Chapter 29; ဒီေပြ႕ဖက္မႈက အရမ္းသက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္တယ္။
ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္တြင္,တန္းခြဲ ၅သည္အေကာင္းဆုံးအသင္းျဖစ္ခဲ့၏။ၿပိဳင္ဘက္ အသင္းစိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာျပင္ဆင္မႈမလုပ္ေသးခင္၊ ကုေဖး
ႏွင့္က်န္ခ်န္သည္ ကြင္းထဲသို႔႐ုတ္တရက္ဝင္ေရာက္ကစားခဲ့ၿပီးေနာက္၊ သူတို႔၏ခံစစ္ပိုင္းဟာပစ္မွတ္ထားျခင္းခံခဲ့ရသည္။
မတူညီမႈမွာ တန္းခြဲ၈ဟာအဓိကကစားသမား
ႏွစ္ေယာက္အေပၚမွာအားထားၿပီးကစားေနရျခင္းျဖစ္သည္။တန္းခြဲ၅တြင္ ထိပ္တန္းကစား
သမားမရွိေပမယ့္၊သူတို႔၏ အရံကစားသမားေတြက ဝမ္႐ႊိထက္သာ၏။
ဘယ္ေက်ာင္းမဆို,ဘယ္အတန္းမဆိုစာသင္
ခန္းတစ္ခန္းဆီတြင္ ေဘာလုံးဝါသနာပါသည့္ ကစားသမားမ်ားအၿမဲရွိေနၾကစၿမဲ။ထိုကိစၥကိုက်န္ခ်န္ တကယ္အံ့ၾသမိတယ္။
သူတို႔ၿပိင္ဘက္ကစားသမားေတြအာ႐ုံစူးစိုက္ မႈျပန္မရေသးသည့္ မိနစ္အနည္းငယ္အတြင္း
က်န္ခ်န္ႏွင့္ကုေဖးက မတူညီတဲ့ေနရာအသီး
သီးမွေဘာလုံးပစ္သြင္းၿပီးအမွတ္ယူထား၏။
က်န္ခ်န္က သုံးမွတ္တန္ေဘာလုံးပစ္သြင္းၿပီးေနာက္၊ကုေဖးကေဘာလုံးထပ္သြင္းခဲ့နိုင္တာေၾကာင့္ ကြင္းေဘးရွိပရိတ္သတ္ေတြ၏ စိတ္လႈပ္ရွားမႈကအျမင့္ဆုံးေရာက္ေန၏။
တန္းခြဲ ၅ႏွင့္တန္းခြဲ၂၏ၿပိဳင္ပြဲဆိုလွ်င္ေတာင္ ပရိတ္သတ္ ဒီေလာက္ စိတ္လႈပ္ရွားလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္,တန္းခြဲ ၈ဆိုတာက အားနည္းတဲ့ ၾကက္ေပါက္စေလးမ်ား ျဖစ္ၿပီး တန္းခြဲ၅အေနႏွင့္မိနစ္အမ်ားႀကီးကုန္လာတဲ့တိုင္၊ ေဘာလုံးတစ္ႀကိမ္တည္းပစ္သြင္းနိုင္မႈ
မွာ ရွားပါးျဖစ္ရပ္ျဖစ္သည္။
ယခုၿပိဳင္ပြဲသည္ ရႈံးထြက္ပြဲစဥ္ျဖစ္၍ အရမ္းအေရးႀကီးသည္။ရႈံးနိမ့္သြားေသာအသင္းက ေနာက္လာမည့္ပြဲမ်ားကို ပရိတ္သတ္ေနရာမွၾကည့္ရလိမ့္မည္။
ပထမပိုင္းပြဲကစားခ်ိန္အတြင္းအားနည္းေသာၾကက္ေပါက္ေလးမ်ား အသင္းဟာ ရႈံးနိမ့္မည့္ အရိပ္အေယာင္မရွိေသာ္ျငား၊ေနာက္ဆုံးပြဲစဥ္ထိဝင္နိုင္သည္ဟု ခန္းမွန့္ထားသည့္ အသင္းကရႈံးနိမ္ေတာ့မည္ျဖစ္၏။
ဤကား ျမင္းနက္က ေျပာင္းဖူးေပါက္ေပါက္
ထိုက္ထိုက္တန္တန္လက္ခံရရွိေတာ့မည္ျဖစ္
ေၾကာင္းရွင္းလင္းေနေခ်ေလၿပီ။
..
"ငါတို႔အနိုင္ရနိုင္ေခ်မ်ားတယ္။"
တန္းခြဲ၅မွတန္းျဖဳတ္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုလာ၍ အနားေပးခ်ိန္တြင္၊ ဝမ္႐ႊိကေရေသာက္ရင္း စိတ္အားထက္သန္စြာေျပာလာသည္။
"ခ်ီးပဲ, ငါတို႔နိုင္ေလာက္တယ္။တကယ္နိုင္ေလာက္တယ္။"
"ေသာက္ေရးမပါတာေတြေျပာၿပီးေတာ့၊အခ်ိန္မျဖဳန္းနဲ႕။"
အသင္းေခါင္းေဆာင္ကို မ်က္ႏွာသာမေပးေတာ့ပဲ က်န္ခ်န္ၾကားျဖတ္ေျပာလိုက္တယ္။
"ေကာ႐ႊိ,မင္း အနားယူလိုက္။ဟိုနားကလူနဲ႕ လူခ်င္းလဲလိုက္။"
ဝမ္႐ႊိက ေမးလာ၏။
"ဘယ္သူလဲ။ "
"သူ။"
အရံကစားသမားမ်ားထဲမွ တစ္ေယာက္ကိုက်န္ခ်န္လက္ညိုးထိုးလိုက္တယ္။ထိုလူကအရည္အခ်င္းသိပ္မရွိေသာ္ျငား၊သူ႕ေျခစြမ္းကတကယ္လွ်င္သည္။
"မင္း ဘာမွလုပ္စရာမလိုဘူး။ဟိုဖက္အသင္းက အေသးဆုံးကစားသမားကိုမ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၿပီးအနီးကပ္လိုက္ၾကည့္ေန႐ုံပဲ။"
ဝမ္႐ႊိက ေျပာလာ၏။
"သူ႕နာမည္က က်န္ယြမ္။ဟိုဘက္ အသင္းက အေသးဆုံး တစ္ေယာက္က ထန္ရွီးေဝ့။"
"အင္း။က်န္ယြမ္က ထန္ရွီးကိုအနီးကပ္ေသ
ခ်ာၾကည့္ထား။မင္း သူ႕ေနာက္ကိုထပ္မၾကပ္မခြာလိုက္ေနရမယ္။စည္းမ်ဥ္းေတြကိုလည္း ခ်ိဳးေဖာက္လည္းရတယ္။မင္း သူ႕ကို မထိန္းထိုင္ရင္ တြန္းပစ္လိုက္။ သိပ္မသိသာေစနဲ႕။သူ႕လက္ထဲေဘာလုံးေရာက္မဲ့အခြင့္အေရးမေပးမိေစနဲ႕။သူ႕လက္ထဲေဘာလုံးေရာက္သြားရင္ေတာ့ သူ႕ကိုထပ္မထိနဲ႕။"
"အိုေက "
က်န္ယြမ္က ေခါင္းညိတ့လာသည္။
"သူ႕နာမည္က ထန္ရွီးေဝ့၊ထန္ရွီး မဟုတ္ဘူး။
က်န္ခ်န္ ဆက္ေျပာလိုက္တယ္။
"ငါသိၿပီ။ထန္ရွီးေဝ့ေဘာလုံးမရေလ ငါတို႔ အတြက္အက်ိဳးပိုမ်ားေလပဲ။သူကေဘာလုံး ရလို႔ ခုန္ပစ္နိုင္ရင္ေတာင္ ေဘာလုံးဝင္နိုင္ဖို႔ အလွမ္းေဝးတယ္။"
