Devilish က prototype ထွက်လာအပြီးမှာ တဟုန်ထိုး အောင်မြင်လာသည် .. နယ်ပယ် အသီးသီးက အဖွဲအစည်းများဖြင့် ပူးပေါင်း၍ 3D Game များ/ Personal Assistant Robot Waifu လေးများ/ Animation နဲ့ Movies များ ကြော်ငြာများ စသဖြင့် 3D နည်းပညာသုံးသော Product အမြောက် အများ ထွက်ရှိလာသည်. Devilish ရဲ့ ရှယ်ယာစျေးကလည်း တရှိန်ထိုး တက်လာနေသည် ..
ယနေ့ Devilishရဲ့ ပူပေါင်းဆောင်ရွက်တဲ့ကုမ္ပဏီ အကြီးတစ်ခု ၏ Party ပွဲရှိတာကြောင့် ဟုန်လေ့ အဝတ်အစားဗီဒိုကို ဖွင့်လိုက်သည် .. ရန်ကျင့်ရဲ့ အကြောင်းမျိုးစုံမထပ်အောင်ပြပြီး ဝယ်ပေးထားသော အဝတ်အစားအမျိုးမျိုးက သပ်သပ်ရပ်ရပ် စီစီရီရီ ရှိသည် .. ဟုန်လေ့ရိုးရှင်းသော အနက်ရောင် Suit တထည် ထုတ်ဝတ်လိုက်သည် .. ခဏနေတော့ ရန့်ကျင့် အပြုံးလေးနဲ့ လာကြိုလေသည် ..
"လေ့ ဟိုရောက်ရင် ကိုယ့်နားမှာပဲ နေနော် .. သူများတွေ ခေါ်ရာ မလိုက်ရဘူး"
"အွန်း"
"အရက်တခွက်ထက် ပိုမသောက်ရဘူးနော်"
"ငါသောက်နိုင်ပါတယ် အားကျင့်ရ ငါးခွက်လောက်ကတော့ အသာလေး"
"လေ့နော် .. စကားနားမထောင်ရင် မသွားတော့ဘူး"
"ဟင် .. မင်းပဲ မျက်နှာပျက်ရမှာ .. မသွားချင်နေပေါ့"
"အာ .. လေ့ကလည်း စိတ်ပူလို့ ပြောနေတဲ့ဟာကို" ဆူပုတ်နေသော ရန်ကျင့်ကို ဟုန်လေ့က မနိုင်ဘူးဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့တာ ကြည့်ပြီး ရယ်သည် .. ရန်ကျင့်က သူနဲ့ ပက်သက်လာရင် အဲ့လိုပဲ ချွဲတတ်သည် .. အထူးအဆန်း မဟုတ်တော့..
'အဲ့လဒ ဘာလို့ ဒီလောက်ချောနေရတာလဲ ..ဆူပွပွနဲ့ ချစ်စရာကောင်းအောင်'
"လာပါ.. နောက်ကျနေပြီ"
"လေ့ ပြောပြီးပြီနော် .. တခွက်ပဲလို့ .. ကတိ"
"အွန်း အွန်း"
ပြီးပြီးရော ပြောပြီး ကားပေါ်ရောက်သည်နှင့် ဘက်ခနဲ ရန်ကျင့်ပေါင်ပေါ် လှဲချကာ ဖုန်းထုတ်ပြီး ဂိမ်းဆော့နေတော့သည် .. ရန်ကျင့်ကတော့ အခွင့်အရေးရတုန်း ဆံပင်ပျော့ပျော့လေးတွေနဲ့ ကစားနေသည်
'Host သတိပေးစရာ ရှိပါတယ်'
'အင်း ပြော'
'Party မှာ ယွင်ဖန်ရှိပါမယ် .. ယွင်ဖန်အမေ ပစ္စည်းအလဲအလှယ် လုပ်တဲ့နေရာမှာ အမှားအယွင်း ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ပစ္စည်းပိုင်ရှင် ကျိုးရွမ်လည်း တက်ပါမယ်'
'ကျိုးရွမ်က ယွင်ဖန်ကို ပစ္စည်းပြန်မရတော့တာတောင် ခုချိန်ထိ လွှတ်ထားပေးတယ်လား'
'အဲ့တာက သူတို့ သဘောတူညီမှု ရသွားတာပါ .. ယွင်ဖန်က ပွေရှုပ်တဲ့ ကျိုးရွမ်ကို မကြိုက်တာကြောင့် Host ဓာတ်ပုံပြပြီး Host ဘက်ကို ပုတ်ထုတ်လိုက်ပါတယ်'
'အေး ကောင်းရော'
'ရှင်း .. မင်းဟာကြီးက တမျိုးကြီးနော် .. mission 4 အတွက် မိန်းမရှာရမလား ယောကျာ်းရှာရမလားကို မသိတော့ဘူး .. တမင်လုပ်တာတော့ မဟုတ်ဖူးမလား'
'ဇာတ်ကြောင်း အရပါ Host'
ရှင်း လှစ်ခနဲ ခိုးပြုံးသည်
ခန်းမထဲမှာ လူတွေ အတော် စုံနေလေပြီ . ယွင်ဖန်ရဲ့ ထင်ပေါ်တဲ့ ရုပ်ရည်ကြောင့် ပုရိသတော်တော်များများ သူမနဲ့ စကားပြောခွင့်ရဖို့ ကြိုးစားနေကြသည် .. သို့သော် လူချော နှစ်ယောက် တူတူ ဝင်လာသည်နှင့် အားလုံးရဲ့ အကြည့်တွေက ဟုန်လေ့နဲ့ ရန်ကျင့်ဆီကိုသာ ရောက်သွားကြသည် ...
ယွင်ဖန် ဒေါသထွက်နေပေမယ့် မျက်နှာကို အချိုဆုံး ပြုံးထားသည် .. ဒီအာရုံစိုက်မှုတွေ ဒီလိုအားကျတဲ့ မျက်ဝန်းတွေက သူမဆီကိုသာ ရောက်နေသင့်တာလေ . အဲ့ဒီ အမှိုက်ကောင်ကိုပဲ ဘာလို့အာရုံစိုက်နေကြတာလဲ ..
