A Mom at Eighteen (On Going)

Chapter 10

I immediately, bid my goodbye to Kim, when we reach our house. Hinintay ko pa munang maka alis sila, bago ako pumasok sa loob. Pagkapasok ko sa loob, ay nadatnan ko si mommy na nagluluto sa kitchen.

"Good afternoon, my." I greeted, and kissed her cheek.

"You already home, darling." She said, kissing my cheek to. "How's your day? Hmmm." She then asked.

"Fine mom," maikling sabi ko. "What are you cooking? Smells good, hmmm." Sabi ko, sabay langhap sa niluluto niya.

"I'm cooking, sinigang. Go on change your clothes, kakain na tayo." She said, with excitement in her voice.

"Eye-eye, captain." I said, now living the kitchen.

Agad akong nagbihis, pagkarating na pagkarating ko sa kwarto. After a minutes of changing my clothes, agad akong bumaba para makakain na.

Nakaupo na si mommy sa dinning, naghihintay sa'kin. Kaya agad din akong umupo, at nag simula ng kumuha ng pagkain. We were silent while eating. But sometimes,nag-uusap din naman, pero kaunti lang din. I am this type kasi na hindi pala kibo. Nagsasalita naman ako pag may magtatanong, or what. There are sometimes also, that I want to be alone, I don't want to talk with others.

Nang matapos kaming kumain, ay nag presenta ako na mag hugas ng pinggan. Since wala namang school works. Mommy let me naman, kaya umakyat na siya sa kwarto niya at hinayaan akong mag hugas ng pinggan. Marunong naman ako sa gawaing bahay kahit papano ano, hindi naman kasi ako kasing yaman ng iba, na may maids na na gumagawa ng gawaing bahay. I'm thankful nadin, na hindi ako kasing yaman ng iba. Dahil ako din ang mahihirapan in the future pag hindi ako marunong sa gawaing bahay.

After a minutes, ay tapos ko na rin ang hugasin. Hindi din naman kasi masyadong marami, dahil kami lang naman din dalawa ni mommy ang kumain. Pagka tingin ko sa orasan, ay alas dos palang. Mamaya na ako gagala sa labas pag hindi na mainit. Ma tulog na muna ako. Umakyat na ako sa aking kwarto, para makatulog kahit saglit. I set my alarm clock into 4PM dahil nga, gagala ako mamaya dito sa buong subdivision, wala lang, mag libot-libot lang. Finding a new friend.

Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako. Nagising nalang ako, sa ingay ng aking alarm. Pinatay ko iyon at bumangon na. Pumunta akong cr para makaligo muna saglit. Hindi din naman ako matagal naligo. Pagkatapos ko, ay nag suot lang ako ng off shoulder top, paired with short shorts. Oh diba! Parang gagala lang sa mall. Nag lagay din ako ng blush on at lip tint. Nang makontento na ako sa aking itsura ay bumaba na ako. Nadatnan ko si mommy sa sala nanonood ng t.v. Tumingin siya sa akin, nag tatanong.

"Mmy? Maglilibot lang ako dito sa subdivision." Pagpapaalam ko.

"Okay then. Come back before dinner, okay?" She said. I slightly nodded and kissed her cheek, bago lumabas ng bahay.

Nag simula na akong mag lakad-lakad. Medyo malayo-layo narin ang nalakad ko. Naaaliw ako kakatingin sa palibot habang nag lalakad. May mga malalaki din na mga bahay. Mas malaki pa sa'min, ang mahal siguro nito. Napahinto ako sa paglalakad, ng makita kong lumabas si Blake sa napakalaking bahay, na may dalang aso. Todo ang kaba ko ng tumingin siya sa'kin. Akma akong tatalikod ng mag salita siya.

"What are you doing here?" He asked, with a firmly voice. Shit namang boses iyan, nakaka in-love. Hinarap ko siya ng maayos at nginitian.

"Nag libot-libot lang ako. Hindi ko naman alam na dito ang bahay niyo." Deretsang sabi ko. Wow! Congrats, self, hindi ka nautal.

"Nag libot-libot na ganyan ang suot?" He asked again, this time, with angry in his voice. Napanguso akong napatingin sa aking suot.

"Bakit? Wala namang problema sa suot ko ah?" Pag tatanggol ko sa sarili.

"Tss!" Nag iwas siya ng tingin at tinanggal ang jacket niya. "Put this on your waist." He handed me his jacket. Nag aalinlangan pa akong tanggapin iyon pero, nakita kong dumilim ang paningin niya, kaya kinuha ko nalang at nilagay ko sa aking bewang. "Come with me." He said, he then started walking. Hindi pa ako nakagalaw, nalilito kung ano ang ibig niyang sabihin. "Why are you still there?" He asked again.

Napalapit ako sa kanya. "Saan tayo pupunta?" Tanong ko. Abot-abot na ang tahip ng aking puso.

"Mag lilibot." He simply said. At nag simula ng lumakad ulit, kaya sinabayan ko siya. Tahimik lang kaming nag lalakad.

"Mahilig ka pala sa aso?" Tanong ko sa kanya. Tiningnan niya ako saglit. At tumango.

"Yup. I'm a pet lover." He said, habang hawak hawak parin ang lace ng kanyang aso. Tumango lang din ako at napangiti. Sana all pet lover, sana aso nalang din ako para mahalin mo.

"Parang gusto kong mag-apply bilang aso mo, para mahalin mo rin ako." I said, with a low voice. Pero narinig niya yata.

"What did you say?" He asked. Asus! Bingi bingihan para marinig ulit. Kagatin kita diyan eh, rawr!

Napatawa ako ng mahina sa naisip ko. "Wala, sabi ko ang gwapo mo." He smirk. Shit! Ba't ba kasi ang gwapo mo Blake? Parang gusto kong magpa anak sayo.

Patuloy kaming nag lakad-lakad. Hanggang sa nakarating kami sa play ground nitong subdivision. Agad akong umupo sa slide, grabe ngayon lang ako nakaramdam ng pagod. Binitawan ni Blake ang aso niya, at nag tatakbo ito. Umupo siya sa kabilang slide na katabi ng sa'kin. At pareho kaming nakatingin sa mga batang naglalaro doon.

"Parang gusto ko na ring bumalik sa pagka bata." Wala sa sariling nasabi ko. Tumingin siya sa akin, nagtatanong. Kaya inunahan ko na. "Ang saya kasi maging bata, nakangiti lang palagi, parang walang problema. Marami pang kalaro, hindi alone. Hindi gaya pagkalaki na ang dami ng problema." I said, still looking at the kids happily playing.

"You can have me, if you feel alone." He said looking at me, kaya napatingin din ako sa kanya. "And you can have me, if you have a problem, I'm here, willing to help you." He said, looking at my eyes intently.

"Blake." Iyon lang ang nasabi ko, at tumayo na siya.

"Let's go. Hatid na kita sa inyo." He said, he then call his dog at lumapit din naman ito sa kanya. Tumayo nalang din ako, at nag simula na kaming maglakad papunta sa'min.

Hindi din naman kalayuan ang play ground sa'min kaya mabilis lang kaming nakarating. Tinanggal ako ang jacket sa aking bewang at akma na sanang isasauli sa kanya. "Blake, jacket mo. Thank you." I said handing him his jacket.

"Keep that, para may reason pa na mag kita tayo ulit." He said, started walking away. Napamaang ako sa sinabi niya. Wait, gusto niya akong makita ulit. Sa sobrang tulala ko ay hindi na ako nakapag thank you sa pag hatid sa'kin. Bahala na chat ko na lang siya mamaya.

:)
To be continued...