" အာေညာ္ ဟာဆယ္ေရာ ...
ဘ..ဘတ္ခြန္းနီးလုိ႔ေခၚပါတယ္။ "
အိမ္တံခါးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းျမင္လုိက္ရတဲ့ အဖုိးအ႐ြယ္လူႀကီးတေယာက္ကုိ ဘတ္ခြန္းနီး ခါးေလးအသာကုိင္းၿပီး ႏႈတ္ဆက္လုိက္တယ္။ ဦးဦးဝယ္လာတဲ့ အခ်ဳိရည္ဗူးႀကီးကုိ ရင္ဘတ္ထဲပုိက္ထားရတာမုိ႔ ဖုိးဖုိးေရွ႕မွာလြတ္က်မသြားေအာင္သတိထားရေသးတယ္။
" ဟင္းးး"
အလုိမက်တဲ့ သက္ျပင္းခ်သံေၾကာင့္ ဘတ္ခြန္းနီးမ်က္လံုးေလးေတြဝုိင္းစက္ၿပီး ဦးဦးအနားတုိးကပ္သြားမိတယ္။ မ်က္ႏွာေတာင္ျပန္မေမာ့ရဲေလာက္ေအာင္ပဲ ဦးဦးခ်န္းေယာလ္ရဲ႕ေဖေဖဆုိတဲ့လူႀကီးေရွ႕မွာ ဘတ္ခြန္းနီး ေၾကာက္လြန္းလုိ႔ ငုိခ်င္ေတာ့တာပဲ။
ဘတ္ခြန္းနီးတုိ႔အိမ္ေျပာင္းဖုိ႔လုပ္ေနတုန္း တညေနမွာအိမ္ကုိ ဖုိးဖုိးလာသြားတယ္။ ဦးဦးနဲ႔တေယာက္တခြန္းစကားမ်ားၿပီး အသံေတြဆူညံလာတဲ့အခါ ဘတ္ခြန္းနီးဘယ္နားေနရမွန္းမသိလုိ႔ အထုပ္အပုိးေတြၾကားထဲဝင္ပုန္းေနမိတယ္။
ဒီလုိမ်ိဳးရန္ျဖစ္ေနၾကတဲ့ အသံေတြတကယ္မၾကဳိက္ဘူး။ ေဖေဖေထာင္မက်ခင္အထိ ေဖေဖနဲ႔ေမေမရန္ျဖစ္တဲ့အသံမ်ဳိးေတြၾကားခဲ့ရလြန္းလုိ႔ ထပ္မၾကားခ်င္ေတာ့တာအမွန္ပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီ့ညေနက သူတုိ႔သားအဖရန္ျဖစ္တာကုိ နားႏွစ္ဖက္ပိတ္ထားခဲ့တာေတာင္ အက်ယ္ႀကီးၾကားခဲ့ရတယ္။
ေဒါသတႀကီးနဲ႔ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ ဖုိးဖုိးရယ္.... ေလသံေအးေအးနဲ႔ေျပာရာက စကားေတြခက္ထန္လာတဲ့ဦးဦးရယ္... ႏွစ္ေယာက္စလံုးက သူတုိ႔အနီးအနားမွာဘတ္ခြန္းနီးရွိတာကုိ မသိတာပဲလား.. သိရက္နဲ႔ေအာ္ဟစ္ေနၾကတာလား ဘတ္ခြန္းနီးမသိပါဘူး။ ဖုိးဖုိးနဲ႔သေဘာထားခ်င္းမတုိက္ဆုိင္လုိ႔ အိမ္ေပၚက ဆင္းၿပီးကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚကုိယ္ရပ္မယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့တဲ့ဦးဦးကုိ ဖုိးဖုိးက အခ်ိန္အၾကာႀကီးႀကိမ္းေမာင္းေနခဲ့တာေတြၾကားတယ္။
ဘာေတြမွန္းသိပ္နားလည္ေပမယ့္ ဘတ္ခြန္းနီးေၾကာင့္ရန္ျဖစ္ၾကတယ္ထင္တာပဲ။ * ဘာလုိ႔ေခၚထားရတာလဲ။ မိဘမဲ့ေက်ာင္းပုိ႔လုိက္ * ဆုိတဲ့စကားကုိအပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ၾကားခဲ့ရတယ္မုိ႔လား။ ဘတ္ခြန္းနီးမွာေမေမေရာ ေဖေဖေရာရွိေသးတာပဲ... မိဘမဲ့မွ မဟုတ္တာလုိ႔ ဝင္ေျပာခ်င္ေပမယ့္ ဦးဦးစိတ္ဆုိးမွာေၾကာက္ၿပီး မေျပာေတာ့ဘူး။ သူတုိ႔ေျပာတာေတြပဲ နားေထာင္ခဲ့ရတယ္။
* ဒီတျမဳိ႕လံုး ငါနဲ႔မသိတဲ့သူမရွိဘူး။ .ငါ့အိမ္ေပၚကဆင္းၿပီး မင္းတုိ႔ေတြ ေကာင္းေကာင္းေနရမယ္လုိ႔ေတာ့မထင္နဲ႔ * ဆုိတဲ့စကားအဆံုးမွာ အသံေတြလံုးဝတိတ္သြားတယ္။ * အဲ့တာဆုိ က်ေနာ္အခုႀကံဳေနတဲ့ျပႆနာေတြက Appa လုပ္ရပ္ေတြပဲလုိ႔ေျပာခ်င္တာလား * လုိ႔ ဦးဦးက တခြန္းပဲျပန္ေမးၿပီးသိပ္မၾကာခင္မွာ ဖုိးဖုိးျပန္ထြက္သြားတယ္။ ခနေနေတာ့ ဦးဦးေရာက္လာၿပီး ဘတ္ခြန္းနီးကုိ အထုပ္ေတြျပန္ျဖည္ခုိင္းတယ္။ အိမ္မေျပာင္းျဖစ္ေသးဘူးတဲ့။ ေျပာင္းဖုိ႔အဆင္ေျပတဲ့အထိ ဒီအိမ္မွာပဲ ခနျဖစ္ျဖစ္ ေနရဦးမယ္တဲ့ေလ။
ဖုိးဖုိးေျပာတဲ့စကားကုိ ဦးဦးျပန္ၿပီးေမးခြန္းထုတ္လုိက္တာႀကီးက ဘယ္လုိအေျခအေနလဲဆုိတာ သတိထားမိလုိက္ေတာ့ ဘတ္ခြန္းနီး ရင္ထဲမွာအလံုးႀကီးတခုတစ္ဆုိ႔လာသလုိပဲ။
ဒီရက္ပုိင္း ဦးဦးနဲ႔ဘတ္ခြန္းနီးလုပ္တဲ့မုန္႔ေတြ လုိက္မပုိ႔ရတာၾကာၿပီ။ ဘယ္သူမွမဝယ္ၾကလုိ႔ ၊ expired ျဖစ္လုိ႔ဆိုၿပီး ျပန္ေပးတာေတြလဲအမ်ားႀကီးပဲ။ ေဆာ့ဂ်င္း hyung ဆီကၾကားရသေလာက္ဆုိရင္ B ဆိုတဲ့နာမည္နဲ႔ထုတ္တဲ့ မုန႔္ေတြကမလတ္ဆတ္လုိ႔တဲ့။ ခ်ဥ္ေနတာတုိ႔ မႈိတက္ေနတာတုိ႔ ပါတယ္ဆုိၿပီး ျမဳိ႕ထဲကလူေတြေျပာေနၾကတယ္တဲ့။ သူ႔အသိတေယာက္ဆုိရင္ ေပါင္မုန္႔တခုထဲမွာ ယင္ေကာင္အေသႀကီးပါလာတယ္လုိ႔ေျပာတာေတာင္ ၾကားမိတယ္တဲ့ေလ။
ဒါေပမယ့္ ဒါေတြကတကယ္ျဖစ္ႏုိင္လုိ႔လား။ ဦးဦးအိမ္နဲ႔ဆုိင္ထဲမွာ ယင္ေကာင္ဆုိလုိ႔ တေကာင္မွျမင္ဖူးတာမဟုတ္ဘူး။ ဦးဦးက မုန္႔လုပ္ရင္အရမ္းသန္႔ရွင္းတာ ဘတ္ခြန္းနီးအသိဆံုး။ ခ်ဥ္တဲ့မုန္႔၊ မႈိတက္တဲ့မုန္႔လဲတခါမွမေတြ႕ဖူးပါပဲ ဘယ္အခ်ိန္စားစား အရသာရွိေနတာမ်ဳိးေတြပဲ လုပ္တတ္တဲ့ဦးဦးက အျပင္ထုတ္ေရာင္းတဲ့မုန္႔ကုိ ပစ္စလတ္ခတ္ႀကီးလုပ္ၿပီးပုိ႔တာျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလားလုိ႔။
ဒါေတြက ဖုိးဖုိးေၾကာင့္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိတယ္။ ဦးဦးရဲ႕မုန္႔ေတြေကာင္းရဲ႕သားနဲ႔ ပုပ္တယ္ သုိးတယ္ဆုိၿပီး ၿမိဳ႕ထဲမွာ သတင္းလႊင့္တာ ဖုိးဖုိးပဲျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဦးဦးအိမ္ေပၚကဆင္းၿပီး လုပ္ငန္းတခုတည္ေထာင္မွာစုိးလုိ႔ ဒီလုိႀကီးဖ်က္လုိဖ်က္ဆီးလုပ္တဲ့ ဖိုးဖိုးက ဦးဦးရဲ႕ အေဖရင္းဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ေတာင္ သံသယဝင္ခ်င္လာတယ္။
" ဘတ္ဟြၽန္းနီး "
" .... "
" ဦးဦးေခၚေနတယ္ေလ...
ဘတ္ဟြၽန္းနီး !!! "
" N...Nae !! ဦးဦး ဘာေျပာလုိက္တာ...လဲ "
" ဖြားဖြားေခၚေနတယ္...သြားလုိက္ဦး "
" ဖြားဖြား...ဆုိတာ... ဘယ္သူ ? "
ခုနအေတြးထဲေမ်ာေနလုိ႔ ဦးဦးနဲ႔တူတူ Park အိမ္ေတာ္ဧည့္ခန္းထဲကဆုိဖာေပၚထုိင္ေနတဲ့အျဖစ္ကုိ ဘတ္ခြန္းနီးမသိလုိက္တာျဖစ္မယ္။ အခ်ဳိရည္ဗူးႀကီးကိုရင္ဘတ္ထဲပုိက္ထားတုန္းမုိ႔ ဦးဦးကလွမ္းယူၿပီး အခန္းေထာင့္တေနရာမွာ အၿပံဳးတစနဲ႔ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ ဖြားဖြားတေယာက္ကုိ ေမးေငါ့ျပတယ္။
" ဖြားဖြားက...ဦးဦးအေမေလ။
ကေလးအရမ္းခ်စ္တတ္တာမုိ႔ မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္။ "
တဖက္ဆုိဖာေပၚမွာ မ်က္ေမွာင္ႀကီးက်ံဳ႕ထားၿပီး ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ဖုိးဖုိးမ်က္ႏွာနဲ႔တျခားစီ၊ အေႏြးေထြးဆံုးၿပံဳးျပေနတဲ့ ဖြားဖြားရွိရာကုိ ဘတ္ခြန္းနီး ခါးေလးယို႔ကာ လိမ္လိမ္မာမာေလးသြားတယ္။
" ဖြားဖြား...ေနေကာင္းပါရဲ႕လား "
ေမးတုန္းကေမးၿပီးမွ ဖြားဖြားလက္ေပၚကပတ္တီးကုိျမင္ၿပီး ဘတ္ခြန္းနီးတကုိယ္လံုးေက်ာက္ရုပ္ျဖစ္သြားရတယ္။ ဦးဦးေျပာျပထားလို႔ ဖြားဖြားလက္က်ိဳးထားတာသိရက္နဲ႔ သြားေမးသလိုႀကီးျဖစ္ေနၿပီမို႔လား။
ငံု႔ၾကည့္လာတဲ့ ဘြားဘြားမ်က္လံုးေတြကဝုိင္းစက္ၿပီးေတာက္ပေနလုိက္တာ။ေခ်ာေမာတည္ၾကည္တဲ့မ်က္ႏွာထက္မွာ ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းပံုရတဲ့ အၿပံဳးေလးပန္ဆင္ထားသူဟာ ဘတ္ခြန္းနီးနဲ႔ လမ္းမွာမေတာ္တဆေတြ႕ခဲ့ရင္ေတာင္မွ ဦးဦးခန္႔ေခ်ာႀကီးရဲ႕ေမေမျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေတြးမိေလာက္စရာပါပဲ။
" ဘတ္ဟြၽန္းနီးတုိ႔လာမယ္ဆုိလုိ႔ ဖြားဖြားေလ... စားစရာေတြအမ်ားႀကီး ျပင္ထားတယ္ "
" ဟုတ္... ေက်းဇူး...တင္ ... "
စကားသံေတြရပ္တန္႔သြားရတဲ့အခ်က္က ထမင္းစားပြဲအႀကီးႀကီးေပၚမွာ အျပည့္အသိပ္ေနရာယူေနတဲ့ အေမႊးပ်ံ႕ဆံုးဟင္းပြဲေတြနဲ႔ မုန္႔ေတြ သစ္သီးေတြေၾကာင့္ပဲ။
" အ...အမ်ားႀကီးပဲ...
ဖြားဖြား..ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး... "
စားပြဲခံုေပၚၾကည့္လုိက္၊ ဖြားဖြားလက္ေပၚကပတ္တီးစည္းထားတာကုိၾကည့္လုိက္နဲ႔ ဗုိက္ကေလးတဂြီဂြီျဖစ္လာတဲ့တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ဘတ္ခြန္းနီးေဝခြဲမရျဖစ္ေနတယ္။
" ဒီလက္နဲ႔အကုန္လုပ္တာေတာ့ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲကြယ္။ အိမ္အကူေတြ ဝုိင္းလုပ္ေပးၾကတာေပါ့။ လာ... သားေလးကဒီမွာထုိင္၊ ဘာအရင္စားခ်င္လဲ ထမင္းလား၊ မုန္႔လား "
သားေလးတဲ့....
ဘတ္ခြန္းနီးကုိ ဖြားဖြားက " သား " လုိ႔ေခၚလုိက္တယ္။
ေမေမကလြဲၿပီး ဘတ္ခြန္းနီးကုိ ဒီလုိေခၚမယ့္သူတေယာက္မွမရွိဖူးတဲ့ဟာ....အခုမွေတြ႕ရတဲ့ ဦးဦးရဲ႕အေမက ဘတ္ခြန္းနီးကုိ သားေလးလုိ႔ ေခၚလိုက္တယ္တဲ့လား။
ဘတ္ခြန္းနီး ရင္ထဲမွာေပ်ာ္သလုိလုိ ဝမ္းနည္းသလုိလုိႀကီးျဖစ္လာတာ ဘာေၾကာင့္လဲဟင္...
ေသခ်ာတယ္... စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းရွိတဲ့ ဦးဦးက သူ႔ေမေမနဲ႔အရမ္းတူတာျဖစ္မွာပါပဲ။ ေဒါသႀကီးတတ္တဲ့ ဖုိးဖုိးလုိပဲ ဦးဦးလည္းတခါတရံေတာ့ေလသံမာတတ္ေပမယ့္ ဘတ္ခြန္းနီးကုိဂရုစုိက္ေပးတဲ့ေနရာမွာ ဖြားဖြားနဲ႔ဦးဦးက တေယာက္တည္းလို႔ထင္ရတယ္။
" သားေလးရဲ႕ ဓာတ္ပံုပဲဖြားဖြားျမင္ဖူးတာ...အျပင္မွာေတြ႕ေတာ့ ပုိၿပီးခ်စ္ဖုိေကာင္းတာပဲ။ မ်က္ႏွာဖူးဖူး၊ မ်က္လံုးလွလွေလးနဲ႔...အုိက္ဂူးးး... ေျခေတာက္လက္ေတာက္ကေလးေတြကလည္း ဝကစ္ေနေရာ..."
ဘတ္ခြန္းနီးကုိ ခံုေပၚမွာေသခ်ာထုိင္ေစၿပီး မုန႔္ပန္းကန္ေတြအနားတုိးေပးေနတဲ့ ဖြားဖြားကအေဒၚႀကီးတေယာက္ကုိ ေရခဲမုန္႔ယူလာဖုိ႔ေျပာတယ္။ ဖန္ပန္းကန္ႀကီးထဲထည့္လာတဲ့ ေရခဲမုန႔္ေရာင္စံုေလးေတြ.က ေမႊးအီေနတာပဲ။ စားခ်င္ေဇာနဲ႔ ဇြန္းကုိေကာက္ယူလုိက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဦးဦးသင္ေပးထားတဲ့စကားေတြလည္းမေမ့ေအာင္ေျပာရေသးတယ္။
" ေကာင္းေကာင္းစားပါ့မယ္ ဖြားဖြား...
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "
ဖြားဖြားကုိေမာ့ၾကည့္ၿပီး မ်က္လံုးေလးေတြပိတ္ေအာင္လည္း ၿပံဳးျပရေသးတာေပါ့။ ဒါမွ ဖြားဖြားလဲ ဦးဦးလုိပဲ ဘတ္ခြန္းနီးကုိခ်စ္မွာမုိ႔လား။
" မ်ားမ်ားစားေနာ္... ဒါေတြအကုန္လံုး ဖြားဖြားရဲ႕ဘတ္ဟြၽန္းနီးအတြက္ပဲ "
" ဟီဟိ....Nae... "
Mama Park တုိ႔အျဖစ္က အသည္းတုန္အူတုန္ခ်င္စရာ ကေလးငယ္ရဲ႕အၿပံဳးတခ်က္မွာ ေရခဲမုန္႔ေတြထက္အရင္ အရည္ေပ်ာ္က်သြားၿပီထင္ရသည္။ မုန္႔ေတြ၊ ေရခဲမုန္႔တဇြန္းစီခပ္စားၿပီး တအြန္းအြန္းအသံေလးေတြထြက္လုိ႔ သေဘာက် ေက်နပ္ေနတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းနီးကုိၾကည့္ရင္း သူမရင္ထဲမွာ ေႏြးေထြးလာသလုိပဲ မ်က္ႏွာေပၚကအၿပံဳးေတြလည္းရပ္တန္႔မရေအာင္ပင္။
" Omm.. ဒါေလး အရမ္းေကာင္းတာပဲ။
ဦးဦးကုိေကြၽးခ်င္လုိက္တာ "
ၾကည့္ပါဦး...အစားေကာင္းအေသာက္ေကာင္းနဲ႔ေတြ႕ေတာ့ သူ႔ဦးဦးကုိသတိတရနဲ႔ အိမ္ေရွ႕ခန္းဖက္လွည့္ၾကည့္ေနရွာတဲ့ မဝံ့မရဲမ်က္လံုးေလးေတြက သနားစိတ္ပုိစရာ... ႏွစ္သိမ့္ေပးခ်င္စရာေလးမဟုတ္လား။
ဒါေၾကာင့္လည္း ခ်န္းေယာလ္က ဒီလုိခ်စ္စရာေကာင္းၿပီးသိတတ္လြန္းတဲ့ ကေလးကုိမိဘမဲ့ေဂဟာမပုိ႔ပဲ ရင္အုပ္မကြာေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ဆံုးျဖတ္ထားတာေနမွာပါပဲ။ ခ်န္းေယာလ္ေနရာမွာ သူမသာဆိုရင္လည္း ဒီကေလးငယ္ကို သံေယာဇဥ္ျဖတ္နိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ခ်က္မရွိပါ။
ခ်န္းေယာလ္နဲ႔႐ြယ္တူ တျခားလူငယ္ေတြ အလုပ္တခုရဖုိ႔ အမ်ဳိးမ်ဳိးရုန္းကန္ေနရခ်ိန္မွာ ဘာမွသိပ္မၾကဳိးစားရပါပဲ မိဘဆီကအေမြရေတာ့မယ့္ ေကာ္ဖီဆုိင္ႀကီးတခုလံုးနဲ႔အိမ္ေတြၿခံေတြအားလံုးကုိပစ္ပယ္လုိ႔ ဒီကေလးငယ္တေယာက္တည္းကုိ ဘာေၾကာင့္ေ႐ြးရသလဲဆုိတဲ့ေမးခြန္းကုိ ခုမွပဲအေျဖထုတ္ႏုိင္သြားေတာ့တယ္။
" ခ်န္းေယာလ္က ဒါေတြအမ်ားႀကီးစားဖူးပါတယ္။
သားတေယာက္တည္း စိတ္ၾကဳိက္စားေနာ္"
" ဟုတ္ကဲ့...ဖြားဖြား "
မျပတ္တမ္းစားေကာင္းေနတာမုိ႔ ပါးလံုးလံုးေလးေတြလႈပ္လႈပ္ေဖာင္းေဖာင္းျဖစ္ေနရာက ခနေလာက္ရပ္တန္႔ၿပီး အိမ္ေရွ႕ခန္းရွိရာကိုေမွ်ာ္ၾကည့္ျပန္သည္။ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ အဆူခံေနရပံုေပၚတဲ့ သူ႔ဦးဦးအတြက္ တမ်ဳိးတဖံုစိတ္ပူေနရွာတဲ့အေၾကာင္းကုိ အမူအရာေလးေတြနဲ႔ အသိေပးေနသလုိပါပဲလား။
အသက္ငယ္ငယ္ေလးရွိတယ္သာေျပာတာ...ခ်န္းေယာလ္နဲ႔ သူ႔အေဖတုိ႔ၾကားက ေျဖရွင္းမရတဲ့ျပႆနာေတြကုိ ဘတ္ဟြၽန္းနီး သိမ်ားသိေနႏုိင္သလား။
ဒီအဖြားႀကီးက ပညာမတတ္ဘာမတတ္နဲ႔ ေယာက္်ားလုပ္စာထုိင္စားၿပီး တသက္လံုးရုိးရုိးေအးေအးေနခဲ့ရေတာ့လည္း သားသမီးကုိသြန္သင္ဆံုးမဖုိ႔၊ လမ္းေကာင္းလမ္းမွန္ကုိညႊန္ျပဖုိ႔အေရးမွာ အိမ္ေထာင္ဦးစီးရဲ႕အမိန္႔အတုိင္းလုိက္နာခဲ့ရတာမ်ားတယ္။ ေလာကႀကီးမွာ ေမြးသမိခင္မရွိေတာ့မွန္းမသိရွာေသးတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းနီးကုိေမြးစားလုိက္တဲ့ သားငယ္ ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကမမွားေပမယ့္ သားေတြနဲ႔ပတ္သက္ရင္ စည္းကမ္းတင္းက်ပ္လြန္းတဲ့ ဖြားဖြားေယာက္်ားကုိေျပာလုိ႔မႏုိင္တာေတာ္ေတာ္ခက္တယ္ကြယ္။
" ဟာ...ဦးဦးလာၿပီ..
ဒီမွာထုိင္ ဦးဦး...
ဒီမုန္႔ေလးစားၾကည့္...
