15 November - We fietsen de dijk op en rijden hem helemaal uit. Als we aan het einde van de dijk zijn gekomen gaan we naar beneden. Aan het begin van het bos staan fietsenrekken. Kaj, Samuel en Dioni zetten de fietsen weg. Marie, Jula en ik blijven wachten tot de guy's terug komen. Het duurt een tijdje maar daar komen ze aan hoor. Als of ze de tijd van de wereld hebben komen ze lachend aan gesloft. Ze kijken mij, Marie en Jula aan als of ze iets verbergen. Ongemakkelijk en verlegen vragen ze of we met hun mee willen lopen. Marie, Jula en ik kijken elkaar aan en knikken ja. We lopen achter Kaj, Dioni en Samuel aan. Na een kwartiertje lopen komen we uit op een open plek in het bos met mooie bloemen, veel gras, picknick tafeltjes, een fontijn en het belangrijkste: GEEN modder! Op eens roept sam ' MEIDEN, BLIJF HIER! Dioni, Kaj en ik zijn zo terug.' Ik, Jula en Marie schrikken van sam's geschreeuw.. We gaan bij de picknick tafels zitten in de heerlijke November zon, genietend van de fluitende volgels. We doen alle drie even onze ogen dicht en zakken een beetje onderuit. Wauw, wat een droom he? zegt Marie op eens. Ja! Nooit gedacht dat ik Dioni in het echt zou leren kennen. Kaj en Sam ook natuurlijk zegt Jula. Thanks Veer! Zeggen m'n lieve vriendinnen in koor. Haha, aahw geen dank grils! Antwoord ik terug. We lachen naar elkaar, gaan onderuit gezakt zitten en we doen onze ogen weer dicht. Blijkbaar kwamen de jongens er aan.. Jula, Marie en ik hadden ze helemaal niet gehoord. Dus Kaj, Dioni en samuel sluipen op ons en laten ons schrikken. Ik, Jula en Marie schreeuwen het uit en met het gevolg dat Kaj, Dioni en Samuel niet meer bij komen van het lachen. Dan loopt Dioni naar een boom en haalt er een grote tas achter vandaan. Alleen ik, Marie en Jula krijgen vraagtekens. De jongens weten natuurlijk wat er gaat gebeuren. Dioni kijkt ons lachend aan en zegt 'jullie zijn zeker heel benieuwd wat er in deze grote sporttas zit..' uuuhm.. Ja opzich wel zegt Jula. Nou, mooi zegt Samuel daar komen jullie vanavond achter..