ဟုန်လေ့ကို တယောက်ပြီး တယောက် လာမိတ်ဆက်နေကြကြောင့် ရန်ကျင့် မကြည်တော့ .. လက်ဆွဲပြီး အတင်းသာ လူကြားထဲမှ ဆွဲထုတ်လာပြီး ထောင့်တနေရာကိုသာ ခေါ်သွားကာ ကွယ်နေစေသည် .. ဟုန်လေ့လည်း လူအများကြီးနဲ့ စကားပြောရတာ ပင်ပန်းတာကြောင့် တိုင်တတိုင်နှင့်သာ ကွယ်ပြီး ထိုင်နေလိုက်သည် .. "လေ့ ကိုယ် မုန့်သွားယူပေးမယ် ခဏစောင့်နော် .. CEOကျောက်လာတာနဲ့ စကားခဏပြောပြီးရင် ပြန်ကြမယ်"
"အွန်း .. နို့စတော်ဘယ်ရီဖျော်ရည်ဖြစ်ဖြစ်
စတော်ဘယ်ရီရေခဲမုန့်ဖြစ်ဖြစ် ထည့်ခဲ့ပေး"
"အိုခေ"
ရန်ကျင့်ထွက်သွားပြီး မကြာခင်မှာပဲ
"အကိုဟုန်လေ့" ယွင်ဖန် နူးနူးညံ့ညံ့လေး ခေါ်လိုက်သည်
ဟုန်လေ့ကတော့ သတိအနေအထား ဖြစ်သွားသည် ..
လက်ထဲက ဝိုင်ခွက်ကို ကမ်းပေးလိုက်ပြီး .. "အကို့ကို မေမေကလည်း တွေ့ချင်နေတယ် .. ညီမလည်း ဖြစ်ခဲ့တာတွေအတွက် တောင်းပန်ချင်လို့ပါ"
'Host ဝိုင်ထဲမှာ လိင်စိတ်ကြွဆေးထည့်ထားပါတယ် အရမ်းပြင်းပါတယ်'
'ခွက်ချင်းလဲလို့ရလား'
'ထိတွေပြီးလုပ်ရမယ့် ကိစ္စတွေကို ရှင်း လုပ်ပေးလို့မရပါဘူး'
'အဲ့ဆို ရှင်း တခု ကူညီ'
'ကောင်းပါပြီ'
ထိုစဉ်မှာပင် စီခနဲ မိုက်ခရိုဖုန်းသံ ထွက်လာသည် ..
အားလုံး စင်ပေါ် လှည့်ကြည့်လိုက်ကြသည် .. သို့သော် စင်ပေါ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိ .. ဝန်ထမ်းအချို့ ပြသနာ စစ်ဆေးရန် ထွက်သွားကြသည်
ဟုန်လေ့ ဝိုင်ခွက်ကို ကြည့်ပြီး အနည်းငယ် ငုံပြီး သောက်လိုက်သည်နှင့် ယွင်ဖန်၏အကြည့်များက အရောင်တောက်လာသည် .. ဟုန်လေ့ပြုံးလိုက်ကာ ဘေးမှ ဝိတ်တာလေးဆီမှ ဝိုင်တခွက်ယူကာ ယွင်ဖန်ကို ကမ်းပေးသည် .. ယွင်ဖန် နဲ့ ခွက်ချင်းတိုက်လိုက်ကာ တရှိန်ထိုး မော့လိုက်သည် .. ယွင်ဖန်ကလည်း ပျော်ပြီး တခွက်လုံး ကုန်အောင် သောက်လိုက်သည် ..
"အကိုဟုန်လေ့ ညီမလေးကို သတိထားဆက်ဆံနေတာ သိပါတယ် .. ညီမလေး အရင်လို မဆိုးတော့ပါဘူး အဲ့တာကြောင့် ပြီးခဲ့သမျှတွေ ခွင့်လွှတ်ပေးပါလား"
ယွင်ဖန် တွေ့ကရာ စကားလျှောက်ပြောပြီး ဟုန်လေ့ကို အကဲခတ်နေသည် .. ဟုန်လေ့က နည်းနည်း အသက်ရှူကြပ်ပုံရတဲ့ ပုံစံနဲ့ နက်တိုင်ကို ဖြေလျှော့လိုက်သည် ..
"အကိုဟုန်လေ့ နေလို့မကောင်းလို့လား .. ဝရံတာဘက် ခဏသွားချင်လား"
"အင်း"
ဟုန်လေ့ ခြေလှမ်း အနည်းငယ် လှမ်းပြီးတော့ ခြေလှမ်းတွေက ယိုင်လာသည် .. ယွင်ဖန်က ဘေးက ကျိုးရွမ်လူနှစ်ယောက်ကို လာခေါ်ဖို့ အချက်ပြလိုက်ကာ ညှပ်၍ခေါ်သွားတော့သည် ..
အခန်းထဲရောက်သော် ကျိုးရွမ်က သောက်လတ်စ ဝိုင်ခွက်ကို ချပြီး "ကုတင်ပေါ် တင်ခဲ့ .. ထွက်သွားတော့ .. အထဲက ဘာသံကြားကြား ဝင်မလာနဲ့"
ယွန်ဖန်က ဝိုင်ပုလင်းကို ကြည့်ပြီး နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည် .. အဲ့ဒီဝိုင်က လိင်စိတ်ကို အနည်းနဲ့ အများကြွစေသည် ..
မျက်နှာကြီး ရဲနေသော ကျိုးရွမ်က
"ငါသူ့ကို ကောင်းကောင်းပြုစုလိုက်ပါမယ် ..
မင်းကော join ချင်သေးလား"
ယွင်ဖန်က ရွံရှာသလို ကြည့်လိုက်ပြီး
"ကျမ mission ပြီးပြီ .. ဒီနေ့စပြီး ရှင်နဲ့ ကျမ မသိတော့ဘူး လမ်းတွေ့လည်းမခေါ်နဲ့ ဘာအကြောင်းနဲ့မှ လာမပက်သက်ပါနဲ့ .. သူ့ကို လုပ်ချင်သလို လုပ်နိုင်တယ် .. အပြင်သာ ထွက်မလာစေနဲ့ .. မဟုတ်ရင် ရှင့်အချက်အလက်တွေ လုံခြုံဖို့ တာဝန်မယူပေးနိုင်ဘူး ..
"မင်း ..
.. ကတိတည်ပါစေ"
ယွင်ဖန် လှည့်ပြန်ရန် ပြင်လိုက်စဉ် ..
"ဟက် ..