ဖြားဖြားလက္ရာ...အကုန္ဂြတ္ရွယ္ပဲ "
ခ်န္းေယာလ္တုိ႔အိမ္ကုိ သူ႔အိမ္သူ႔ယာအတိုင္းေနရာထုိင္ခင္းေပးလာတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းနီးက ဒီေန႔မွေတြ႕ရတဲ့ သူ႔ဖြားဖြားကုိဘယ္ေလာက္ထိခြၽဲထားလဲေတာ့မသိ။ ခ်န္းေယာလ္အေမက သားအရင္းႀကီးကုိေတာင္မျမင္ေတာ့ပဲ ဘတ္ဟြၽန္းနီးတေယာက္တည္းကုိပဲစကားေျပာလုိက္၊ မုန္႔ထည့္ေပးလုိက္နဲ႔အလုပ္ကုိမအားဘူး။ ေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္း၊ ဆရာမေတြအေၾကာင္းေမးလုိက္ျမန္းလုိက္ ရယ္လုိက္ေမာလုိက္နဲ႔ ေလေပးေတြေျဖာင့္ေနၾကတာတအားပဲ။
အေကာင္ေပါက္ေလးက ႏႈတ္ခမ္းပုစိေလးတခြၽန္ခြၽန္နဲ႔ " ေကာင္းလုိက္တာ... ဒီလုိမုန္႔မ်ဳိးထပ္စားခ်င္ေသးတယ္ " လုိ႔တခြန္းပဲေျပာၾကည့္....ခ်န္းေယာလ္အေမတုိ႔မ်ား လွစ္ခနဲသြားေျပးယူတာ မုန္႔ေတြဗူးလုိက္ႀကီးရယ္။
ဘတ္ဟြၽန္းနီးၾကဳိက္တဲ့ လိေမၼာ္သီး၊ ပန္းသီး၊သစ္ေတာ္သီးေတြေပးလုိက္မယ္ဆုိၿပီး ဂုိေထာင္မွာ ျခင္းေတာင္းနဲ႔သြားသယ္တာ...လက္က်ဳိးထားေတာ့ မႏုိင္လုိ႔တဲ့။ သစ္သီးေတြ အိတ္လုိက္ႀကီးတ႐ြတ္ဆြဲလာတယ္။ အျမင္မေတာ္လုိ႔ကူသယ္ေပးမယ္ေျပာတဲ့ ခ်န္းေယာလ္ကုိ ရွိတယ္လုိ႔ေတာင္မမွတ္ဘူးခင္မ်ာ။ ေျမးအဖြား ႏွစ္ေယာက္တည္း အိတ္ႀကီးကုိ ဂုိေထာင္အျပင္ဖက္ဆြဲယူ၊ ေကာင္းတဲ့အလံုးေတြေ႐ြးထည့္ေပးေနလုိက္တာ...ေနပူပူမွာေတာင္ အၿပံဳးမပ်က္တဲ့ ခ်န္းေယာလ္အေမတုိ႔ တေလာကလံုးေမ့ေနသလားပဲ။
ဘတ္ဟြၽန္းနီးကုိအခုေပးေနတာက Appa ၾကဳိက္လုိ႔ အမ်ားႀကီးဝယ္ထားတဲ့ သစ္ေတာ္သီးေတြဆုိတာလည္းေမ့၊ ပလတ္စတစ္ဗူးေတြ ခ်ိဳင့္ေတြနဲ႔ ထည့္ေပးလုိက္တာက Appa ေန႔တုိင္းစားတဲ့ ရုိးရာမုန္႔ေတြဆုိတာလည္း သတိမရေတာ့ပဲ * ဘတ္ခြန္းနီး...အကုန္ယူသြား...မ်ားမ်ားစားေနာ္ * ဆုိတဲ့စကားပဲအပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ေျပာေနတဲ့ ဖြားဖြားႀကီးဟာဆုိရင္ျဖင့္ အိမ္ကိုစကူတာနဲ႔ျပန္ရမယ့္ခ်န္းေယာလ္ကုိမွအားမနာ... ဘတ္ဟြၽန္းနီးစားဖုိ႔မုန္႔ေတြ သစ္သီးေတြခ်ည္းပဲ ခ်န္းေယာလ္တေပြ႕စာ ရွိတဲ့စကၠဴဗူးႀကီး ၂ပံုးေတာင္မွေပးလုိက္တယ္တဲ့လား။
" က်ေနာ္တို႔ျပန္လိုက္ပါဦးမယ္ "
" အဟြတ္ !!! အဟမ္းးး "
အိမ္ျပန္ခါနီး သြားႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ခ်န္းေယာလ္တုိ႔ယူသြားမယ့္အထုပ္အပုိးေတြျမင္ၿပီး Appa ေသာက္ေနတဲ့ေရေတာင္သီးတယ္။ အိမ္လာဖုိ႔ေခၚလုိက္တာေတာ့ဟုတ္ပါရဲ႕...ဒီလုိမ်ဳိး သူစားမယ့္ေသာက္မယ့္ရိကၡာေတြကုိ ေျဗာင္မ်ဳိးႏြယ္ ဓားျပအေသးစားေလးက အႏုၾကမ္းစီးသြားမယ္လုိ႔ ဘယ္ထင္ခဲ့လိမ့္မလဲ။
ခ်န္းေယာလ္ကုိလာဖုိ႔ေခၚလုိက္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ဘတ္ဟြၽန္းနီးကုိေမြးစားတဲ့အမႈေၾကာင့္ ဆူဖုိ႔၊ ေျပာဖုိ႔၊ မိဘမဲ့ေက်ာင္းသြားအပ္ပါလားလုိ႔ နားခ်ဖုိ႔ပါပဲ။ ခ်န္းေယာလ္ဖက္က မလုိက္နာႏုိင္ရင္လည္း အြန္ဟီးနဲ႔ေစ့စပ္ဖုိ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းနားသြင္းယူမယ္လုိ႔ plan ခ်ထားတာျဖစ္မယ္။
Appa ကို ကလန္ကဆန္လုပ္ၿပီး အိမ္ေပၚကဆင္းမယ္လုပ္ထားတာကလည္းမေအာင္ျမင္။ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ၿပီး ေငြရွာမယ္ဆိုတဲ့ အႀကံအစည္ေတြအားလံုးပ်က္စီးေအာင္ လုပ္ပစ္မယ္ဆုိတာေတြပါ အရိပ္အႁမြက္ေလာက္သိၿပီးသားမုိ႔ မလူးသာမလြန္႔သာအေျခအေနမွာ အြန္ဟီးနဲ႔လက္မထပ္ခ်င္သလုိ ဘတ္ဟြၽန္းနီးကိုလည္းအေဝးမပို႔ပစ္နိုင္တာေၾကာင့္ Appa လက္ခံနိုင္မယ့္ နည္းလမ္းေနာက္တမ်ိဳးကို အဆိုတင္သြင္းခဲ့ရသည္။
အစပိုင္းေတာ့ အင္တင္တင္လုပ္ၿပီး ခြင့္မျပဳခ်င္သလိုလိုရွိေပမယ့္ ခ်န္းေယာလ္ကိုေျပာမနိုင္လို႔နည္းနည္း လႊတ္ေပးလိုက္တဲ့သေဘာနဲ႔ ေခါင္းညိတ္ခဲ့တာမို႔ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အသက္ရွဴေခ်ာင္သြားရသည္။
ဆက္မတက္ဘူးလို႔ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္း ျပန္တက္ၿပီး ဘြဲ႕ရေအာင္ယူေပးပါ့မယ္ဆိုတဲ့ ကတိအဆံုးမွာ Appa ကသိပ္မေက်နပ္ေသးပဲ တခုထပ္ျဖည့္သည္။ ေနာက္ငါးႏွစ္ေနလို႔ အြန္ဟီးေရာ ခ်န္းေယာလ္မွာပါ ရည္႐ြယ္ထားတဲ့သူမရွိရင္ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြကတိျပဳထားသလုိေစ့စပ္ေပးဖုိ႔ စီစဥ္ဦးမယ္တဲ့ေလ။
Appa ေျပာတဲ့ငါးႏွစ္ကို ရွစ္ႏွစ္အထိတိုးေပးဖို႔ ထိုင္ရွိခိုးမတတ္ေတာင္းပန္ေနတာေတာင္ သိပ္ၿပီးေရွာေရွာရွဴရွဴခြင့္မျပဳေသးဘူး။ ဒီလုိေတြ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ညႇိႏႈိင္းေနတုန္းမွာ ဘတ္ဟြၽန္းနီးေလးက ဘုမသိဘမသိနဲ႔ခ်န္းေယာလ္တုိ႔အနားေရာက္လာတယ္။
မ်က္ေမွာင္က်ဳတ္ထားတဲ့ Appa ကုိမၾကည့္ရဲပဲ ခ်န္းေယာလ္အနားမွာက်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးဝင္ထုိင္တယ္။ Appa လည္း သက္ျပင္းႀကီးတခ်က္ခ်ၿပီး ဘတ္ဟြၽန္းနီးကုိသူ႔အနားလာဖုိ႔ေခၚတယ္။ သူ႔ကုိေၾကာက္ရွာတဲ့ကေလးေလးက မသြားရဲပဲ ခ်န္းေယာလ္ကုိယ္ေနာက္မွာပုန္းေနလုိက္တာ...လက္ဖ်ားမွာေခြၽးေစးေတြျပန္ၿပီးေအးစက္ေနတာပဲ။
အခုမွေတြ႕ဖူးတာခ်င္းအတူတူ Omma နဲ႔ဆုိရင္ ရယ္ေမာေျပာဆုိေနခဲ့တဲ့ ကေလးက Appa ေရွ႕မွာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔... ေနစရာမရွိသလုိ ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ ခ်န္းေယာလ္က ေခ်ာေမာ့ၿပီး Appa အနားကပ္ခုိင္းေတာ့လည္း * မသြားရဲဘူး...ဖုိးဖုိးကုိေၾကာက္တယ္ * တဲ့ေလ။ သူ႔စကားသံတုိးတုိးေလးကုိ Appa ၾကားသြားပံုပဲ။ မ်က္ႏွာေၾကာတင္းထားတာႀကီးေတြနဲနဲေလွ်ာ့ၿပီး ေလသံေအးေအးနဲ႔ထပ္ေခၚတယ္။ လက္ထဲမွာလည္းဘယ္ကေရာက္လာမွန္းမသိတဲ့ ေရာင္စံုတုတ္ထုိးသၾကားလံုးထုပ္ႀကီးကုိင္ျပရင္းေခၚတာေပါ့။
လူလည္ေလးဘတ္ဟြၽန္းနီးက Appa အနားေတာ့ကပ္သြားပါရဲ႕။ ခ်န္းေယာလ္အက်ႌစကုိ လက္ကေလးတဖက္ကဆြဲၿပီး သြားတာမုိ႔ ခ်န္းေယာလ္ပါသူ႔ေနာက္က တန္းလန္းတန္းလန္းနဲ႔ပါသြားတယ္။ အဖုိးလက္ထဲကသၾကားလံုးထုပ္ကိုလွစ္ခနဲဆြဲယူၿပီး ခ်န္းေယာလ္အေနာက္မွာျပန္ပုန္းတယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာျဖစ္သြားတဲ့ Appa မ်က္ႏွာႀကီးကတခုခုထဆဲခ်င္ေနတာကုိမနည္းေအာင့္ထားရသလုိမ်ိဳးမို႔ ခ်န္းေယာလ္မွာ ရယ္ခ်င္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာကုိတဖက္လွည့္ထားရတယ္။
* ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ * ဆုိတဲ့စကားတခြန္းေတာ့ေျပာျဖစ္ေအာင္ေျပာလုိက္ျပန္တဲ့ကေလးငယ္ဟာ Park အိမ္ေတာ္ကမျပန္မခ်င္း ခ်န္းေယာလ္ေဘးမွာ ပီေကေလးလုိပဲကပ္တြယ္လုိ႔ေနေတာ့တယ္။ Omma ေပးလုိက္တဲ့ အစားအေသာက္ပံုးႀကီး၂ပံုးကုိ စကူတာနဲ႔သယ္တာအဆင္မေျပလုိ႔ Taxi ငွားၿပီး အိမ္အထိ ပုိ႔ခုိင္းလုိက္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္သားစကူတာစီးလာတဲ့ အျပန္လမ္းမွာ ေနာက္ကေနသူ႔ခါးေပၚဖက္ထားတဲ့ လက္ကေလးေတြ ပုိၿပီးတင္းက်ပ္လာတာသတိထားမိလုိက္တယ္။
" ဘတ္ဟြၽန္းနီး အဆင္ေျပလား "
" ဟုတ္...ဦးဦး "
" စကူတာခံုကက်ပ္ေနမယ္ထင္တယ္..
အခုေတာ့ ဒီအတုိင္းစီးလုိက္ဦး..
ေနာက္ေန႔မွ အသစ္လဲေပးမယ္ေနာ္ "
" ရပါတယ္ မက်ပ္ပါဘူး "
" ဝက္ကေလးျဖစ္လာၿပီဆုိေတာ့လည္း...
ဗုိက္နဲ႔ေထာက္ၿပီး က်ပ္ေနမွာ ဦးဦးသေဘာေပါက္ပါတယ္ကြ"
" ဘယ္နားကဝက္လဲ !!
ဦးဦးေနာ္....ဘတ္ခြန္းနီး ဒီအတုိင္းဝလာတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီဗုိက္ကလည္း သြသူထြက္လာတာမဟုတ္ဘူး။ ဦးဦးလုပ္လုိ႔ ... "
" ေအာင္မေငးဗ်ာ...က်ေနာ္ ဘာလုပ္မိလုိ႔တုန္း "
" စားေကာင္းတာ အမ်ဳိးမ်ဳိးေကြၽးေနေတာ့ မထြက္ပဲေနပါ့မလား။ ၾကက္ဥျပဳတ္ေတြလည္း စားရတယ္။ ငါးႀကီးဆီကလည္းေသာက္ရေသးတယ္။ ဘတ္ခြန္းနီးအက်ႌေတြက်ပ္ကုန္တာ ဦးဦးေၾကာင့္ပဲ "
" ဟားး ဟားးး တသက္နဲ႔တကုိယ္အခုမွ တရားခံျဖစ္ဖူးေတာ့တယ္ဗ်ာ။ မတရားစြပ္စြဲခံရတာပါ။ မုိးနတ္မင္းႀကီးမ်ား ကယ္တင္ေပးၾကပါ "
" ဟြန္႔ ~~~ မကယ္တင္ဘူးတဲ့..
မုိးၾကဳိးအႀကီးႀကီး ပစ္လိမ့္မွာ .. "
ဖက္ထားတဲ့လက္ကေလးေတြနဲ႔ သူ႔ခါးေပၚကုပ္ဆြဲလာတဲ့အေကာင္ေပါက္ေလးက သူ႔ေက်ာျပင္ေပၚကုိ သြားစြယ္ေလးေတြနဲ႔ကုိက္ပစ္သည္။ သူ စိတ္ေကာက္ေနပါတယ္ေပါ့...သူမၾကဳိက္တာမေျပာနဲ႔ေပါ့ေလ။ ဘတ္ဟြၽန္းနီးဆုိတဲ့ ကေလးဆုိးေလးက အဲ့လုိပညာရွိနည္းနဲ႔ ခ်န္းေယာလ္ကုိ ကုိက္ကုိက္ၿပီးေျပာတတ္တာရယ္။
ကိုက္တတ္တဲ့အက်င့္က ဘယ္လိုရလာလဲမေသခ်ာေပမယ့္ သူတခ်က္ကိုက္တိုင္းမွာ လန္႔ျဖန္႔ၿပီး တအိုးအိုးတအားအားျဖစ္သြားတဲ့ ခ်န္းေယာလ္ကိုျမင္ရတာ သေဘာက်ပံုေပၚတယ္။ ေက်ာ၊ ပုခံုးနဲ႔ လက္ေမာင္း၊ လက္ဖ်ံေတြကအကိုက္ခံရဆံုးပဲ။
" ဦးဦးက ဘတ္ဟြၽန္းနီးဝတုတ္ေလး ျပဳတ္က်မွာစုိးလုိ႔စိတ္ပူၿပီးေျပာတာပါကြာ။ "
" မျပဳတ္က်ေအာင္လုိ႔ အရမ္းဖက္ထားတယ္ "
" ဟုတ္ပါၿပီ... အိမ္ေရာက္တဲ့အထိေတာင့္ခံထား။ ဗုိက္ကေလးပါခ်ပ္ထား... အသက္ေအာင့္.."
" ဂါးးး ဒီဗုိက္ပဲေျပာေနတာ
စိတ္တုိလာၿပီ !!! "
" အာ့..အားး...နာတယ္ ဘတ္ဟြၽန္းနီးရ...
မကုိက္နဲ႔ေတာ့.....စ..စကူတာေမွာက္မယ္လုိ႔.... "
" အခု ေၾကာက္ၿပီလား။ မေၾကာက္ေသးဘူးလား "
" ဟုတ္ကဲ့ပါ။ ေၾကာက္ပါၿပီ "
" အာ့ဆုိ ဗုိက္အေၾကာင္းမေျပာပဲ ေအးေဆးေမာင္း "
" ဟုတ္ကဲ့... အမိန္႔အတုိင္းပါဗ်ာ...
ဟားး ဟားး... "
ေၾကာက္ပါၿပီလုိ႔ေျပာၿပီး ရယ္ေၾကာမျပတ္တဲ့ ဦးဦးက ဘတ္ခြန္းနီးကုိေလွာင္ေနတဲ့အတုိင္းပဲ။ စိတ္တုိလြန္းလုိ႔ ဦးဦးေက်ာကုိ ေနာက္တခါထပ္ကုိက္ပစ္လိုက္မွ ေအာ္သံႀကီးၾကားရလို႔ ေက်နပ္လုိက္ေတာ့တယ္။
ေႏြးေထြးေနတဲ့ေက်ာျပင္ႀကီးေပၚမွာ ပါးေလးတဖက္အပ္ရင္း ကုိက္ထားတဲ့ေနရာေတြကုိ ေလတဖူးဖူးမႈတ္ၿပီးအနာသက္သာေအာင္ လုပ္ေပးေနေပမယ့္ ရုပ္ကေလးကုိေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အထိစူပုတ္ထားမွျဖစ္မွာပါ။ မဟုတ္ရင္ အခြင့္အေရးရတုိင္း လူကုိ ဝက္ကေလးလုိ႔ေခၚေခၚၿပီး မခံခ်င္ေအာင္စ.ေနဦးမွာသိတယ္ေလ။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဖုိးဖုိးဖြားဖြားတုိ႔နဲ႔တုိင္ပင္ခဲ့တာေတြ ဦးဦးကေျပာျပတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့တပတ္ေလာက္ကအထိ ဦးဦးနဲ႔တူတူ အိမ္ေျပာင္းရမယ္လုိ႔သိထားၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့တာ။ အခုေတာ့ ဒီအိမ္မွာပဲဆက္ေနဖုိ႔ျဖစ္လာျပန္ၿပီလုိ႔ ဦးဦးေျပာတယ္။ ဘတ္ခြန္းနီးေက်ာင္းတက္ေနတာၾကည့္ၿပီး သူလည္းေက်ာင္းတက္ခ်င္လာလုိ႔ တကၠသုိလ္တက္မယ္တဲ့။ ေနက္ေန႔ကစၿပီး စာေရးကိရိယာေတြ လြယ္အိတ္ေတြ ထမင္းဗူးေတြဝယ္ၿပီး ျပင္ဆင္ေနတဲ့ ဦးဦးကုိျမင္ရတာ အထူးအဆန္းတခုလုိပဲ။
အေဝးမႈန္ပါဝါရွိတယ္္ဆုိၿပီး အရင္ကမတပ္ဖူးတဲ့ မ်က္မွန္ကုိင္းအမဲႀကီးေကာက္တပ္လုိက္ေတာ့ ဘတ္ခြန္းနီးတုိ႔အတန္းပုိင္ဆရာႀကီးနဲ႔ေတာင္သြားတူေနတယ္။ ဆရာႀကီးက ဦးဦးေလာက္ရုပ္မေခ်ာတာနဲ႔အရပ္မရွည္တာေလးေတာ့ကြဲတာေပါ့ေလ။ မ်က္လံုးခ်င္းသြားဆံုမိရင္ေတာ့ ဘတ္ခြန္းနီး က်က္ထားတဲ့စာေတြ အေတာင္ေပါက္ေျပးေတာ့မလုိလုိ၊ ခ်က္ခ်င္းႀကီးအဆူခံရေတာ့မလုိလုိ ခံစားခ်က္ခ်င္းကတူေနသလုိပဲ။
မျမင္ဖူးသလုိမ်ဳိးျပဴးၿပဲၾကည့္ေနတဲ့ ဘတ္ခြန္းနီးကုိ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးၿပံဳးျပလာတဲ့ မွန္ေၾကာင္ဦးဦးက အရမ္းေခ်ာေမာၿပီးခန္႔ညားေနလုိက္တာ။ အိပ္မက္ထဲေတာင္ထည့္မက္မိတဲ့အထိပဲ။
ဟီးးး... အိပ္မက္ထဲမွာ ဦးဦးကဘတ္ခြန္းနီးရဲ႕အတန္းပုိင္ဆရာႀကီးျဖစ္ေနတယ္တဲ့။ ဘတ္ခြန္းနီးကုိ ဘာသာတုိင္းအမွတ္ျပည့္ေပးၿပီး ဆုေတြလည္းေပးတယ္။ဘတ္ခြန္းနီးနဲ႔ အေစးမကပ္တဲ့ ဂ်န္နာရာ႕ကုိ အခန္းေရွ႕မွာ ထုိင္ထ အခါတရာလုပ္ခုိင္းတယ္... ဘတ္ခြန္းနီးကုိေနာက္တခါျပႆနာရွာရင္ ေက်ာင္းထုတ္ပစ္မယ္လုိ႔ေျပာလာတဲ့ ဦးဦးက မ်က္မွန္ႀကီးတပ္ၿပီး အညဳိေဖ်ာ့ေရာင္ ဆံပင္ေတြအေပၚလွန္တင္ထားတာ စမတ္က်လြန္းလုိ႔ အလင္းေရာင္ေတြ ျဖဳိးျဖဳိးဖ်တ္ဖ်တ္ထြက္ေနလုိက္တာ....မ်က္စိေတြေတာင္က်ိန္းရတယ္ဆုိပဲ။
" ဘတ္ဟြၽန္းနီး...ဘာလုပ္.. "
ညစာစားၿပီးလုိ႔ ဆုိဖာေပၚမွာ TV ၾကည့္ဖုိ႔ျပင္ေနတဲ့ ဘတ္ခြန္းနီးအနား ဦးဦးေရာက္လာတယ္။ ပန္းကန္ထဲကသစ္ေတာ္သီးစိပ္ေလးေတြနဲ႔ အေရာင္တူတဲ့ဆြယ္တာေလးတထည္ဝတ္ထားၿပီး အိမ္ေနရင္းေတာင္မွ မ်က္မွန္ႀကီးတပ္ထားတုန္းပဲ။ အဲ့မ်က္မွန္က မတပ္တာၾကာေတာ့ ေက်ာင္းမွာ အက်င့္ျဖစ္သြားေအာင္ အိမ္ေနရင္းလည္းတပ္ထားတာလုိ႔ေျပာတယ္။
ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ေတြမွာ ဘတ္ခြန္းနီးကုိစကူတာနဲ႔ေက်ာင္းအရင္ပုိ႔ၿပီးရင္ အိမ္ျပန္လာရမယ့္ဦးဦးက သူ႔ေက်ာင္းသူသြားဖုိ႔ ကားမေမာင္းခ်င္ဘူးတဲ့။ ဘတ္စ္ကားစီးမွာလုိ႔ေျပာတယ္။
သူ႔ စကူတာႀကီးအိမ္ျပန္ပုိ႔ဖုိ႔အေရး ဘတ္ခြန္းနီးေက်ာင္းနဲ႔အိမ္...အိမ္နဲ႔တကၠသုိလ္ သြားလုိက္ျပန္လုိက္ျဖစ္ေနေတ့ ပင္ပန္းမွာစုိးလုိ႔ ဘတ္ခြန္းနီးလည္းစကူတာမစီးေတာ့ပဲ ဦးဦးနဲ႔တူတူ ဘတ္စ္ကားလုိက္စီးမယ္လုိ႔ေျပာလုိက္တယ္။ အဲ့က်ေတာ့ မစီးရပါဘူးတဲ့... ဂုိေထာင္မွာဖုန္အတက္ခံထည့္ထားတဲ့ သူ႔ကားႀကီးထုတ္ေမာင္းမယ္လုိ႔ေျပာျပန္တယ္ေလ။
ခုတမ်ဳိးေတာ္ၾကာတမ်ဳိးလုပ္ေနတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ဘတ္စ္ကားစီးရင္ ဘတ္ခြန္းနီးပင္ပန္းမွာစုိးလုိ႔... လူၾကပ္တဲ့အခ်ိန္ေတြဆိုရင္ တုိးမိဖိမိၿပီး အနာတရျဖစ္မွာစုိးလုိ႔တဲ့။ ဘတ္ခြန္းနီးအသားႏုႏုေလးေတြမွာ ဒဏ္ရာတခုခုရွိလာရင္ ၾကာတဲ့အခါ ရုပ္ဆုိးဆုိးအမာ႐ြတ္ႀကီးေတြျဖစ္သြားတတ္တယ္တဲ့။ ဘတ္ခြန္းနီးကုိ သြားတာလာတာ၊ ကစားတာေတြမွာ အနာတရမျဖစ္ေအာင္ အၿမဲတမ္းဂရုစုိက္ဖုိ႔ တဖြဖြမွာတတ္တဲ့ ဦးဦးဟာ သူ႔လက္ေပၚမွာေတာ့ ဟင္းအုိး အပူေလာင္တဲ့အမာ႐ြတ္ေတြနဲ႔ မုန္႔ေမႊတာၾကာလုိ႔ျဖစ္လာတဲ့ အသားမာေတြ ဟုိတခုဒီတခု ေနရာယူေစခဲ့တယ္ေလ။
" ကာတြန္းကား မၾကည့္ဘူးလား "
ဦးဦးေျပာေနတာ ဘတ္ခြန္းနီးမၾကားဘူး။ အခု TV မွာလာေနတဲ့ Drama ထဲက မင္းသားနဲ႔မင္းသမီးစကားေျပာတဲ့အခန္းကုိ အာရံုအျပည့္စိုက္ထားမိေနလို႔ပဲ။
* ငါ့ကို ခ်စ္တယ္လုိ႔ေျပာၿပီးတာေတာင္ ကင္ဟယ္မီလုိ႔ပဲ ေခၚေနဦးမွာလား *
* အာ... အဲ့တာက...
