Chapter 21: Queen Dannaya
'Cristel's pov'
Sobra ang takot at kaba na aking naramdaman ngayon. Habang papalapit kami ng papalapit sa aming kaharian ay mas lalo akong nanginig sa takot, kaba, galit at pagka dismaya. Gosh! I don't know what really happened! Paano nakuha si mommy? Don't tell me ganon na lang ang himbing ng tulog niya na hindi man lang niya naramdaman ang mga kaaway? It's impossible! Si mommy yun eh! Malakas ang senses non! Argh!! Nakaka-frustrate! God! Oh please mom keep safe where ever you are...
Napatingin ako sa aking tabi ng may bahagyang pumisil sa aking kamay. Si Knight pala.
"Are you okay?"- tanong niya.
No! I'm not okay."Yeah, i'm fine."- sagot ko. Ayaw ko na mag alala sila.
"Are you sure?"- tanong nito uli. Kaya tumango naman ako.
Pag dating namin sa palasyo agad akong bumaba sa karwahe at mabilis na nag lakad papasok.
"Dad! Dad! Where are you!?"- sigaw ko ng makapasok ako sa palasyo.
"Flare, please calm down."- bulong ni Enna.
Sasagot na sana ako ng makita kong naglakad papalapit sa amin si Dad mugto ang kanyang mga mata.
"Dad? Paano to nangyari?"- mahinang tanong ko sa kanya. Hinawakan niya naman ako at masuyong hinila sa sofa at pinaupo.
"I'm really sorry,princess. But i really don't know what happened basta nagising na lang ako na wala na ang mommy niyo at nag panic na ang mga alipin dahil sobrang gulo sa loob at labas ng palasyo ngunit wala namang namatay."- paliwanag ni dad. Mas lalo akong naguluhan.
"Oh my?! Ano na kaya ang nangyari ni mom?? Argh.. I don't know what to do. Kailangan na maibalik natin si mommy.. We must do something, dad."- sabi ko sa kanya.
"Princess, please keep calm you know mom. Hindi siya basta bastang mage lang. Isa siyang Alpha Queen kaya hindi tayo dapat mabahala. Maybe she already planned this kaya hindi nagising si Dad ng lumusob na ang mga kaaway."- sambit ni kuya.
"I already trying my very best to keep calm, kuya. Kasi kung hindi kanina ko pa sinugod ang lahat ng mandirigma natin sa kapabayaan nila!"- inis kong turan dito.
"Don't say that, princess."- saway ni dad sa akin. Napa buntong-hininga na lang ako.
"Please excuse me."- sabi ko at mabilis na umalis sa kanilang harapan.
Sa garden ako napadpad. Hindi parin ako makapaniwala na nakuha sa mga kalaban si mommy.
"Mom? Where are you? Please mom, come back to us. We need you! I need you! Mom, can you hear me?"- sinubukan ko siyang kausapin gamit ang telepathy sana sumagot siya.
"Mom?"
"Don't worry, baby. Mommy is safe! Please stay safe baby. I love you! Tell your kuya and Daddy that i love them so much! Please baby don't look for me. I'm gonna be fine where ever i am. And please be ready sa isang malaking digmaan na magaganap na siyang tuluyang magpapalaya sa ating mundo mula sa mga gahaman."- sagot ni mom sa akin! She's safe! For now. Oh god! Mommy what did you do?
"Please,mom. Uwi kana."- bulong ko habang pinigalan ko ang pag daloy ng mga luha sa aking mga mata.
Ilang sandali pa ay naramdaman ko na may tumabi sa akin. Paglingon ko ay halos malaglag ang aking panga sa gulat.
"Ayos ka lang?"- malumanay nitong tanong.
"I'm fine, Blaze."- malamig kong sagot sa kanya.
Ilang minuto siyang natahimik ng bigla itong mag salita ulit.
"I... I-i'm sorry..."- mahina niyang usal na sakto namang narinig ko.
"For what?"- tanong ko.
"Sa pagpasakit ko sa iyo. Emotionally at physically. I'm sorry for everything, Cristel. Nagsisi ako sa mga salitang binitawan ko noon. Patawad."- sinserong sambit niya.
"Nahh, it's okay. Forget it. Naka move on na ako. You should too."- sabi ko at tumayo na upang umalis ng magsalita siya ulit.
"I'm still in love with you."- tsk! Sinungaling!
"I highly doubt that. Excuse me."
Nakailang hakbang palang ako ng biglang may matipunong braso ang yumakap sa akin.
"Please, give me a chance-"
"Sorry, i can't."- putol ko sa sinasabi niya at binaklas ko ang kanyang mga braso sa aking beywang at iniwan siya.
Naglakad na ako papapunta sa room ko ng makita ko si dad na umiiyak sa harap ng malaking picture frame ni mommy kaya nilapitan ko ito.
"Dad, baka magkasakit ka niyan."- sabi ko dito ng malapitan ko siya. Lumingon naman siya sa akin at masuyong ngumiti.
"Kamusta na kaya ang kalagayan niya doon? Makabalik pa kaya siya sa atin?"- tanong niya sa akin.
"Trust her, Dad. Alam ko na may plano si mom and she said she loves you."- sabi ko sa kanya bahagya naman siyang nagulat.
"N-nakausap mo siya?"- may bahid na saya sa boses niya. Ow! They truly loves each other hays sana ako rin.