ရက်ရောလှချည်လား ညီမလေးက ကိုယ့်အကိုကို တွေ့ကရာယောကျာ်းနဲ့ ပေးစားရအောင်" အပြုံးလေးနဲ့ ကုတင်ပေါ်ကထလာကာ ဆတ်ခနဲ့ လှုပ်ရှားလိုက်သည် .. ကျွိုးရွမ်ကို အလစ်အငိုက်ဖမ်းကာ လက်သီးတလုံးကျွေးလိုက်ကာ ခနမှောက်နေစေသည်
"အိမ်ပေါ်က ဆင်းဖို့ မစောင့်နိုင်တော့ဘူးထင်တယ် .. ညီမလေးကို ဒီအကိုကြီးက အရမ်းဂရုမစိုက်သလို ဖြစ်သွားတယ် ဆောရီးနော် .. မြန်မြန် ပြန်လာပြီး မောင်းချပေးရမှာကို"
လက်လေး နှစ်ဖက်ခါပြီး ထလာသော ဟုန်လေ့ကို နှစ်ယောက်လုံး မျက်လုံးပြူး ကြည့်နေသည် ..
"နင် .. နင်..ဆေးမိထားတာ မဟုတ်ဖူးလား "
"အင်း ဆေးမိထားတယ် .. ငါတော့ မဟုတ်ဖူး"
ယွင်ဖန်လန့်သွားကာ သူမကိုယ်သူမ စမ်းစစ်ကြည့်တော့ တဖြည်းဖြည်း ပူလောင်လာကြောင်း ကြောက်လန့်တကြား သိလိုက်ရသည် .. Oh Gosh.. ငါတော့ သွားပြီ.. အသိစိတ်က ထိန်းရင်းနဲ့ပင် လွတ်ချင်လာသည် .. ..
ယွင်ဖန် စိတ်ရှုပ်ထွေးနေစဉ်မှာပဲ ကျိုးရွမ်က လက်သီးစာကြောင့် မူးနေသေးပေမယ့် ဟုန်လေ့ကို ဝင်ရောက် တိုက်ခိုက်လာသည် .. ဟုန်လေ့ လှစ်ခနဲရှောင်ပြီး ယခင်ဘဝက ထောင်ထဲမှာ သင်လာတဲ့ ချုပ်ကွက်တခု ထုတ်သုံးလိုက်သည် .. ဒူးနဲ့ ဗိုက်ကိုတိုက်ပြီး ညွတ်ကျသွားသောကျိုးရွမ်ကို .. နက်ကတိုင်ချွတ်၍ လက်ကို ကုတင်တိုင်မှာ ချည်နှောင်လိုက်သည်..
ယွင်ဖန်က နောက်ဆုံးထိန်းထားတဲ့စိတ်နဲ့ ငါသာကျရှုံးရင် နင့်ကိုလည်း အတူခေါ်သွားရမယ်ဟု တွေးကာ .. အနားရှိတဲ့ ဝိုင်ပုလင်းကိုကောက်ကိုင်ကာ စားပွဲနဲ့ ရိုက်ခွဲလိုက်ပြီး ကြိုးချည်နေတဲ့ ဟုန်လေ့နောက်ကျောကို ထိုးချလာသည် ..
ပုလင်းကွဲသံ ကြားရကတည်းက ဟုန်လေ့ ရှောင်ပြီးသား .. သို့သော် လက်မောင်းမှာ ရှပ်ထိသွားတာကြောင့် သွေးများဖြာကျလာသည် .. ယွင်ဖန်က အရှိန်နဲ့ တိုးဝင်လာတာကြောင့် ဟုန်လေ့ရှောင်လိုက်တော့ အားလွန်ကာ ကျိုးရွမ်ပေါ်သို့ ထပ်လျှက် လဲသွားသည် ..
ဟိုမုန်းတွေ ကြွနေပါတယ်ဆို ခုလို ထပ်လျှက်ကျသွားတော့ .. နှစ်ယာက်သား မထိအတွေ့မှာ မသက်မသာ ညည်းမိကြသည် .. ဟုန်လေ့ ယွင်ဖန်နောက်ကျေားကို မထနိုင်အောင် ခြေထောက်နဲ့ ဖိထားသည် .. အသိစိတ်လွတ်နေပြီဖြစ်သော ယွင်ဖန်နဲ့ မုန်ယိုနေတဲ့ ကျိုးရွမ်တို့ တယောက်ကို တယောက် ပွတ်သပ်လာတော့မှ တင်းထားသော စိတ်တွေ လျှော့လိုက်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်လာသည် ..
တဖက်မှာတော့ ရန်ကျင့် ခေါင်းမီးတောက်နေသည် .. သူပြန်ရောက်လာတော့ ဟုန်လေ့က မရှိတော့ပေ .. တွေ့သမျှလူ လိုက်မေးတော့ ကောင်မလေး တယောက်နဲ့ ထွက်သွားသည်ဟု သိရသည် .. ရန်ကျင့် စိတ်လည်း ပူသလို စိတ်လည်းတိုနေသည် ..
ထိန်းချုပ်ခန်းကို သွား၍ CCTV ကြည့်သည် . အခန်း တခန်းထဲ ကောင်မလေးနဲ့ ဝင်သွားပြီး ခုထိ ပြန်ထွက် မလာပေ .. ယွင်ဖန်နဲ့ ရန်ကျင့်က မတွေ့ဖူးတာမို့ ဟုန်လေ့ဝမ်းကွဲညီမမှန်းမသိတာမို့.. သဝန်တိုစိတ်က ငယ်ထိပ်ထိ ဆောင့်တက်လာပြီး အဲ့ဒီအခန်းကို မြန်မြန်ပြေးသွားလိုက်သည် .. ဟုန်လေ့ ငါကတော့ စိတ်ပူလိုက်ရတာ မင်းက ကောင်မလေးနဲ့ ပျော်နေတယ် ဟုတ်လား ..
အခန်းဝမှာ လူနှစ်ယောက် သူ့ကို တားသည် .. ဘာဘာညာညာ မစဉ်းစားတော့ပဲ ထိုးကြိတ်ကာ တံခါးဖွင့်ဖို့ ကြည့်လိုက်တော့ အပြင်Lock ချထားတာကြောင့် ပြောင်းပြန်ကြီးဆိုပြီး တချက် ထူးဆန်းမိပေမယ့် ထူပူပြီး မစဉ်းစားနိုင်တော့
တံခါးကို ဖွင့်ပြီး အလောတကြီး ဝင်လိုက်သည် .. အထဲမှာက သူထင်ထားတဲ့ မြင်ကွင်းနဲ့ ကွဲလွဲစွာ .. လူနှစ်ယာက်က
ပတ်ဝန်းကျင်ကိုတောင် ဂရုမစိုက်နိုင်ပဲ အရှက်မဲ့စွာ ပွတ်သပ်နေကြပြီး လေ့က သွေးထွက်နေတဲ့ လက်မောင်းကို အုပ်ကိုင်ကာ အားဖျော့တော့စွာ သူ့ဆီ လျှောက်လာနေသည် .