နင္... ေခၚေစခ်င္တာ တခုခု ရွိရင္ေျပာေလ *
* နင္ဟာေလ...တံုးလုိက္တာ အရမ္းပဲ။
သြား !!! ငါ့လာမေခၚနဲ႔ *
* ဟ..ဟယ္မီရား... ေနပါဦး...
မီယားနဲ...တကယ္ေတာင္းပန္တယ္ ။
စိတ္မဆုိးပါနဲ႔ကြာ...
ကုိယ္ဒါေတြတကယ္မသိလုိ႔ပါ။
ကုိယ့္အတြက္ မင္းက ပထမဆံုးဆုိတာသိသားနဲ႔... *
* ဟြန္႔ !! အဲဒီ့ ပထမဆံုးနဲ႔ပဲကုိင္ေပါက္ေန *
* မ...သြားပါနဲ႔... ေနပါဦးလုိ႔...
ကင္ဟယ္မီ !!! ခ်ာဂီရား... အသဲေလး !! *
" ဟီဟိ... အသဲေလးတဲ့... ေခၚလုိက္ၿပီ "
Drama ထဲကစံုတြဲကုိ သေဘာေတြက်ၿပီး ခ်န္းေယာလ္ လက္ေမာင္းႀကီးလာကုိက္ေနတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းနီးေၾကာင့္ ဝါးလက္စ သစ္ေတာ္သီးစိတ္ကုိလည္ပင္းထဲျပဳတ္က်မသြားေအာင္ မနည္းသတိထားလုိက္ရတယ္။
" အဲ့တာဘာျဖစ္တုန္း...သူ႔ရည္းစားသူ အသဲေလးေခၚတဲ့ဟာ "
အခုေတာ့ ခ်န္းေယာလ္လက္ဖ်ံကုိ ဆြဲဖက္ထားျပန္တဲ့ လံုးလံုးကစ္ကစ္အေကာင္ေသးေလးဟာ သေဘာတက်နဲ႔ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ေနျပန္ပါေရာလား။ ညတုိင္း ကာတြန္းကား ဒါမွမဟုတ္ Discovery channel ျဖစ္ျဖစ္၊ action ဇာတ္လမ္းေတြျဖစ္ျဖစ္ ၾကည့္ေနက်ဟာ..အခုတေလာ ဘယ္ကေနဘယ္လုိစိတ္ကူးေပါက္သြားတယ္မသိဘူး။ Drama လုိင္းေျပာင္းၾကည့္ၿပီး သြားေလးေတြၿဖဲ.. ဟိဟိဟဲဟဲ ေတြျဖစ္လို႔။ ေက်ာင္းက ဘယ္ေကာင္မေလးနဲ႔အၾကည္ဆုိက္ဖုိ႔ အကုိေျဗာင္တုိ႔ စိတ္ကူးေတြတသီတတန္းႀကီး ယဥ္ပစ္ေနတာျဖစ္မလဲ။
" ဟိဟိ... ဟုတ္တာေပါ့။
ခ်စ္တဲ့သူေတြေလ...အသဲေလးေခၚမွာေပါ့
ဟုတ္ဖူးလား "
" ေအးေလ.. အဲ့တာဘာထူးဆန္းလုိ႔လဲ "
ေအးေအးေဆးေဆးျပန္ေမးလာတဲ့ ဦးဦးထက္ ဘတ္ခြန္းနီးသာ အသက္ႀကီးေနရင္ ေျဖာင္းခနဲရုိက္ပစ္ခ်င္တယ္။လူႀကီးမုိ႔လုိ႔အရိပ္ျပရင္ အေကာင္ျမင္မယ္မွတ္တာ။ မ်က္စိေလးလံုးရွိၿပီးအၿမီးေတာင္မျမင္တဲ့ ဦးဦးကဘတ္ခြန္းနီးေျပာခ်င္တဲ့စကားကုိ ပိစိေသးေသးေလးေတာင္ နားလည္မယ္မထင္ဘူး။
" အင့္... ဒါ လက္ေဆာင္ေပးတာ။
ဘတ္ခြန္းနီး သြားအိပ္ေတာ့မယ္ "
" ဟင္ !! ဦးဦးအတြက္လား ..? "
" ဟုတ္တယ္... ဦးဦး မႀကိဳက္ရင္ မသံုးနဲ႔
ရတယ္ "
" ေန....ေနပါဦး.... ဘတ္ဟြၽန္းနီး...
ခနေလးေနဦးလို႔ ... "
ရီဖန္႔ကို သခ်ာၤအိမ္စာေတြေပးကူးလို႔ရလာတဲ့ ဥာဏ္ပူေဇာ္ခနဲ႔ဝယ္ထားတဲ့ ေဘာပင္သံုးေခ်ာင္းပူးအထုပ္ေလးက လက္ေဆာင္တခုျဖစ္ဖို႔ လံုေလာက္ပါ့မလား ဘတ္ဟြၽန္းနီးမသိဘူး။ ဦးဦးေပးတဲ့မုန္႔ဖိုးစုထားတာေတြ ထုတ္သံုးရင္ ဒီ့ထက္ပိုေကာင္းတဲ့ လက္ေဆာင္ရမွာေသခ်ာေပမယ့္ ကိုယ္ရွာတဲ့ပိုက္ဆံနဲ႔ပဲ ဝယ္ေပးခ်င္တာေၾကာင့္ ဒီေဘာပင္သံုးေခ်ာင္းတထုပ္ပဲ ဘတ္ခြန္းနီးတတ္နိုင္တယ္။
အိပ္ခန္းထဲသြားမယ္ျပင္ေနတုန္း ဦးဦးျပန္ေခၚလို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အံၾသသလိုမ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ ဘတ္ခြန္းနီးကိုတလွည့္ ၊ သူ႔လက္ထဲကေဘာပင္ေတြကိုတလွည့္ၾကည့္ၿပီး အူတိအူေၾကာင္ျဖစ္ေနလိုက္ပံုမ်ား...လက္ေဆာင္ရတဲ့အျဖစ္ကို မယံုနိုင္ေသးတဲ့အတိုင္းပဲ။
" ေစ်းေပါေပမယ့္ ေရးလို႔ေကာင္းတယ္လို႔ ရီဖန္ကေျပာတယ္။ သူ႔အစ္ကိုက ဒါနဲ႔ပဲေရးတာတဲ့။ လက္ေရးလွၿပီး အတန္းထဲမွာလည္း အၿမဲတမ္းအဆင့္တစ္ ရတယ္ "
" .... "
မ်က္မွန္ေနာက္က ျပဳးက်ယ္ေနတဲ့ ဦးဦးမ်က္လံုးေတြထြက္က်ေတာ့မွာေတာင္စိုးရတယ္။ စကားတခြန္းမွမေျပာႏုိင္ေတာ့တဲ့ ပါးစပ္ႀကီးကလည္း ယင္တေကာင္တရာ ဝင္ဥလုိ႔ရေအာင္ ဟၿပဲႀကီးျဖစ္လုိ႔။
" မၾကဳိက္လဲမသံုးပါနဲ႔။ ဘတ္ခြန္းနီး ေပးတာသိမ္းထားရင္ေတာ္ၿပီ..."
" ဟာ... မၾကဳိက္စရာလား...
အရမ္းသေဘာက်ေနလုိ႔ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိဘူး။ လာပါဦးကြ "
အိပ္ခန္းဖက္ သြားဖုိ႔ျပင္ေနတဲ့ဘတ္ခြန္းနီးကုိဆြဲယူၿပီး ရင္ဘတ္ႀကီးထဲနစ္ေနေအာင္ ဖက္ထားလုိက္တာ အသက္ရွဴေတာင္က်ပ္တယ္။ လက္ေဆာင္ဝယ္ေပးလုိ႔ ေက်းဇူးတင္ၿပီး အာဘြားေပးမယ္မွတ္တာကုိ အခုေတာ့လည္ပင္းညႇစ္သတ္ေနသလုိႀကီး...
" အင့္ !! ဦးဦး ခန.. လႊတ္.."
" မလႊတ္ဘူးကြာ... အသည္းေတြယားလြန္းလုိ႔ မလႊတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး "
" ေမေမ့ !! "
ဆုိဖာႀကီးေပၚလွဲခ်လုိက္တဲ့ ဦးဦးေဘးမွာ ဘတ္ခြန္းနီး ဝင္လွဲလုိက္ရတယ္။ သန္မာတဲ့ ဦးဦးလက္ေမာင္းတဖက္က ဘတ္ခြန္းနီးရဲ႕ေခါင္းအံုး၊ ဦးဦး ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးက ဘတ္ခြန္းနီးအပုိင္ အေႏြးေထြးဆံုး ေမြ႕ယာ၊ ဦးဦးရဲ႕ က်စ္က်စ္လစ္လစ္ခါးေစာင္းေနရာက ဘတ္ခြန္းနီးအတြက္ေတာ့ အားရပါးရခြပစ္လုိ႔ရတဲ့ ဖက္အံုးႀကီးေပါ့... အဟီးးး
" ေက်းဇူးအရမ္းတင္ပါတယ္။
လက္ေရးေတြအလွဆံုးျဖစ္ေအာင္ေရးခ်င္ေပမယ့္ မွင္ကုန္သြားမွာစုိးလုိ႔မသံုးရက္ျပန္ဘူး "
" ကုန္သြားရင္ထပ္ဝယ္ေပးမွာေပါ့။
ဘတ္ခြန္းနီးမွာ ပုိက္ဆံရွိပါတယ္ "
ဘတ္ခြန္းနီး ႏွဖူးေပၚဖြဖြနမ္းသြားတဲ့ဦးဦးက သက္ျပင္းႀကီးခ်လုိက္သလားလုိ႔...
" မုန္႔ဖုိးထဲက စုေနတာမလား။
မုန္႔မစားပဲေနရင္ ဗုိက္ေအာင့္ေနဦးမယ္ "
" ဦးဦးေပးတဲ့ မုန္႔ဖုိးထဲကဟုတ္ဖူး...
တျခားက ရတာ "
" တျခား ဘယ္ကလဲ...မွန္မွန္ေျပာ "
" ဟုိ... အာညီ...မေျပာျပခ်င္ပါဘူး...
ဟိဟိ..."
ခ်န္းေယာလ္ကုိေမာ့ၾကည့္ျပီး အျပစ္အကင္းဆံုး ၿပံဳးျပလာတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းနီးေၾကာင့္ စိတ္ထဲမွာ ေမးခြန္းေတြပဲ့တင္ထပ္လာတယ္။ သူကလြဲၿပီး ဘတ္ဟြၽန္းနီးကုိမုန္႔ဖုိးေပးေနတဲ့သူမ်ားရွိလုိ႔လား...ဒါမွမဟုတ္... ေက်ာင္းမွာ ဆရာမေတြခုိင္းသမွ်ကူလုပ္ေပးၿပီး မုန္႔ဖုိးေတာင္းလာတာမ်ားလား။
မဟုတ္မွလြဲေရာ... ဒီကေလးအ႐ြယ္ေလးကုိ တခုခုမဖြယ္မရာ လုပ္ေနတဲ့သူက မုန္႔ဖုိးေပးၿပီးႏႈတ္ပိတ္ထားတာမ်ဳိးဆုိရင္ ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲ။
ဒီေန႔မနက္ပဲ သူအရမ္းခံျပင္းမိတဲ့ သတင္းတပုဒ္ၾကည့္လုိက္ရတယ္။ ၁၀ နွစ္သားေကာင္ေလးကုိ အိမ္နီးခ်င္းဦးေလးႀကီးက မုန္႔ေကြၽးဖုိ႔ေခၚသလုိလုိနဲ႔ အခ်ိန္တလေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္အထိ ဘယ္သူမွ မသိေအာင္ ဆုိးဆုိး႐ြား႐ြားေတြျပဳက်င့္ေနခဲ့တဲ ကေလးသူငယ္မုဒိမ္းမႈႀကီး...
" ဘတ္ဟြၽန္းနီး !! မွန္မွန္ေျပာစမ္း..
ဒီ ေဘာပင္ဝယ္တဲ့ပုိက္ဆံ ဘယ္ကရလဲ...
ဦးဦးကုိ ေသခ်ာၾကည့္ၿပီးေျပာစမ္းဆုိ "
ဦးဦးရင္ဘတ္ထဲမွိန္းလုိ႔ေကာင္းေနတဲ့ ဘတ္ခြန္းနီးမွာ အသံအက်ယ္ႀကီးေၾကာင့္လန္႔ခနဲျဖစ္ၿပီး ဆုိဖာေပၚျပဳတ္က်ေတာ့မလုိပဲ။ ဘာမွလဲထူးဆန္းတာမပါပဲနဲ႔ တရားခံစစ္သလုိေမးေနတဲ့ ဦးဦးမ်က္လံုးေတြဝုိင္းစက္ၿပီး ႏွဖူးေၾကာႀကီးေတြထင္းေနတာ လန္႔စရာႀကီး။
ရုတ္တရက္မုိ႔ ဘာျပန္ေျဖရမွန္းမသိတဲ့ ဘတ္ခြန္းနီးကုိမ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းၾကည့္ေနလုိက္တာ... ဘတ္ခြန္းနီးသာ စာ႐ြက္ကေလးဆုိရင္ ေဖာက္ခနဲ ေပါက္ထြက္သြားေလာက္တယ္။
" သ...သူငယ္ခ်င္း..ေပးတာ "
" ဟုတ္လုိ႔လား... ဘယ္သူငယ္ခ်င္းလဲ.. ဘယ္အတန္းကလဲ... ဘာလုိ႔ပုိက္ဆံေပးတာလဲ။ အလကားသပ္သပ္ေပးတာေတာ့မျဖစ္ႏုိင္ဘူး..ဘတ္ဟြၽန္းနီး မလိမ္နဲ႔ေနာ္ "
" ဦးဦးကုိ ဘယ္တုန္းကလိမ္လုိ႔လဲ !!! သူငယ္ခ်င္းေပးတာလုိ႔ ...ဘတ္ခြန္းနီးသူငယ္ခ်င္း...ရီဖန္...ဝူရီဖန္... "
" သူကအလကားေန..ဘာျဖစ္လုိ႔ ေပးတာလဲ "
" အဲ့တာ...ဟုိ...
ဒီ...အတုိင္း...ေပး... အာ့ !!
ဦးဦး... ဘာလုုိ႔.... "
ညေနတုိင္း ၾကဳိးစားပမ္းစားလုပ္ထားတဲ့ အိမ္စာေတြေပးကူးမွန္းသိသြားရင္ ဆူခံရမွာစုိးလုိ႔ အမွန္အတုိင္းမေျပာျဖစ္တာ ဘတ္ခြန္းနီးမွားၿပီထင္တာပဲ။ လွဲေနတာကုိ ဦးဦးကထုိင္ခုိင္းၿပီး ဘတ္ခြန္းနီးဝတ္ထားတဲ့တီရွပ္အျပာေလးကုိ အားႀကီးနဲ႔ဆြဲခြၽတ္သြားတယ္။
" ဘ...ဘတ္ခြန္းနီး... ေရ...ခ်ဳိးၿပီးၿပီေလ...
Wae ?? "
ဘာျဖစ္လုိ႔ျဖစ္မွန္းမသိပဲေၾကာင္ၾကည့္ေနတုန္းမွာ ေဘာင္းဘီတုိအျဖဴေလးတခုလံုး ဦးဦးလက္ထဲပါသြားၿပီး ဘတ္ခြန္းနီးတကုိယ္လံုးဟာ တံုးလံုးေလးျဖစ္သြားပါေရာလား။
" ခ်...ခ်မ္းတယ္ေလ... ဘာလုိ႔ခြၽတ္တာလဲ "
" ဦးဦးဖက္ကုိလွည့္... လက္ေမာင္းေတြျပဦး.. ေျခေထာက္ေတြေရာ ... "
ဧည့္ခန္းအႀကီးႀကီးထဲမွာ တေယာက္တည္းကုိယ္တီးလံုးျဖစ္ေနလုိ႔ ခ်မ္းပါတယ္ဆုိမွ ဘတ္ခြန္းနီး ပိက်ိေလးေပၚအုပ္ထားတဲ့လက္ေတြကုိ ဦးဦးကဆြဲယူၿပီး ဘာေတြလုိက္ရွာေနမွန္းမသိ။ အုပ္ခ်င္တာ အုပ္မထားရလုိ႔ရွက္တာနဲ႔ ေပါင္ႏွစ္ဖက္လိမ္က်စ္ထားျပန္ေတာ့လည္း ေျခေထာက္ေလးေတြဆတ္ခနဲဆြဲခြာၿပီး တေနရာမွမက်န္ေအာင္မ်က္လံုးျပဴးႀကီးေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနတာပဲ။ ေရခ်ဳိးတုန္း ဂ်ီးတြန္းေပးရင္ေတာင္ ဒီေလာက္ထိမၾကည့္ဖူးပဲနဲ႔။ ရွက္လြန္းလုိ႔ ေသပါေတာ့မယ္...အူးးးဝါးးးး
" ဟိုဖက္လွည့္... ၿငိမ္ၿငိမ္ေန... "
" အရမ္း ခ်မ္းတယ္လုိ႔ !!!...
ျမန္ျမန္ဝတ္ေပးပါေတာ့ ဦးဦးရဲ႕ "
ႏွင္းပြင့္ေလးေတြစုေဝးထားသလုိျဖဴေဖြးေဖာင္းကစ္ေနတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းနီးကုိယ္လံုးတုတ္တုတ္ေလးေပၚမွာ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္တခုမွမရွိတာေသခ်ာေတာ့မွပဲ ခ်န္းေယာလ္လည္ပင္းကအလံုးႀကီးက်သြားေတာ့တယ္။
ဟုိအမႈအေၾကာင္းေတြးမိၿပီး စိတ္ထဲပူခနဲျဖစ္သြားလုိ႔သာ စစ္ေဆးၾကည့္ရတာ... ဘတ္ဟြၽန္းနီး ေက်ာင္းအသြားေရာ၊ အျပန္ေရာ သူကုိယ္တုိင္ကားနဲ႔ၾကဳိပုိ႔ေပးေနတာျဖစ္သလုိ သူအတန္းခ်ိန္မအားတဲ့ေန႔က်ရင္လည္း ဂ်ံဳအင္၊ ဆယ္ဟြန္းနဲ႔ ဂန္ဝူးတုိ႔သံုးေယာက္ထဲတေယာက္ေယာက္ သြားၾကဳိစၿမဲမုိ႔ စုိးရိမ္စရာႀကီးႀကီးမားမားေတာ့မရွိပါ။
ေက်ာင္းမွာသာ မုန္႔ေစ်းတန္းတုိ႔ အိမ္သာတုိ႔သြားရင္ ဝန္ထမ္းအေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ မသမာသူေတြက ကေလးကုိတခုခုလုပ္မွာပဲစုိးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းက CCTV ေတြလည္းေပါပါတယ္ေလ။ ဘတ္ဟြၽန္းနီးကလည္း တခုခုသာျဖစ္ရင္ ခ်န္းေယာလ္ကုိမေျပာပဲ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနမယ့္ ကေလးမ်ဳိးမွမဟုတ္တာ။
" ဘတ္ခြန္းနီး... ေဘာင္းဘီ.. "
" အာ... မီယမ္းနဲ...
ဦးဦး ဝတ္ေပးမယ္..လာ "
ရွက္ရွက္ကို လက္နဲ႔အုပ္ၿပီးအနားတိုးကပ္လာတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းနီး ရုပ္ကေလးက ဝက္ေပါက္ေလးႏႈတ္ခမ္းေထာ္ထားသလို စူပုတ္ေနပါေရာလား။
အနည္းဆံုးတေန႔တခါ ေရခ်ိဳးေပးေနက်မို႔ သူ႔မွာရွိသမွ်အကုန္လံုး ေန႔တိုင္းျမင္ဖူးေနတာသိရက္နဲ႔ အလကားေနအရွက္သည္းျပေနလိုက္တာ...လူကိုယ္လံုးေလး မဟုတ္ပဲ ကိတ္မုန္႔လံုးလံုးေလးသာဆိုရင္ ခ်န္းေယာလ္မွာအူယားလြန္းအားႀကီးလို႔ ဂြပ္ခနဲ ကိုက္စားၿပီးတာၾကာေပါ့။
" ဒီလက္ကိုဖယ္မွ ေဘာင္းဘီဝတ္လို႔ရမွာေပါ့။
ဘယ္လိုလဲ...ညီေလးေရာ အရပ္ရွည္လာၿပီလား "
" ဦးဦးေနာ္ !!! "
" မသိလို႔ေမးၾကည့္တာေလကြာ...
မေျဖခ်င္လဲေန...ၾကည့္ေပးမယ္ "
" ဟင့္ !! ဖယ္လို႔ ... "
" ဘုန္းးး !! "
" အားး လားးး လားး ...ေသပါၿပီ"
ကာထားတဲ့ လက္ကိုလာဆြဲေတာ့ ဦးဦးရင္ဘတ္ကို အသံထြက္ေအာင္ရိုက္ပစ္ၿပီး ေျခေထာက္တဖက္မွာေဘာင္းဘီစြပ္ထားရင္း ဘတ္ခြန္းနီးထြက္ေျပးတယ္။ တဟားဟား ေအာ္ရယ္ၿပီးက်န္ခဲ့တဲ့ ဦးဦက မုန္းဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ အရမ္းပဲ။သူ လက္ေရးလွေအာင္ ေစတနာနဲ႔ ေဘာပင္လက္ေဆာင္ေပးတာကို ပိုက္ဆံဘယ္ကရလဲ စစ္လားေဆးလားလုပ္ရံုတင္မကဘူး.. လူတကုိယ္လံုးခြၽတ္ပစ္ၿပီး မျပခ်င္တဲ့ေနရာေတြ အကုန္လိုက္ၾကည့္သြားေသးတယ္။
" အီးးးးးဟီးးးး ေမေမေရးးး
ဦးဦး ပတ္ခ်န္းေညာ...အစုတ္ပလုပ္ႀကီးကေလ
သားကို....... ၿဗဲ ~~~ "
ေမြ႕ယာေပၚမွာ ေစာင္ႀကီးပတ္ၿပီး ေခါင္းအံုးထဲမ်က္ႏွာထည့္ထားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားလဲမသိဘူး။ အက်ႌမပါတဲ့ အေပၚပိုင္းက စိမ့္ခနဲေအးသြားတာမို႔ ေစာင္ထဲပိုၿပီး တိုးဝင္လိုက္တုန္းမွာ အရမ္းေႏြးတဲ့ တေနရာကိုေရာက္သြားေတာ့ ေနလို႔ေကာင္းသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ႀကီးႏွစ္ဖက္နဲ႔ဖက္ထားခံလိုက္ရေတာ့ ဦးဦးမွန္းသိသြားလို႔ အေနာက္ျပန္ဆုတ္ၿပီးဟိုဖက္လွည့္အိပ္ဖို႔ျပင္လိုက္တာ မေအာင္ျမင္တဲ့အျပင္ ၿခံဳထားတဲ့ေစာင္ႀကီးပါအလွပ္ခံရတာမုိ႔ ဘတ္ခြန္းနီးေခါင္းကေလးေပၚသြားရၿပန္ၿပီေလ။
" အက်ႌမဝတ္ပဲ အိပ္ေတာ့ေအးမွာေပါ့ကြ "
ကုတင္ေပၚထုိင္ခုိင္းၿပီး ညအိပ္ဝတ္စံုဝတ္ေပးေနျပန္တဲ့ ဦးဦးကုိစကားမေျပာခ်င္သလုိမ်ဳိး မ်က္ႏွာလႊဲထားလိုက္တယ္။ ေဘာင္းဘီလဲခါနီးက်ေတာ့ ၿပံဳးစိစိျဖစ္ေနတဲ့ဦးဦးက မ်က္ေတာင္ေတြတြန္႔ခ်ဳိးၿပီးၾကည့္လာတဲ့ ဘတ္ခြန္းနီးကို ဘယ္လိုထပ္စခ်င္ေသးတာလဲမသိဘူး...မ်က္မွန္ႀကီးခြၽတ္ၿပီး မ်က္လံုးမွိတ္ပစ္လိုက္ေရာ။
" ကဲ... ကဲ...မၾကည့္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။
ေက်နပ္ၿပီလား "
ဘတ္ခြန္းနီးလည္း ဦးဦးမျမင္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ အျမန္ဆံုးနည္းနဲ႔ေဘာင္းဘီလဲပစ္ၿပီး ေစာင္ထုပ္ထဲျပန္ဝင္လုိက္တယ္။ အခန္းမီးေလွ်ာ့ထြန္းလိုက္တာသိရၿပီးေနာက္ေတာ့ ေစာင္တထပ္ခံထားတဲ့ ဘတ္ခြန္းနီးေက်ာျပင္ကို ဦးဦးကသိမ္းေပြ႕ထားျပန္တယ္။
စိတ္ဆုိးမေျပေသးေပမယ့္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေပးမိတယ္။ ဦးဦးဖက္ထားတိုင္းမွာ ဘတ္ခြန္းနီးတကိုယ္လံုး ေႏြးစိမ့္သြားၿပီး ရင္ဘတ္ထဲမွာေပ်ာ္သလုိလုိ၊ ေက်နပ္သလုိလုိ ခံစားမႈေလးကုိ သေဘာက်ေနတုန္းပဲ။
" ေက်ာင္းမွာ ကိုယ္နဲ႔ မသိတဲ့လူႀကီးေတြအနားကပ္မလာေစနဲ႔။ ေဝးေဝးေနေနာ္။ ဦးဦးထည့္ေပးလိုက္တဲ့မုန္႔နဲ႔ မုန္ေစ်းတန္းကဝယ္တဲ့ မုန္႔ေတြပဲစားရမယ္။ သူမ်ားေကြၽးတာလံုးဝမစားရဘူး။ သူမ်ားေခၚတိုင္းလိုက္မသြားရဘူး။ ဘတ္ဟြၽန္းနီး သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ျဖစ္၊ ဆရာပဲျဖစ္ျဖစ္ ... ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာ မေနရဘူး။ ဘတ္ဟြၽန္းနီးကို ဟိုကိုင္ဒီကိုင္လုပ္တာမ်ိဳး ရွိလာရင္ လံုးဝအကိုင္မခံရဘူး။ ဆရာမနဲ႔တိုင္ရမယ္... ၿပီးရင္... "
" ဦးဦးက် ကိုင္ၿပီးေတာ့ .. "
" အယ္ ... အဲ့လို ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေလ...."