ဝမ္႐ႊိက ေမးလာသည္။
"ငါတို႔ကလည္း ဘာလုပ္ရမွာလဲ။ "
က်န္ခ်န္ သူ႕ကိုလ်စ္လ်ဴရႈၿပီး ကုေဖးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။
"အဲ့ဒီလီယထားဆိုတဲ့တစ္ေယာက္စည္းကမ္း
ေဖာက္တာႏွစ္ခါရွိၿပီ။ သူ႕ကို ေနာက္ထပ္ တစ္ႀကိမ္ႏွစ္ႀကိမ္ ထပ္လုပ္လို႔ရေအာင္ လႊတ္ေပးထားလိုက္ရေအာင္။"
"အင္း။"
ကုေဖးက ေရေမာ့ေသာက္ေန၏။
"သူ႕နာမည္္က လီယုတုန္။"
ဝမ္႐ႊိ ပြင့္ပြင္းလင္းလင္း သူ႕အတြက္သူ ေမးလာသည္။
"ငါက ဘာလုပ္ရမွာလဲလို႔။"
"ေခါင္းေဆာင္,ငါ့လက္ထဲေဘာလုံးရွိေနတုန္း တစ္ေယာက္ေယာက္က ငါ့ကိုလာေႏွာင့္ယွက္လာရင္ အဲ့လူကိုတိုက္ရိုက္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းလိုက္လို႔ရတယ္။"
ဝမ္႐ႊိက ရင္ဘတ္ပုတ္ျပလာသည္။
"အိုေက,ကိစၥမရွိဘူး။"
"ၿပီးေတာ့,ေနာက္တန္းကိုျပန္ဆုတ္ရင္ အရွိန္ေလ်ာ့မယ္။ထရိန္နင္းမွာေလ့က်င့္တဲ့အတိုင္းဆက္လုပ္။ ၿပိဳင္ဖက္အသင္းက ေရွ႕တန္းကိုက်ဴးေက်ာ္လာရင္ ငါတို႔ကဘတ္စကတ္ျခင္းနားျပန္ဆုတ္မယ္။ ကစားသမား ႏွစ္ေယာက္ကThree-secondစည္းမွာေနၿပီး၊က်န္တဲ့လူေတြက three-point စည္းထိျပန္ဆုတ္မယ္။သူတို႔ကို ဘာအခြင့္အေရးမွ မေပးနဲ႕။"
"နားလည္ၿပီ။ငါတို႔ဆက္လက္တိုက္ပြဲဝင္ၾကမယ္။ငါတို႔ေလ့က်င့္ထားေတြကို လက္ေတြ႕အသုံးခ်ရေတာ့မယ္။"
ဝမ္႐ႊိက စကားေျပာရင္း လူတိုင္း၏ပခုံးေတြကိုလိုက္ပုတ္ေန၏။က်န္ခ်န္နားေရာက္ေတာ့သူက ျမန္ျမန္ေက်ာ္သြားၿပီး ကုေဖးအနားသို႔
သြားၿပီး ကုေဖး၏ပခုံးကိုပုတ္လိုက္သည္။။
"တာ့ေဖး,ဆက္လက္တိုက္ပြဲဝင္ရေအာင္။"
ကုေဖးက က်န္ခ်န္ကိုလွမ္းၾကည့္လာ၏။
"အင္း။"
ထိုအခ်ိန္ က်န္ခ်န္နံေဘးမွ လူတစ္ေယာက္ကေမးလာသည္။
"ေရဘူးယူဦးမလား။"
က်န္ခ်န္ ေခါင္းလွည့္ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ၊ ရီက်င္းက ေရသန့္တစ္ဘူးကိုင္ၿပီးရပ္ေနတာျမင္လိုက္ရ၏။ သူမက ကုေဖးကိုၾကည့္ၿပီးမွက်န္ခ်န္ကိုၾကည့္လာ၏။
"ေက်းဇူး။"
က်န္ခ်န္ သူမလက္ထဲမွေရသန့္ဘူးကို ယူၿပီး အဖုံးလွည့္ဖြင့္၍ တစ္ငုံေသာက္လိုက္တယ္။
"နင္တို႔ကစားတာအရမ္းေကာင္းတယ္။"
ရီက်င္းက အသံတိုးတိုးႏွင့္ေျပာလာ၏။
"အတန္းထဲကလူေတြတစ္ခါမွဒီေလာက္
စိတ္မလႈပ္ရွားဖူးဘူး။"
က်န္ခ်န္ သူမကို စကားျပန္မေျပာပဲ ၿပဳံး႐ုံ
သာၿပဳံးျပလိုက္တယ္။
တကယ္လည္း သူတို႔ ေကာင္းေကာင္းကစားခဲ့ၾကသည္။ သူႏွင့္ကုေဖး၏ အားေကာင္းတဲ့ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္နိုင္မႈကအလြန္တြန္းအား ေပးနိုင္ခဲ့တာျဖစ္သည္။ဒါေပမဲ့ ၎က အမုန္းတရားေတြကိုလည္းသယ္ေဆာင္လာ၏။
သူ တန္းခြဲ ၅ဘက္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ခ်ိန္တြင္၊ လူတိုင္းက သူ႕တို႔ကိိုေဒါသဟုန္းဟုန္းေတာက္
ေလာင္ေနေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ေနလွ်က္ရွိသည္။
လီယထားသည္ သူႏွင့္ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံသည့္အခါလက္ႏွစ္ဖက္လုံးျမႇောက္ၿပီး၊က်န္ခ်န္ကိုလက္ခလယ္ႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပလာ၏။
သူကလက္ခလယ္ေထာင္ျပၿပီး၊အၾကည့္ေတြမဖယ္သြားသည့္အျပင္၊ သူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္လာ
သည္။
က်န္ခ်န္ သူ႕ကို ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး။ မင္း အရမ္းေဒါသထြက္ေနလွ်င္ေတာင္ ၊ၿပိဳင္ပြဲထိ မင္းရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို ယူေဆာင္သြားျခင္းက မလုပ္အပ္သင့္သည့္ အရာျဖစ္၏။
မင္းရဲ႕ၿပိဳင္ဘက္က ဘယ္ေလာက္ရန္စရန္စ
အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္။
သူႏွင့္တာဝါတိုင္တို႔က ခဏမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စိုက္ၾကည့္ၿပီးေနာက္၊က်န္ခ်န္သည္ သူ႕လက္သူအရင္နမ္းလိုက္ၿပီး လက္ျဖန့္၍ထိုသူ႕ဆီသို႔
အနမ္းတစ္ပြင့္မႈတ္ထုတ္လိုက္၏။
"မင္းေမလိုးတဲ့မွ!"