စိတ်ပူစွာနဲ့ ..
"လေ့ .. ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ.. ဘာတွေ ဖြစ်ခဲ့တာလဲ"
တကိုယ်လုံး နှံစပ်စွာစစ်ဆေးပြီး
"မဖြစ်ဖူး ဆေးရုံ သွားစို့"
"အားကျင့် ရတယ် စိတ်မပူနဲ့ ဒဏ်ရာက မကြီးဘူး
သွေးထွက် များသွားလို့ .. ခဏနားလိုက်ရင်ကောင်းသွားမှာ"
ရန်ကျင့်က မဆက်တာကြာသော နံပါတ်တလုံး ကောက်ဆက်လိုက်သည် .. ဖြစ်သမျှ အတိုချုံး ပြောလိုက်ပြီး နောက်မှာ ကျန်ခဲ့သမျှ ရှင်းဖို့ မှာလိုက်သည် .. ဖျော့တော့နေတဲ့ ဟုန်လေ့ကိုတော့ စွေ့ခနဲပွေ့ချီကာ လူရှင်းတဲ့ စကြင်္န်လမ်းအတိုင်း ကားထားရာ နေရာသို့ ခေါ်သွားတော့သည်။
"အားကျင့် ဆေးခန်း မသွားချင်ဘူးနော်"
ဟုန်လေ့က ထပ်ပြောသည်။
"မဖြစ်ဖူးလေ .. လေ့ရဲ့ တိုက်ခန်းမှာ ဘာမှ မှ မရှိတာ"
"ဟင့်အင်း မသွားချင်ဘူး"
ခေါင်းမာသော ဒီကလေးကို ဘယ်လို လုပ်ရမှန်း မသိတော့ ဆေးရုံသွားရင်လည်း သတင်းတွေက ထွက်လာဦးမည် ...
"အင်း အင်း ဆေးခန်း မသွားဘူး ..
လိမ္မာတယ် အိပ်တော့နော်"
"အွန်း"
ဟုန်လေ့ နိုးလာတော့ အခန်းကျယ်ကြီးဆီ ရောက်နေသည် . လက်မှာလည်း Drip တန်းလန်း ချိတ်ထားသည် .. ထထိုင်ဖို့ ကြိုးစားတော့ ခါးမှာ တခုခု လေးလံနေတာမို့ ကြည့်လိုက်တော့ ရန်ကျင့်လက် ဖြစ်နေသည် .. ထိုင်ဖို့ မကြိုးစားတော့ပဲ ရန်ကျင့်ဘက်ကို လှည့်ပြီး ကြည့်လိုက်သည် .. မျက်တောင်လေးတွေ ကော့နေကာ မျက်ခုံးမွှေးထူထူလေးနဲ့ တကယ်ပဲ ရန်ကျင့်က ယောကျာ်းဆန်ဆန် ချောမောလှသည် ..
"လေ့ နိုးပြီလား ..ဘယ်လိုနေသေးလဲ" ရန်ကျင့်က မျက်လုံးမဖွင့်သေးပဲ အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ ပြောနေသည် .. ရန်ကျင့်က ဟုန်လေ့ အိပ်နေတာ ခဏခဏ မြင်ဖူးပေမယ့် ဟုန်လေ့ကတော့ ရန်ကျင့်ကို ပထမဆုံးပင် .. အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ အသံအက်အက်လေးက အရမ်းကို နားဝင်ချိုတယ်လို့ ဟုန်လေ့တွေးလိုက်မိသည် ..
"အားကျင့် ညက ဘယ်ချိန်မှ အိပ်ရလဲ"
"အွန်း မမှတ်မိတော့ဘူး ဒဏ်ရာဆေးပြီး သန့်ရှင်းပြီးတော့ သွေးတလုံးသွင်းရတယ် .. ဆေးနှစ်ပုလင်းချိတ်တာ စောင့်ပြီးတော့ ဆရာဝန် ပြန်သွားတယ် ..
လေ့က အဖျားတက်နေလို့ စောင်တွေ ကန်နေတာနဲ့ လက်က ဆေးသွင်းထားတာ ခိုက်မိမှာစိုးလို့ အဲ့တာ ကိုင်ပေးထားရင်း ဘယ်ချိန် အိပ်ပျော်သွားမှန်း မသိဘူး "
ပြီးမှ မျက်စိလေး ခဏဖွင့်ကာ နှဖူးလာစမ်းပြီး
"အဖျားကျသွားပြီ .. လိမ္မာတယ် ကိုယ်အိပ်ချင်သေးလို့ ခဏ ပြန်မှိန်းနေလိုက်နော်" ပြောရင်း ခါးကိုဖက်ကာ ခြေထောက်တဖက် လာခွပြီး ပြန်အိပ်ပျော်သွားပြန်သည် ..
ဟုန်လေ့ ရန်ကျင့်မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း အူယားလာတာကြောင့် လက်လှမ်းကာ ပါးလေးကို လက်ညှိုးနဲ့ ထိုးလိုက်သည် အိအိလေး ..နှုတ်ခန်းလေးကလည်း ဖူးဖူးလေး လက်နဲ့ တို့ကြည့်သည် .. ဆံပင်ပျော့အိအိလေးတွေကြား လက်လျှိုထည့်ရင်း စိတ်လွတ်သွားကာ နဖူးကို နမ်းလိုက်မိသည် .. အားး ငါ ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ .. မျက်နှာကြီးအုပ်ကာ စောင်ခေါင်းမြီးခြုံလိုက်သည်။
🟥🟥🟥🟥🟥🟥🟥
Devilish က prototype ထြက္လာအၿပီးမွာ တဟုန္ထိုး ေအာင္ျမင္လာသည္ .. နယ္ပယ္ အသီးသီးက အဖြဲအစည္းမ်ားျဖင့္ ပူးေပါင္း၍ 3D Game မ်ား/ Personal Assistant Robot Waifu ေလးမ်ား/ Animation နဲ႔ Movies မ်ား ေၾကာ္ျငာမ်ား စသျဖင့္ 3D နည္းပညာသုံးေသာ Product အေျမာက္ အမ်ား ထြက္ရွိလာသည္. Devilish ရဲ႕ ရွယ္ယာေစ်းကလည္း တရွိန္ထိုး တက္လာေနသည္ ..
