Selelellelelaaaaamm, ben Lucy. Uzun zamandır bölüm gelmiyor diye düşündüm. Bir de bir kaç arkadaşım gaz verdi, yazmaya karar verdim. Umarım kötü olmaz, Katrina ile buluşsak çok daha uzun bölümler gelirdi bir de daha sık ama.. Olsun. Bu arada kitap 1.06 okunma olmuş! Woah! İkimiz de çok şaşırmıştık, teşekkür ederiiiz. Yorumlarınızı eksik etmeyin.~💙💜
Jimin, bir kaç saatin ardından gözlerini aralamıştı. Üstünün ince yine de kendi örtüsünden daha kalın bir örtü ile örtülmüş olduğunu ve geniş bir yatakta yattığını anlaması biraz uzun sürmüştü, her yer çok karanlıktı.
Yatakta doğruldu ve karanlığa alışan gözleri ile etrafı incelemeyi çalıştı. Üstündeki kıyafetler değişmişti, artık daha sıcak tutacak şeyler giyiniyordu. Güzel de kokuyorlardı. Yeni olmalıydılar.
Yataktan kalktığında odanın içinde başka bir yatak daha olduğunu fark etti. O da genişti, oda zaten ayrı bir büyüktü. Kapıya doğru düşmemeye çalışarak ilerledi. Sırtında örtüyü de almıştı. Çünkü ne kadar iyi giydirilmiş olsa da üşümeye devam ediyordu.
Soracağı bir sürü soru olduğu için kafasını toparlamaya çalıştı yürürken. Kapının kolunu tutup bekledi bir süre. Kendisini kimin getirdiğini hayal meyal biliyor gibiydi. İki tane genç adamdı. Yine de yüzlerini pek hatırlamıyorum, sesleri de varla yok arasındaydı hafızasında.
Kaç saattir uyuduğunu da bilmiyordu. Nerede olduğu ve bir sürü şey. Yine de soracağı sorulardan daha çok, kendisine soru sorulacağının farkında değildi. Kapının soğuk kolunu sonunda aşağı indirdi, ses çıkarmamaya nedensizce özen gösteriyordu.
Odadan çıkıp kapıyı arkasından sessizce kapattı ve sırtındaki örtüye iyice sarılarak duyduğu konuşma seslerine doğru ilerledi. Karşısına çıkan merdivenlerden sessizce aşağı indi son üç basamağı inmeden karşısındaki insanlara baktı.
Karşında 4 kişi vardı, iki yüz çok tanıdıktı. Yüzleri gördüğünde nefesini tuttu. Bu ikisi okulda göz göze geldiği ikisiydi. Bir basamak daha indiğinde odadaki 4 kişinin de gözleri aniden kendisine çevrildi. Birden olduğu için Jimin donakalmıştı.
Tanımadığı yüzlerde birisi, yüzündeki soğuk bakışın yerini bir gülümsemenin almasına izin vererek ona yaklaştı ve elini uzattı. Jimin, bu eli tutarak kalan basamakları da indi ve elini bıraktı. Bakışları yere çevriliyken bir teşekkür mırıldandı.
"Rica ederim,"
Bırakmasına rağmen iki elini de tutmuştu genç adam. Ve yüzüne doğru eğilip Jimin'in saklamaya çalıştığı yüzüne baktı.
"Adın ne senin?"
Jimin kafasını karşındaki adam eğilirken yorulmasın diye kaldırmıştı. Yine de göz teması kurmak istemiyordu.
"Jimin, Park Jimin."
Karşındaki kişi gülümsedi ve kafasını salladı.
"Memnun oldum Jimin. Ben Seokjin, bana Jin diyebilirsin. Kaç yaşındasın?"
Jimin, bu kişiye ısınmıştı. Cana yakın olduğunu hissetmişti. O da ona karşı bir melek gülümsemesi sundu ve sorduğu soruya cevap verdi.
"19 yaşındayım."
Jin ise Jimin'in saçlarını okşadı ve konuşmaya devam etti.
"Ben de 28 yaşındayım küçüğüm."
Kafasını çevirip odada duran diğer üç kişiyi tanıtmaya başladı.
"Bu Namjoon, 26 yaşında. Olgun biridir. Bu ikisi ise yapışık ikizler, Taehyung ve Jungkook. Nereye gitseler hep birlikte olurlar. Seni getiren de ikisi zaten."
Jimin, sanki fazlasıyla önemli bir konuyu dinler gibi tüm dikkati ile Jin'i dinliyordu. Ona gülümseyen Namjoon'a gülümsedi, lakin daha önceden görmüş olduğu Taehyung ve Jungkook, ona karşı sadece soğuk bakışlar atmışlardı.
Bu Jimin'in biraz üzülmesine neden olsa da boşverdi. Yani boşvermeyi denedi.
"Teşekkür ederim. Aksi halde soğukta kalacaktım. Ve hepiniz ile tanıştığıma memnun oldum."
Bunu söyledikten sonra hafifçe öksüren Jimin yine de gülümsemesini bozmamıştı.
"Ben de memnun oldum. Hem, hepimiz bu kadar değiliz ki Jiminie, daha iki kişi daha var. Ancak onlar dışarıda. Geldiklerinde onlarla da tanışırsın. Şimdilik oturmak ister misin? Biraz konuşuruz hem."