တိုင္တာဝါက စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးႏွင့္ စတင္ဆဲေရးလာသည္။
က်န္ခ်န္ ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးႏွင့္ သူ႕ကို လ်စ္လ်ဴရႈ ထားလိုက္တယ္။
သူတို႔ေတြ ကြင္းထဲသို႔ျပန္ဝင္ၾကသည့္အခါ
ကုေဖးက သူ႕ေနာက္မွ တိုးတိုးေျပာလာ၏။
"မင္းကတကယ့္ငေၾကာင္မွန္းငါသိသြားၿပီ။ "
"သူ႕ကို foulျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔မေမ့နဲ႕။သူ ကြင္းထဲအၾကာႀကီးရွိရင္ဒုတိယပိုင္းပြဲကစားခ်ိန္က ခက္ခဲလာနိုင္တယ္။"
ကုေဖးက ျပန္ေျဖလာသည္။
"မင္းအမိန့္ေပးတဲ့အတိုင္းပါပဲ။"
ပထမပိုင္းပြဲကစားခ်ိန္ခုႏွစ္မိနစ္အလိုက်မွ တန္းခြဲ ၅သည္ေဘာလုံး ျပန္ရျခင္းျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္, သူတို႔က ဒုတိယပိုင္း ပြဲစဥ္တြင္
အရင္ဦးေဆာင္ထားနိုင္မွၿပိဳင္ဘက္အသင္း လိုက္မမွီမွာျဖစ္သည္။
ေဘာလုံးပစ္ေပးမည့္လူကို က်န္ခ်န္ ေသခ်ာလိုက္ၾကည့္ၿပီး ကြင္းထဲရွိလူမ်ား၏ေနရာယူ
ထားပုံကို စိတ္ထဲမွလိုက္မွတ္လိုက္တယ္။
က်န္ယြမ္ကတကယ္ေတာ္၏။ လီယန္ဒုတိယျဖစ္သည့္ ထန္ရွီးကအလြန္လ်င္ျမန္လွသည္။ တျခားသူေတြက သူ႕ကို ပစ္မွတ္ထားလွ်င္ပင္အသာေလးေရွာင္ထြက္နိုင္၏။သို႔ေသာ္လည္း က်န္ယြမ္ကသူ႕ေနာက္မွာေကာ္လ္ိုမ်ိဳးေတာက္
ေလွ်ာက္ေျပးလိုက္ေနလွ်က္ရွိသည္။ ထန္ရွီး က ဘယ္၊ညာယိမ္း၍လြတ္ေအာင္ေရွာင္ေျပးေသာ္လည္း သူ႕ကို ေက်ာ္ျဖတ္မရျဖစ္ေန၏။
တန္းခြဲ၅သည္ေဘာလုံးကစားနည္းဗ်ဴဟာရွိသည္။Jump Ballေဘာလုံးတိုင္းကို ေရွ႕တန္းမွာေကာင္းေကာင္းထိန္းထားနိုင္သည့္ ထန္ရွီးဆီသို႔ပစ္ေပးၾက၏။ဒါေပမယ့္,အခုအခ်ိန္မွာထန္ရွီးက ေဘာလုံးမထိနိုင္။ သူ႕အသင္းသားေတြကို တန္းခြဲ၈၏လူေတြကတစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ပိတ္ထားတာေၾကာင့္ ေဘာလုံး ကိုင္ထားသည့္လူဘာလုပ္ရမွန္းမသိေအာင္ ျဖစ္ေန၏။
အခ်ိန္ ငါးစကၠန့္လြန္သည့္အခါ ေဘာလုံးကိုင္ထားေသာလူကက်န္ခ်န္ေနာက္မွာရွိေနသည့္ လူဆီေဘာလုံးပစ္ေပးလာ၏။ ေဘာလုံး ကိုင္ထားေသာလူကေဘာလုံးကိုျမင့္ျမင့္ျမႇောက္၍
ပစ္ေပမယ့္၊အကြာအေဝးေၾကာင့္ က်န္ခ်န္ကသူတို႔ၾကားမွေဘာလုံးကိုျဖတ္လုနိုင္ခဲ့သည္။
"Fuck!"
ထန္ရွီးေဝ့က သူ႕ေနာက္မွလူကို ဆဲလာ၏။
"မင္း ေသာက္မ်က္လုံးကန္း ေနတာလား။"
က်န္ခ်န္၏လက္ထဲေဘာလုံးေရာက္သည္ႏွင့္ ကုေဖးက ဘက္စကတ္ျခင္းေတာင္းဆီအျမန္ေျပးသြားသည္။ သူက ေဘာလုံးကို ၾကာၾကာထိန္းထားမရတာေၾကာင့္ Three-pointမ်ဥ္း အျပင္မွာရွိသည့္ လုေရွာင္ပင္းဆီသို႔က်န္ခ်န္ေဘာလုံး ပစ္ေပးလိုက္တယ္။
ဤ နည္းဗ်ဴဟာသည္ ထရိန္နင္း ဆင္းသည့္ အခ်္ိန္တည္းကေလ့က်င့္ထားျခင္းျဖစ္သည္။
လုေရွာင္ပင္းကအရပ္ရွည္ေသာေၾကာင့္၊ေလထဲမွေဘာလုံးကိုခုန္ၿပီးဖမ္းလိုက္နိုင္၏။သူက ေလထဲသို႔ခုန္တက္ၿပီး ေဘာလုံးကို ကုေဖးဆီသို႔ ပစ္ေပးလိုက္သည္။
ကုေဖးေဘာလုံးဖမ္းမိခ်ိန္တြင္၊တန္းခြဲ ၅မွ လူမ်ားသည္ ေနာက္တန္းဆီ အျမန္ ျပန္ေျပးၾကေတာ့သည္။တာဝါတိုင္က ကုေဖး၏အေရွ႕မွာ ပိတ္ထား၏။
က်န္ခ်န္ သူ႕ဆီသြားကူဖို႔ျပင္ဆင္ေနစဥ္၊ဝမ္႐ႊိက Three-secondစည္းေရာက္ေနၿပီျဖစ္၏။ ထိုေနရာတြင္ သူ႕လမ္းကို တားတဲ့ေနာက္တန္းကစားသမားေတြမရွိေသာေၾကာင့္ ကုေဖးကေဘာလုံးပစ္လိုက္႐ုံႏွင့္ ဝမ္႐ႊိက ဖမ္းလိုက္နိုင္မွာျဖစ္သည္။
အခ်ိတ္အဆက္မိမိပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ေနမႈေၾကာင့္က်န္ခ်န္စိတ္ေက်နပ္သြားတယ္။အခု
ခ်ိန္မွာ ဝမ္႐ႊိက သူ႕ပခုံးကို လာပုတ္ရင္ေတာင္ မႏွစ္ၿမိဳ႕သလို ခံစားမိမွာမဟုတ္ေခ်။
သို႔ေသာ္, ဝမ္႐ႊိက ေအာ္လိုက္၏။
"တာ့ေဖး,ငါ့ဆီေဘာလုံးေပးလိုက္။တာ့ေဖး,
ငါ့ဆီေဘာလုံးပစ္လိုက္ေတာ့။"
က်န္ခ်န္ ေဒါသထြက္လြန္း၍ သူ႕ကိုပိတ္ရိုက္ခ်င္လာတယ္။။ဝမ္႐ြိအသံဆုံးသြားသည့္ႏွင့္ သူ႕လမ္းေၾကာင္းကတားဆီးခံလိုက္ရသည္။
ကုေဖးက ေဘာလုံးကိုမလြဲတမ္းပစ္နိုင္တယ္ဆိုလွ်င္ေတာင္၊ တာဝါတိုင္ေကာင္က အရိပ္လိုမ်ိဳးကပ္ေနတာေၾကာင့္ သူ႕အတြက္ခက္ခဲနိုင္သည္။တာဝါတိုင္ကေဘာလုံးကိုဆတ္ခနဲ လုသြားမွာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိသည္။
ေဘာလုံးပစ္သြင္းဖို႔ အရမ္း ေနာက္က်သြားၿပီလို႔ က်န္ခ်န္ ခံစားရေန၏။ကုေဖးကေဘာလုံးကိုပစ္သြင္းလွ်င္ေတာင္အမွတ္ရဖို႔ခက္သည္။
ယခုအခ်ိန္မွာ, ကုေဖးက ေနာက္သို႔ အရင္ျပန္ဆုတ္ၿပီး ေဘာလုံးကိုပစ္သြင္းနိုင္မွာ ျဖစ္၏။
သို႔ေသာ္, ကုေဖး က ေဘာလုံး ပစ္သြင္းသည့္ကိုယ္ေနဟန္ထားကိုယူလိုက္၍တာဝါတိုင္က ခ်က္ခ်င္း ေလထဲသို႔ ခုန္တက္လာၿပီး၊ ကုေဖးထက္ စကၠန့္ပိုင္းစာေစာသြား၏။ သူခုန္တက္ၿပီးခ်ိန္မွ၊ကုေဖးက ေလထဲသို႔ခုန္လိုက္သည္။
စကၠန့္ပိုင္းမွ်သာျဖစ္ေပမယ့္၊ကုေဖးက လက္ထဲမွေဘာလုံးကို ျခင္းေတာင္းထဲသို႔ အားျပင္းျပင္းျဖင့္လွမ္းပစ္လိုက္၏။
ေဘာလုံးသည္ တည့္တည့္မတ္မတ္ပ်ံဝဲသြားၿပီး ဘတ္စကတ္ျခင္းထဲသို႔ဝင္သြားသည္။
ေဘးပတ္ပတ္လည္တြင္အားေပးေနသည့္ လူမ်ား၏ ေအာ္သံမ်ားခ်က္ခ်င္းေပါက္ကြဲထြက္လာ၏။
ျခင္းေတာင္းထဲသို႔ေဘာလုံးဝင္သြားၿပီး၊တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဒိုင္လူႀကီး၏ ဝီစီမႈတ္သံ
ထြက္လာသည္။
"No.5 hacking foul။ "
က်န္ခ်န္သည္ ေနရာမွာေအးခဲေန၏။
Fuck !