ယေန႔ Devilishရဲ႕ ပူေပါင္းေဆာင္႐ြက္တဲ့ကုမၸဏီ အႀကီးတစ္ခု ၏ Party ပြဲရွိတာေၾကာင့္ ဟုန္ေလ့ အဝတ္အစားဗီဒိုကို ဖြင့္လိုက္သည္ .. ရန္က်င့္ရဲ႕ အေၾကာင္းမ်ိဳးစုံမထပ္ေအာင္ျပၿပီး ဝယ္ေပးထားေသာ အဝတ္အစားအမ်ိဳးမ်ိဳးက သပ္သပ္ရပ္ရပ္ စီစီရီရီ ရွိသည္ .. ဟုန္ေလ့႐ိုးရွင္းေသာ အနက္ေရာင္ Suit တထည္ ထုတ္ဝတ္လိုက္သည္ .. ခဏေနေတာ့ ရန္႔က်င့္ အၿပဳံးေလးနဲ႔ လာႀကိဳေလသည္ ..
"ေလ့ ဟိုေရာက္ရင္ ကိုယ့္နားမွာပဲ ေနေနာ္ .. သူမ်ားေတြ ေခၚရာ မလိုက္ရဘူး"
"အြန္း"
"အရက္တခြက္ထက္ ပိုမေသာက္ရဘူးေနာ္"
"ငါေသာက္ႏိုင္ပါတယ္ အားက်င့္ရ ငါးခြက္ေလာက္ကေတာ့ အသာေလး"
"ေလ့ေနာ္ .. စကားနားမေထာင္ရင္ မသြားေတာ့ဘူး"
"ဟင္ .. မင္းပဲ မ်က္ႏွာပ်က္ရမွာ .. မသြားခ်င္ေနေပါ့"
"အာ .. ေလ့ကလည္း စိတ္ပူလို႔ ေျပာေနတဲ့ဟာကို" ဆူပုတ္ေနေသာ ရန္က်င့္ကို ဟုန္ေလ့က မႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႔တာ ၾကည့္ၿပီး ရယ္သည္ .. ရန္က်င့္က သူနဲ႔ ပက္သက္လာရင္ အဲ့လိုပဲ ခြၽဲတတ္သည္ .. အထူးအဆန္း မဟုတ္ေတာ့..
'အဲ့လဒ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေခ်ာေနရတာလဲ ..ဆူပြပြနဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္'
"လာပါ.. ေနာက္က်ေနၿပီ"
"ေလ့ ေျပာၿပီးၿပီေနာ္ .. တခြက္ပဲလို႔ .. ကတိ"
"အြန္း အြန္း"
ၿပီးၿပီးေရာ ေျပာၿပီး ကားေပၚေရာက္သည္ႏွင့္ ဘက္ခနဲ ရန္က်င့္ေပါင္ေပၚ လွဲခ်ကာ ဖုန္းထုတ္ၿပီး ဂိမ္းေဆာ့ေနေတာ့သည္ .. ရန္က်င့္ကေတာ့ အခြင့္အေရးရတုန္း ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြနဲ႔ ကစားေနသည္
'Host သတိေပးစရာ ရွိပါတယ္'
'အင္း ေျပာ'
'Party မွာ ယြင္ဖန္ရွိပါမယ္ .. ယြင္ဖန္အေမ ပစၥည္းအလဲအလွယ္ လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အမွားအယြင္း ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပစၥည္းပိုင္ရွင္ က်ိဳး႐ြမ္လည္း တက္ပါမယ္'
'က်ိဳး႐ြမ္က ယြင္ဖန္ကို ပစၥည္းျပန္မရေတာ့တာေတာင္ ခုခ်ိန္ထိ လႊတ္ထားေပးတယ္လား'
'အဲ့တာက သူတို႔ သေဘာတူညီမႈ ရသြားတာပါ .. ယြင္ဖန္က ေပြရႈပ္တဲ့ က်ိဳး႐ြမ္ကို မႀကိဳက္တာေၾကာင့္ Host ဓာတ္ပုံျပၿပီး Host ဘက္ကို ပုတ္ထုတ္လိုက္ပါတယ္'
'ေအး ေကာင္းေရာ'
'ရွင္း .. မင္းဟာႀကီးက တမ်ိဳးႀကီးေနာ္ .. mission 4 အတြက္ မိန္းမရွာရမလား ေယာက်ာ္းရွာရမလားကို မသိေတာ့ဘူး .. တမင္လုပ္တာေတာ့ မဟုတ္ဖူးမလား'
'ဇာတ္ေၾကာင္း အရပါ Host'
ရွင္း လွစ္ခနဲ ခိုးၿပဳံးသည္
ခန္းမထဲမွာ လူေတြ အေတာ္ စုံေနေလၿပီ . ယြင္ဖန္ရဲ႕ ထင္ေပၚတဲ့ ႐ုပ္ရည္ေၾကာင့္ ပုရိသေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူမနဲ႔ စကားေျပာခြင့္ရဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကသည္ .. သို႔ေသာ္ လူေခ်ာ ႏွစ္ေယာက္ တူတူ ဝင္လာသည္ႏွင့္ အားလုံးရဲ႕ အၾကည့္ေတြက ဟုန္ေလ့နဲ႔ ရန္က်င့္ဆီကိုသာ ေရာက္သြားၾကသည္ ...
ယြင္ဖန္ ေဒါသထြက္ေနေပမယ့္ မ်က္ႏွာကို အခ်ိဳဆုံး ၿပဳံးထားသည္ .. ဒီအာ႐ုံစိုက္မႈေတြ ဒီလိုအားက်တဲ့ မ်က္ဝန္းေတြက သူမဆီကိုသာ ေရာက္ေနသင့္တာေလ . အဲ့ဒီ အမႈိက္ေကာင္ကိုပဲ ဘာလို႔အာ႐ုံစိုက္ေနၾကတာလဲ ..
ဟုန္ေလ့ကို တေယာက္ၿပီး တေယာက္ လာမိတ္ဆက္ေနၾကေၾကာင့္ ရန္က်င့္ မၾကည္ေတာ့ .. လက္ဆြဲၿပီး အတင္းသာ လူၾကားထဲမွ ဆြဲထုတ္လာၿပီး ေထာင့္တေနရာကိုသာ ေခၚသြားကာ ကြယ္ေနေစသည္ .. ဟုန္ေလ့လည္း လူအမ်ားႀကီးနဲ႔ စကားေျပာရတာ ပင္ပန္းတာေၾကာင့္ တိုင္တတိုင္ႏွင့္သာ ကြယ္ၿပီး ထိုင္ေနလိုက္သည္ .. "ေလ့ ကိုယ္ မုန္႔သြားယူေပးမယ္ ခဏေစာင့္ေနာ္ .. CEOေက်ာက္လာတာနဲ႔ စကားခဏေျပာၿပီးရင္ ျပန္ၾကမယ္"
"အြန္း .. ႏို႔စေတာ္ဘယ္ရီေဖ်ာ္ရည္ျဖစ္ျဖစ္
စေတာ္ဘယ္ရီေရခဲမုန္႔ျဖစ္ျဖစ္ ထည့္ခဲ့ေပး"
"အိုေခ"
ရန္က်င့္ထြက္သြားၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ
"အကိုဟုန္ေလ့" ယြင္ဖန္ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလး ေခၚလိုက္သည္
ဟုန္ေလ့ကေတာ့ သတိအေနအထား ျဖစ္သြားသည္ ..
