot akong nakatingin sa kanya.
"Good morning maam." Blake said, with full of respect. Yumuko pa siya habang bumati kay mommy.
Mom smile widely at what Blake's do. "Tita na lang, hijo." She said smiling. Blake smiled at her too. Kinagat ko ang labi ko, nagpipigil ng ngiti. "Pwede ring mommy. Hihi." Mom added.
"MOMMY!!!!! Stop that!" Pasigaw nanaman na sabi ko sa kanya. Blake laugh a bit.
"Okay, mommy." Blake said, smiling. Kaya siniko ko siya. Pulang-pula na talaga ang pisngi ko sa hiya. "I mean tita." Blake added, looking at me. Still smiling.
"Ewan ko sa inyo." Sabi ko sabay lakad papasok sa loob. Galit galitan ka gorl? Pero deep inside kilig na kilig na. Narinig kong, inaya ni mommy si Blake mag breakfast. And Blake said yes at sumunod na din sila sa akin papasok.
Pagkadating sa dinning, tunulungan ko si mommy na ilapag ang pagkain sa table. Umupo naman si Blake sa upoan at nakapanglumbabang naka tingin sa akin. Na co-conscious tuloy ako. Baka may dumi sa mukha ko, or what ever.
When everything is set, umupo na ako sa aking upoan na kaharap ni Blake. Umupo na din si mommy sa pwesto ni daddy. Agad akong kumuha ng pagkain, dahil gutom na talaga ako. Blake helped me to put some foods in my plate. Napasimangot ako dahil andaming nilagay niya na kanin. Hindi sana ako kakain ng rice pero nilagyan niya na ang plato ko.
"Hala! Ba't andami? Tama na, diet ako." Pagmamaktol ko. Inirapan ako ni Blake. Aba! Tusukin ko yang mata mo eh, kung hindi lang kita crush amp!
"Ubusin mo yan. Ang payat-payat mo." He said. Aba! Kung maka utos akala mo kung sino. Pasalamat ka't crush kita kaya susundin ko ang sinabi mo.
"Hindi naman talaga ako tumataba. Kahit anong daming kinakain ko." Pagpapaliwanag ko sa kanya. Kumukuha na din siya ng pagkain ngayon. I heard mom giggled. Kaya tumingin ako sa kanya. Nang makita nyang tiningnan ko siya ay napa seryoso sya bigla, at kinagat ang kanyang labi.
"Nakalamon ka ata ng trapal gorl." Blake said, lauging a bit.
"Trapal my ass!" Sabi ko, at inirapan siya. Ibang Blake talaga ang nakikita ko ngayon. Kung sa school, ang tahimik, masungit at dedma siya. Pero ngayon? Ibang-iba siya. Napansin kong, joker din pala siya. Iba siya sa Blake na nakilala ko sa school. "Alam mo ikaw? Naninibago ako sayo. Ibang-iba ka sa Blake na nakilala ko sa school. Napaka dal-dal mo ngayon." I said, sabay turo sa kanya ng fork. Mom look at me with an amazing look.
"Because I am comfortable when I'm with you, Lorraine." He said, looking at my eyes. Bigla akong nabilaukan kaya uminom agad ako ng tubig. Mom giggled again.
"Ang sweet nyo." Mom said, looking at us. "Magkakilala pala kayo sa school?" Mom asked. I nodded.
"Yes tita. Were schoolmates." Blake said pagkatapos ngumuya.
"Anong year ka na pala, Blake?" Mom asked again, out of curiosity. Tahimik na akong kumakain ngayon, nakikinig sa usapan nilang dalawa.
"Fourth year college, tita." He said, proudly.
"Wow! Graduating ka na pala. Anong course mo?" Mom asked again. She really is curious about Blake's life.
"Engineer tita." Blake replied, smiling at my mom. Mom's eyes was amazed. Parang ang proud niya. Ina lang ang peg?
"Lorraine's dad was engineer, too." Mom said, proudly.
Blake smile widely when he hear that. "Oh! Really tita? I must talk to tito for advices." He said, excitedly.
"You should." Mom smiled, too.
Nagpatuloy lang kami sa pag kain. Minsan nag-uusap rin. Ang dal-dal din kasi ni mommy. Nang matapos kaming kumain, mom invited Blake again for a cup of tea. Blake accepted the offer, immediately. Hindi ba'to hinahanap sa kanila? Nauna si Blake sa sala. Because mom prepared the tea. Sinundan ko siya.
