15 November - Als Marie en Jula weer een beetje gekalmeerd zijn, naast Dioni en Samuel staan zonder hun los te laten, hadden pap en mam mij nog steeds niet gefeliciteerd. Op eens pakt mama mijn hand, ze trekt me mee, maar ik heb geen idee waar we heen gaan. Ze loopt naar buiten en ik loop achter haar aan. Eenmaal buiten laat ze me los en kijkt ze me lang, doordringend aan. Ze vraagt; 'Veer? Ben je verliefd?' Ik kijk haar met vraagtekens aan en vraag; 'Hoe bedoel je? "Ben je verliefd" ' Nou, gewoon, antwoord ze. Ja, mam.. Ik ben verliefd.. M m ma maar maar, hij is super populair.. stotterd ze. jaa, klopt antwoord ik. Dan gaat de deur open, Kaj komt aangelopen. Hij komt naast me staan en slaat een arm om me heen. Hij kijkt m'n moeder aan en begint; 'Sorry dat ik jullie gesprek binnen kom vallen maar ja, ik ben bekend,en ik heb veel meiden achter me aan zitten. Maar ik ben ook een gewone jongen die op gewone meisjes valt.. M'n moeder lacht en geeft hem een knuffel. Dan lopen we met z'n drieë terug naar binnen. Marie en Jula komen naar me toe en stellen voor dat we met z'n 6e naar het bos gaan aangezien al m'n andere vriendinnen al een tijdje geleden naar huis zijn gegaan. Cassius en Jai gaan naar hun vriendin en stappen de auto in. Maar nu hebben wij geen vervoer zegt Dioni. Jawel hoor!! Roept Jula. Uuuuhm.. Zoals? vraagt Samuel. We pakken gewoon de fiets zegt Jula. Maar er zijn maar 2 fietsen zegt Marie, die van je vader en van je broertje.. Nee hoor, antwoordde ik. De fiets van m'n neef staat hier nog. Ooh mooi, dan kunnen we gewoon met de fiets gaan zegt Kaj vrolijk. Dioni en Sam zeggen in koor; 'Sinds wanneer vind Kaj het leuk om te fietsen?!?' Iedereen schiet in de lach en Kaj word een klein beetje rood, ik geef hem een kusje op z'n wang en dan begint ook Kaj te lachen. De jongens stappen op de fiets, Marie, Jula en ik springen achter op en we fietsen met een rustig tempo naar het bos.