လက္ထဲက ဝိုင္ခြက္ကို ကမ္းေပးလိုက္ၿပီး .. "အကို႔ကို ေမေမကလည္း ေတြ႕ခ်င္ေနတယ္ .. ညီမလည္း ျဖစ္ခဲ့တာေတြအတြက္ ေတာင္းပန္ခ်င္လို႔ပါ"
'Host ဝိုင္ထဲမွာ လိင္စိတ္ႂကြေဆးထည့္ထားပါတယ္ အရမ္းျပင္းပါတယ္'
'ခြက္ခ်င္းလဲလို႔ရလား'
'ထိေတြၿပီးလုပ္ရမယ့္ ကိစၥေတြကို ရွင္း လုပ္ေပးလို႔မရပါဘူး'
'အဲ့ဆို ရွင္း တခု ကူညီ'
'ေကာင္းပါၿပီ'
ထိုစဥ္မွာပင္ စီခနဲ မိုက္ခ႐ိုဖုန္းသံ ထြက္လာသည္ ..
အားလုံး စင္ေပၚ လွည့္ၾကည့္လိုက္ၾကသည္ .. သို႔ေသာ္ စင္ေပၚမွာ ဘယ္သူမွ မရွိ .. ဝန္ထမ္းအခ်ိဳ႕ ျပသနာ စစ္ေဆးရန္ ထြက္သြားၾကသည္
ဟုန္ေလ့ ဝိုင္ခြက္ကို ၾကည့္ၿပီး အနည္းငယ္ ငုံၿပီး ေသာက္လိုက္သည္ႏွင့္ ယြင္ဖန္၏အၾကည့္မ်ားက အေရာင္ေတာက္လာသည္ .. ဟုန္ေလ့ၿပဳံးလိုက္ကာ ေဘးမွ ဝိတ္တာေလးဆီမွ ဝိုင္တခြက္ယူကာ ယြင္ဖန္ကို ကမ္းေပးသည္ .. ယြင္ဖန္ နဲ႔ ခြက္ခ်င္းတိုက္လိုက္ကာ တရွိန္ထိုး ေမာ့လိုက္သည္ .. ယြင္ဖန္ကလည္း ေပ်ာ္ၿပီး တခြက္လုံး ကုန္ေအာင္ ေသာက္လိုက္သည္ ..
"အကိုဟုန္ေလ့ ညီမေလးကို သတိထားဆက္ဆံေနတာ သိပါတယ္ .. ညီမေလး အရင္လို မဆိုးေတာ့ပါဘူး အဲ့တာေၾကာင့္ ၿပီးခဲ့သမွ်ေတြ ခြင့္လႊတ္ေပးပါလား"
ယြင္ဖန္ ေတြ႕ကရာ စကားေလွ်ာက္ေျပာၿပီး ဟုန္ေလ့ကို အကဲခတ္ေနသည္ .. ဟုန္ေလ့က နည္းနည္း အသက္ရွဴၾကပ္ပုံရတဲ့ ပုံစံနဲ႔ နက္တိုင္ကို ေျဖေလွ်ာ့လိုက္သည္ ..
"အကိုဟုန္ေလ့ ေနလို႔မေကာင္းလို႔လား .. ဝရံတာဘက္ ခဏသြားခ်င္လား"
"အင္း"
ဟုန္ေလ့ ေျခလွမ္း အနည္းငယ္ လွမ္းၿပီးေတာ့ ေျခလွမ္းေတြက ယိုင္လာသည္ .. ယြင္ဖန္က ေဘးက က်ိဳး႐ြမ္လူႏွစ္ေယာက္ကို လာေခၚဖို႔ အခ်က္ျပလိုက္ကာ ညႇပ္၍ေခၚသြားေတာ့သည္ ..
အခန္းထဲေရာက္ေသာ္ က်ိဳး႐ြမ္က ေသာက္လတ္စ ဝိုင္ခြက္ကို ခ်ၿပီး "ကုတင္ေပၚ တင္ခဲ့ .. ထြက္သြားေတာ့ .. အထဲက ဘာသံၾကားၾကား ဝင္မလာနဲ႔"
ယြန္ဖန္က ဝိုင္ပုလင္းကို ၾကည့္ၿပီး ႏွာေခါင္းရႈံ႕လိုက္သည္ .. အဲ့ဒီဝိုင္က လိင္စိတ္ကို အနည္းနဲ႔ အမ်ားႂကြေစသည္ ..
မ်က္ႏွာႀကီး ရဲေနေသာ က်ိဳး႐ြမ္က
"ငါသူ႔ကို ေကာင္းေကာင္းျပဳစုလိုက္ပါမယ္ ..
မင္းေကာ join ခ်င္ေသးလား"
ယြင္ဖန္က ႐ြံရွာသလို ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"က်မ mission ၿပီးၿပီ .. ဒီေန႔စၿပီး ရွင္နဲ႔ က်မ မသိေတာ့ဘူး လမ္းေတြ႕လည္းမေခၚနဲ႔ ဘာအေၾကာင္းနဲ႔မွ လာမပက္သက္ပါနဲ႔ .. သူ႔ကို လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ႏိုင္တယ္ .. အျပင္သာ ထြက္မလာေစနဲ႔ .. မဟုတ္ရင္ ရွင့္အခ်က္အလက္ေတြ လုံၿခဳံဖို႔ တာဝန္မယူေပးႏိုင္ဘူး ..
"မင္း ..
.. ကတိတည္ပါေစ"
ယြင္ဖန္ လွည့္ျပန္ရန္ ျပင္လိုက္စဥ္ ..
"ဟက္ ..