"Hindi ka ba hinahanap sa inyo?" I asked. Because, I am worried baka hinahanap na siya sa kanila.
"Nope. Mom and dad is out of the country, don't worry." He assured me that it's okay. I nodded.
"I'll just go upstairs, maliligo lang ako saglit. Have fun." I said. Maglalakad na sana ako paakyat, ng hinila niya ako. Kaya napabalik ako sa aking pwesto.
Inilapit niya ang kanyang mukha sa'kin kaya napaatras ako. "What are you doing?" I asked, kinakabahan. Please naman, kung may plano kang halikan ako, halikan mo na ako agad hanggang wala pa si mommy. Ay shit naman! Ano ba itong iniisip ko.
Mas lumapit pa siya sa akin, kaya nanigas ako. Pero dumeretso ang mukha niya sa gilid ng aking tenga. "Balik ka kaagad, hmmm." He said, with a malambing tone. Napamaang ako sa ginawa niya. Shit! Akala ko hahalikan niya ako. Tumango ako, at wala sa isip na umakyat patungo sa itaas.
Pagkarating ko sa kwarto, ay agad akong huminga ng napakalalim. Antagal ko palang pinigilang huminga. Damn you, Blake. You make me fall for you, big time! Nang maalala kong pinapadali nga pala ako ni Blake, ay agad akong pumunta sa c.r at naligo na. Trenta minutos lang ata ang ligo ko. Ano na kayang pinag usapan ni mommy at Blake ngayon? Knowing mommy, she's so talkative. Agad akong lumabas sa c.r at pumunta sa walk in, para makapag bihis. I wore short shorts paired with a white croptop. Nag pulbo at nag lip tint din ako, para mag mukha naman akong tao sa harap ni Blake.
Nang makontento na ako sa aking itsura, ay agad din akong bumaba. Nadatnan kong masayang nag-uusap si mommy at Blake. Ng mapansin nilang pababa na ako ay tumingin sila sa akin. Mom smiled at me, at tumayo na siya at niligpit ang pinag imnan nila ni Blake.
Pumunta si mommy sa kitchen, at kami nalang dalawa ni Blake ang natira sa sala. "How's your tea with mom?" I asked, sitting in the couch.
"Fun. Your mom is nice. She's very talkative." He said, sitting too and looking at me.
"She really is." I said, at umiwas ng tingin sa kanya. Titig na titig kasi siya sa akin. At hindi ko makayanan ang titig niya.
"You're beautiful." He said, still looking at me liked he was trying to memorize my whole face.
"Basketball player ka nga." I said.
"What?" He asked, smirking.
"Dahil ang galing mong mambola." I said.
"I'm not mambobola. I'm telling the truth." He said, with an explaining voice. Umiling nalang ako. Pero deep inside, halos mamatay na ako sa kilig. Dapat chill parin tayo kahit halos mamatay na sa kilig. "I'm leaving." He said, standing. Kaya tumayo na rin ako, para ihatid siya. Sakto ding pag labas ni mommy galing kitchen.
"Are you leaving?" Mom asked.
"Yes tita. Thanks for the breakfast and tea." He said, smiling at my mom.
"Small thing, Blake. Balik-balik ka dito, ha?" Mom said.
"Sure tita." He said, "I'll go ahead." Paalam niya ulit at sinabayan ko siya palabas para ihatid. Nang makarating na kami sa labas ng gate, ay humarap siya sa akin.
"Thank you, Lorraine. I had so much fun with you, and tita." He said, sincerely.
I smiled at him. "Your welcome. Ingat ka pauwi huh?" I said.
"I will. Nasa kabilang kanto lang din naman ang amin. I'll chat you when I'm home, okay? Just keep your phone with you." He said. Wow! Akala ko ba ayaw niya sa chat? Ngayon, siya pa talaga ang unang mag chachat. "I'll go now." He said. And suddenly, he kissed my forehead before walking away. Nabigla ako sa ginawa niya. Wait! Christian Blake Montes, kissed me? Damn! I didn't expect his sudden moves. Napahawak ako sa noo ko, trying to digest what he is doing.
:)
To be continued...