မသမာသူေတြနဲ႔ေတြ႕မွာ၊ မဟုတ္တာလုပ္ခံထိမွာစုိးလုိ႔ အမွာစကားႀကီးေတြပန္ၾကားေနတဲ့ ခ်န္းေယာလ္အျဖစ္က ဘယ္ကေန ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး တရားခံနဲ႔တူသြားမွန္းကုိမသိ။
" ဦးဦးက ဦးဦးေလ... ဘတ္ဟြၽန္းရယ္..
သူမ်ားဆုိတာ ဘတ္ဟြၽန္းနီးနဲ႔သိပ္ၿပီးမသိတဲ့သူေတြကုိေျပာတာ။ ဦးဦးရယ္.. ဆယ္ဟြန္း...ဂ်ံဳအင္...ဂန္ဝူး.... ေဆာ့ဂ်င္း Hyung ..ဒီေကာ္ဖီဆုိင္မွာ အလုပ္လုပ္တဲ့သူေတြအားလံုးနဲ႔ ဘတ္ဟြၽန္းနီးသူငယ္ခ်င္းေတြကလြဲရင္ က်န္တဲ့သူအားလံုးက ဘတ္ဟြၽန္းနီးအတြက္သူစိမ္းပဲ "
" အဲ့လုိ သူစိမ္းေတြက ဘာလုပ္မွာမုိ႔လုိ႔လဲ "
ပက္လက္အိပ္ေနတဲ့ ဝက္ေပါက္ျဖဴျဖဴေလးကုိ သူ႔ဖက္ေစာင္းခုိင္းၿပီး ေခါင္းကေလးအသာပြတ္ေပးလုိက္ေတာ့ စူေထာ္စျပဳေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးပြင့္က်ၿပီး မ်က္ဝန္းေတာက္ေတာက္ေလးေတြနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္လာသည္။ သူစိတ္ပူရတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ေသခ်ာနားလည္ေအာင္ေျပာဖုိ႔ေတြးမိေပမယ့္ ဒီအ႐ြယ္ကေလးေလးကုိ ေလာကႀကီးရဲ႕ စက္ဆုပ္ေၾကာက္လန္႔ဖြယ္ေတြအေၾကာင္း မသိေစခ်င္ေသးပါ။
" ေၾသာ္... သူစိမ္းေတြက ဘတ္ဟြၽန္းနီးကိုေတြ႕ရင္ ကေလးေလး ဝတုတ္ေနပါလားဆုိၿပီး ဖမ္းသြားမွာစုိးလုိ႔ "
" ဖမ္းျပီးဘာလုပ္မွာလဲ "
" မီးဖုိႀကီးေပၚတင္ၿပီး ခ်က္စားတာေပါ့။
ဘတ္ဟြၽန္းနီးလို အဆီတံုးေလးဆိုရင္ ကင္စားၾကမွာပဲ "
သူ႔ အေျဖကုိမေက်နပ္သည့္အလား မ်က္ခံုးေလးေတြတြန္႔ခ်ဳိးသြားျပန္တဲ့ လူလည္ေလးေၾကာင့္ သေဘာတက်ၿပံဳးလုိက္မိသည္။
" လူေတြက လူသားစားလို႔လား။
ဦးဦး ညာေနတာ "
" ညာေျပာစရာလား။ တကယ္ စားတာပါဆို "
" အာညီ....မယံုဘူး "
" မယံုရင္ စားျပမယ္.. လက္ေပး "
" ဟာ ...မလုပ္နဲ႔လို႔ !!!
ဦးဦး !! "
" အာ့..ေသၿပီ. "
ဘတ္ခြန္းနီးအက်ႌေလးကို လက္ေမာင္းအေပၚထိတင္ပစ္ၿပီး လက္တုတ္တုတ္ေလးေပၚ ကိုက္ဖို႔ျပင္လာတဲ့ ဦးဦးကို ေရွ႕ဆံပင္ေမႊးေတြဆြဲထားလိုက္ေတာ့ တအားအားအသံေတြထြက္ၿပီး နာတဲ့အေၾကာင္းေျပာေနလိုက္တာ။ သူမ်ားအသားေတာ့ကိုက္ခ်င္တယ္...သူ႔အသားထိေတာ့ နာတယ္ေပါ့ေလ..
ဦးဦး အဆိုးအေပႀကီး...
" လူႀကီးဆံပင္ကိုဆြဲရလား...ဟင္းးဟင္းး...
ဒယ္အိုးေနာ္ ဘတ္ခြန္းနီး... ငရဲျပည္မွာ သခြားသီးစြပ္ျပဳတ္ေတြအျပည့္နဲ႔ ဒယ္အိုးႀကီးေစာင့္ေနတယ္ "
" အဲဒီ့ ဒယ္အိုးထဲ ဦးဦးပါ ေခၚသြားမွာမို႔ ေသးေသးပုစနိေလးေတာင္မေၾကာက္တာ"
" လာစမ္း !!! မေၾကာက္တဲ့ေကာင္ေလးကို ပညာေပးပစ္မယ္ "
" ခိခိ....ယားတယ္....ယားတယ္လို႔ ....
ဦးဦး....ေတာ္ၿပီ !!! "
" ကဲ.... မွတ္ပလား..ဘတ္ခြန္းနီး
ေၾကာက္ၿပီလား "
" အားး...အ့.... ေၾကာက္ပါၿပီ..
ဦးဦးေရ !!! ေတာ္ပါေတာ့ဆုိ !!! "
ဦးဦးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးတိုက္ကြက္မွာ ဘတ္ခြန္းနီးတကိုယ္လံုး တြန္႔လိမ္ေကာက္ေကြးရလြန္းလို႔ အလံျဖဴေတာင္မျပနိုင္ေတာ့ဘူး။ ဦးဦးဖက္ထားတဲ့အတိုင္းၿငိမ္ေလးေနလိုက္ေတာ့မွ ယားက်ိက်ိျဖစ္တာေတြသက္သာေတာ့တယ္။ ကလိထိုးတတ္လြန္းတဲ့ လက္ရွည္ရွည္ႀကီးေတြနဲ႔ တဟဲဟဲေအာ္ရယ္ေနတဲ့ အသံဆိုးႀကီးကို မုန္းလိုက္တာတအားပဲ။
" အိပ္သြားၿပီလား... ျမန္လုိက္တာ "
" .... "
" ဘတ္ဟြၽန္းနီး "
ခ်န္းေယာလ္ရင္ဘတ္ထဲမွာ လံုးေနေအာင္ဖက္ထားခံရတဲ့ အေကာင္ပုေလးက ဘာသံမွထြက္မလာေတာ့ပဲ ၿငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနပါေရာလား။ ထပ္ၿပီးကလိထုိးမွာစုိးလုိ႔အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လုိက္ပံုေပၚတယ္။
" ဂြတ္ႏုိက္ပါ အလည္ေလးေရ။
လက္ေဆာင္ေပးတာ ထပ္ၿပီးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီတခါပဲေနာ္။ မုန္႔ဖုိးေတြက မုန္႔ဝယ္စားဖုိ႔ထားရမယ္။ ေလွ်ာက္မဝယ္ပစ္ရဘူး "
" မုန္႔ဖုိးနဲ႔ဝယ္တာ ဟုတ္ဖူးဆုိ "
ေဟာ... သူမခံခ်င္တာေလးတခုခုေျပာမိရင္ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ေခါင္းကေလးေထာင္ၿပီးရန္ေတြ႕ေတာ့တာပဲ။
" ဟုတ္ပါၿပီ။ သူငယ္ခ်င္းက ဘာလုိ႔ေပးလဲမသိေပမယ့္ ေနာက္တခါသူမ်ားေပးတုိင္းမယူရဘူးလုိ႔ မွာထားၿပီးသားေနာ္။ ဘတ္ဟြၽန္းနီး လိမ္မာတယ္မလား။ မလိမ္မာရင္ မခ်စ္ေတာ့ဘူး... တကယ္ေျပာတာ "
" ဟင့္ .. "
" အဲ့လုိမ်က္လံုးနဲ႔ၾကည့္လဲမရဘူး။ ပတ္ခ္ခ်န္းေယာလ္တုိ႔က မခ်စ္ဘူးဆုိရင္ ဘာတခုမွလုိက္မေျပာေတာ့ဘူး။ ဆံုးမသြန္သင္တာမ်ဳိးလဲမလုပ္ေတာ့ဘူး။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ပစ္ထားလုိက္ၿပီပဲ. "
ၿခိမ္းေျခာက္မႈႀကီးက ေအာင္ျမင္ပံုရသည္။ " ဘတ္ခြန္းနီးကုိ မခ်စ္ပဲမေနပါနဲ႔...ဦးဦးစကားနားေထာင္ပါ့မယ္... လိမ္မာပါ့မယ္ " ဆုိတဲ့စကားေတြ တဖြဖြေျပာရင္းက ငုိသံေလးစြက္လာတဲ့ ကေလးငယ္ဟာ ခ်န္းေယာလ္ညဝတ္အက်ႌစကုိဆုပ္ေျခေနခဲ့သည္။
" မိန္းကေလးလည္း မဟုတ္ပဲ....မငုိရဘူးေနာ္။
" ဟုတ္... ဦးဦး... "
" အုိက္ဂူးးး ေဟာဒီ့ အလိမ္မာတံုးေလးကုိ ခ်စ္လုိက္တာဗ်ာ။ ဘယ္လုိလုပ္ပစ္ထားရက္ပါ့မလဲ "
ဘတ္ခြန္းနီးကုိ က်ပ္က်ပ္ေလးဖက္ထားလုိက္တဲ့ ဦးဦးက အေႏြးေထြးဆံုးအရာေတြထက္ ပုိၿပီးေႏြးသလုိရွိတယ္။ဘတ္ခြန္းနီးအတြက္ ေစာင္ေတြ ေခါင္းအံုးေတြ ေမြ႕ယာေတြမလုိပါဘူး။ဘတ္ခြန္းနီး ခ်စ္တဲ့ဦးဦးတေယာက္တည္းရဲ႕ ေပြ႕ဖက္ထားတာကုိပဲသေဘာက်တယ္။ အျပင္စာအေနနဲ႔ ဘာမုန္႔မွမစားရရင္ေတာင္ ဦးဦးခ်က္ေကြၽးတာေတြနဲ႔ပဲ ဘတ္ခြန္းနီး ေက်နပ္ေနခ်င္တယ္။ ဦးဦးအနားမွာေနခ်င္တယ္... တျခားသူေတြနဲ႔ယွဥ္ရင္ အမ်ားႀကီးပုိတဲ့ အခ်စ္မ်ဳိးနဲ႔ ဦးဦးကုိျပန္ခ်စ္မယ္။ ဦးဦး ပတ္ခ္ခ်န္းေယာလ္ တေယာက္တည္းကုိပဲ အၿမဲတမ္းအတြက္ ဘတ္ခြန္းနီးအပုိင္ ျဖစ္ေစခ်င္လုိက္တာ။
" ဦးဦးေရ.. "
" ေျပာပါဗ်.. "
" အသဲေလးလုိ႔ ေခၚပါလား "
" ဘ... ဘယ္သူ႔ကုိ ေခၚရမွာ ?? "
" ဘတ္ခြန္းနီးကုိ ခ်စ္တယ္ဆုိ...
အသဲေလးလုိ႔ေခၚေလ "
အံ့ၾသသလုိမ်ိဳး မ်က္လံုးႀကီးျပဴးလာျပန္တဲ့ ဦးဦးနဲ႔ ဘတ္ခြန္းနီး မ်က္လံုးခ်င္းဆံုလုိက္တယ္။ ဟုိးေန႔ေတြတည္းက Drama လုိင္းေျပာင္းၾကည့္ၿပီး ခနခနၾကားရတဲ့ ဒီနာမ္စားေလးကုိ အရမ္းေတြသေဘာက်ေနခဲ့တာ။ ဦးဦးသိေအာင္သြယ္ဝုိက္ၿပီးေျပာေနေပမယ့္ အရိပ္အႁမြက္ေလးေတာင္သေဘာေပါက္တာမွမဟုတ္ပဲ။ ဦးဦးရဲ႕ ဥာဏ္ရည္နဲ႔လုိက္ေအာင္ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းေျပာမွျဖစ္ေတာ့မယ္။
" ေခၚပါေနာ္... အသဲေလးလုိ႔ "
" အ... အဲ့တာက ရည္းစားေတြေခၚတာေလ။ "
" ရည္းစားေတြလဲ ခ်စ္တာပဲ။ ဦးဦးလဲ ဘတ္ခြန္းနီးကို ခ်စ္တာပဲ ဟုတ္ဖူးလား။ ခုနတုန္းကခ်စ္တယ္လုိ႔ေျပာတယ္ေလ... "
" ဒါေပမယ့္... "
" ေခၚပါေနာ္.... အဲ့လို ေခၚခံခ်င္လို႔ပါ ဦးဦးရာ... ေနာ္ "
ကဲ...ဒီကေလးဆိုးေလးနဲ႔ေတာ့ခက္ၿပီ။
၁၀ ႏွစ္ေတာင္မျပည့္တတ္ေသးပဲ မိဘရင္ခြင္ထဲ ခြၽဲလို႔ေကာင္းဦးမယ့္ အ႐ြယ္ေလးကို Drama ေတြနည္းနည္းပါးပါးေပးၾကည့္ၿပီး တလြဲအေတြးေတြဝင္ေစတဲ့ ပတ္ခ်န္းတေယာက္မွာ မိုးနတ္မင္းႀကီးဒဏ္ခတ္တာခံရေတာ့မလားမသိ။
" ဟင္.. ေခၚေပးလုိ႔... ဦးဦး !! "
" အဲ့တာက ဒီလုိရွိတယ္ ဘတ္ဟြၽန္းနီးရဲ႕...
ခ်စ္တာေတာ့ဟုတ္ေပမယ့္... ဦးဦးက...."
" အူးးး မြ... မြ ~~~
ဒြမ္မာထဲကလုိ အာဘြားေပးလုိက္ၿပီဆုိေတာ့ ေခၚလုိ႔ရၿပီ "
ဆဲဆားငယ္....
ဒီကေလးေလး ဒါေတြဘယ္ကတတ္လာသတုံး။
သူ႔လက္ကေလးႏွစ္ဖက္နဲ႔ အုပ္ကိုင္ၿပီး အာဘြားေတြအေပးခံရတဲ့ပါးႏွစ္ဖက္ေၾကာင့္ ၾကက္ေသေသေနတုန္းမွာ ခ်န္းေယာလ္လက္ေမာင္းတဖက္ကုိတြဲခိုရင္း အေပၚေမာ့ၾကည္လာတဲ့ ပါပီအုိင္းေလးေတြက ျငင္းရက္စရာတစက္မွမရွိပါလား။
ဒီလုိမ်ိဳးအာဘြားေပးၿပီးတာနဲ႔ အသဲေလးလုိ႔ေခၚၾကေရာလားဆုိၿပီး ဇာတ္ညႊန္းဆရာ၊ ဒါရုိက္တာေတြကုိ သြားေမးၾကည့္ရေတာ့မွာလား။
ကေလးဆုိေတာ့လည္း ခ်န္းေယာလ္အေပၚမွာ ရာႏႈန္းျပည့္မွီခုိေနတဲ့အခ်ိန္ ....သူ႔အေပၚအခ်စ္ေလ်ာ့သြားမွာ၊ ဂရုမစိုက္ေတာ့မွာ စိုးရိမ္ေနပံုပဲ။ သူေခၚခိုင္းတဲ့ နာမ္စားေလးက လူႀကီးအေတြးနဲ႔ မသင့္ေတာ္ဘူးထင္ရေပမယ့္ ဘတ္ခြန္းနီးအတြက္ေတာ့ ခ်န္းေယာလ္ဖက္ကသူ႔ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္သလဲလို႔ တိုင္းတာစရာ ေပတံတခုျဖစ္ေနနိုင္တယ္မို႔လား။
" ဦးဦးမေခၚေပးရင္ ဘတ္ခြန္းနီးမေပ်ာ္ေတာ့ဘူး "
" ဘတ္ဟြၽန္းနီးကလည္းကြာ... "
" တကယ္ မခ်စ္ဘူးမလား...
ဘတ္ခြန္းနီး သိပါတယ္။
ဦးဦးက ဘတ္ခြန္းနီးကုိ သနားရံုပဲသနားတာ..
ေနစရာအိမ္မရွိတဲ့ကေလးဆုိေတာ့ သနားလုိ႔ေခၚထားတာမုိ႔လား "
" ဟာ... အဲ့လိုမဟုတ္တာေတြ ေလွ်ာက္မထင္ရဘူးေလ.. ဘတ္ဟြၽန္းနီး "
ငုိေတာ့မလုိရုပ္ေလးလုပ္ၿပီး ေစာင္ႀကီးေခါင္းၿမီးၿခံဳလုိက္ျပန္တဲ့ အျဖဴလံုးေလးက သူဘယ္လုိပဲေခၚေခၚ ထြက္မလာေတာ့ပဲ အသံတိတ္ဆႏၵျပသည္။ သူ႔အလိုမလုိက္ရင္ ခ်န္းေယာလ္က သူ႔ကုိမခ်စ္ပါဘူး...သနားေနတာပါ ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ပဲ ရင္ထဲမွာဆစ္ခနဲက်င္တက္သြားေအာင္ ဖန္တီးနိုင္လြန္းသည္။
Drama ထဲကမင္းသားမင္းသမီးေတြလုိ ခ်စ္သူရည္းစားေတြၾကားက အခ်စ္မ်ဳိးေတာ့လံုးဝမဟုတ္ေပမယ့္ တသက္လံုးေစာင့္ေရွာက္ေပးခ်င္ေနတဲ့ အျဖဴစင္ဆံုးအခ်စ္မ်ဳိးနဲ႔ ခ်စ္ရတဲ့ ကေလးေလးမဟုတ္လား။ သူေခၚေစခ်င္သလုိ ဘာအတြက္ေၾကာင့္မေခၚေပးႏုိင္ရမွာလဲ။
" အဲ့လုိစိတ္မေကာက္ရဘူးေလ။ ဘတ္ဟြၽန္းနီး လိမ္မာမွခ်စ္မယ္လို႔ ေျပာထားလား မေျပာထားဘူးလား "
" .... "
" ေစာင္ေအာက္ကထြက္လာပါေတာ့လို႔
အသဲေလးေရ... အသဲေလး ဘတ္ဟြၽန္းနီး"
" အီးးး ယားး "
ေခၚတုန္းကေခၚခုိင္းၿပီးမွ ဘတ္ခြန္းနီးရင္ဘတ္ထဲယားက်ိယားက်ိေတြျဖစ္လြန္းလုိ႔ ဟုိဖက္လွည့္ၿပီး ပုဇြန္တုပ္ေလးလုိေကြးမိသြားတယ္။ ေပ်ာ္လြန္းလုိ႔ၿဖီးခနဲျဖစ္သြားတဲ့ သြားေတြကုိ ဦးဦးျမင္မွာစုိးလုိ႔ ေစာင္ေအာက္ထဲကမထြက္ရဲေသးပဲ အသည္းယားတာေပ်ာက္တဲ့အထိ လူးလွိမ့္ေနမိတယ္။
ဦးဦးလုိေခ်ာေမာလြန္းတဲ့လူႀကီးက ဘတ္ခြန္းနီးကုိ ဒီလုိေလးေခၚတာၾကားလုိက္ေတာ့ အေပ်ာ္လြန္ၿပီး ထခုန္ခ်င္သလုိလုိ... ေမြ႕ယာႀကီး ၂ျခမ္းၿဖဲပစ္ၿပီး အထဲဝင္သြားခ်င္ေလာက္ေအာင္ ရွက္သလုိလုိနဲ႔ ၾကက္သီးေတြလည္း ထလြန္းလုိ႔ လက္ေမာင္းေလးႏွစ္ဖက္ကုိ ပြတ္သပ္ေနရတယ္။
" တခုခုေျပာပါဦးလုိ႔... အသဲေလးေရ "
" ေတာ္ၿပီ... မေခၚနဲ႔ေတာ့ "
" ဘာလုိ႔လဲ အသဲေလးရ... ခုနတုန္းကေျပာေတာ့ တကယ္ခ်စ္ရင္ ေခၚေပးရမယ္ဆုိ။ အခုမွ ဘာျဖစ္ျပန္တာတုန္း... ဟင္... ဦးဦး အသဲေလး... ဝက္ပုလံုးေလးေရ႕ "
" ဟာ.. ဦးဦးကလည္း.... ေတာ္ၿပီဆုိမွ.. "
မေနတတ္မထုိင္တတ္လြန္းလုိ႔ ကလိကလိျဖစ္ပါတယ္ဆုိမွ အဲဒီ့ဦးဦးက အသဲေလးခ်ည္း ဆက္တုိက္ေခၚေနရံုမကဘူး။ ဘတ္ခြန္းနီးဝင္ပုန္းေနတဲ့ေစာင္ထုပ္ေလးကုိ လံုးေနေအာင္ဖက္ထားရင္ ကလိထုိးေနျပန္တာမုိ႔ ၿငိမ္ၿငိမ္မေနရျပန္ဘူး တကယ္။
ဘယ္တုန္းကစလဲမသိေပမယ့္ အသဲေလးေခၚခံခ်င္တဲ့ေရာဂါက ဒြမ္မာၾကည့္ရင္းျဖစ္တာေတာ့ေသခ်ာတယ္။ မင္းသားနဲ႔မင္းသမီးတေယာက္ကုိတေယာက္ ခ်စ္လုိ႔ေခၚၾကတာဆုိေတာ့လည္း အခ်စ္ခံခ်င္တဲ့ဘတ္ခြန္းနီးလည္း ဒါမ်ဳိးအေခၚခံခ်င္တာ ၾကာခဲ့ၿပီေလ။
ဦးဦးကဘတ္ခြန္းနီးကုိ နာမည္နဲ႔ပဲေခၚတာမ်ားတယ္။ ၾကာလာေတာ့ နာမည္အေခၚခံရတာႀကီးက နားထဲမွာကန္လန္႔ႀကီးျဖစ္လာသလုိပဲ။ ဒြမ္မာထဲကအတုိင္း အသဲေလးေခၚဖုိ႔ ဂ်ီက်မိေပမယ့္ တကယ္ႀကီးေခၚလာေတာ့လည္း ဘယ္လုိေနရမွန္းမသိေအာင္အူယားမိေနျပန္တာမို႔ ထပ္မေခၚေအာင္ျပန္ၿပီး ႏႈတ္ပိတ္မွပါပဲ။
ေစာင္ထဲကထြက္လုိက္တာနဲ႔ ဦးဦးမ်က္ႏွာႀကီးက ၿပဲထြက္ေတာ့မလုိ ၿဖီးေနလုိက္တာ.. သြားေတြ အေအးပတ္မွာေတာင္ေၾကာက္ရတယ္။ ဘတ္ခြန္းနီးကုိ အသဲေလးေခၚရတာ သူေတာ္ေတာ္သေဘာက်ေနလုိ႔လား ဒါမွမဟုတ္ ဘတ္ခြန္းနီး အသည္းယားမွန္သိလုိ႔ လုိက္စေနတာလား။ တခုခုပဲ။
" အဲ့လုိႀကီး မေခၚနဲ႔ေတာ့...