ရက္ေရာလွခ်ည္လား ညီမေလးက ကိုယ့္အကိုကို ေတြ႕ကရာေယာက်ာ္းနဲ႔ ေပးစားရေအာင္" အၿပဳံးေလးနဲ႔ ကုတင္ေပၚကထလာကာ ဆတ္ခနဲ႔ လႈပ္ရွားလိုက္သည္ .. ကြၽိဳး႐ြမ္ကို အလစ္အငိုက္ဖမ္းကာ လက္သီးတလုံးေကြၽးလိုက္ကာ ခနေမွာက္ေနေစသည္
"အိမ္ေပၚက ဆင္းဖို႔ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူးထင္တယ္ .. ညီမေလးကို ဒီအကိုႀကီးက အရမ္းဂ႐ုမစိုက္သလို ျဖစ္သြားတယ္ ေဆာရီးေနာ္ .. ျမန္ျမန္ ျပန္လာၿပီး ေမာင္းခ်ေပးရမွာကို"
လက္ေလး ႏွစ္ဖက္ခါၿပီး ထလာေသာ ဟုန္ေလ့ကို ႏွစ္ေယာက္လုံး မ်က္လုံးျပဴး ၾကည့္ေနသည္ ..
"နင္ .. နင္..ေဆးမိထားတာ မဟုတ္ဖူးလား "
"အင္း ေဆးမိထားတယ္ .. ငါေတာ့ မဟုတ္ဖူး"
ယြင္ဖန္လန္႔သြားကာ သူမကိုယ္သူမ စမ္းစစ္ၾကည့္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ပူေလာင္လာေၾကာင္း ေၾကာက္လန္႔တၾကား သိလိုက္ရသည္ .. Oh Gosh.. ငါေတာ့ သြားၿပီ.. အသိစိတ္က ထိန္းရင္းနဲ႔ပင္ လြတ္ခ်င္လာသည္ .. ..
ယြင္ဖန္ စိတ္ရႈပ္ေထြးေနစဥ္မွာပဲ က်ိဳး႐ြမ္က လက္သီးစာေၾကာင့္ မူးေနေသးေပမယ့္ ဟုန္ေလ့ကို ဝင္ေရာက္ တိုက္ခိုက္လာသည္ .. ဟုန္ေလ့ လွစ္ခနဲေရွာင္ၿပီး ယခင္ဘဝက ေထာင္ထဲမွာ သင္လာတဲ့ ခ်ဳပ္ကြက္တခု ထုတ္သုံးလိုက္သည္ .. ဒူးနဲ႔ ဗိုက္ကိုတိုက္ၿပီး ၫြတ္က်သြားေသာက်ိဳး႐ြမ္ကို .. နက္ကတိုင္ခြၽတ္၍ လက္ကို ကုတင္တိုင္မွာ ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္သည္..
ယြင္ဖန္က ေနာက္ဆုံးထိန္းထားတဲ့စိတ္နဲ႔ ငါသာက်ရႈံးရင္ နင့္ကိုလည္း အတူေခၚသြားရမယ္ဟု ေတြးကာ .. အနားရွိတဲ့ ဝိုင္ပုလင္းကိုေကာက္ကိုင္ကာ စားပြဲနဲ႔ ႐ိုက္ခြဲလိုက္ၿပီး ႀကိဳးခ်ည္ေနတဲ့ ဟုန္ေလ့ေနာက္ေက်ာကို ထိုးခ်လာသည္ ..
ပုလင္းကြဲသံ ၾကားရကတည္းက ဟုန္ေလ့ ေရွာင္ၿပီးသား .. သို႔ေသာ္ လက္ေမာင္းမွာ ရွပ္ထိသြားတာေၾကာင့္ ေသြးမ်ားျဖာက်လာသည္ .. ယြင္ဖန္က အရွိန္နဲ႔ တိုးဝင္လာတာေၾကာင့္ ဟုန္ေလ့ေရွာင္လိုက္ေတာ့ အားလြန္ကာ က်ိဳး႐ြမ္ေပၚသို႔ ထပ္လွ်က္ လဲသြားသည္ ..
ဟိုမုန္းေတြ ႂကြေနပါတယ္ဆို ခုလို ထပ္လွ်က္က်သြားေတာ့ .. ႏွစ္ယာက္သား မထိအေတြ႕မွာ မသက္မသာ ညည္းမိၾကသည္ .. ဟုန္ေလ့ ယြင္ဖန္ေနာက္ေက်ားကို မထႏိုင္ေအာင္ ေျခေထာက္နဲ႔ ဖိထားသည္ .. အသိစိတ္လြတ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ယြင္ဖန္နဲ႔ မုန္ယိုေနတဲ့ က်ိဳး႐ြမ္တို႔ တေယာက္ကို တေယာက္ ပြတ္သပ္လာေတာ့မွ တင္းထားေသာ စိတ္ေတြ ေလွ်ာ့လိုက္ၿပီး အခန္းထဲက ထြက္လာသည္ ..
တဖက္မွာေတာ့ ရန္က်င့္ ေခါင္းမီးေတာက္ေနသည္ .. သူျပန္ေရာက္လာေတာ့ ဟုန္ေလ့က မရွိေတာ့ေပ .. ေတြ႕သမွ်လူ လိုက္ေမးေတာ့ ေကာင္မေလး တေယာက္နဲ႔ ထြက္သြားသည္ဟု သိရသည္ .. ရန္က်င့္ စိတ္လည္း ပူသလို စိတ္လည္းတိုေနသည္ ..
ထိန္းခ်ဳပ္ခန္းကို သြား၍ CCTV ၾကည့္သည္ . အခန္း တခန္းထဲ ေကာင္မေလးနဲ႔ ဝင္သြားၿပီး ခုထိ ျပန္ထြက္ မလာေပ .. ယြင္ဖန္နဲ႔ ရန္က်င့္က မေတြ႕ဖူးတာမို႔ ဟုန္ေလ့ဝမ္းကြဲညီမမွန္းမသိတာမို႔.. သဝန္တိုစိတ္က ငယ္ထိပ္ထိ ေဆာင့္တက္လာၿပီး အဲ့ဒီအခန္းကို ျမန္ျမန္ေျပးသြားလိုက္သည္ .. ဟုန္ေလ့ ငါကေတာ့ စိတ္ပူလိုက္ရတာ မင္းက ေကာင္မေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ေနတယ္ ဟုတ္လား ..
