Herkse merhabaa!
Nasılsınız?
Ben hiç iyi değilim yorum sınırını zor geçtiniz. Anlamıyorum yorum yapmanın nesi zor olabilir ki?
Sınır: 45+vote, 60+yorum
Bölüm şarkısı: Çağan Şengül, papatya.
*
Mutluluk neydi? Mutluluk sevdiğimiz insanların bizi sevmesi miydi? Yoksa tek bir an da mı gizliydi? Benim için mutluluk huzur bulduğum insanlarla birlikte olmaktı.
Kartal: Birtanem, günaydın!
Âlâ Sezen: Günaydın canımın içi.
Kartal: Nasılmış bemim güzeller güzelim?
Mesajını okuduktan sonra tam cevaplayacaktım ki evin kapısı çaldı. Koşturarak kapıyı açtığımda karşımda elinde papatya demeti olan Kartal duruyordu. Gülümseyerek demeti aldım.
"Dünyanın en güzel kadınına en özel çiçeği getirdim." dedi usulca gülümseyip içeri girdikten sonra beni kolları arasına aldı ve saçlarımın arasına öpücük kondurdu.
"Sen bugün çok mu sevimlisin sanki?" dedim başımı kaldırıp ona bakarak burnumun ucunu öptü.
"Nasıl olmayayım ki ben seni kazandım. bu benim için güne güzel başlamanın senin yanında başlamanın en güzel sebebi." dedi yanaklarımı öperek. İşittiğim öksürük sesiyle hızla Kartal'ı ittim ve anneme doğru döndüm.
"Anneciğim?" dedim gergin bir sesle.
"Canım kızım?" dedi annem sen hayırdır edasıyla.
"Kartal?" dedim gerilerek.
"Âlâ Sezen?" dedi Kartal gerginlikle, ortam aşırı gergindi.
"Merhaba efendim Kartal ben, Âlâ Sezen'in erkek arkadaşıyım." dedi Kartal elini anneme uzatarak sanırım benim konuşamayacağımı anlamıştı. Annem Kartal'ın elini sıktı.
"Merhaba, Fezin bende." dedi gülümseyerek. "Ayakta kaldın geçsene içeri." dedi annem.
"Yok ben rahatsızlık vermeyim hiç, kısa da olsa Âlâ Sezen'i görmek istemiştim." dedi bana hayran hayran bakarak.
"Yok rahatsızlık vermezsin geç sen." dedi annem Kartal bir bana bir ammeme baktıktan sonra başını sallayıp salona geçti.
"Siz oturun ben kahve yapayım." dediğinde araya girdim: "Annecim zahmet etme ben yaparım."
"Yaparsın kızım ama ben yapayım." deyip mutfağa gitti.
"Allah'ım sevip sevmediğini hiç anlamadım." dedim Kartal'a dönerek.
"Sen anlamadıysan ben nasıl anlayım birtanem?" dedi alayla gülümseyerek. Koluna vurdum: "Dalga geçme çok gerginim şu an."
"Sence ben değil miyim?" dediğinde hak verircesine başımı salladım: "Selam verdim borçlu çıktım resmen."
"Öyle de demeyelim ya." dedim zoraki gülerek.
"Yani tamma affedersin." dediğinde güldüm ve yanağından öptüm.
O sırada kapı tekrar çaldığında ayaklandım: "Bakalım bu sefer kim geldi?" derken kapıyı açmamla karşımda Hikmet Bey'i gördüm.
***
Bölüm sonu.
Çocuk resmen ailenin arasına pat diye düşüverdi.
"İçimde binalar yıkılmış
Bir enkaz altında, inanmışlığım sana."
-Çağan Şengül.
Aile güçtür.