သူ တကယ္ႀကီး ေဘာလုံးပစ္သြင္းလိုက္နိုင္တယ္!
ဒီေခြးေကာင္ကအစတုန္းကေဘာလုံးပစ္မလို လုပ္တာ ဟန္ေဆာင္လိုက္တာေပါ့ေလ !
ထိုလီယထားကေတာ့ foulထိသြားၿပီျဖစ္သည္။
...
ျခင္းေတာင္းထဲပစ္သြင္းလိုက္ေသာေဘာလုံး က ျပစ္ဒဏ္ေဘာအျပင္ ပင္နယ္တီ ကလည္း ရလိမ့္္မည္။ကြင္းအျပင္မွပရိတ္သတ္ေတြႏွင့္အတူတူက်န္ခ်န္အားေပးခ်င္စိတ္ေပါက္လာတယ္။
ကုေဖးသည္ free-throw မ်ဥ္းထိျပန္ဆုတ္လာၿပီးတာဝါတိုင္ေကာင္ကိုလက္သုံးေခ်ာင္း ေထာင္ျပလိုက္၏။
"သုံးႀကိမ္။"
တာဝါတိုင္က ေဒါသထြက္၍ အံတင္းတင္း ႀကိတ္ၿပီး"ဖာ့ခ္"တစ္လုံးတည္းက်ိန္ဆဲလာ
သည္။
ကုေဖးက ေဘာလုံးကို free-throw စည္းမွ ဝင္ေအာင္ပစ္နိုင္ဖို႔ စိုးရိမ္ေနစရာေတာင္မလို
ေခ်။ဒါေပမဲ့သူက တစ္ဖက္အသင္းကိုတမင္သက္သက္ရန္စၿပီးႂကြားဝါလိမ့္မယ္လို႔ဘယ္သူထင္မွာလဲ။
ကုေဖးက ေဘာလုံးကို free-throw စည္း မွျမႇောက္ၿပီး တာဝါတိုင္ဘက္သို႔ ေခါင္းလွည့္ၾကည့္ၿပီးမွ ပစ္သြင္းလိုက္၏။
Scoredddddd !!
ကြင္းတစ္ခုလုံးမိန္းကေလးေတြ၏စီကနဲညံေအာင္ေအာ္ဟစ္အားေပးသံႏွင့္ ေယာက်္ား
ေလးမ်ား၏လက္ခုပ္ၾသဘာေပးသံေတြႏွင့္ ျပည့္ႏွက္သြားသည္။
ကုေဖးကို က်န္ခ်န္ လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။
ကုေဖး၏လွည့္ကြက္ကေသေလာက္ေအာင္ အထင္ႀကီးစရာေကာင္းေသာ္ျငား၊ေဇာင္းႂကြေနမႈကိုအကန့္အသတ္ေလးထားသင့္သည္။
သူ ေရွာင္တ ကိုယ္စားဆဲေပးခ်င္သြား၏။
သူတို႔ေတြ ေနာက္တန္းသို႔ျပန္ေျပးလာခ်ိန္တြင္ က်န္ခ်န္ သူ႕ကိုလွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
"မင္း ေပါ့တီးေပါ့ပ်က္မလုပ္လို႔မရဘူးလား။"
"မင္းဆီကသင္ထားတာေလ။သူက ရန္စတာသည္းခံနိုင္မွာမဟုတ္မွန္း၊မင္းလည္းသိတယ္မလား။သူ အခုအခ်ိန္ေလာက္ဆိုသြက္သြက္
ခါေအာင္႐ူးေနေလာက္ၿပီ။"
ကုေဖးက ဆက္ေျပာ၏။
"ၾကည့္ေလ,သူက ဒုတိယပိုင္းပြဲခ်ိန္ေတာင္
မေရာက္ေသးဘူး။ ေလးႀကိမ္ေျမာက္foul
ျဖစ္လာနိုင္တယ္။"
ကုေဖး၏အႀကံျပဳခ်က္ကတကယ္မွန္သည္။ဒီလီယုတုန္က, သူက ထိုသူ႕နာမည္ကို မွတ္မိသြးသည့္အတြက္၊ က်န္ခ်န္ေက်နပ္သြား၏။
လီယုတုန္သည္ ေဒါသထြက္လြယ္တဲ့ အျပင္ အရမ္းသန္မာသည္။ဝမ္႐ႊိကသူ႕ကိုဖိအားေပးခ်ိန္တြင္လည္း၊ႏွစ္ႀကိမ္ေတာင္Foulျဖစ္ခဲ့၏။သူ႕ယခုလက္ရွိစိတ္အေျခအေနႏွင့္သာဆိုရင္
ေနာက္တစ္ႀကိမ္foulျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔မခက္
ဘူး။
အကယ္၍,တန္းခြဲ ၅၏အသင္းေခါင္းေဆာင္ သူျဖစ္ခဲ့လွ်င္ကစားသမားခ်င္းလူစားထိုးလဲလိမ့္မည္။သို႔ေသာ္,တန္းခြဲ၅ကလီယုတုန္ေပၚမွာအားကိုးၿပီးကစားေနရေသာေၾကာင့္ သူတို႔က လူစားထိုးမလဲမွာေသခ်ာ၏။
ပထမပိုင္းကစားခ်ိန္ၿပီးခါနီးတြင္ေဘာလုံးက ကုေဖး၏ လက္ထဲ ေရာက္လာ၏။ ကုေဖးက အလယ္စည္းသို႔ေျပးသြားခ်ိန္တြင္၊တာဝါတိုင္သည္ သူ႕ေရွ႕မွာပိတ္ထားသည္။ ဒီတစ္ေခါက္မွာ ကုေဖးက သူ႕ကိုေသြးေဆာင္ဖို႔ လွည့္ကြက္
မလုပ္ေတာ့ဘူး။ကုေဖးကအေရွ႕သို႔ယိမ္းသြားသည့္အခါ တာဝါတိုင္က သူ႕လက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္းပုတ္ထုတ္လာသည္။
ဒိုင္လူႀကီးက ဝီစီမႈတ္လိုက္၏။
"No.5 hacking foul!။"
"သူ ထပ္လုပ္ျပန္ၿပီ။"
ပရိတ္သတ္ထဲမွ တစ္ေယာက္ကေအာ္လိုက္လွ်င္၊က်န္သည့္လူေတြကလည္းအေနာက္မွေဝဖန္ေလကန္ေရးလုပ္လာၾက၏။
ဤကဲ့သို႔အသံမ်ားထြက္လာေအာင္၊က်န္ခ်န္က က်ိဳးက်င့္ကိုတမင္လုပ္ခိုင္းထားခဲ့၏။သူေနာက္လွည့္ၾကည့္အခါ က်ိဳးက်င့္က ေလာင္႐ႊိေနာက္မွာကြယ္ေနတာကိုျမင္လိုက္သည္။
..
