Hi! If you enjoyed the chapter and story, please do follow me and vote for the chapter. It's free and you can always unfollow later. Your support means a lot to me. Thank you! <3
Enjoy Reading!
LUCY GONZALES
I was in the same field, the day Demeter told me it would all change. Ang pinagkaibahan lang ay ang dating maaliwalas at maluwag na langit at ang kulay dilaw na mga wheat ay umuusok na ngayon.
Natatabunan ang langit ng pinaghalong pula at itim dahil sa apoy at usok. Ramdam ko ang balat ko na napapaso sa init pero hindi ko magawang makagalaw. Ang nakikita ko lang ay ang nasusunog kong kapaligiran.
Sa harapan ko, may lalaking nakatalikod sa akin. Nakasuot siya ng metal na backplate at armor. Nakatalikod siya pero kilalang-kilala ko ang likod niya.
I could bring myself to speak, I couldn't bring myself to run. Nanatili akong nakatayo sa kalagitnaan ng sunog nakatitig sa lalaking nakatalikod sa akin.
Dahan-dahan siya lumingon sa akin. Duguan ang kanyang mukha at walang kabuhay-buhay ang kanyang mga mata. I saw a glint or terror and sadness in his eyes but It was like it was covered by a dark cloud.
Gusto kong isigaw ang pangalan niya. Gusto kong itanong kung ano ang ginagawa niya dito pero walang lumalabas na boses mula sa akin. Tumalikod siya at nagsimulang maglakad palayo.
I wanted to scream. I wanted to hold on to him, I wanted answers pero tuluyan na siyang naglakad papunta sa usok hanggang sa tuluyan na siyang mawala.
"Lucy! Nandito na tayo."
Nagising ako sa marahan na pagtapik ni Linus sa mukha ko. Nilibot ko ang tingin ko at nakita ang mga kasamahan namin na nakatingin lang sa amin.
Ang bata nakatayo sa harapan ko at nakatitig lang sa mukha ko. Mabilis akong tumayo lumabas ng van.
"Ayos ka lang ba?" tanong ni Nexus sa akin "You looked like you had a nightmare."
Umiling ako at niyakap ang sarili ko. Nakita ko ang bata na nakahawak sa laylayan ng damit ko at nakatingin sa akin.
"Mukhang sayo lang sasama yung bata" natatawang sabi ni Salve "Ikaw lang muna bahala sa kanya."
Tumango naman ako.
"Babalik na ako sa pagtulog" sabi ni Aldous at nag-inat at naglakad papasok ng mansyon kung saan sinalubong kami ni Baltazar.
"Ayusin mo sarili mo ha. Ayokong magising na nasa loob ka ng kwarto ko" sabi ni Linus sa kanya at sumunod na rin sa pagpasok.
Nang makapasok kami sa mansyon, naglaho na silang lahat at natira kami ng bata. Pumunta ako sa lounge at sinalubong ako ni Thea na may ngiti sa mga labi.
"Kumusta?" tanong niya.
"Well" sabi ko at ipinakita ang bata na nagtatago sa likod ko. "We managed to save this little guy."
Kuminang ang mga mata ni Thea at umupo para magkasingtaas lang sila ng bata.
"Hello" malambing na sabi ni Thea sa kanya. Hindi sumagot ang bata at nanatiling nakatingin sa kanya gamit ang malalaki nitong mga mata.
Iginaya ko ang bata papunta sa sofa at kinarga siya para paupuin dito. Nilibot ko ang tingin ko at hindi mahagilap si Vetto na palaging natutulog dito.
"Natulog siya sa kwarto niya" sabi ni Thea, as if she read my mind. Tumango naman ako.
"Hindi siya nagsasalita" sabi ko habang nakatingin sa bata na nakatitig sa apoy na nasa harapan namin. His eyes softened as fire reflected in his eyes.
"It will take time. Lalo na kung malala ang pagtrato sa kanya sa pinaggalingan niya" sabi ni Thea.
Hindi ko maiwasang mapatingin sa kanya. The kindest person in this mansyon, the person I trust the most here. She deserves happiness and freedom. Hindi mo aakalain na may ganoong nakaraan siya, she still chose to be kind and friendly with everyone. Unlike me, always hurting the people around me and shutting them out of my life.
Bigla kong naalala si Maia at si Jeremy. Kumusta na kaya sila? is Jeremy doing well with his practice? si Maia? okay lang kaya sila ng ama niya?
"Lucy, thank you." sabi ni Thea sa akin at nginitian ako.
"Thank you for giving us a chance. It might not be obvious but the people around here are scarred. They might act tough but they are more scared than anyone else in the organization. Alam ko rin na ganoon ka. You also have that same broken look in your eyes, just like the others."
"Aconitum is a bunch of broken people, trying to gain courage and find love and safety for each other. Without each other, we are weak. That is why having you arrive is the greatest gift. You are a special person with a special ability Lucy, your life matters and is important."
Lumapit siya sa akin ang hinawakan ang pisngi ko gamit ang maiinit niyang palad.
"Wala akong matutulong sa field. I am also not that powerful but I want to provide a home that they can always return to. After a long day in battle, my fire will heal their hearts and make them feel safe. And ngayon andito ka na rin, our little sunshine."
"Sunshine?" mahina kong bulong at napatingin sa sahig "how am I a sunshine? I always bring darkness to people around me. I always hurt them and I'm not as kind as you."
"Lucy you are kind." sabi niya "only your mind tells you otherwise. You saved us Lucy, and because of you, baka maabot namin ang matagal na naming pinapangarap."