"Yeah, so don't worry, Dad, alam ko rin na malapit na rin to matapos lahat kunting tiis na lang."- sabi ko sa kanya. Ngumiti naman siya at niyakap ako.
"Alam ko baby. And stop showing me that fake smile of yours. Nakakairita tignan. I know you have a problem. Care to share me what is it?"- makahulugang tanong niya sa akin.
"Nahh, same as usual, Dad. Afraid of love and some trust issues."- sagot ko na para bang balewala lang ngunit ang totoo gusto ko talagang umiyak.
"Baby, bakit hindi mo subukang alisin yang takot mo. Baka sakali maging masaya kana. Look at your brother he's happy with Winter."- sabi niya. Umiling naman ako.
"Ayoko mag baka sakali, Dad. I don't know haha parang nag ka phobia ata ako."- sabi ko sa kanya.
"Sana dumating na ang araw na maging masaya ka sa piling ng mahal mo, Cristel."- sabi ni Dad at hinalikan ako sa pisngi bago tumalikod.
Nandito na ako sa kwarto ko. Ano kaya ang plano ni mommy? Hays sana mag dilang anghel si Dad at magkatotoo ang winika niya.
'Dannaya's pov'
Isa kang malaking hangal Hades huh! Akala mo maisahan mo ako?! Sana ayos lang si Czack alam ko nagdaramdam na siya ngayon sa pagkawala ko. Sorry love but i need to do this upang maging matiwasay na ang buong Sapphire World.
Hmm kailangan ko ng kumilos naramdaman ko na papalapit na si Hades dito.
"Eurybia, kailangan kita."- bulong ko sa aking sarili agad namang lumabas si Eurybia isa sa mga Guardians ko. Siya ang Goddess of the mastery of the seas.
"Anong maipaglilingkod ko sa iyo,Queen?"- aniya.
"I need you to be my clone. I know na alam mo lahat ng galaw at pananalita ko."- sabi ko sa kanya sa mahinang boses.
"Copy, Queen."- sabi niya at may binigkas na spell ilang saglit pa ay umilaw ang katawan niya at ng mawala na ang liwanag ay naging kamukha ko na siya.
"Queen."- sambit niya.. Ka boses ko na rin siya. Impressive!
"Thank you, Eurybia."- ani ko sa kanya.
"Babalik ka na ba sa inyong kaharian,Queen?"- magalang niyang tanong.
"Hindi. Dito lang ako mag mamasid masid sa paligid. Alam ko na may nakabantay sa palasyo na mga tauhan ni Hades."- sabi ko sa kanya.
"Gagamitin mo ba ang iyong special ability, Queen?"- tanong niya. Ang tinutukoy niya ay ang invisiblity power ko.
"Yes, and also itago ko na rin ang aking awra para hindi nila ako maramdaman. Sige na,Eury, andito na si Hades ipikit mo na ang iyong mga mata."- sabi ko sa kanya ng maramdaman ko si Hades. Agad namang sumunod si Eurybia at nag pa invisible na rin ako...
Kailangan kong malaman ang mga plano mo Hades upang hindi mapahamak ang aking mga anak.
May pumihit sa door knob at unti-unti itong bumukas. Pumasok si Hades at agad na pinagmasdan si Eurybia na ang gamit na mukha ay akin.
"Kay ganda mo talaga, Dannaya, at simula ngayon ikaw na ang aking reyna."- aniya at hinaplos ang pisngi ni Eury ngunit agad itong na paatras. Napapaso siya. Malamang! Goddess sa liwanag si Eury samantalang sa kadiliman naman si Hades.
"Fuck! Paano ba kita mahahawakan?! Argh! Hindi bale basta kasama kita ayos lang."- inis niyang bulong sa sarili.
"Queen, ano anga king gagawin?"- tanong ni Eury sa pamamagitan ng telepathy.
"Makisama ka lang, Eury, and Eury i trust you so much so please. Huwag sana mabaling sa kanya ang loyalty mo. I'm still your Alpha!"- paalala ko sa kanya.
"Don't worry, Queen. Panghabang-buhay ang aking katapatan sa iyo."-aniya. Mabuti naman kong ganon.
"Dito ka muna aking reyna."- ani Hades at tumayo na.
"Sundan ko siya, Eury."- sabi ko sa kanya.
Sinundan ko si Hades at patungo ito sa isang kwarto. Binuksan niya ito at pumasok agad naman akong sumunod at doon ko nakita ang isang dalagita.
"Shia!"- dumagundong ang tinig ni Hades sa buong sulok ng kwarto kaya agad na pa tayo ang isang babae at tumayo ng matuwid.
"King?"- aniya. Bakit parang familiar ang tinig niya?
"Gusto ko na ikaw ang mag alaga kay Dannaya. Alagaan mo siyang mabuti."- aniya sa malakas na boses na lalong nag patungo sa ulo ng babae.
"O-opo, king."- aniya sa mahinang boses.
"Good! Andoon siya sa aking silid!"- aniya. At lumabas na.
Agad namang pinunasan ng babae ang kanyang mga mga mata na hilam sa luha at inalis ang buhok na na sa kanyang mukha.
Shit! Shiney?! Ikaw ba yan?
-----------End of Chapter 21.
Hi pinkies... Pasensya sa matagal na UD..
Thank you sa support ninyo😍😊
Sorraya_angel