Jimin, elini bırakan Jin'e baktı ardından konuşan Namjoon'a kafa salladı. Namjoon bir odaya ilerlerken o da sırtındaki örtüye sarılarak arkasından küçük adımlarla ilerledi. Salon olduğunu anladığı odaya girdiklerinde Namjoon'un karşısındaki koltuğa oturdu ve sorularını dinlemeye başladı. Bu arada gözü, odaya giren Jungkook ile Taehyung'a kaymıştı.
"Jungkook, Taehyung. Siz de gelin ve oturun."
İkili hiç bir şey demeden Jimin'in iki yanına oturduklarında Jimin koltukta iyice küçülmüştü. Karşısındaki Namjoon'a dikkatini vermeye çalışsa da, Jungkook ve Taehyung'dan çekindiği için dudaklarını büzmüştü.
"Jungkook ile Taehyung, seni sokakta tek başınayken bulmuşlar. Neden yalnızdı?"
Jimin aklına geri gelen anılarıyla biraz kafasını eğdi ve dudağını ısırdı. İçinde birden büyüyen ağlama isteği gözlerini zorlarken derin bir nefes aldı. Bu tepkileri koltukta oturan üçlüyü ve kapıya yaslanmış dinleyen Jin'i şaşırtmıştı.
"Ben aslında evden atıldım."
"Neden atıldın miniğim?"
Jin içtenlikle karşısındaki masum çocuğa sormuştu. Jimin, ona çok masum gelmişti gözlerine baktığında. Evden atılmasını sağlayacak bir şey yapmış olacağını düşünmemişti hiç.
Jimin anlatmakta biraz kararsız olsa da onu sokaktan getiren sıcak kıyafetler verip bir odada uyumasına izin veren bu insanlara anlatma kararı aldı.
Eniştesinin ona taciz ettiğini, halasının evde olmadığı her fırsatta ona dokunmaya çalıştığını söylemek ile başladı konuşmaya. Ardından iyi maddi durumlarına rağmen uğradığı haksızlığa. En sonunda ise halasının onları bastığını ancak eniştesinin yalan söyleyerek onu suçladığını.
Bunları anlatırken göz yaşları düşmek için izin almamıştı Jimin'den. Tane tane dökülmüşlerdi yanaklarından. Jimin ise hem öksürüp hem de arada hıçkırıyordu. Birden belinin iki yanında ona sarılan kollar hissettiğinde şaşırarak anlatmayı durdurdu.
Jungkook ile Taehyung birer kollarını onun beline sarmışlardı. Sakinleştiğinde ikisine baktı. İkisi de gözlerini ona çevirmemişlerdi, sadece yere bakıyorlardı. Ama bu yine de Jimin'in gülümsemesini sağlamıştı. İkisi her ne kadar soğuk olsalar da, onu teselli etmek için ona sarılmışlardı.
Boğazını temizleyen Namjoon, üçlünün bakışlarını kendisine çevirmesine ve Jungkook ile Taehyung'un kollarını Jimin'den çekmesine neden olmuşlardı.
"Peki ya ailen? Annen ile Baban?"
"Onlar öldüler.."
Odayı bir sessizlik Kapadığında Jin, sessizliği bozmak ve Jimin'e ilgi göstermiş olmak amacıyla sahte bir neşe ile konuştu.
"Aç mısın küçüğüm?!"
Jimin kafasını hayır anlamında sallasa da yanından kalkan Taehyung ile Jungkook onun ellerinden tutup çekiştirerek mutfağa götürdüler ve sandalyeye oturttular. Jungkook, Taehyung Jin ile tabak gibi şeyler çıkarmaya gittiğinde Jimin'in yanına bir sandalye çekerek oturdu.
"Bundan sonra ağlama."
Soğuk ve keskin bir ses tonuyla konuşmuştu. Ardından yanından kalktı ve Taehyung'un kendisine verdiği tabağı ve kaşığı Jimin'in önüne yerleştirdi.
"Bu çorba iyileşmen için. Kendi ellerimle yaptım yahu! Hadi iç ve bana fikrini söyle."
Jin heyecanla konuştuğunda Jimin'in sevimli bir gülümseme sunmasına neden olmuştu. Jimin sıcak çorbada bir kaşık alıp üstünü üfleyerek soğuttu ve içti. Elini okey şeklinde kaldırdı.
"Çok lezzetli olmuş Jin hyung!"
"Harika, bitir şu tencereyi şimdi!"
Jimin önüne konulan büyük tencereyi görünce gözlerini kocaman açtı. Bu haraketi ile diğer üçünü güldürmüştü. Onlara şimdiden ısınıyordu.
"Ama Jin hyung, ben bunu bitiremem ki."
"Bitirirsin, bitirirsin! Yoksa Jin terliği yersin haa."
Jimin dudaklarını büzüp tencereye baktığında diğerlerinin tekrar gülmesine neden olmuştu. En azından karnının doyacağını düşündü ve bitiremeyeceğini bilse de yemeye koyuldu.
Bu sefer uzundu! En uzun bölüm bu heheh. 1029 kelime. Umarım beğenmişsinizdir, sizi seviyorumm~