ပထမပိုင္းပြဲကစားခ်ိန္အၿပီး၊လီယုတုန္သည္ ေလးႀကိမ္ foulထိၿပီးၿပီျဖစ္သည္။ သူ ဘယ္
ေလာက္ေကာင္းေနပါေစ။ ယခုလိုမ်ိဳး အမွားအယြင္း မခံနိုင္သည့္အေျခအေနမ်ိဳးေအာက္မွာ သူက ဒုတိယပိုင္း ပြဲခ်ိန္ အစမွာဝင္ကစားလို႔ရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
တန္းခြဲ၅သည္ တန္းခြဲ၈ထက္ကိုးမွတ္ေနာက္
က်ေန၏။အကယ္၍ လီယုတုန္ကြင္းထဲမဝင္လွ်င္၊ တန္းခြဲ ၅အတြက္ အမွတ္ျပန္ဆယ္နိုင္ေခ်နည္းလြန္းသည္။
က်န္ခ်န္ ေရေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္။
"ဒုတိယပိုင္းပြဲကစားခ်ိန္ကို ဒီအတိုင္းဆက္ၿပီး ကစားသြားရင္ ငါတို႔ နိုင္ေလာက္တယ္။"
ဝမ္႐ႊိကေျပာလာသည္။
"စဥ္းစားၾကည့္ေလ,ဒီၿပိဳင္ပြဲက ငါတို႔ အတြက္ ပထမဆုံးနိုင္ပြဲျဖစ္လာ႐ုံတင္မက၊တန္းခြဲ၅ကို
လည္းဖယ္ရွားနိုင္လိမ့္မယ္......ဖယ္ရွားရမယ္ အာ,တန္းခြဲ ၅ကိုရွင္းလိုက္နိုင္ရင္၊တန္းခြဲ၂ကငါတို႔ ေျခေထာက္ေအာက္ေရာက္ဖို႔ သိပ္မလိုေတာ့ဘူးမလား။"
လူတိုင္းက စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ေခါင္းညိတ္၏။
ဝမ္႐ႊိက က်န္ခ်န္ကို ေမးလာသည္။
"ငါတို႔ကစားနည္းကို ျပင္ခ်င္ေသးလား။"
"ေကာ႐ႊိကကြင္းထဲျပန္ဝင္။ က်န္ယြမ္..မင္းက အနားယူလိုက္။လီယုတုန္ကအခ်ိန္ခဏေတာ့
ဝင္ကစားလို႔မရဘူးဆိုေတာ့ ထန္ရွီး......ေဝ့ကသူ႕ဆီေဘာလုံးပစ္ေပးလို႔မရေတာ့ဘူး။သူ႕ကို ငါ နဲ႕ လႊတ္ထားၿပီး၊ က်န္တဲ့သူေတြက အရင္အတိုင္းေနရာယူ။"
ဝမ္႐ႊိက ေခါင္းညိတ္လာသည္။
"နားလည္ၿပီ။"
..
ဒုတိယပိုင္းပြဲခ်ိန္ျပန္စတဲ့အခါလီယုတုန္သည္ဝင္မကစားပဲ၊သူႏွင့္အရပ္အ႐ြယ္အစား ညီတဲ့ ကစားသမားျဖင့္ လူခ်င္းလဲ၏။ သို႔ေသာ္, ထိုသူက သူ႕ထက္ပိန္ပါးလြန္းသည့္အျပင္၊အျမင့္ခုန္နိုင္စြမ္းက လီယုတုန္ေလာက္မေကာင္း၍
ကုေဖးကိုလုံးဝမတားဆီးနိုင္ေခ်။
တန္းခြဲ၈မွလူမ်ားဟာ အားႀကိဳးမာန္တက္ျဖစ္ ေန၏။ အားႀကိဳးမာန္တက္ဟူ၍ေျပာလွ်င္ပင္
မလုံေလာက္။ကြင္းအတြင္း၊အျပင္ ဖီးနစ္ငွက္မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ားျဖန့္က်ဲထားတဲ့အလား။ပရိတ္သတ္က ၿပိဳင္ပြဲပထမေန႕မွာ မေမွ်ာ္လင့္ထားေသာၿပိဳင္ပြဲေၾကာင့္ အားေဆးေသာက္ရ
သလိုမ်ိဳးတက္ႂကြေန၏။ သူတို႔၏ ေအာ္ဟစ္အားေပးသံမ်ားသည္ တစ္ကြင္းလုံး ဖုံးလႊမ္း ေနၿပီး၊ ဘယ္အသင္း အားေပးရမွန္းမသိျဖစ္ေနသည္။ အတိုခ်ဳပ္ဆိုရလွ်င္ ကစားသမားေတြတစ္ဖက္အသင္း၏ေနာက္တန္းခံစစ္သို႔ေရာက္လာလွ်င္၊ပရိတ္သတ္မ်ား ေအာ္ဟစ္
အားေပးၾကၿပီး ၊ကစားသမားႏွင့္ သူတို႔ၾကား
ရွိစိတ္ဝိဉာည္မွာ တစ္သားတည္းျဖစ္လွ်က္။
က်န္ခ်န္သည္ လြယ္လြယ္စိတ္လႈပ္ရွားတတ္သူမ်ိဳးမဟုတ္ေပ။သူကေနာက္တန္းခံစစ္ပိုင္းကစားရေသာေၾကာင့္ စိတ္တည္ၿငိမ္ဖို႔လိုအပ္
၏။ စိတ္ခံစားခ်က္အစား၊ သူ႕အရည္အခ်င္းကိုအားကိုးေသာေၾကာင့္ သူ႕စိတ္အေျခအေနတည္ၿငိမ္ဖို႔လိုအပ္သည္။
ယခုအခါ,ကြင္းပတ္ပတ္လည္ရွိပရိတ္သတ္ မ်ားကသူတို႔ကိုယ္တိုင္ဝင္ကစား၍အမွတ္ရ
သြားသကဲ့သို႔အားေပးေနသံမ်ားေၾကာင့္ သူ စိတ္လႈပ္ရွားလာ၏။
"၁၅မိနစ္,၁၅မိနစ္ပဲက်န္ေတာ့တယ္။"
ေလာင္လုကလက္ထဲမွာမိုက္ခရိုဖုန္းကိုင္ထားတာေမ့ၿပီး ေအာ္လိုက္၏။ဒိုင္လူႀကီးကလည္း သူ႕ကိုမထိန္းနိုင္ေသာေၾကာင့္လႊတ္ထားလိုက္ၾကသည္။ သူက အတန္းမွာ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းေနသည့္အတိုင္း အားအျပည့္ေအာ္ေန၏။
"စိတ္ေအးေအးထား။စိတ္မလႈပ္ရွားနဲ႕။စိတ္