ဘတ္ခြန္းနီး မၾကဳိက္ေတာ့ဘူး "
" ေဟာဗ်ာ... ခုတမ်ဳိးေတာ္ၾကာတမ်ဳိးပါလား
ခင္မ်ားေလးက ၁၂မ်ဳိး ထမင္းသုပ္လုိပဲ "
" ဒါနဲ႔ ဦးဦးသိလား "
" ဘာလဲ "
အေရးႀကီးကိစၥတခုခုရွိသလုိမ်ဳိး တုိးတုိးေလးေျပာမယ္ျပင္လုိက္တဲ့ ဘတ္ခြန္းနီးအနားကုိ ဦးဦးနား႐ြက္ခြၽန္တဖက္တုိးကပ္လာတယ္။ မအိပ္ခင္ ေျခလက္ေဆးၿပီးသားေတာင္မွ ဦးဦးကိုယ္မွာက်န္ရစ္တဲ့ ကိတ္မုန္႔ခရင္မ္အနံ႔၊ ေထာပတ္နံ႔ေတြက ဘတ္ခြန္းနီးအနားမွာ ရစ္ဝဲေနတုန္းပဲ။
" မနက္ျဖန္ေလ... "
" အင္း... မနက္ျဖန္ ဘာျဖစ္လဲ "
" မနက္စာကုိ ထမင္းသုပ္စားခ်င္တယ္လုိ႔ "
" ေအာေဟာ... ဘာအေရးႀကီးတာမ်ားေျပာမလဲလုိ႔ အသက္ေတာင္မရွဴပဲနားေထာင္ေနတာ ။ အသဲေလး ေတာ္ေတာ္ေနာက္တယ္ "
" ဟာ !! ဒီ အသဲေလးေတာ္ၿပီလုိ႔ ေျပာေနတယ္ေလ "
" မေတာ္ႏုိင္ဘူးကြာ။ ေခၚတုန္းကေခၚခုိင္းၿပီး အခုမွ ရပ္ခုိင္းလုိ႔ရမယ္ထင္လား... ဟင္...အသဲေလး "
" ေတာ္ၿပီ... ဦးဦးကုိ မေခၚေတာ့ဘူး။ သြား !!! "
" မသြားႏုိင္ပါဘူးဗ်ာ။
ဦးဦးရဲ႕ အသဲေလးနားမွာ အိပ္မွာမုိ႔... "
တခါအေခၚခံလုိက္ရတုုိင္း ပူထြက္သြားတဲ့ ပါးျပင္ေလးေတြအုပ္ကုိင္ၿပီး ဘတ္ခြန္းနီး ရင္ဘတ္ထဲဗံုေတြဆုိင္းေတြတီးေနလုိက္တာ အရမ္း...
" အသဲေလး ေစာင္ေသခ်ာၿခံဳေလ.. "
" ဂါးးးး စိတ္ဆုိးလာၿပီ။ ဦးဦးကုိ တကယ္မေခၚေတာ့ဘူးေနာ္။ လံုးဝကုိမေခၚေတာ့တာ။ စကား တခြန္းဆုိတခြန္းမွလာေျပာနဲ႔။ ဘတ္ခြန္းနီးက မေခၚဘူးဆို စကားလံုးဝေျပာတာဟုတ္ဖူး။ မုန္႔ေကြၽးၿပီးေခ်ာ့လဲမရဘူး...စကူတာပတ္စီးၿပီးကစားကြင္းလုိက္ပုိ႔လဲ မရဘူး... စိတ္အႀကီးႀကီးဆုိးပစ္မွာ.. "
" အုိက္ရီဂူးးး စကားတခြန္းမွမေျပာေတာ့လုိ႔ ေၾကာက္ေနပါၿပီ အကိုေျဗာင္ရယ္... ခ်မ္းသာေပးေတာ္မူပါ "
စိတ္ေကာက္လုိက္၊ ျပန္ေခ်ာ့လုိက္၊ အဆင္ေျပသြားလုိက္၊ သူအလုိမက်ရင္ ျပန္စိတ္ေကာက္လုိက္နဲ႔ တေန႔ၿပီးတေန႔ သံသရာလည္ေနရသည့္တိုင္ ခ်န္းေယာလ္မွာ ၿငီးေငြ႕သည္၊ ေမာသည္ဟူ၍ မရွိ။ ဘတ္ဟြၽန္းနီးရဲ႕ အရယ္အငုိ၊ အစူအပုတ္ကေလးေတြကစလုို႔ မ်က္ေစာင္းႏုႏုေလးေတြ၊ သူ႔လက္ေမာင္းေပၚက ဘတ္ခြန္းနီးသြားရာေသးေသးေလးေတြပါမက်န္... အရာရာတုိင္းကုိ ခံစားသိျမင္ႏုိင္စြမ္းရွိသည့္ တဦးတည္းေသာ သက္ရွိလူသားအျဖစ္သာ ေက်နပ္ပီတိအျဖာျဖာေဝေနလုိက္သည္။
" နက္ျဖန္ေက်ာင္းသြားရမွာမုိ႔ ေစာေစာအိပ္ရေအာင္ေနာ္..
အိပ္မက္လွလွမက္ပါေစ ကေလးေရ "
" ဦးဦးေရာ... "
နက္ျပာေရာင္ ကတၲီပါေကာင္းကင္ႀကီးထက္မွာ ၾကယ္ေလးေတြမေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ ျဖန္႔ခင္းထားသည္။ ျပတင္းေပါက္နားမွာ ပြင့္လန္းေနၾကေသာ ပန္းပြင့္ေရာင္စံုေလးေတြကုိ ညေလျပည္ညႇင္းက ေဆာ္ေသြးတုိက္ခတ္လာသည္။ ခပ္ေရးေရး ၿပံဳးေယာင္သမ္းရင္း မ်က္လံုးေလးေတြမွိတ္ခ်လုိက္သည့္ ဘတ္ဟြၽန္းနီးကုိေတာ့ ခ်န္းေယာလ္၏ရင္ခြင္ထက္မွာ တယုတယေပြ႕ယူထားခဲ့သည္။
မတက္ေတာ့ဘူးလုိ႔ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ တကၠသုိလ္တက္ေနရတာေရာ၊ Appa ကုိထပ္ေပးခဲ့တဲ့ ေနာင္ ၈ႏွစ္ၾကာရင္ ေစ့စပ္ဖုိ႔ ကတိေတြတည္ဖုိ႔ေရာ... ႏွစ္ခုစလံုးက ဘတ္ဟြၽန္းနီးနဲ႔ ေဝးမသြားရဖို႔ အတြက္ပဲျဖစ္တာေၾကာင့္ သူ႔မွာေနာင္တရလုိစိတ္ နည္းနည္းေလးေတာင္ ရွိမေနခဲ့ပါ။
~ အတိတ္က ဒဏ္ရာအနာတရေတြကုိေမ့ပစ္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္လြတ္လပ္စြာနဲ႔ ဘဝအသစ္ျပန္စေပးပါ ဘတ္ခြန္းနီး...
ႏွလံုးသားတခုလံုး ေအးခဲေနတတ္တဲ့ ဒီလူ ပတ္ခ္ခ်န္းေယာလ္ကုိလည္း ျဖဴစင္စြာခ်စ္တတ္လာေအာင္၊ ခ်စ္တဲ့သူအတြက္ အရာရာေပးဆပ္ျဖစ္ေအာင္ သင္ၾကားေပးရင္းနဲ႔ေပါ့ ~~~
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
# TBC
.
.
.
.
.
.
.
.
. 14626 Words
အၾကာႀကီးေနမွျပန္လာျဖစ္ပါတယ္။
အရမ္းလြမ္းေနခဲ့တာပါ 😢😢
ေငြရွာတဲ့အလုပ္တခုတည္းမဟုတ္ပဲ ကုိယ္တုိင္ခ်က္ျပဳတ္ေလွ်ာ္ဖြတ္ရ၊ အိမ္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရနဲ႔မုိ႔ ဒီအပုိင္းကုိ တပတ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူၿပီးေရးခဲ့ပါတယ္။ အရင္ကလုိ အပ္ပုဒိတ္ေတြမစိပ္ႏုိင္ေတာ့ေပမယ့္ တတ္ႏုိင္သေလာက္ေတာ့ေရးေပးေနမွာပါ။
စိတ္အားငယ္ေနခ်ိန္မွာ အားေပးစကားေျပာၾကတဲ့အသဲေတြေရာ၊ နားလည္ၿပီး ေစာင့္ေနေပးၾကတဲ့ အသဲေတြေရာ အမ်ားႀကီးေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။ မေရးတာၾကာၿပီမုိ႔ အေရးအသားေျပာင္းသြားတာမ်ဳိး၊ ပ်င္းစရာေကာင္းတာမ်ဳိး ျဖစ္ေနနိုင္ပါတယ္။ သည္းခံဖတ္ေပးၾကပါေနာ္။
အုိင္လပ္ျပဴ 😘😘😘
~~~~~ [ Unicode ] ~~~~
" အာညော် ဟာဆယ်ရော ...
ဘ..ဘတ်ခွန်းနီးလို့ခေါ်ပါတယ်။ "
အိမ်တံခါးဖွင့်ဖွင့်ချင်းမြင်လိုက်ရတဲ့ အဖိုးအရွယ်လူကြီးတယောက်ကို ဘတ်ခွန်းနီး ခါးလေးအသာကိုင်းပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်တယ်။ ဦးဦးဝယ်လာတဲ့ အချိုရည်ဗူးကြီးကို ရင်ဘတ်ထဲပိုက်ထားရတာမို့ ဖိုးဖိုးရှေ့မှာလွတ်ကျမသွားအောင်သတိထားရသေးတယ်။
" ဟင်းးး"
အလိုမကျတဲ့ သက်ပြင်းချသံကြောင့် ဘတ်ခွန်းနီးမျက်လုံးလေးတွေဝိုင်းစက်ပြီး ဦးဦးအနားတိုးကပ်သွားမိတယ်။ မျက်နှာတောင်ပြန်မမော့ရဲလောက်အောင်ပဲ ဦးဦးချန်းယောလ်ရဲ့ဖေဖေဆိုတဲ့လူကြီးရှေ့မှာ ဘတ်ခွန်းနီး ကြောက်လွန်းလို့ ငိုချင်တော့တာပဲ။
ဘတ်ခွန်းနီးတို့အိမ်ပြောင်းဖို့လုပ်နေတုန်း တညနေမှာအိမ်ကို ဖိုးဖိုးလာသွားတယ်။ ဦးဦးနဲ့တယောက်တခွန်းစကားများပြီး အသံတွေဆူညံလာတဲ့အခါ ဘတ်ခွန်းနီးဘယ်နားနေရမှန်းမသိလို့ အထုပ်အပိုးတွေကြားထဲဝင်ပုန်းနေမိတယ်။
ဒီလိုမျိုးရန်ဖြစ်နေကြတဲ့ အသံတွေတကယ်မကြိုက်ဘူး။ ဖေဖေထောင်မကျခင်အထိ ဖေဖေနဲ့မေမေရန်ဖြစ်တဲ့အသံမျိုးတွေကြားခဲ့ရလွန်းလို့ ထပ်မကြားချင်တော့တာအမှန်ပဲ။ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီ့ညနေက သူတို့သားအဖရန်ဖြစ်တာကို နားနှစ်ဖက်ပိတ်ထားခဲ့တာတောင် အကျယ်ကြီးကြားခဲ့ရတယ်။
ဒေါသတကြီးနဲ့အော်ဟစ်နေတဲ့ ဖိုးဖိုးရယ်.... လေသံအေးအေးနဲ့ပြောရာက စကားတွေခက်ထန်လာတဲ့ဦးဦးရယ်... နှစ်ယောက်စလုံးက သူတို့အနီးအနားမှာဘတ်ခွန်းနီးရှိတာကို မသိတာပဲလား.. သိရက်နဲ့အော်ဟစ်နေကြတာလား ဘတ်ခွန်းနီးမသိပါဘူး။ ဖိုးဖိုးနဲ့သဘောထားချင်းမတိုက်ဆိုင်လို့ အိမ်ပေါ်က ဆင်းပြီးကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်ကိုယ်ရပ်မယ်လို့ ပြောခဲ့တဲ့ဦးဦးကို ဖိုးဖိုးက အချိန်အကြာကြီးကြိမ်းမောင်းနေခဲ့တာတွေကြားတယ်။
ဘာတွေမှန်းသိပ်နားလည်ပေမယ့် ဘတ်ခွန်းနီးကြောင့်ရန်ဖြစ်ကြတယ်ထင်တာပဲ။ * ဘာလို့ခေါ်ထားရတာလဲ။ မိဘမဲ့ကျောင်းပို့လိုက် * ဆိုတဲ့စကားကိုအပ်ကြောင်းထပ်အောင်ကြားခဲ့ရတယ်မို့လား။ ဘတ်ခွန်းနီးမှာမေမေရော ဖေဖေရောရှိသေးတာပဲ... မိဘမဲ့မှ မဟုတ်တာလို့ ဝင်ပြောချင်ပေမယ့် ဦးဦးစိတ်ဆိုးမှာကြောက်ပြီး မပြောတော့ဘူး။ သူတို့ပြောတာတွေပဲ နားထောင်ခဲ့ရတယ်။
* ဒီတမြို့လုံး ငါနဲ့မသိတဲ့သူမရှိဘူး။ .ငါ့အိမ်ပေါ်ကဆင်းပြီး မင်းတို့တွေ ကောင်းကောင်းနေရမယ်လို့တော့မထင်နဲ့ * ဆိုတဲ့စကားအဆုံးမှာ အသံတွေလုံးဝတိတ်သွားတယ်။ * အဲ့တာဆို ကျနော်အခုကြုံနေတဲ့ပြဿနာတွေက Appa လုပ်ရပ်တွေပဲလို့ပြောချင်တာလား * လို့ ဦးဦးက တခွန်းပဲပြန်မေးပြီးသိပ်မကြာခင်မှာ ဖိုးဖိုးပြန်ထွက်သွားတယ်။ ခနနေတော့ ဦးဦးရောက်လာပြီး ဘတ်ခွန်းနီးကို အထုပ်တွေပြန်ဖြည်ခိုင်းတယ်။ အိမ်မပြောင်းဖြစ်သေးဘူးတဲ့။ ပြောင်းဖို့အဆင်ပြေတဲ့အထိ ဒီအိမ်မှာပဲ ခနဖြစ်ဖြစ် နေရဦးမယ်တဲ့လေ။
ဖိုးဖိုးပြောတဲ့စကားကို ဦးဦးပြန်ပြီးမေးခွန်းထုတ်လိုက်တာကြီးက ဘယ်လိုအခြေအနေလဲဆိုတာ သတိထားမိလိုက်တော့ ဘတ်ခွန်းနီး ရင်ထဲမှာအလုံးကြီးတခုတစ်ဆို့လာသလိုပဲ။
ဒီရက်ပိုင်း ဦးဦးနဲ့ဘတ်ခွန်းနီးလုပ်တဲ့မုန့်တွေ လိုက်မပို့ရတာကြာပြီ။ ဘယ်သူမှမဝယ်ကြလို့ ၊ expired ဖြစ်လို့ဆိုပြီး ပြန်ပေးတာတွေလဲအများကြီးပဲ။ ဆော့ဂျင်း hyung ဆီကကြားရသလောက်ဆိုရင် B ဆိုတဲ့နာမည်နဲ့ထုတ်တဲ့ မုန့်တွေကမလတ်ဆတ်လို့တဲ့။ ချဉ်နေတာတို့ မှိုတက်နေတာတို့ ပါတယ်ဆိုပြီး မြို့ထဲကလူတွေပြောနေကြတယ်တဲ့။ သူ့အသိတယောက်ဆိုရင် ပေါင်မုန့်တခုထဲမှာ ယင်ကောင်အသေကြီးပါလာတယ်လို့ပြောတာတောင် ကြားမိတယ်တဲ့လေ။
ဒါပေမယ့် ဒါတွေကတကယ်ဖြစ်နိုင်လို့လား။ ဦးဦးအိမ်နဲ့ဆိုင်ထဲမှာ ယင်ကောင်ဆိုလို့ တကောင်မှမြင်ဖူးတာမဟုတ်ဘူး။ ဦးဦးက မုန့်လုပ်ရင်အရမ်းသန့်ရှင်းတာ ဘတ်ခွန်းနီးအသိဆုံး။ ချဉ်တဲ့မုန့်၊ မှိုတက်တဲ့မုန့်လဲတခါမှမတွေ့ဖူးပါပဲ ဘယ်အချိန်စားစား အရသာရှိနေတာမျိုးတွေပဲ လုပ်တတ်တဲ့ဦးဦးက အပြင်ထုတ်ရောင်းတဲ့မုန့်ကို ပစ်စလတ်ခတ်ကြီးလုပ်ပြီးပို့တာဖြစ်နိုင်ပါ့မလားလို့။
ဒါတွေက ဖိုးဖိုးကြောင့်ဖြစ်တယ်ဆိုတာ သေချာသလောက်ရှိတယ်။ ဦးဦးရဲ့မုန့်တွေကောင်းရဲ့သားနဲ့ ပုပ်တယ် သိုးတယ်ဆိုပြီး မြို့ထဲမှာ သတင်းလွှင့်တာ ဖိုးဖိုးပဲဖြစ်နိုင်တယ်။ ဦးဦးအိမ်ပေါ်ကဆင်းပြီး လုပ်ငန်းတခုတည်ထောင်မှာစိုးလို့ ဒီလိုကြီးဖျက်လိုဖျက်ဆီးလုပ်တဲ့ ဖိုးဖိုးက ဦးဦးရဲ့ အဖေရင်းဟုတ်ရဲ့လားလို့တောင် သံသယဝင်ချင်လာတယ်။
" ဘတ်ဟျွန်းနီး "
" .... "
" ဦးဦးခေါ်နေတယ်လေ...
ဘတ်ဟျွန်းနီး !!! "
" N...Nae !! ဦးဦး ဘာပြောလိုက်တာ...လဲ "
" ဖွားဖွားခေါ်နေတယ်...သွားလိုက်ဦး "
" ဖွားဖွား...ဆိုတာ... ဘယ်သူ ? "
ခုနအတွေးထဲမျောနေလို့ ဦးဦးနဲ့တူတူ Park အိမ်တော်ဧည့်ခန်းထဲကဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေတဲ့အဖြစ်ကို ဘတ်ခွန်းနီးမသိလိုက်တာဖြစ်မယ်။ အချိုရည်ဗူးကြီးကိုရင်ဘတ်ထဲပိုက်ထားတုန်းမို့ ဦးဦးကလှမ်းယူပြီး အခန်းထောင့်တနေရာမှာ အပြုံးတစနဲ့ရပ်ကြည့်နေတဲ့ ဖွားဖွားတယောက်ကို မေးငေါ့ပြတယ်။
" ဖွားဖွားက...ဦးဦးအမေလေ။
ကလေးအရမ်းချစ်တတ်တာမို့ မကြောက်နဲ့နော်။ "
တဖက်ဆိုဖာပေါ်မှာ မျက်မှောင်ကြီးကျုံ့ထားပြီး ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ ဖိုးဖိုးမျက်နှာနဲ့တခြားစီ၊ အနွေးထွေးဆုံးပြုံးပြနေတဲ့ ဖွားဖွားရှိရာကို ဘတ်ခွန်းနီး ခါးလေးယို့ကာ လိမ်လိမ်မာမာလေးသွားတယ်။
" ဖွားဖွား...နေကောင်းပါရဲ့လား "
မေးတုန်းကမေးပြီးမှ ဖွားဖွားလက်ပေါ်ကပတ်တီးကိုမြင်ပြီး ဘတ်ခွန်းနီးတကိုယ်လုံးကျောက်ရုပ်ဖြစ်သွားရတယ်။ ဦးဦးပြောပြထားလို့ ဖွားဖွားလက်ကျိုးထားတာသိရက်နဲ့ သွားမေးသလိုကြီးဖြစ်နေပြီမို့လား။
ငုံ့ကြည့်လာတဲ့ ဘွားဘွားမျက်လုံးတွေကဝိုင်းစက်ပြီးတောက်ပနေလိုက်တာ။ချောမောတည်ကြည်တဲ့မျက်နှာထက်မှာ ကြည်လင်အေးချမ်းပုံရတဲ့ အပြုံးလေးပန်ဆင်ထားသူဟာ ဘတ်ခွန်းနီးနဲ့ လမ်းမှာမတော်တဆတွေ့ခဲ့ရင်တောင်မှ ဦးဦးခန့်ချောကြီးရဲ့မေမေဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ တွေးမိလောက်စရာပါပဲ။
" ဘတ်ဟျွန်းနီးတို့လာမယ်ဆိုလို့ ဖွားဖွားလေ... စားစရာတွေအများကြီး ပြင်ထားတယ် "
" ဟုတ်... ကျေးဇူး...တင် ... "
စကားသံတွေရပ်တန့်သွားရတဲ့အချက်က ထမင်းစားပွဲအကြီးကြီးပေါ်မှာ အပြည့်အသိပ်နေရာယူနေတဲ့ အမွှေးပျံ့ဆုံးဟင်းပွဲတွေနဲ့ မုန့်တွေ သစ်သီးတွေကြောင့်ပဲ။
" အ...အများကြီးပဲ...
ဖွားဖွား..ဘယ်လိုလုပ်ပြီး... "
စားပွဲခုံပေါ်ကြည့်လိုက်၊ ဖွားဖွားလက်ပေါ်ကပတ်တီးစည်းထားတာကိုကြည့်လိုက်နဲ့ ဗိုက်ကလေးတဂွီဂွီဖြစ်လာတဲ့တချိန်တည်းမှာပဲ ဘတ်ခွန်းနီးဝေခွဲမရဖြစ်နေတယ်။
" ဒီလက်နဲ့အကုန်လုပ်တာတော့ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲကွယ်။ အိမ်အကူတွေ ဝိုင်းလုပ်ပေးကြတာပေါ့။ လာ... သားလေးကဒီမှာထိုင်၊ ဘာအရင်စားချင်လဲ ထမင်းလား၊ မုန့်လား "
သားလေးတဲ့....
ဘတ်ခွန်းနီးကို ဖွားဖွားက " သား " လို့ခေါ်လိုက်တယ်။
မေမေကလွဲပြီး ဘတ်ခွန်းနီးကို ဒီလိုခေါ်မယ့်သူတယောက်မှမရှိဖူးတဲ့ဟာ....အခုမှတွေ့ရတဲ့ ဦးဦးရဲ့အမေက ဘတ်ခွန်းနီးကို သားလေးလို့ ခေါ်လိုက်တယ်တဲ့လား။
ဘတ်ခွန်းနီး ရင်ထဲမှာပျော်သလိုလို ဝမ်းနည်းသလိုလိုကြီးဖြစ်လာတာ ဘာကြောင့်လဲဟင်...
သေချာတယ်... စိတ်ကောင်းစေတနာကောင်းရှိတဲ့ ဦးဦးက သူ့မေမေနဲ့အရမ်းတူတာဖြစ်မှာပါပဲ။ ဒေါသကြီးတတ်တဲ့ ဖိုးဖိုးလိုပဲ ဦးဦးလည်းတခါတရံတော့လေသံမာတတ်ပေမယ့် ဘတ်ခွန်းနီးကိုဂရုစိုက်ပေးတဲ့နေရာမှာ ဖွားဖွားနဲ့ဦးဦးက တယောက်တည်းလို့ထင်ရတယ်။
" သားလေးရဲ့ ဓာတ်ပုံပဲဖွားဖွားမြင်ဖူးတာ...အပြင်မှာတွေ့တော့ ပိုပြီးချစ်ဖိုကောင်းတာပဲ။ မျက်နှာဖူးဖူး၊ မျက်လုံးလှလှလေးနဲ့...အိုက်ဂူးးး... ခြေတောက်လက်တောက်ကလေးတွေကလည်း ဝကစ်နေရော..."