"Bring Olympus down?" tanong ko sa kanya. Ngumiti siya at yumuko.
"Bringing them down does not mean killing them. Yan ang sasabihin ng iba nating mga kasama dito, their hearts full of hatred and despair."
Dinala niya ang dalawa niyang kamay papunta sa puso niya at pumikit.
"Alam ko, nararamdaman ko. They just want to be acknowledged, to hear apology and bring justice to other demigods. They just want security and a happy life. After all, that's what we all want, no matter what price we have to pay, we'll do anything for happiness."
Natigilan ako sa sinabi niya. I couldn't be as kind as her. I couldn't bring myself to look at the other side of the coin. Hindi ko maiisip na ang isang masamang tao ay kulang lang ng atensyon at pagmamahal. I'm not as kind as she thinks I am and I am not that sunshine she hopes me to be.
I came here for a selfish reason. I came here not caring about them. I came here always thinking of escaping and abandoning them and yet, she still makes me feel this way.
"Tubig."
Naputol ang pag-uusap namin ni Thea nang biglang magsalita ang bata. Nanlaki ang mga mata ni Thea at ngumiti.
"Sige kunan kita ng water. Food gusto mo 'yon?" malambing niyang tanong sa bata. Napatango naman ito agad.
"Sige, kuha lang ako ng damit na pwede kong ipabihis sa kanya" sabi ko. Tumango naman si Thea at sabay kaming lumabas ng lounge.
The mansyon was silent. Most of the staff went home at kakaunti lang ang natira, kasama na si Talos. Hindi na ako bumalik sa pagkakatulog dahil dalawang araw din naman na ang itinulog ko.
Pumasok ako sa kwarto para maghanap ng damit. Habang naghahanap, nakita ko ang shirt ni Deimos na nakahalo sa mga damit ko.
Nasaan na kaya sila? kumusta na kaya sila? kailan kaya sila babalik? I mean, they left with saying anything ni hindi naman lag tumatawag. I wonder if Ares brought them to wars again, since nagalit si Zeus sa kanya.
I shook the thought off. Sigurado akong babalik din sila kinabukasan. It's not like they will abandon me here.
Bumaba na ako at bumalik sa lounge, hindi ko pa nakita si Thea so I thought busy pa sa pag-iinit ng pagkain.
Nakita ko ang bata na nakaupo at nakatitig pa rin sa apoy. Lumapit ako sa kanya at nginitian siya.
"Palit muna tayo ng damit ha?" tanong ko sa kanya. Kinarga ko siya pababa ng sofa at tinanggal ang nadumihan niyang damit.
Napasinghap ako nang makita kung ano ang nasa ilalim ng shirt na suot niya. Burn marks were on his body at sinasakop nito halos lahat ng katawan niya.
"Oh no" bulong ko sa sarili. My hands traced his scars and he flinched against my touch na para bang nasasaktan pa rin siya nito.
I felt electricity run through my finger up to my mind and scenes from the past flashed.
Sa madilim na kanto umiiyak ang bata habang tinutusok-tusok siya ng mga batang mas nakakatandang mga bata sa kanya gamit kahoy na may apoy.
Another scene shot up, this time umiiyak ang bata dahil sa gutom and ended up praying to some sort of god, hindi ko marinig kung kanino but it might be his parent.
Another is scene is when he was sleeping in bed. May anino ng isang tao ang lumapit sa kanya kaya naalimpungatan siya. May idinikit itong isang maliit na sticker sa likod at itinapat ang kanyang daliri sa harapan ng kanyang bibig at ngumisi.
Nabalik ako sa realidad at napatitig sa bata na nagiiwas tingin sa akin. Pinatalikod ko siya at nakita ang itim na sticker na nakadikit sa likod niya. I had the urge kaya mabilis ko itong tinanggal at tinapon sa apoy kung saan nagliyab ito ng malakas.
Hinawakan ko ang mga balikat niya at iniharap siya sa akin.
"Bata" mahina kong tawag sa kanya "sino ang bumisita sayo nung gabing iyon? ano ang sinabi niya sayo?"
Nagdalawang isip ang bata kung sasabihin niya at nagsimulang mamasa ang kanyang mga mata.
"Wa-wag kang mag-aalala, aalagaan ka namin dito. Just tell me darling, who was that man and what did he say to you?"
"Wo-woof woof" sabi niya. Kumunot ang noo ko, wala akong maintindihan.
"Sabihin mo, ano ang sinabi niya sayo?"
Kumunot ang noo niya at ngumuso at nag-isip. Di nagtagal ay biglang nanlaki ang mga mata niya at napatingin sa akin.
"S-sabi niya kagabi. Sabi niya,"
Kagabi? so that memory from last night?
"Sabi niya, I found you Ano-Aco-Actum, Acotum" utal-utal niyang sabi na tila hindi niya masabi ang salita.
"I found you Aconitum" bulong ko sa sarili. Nanlaki ang mga mata ko, they were aware that we were going to save the boy and set out a trap!
Bago paman ako makatakbo at makalabas ng lounge para sigawan ang mga kasama ko nagkaroon ng malaking pagsabog sa gilid ng lounge at tumilapon ako at bumagsak sa pader hanggang sa nawalan ako ng malay.
Sht. Where are the twins when you need them.
--
END
Aaaahhh the end is near! And yes. There will be a book two of Pandora <3 The release date is still unknown but yeah! this is going to be a duology or trilogy hihi.