အခန္းဝမွာ လူႏွစ္ေယာက္ သူ႔ကို တားသည္ .. ဘာဘာညာညာ မစဥ္းစားေတာ့ပဲ ထိုးႀကိတ္ကာ တံခါးဖြင့္ဖို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျပင္Lock ခ်ထားတာေၾကာင့္ ေျပာင္းျပန္ႀကီးဆိုၿပီး တခ်က္ ထူးဆန္းမိေပမယ့္ ထူပူၿပီး မစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့
တံခါးကို ဖြင့္ၿပီး အေလာတႀကီး ဝင္လိုက္သည္ .. အထဲမွာက သူထင္ထားတဲ့ ျမင္ကြင္းနဲ႔ ကြဲလြဲစြာ .. လူႏွစ္ယာက္က
ပတ္ဝန္းက်င္ကိုေတာင္ ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ပဲ အရွက္မဲ့စြာ ပြတ္သပ္ေနၾကၿပီး ေလ့က ေသြးထြက္ေနတဲ့ လက္ေမာင္းကို အုပ္ကိုင္ကာ အားေဖ်ာ့ေတာ့စြာ သူ႔ဆီ ေလွ်ာက္လာေနသည္ .
စိတ္ပူစြာနဲ႔ ..
"ေလ့ .. ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ.. ဘာေတြ ျဖစ္ခဲ့တာလဲ"
တကိုယ္လုံး ႏွံစပ္စြာစစ္ေဆးၿပီး
"မျဖစ္ဖူး ေဆး႐ုံ သြားစို႔"
"အားက်င့္ ရတယ္ စိတ္မပူနဲ႔ ဒဏ္ရာက မႀကီးဘူး
ေသြးထြက္ မ်ားသြားလို႔ .. ခဏနားလိုက္ရင္ေကာင္းသြားမွာ"
ရန္က်င့္က မဆက္တာၾကာေသာ နံပါတ္တလုံး ေကာက္ဆက္လိုက္သည္ .. ျဖစ္သမွ် အတိုခ်ဳံး ေျပာလိုက္ၿပီး ေနာက္မွာ က်န္ခဲ့သမွ် ရွင္းဖို႔ မွာလိုက္သည္ .. ေဖ်ာ့ေတာ့ေနတဲ့ ဟုန္ေလ့ကိုေတာ့ ေစြ႕ခနဲေပြ႕ခ်ီကာ လူရွင္းတဲ့ စၾကနၤ္လမ္းအတိုင္း ကားထားရာ ေနရာသို႔ ေခၚသြားေတာ့သည္။
"အားက်င့္ ေဆးခန္း မသြားခ်င္ဘူးေနာ္"
ဟုန္ေလ့က ထပ္ေျပာသည္။
"မျဖစ္ဖူးေလ .. ေလ့ရဲ႕ တိုက္ခန္းမွာ ဘာမွ မွ မရွိတာ"
"ဟင့္အင္း မသြားခ်င္ဘူး"
ေခါင္းမာေသာ ဒီကေလးကို ဘယ္လို လုပ္ရမွန္း မသိေတာ့ ေဆး႐ုံသြားရင္လည္း သတင္းေတြက ထြက္လာဦးမည္ ...
"အင္း အင္း ေဆးခန္း မသြားဘူး ..
လိမၼာတယ္ အိပ္ေတာ့ေနာ္"
"အြန္း"
ဟုန္ေလ့ ႏိုးလာေတာ့ အခန္းက်ယ္ႀကီးဆီ ေရာက္ေနသည္ . လက္မွာလည္း Drip တန္းလန္း ခ်ိတ္ထားသည္ .. ထထိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့ ခါးမွာ တခုခု ေလးလံေနတာမို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရန္က်င့္လက္ ျဖစ္ေနသည္ .. ထိုင္ဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ပဲ ရန္က်င့္ဘက္ကို လွည့္ၿပီး ၾကည့္လိုက္သည္ .. မ်က္ေတာင္ေလးေတြ ေကာ့ေနကာ မ်က္ခုံးေမႊးထူထူေလးနဲ႔ တကယ္ပဲ ရန္က်င့္က ေယာက်ာ္းဆန္ဆန္ ေခ်ာေမာလွသည္ ..
"ေလ့ ႏိုးၿပီလား ..ဘယ္လိုေနေသးလဲ" ရန္က်င့္က မ်က္လုံးမဖြင့္ေသးပဲ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ ေျပာေနသည္ .. ရန္က်င့္က ဟုန္ေလ့ အိပ္ေနတာ ခဏခဏ ျမင္ဖူးေပမယ့္ ဟုန္ေလ့ကေတာ့ ရန္က်င့္ကို ပထမဆုံးပင္ .. အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ အသံအက္အက္ေလးက အရမ္းကို နားဝင္ခ်ိဳတယ္လို႔ ဟုန္ေလ့ေတြးလိုက္မိသည္ ..
"အားက်င့္ ညက ဘယ္ခ်ိန္မွ အိပ္ရလဲ"
"အြန္း မမွတ္မိေတာ့ဘူး ဒဏ္ရာေဆးၿပီး သန္႔ရွင္းၿပီးေတာ့ ေသြးတလုံးသြင္းရတယ္ .. ေဆးႏွစ္ပုလင္းခ်ိတ္တာ ေစာင့္ၿပီးေတာ့ ဆရာဝန္ ျပန္သြားတယ္ ..
ေလ့က အဖ်ားတက္ေနလို႔ ေစာင္ေတြ ကန္ေနတာနဲ႔ လက္က ေဆးသြင္းထားတာ ခိုက္မိမွာစိုးလို႔ အဲ့တာ ကိုင္ေပးထားရင္း ဘယ္ခ်ိန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္း မသိဘူး "
ၿပီးမွ မ်က္စိေလး ခဏဖြင့္ကာ ႏွဖူးလာစမ္းၿပီး
"အဖ်ားက်သြားၿပီ .. လိမၼာတယ္ ကိုယ္အိပ္ခ်င္ေသးလို႔ ခဏ ျပန္မွိန္းေနလိုက္ေနာ္" ေျပာရင္း ခါးကိုဖက္ကာ ေျခေထာက္တဖက္ လာခြၿပီး ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္သည္ ..
ဟုန္ေလ့ ရန္က်င့္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္း အူယားလာတာေၾကာင့္ လက္လွမ္းကာ ပါးေလးကို လက္ညႇိဳးနဲ႔ ထိုးလိုက္သည္ အိအိေလး ..ႏႈတ္ခန္းေလးကလည္း ဖူးဖူးေလး လက္နဲ႔ တို႔ၾကည့္သည္ .. ဆံပင္ေပ်ာ့အိအိေလးေတြၾကား လက္လွ်ိဳထည့္ရင္း စိတ္လြတ္သြားကာ နဖူးကို နမ္းလိုက္မိသည္ .. အားး ငါ ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ .. မ်က္ႏွာႀကီးအုပ္ကာ ေစာင္ေခါင္းၿမီးၿခဳံလိုက္သည္။