ဘတ်ခွန်းနီးကို ခုံပေါ်မှာသေချာထိုင်စေပြီး မုန့်ပန်းကန်တွေအနားတိုးပေးနေတဲ့ ဖွားဖွားကအဒေါ်ကြီးတယောက်ကို ရေခဲမုန့်ယူလာဖို့ပြောတယ်။ ဖန်ပန်းကန်ကြီးထဲထည့်လာတဲ့ ရေခဲမုန့်ရောင်စုံလေးတွေ.က မွှေးအီနေတာပဲ။ စားချင်ဇောနဲ့ ဇွန်းကိုကောက်ယူလိုက်ပြီးတဲ့နောက် ဦးဦးသင်ပေးထားတဲ့စကားတွေလည်းမမေ့အောင်ပြောရသေးတယ်။
" ကောင်းကောင်းစားပါ့မယ် ဖွားဖွား...
ကျေးဇူးတင်ပါတယ် "
ဖွားဖွားကိုမော့ကြည့်ပြီး မျက်လုံးလေးတွေပိတ်အောင်လည်း ပြုံးပြရသေးတာပေါ့။ ဒါမှ ဖွားဖွားလဲ ဦးဦးလိုပဲ ဘတ်ခွန်းနီးကိုချစ်မှာမို့လား။
" များများစားနော်... ဒါတွေအကုန်လုံး ဖွားဖွားရဲ့ဘတ်ဟျွန်းနီးအတွက်ပဲ "
" ဟီဟိ....Nae... "
Mama Park တို့အဖြစ်က အသည်းတုန်အူတုန်ချင်စရာ ကလေးငယ်ရဲ့အပြုံးတချက်မှာ ရေခဲမုန့်တွေထက်အရင် အရည်ပျော်ကျသွားပြီထင်ရသည်။ မုန့်တွေ၊ ရေခဲမုန့်တဇွန်းစီခပ်စားပြီး တအွန်းအွန်းအသံလေးတွေထွက်လို့ သဘောကျ ကျေနပ်နေတဲ့ ဘတ်ဟျွန်းနီးကိုကြည့်ရင်း သူမရင်ထဲမှာ နွေးထွေးလာသလိုပဲ မျက်နှာပေါ်ကအပြုံးတွေလည်းရပ်တန့်မရအောင်ပင်။
" Omm.. ဒါလေး အရမ်းကောင်းတာပဲ။
ဦးဦးကိုကျွေးချင်လိုက်တာ "
ကြည့်ပါဦး...အစားကောင်းအသောက်ကောင်းနဲ့တွေ့တော့ သူ့ဦးဦးကိုသတိတရနဲ့ အိမ်ရှေ့ခန်းဖက်လှည့်ကြည့်နေရှာတဲ့ မဝံ့မရဲမျက်လုံးလေးတွေက သနားစိတ်ပိုစရာ... နှစ်သိမ့်ပေးချင်စရာလေးမဟုတ်လား။
ဒါကြောင့်လည်း ချန်းယောလ်က ဒီလိုချစ်စရာကောင်းပြီးသိတတ်လွန်းတဲ့ ကလေးကိုမိဘမဲ့ဂေဟာမပို့ပဲ ရင်အုပ်မကွာစောင့်ရှောက်ဖို့ဆုံးဖြတ်ထားတာနေမှာပါပဲ။ ချန်းယောလ်နေရာမှာ သူမသာဆိုရင်လည်း ဒီကလေးငယ်ကို သံယောဇဉ်ဖြတ်နိုင်လိမ့်မယ်လို့ ယုံကြည်ချက်မရှိပါ။
ချန်းယောလ်နဲ့ရွယ်တူ တခြားလူငယ်တွေ အလုပ်တခုရဖို့ အမျိုးမျိုးရုန်းကန်နေရချိန်မှာ ဘာမှသိပ်မကြိုးစားရပါပဲ မိဘဆီကအမွေရတော့မယ့် ကော်ဖီဆိုင်ကြီးတခုလုံးနဲ့အိမ်တွေခြံတွေအားလုံးကိုပစ်ပယ်လို့ ဒီကလေးငယ်တယောက်တည်းကို ဘာကြောင့်ရွေးရသလဲဆိုတဲ့မေးခွန်းကို ခုမှပဲအဖြေထုတ်နိုင်သွားတော့တယ်။
" ချန်းယောလ်က ဒါတွေအများကြီးစားဖူးပါတယ်။
သားတယောက်တည်း စိတ်ကြိုက်စားနော်"
" ဟုတ်ကဲ့...ဖွားဖွား "
မပြတ်တမ်းစားကောင်းနေတာမို့ ပါးလုံးလုံးလေးတွေလှုပ်လှုပ်ဖောင်းဖောင်းဖြစ်နေရာက ခနလောက်ရပ်တန့်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းရှိရာကိုမျှော်ကြည့်ပြန်သည်။ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ အဆူခံနေရပုံပေါ်တဲ့ သူ့ဦးဦးအတွက် တမျိုးတဖုံစိတ်ပူနေရှာတဲ့အကြောင်းကို အမူအရာလေးတွေနဲ့ အသိပေးနေသလိုပါပဲလား။
အသက်ငယ်ငယ်လေးရှိတယ်သာပြောတာ...ချန်းယောလ်နဲ့ သူ့အဖေတို့ကြားက ဖြေရှင်းမရတဲ့ပြဿနာတွေကို ဘတ်ဟျွန်းနီး သိများသိနေနိုင်သလား။
ဒီအဖွားကြီးက ပညာမတတ်ဘာမတတ်နဲ့ ယောက်ျားလုပ်စာထိုင်စားပြီး တသက်လုံးရိုးရိုးအေးအေးနေခဲ့ရတော့လည်း သားသမီးကိုသွန်သင်ဆုံးမဖို့၊ လမ်းကောင်းလမ်းမှန်ကိုညွှန်ပြဖို့အရေးမှာ အိမ်ထောင်ဦးစီးရဲ့အမိန့်အတိုင်းလိုက်နာခဲ့ရတာများတယ်။ လောကကြီးမှာ မွေးသမိခင်မရှိတော့မှန်းမသိရှာသေးတဲ့ ဘတ်ဟျွန်းနီးကိုမွေးစားလိုက်တဲ့ သားငယ် ချန်းယောလ်ရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကမမှားပေမယ့် သားတွေနဲ့ပတ်သက်ရင် စည်းကမ်းတင်းကျပ်လွန်းတဲ့ ဖွားဖွားယောက်ျားကိုပြောလို့မနိုင်တာတော်တော်ခက်တယ်ကွယ်။
" ဟာ...ဦးဦးလာပြီ..
ဒီမှာထိုင် ဦးဦး...
ဒီမုန့်လေးစားကြည့်...
ဖွားဖွားလက်ရာ...အကုန်ဂွတ်ရှယ်ပဲ "
ချန်းယောလ်တို့အိမ်ကို သူ့အိမ်သူ့ယာအတိုင်းနေရာထိုင်ခင်းပေးလာတဲ့ ဘတ်ဟျွန်းနီးက ဒီနေ့မှတွေ့ရတဲ့ သူ့ဖွားဖွားကိုဘယ်လောက်ထိချွဲထားလဲတော့မသိ။ ချန်းယောလ်အမေက သားအရင်းကြီးကိုတောင်မမြင်တော့ပဲ ဘတ်ဟျွန်းနီးတယောက်တည်းကိုပဲစကားပြောလိုက်၊ မုန့်ထည့်ပေးလိုက်နဲ့အလုပ်ကိုမအားဘူး။ ကျောင်းကသူငယ်ချင်းတွေအကြောင်း၊ ဆရာမတွေအကြောင်းမေးလိုက်မြန်းလိုက် ရယ်လိုက်မောလိုက်နဲ့ လေပေးတွေဖြောင့်နေကြတာတအားပဲ။
အကောင်ပေါက်လေးက နှုတ်ခမ်းပုစိလေးတချွန်ချွန်နဲ့ " ကောင်းလိုက်တာ... ဒီလိုမုန့်မျိုးထပ်စားချင်သေးတယ် " လို့တခွန်းပဲပြောကြည့်....ချန်းယောလ်အမေတို့များ လှစ်ခနဲသွားပြေးယူတာ မုန့်တွေဗူးလိုက်ကြီးရယ်။
ဘတ်ဟျွန်းနီးကြိုက်တဲ့ လိမ္မော်သီး၊ ပန်းသီး၊သစ်တော်သီးတွေပေးလိုက်မယ်ဆိုပြီး ဂိုထောင်မှာ ခြင်းတောင်းနဲ့သွားသယ်တာ...လက်ကျိုးထားတော့ မနိုင်လို့တဲ့။ သစ်သီးတွေ အိတ်လိုက်ကြီးတရွတ်ဆွဲလာတယ်။ အမြင်မတော်လို့ကူသယ်ပေးမယ်ပြောတဲ့ ချန်းယောလ်ကို ရှိတယ်လို့တောင်မမှတ်ဘူးခင်မျာ။ မြေးအဖွား နှစ်ယောက်တည်း အိတ်ကြီးကို ဂိုထောင်အပြင်ဖက်ဆွဲယူ၊ ကောင်းတဲ့အလုံးတွေရွေးထည့်ပေးနေလိုက်တာ...နေပူပူမှာတောင် အပြုံးမပျက်တဲ့ ချန်းယောလ်အမေတို့ တလောကလုံးမေ့နေသလားပဲ။
ဘတ်ဟျွန်းနီးကိုအခုပေးနေတာက Appa ကြိုက်လို့ အများကြီးဝယ်ထားတဲ့ သစ်တော်သီးတွေဆိုတာလည်းမေ့၊ ပလတ်စတစ်ဗူးတွေ ချိုင့်တွေနဲ့ ထည့်ပေးလိုက်တာက Appa နေ့တိုင်းစားတဲ့ ရိုးရာမုန့်တွေဆိုတာလည်း သတိမရတော့ပဲ * ဘတ်ခွန်းနီး...အကုန်ယူသွား...များများစားနော် * ဆိုတဲ့စကားပဲအပ်ကြောင်းထပ်အောင်ပြောနေတဲ့ ဖွားဖွားကြီးဟာဆိုရင်ဖြင့် အိမ်ကိုစကူတာနဲ့ပြန်ရမယ့်ချန်းယောလ်ကိုမှအားမနာ... ဘတ်ဟျွန်းနီးစားဖို့မုန့်တွေ သစ်သီးတွေချည်းပဲ ချန်းယောလ်တပွေ့စာ ရှိတဲ့စက္ကူဗူးကြီး ၂ပုံးတောင်မှပေးလိုက်တယ်တဲ့လား။
" ကျနော်တို့ပြန်လိုက်ပါဦးမယ် "
" အဟွတ် !!! အဟမ်းးး "
အိမ်ပြန်ခါနီး သွားနှုတ်ဆက်တော့ ချန်းယောလ်တို့ယူသွားမယ့်အထုပ်အပိုးတွေမြင်ပြီး Appa သောက်နေတဲ့ရေတောင်သီးတယ်။ အိမ်လာဖို့ခေါ်လိုက်တာတော့ဟုတ်ပါရဲ့...ဒီလိုမျိုး သူစားမယ့်သောက်မယ့်ရိက္ခာတွေကို ဗြောင်မျိုးနွယ် ဓားပြအသေးစားလေးက အနုကြမ်းစီးသွားမယ်လို့ ဘယ်ထင်ခဲ့လိမ့်မလဲ။
ချန်းယောလ်ကိုလာဖို့ခေါ်လိုက်တဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က ဘတ်ဟျွန်းနီးကိုမွေးစားတဲ့အမှုကြောင့် ဆူဖို့၊ ပြောဖို့၊ မိဘမဲ့ကျောင်းသွားအပ်ပါလားလို့ နားချဖို့ပါပဲ။ ချန်းယောလ်ဖက်က မလိုက်နာနိုင်ရင်လည်း အွန်ဟီးနဲ့စေ့စပ်ဖို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းနားသွင်းယူမယ်လို့ plan ချထားတာဖြစ်မယ်။
Appa ကို ကလန်ကဆန်လုပ်ပြီး အိမ်ပေါ်ကဆင်းမယ်လုပ်ထားတာကလည်းမအောင်မြင်။ ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်ကိုယ်ရပ်ပြီး ငွေရှာမယ်ဆိုတဲ့ အကြံအစည်တွေအားလုံးပျက်စီးအောင် လုပ်ပစ်မယ်ဆိုတာတွေပါ အရိပ်အမြွက်လောက်သိပြီးသားမို့ မလူးသာမလွန့်သာအခြေအနေမှာ အွန်ဟီးနဲ့လက်မထပ်ချင်သလို ဘတ်ဟျွန်းနီးကိုလည်းအဝေးမပို့ပစ်နိုင်တာကြောင့် Appa လက်ခံနိုင်မယ့် နည်းလမ်းနောက်တမျိုးကို အဆိုတင်သွင်းခဲ့ရသည်။
အစပိုင်းတော့ အင်တင်တင်လုပ်ပြီး ခွင့်မပြုချင်သလိုလိုရှိပေမယ့် ချန်းယောလ်ကိုပြောမနိုင်လို့နည်းနည်း လွှတ်ပေးလိုက်တဲ့သဘောနဲ့ ခေါင်းညိတ်ခဲ့တာမို့ လောလောဆယ်တော့ အသက်ရှူချောင်သွားရသည်။
ဆက်မတက်ဘူးလို့ဆုံးဖြတ်ထားတဲ့ တက္ကသိုလ်ကျောင်း ပြန်တက်ပြီး ဘွဲ့ရအောင်ယူပေးပါ့မယ်ဆိုတဲ့ ကတိအဆုံးမှာ Appa ကသိပ်မကျေနပ်သေးပဲ တခုထပ်ဖြည့်သည်။ နောက်ငါးနှစ်နေလို့ အွန်ဟီးရော ချန်းယောလ်မှာပါ ရည်ရွယ်ထားတဲ့သူမရှိရင် နှစ်ဖက်မိဘတွေကတိပြုထားသလိုစေ့စပ်ပေးဖို့ စီစဉ်ဦးမယ်တဲ့လေ။
Appa ပြောတဲ့ငါးနှစ်ကို ရှစ်နှစ်အထိတိုးပေးဖို့ ထိုင်ရှိခိုးမတတ်တောင်းပန်နေတာတောင် သိပ်ပြီးရှောရှောရှူရှူခွင့်မပြုသေးဘူး။ ဒီလိုတွေ သားအဖနှစ်ယောက် ညှိနှိုင်းနေတုန်းမှာ ဘတ်ဟျွန်းနီးလေးက ဘုမသိဘမသိနဲ့ချန်းယောလ်တို့အနားရောက်လာတယ်။
မျက်မှောင်ကျုတ်ထားတဲ့ Appa ကိုမကြည့်ရဲပဲ ချန်းယောလ်အနားမှာကျုံ့ကျုံ့လေးဝင်ထိုင်တယ်။ Appa လည်း သက်ပြင်းကြီးတချက်ချပြီး ဘတ်ဟျွန်းနီးကိုသူ့အနားလာဖို့ခေါ်တယ်။ သူ့ကိုကြောက်ရှာတဲ့ကလေးလေးက မသွားရဲပဲ ချန်းယောလ်ကိုယ်နောက်မှာပုန်းနေလိုက်တာ...လက်ဖျားမှာချွေးစေးတွေပြန်ပြီးအေးစက်နေတာပဲ။
အခုမှတွေ့ဖူးတာချင်းအတူတူ Omma နဲ့ဆိုရင် ရယ်မောပြောဆိုနေခဲ့တဲ့ ကလေးက Appa ရှေ့မှာ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့... နေစရာမရှိသလို ဖြစ်နေပြန်တယ်။ ချန်းယောလ်က ချောမော့ပြီး Appa အနားကပ်ခိုင်းတော့လည်း * မသွားရဲဘူး...ဖိုးဖိုးကိုကြောက်တယ် * တဲ့လေ။ သူ့စကားသံတိုးတိုးလေးကို Appa ကြားသွားပုံပဲ။ မျက်နှာကြောတင်းထားတာကြီးတွေနဲနဲလျှော့ပြီး လေသံအေးအေးနဲ့ထပ်ခေါ်တယ်။ လက်ထဲမှာလည်းဘယ်ကရောက်လာမှန်းမသိတဲ့ ရောင်စုံတုတ်ထိုးသကြားလုံးထုပ်ကြီးကိုင်ပြရင်းခေါ်တာပေါ့။
လူလည်လေးဘတ်ဟျွန်းနီးက Appa အနားတော့ကပ်သွားပါရဲ့။ ချန်းယောလ်အင်္ကျီစကို လက်ကလေးတဖက်ကဆွဲပြီး သွားတာမို့ ချန်းယောလ်ပါသူ့နောက်က တန်းလန်းတန်းလန်းနဲ့ပါသွားတယ်။ အဖိုးလက်ထဲကသကြားလုံးထုပ်ကိုလှစ်ခနဲဆွဲယူပြီး ချန်းယောလ်အနောက်မှာပြန်ပုန်းတယ်။ အဲ့အချိန်မှာဖြစ်သွားတဲ့ Appa မျက်နှာကြီးကတခုခုထဆဲချင်နေတာကိုမနည်းအောင့်ထားရသလိုမျိုးမို့ ချန်းယောလ်မှာ ရယ်ချင်နေတဲ့ မျက်နှာကိုတဖက်လှည့်ထားရတယ်။
* ကျေးဇူးတင်ပါတယ် * ဆိုတဲ့စကားတခွန်းတော့ပြောဖြစ်အောင်ပြောလိုက်ပြန်တဲ့ကလေးငယ်ဟာ Park အိမ်တော်ကမပြန်မချင်း ချန်းယောလ်ဘေးမှာ ပီကေလေးလိုပဲကပ်တွယ်လို့နေတော့တယ်။ Omma ပေးလိုက်တဲ့ အစားအသောက်ပုံးကြီး၂ပုံးကို စကူတာနဲ့သယ်တာအဆင်မပြေလို့ Taxi ငှားပြီး အိမ်အထိ ပို့ခိုင်းလိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်သားစကူတာစီးလာတဲ့ အပြန်လမ်းမှာ နောက်ကနေသူ့ခါးပေါ်ဖက်ထားတဲ့ လက်ကလေးတွေ ပိုပြီးတင်းကျပ်လာတာသတိထားမိလိုက်တယ်။
" ဘတ်ဟျွန်းနီး အဆင်ပြေလား "
" ဟုတ်...ဦးဦး "
" စကူတာခုံကကျပ်နေမယ်ထင်တယ်..
အခုတော့ ဒီအတိုင်းစီးလိုက်ဦး..
နောက်နေ့မှ အသစ်လဲပေးမယ်နော် "
" ရပါတယ် မကျပ်ပါဘူး "
" ဝက်ကလေးဖြစ်လာပြီဆိုတော့လည်း...
ဗိုက်နဲ့ထောက်ပြီး ကျပ်နေမှာ ဦးဦးသဘောပေါက်ပါတယ်ကွ"
" ဘယ်နားကဝက်လဲ !!
ဦးဦးနော်....ဘတ်ခွန်းနီး ဒီအတိုင်းဝလာတာမဟုတ်ဘူး။ ဒီဗိုက်ကလည်း သွသူထွက်လာတာမဟုတ်ဘူး။ ဦးဦးလုပ်လို့ ... "
" အောင်မငေးဗျာ...ကျနော် ဘာလုပ်မိလို့တုန်း "
" စားကောင်းတာ အမျိုးမျိုးကျွေးနေတော့ မထွက်ပဲနေပါ့မလား။ ကြက်ဥပြုတ်တွေလည်း စားရတယ်။ ငါးကြီးဆီကလည်းသောက်ရသေးတယ်။ ဘတ်ခွန်းနီးအင်္ကျီတွေကျပ်ကုန်တာ ဦးဦးကြောင့်ပဲ "
" ဟားး ဟားးး တသက်နဲ့တကိုယ်အခုမှ တရားခံဖြစ်ဖူးတော့တယ်ဗျာ။ မတရားစွပ်စွဲခံရတာပါ။ မိုးနတ်မင်းကြီးများ ကယ်တင်ပေးကြပါ "
" ဟွန့် ~~~ မကယ်တင်ဘူးတဲ့..
မိုးကြိုးအကြီးကြီး ပစ်လိမ့်မှာ .. "
ဖက်ထားတဲ့လက်ကလေးတွေနဲ့ သူ့ခါးပေါ်ကုပ်ဆွဲလာတဲ့အကောင်ပေါက်လေးက သူ့ကျောပြင်ပေါ်ကို သွားစွယ်လေးတွေနဲ့ကိုက်ပစ်သည်။ သူ စိတ်ကောက်နေပါတယ်ပေါ့...သူမကြိုက်တာမပြောနဲ့ပေါ့လေ။ ဘတ်ဟျွန်းနီးဆိုတဲ့ ကလေးဆိုးလေးက အဲ့လိုပညာရှိနည်းနဲ့ ချန်းယောလ်ကို ကိုက်ကိုက်ပြီးပြောတတ်တာရယ်။
ကိုက်တတ်တဲ့အကျင့်က ဘယ်လိုရလာလဲမသေချာပေမယ့် သူတချက်ကိုက်တိုင်းမှာ လန့်ဖြန့်ပြီး တအိုးအိုးတအားအားဖြစ်သွားတဲ့ ချန်းယောလ်ကိုမြင်ရတာ သဘောကျပုံပေါ်တယ်။ ကျော၊ ပုခုံးနဲ့ လက်မောင်း၊ လက်ဖျံတွေကအကိုက်ခံရဆုံးပဲ။
" ဦးဦးက ဘတ်ဟျွန်းနီးဝတုတ်လေး ပြုတ်ကျမှာစိုးလို့စိတ်ပူပြီးပြောတာပါကွာ။ "
" မပြုတ်ကျအောင်လို့ အရမ်းဖက်ထားတယ် "
" ဟုတ်ပါပြီ... အိမ်ရောက်တဲ့အထိတောင့်ခံထား။ ဗိုက်ကလေးပါချပ်ထား... အသက်အောင့်.."
" ဂါးးး ဒီဗိုက်ပဲပြောနေတာ
စိတ်တိုလာပြီ !!! "
" အာ့..အားး...နာတယ် ဘတ်ဟျွန်းနီးရ...
မကိုက်နဲ့တော့.....စ..စကူတာမှောက်မယ်လို့.... "
" အခု ကြောက်ပြီလား။ မကြောက်သေးဘူးလား "
" ဟုတ်ကဲ့ပါ။ ကြောက်ပါပြီ "
" အာ့ဆို ဗိုက်အကြောင်းမပြောပဲ အေးဆေးမောင်း "
" ဟုတ်ကဲ့... အမိန့်အတိုင်းပါဗျာ...