ၿငိမ္ၿငိမ္ထားၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းရိုက္လိုက္။ "
အခ်ိန္ပိုထည့္ေပါင္းလွ်င္ေတာင္ ပြဲကစားခ်ိန္ ၁၀မိနစ္မွ်က်န္ေတာ့သည္။အတန္းခြဲ ၈လည္း အရဲစြန့္၍ကစားေနၿပီး၊ အတန္းခြဲ ၅ ကလည္း အေျခအေန အတူျဖစ္၏။ ရမွတ္က က်န္ခ်န္ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုမ်ိဳး ၁၅မွတ္ကြာမဟုတ္။ ၁၃မွတ္တည္းကြာေနျခင္းျဖစ္သည္။
က်န္ခ်န္၏လက္ထဲသို႔ ေဘာလုံးေရာက္ခ်ိန္၊လီယုတုန္ကလူလဲၿပီးကြင္းထဲျပန္ဝင္လာ၏။ကုေဖးက ေဘာလုံး ထပ္ၿပီးပစ္သြင္းနိုင္လွ်င္
၁၅မွတ္ ကြာဟမည္ျဖစ္၍၊ တန္းခြဲ၅မွလူမ်ား လည္း စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာပ်က္ျပားလာသည္။
ထန္ရွီးေဝ့သည္ သူ႕လမ္းကိုပိတ္ေသာေၾကာင့္ သူ႕ေရွ႕မွာရွိေနသည့္ေကာ႐ႊိဆီသို႔ေဘာလုံးကို က်န္ခ်န္ ပစ္ေပးလိုက္တယ္။
ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္က် ေကာ႐ႊိသည္ ေဘာလုံးကိုအခ်ိန္ၾကာၾကာထိန္းနိုင္စြမ္းမရွိ။ ထန္ရွီးေဝ့က သူ႕ကို လွည့္ၾကည့္လာသည္ႏွင့္ သူက ထန္ရွီးေဝ့ကိုေရွာင္တိမ္းေနတဲ့က်န္ခ်န္ ဆီ ေဘာလုံးျပန္ပစ္ေပးလာသည္။
ဝမ္႐ႊိကလွမ္းေအာ္လာ၏။
"ေကာင္းလိုက္တဲ့ ပစ္ခ်က္ကြာ။"
က်န္ခ်န္ ေဘာလုံးကိုဖမ္းၿပီး ေရွ႕သို႔ဆက္တိုး
ႀကိဳးစားေနစဥ္ ၊အလြန္လွ်င္သည့္ ထန္ရွီးေဝ့က သူ႕ေရွ႕မွာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ပိတ္ျပန္သည္။
ထန္ရွီးေဝ့ကတန္းခြဲ၈မွျဖစ္လွ်င္ေကာင္းမည္လို႔က်န္ခ်န္ဆုေတာင္းမိ၏။အျမန္ႏႈန္း၊ တုန့္ျပန္မႈေတြေၾကာင့္ပင္။ သူ ဘယ္ဘက္ျခမ္းသို႔ၾကည့္သည့္အခါ၊ သူ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုပင္ ထန္ရွီးေဝ့၏ခႏၶာကိုယ္ကဘယ္သို႔ယိမ္းသြား
၏။သူက အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားေနတာေၾကာင့္ သူ႕တုံ႕ျပန္နိုင္စြမ္းကအားေပ်ာ့သြားၿပီးအလြယ္
အလိမ္ခံရလိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။
ယို႔ ,ငါက တမင္ဟန္ေဆာင္လိုက္တာ။
က်န္ခ်န္သည္ ေဘာလုံးႏွင့္အတူ ညာဘက္မွေျပးလာစဥ္၊three-pointစည္းနားသို႔ေရာက္ေနသည့္ ကုေဖးကိုျမင္လိုက္ၿပီး၊လီယုတုန္၏ ေျခေထာက္က ညာဘက္မွသူ႕ေျခေထာက္ေရွ႕ျဖတ္ဝင္လာတာလည္းျမင္လိုက္ရ၏။
ေသာက္က်ိဳးနည္း,ကမာၻေတာင္ဘက္ေကာင္း
ကင္ တံခါးအဆုံးထိ မင္းဘိုးေအးႀကီးတဲ့မွ!
က်န္ခ်န္၏ဘယ္ေျခေထာက္က လီယုတုန္၏ ေျခေထာက္ႏွင့္တိုက္မိၿပီး သူ႕ခႏၶာကိုယ္သည္ ဟန္ခ်က္မညီေတာ့ပဲလဲက်သြား၏။
သူ ေျမႀကီးေပၚသို႔လဲမက်ခင္အခ်ိန္ေလးမွာအံတင္းတင္းႀကိတ္ၿပီး ၊ကုေဖး၏လက္ထဲသို႔ ေဘာလုံးေရာက္ေအာင္ပစ္ေပးလိုက္သည္။
သူသည္ ေျမႀကီးေပၚသို႔အရွိန္ႏွင့္လဲက်သြားၿပီး ၊တံေတာင္ဆစ္ပြန္းသြား၏။
ကြင္းေဘးပတ္ပတ္လည္မွေအာ္သံမ်ားလည္း ပိုၿပီးက်ယ္လာသည္။ ကုေဖးက ေဘာလုံး ကို ဖမ္းလိုက္နိုင္တာေၾကာင့္လား ၊သူ လဲက်သြားၿပီးစကၠန့္ပိုင္းထိျပန္မထနိုင္ေသာေၾကာင့္လားမေသခ်ာေပ။
ဝမ္႐ႊိက စိုးရိမ္တႀကီးႏွင့္သူ႕ဆီေျပးလာ၏။
"က်န္ခ်န္..!"
"အ႐ူး...!"
က်န္ခ်န္ သူ႕ကိုျပန္တြန္းလိုက္တယ္။
"ေနာက္တန္းကိုေျပးေတာ့...။"
တန္းခြဲ ၅မွလူေတြက ေဘာလုံးေနာက္သို႔ေျပးလိုက္ေနၿပီး...ထန္ရွီးေဝ့ပင္ သူတို႔ေဘးနားက ျဖတ္သြား၏။
"ေကာင္းတယ္!ျပစ္ဒဏ္ေဘာမေပးဘူး?။"
က်န္ခ်န္ ေအာ္လိုက္တယ္။
"ဝမ္႐ႊိ,ေနာက္တန္းကို ျမန္ျမန္ေျပးေတာ့။ "
"Fuck!"