ဟားး ဟားး... "
ကြောက်ပါပြီလို့ပြောပြီး ရယ်ကြောမပြတ်တဲ့ ဦးဦးက ဘတ်ခွန်းနီးကိုလှောင်နေတဲ့အတိုင်းပဲ။ စိတ်တိုလွန်းလို့ ဦးဦးကျောကို နောက်တခါထပ်ကိုက်ပစ်လိုက်မှ အော်သံကြီးကြားရလို့ ကျေနပ်လိုက်တော့တယ်။
နွေးထွေးနေတဲ့ကျောပြင်ကြီးပေါ်မှာ ပါးလေးတဖက်အပ်ရင်း ကိုက်ထားတဲ့နေရာတွေကို လေတဖူးဖူးမှုတ်ပြီးအနာသက်သာအောင် လုပ်ပေးနေပေမယ့် ရုပ်ကလေးကိုတော့ အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အထိစူပုတ်ထားမှဖြစ်မှာပါ။ မဟုတ်ရင် အခွင့်အရေးရတိုင်း လူကို ဝက်ကလေးလို့ခေါ်ခေါ်ပြီး မခံချင်အောင်စ.နေဦးမှာသိတယ်လေ။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဖိုးဖိုးဖွားဖွားတို့နဲ့တိုင်ပင်ခဲ့တာတွေ ဦးဦးကပြောပြတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့တပတ်လောက်ကအထိ ဦးဦးနဲ့တူတူ အိမ်ပြောင်းရမယ်လို့သိထားပြီး စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့တာ။ အခုတော့ ဒီအိမ်မှာပဲဆက်နေဖို့ဖြစ်လာပြန်ပြီလို့ ဦးဦးပြောတယ်။ ဘတ်ခွန်းနီးကျောင်းတက်နေတာကြည့်ပြီး သူလည်းကျောင်းတက်ချင်လာလို့ တက္ကသိုလ်တက်မယ်တဲ့။ နေက်နေ့ကစပြီး စာရေးကိရိယာတွေ လွယ်အိတ်တွေ ထမင်းဗူးတွေဝယ်ပြီး ပြင်ဆင်နေတဲ့ ဦးဦးကိုမြင်ရတာ အထူးအဆန်းတခုလိုပဲ။
အဝေးမှုန်ပါဝါရှိတယ်ဆိုပြီး အရင်ကမတပ်ဖူးတဲ့ မျက်မှန်ကိုင်းအမဲကြီးကောက်တပ်လိုက်တော့ ဘတ်ခွန်းနီးတို့အတန်းပိုင်ဆရာကြီးနဲ့တောင်သွားတူနေတယ်။ ဆရာကြီးက ဦးဦးလောက်ရုပ်မချောတာနဲ့အရပ်မရှည်တာလေးတော့ကွဲတာပေါ့လေ။ မျက်လုံးချင်းသွားဆုံမိရင်တော့ ဘတ်ခွန်းနီး ကျက်ထားတဲ့စာတွေ အတောင်ပေါက်ပြေးတော့မလိုလို၊ ချက်ချင်းကြီးအဆူခံရတော့မလိုလို ခံစားချက်ချင်းကတူနေသလိုပဲ။
မမြင်ဖူးသလိုမျိုးပြူးပြဲကြည့်နေတဲ့ ဘတ်ခွန်းနီးကို နူးနူးညံ့ညံ့လေးပြုံးပြလာတဲ့ မှန်ကြောင်ဦးဦးက အရမ်းချောမောပြီးခန့်ညားနေလိုက်တာ။ အိပ်မက်ထဲတောင်ထည့်မက်မိတဲ့အထိပဲ။
ဟီးးး... အိပ်မက်ထဲမှာ ဦးဦးကဘတ်ခွန်းနီးရဲ့အတန်းပိုင်ဆရာကြီးဖြစ်နေတယ်တဲ့။ ဘတ်ခွန်းနီးကို ဘာသာတိုင်းအမှတ်ပြည့်ပေးပြီး ဆုတွေလည်းပေးတယ်။ဘတ်ခွန်းနီးနဲ့ အစေးမကပ်တဲ့ ဂျန်နာရာ့ကို အခန်းရှေ့မှာ ထိုင်ထ အခါတရာလုပ်ခိုင်းတယ်... ဘတ်ခွန်းနီးကိုနောက်တခါပြဿနာရှာရင် ကျောင်းထုတ်ပစ်မယ်လို့ပြောလာတဲ့ ဦးဦးက မျက်မှန်ကြီးတပ်ပြီး အညိုဖျော့ရောင် ဆံပင်တွေအပေါ်လှန်တင်ထားတာ စမတ်ကျလွန်းလို့ အလင်းရောင်တွေ ဖြိုးဖြိုးဖျတ်ဖျတ်ထွက်နေလိုက်တာ....မျက်စိတွေတောင်ကျိန်းရတယ်ဆိုပဲ။
" ဘတ်ဟျွန်းနီး...ဘာလုပ်.. "
ညစာစားပြီးလို့ ဆိုဖာပေါ်မှာ TV ကြည့်ဖို့ပြင်နေတဲ့ ဘတ်ခွန်းနီးအနား ဦးဦးရောက်လာတယ်။ ပန်းကန်ထဲကသစ်တော်သီးစိပ်လေးတွေနဲ့ အရောင်တူတဲ့ဆွယ်တာလေးတထည်ဝတ်ထားပြီး အိမ်နေရင်းတောင်မှ မျက်မှန်ကြီးတပ်ထားတုန်းပဲ။ အဲ့မျက်မှန်က မတပ်တာကြာတော့ ကျောင်းမှာ အကျင့်ဖြစ်သွားအောင် အိမ်နေရင်းလည်းတပ်ထားတာလို့ပြောတယ်။
ကျောင်းဖွင့်ရက်တွေမှာ ဘတ်ခွန်းနီးကိုစကူတာနဲ့ကျောင်းအရင်ပို့ပြီးရင် အိမ်ပြန်လာရမယ့်ဦးဦးက သူ့ကျောင်းသူသွားဖို့ ကားမမောင်းချင်ဘူးတဲ့။ ဘတ်စ်ကားစီးမှာလို့ပြောတယ်။
သူ့ စကူတာကြီးအိမ်ပြန်ပို့ဖို့အရေး ဘတ်ခွန်းနီးကျောင်းနဲ့အိမ်...အိမ်နဲ့တက္ကသိုလ် သွားလိုက်ပြန်လိုက်ဖြစ်နေတေ့ ပင်ပန်းမှာစိုးလို့ ဘတ်ခွန်းနီးလည်းစကူတာမစီးတော့ပဲ ဦးဦးနဲ့တူတူ ဘတ်စ်ကားလိုက်စီးမယ်လို့ပြောလိုက်တယ်။ အဲ့ကျတော့ မစီးရပါဘူးတဲ့... ဂိုထောင်မှာဖုန်အတက်ခံထည့်ထားတဲ့ သူ့ကားကြီးထုတ်မောင်းမယ်လို့ပြောပြန်တယ်လေ။
ခုတမျိုးတော်ကြာတမျိုးလုပ်နေတဲ့အကြောင်းပြချက်ကတော့ ဘတ်စ်ကားစီးရင် ဘတ်ခွန်းနီးပင်ပန်းမှာစိုးလို့... လူကြပ်တဲ့အချိန်တွေဆိုရင် တိုးမိဖိမိပြီး အနာတရဖြစ်မှာစိုးလို့တဲ့။ ဘတ်ခွန်းနီးအသားနုနုလေးတွေမှာ ဒဏ်ရာတခုခုရှိလာရင် ကြာတဲ့အခါ ရုပ်ဆိုးဆိုးအမာရွတ်ကြီးတွေဖြစ်သွားတတ်တယ်တဲ့။ ဘတ်ခွန်းနီးကို သွားတာလာတာ၊ ကစားတာတွေမှာ အနာတရမဖြစ်အောင် အမြဲတမ်းဂရုစိုက်ဖို့ တဖွဖွမှာတတ်တဲ့ ဦးဦးဟာ သူ့လက်ပေါ်မှာတော့ ဟင်းအိုး အပူလောင်တဲ့အမာရွတ်တွေနဲ့ မုန့်မွှေတာကြာလို့ဖြစ်လာတဲ့ အသားမာတွေ ဟိုတခုဒီတခု နေရာယူစေခဲ့တယ်လေ။
" ကာတွန်းကား မကြည့်ဘူးလား "
ဦးဦးပြောနေတာ ဘတ်ခွန်းနီးမကြားဘူး။ အခု TV မှာလာနေတဲ့ Drama ထဲက မင်းသားနဲ့မင်းသမီးစကားပြောတဲ့အခန်းကို အာရုံအပြည့်စိုက်ထားမိနေလို့ပဲ။
* ငါ့ကို ချစ်တယ်လို့ပြောပြီးတာတောင် ကင်ဟယ်မီလို့ပဲ ခေါ်နေဦးမှာလား *
* အာ... အဲ့တာက...
နင်... ခေါ်စေချင်တာ တခုခု ရှိရင်ပြောလေ *
* နင်ဟာလေ...တုံးလိုက်တာ အရမ်းပဲ။
သွား !!! ငါ့လာမခေါ်နဲ့ *
* ဟ..ဟယ်မီရား... နေပါဦး...
မီယားနဲ...တကယ်တောင်းပန်တယ် ။
စိတ်မဆိုးပါနဲ့ကွာ...
ကိုယ်ဒါတွေတကယ်မသိလို့ပါ။
ကိုယ့်အတွက် မင်းက ပထမဆုံးဆိုတာသိသားနဲ့... *
* ဟွန့် !! အဲဒီ့ ပထမဆုံးနဲ့ပဲကိုင်ပေါက်နေ *
* မ...သွားပါနဲ့... နေပါဦးလို့...
ကင်ဟယ်မီ !!! ချာဂီရား... အသဲလေး !! *
" ဟီဟိ... အသဲလေးတဲ့... ခေါ်လိုက်ပြီ "
Drama ထဲကစုံတွဲကို သဘောတွေကျပြီး ချန်းယောလ် လက်မောင်းကြီးလာကိုက်နေတဲ့ ဘတ်ဟျွန်းနီးကြောင့် ဝါးလက်စ သစ်တော်သီးစိတ်ကိုလည်ပင်းထဲပြုတ်ကျမသွားအောင် မနည်းသတိထားလိုက်ရတယ်။
" အဲ့တာဘာဖြစ်တုန်း...သူ့ရည်းစားသူ အသဲလေးခေါ်တဲ့ဟာ "
အခုတော့ ချန်းယောလ်လက်ဖျံကို ဆွဲဖက်ထားပြန်တဲ့ လုံးလုံးကစ်ကစ်အကောင်သေးလေးဟာ သဘောတကျနဲ့ ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်နေပြန်ပါရောလား။ ညတိုင်း ကာတွန်းကား ဒါမှမဟုတ် Discovery channel ဖြစ်ဖြစ်၊ action ဇာတ်လမ်းတွေဖြစ်ဖြစ် ကြည့်နေကျဟာ..အခုတလော ဘယ်ကနေဘယ်လိုစိတ်ကူးပေါက်သွားတယ်မသိဘူး။ Drama လိုင်းပြောင်းကြည့်ပြီး သွားလေးတွေဖြဲ.. ဟိဟိဟဲဟဲ တွေဖြစ်လို့။ ကျောင်းက ဘယ်ကောင်မလေးနဲ့အကြည်ဆိုက်ဖို့ အကိုဗြောင်တို့ စိတ်ကူးတွေတသီတတန်းကြီး ယဉ်ပစ်နေတာဖြစ်မလဲ။
" ဟိဟိ... ဟုတ်တာပေါ့။
ချစ်တဲ့သူတွေလေ...အသဲလေးခေါ်မှာပေါ့
ဟုတ်ဖူးလား "
" အေးလေ.. အဲ့တာဘာထူးဆန်းလို့လဲ "
အေးအေးဆေးဆေးပြန်မေးလာတဲ့ ဦးဦးထက် ဘတ်ခွန်းနီးသာ အသက်ကြီးနေရင် ဖြောင်းခနဲရိုက်ပစ်ချင်တယ်။လူကြီးမို့လို့အရိပ်ပြရင် အကောင်မြင်မယ်မှတ်တာ။ မျက်စိလေးလုံးရှိပြီးအမြီးတောင်မမြင်တဲ့ ဦးဦးကဘတ်ခွန်းနီးပြောချင်တဲ့စကားကို ပိစိသေးသေးလေးတောင် နားလည်မယ်မထင်ဘူး။
" အင့်... ဒါ လက်ဆောင်ပေးတာ။
ဘတ်ခွန်းနီး သွားအိပ်တော့မယ် "
" ဟင် !! ဦးဦးအတွက်လား ..? "
" ဟုတ်တယ်... ဦးဦး မကြိုက်ရင် မသုံးနဲ့
ရတယ် "
" နေ....နေပါဦး.... ဘတ်ဟျွန်းနီး...
ခနလေးနေဦးလို့ ... "
ရီဖန့်ကို သချာင်္အိမ်စာတွေပေးကူးလို့ရလာတဲ့ ဥာဏ်ပူဇော်ခနဲ့ဝယ်ထားတဲ့ ဘောပင်သုံးချောင်းပူးအထုပ်လေးက လက်ဆောင်တခုဖြစ်ဖို့ လုံလောက်ပါ့မလား ဘတ်ဟျွန်းနီးမသိဘူး။ ဦးဦးပေးတဲ့မုန့်ဖိုးစုထားတာတွေ ထုတ်သုံးရင် ဒီ့ထက်ပိုကောင်းတဲ့ လက်ဆောင်ရမှာသေချာပေမယ့် ကိုယ်ရှာတဲ့ပိုက်ဆံနဲ့ပဲ ဝယ်ပေးချင်တာကြောင့် ဒီဘောပင်သုံးချောင်းတထုပ်ပဲ ဘတ်ခွန်းနီးတတ်နိုင်တယ်။
အိပ်ခန်းထဲသွားမယ်ပြင်နေတုန်း ဦးဦးပြန်ခေါ်လို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အံသြသလိုမျက်နှာကြီးနဲ့ ဘတ်ခွန်းနီးကိုတလှည့် ၊ သူ့လက်ထဲကဘောပင်တွေကိုတလှည့်ကြည့်ပြီး အူတိအူကြောင်ဖြစ်နေလိုက်ပုံများ...လက်ဆောင်ရတဲ့အဖြစ်ကို မယုံနိုင်သေးတဲ့အတိုင်းပဲ။
" ဈေးပေါပေမယ့် ရေးလို့ကောင်းတယ်လို့ ရီဖန်ကပြောတယ်။ သူ့အစ်ကိုက ဒါနဲ့ပဲရေးတာတဲ့။ လက်ရေးလှပြီး အတန်းထဲမှာလည်း အမြဲတမ်းအဆင့်တစ် ရတယ် "
" .... "
မျက်မှန်နောက်က ပြုးကျယ်နေတဲ့ ဦးဦးမျက်လုံးတွေထွက်ကျတော့မှာတောင်စိုးရတယ်။ စကားတခွန်းမှမပြောနိုင်တော့တဲ့ ပါးစပ်ကြီးကလည်း ယင်တကောင်တရာ ဝင်ဥလို့ရအောင် ဟပြဲကြီးဖြစ်လို့။
" မကြိုက်လဲမသုံးပါနဲ့။ ဘတ်ခွန်းနီး ပေးတာသိမ်းထားရင်တော်ပြီ..."
" ဟာ... မကြိုက်စရာလား...
အရမ်းသဘောကျနေလို့ ဘာပြောရမှန်းတောင်မသိဘူး။ လာပါဦးကွ "
အိပ်ခန်းဖက် သွားဖို့ပြင်နေတဲ့ဘတ်ခွန်းနီးကိုဆွဲယူပြီး ရင်ဘတ်ကြီးထဲနစ်နေအောင် ဖက်ထားလိုက်တာ အသက်ရှူတောင်ကျပ်တယ်။ လက်ဆောင်ဝယ်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပြီး အာဘွားပေးမယ်မှတ်တာကို အခုတော့လည်ပင်းညှစ်သတ်နေသလိုကြီး...
" အင့် !! ဦးဦး ခန.. လွှတ်.."
" မလွှတ်ဘူးကွာ... အသည်းတွေယားလွန်းလို့ မလွှတ်ချင်တော့ဘူး "
" မေမေ့ !! "
ဆိုဖာကြီးပေါ်လှဲချလိုက်တဲ့ ဦးဦးဘေးမှာ ဘတ်ခွန်းနီး ဝင်လှဲလိုက်ရတယ်။ သန်မာတဲ့ ဦးဦးလက်မောင်းတဖက်က ဘတ်ခွန်းနီးရဲ့ခေါင်းအုံး၊ ဦးဦး ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးက ဘတ်ခွန်းနီးအပိုင် အနွေးထွေးဆုံး မွေ့ယာ၊ ဦးဦးရဲ့ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်ခါးစောင်းနေရာက ဘတ်ခွန်းနီးအတွက်တော့ အားရပါးရခွပစ်လို့ရတဲ့ ဖက်အုံးကြီးပေါ့... အဟီးးး
" ကျေးဇူးအရမ်းတင်ပါတယ်။
လက်ရေးတွေအလှဆုံးဖြစ်အောင်ရေးချင်ပေမယ့် မှင်ကုန်သွားမှာစိုးလို့မသုံးရက်ပြန်ဘူး "
" ကုန်သွားရင်ထပ်ဝယ်ပေးမှာပေါ့။
ဘတ်ခွန်းနီးမှာ ပိုက်ဆံရှိပါတယ် "
ဘတ်ခွန်းနီး နှဖူးပေါ်ဖွဖွနမ်းသွားတဲ့ဦးဦးက သက်ပြင်းကြီးချလိုက်သလားလို့...
" မုန့်ဖိုးထဲက စုနေတာမလား။
မုန့်မစားပဲနေရင် ဗိုက်အောင့်နေဦးမယ် "
" ဦးဦးပေးတဲ့ မုန့်ဖိုးထဲကဟုတ်ဖူး...
တခြားက ရတာ "
" တခြား ဘယ်ကလဲ...မှန်မှန်ပြော "
" ဟို... အာညီ...မပြောပြချင်ပါဘူး...
ဟိဟိ..."
ချန်းယောလ်ကိုမော့ကြည့်ပြီး အပြစ်အကင်းဆုံး ပြုံးပြလာတဲ့ ဘတ်ဟျွန်းနီးကြောင့် စိတ်ထဲမှာ မေးခွန်းတွေပဲ့တင်ထပ်လာတယ်။ သူကလွဲပြီး ဘတ်ဟျွန်းနီးကိုမုန့်ဖိုးပေးနေတဲ့သူများရှိလို့လား...ဒါမှမဟုတ်... ကျောင်းမှာ ဆရာမတွေခိုင်းသမျှကူလုပ်ပေးပြီး မုန့်ဖိုးတောင်းလာတာများလား။
မဟုတ်မှလွဲရော... ဒီကလေးအရွယ်လေးကို တခုခုမဖွယ်မရာ လုပ်နေတဲ့သူက မုန့်ဖိုးပေးပြီးနှုတ်ပိတ်ထားတာမျိုးဆိုရင် ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ။
ဒီနေ့မနက်ပဲ သူအရမ်းခံပြင်းမိတဲ့ သတင်းတပုဒ်ကြည့်လိုက်ရတယ်။ ၁၀ နှစ်သားကောင်လေးကို အိမ်နီးချင်းဦးလေးကြီးက မုန့်ကျွေးဖို့ခေါ်သလိုလိုနဲ့ အချိန်တလကျော်ကျော်လောက်အထိ ဘယ်သူမှ မသိအောင် ဆိုးဆိုးရွားရွားတွေပြုကျင့်နေခဲ့တဲ ကလေးသူငယ်မုဒိမ်းမှုကြီး...
" ဘတ်ဟျွန်းနီး !! မှန်မှန်ပြောစမ်း..
ဒီ ဘောပင်ဝယ်တဲ့ပိုက်ဆံ ဘယ်ကရလဲ...
ဦးဦးကို သေချာကြည့်ပြီးပြောစမ်းဆို "
ဦးဦးရင်ဘတ်ထဲမှိန်းလို့ကောင်းနေတဲ့ ဘတ်ခွန်းနီးမှာ အသံအကျယ်ကြီးကြောင့်လန့်ခနဲဖြစ်ပြီး ဆိုဖာပေါ်ပြုတ်ကျတော့မလိုပဲ။ ဘာမှလဲထူးဆန်းတာမပါပဲနဲ့ တရားခံစစ်သလိုမေးနေတဲ့ ဦးဦးမျက်လုံးတွေဝိုင်းစက်ပြီး နှဖူးကြောကြီးတွေထင်းနေတာ လန့်စရာကြီး။
ရုတ်တရက်မို့ ဘာပြန်ဖြေရမှန်းမသိတဲ့ ဘတ်ခွန်းနီးကိုမျက်တောင်မခတ်တမ်းကြည့်နေလိုက်တာ... ဘတ်ခွန်းနီးသာ စာရွက်ကလေးဆိုရင် ဖောက်ခနဲ ပေါက်ထွက်သွားလောက်တယ်။
" သ...သူငယ်ချင်း..ပေးတာ "
" ဟုတ်လို့လား... ဘယ်သူငယ်ချင်းလဲ.. ဘယ်အတန်းကလဲ... ဘာလို့ပိုက်ဆံပေးတာလဲ။ အလကားသပ်သပ်ပေးတာတော့မဖြစ်နိုင်ဘူး..ဘတ်ဟျွန်းနီး မလိမ်နဲ့နော် "
" ဦးဦးကို ဘယ်တုန်းကလိမ်လို့လဲ !!! သူငယ်ချင်းပေးတာလို့ ...ဘတ်ခွန်းနီးသူငယ်ချင်း...ရီဖန်...ဝူရီဖန်... "
" သူကအလကားနေ..ဘာဖြစ်လို့ ပေးတာလဲ "
" အဲ့တာ...ဟို...
ဒီ...အတိုင်း...ပေး... အာ့ !!
ဦးဦး... ဘာလုို့.... "
ညနေတိုင်း ကြိုးစားပမ်းစားလုပ်ထားတဲ့ အိမ်စာတွေပေးကူးမှန်းသိသွားရင် ဆူခံရမှာစိုးလို့ အမှန်အတိုင်းမပြောဖြစ်တာ ဘတ်ခွန်းနီးမှားပြီထင်တာပဲ။ လှဲနေတာကို ဦးဦးကထိုင်ခိုင်းပြီး ဘတ်ခွန်းနီးဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်အပြာလေးကို အားကြီးနဲ့ဆွဲချွတ်သွားတယ်။
" ဘ...ဘတ်ခွန်းနီး... ရေ...ချိုးပြီးပြီလေ...
Wae ?? "
ဘာဖြစ်လို့ဖြစ်မှန်းမသိပဲကြောင်ကြည့်နေတုန်းမှာ ဘောင်းဘီတိုအဖြူလေးတခုလုံး ဦးဦးလက်ထဲပါသွားပြီး ဘတ်ခွန်းနီးတကိုယ်လုံးဟာ တုံးလုံးလေးဖြစ်သွားပါရောလား။
" ချ...ချမ်းတယ်လေ... ဘာလို့ချွတ်တာလဲ "
" ဦးဦးဖက်ကိုလှည့်... လက်မောင်းတွေပြဦး.. ခြေထောက်တွေရော ... "
ဧည့်ခန်းအကြီးကြီးထဲမှာ တယောက်တည်းကိုယ်တီးလုံးဖြစ်နေလို့ ချမ်းပါတယ်ဆိုမှ ဘတ်ခွန်းနီး ပိကျိလေးပေါ်အုပ်ထားတဲ့လက်တွေကို ဦးဦးကဆွဲယူပြီး ဘာတွေလိုက်ရှာနေမှန်းမသိ။ အုပ်ချင်တာ အုပ်မထားရလို့ရှက်တာနဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်လိမ်ကျစ်ထားပြန်တော့လည်း ခြေထောက်လေးတွေဆတ်ခနဲဆွဲခွာပြီး တနေရာမှမကျန်အောင်မျက်လုံးပြူးကြီးတွေနဲ့ ကြည့်နေတာပဲ။ ရေချိုးတုန်း ဂျီးတွန်းပေးရင်တောင် ဒီလောက်ထိမကြည့်ဖူးပဲနဲ့။ ရှက်လွန်းလို့ သေပါတော့မယ်...အူးးးဝါးးးး
" ဟိုဖက်လှည့်... ငြိမ်ငြိမ်နေ... "
" အရမ်း ချမ်းတယ်လို့ !!!...
မြန်မြန်ဝတ်ပေးပါတော့ ဦးဦးရဲ့ "
နှင်းပွင့်လေးတွေစုဝေးထားသလိုဖြူဖွေးဖောင်းကစ်နေတဲ့ ဘတ်ဟျွန်းနီးကိုယ်လုံးတုတ်တုတ်လေးပေါ်မှာ ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်တခုမှမရှိတာသေချာတော့မှပဲ ချန်းယောလ်လည်ပင်းကအလုံးကြီးကျသွားတော့တယ်။
ဟိုအမှုအကြောင်းတွေးမိပြီး စိတ်ထဲပူခနဲဖြစ်သွားလို့သာ စစ်ဆေးကြည့်ရတာ... ဘတ်ဟျွန်းနီး ကျောင်းအသွားရော၊ အပြန်ရော သူကိုယ်တိုင်ကားနဲ့ကြိုပို့ပေးနေတာဖြစ်သလို သူအတန်းချိန်မအားတဲ့နေ့ကျရင်လည်း ဂျုံအင်၊ ဆယ်ဟွန်းနဲ့ ဂန်ဝူးတို့သုံးယောက်ထဲတယောက်ယောက် သွားကြိုစမြဲမို့ စိုးရိမ်စရာကြီးကြီးမားမားတော့မရှိပါ။
ကျောင်းမှာသာ မုန့်ဈေးတန်းတို့ အိမ်သာတို့သွားရင် ဝန်ထမ်းအယောင်ဆောင်ထားတဲ့ မသမာသူတွေက ကလေးကိုတခုခုလုပ်မှာပဲစိုးတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျောင်းက CCTV တွေလည်းပေါပါတယ်လေ။ ဘတ်ဟျွန်းနီးကလည်း တခုခုသာဖြစ်ရင် ချန်းယောလ်ကိုမပြောပဲ ရေငုံနှုတ်ပိတ်နေမယ့် ကလေးမျိုးမှမဟုတ်တာ။
" ဘတ်ခွန်းနီး... ဘောင်းဘီ.. "
" အာ... မီယမ်းနဲ...