ဝမ္႐ႊိလည္း ေနာက္တန္းဆီသို႔ျပန္လွည့္ေျပးသြား၏။
က်န္ခ်န္ မတ္တပ္ျပန္ရပ္လာခ်ိန္တြင္၊ကုေဖးက သူ႕ကို လွည့္ၾကည့္လာ၏။ သူ႕ေျခေထာက္ ဘာမွမျဖစ္ေၾကာင္းသိေအာင္ က်န္ခ်န္ သူ႕ကို ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္။ဒါေပမဲ့,အရင္တစ္ေခါက္ဒဏ္ရာရထားသည့္ေနရာကို ထပ္ထိမိသြား၍ နာၾကင္မႈေၾကာင့္သူ အသက္ရႈေတာင္မွားသြားသည္။
ဒီေဘာလုံးက....လူတိုင္းဆီေဒါသအမ်က္ေဆာင္က်ဥ္းေပးလာ၏။
က်န္ခ်န္အလယ္လိုင္းမ်ဥ္းကိုျဖတ္ေက်ာ္လာခ်ိန္တြင္ လီယုတုန္ကဘက္စကတ္ျခင္းထဲသို႔ ေဘာလုံးပစ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနေသာ္လည္း ကုေဖး က သူ႕ကိုတားဆီးလိုက္နိုင္၍၊ ေဘာလုံးက လုေရွာင္ပင္းဆီ ေရာက္သြား၏။
"က်န္ခ်န္ ...။"
လုေရွာင္ပင္း က စိတ္အားထက္သန္စြာ ႏွင့္ သူ႕နာမည္ ကို ေခၚလာၿပီး ေဘာလုံး ပစ္ေပးလာသည္။
သူတို႔ အေစာပိုင္းကတည္းက 5:4 မွတ္ရထားတာေၾကာင့္လားမေသခ်ာေပမဲ့၊ တန္းခြဲ၅မွလူ
မ်ားသည္ ဤႏွစ္မွတ္ကအနိုင္ယူလာေပးမည့္ ေဘာလုံးဟုယုံၾကည္ေန၏။က်န္ခ်န္၏လက္ထဲသို႔ေဘာလုံးေရာက္လာခ်ိန္တြင္ထန္းရွီးေဝ့က သူတို႔အသင္း၏ three-pointစည္းမွာ ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။
လက္ထဲသို႔ေဘာလုံးေရာက္သည္ႏွင့္က်န္ခ်န္ ေနာက္လွည့္ၿပီး တစ္ဖက္အသင္းျခင္းတိုင္ဆီ အေျပးသြားလိုက္တယ္။ၿပိဳင္ဘက္အသင္း၏
Three-pointစည္းမွာ သူရပ္လိုက္သည္။ သူ ေဘာလုံးပစ္သြင္းရန္ျပင္ေနစဥ္၊တန္းခြဲ၅မွလူ
ေတြကေဘာလုံးျဖတ္လုနိုင္ရန္အေျပးအလႊား ျပန္ေျပးလာၾက၏။
ေဘာလုံးကိုေလထဲသို႔ပစ္သြင္းၿပီးေနာက္တြင္
က်န္ခ်န္ လက္သုံးေခ်ာင္းေထာင္လိုက္တယ္။ ေဘာလုံးသည္ျခင္းေတာင္းထဲသို႔ဝင္သြားၿပီး၊သူ႕လက္ကို ေအာက္သို႔ျပန္ခ်လိဳက္သည္။
Shotttt....
Beautiful....
ေဘးစည္းမွ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးတမွ် လက္ခုပ္
ၾသဘာတီးအားေပးသံေတြၾကားမွေလာင္႐ႊိ၏ "nice shot"ဆိုတဲ့မိုက္ခရိုဖုန္းသံကို က်န္ခ်န္ ၾကားလိုက္၏။ စိတ္လႈပ္ရွားေနသည့္မ်က္ႏွာေတြကို သူ လွမ္းလိုက္ၾကည့္ေတာ့ ထိုမ်က္ႏွာေတြအားလုံးမွာေလာင္႐ႊိ၏မ်က္ႏွာကစိတ္အလႈပ္ရွားဆုံးျဖစ္၏။သူ႕မ်က္ႏွာကၿပိဳင္ပြဲထဲမွာ ကစားေနသည့္ကစားသမား ေတြထက္ပင္ ပိုၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနလွ်က္ရွိသည္။
အမွတ္၁၆မွတ္ ကြာသည့္အျပင္၊ ပြဲကစားခ်ိန္
၁၅မိနစ္ေတာင္မက်န္ေတာ့ေပ။သူႏွင့္ ကုေဖးတို႔ မပါေတာ့လွ်င္ေတာင္ တစ္ဖက္အသင္းက အမွတ္ေတြလိုက္မွီနိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။
ကုေဖးက timerကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး ေျပာလာသည္။
"အခ်ိန္ ဆြဲထားရေအာင္။"
အခ်ိန္အမ်ားႀကီး မက်န္ေတာ့ေသာေၾကာင့္ေဘာလုံးကိုအေလာတေကာသြင္းစရာမလို။ သူတို႔သည္ ပြဲကို ေအးေအးေဆးေဆးကစားၿပီး အခ်ိန္ေစ့သည္ႏွင့္ ေဘာလုံးကို လက္ထဲ
မွလႊတ္လိုက္႐ုံပင္။
တန္းခြဲ၅မွ လူမ်ားက စိတ္ဓာတ္က်ေနၾက၏။ သူတို႔တစ္ဦးခ်င္းစီတိုင္း ေဒါသေတြျပည့္ႏွက္ေနၾကေပမယ့္၊ဖြင့္ထုတ္ခြင့္မရွိေခ်။
က်န္ခန္ႏွင့္ကုေဖးက ဘက္စကတ္ ျခင္းတိုင္ နားထိေရာက္လာသည့္တိုင္ေအာင္ ေဘာလုံး ကိုေကာင္းေကာင္းထိန္းထား၏။ယင္းအခ်ိန္
ပိုအတြင္း ကုေဖးက ေလးမွတ္ရမည့္ႏွစ္မွတ္ေဘာလုံးကိုလက္လႊတ္လိုက္ၿပီး က်န္ခ်န္ဆီေဘာလုံးႏွစ္ႀကိမ္ပစ္ေပးၿပီးသုံးမွတ္တန္ပစ္ခိုင္းေန၏။
သူ႕ ေဘးနားတစ္ဝိုက္မွ အသံလွိုင္းမ်ားသည္
အခ်ိန္တိုင္း သူ႕ကို သုံးမွတ္တန္ ေဘာလုံးပစ္ခိုင္းေနသည့္အတိုင္း က်န္ခ်န္ခံစားရသည္။သူ႕အရင္ေက်ာင္းၿပိဳင္ပြဲမွာေတာင္ ဒီေလာက္ထိ သူ႕ကိုယ္သူ ေတာ္လွၿပီလို႔တစ္ခါမွမခံစား
ခဲ့ရဘူး။
အဆုံးသတ္တြင္, ေလထုတစ္ခုလုံးစိတ္လႈပ္
ရွားမႈမ်ားႏွင့္ျပည့္ေနၿပီး ၊ ဒုတိယပိုင္းပြဲခ်ိန္အဆုံးသတ္ဝီစီသံထြက္လာ၏။
ကုေဖးက လက္ထဲမွာ ေဘာလုံးကို ကိုင္ထားၿပီး three-pointစည္းမွ ေရွ႕သို႔ေျခတစ္လွမ္း တိုးၿပီး ဘက္စကတ္ေဘာျခင္းေတာင္းထဲသို႔ေဘာလုံးပစ္သြင္းလိုက္သည္။
"ပြဲကမၿပီးေသးဘူး။"
က်န္ခ်န္လည္း ေဘာလုံးျခင္းထဲသို႔ဝင္သြားတာကိုလိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။
"အား......!"
ဝမ္႐ႊိ၏ဝမ္းသာအားရေအာ္ဟစ္သံက ကြင္းထဲမွာ ပဲ့တင္ေန၏။
က်န္ခ်န္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္တြင္၊ ဝမ္႐ႊိက
လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ဖြင့္ၿပီး၊တစ္မိနစ္ေလးမွ်မေစာင့္ဘဲ ကုေဖးကိုဖက္ၿပီး ၊ကုေဖးမ်က္ႏွာကိုနမ္းလိုက္တာျမင္လိုက္ရသည္။
"ဖယ္စမ္း။"
ကုေဖးက သူ႕ကိုတြန္းထုတ္ၿပီး မ်က္ႏွာကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္သုတ္လိုက္၏။
ဝမ္႐ႊိက သူ႕ဘက္လွည့္လာသည္ႏွင့္က်န္ခ်န္ သူ႕ကိုလက္ညိုးထိုးၿပီးေအာ္လိုက္တယ္။
"ငါ့ကို လာမထိနဲ႕။ "
"အား........."
ဝမ္႐ႊိက အႏၲရာယ္ကိုမၿဖဳံပဲ၊ခုန္ေပါက္ေျပးလာၿပီး သူ႕ကိုဖက္နမ္းလာသည္။
"မင္း......ႏွာဗူးေကာင္။"
က်န္ခ်န္ လက္ဖမိုးႏွင့္ ဝမ္႐ႊိနမ္းခဲ့သည့္ဘက္ကို ေျပာင္သြားေအာင္သုတ္လိုက္တယ္။
ဝမ္႐ႊိသည္ ပီတိျဖာၿပီး အသင္းတစ္ေယာက္ခ်င္းစီတိုင္းကိုေပြ႕ဖက္ၿပီးအာဘြားေပးေန၏။
သူတို႔တစ္တန္းလုံးမွလူေတြကလည္း ကြင္းထဲသို႔ဝိုင္းအုံလာၿပီးေအာ္ဟစ္အားေပးၾကသည္။ ၿပိဳင္ပြဲေတြမွာ တစ္ခါမွအနိုင္မရဖူးသည့္ အား
နည္းေသာ ၾကက္ေပါက္ေလးမ်ား အတန္းက ယခုအခါအေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေနၾက၏။
"ေဟး,"
ကုေဖးက သူ႕နားသို႔ေလွ်ာက္လာၿပီး လက္
ေမာင္းႏွစ္ဖက္ဖြင့္လာသည္။
"ဒီလိုအရမ္းမိုက္တဲ့ကစားပြဲကို ငါ မကစားျဖစ္ခဲ့တာေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ။"
က်န္ခ်န္ သူ႕ကိုၾကည့္၍ခဏတုံ႕ဆိုင္းေနၿပီး လက္ေမာင္းကိုဖြင့္ၿပီး၊သူ႕ကိုေပြ႕ဖက္လိုက္တယ္။
"ငါလည္းပဲ။"
ကုေဖးက သူ႕ေနာက္ေက်ာကို ခပ္ဖြဖြပုတ္ေပးလာသည္။
"မင္း ေျခေထာက္အဆင္ေျပလား။"
က်န္ခ်န္ ၿပဳံးလိုက္တယ္။
"အင္း အဆင္ေျပပါတယ္။"
ဒီေပြ႕ဖက္မႈကအလြန္တရာကိုသက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ေစ၏။
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္နားလည္မႈျဖင့္ ဖြင္ဟေျပာစရာမလိုျခင္းသည္ အရင္းႏွီးဆုံးျဖစ္ေန၍။ သူတို႔ကတစ္ျခားလူေတြႏွင့္လုံးဝ
ကြာျခားသည္။သို႔ေသာ္,တိုေတာင္းလွသည့္ အခ်ိန္ကာလတြင္ကုေဖး ႏွင့္နီးနီးကပ္ကပ္ရွိ
ခဲ့တဲ့ညအေၾကာင္း က်န္ခ်န္ ျပန္ျမင္ေယာင္လာတယ္။ ေနေရာင္ျခည္ အလင္းတန္းမ်ား ျဖာက်ေနသကဲ့သို႔ေတာက္ပေသာကုေဖး၏ မ်က္ႏွာေၾကာင့္ သူ စိတ္ေအးခ်မ္းလာ၏။
သာမန္ေပြဖက္မႈတစ္ခုဆိုေသာ္ျငား၊က်န္ခ်န္စိတ္ေအးခ်မ္းတယ္လို႔ဘာေၾကာင့္ေတြးမိေနမွန္း သူကိုယ္တိုင္ပင္နားမလည္ေခ်။ဒါေပမဲ့, ဖန္းက်ိကလြဲၿပီးသူစိမ္းတစ္ေယာက္ႏွင့္နီးနီး
ကပ္ကပ္ထိေတြ႕ခဲ့တာ သူ႕အတြက္ ပထမဆုံး အႀကိမ္ျဖစ္၏။
သူ႕ဆံပင္အဖ်ားသည္ကုေဖး၏မ်က္ႏွာႏွင့္ ပြတ္တိုက္ေနသည္ကို ၊ ခံစားမိေသာ္လည္း စိတ္ကသိကေအာက္မျဖစ္မိဘူး။
"သြား,သြား,သြားၾကေတာ့။"
ေလာင္႐ႊိကလက္ေတြကိုေဝွ႕ယမ္းၿပီး အတန္းထဲမွလူေတြကိုခြဲထုတ္လိုက္၏။
"ေလာင္လုနဲ႕ငါကမင္းတို႔ကိုညစားစားဖို႔ေခၚသြားမလို႔။ငါတို႔က မင္းတို႔ကိုစားေကာင္းတာ တစ္ခုခုလိုက္ဝယ္ေကြၽးမယ္။"
"ကြၽန္ေတာ္ ေဟာ့ေပါ့ စားခ်င္တယ္။"
ဝမ္႐ႊိကေျပာသည္။
"မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ အသားကင္ စားခ်င္တယ္။အာ...မြန္ဂိုလီယားမီးေတာက္အိုးဆိုရင္လည္းမဆိုးဘူး။"
လူအုပ္ႀကီးသည္ေလာင္လုႏွင့္ေလာင္႐ႊိတို႔၏
ေနာက္မွလိုက္သြားၾကသည္။သူတို႔ကဘာစားရမလဲေဆြးေႏြးျငင္းခုန္ေနၾက၏။
က်န္ခ်န္ ကုေဖးႏွင့္အတူ ေဘးခ်င္းကပ္ရပ္ လမ္္းေလွ်ာက္ေနခ်ိန္တြက္ ကုေဖးက သူ႕ကို စကားေျပာလာ၏။
"အာ,ငါ မင္းကိုေမးခ်င္တာရွိတယ္။ "
"အင္း, ဘာေမးမလို႔လဲ?။"
"မင္း ပိုက္ဆံရွာခ်င္လား?။"
"ဟမ္?။"
က်န္ခ်န္ နားမလည္နိုင္စြာျဖင့္ ကုေဖးကို
လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။
ကုေဖးက ႐ုတ္တရက္စကားအဆက္အဆက္မရွိ"ပိုက္ဆံရွာခ်င္လား "သူ႕ကိုေမးျခင္းသည္သူစိတ္ထဲတြင္အေမသည္ ပညာမတတ္ေသာ မိန္းကေလးကို စကားေျပာေနသလိုမ်ိဳး ထင္ေယာင္လာေစသည္။ "မဟုတ္ဘူး။ငါ အခုမွ အသက္ငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတယ္။" လို႔သူ ေျပာလိုက္ခ်င္၏။
>>>>
ကိုယ္တို႔ေမဂ်ာက ၿပိဳင္ပြဲ သြားၾကည့္ခိုင္းဖို႔
ေနေနသာသာ ၿပိဳင္ပြဲမွာ ဝင္ပါတဲ့လူေတာင္ ၾကည္တာမဟုတ္ဘူး။