ဦးဦး ဝတ်ပေးမယ်..လာ "
ရှက်ရှက်ကို လက်နဲ့အုပ်ပြီးအနားတိုးကပ်လာတဲ့ ဘတ်ဟျွန်းနီး ရုပ်ကလေးက ဝက်ပေါက်လေးနှုတ်ခမ်းထော်ထားသလို စူပုတ်နေပါရောလား။
အနည်းဆုံးတနေ့တခါ ရေချိုးပေးနေကျမို့ သူ့မှာရှိသမျှအကုန်လုံး နေ့တိုင်းမြင်ဖူးနေတာသိရက်နဲ့ အလကားနေအရှက်သည်းပြနေလိုက်တာ...လူကိုယ်လုံးလေး မဟုတ်ပဲ ကိတ်မုန့်လုံးလုံးလေးသာဆိုရင် ချန်းယောလ်မှာအူယားလွန်းအားကြီးလို့ ဂွပ်ခနဲ ကိုက်စားပြီးတာကြာပေါ့။
" ဒီလက်ကိုဖယ်မှ ဘောင်းဘီဝတ်လို့ရမှာပေါ့။
ဘယ်လိုလဲ...ညီလေးရော အရပ်ရှည်လာပြီလား "
" ဦးဦးနော် !!! "
" မသိလို့မေးကြည့်တာလေကွာ...
မဖြေချင်လဲနေ...ကြည့်ပေးမယ် "
" ဟင့် !! ဖယ်လို့ ... "
" ဘုန်းးး !! "
" အားး လားးး လားး ...သေပါပြီ"
ကာထားတဲ့ လက်ကိုလာဆွဲတော့ ဦးဦးရင်ဘတ်ကို အသံထွက်အောင်ရိုက်ပစ်ပြီး ခြေထောက်တဖက်မှာဘောင်းဘီစွပ်ထားရင်း ဘတ်ခွန်းနီးထွက်ပြေးတယ်။ တဟားဟား အော်ရယ်ပြီးကျန်ခဲ့တဲ့ ဦးဦက မုန်းဖို့ကောင်းလိုက်တာ အရမ်းပဲ။သူ လက်ရေးလှအောင် စေတနာနဲ့ ဘောပင်လက်ဆောင်ပေးတာကို ပိုက်ဆံဘယ်ကရလဲ စစ်လားဆေးလားလုပ်ရုံတင်မကဘူး.. လူတကိုယ်လုံးချွတ်ပစ်ပြီး မပြချင်တဲ့နေရာတွေ အကုန်လိုက်ကြည့်သွားသေးတယ်။
" အီးးးးးဟီးးးး မေမေရေးးး
ဦးဦး ပတ်ချန်းညော...အစုတ်ပလုပ်ကြီးကလေ
သားကို....... ဗြဲ ~~~ "
မွေ့ယာပေါ်မှာ စောင်ကြီးပတ်ပြီး ခေါင်းအုံးထဲမျက်နှာထည့်ထားတာ ဘယ်လောက်ကြာသွားလဲမသိဘူး။ အင်္ကျီမပါတဲ့ အပေါ်ပိုင်းက စိမ့်ခနဲအေးသွားတာမို့ စောင်ထဲပိုပြီး တိုးဝင်လိုက်တုန်းမှာ အရမ်းနွေးတဲ့ တနေရာကိုရောက်သွားတော့ နေလို့ကောင်းသွားတယ်။ ဒါပေမယ့် လက်ကြီးနှစ်ဖက်နဲ့ဖက်ထားခံလိုက်ရတော့ ဦးဦးမှန်းသိသွားလို့ အနောက်ပြန်ဆုတ်ပြီးဟိုဖက်လှည့်အိပ်ဖို့ပြင်လိုက်တာ မအောင်မြင်တဲ့အပြင် ခြုံထားတဲ့စောင်ကြီးပါအလှပ်ခံရတာမို့ ဘတ်ခွန်းနီးခေါင်းကလေးပေါ်သွားရပြန်ပြီလေ။
" အင်္ကျီမဝတ်ပဲ အိပ်တော့အေးမှာပေါ့ကွ "
ကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီး ညအိပ်ဝတ်စုံဝတ်ပေးနေပြန်တဲ့ ဦးဦးကိုစကားမပြောချင်သလိုမျိုး မျက်နှာလွှဲထားလိုက်တယ်။ ဘောင်းဘီလဲခါနီးကျတော့ ပြုံးစိစိဖြစ်နေတဲ့ဦးဦးက မျက်တောင်တွေတွန့်ချိုးပြီးကြည့်လာတဲ့ ဘတ်ခွန်းနီးကို ဘယ်လိုထပ်စချင်သေးတာလဲမသိဘူး...မျက်မှန်ကြီးချွတ်ပြီး မျက်လုံးမှိတ်ပစ်လိုက်ရော။
" ကဲ... ကဲ...မကြည့်တော့ပါဘူးဗျာ။
ကျေနပ်ပြီလား "
ဘတ်ခွန်းနီးလည်း ဦးဦးမမြင်ရတဲ့အချိန်မှာ အမြန်ဆုံးနည်းနဲ့ဘောင်းဘီလဲပစ်ပြီး စောင်ထုပ်ထဲပြန်ဝင်လိုက်တယ်။ အခန်းမီးလျှော့ထွန်းလိုက်တာသိရပြီးနောက်တော့ စောင်တထပ်ခံထားတဲ့ ဘတ်ခွန်းနီးကျောပြင်ကို ဦးဦးကသိမ်းပွေ့ထားပြန်တယ်။
စိတ်ဆိုးမပြေသေးပေမယ့် ငြိမ်ငြိမ်နေပေးမိတယ်။ ဦးဦးဖက်ထားတိုင်းမှာ ဘတ်ခွန်းနီးတကိုယ်လုံး နွေးစိမ့်သွားပြီး ရင်ဘတ်ထဲမှာပျော်သလိုလို၊ ကျေနပ်သလိုလို ခံစားမှုလေးကို သဘောကျနေတုန်းပဲ။
" ကျောင်းမှာ ကိုယ်နဲ့ မသိတဲ့လူကြီးတွေအနားကပ်မလာစေနဲ့။ ဝေးဝေးနေနော်။ ဦးဦးထည့်ပေးလိုက်တဲ့မုန့်နဲ့ မုန်ဈေးတန်းကဝယ်တဲ့ မုန့်တွေပဲစားရမယ်။ သူများကျွေးတာလုံးဝမစားရဘူး။ သူများခေါ်တိုင်းလိုက်မသွားရဘူး။ ဘတ်ဟျွန်းနီး သူငယ်ချင်းဖြစ်ဖြစ်၊ ဆရာပဲဖြစ်ဖြစ် ... နှစ်ယောက်တည်းရှိတဲ့နေရာမျိုးမှာ မနေရဘူး။ ဘတ်ဟျွန်းနီးကို ဟိုကိုင်ဒီကိုင်လုပ်တာမျိုး ရှိလာရင် လုံးဝအကိုင်မခံရဘူး။ ဆရာမနဲ့တိုင်ရမယ်... ပြီးရင်... "
" ဦးဦးကျ ကိုင်ပြီးတော့ .. "
" အယ် ... အဲ့လို ပြောတာမဟုတ်ဘူးလေ...."
မသမာသူတွေနဲ့တွေ့မှာ၊ မဟုတ်တာလုပ်ခံထိမှာစိုးလို့ အမှာစကားကြီးတွေပန်ကြားနေတဲ့ ချန်းယောလ်အဖြစ်က ဘယ်ကနေ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး တရားခံနဲ့တူသွားမှန်းကိုမသိ။
" ဦးဦးက ဦးဦးလေ... ဘတ်ဟျွန်းရယ်..
သူများဆိုတာ ဘတ်ဟျွန်းနီးနဲ့သိပ်ပြီးမသိတဲ့သူတွေကိုပြောတာ။ ဦးဦးရယ်.. ဆယ်ဟွန်း...ဂျုံအင်...ဂန်ဝူး.... ဆော့ဂျင်း Hyung ..ဒီကော်ဖီဆိုင်မှာ အလုပ်လုပ်တဲ့သူတွေအားလုံးနဲ့ ဘတ်ဟျွန်းနီးသူငယ်ချင်းတွေကလွဲရင် ကျန်တဲ့သူအားလုံးက ဘတ်ဟျွန်းနီးအတွက်သူစိမ်းပဲ "
" အဲ့လို သူစိမ်းတွေက ဘာလုပ်မှာမို့လို့လဲ "
ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ ဝက်ပေါက်ဖြူဖြူလေးကို သူ့ဖက်စောင်းခိုင်းပြီး ခေါင်းကလေးအသာပွတ်ပေးလိုက်တော့ စူထော်စပြုနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးပွင့်ကျပြီး မျက်ဝန်းတောက်တောက်လေးတွေနဲ့ မော့ကြည့်လာသည်။ သူစိတ်ပူရတဲ့အကြောင်းပြချက်တွေ သေချာနားလည်အောင်ပြောဖို့တွေးမိပေမယ့် ဒီအရွယ်ကလေးလေးကို လောကကြီးရဲ့ စက်ဆုပ်ကြောက်လန့်ဖွယ်တွေအကြောင်း မသိစေချင်သေးပါ။
" သြော်... သူစိမ်းတွေက ဘတ်ဟျွန်းနီးကိုတွေ့ရင် ကလေးလေး ဝတုတ်နေပါလားဆိုပြီး ဖမ်းသွားမှာစိုးလို့ "
" ဖမ်းပြီးဘာလုပ်မှာလဲ "
" မီးဖိုကြီးပေါ်တင်ပြီး ချက်စားတာပေါ့။
ဘတ်ဟျွန်းနီးလို အဆီတုံးလေးဆိုရင် ကင်စားကြမှာပဲ "
သူ့ အဖြေကိုမကျေနပ်သည့်အလား မျက်ခုံးလေးတွေတွန့်ချိုးသွားပြန်တဲ့ လူလည်လေးကြောင့် သဘောတကျပြုံးလိုက်မိသည်။
" လူတွေက လူသားစားလို့လား။
ဦးဦး ညာနေတာ "
" ညာပြောစရာလား။ တကယ် စားတာပါဆို "
" အာညီ....မယုံဘူး "
" မယုံရင် စားပြမယ်.. လက်ပေး "
" ဟာ ...မလုပ်နဲ့လို့ !!!
ဦးဦး !! "
" အာ့..သေပြီ. "
ဘတ်ခွန်းနီးအင်္ကျီလေးကို လက်မောင်းအပေါ်ထိတင်ပစ်ပြီး လက်တုတ်တုတ်လေးပေါ် ကိုက်ဖို့ပြင်လာတဲ့ ဦးဦးကို ရှေ့ဆံပင်မွှေးတွေဆွဲထားလိုက်တော့ တအားအားအသံတွေထွက်ပြီး နာတဲ့အကြောင်းပြောနေလိုက်တာ။ သူများအသားတော့ကိုက်ချင်တယ်...သူ့အသားထိတော့ နာတယ်ပေါ့လေ..
ဦးဦး အဆိုးအပေကြီး...
" လူကြီးဆံပင်ကိုဆွဲရလား...ဟင်းးဟင်းး...
ဒယ်အိုးနော် ဘတ်ခွန်းနီး... ငရဲပြည်မှာ သခွားသီးစွပ်ပြုတ်တွေအပြည့်နဲ့ ဒယ်အိုးကြီးစောင့်နေတယ် "
" အဲဒီ့ ဒယ်အိုးထဲ ဦးဦးပါ ခေါ်သွားမှာမို့ သေးသေးပုစနိလေးတောင်မကြောက်တာ"
" လာစမ်း !!! မကြောက်တဲ့ကောင်လေးကို ပညာပေးပစ်မယ် "
" ခိခိ....ယားတယ်....ယားတယ်လို့ ....
ဦးဦး....တော်ပြီ !!! "
" ကဲ.... မှတ်ပလား..ဘတ်ခွန်းနီး
ကြောက်ပြီလား "
" အားး...အ့.... ကြောက်ပါပြီ..
ဦးဦးရေ !!! တော်ပါတော့ဆို !!! "
ဦးဦးရဲ့ နောက်ဆုံးတိုက်ကွက်မှာ ဘတ်ခွန်းနီးတကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးရလွန်းလို့ အလံဖြူတောင်မပြနိုင်တော့ဘူး။ ဦးဦးဖက်ထားတဲ့အတိုင်းငြိမ်လေးနေလိုက်တော့မှ ယားကျိကျိဖြစ်တာတွေသက်သာတော့တယ်။ ကလိထိုးတတ်လွန်းတဲ့ လက်ရှည်ရှည်ကြီးတွေနဲ့ တဟဲဟဲအော်ရယ်နေတဲ့ အသံဆိုးကြီးကို မုန်းလိုက်တာတအားပဲ။
" အိပ်သွားပြီလား... မြန်လိုက်တာ "
" .... "
" ဘတ်ဟျွန်းနီး "
ချန်းယောလ်ရင်ဘတ်ထဲမှာ လုံးနေအောင်ဖက်ထားခံရတဲ့ အကောင်ပုလေးက ဘာသံမှထွက်မလာတော့ပဲ ငြိမ်ချက်သားကောင်းနေပါရောလား။ ထပ်ပြီးကလိထိုးမှာစိုးလို့အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်ပုံပေါ်တယ်။
" ဂွတ်နိုက်ပါ အလည်လေးရေ။
လက်ဆောင်ပေးတာ ထပ်ပြီးကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီတခါပဲနော်။ မုန့်ဖိုးတွေက မုန့်ဝယ်စားဖို့ထားရမယ်။ လျှောက်မဝယ်ပစ်ရဘူး "
" မုန့်ဖိုးနဲ့ဝယ်တာ ဟုတ်ဖူးဆို "
ဟော... သူမခံချင်တာလေးတခုခုပြောမိရင် ချက်ချင်းဆိုသလို ခေါင်းကလေးထောင်ပြီးရန်တွေ့တော့တာပဲ။
" ဟုတ်ပါပြီ။ သူငယ်ချင်းက ဘာလို့ပေးလဲမသိပေမယ့် နောက်တခါသူများပေးတိုင်းမယူရဘူးလို့ မှာထားပြီးသားနော်။ ဘတ်ဟျွန်းနီး လိမ်မာတယ်မလား။ မလိမ်မာရင် မချစ်တော့ဘူး... တကယ်ပြောတာ "
" ဟင့် .. "
" အဲ့လိုမျက်လုံးနဲ့ကြည့်လဲမရဘူး။ ပတ်ခ်ချန်းယောလ်တို့က မချစ်ဘူးဆိုရင် ဘာတခုမှလိုက်မပြောတော့ဘူး။ ဆုံးမသွန်သင်တာမျိုးလဲမလုပ်တော့ဘူး။ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ပစ်ထားလိုက်ပြီပဲ. "
ခြိမ်းခြောက်မှုကြီးက အောင်မြင်ပုံရသည်။ " ဘတ်ခွန်းနီးကို မချစ်ပဲမနေပါနဲ့...ဦးဦးစကားနားထောင်ပါ့မယ်... လိမ်မာပါ့မယ် " ဆိုတဲ့စကားတွေ တဖွဖွပြောရင်းက ငိုသံလေးစွက်လာတဲ့ ကလေးငယ်ဟာ ချန်းယောလ်ညဝတ်အင်္ကျီစကိုဆုပ်ခြေနေခဲ့သည်။
" မိန်းကလေးလည်း မဟုတ်ပဲ....မငိုရဘူးနော်။
" ဟုတ်... ဦးဦး... "
" အိုက်ဂူးးး ဟောဒီ့ အလိမ်မာတုံးလေးကို ချစ်လိုက်တာဗျာ။ ဘယ်လိုလုပ်ပစ်ထားရက်ပါ့မလဲ "
ဘတ်ခွန်းနီးကို ကျပ်ကျပ်လေးဖက်ထားလိုက်တဲ့ ဦးဦးက အနွေးထွေးဆုံးအရာတွေထက် ပိုပြီးနွေးသလိုရှိတယ်။ဘတ်ခွန်းနီးအတွက် စောင်တွေ ခေါင်းအုံးတွေ မွေ့ယာတွေမလိုပါဘူး။ဘတ်ခွန်းနီး ချစ်တဲ့ဦးဦးတယောက်တည်းရဲ့ ပွေ့ဖက်ထားတာကိုပဲသဘောကျတယ်။ အပြင်စာအနေနဲ့ ဘာမုန့်မှမစားရရင်တောင် ဦးဦးချက်ကျွေးတာတွေနဲ့ပဲ ဘတ်ခွန်းနီး ကျေနပ်နေချင်တယ်။ ဦးဦးအနားမှာနေချင်တယ်... တခြားသူတွေနဲ့ယှဉ်ရင် အများကြီးပိုတဲ့ အချစ်မျိုးနဲ့ ဦးဦးကိုပြန်ချစ်မယ်။ ဦးဦး ပတ်ခ်ချန်းယောလ် တယောက်တည်းကိုပဲ အမြဲတမ်းအတွက် ဘတ်ခွန်းနီးအပိုင် ဖြစ်စေချင်လိုက်တာ။
" ဦးဦးရေ.. "
" ပြောပါဗျ.. "
" အသဲလေးလို့ ခေါ်ပါလား "
" ဘ... ဘယ်သူ့ကို ခေါ်ရမှာ ?? "
" ဘတ်ခွန်းနီးကို ချစ်တယ်ဆို...
အသဲလေးလို့ခေါ်လေ "
အံ့သြသလိုမျိုး မျက်လုံးကြီးပြူးလာပြန်တဲ့ ဦးဦးနဲ့ ဘတ်ခွန်းနီး မျက်လုံးချင်းဆုံလိုက်တယ်။ ဟိုးနေ့တွေတည်းက Drama လိုင်းပြောင်းကြည့်ပြီး ခနခနကြားရတဲ့ ဒီနာမ်စားလေးကို အရမ်းတွေသဘောကျနေခဲ့တာ။ ဦးဦးသိအောင်သွယ်ဝိုက်ပြီးပြောနေပေမယ့် အရိပ်အမြွက်လေးတောင်သဘောပေါက်တာမှမဟုတ်ပဲ။ ဦးဦးရဲ့ ဥာဏ်ရည်နဲ့လိုက်အောင် ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းပြောမှဖြစ်တော့မယ်။
" ခေါ်ပါနော်... အသဲလေးလို့ "
" အ... အဲ့တာက ရည်းစားတွေခေါ်တာလေ။ "
" ရည်းစားတွေလဲ ချစ်တာပဲ။ ဦးဦးလဲ ဘတ်ခွန်းနီးကို ချစ်တာပဲ ဟုတ်ဖူးလား။ ခုနတုန်းကချစ်တယ်လို့ပြောတယ်လေ... "
" ဒါပေမယ့်... "
" ခေါ်ပါနော်.... အဲ့လို ခေါ်ခံချင်လို့ပါ ဦးဦးရာ... နော် "
ကဲ...ဒီကလေးဆိုးလေးနဲ့တော့ခက်ပြီ။
၁၀ နှစ်တောင်မပြည့်တတ်သေးပဲ မိဘရင်ခွင်ထဲ ချွဲလို့ကောင်းဦးမယ့် အရွယ်လေးကို Drama တွေနည်းနည်းပါးပါးပေးကြည့်ပြီး တလွဲအတွေးတွေဝင်စေတဲ့ ပတ်ချန်းတယောက်မှာ မိုးနတ်မင်းကြီးဒဏ်ခတ်တာခံရတော့မလားမသိ။
" ဟင်.. ခေါ်ပေးလို့... ဦးဦး !! "
" အဲ့တာက ဒီလိုရှိတယ် ဘတ်ဟျွန်းနီးရဲ့...
ချစ်တာတော့ဟုတ်ပေမယ့်... ဦးဦးက...."
" အူးးး မွ... မွ ~~~
ဒွမ်မာထဲကလို အာဘွားပေးလိုက်ပြီဆိုတော့ ခေါ်လို့ရပြီ "
ဆဲဆားငယ်....
ဒီကလေးလေး ဒါတွေဘယ်ကတတ်လာသတုံး။
သူ့လက်ကလေးနှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ကိုင်ပြီး အာဘွားတွေအပေးခံရတဲ့ပါးနှစ်ဖက်ကြောင့် ကြက်သေသေနေတုန်းမှာ ချန်းယောလ်လက်မောင်းတဖက်ကိုတွဲခိုရင်း အပေါ်မော့ကြည်လာတဲ့ ပါပီအိုင်းလေးတွေက ငြင်းရက်စရာတစက်မှမရှိပါလား။
ဒီလိုမျိုးအာဘွားပေးပြီးတာနဲ့ အသဲလေးလို့ခေါ်ကြရောလားဆိုပြီး ဇာတ်ညွှန်းဆရာ၊ ဒါရိုက်တာတွေကို သွားမေးကြည့်ရတော့မှာလား။
ကလေးဆိုတော့လည်း ချန်းယောလ်အပေါ်မှာ ရာနှုန်းပြည့်မှီခိုနေတဲ့အချိန် ....သူ့အပေါ်အချစ်လျော့သွားမှာ၊ ဂရုမစိုက်တော့မှာ စိုးရိမ်နေပုံပဲ။ သူခေါ်ခိုင်းတဲ့ နာမ်စားလေးက လူကြီးအတွေးနဲ့ မသင့်တော်ဘူးထင်ရပေမယ့် ဘတ်ခွန်းနီးအတွက်တော့ ချန်းယောလ်ဖက်ကသူ့ကိုဘယ်လောက်ချစ်သလဲလို့ တိုင်းတာစရာ ပေတံတခုဖြစ်နေနိုင်တယ်မို့လား။
" ဦးဦးမခေါ်ပေးရင် ဘတ်ခွန်းနီးမပျော်တော့ဘူး "
" ဘတ်ဟျွန်းနီးကလည်းကွာ... "
" တကယ် မချစ်ဘူးမလား...
ဘတ်ခွန်းနီး သိပါတယ်။
ဦးဦးက ဘတ်ခွန်းနီးကို သနားရုံပဲသနားတာ..
နေစရာအိမ်မရှိတဲ့ကလေးဆိုတော့ သနားလို့ခေါ်ထားတာမို့လား "
" ဟာ... အဲ့လိုမဟုတ်တာတွေ လျှောက်မထင်ရဘူးလေ.. ဘတ်ဟျွန်းနီး "
ငိုတော့မလိုရုပ်လေးလုပ်ပြီး စောင်ကြီးခေါင်းမြီးခြုံလိုက်ပြန်တဲ့ အဖြူလုံးလေးက သူဘယ်လိုပဲခေါ်ခေါ် ထွက်မလာတော့ပဲ အသံတိတ်ဆန္ဒပြသည်။ သူ့အလိုမလိုက်ရင် ချန်းယောလ်က သူ့ကိုမချစ်ပါဘူး...သနားနေတာပါ ဆိုတဲ့စကားနဲ့ပဲ ရင်ထဲမှာဆစ်ခနဲကျင်တက်သွားအောင် ဖန်တီးနိုင်လွန်းသည်။
Drama ထဲကမင်းသားမင်းသမီးတွေလို ချစ်သူရည်းစားတွေကြားက အချစ်မျိုးတော့လုံးဝမဟုတ်ပေမယ့် တသက်လုံးစောင့်ရှောက်ပေးချင်နေတဲ့ အဖြူစင်ဆုံးအချစ်မျိုးနဲ့ ချစ်ရတဲ့ ကလေးလေးမဟုတ်လား။ သူခေါ်စေချင်သလို ဘာအတွက်ကြောင့်မခေါ်ပေးနိုင်ရမှာလဲ။
" အဲ့လိုစိတ်မကောက်ရဘူးလေ။ ဘတ်ဟျွန်းနီး လိမ်မာမှချစ်မယ်လို့ ပြောထားလား မပြောထားဘူးလား "
" .... "
" စောင်အောက်ကထွက်လာပါတော့လို့
အသဲလေးရေ... အသဲလေး ဘတ်ဟျွန်းနီး"
" အီးးး ယားး "
ခေါ်တုန်းကခေါ်ခိုင်းပြီးမှ ဘတ်ခွန်းနီးရင်ဘတ်ထဲယားကျိယားကျိတွေဖြစ်လွန်းလို့ ဟိုဖက်လှည့်ပြီး ပုဇွန်တုပ်လေးလိုကွေးမိသွားတယ်။ ပျော်လွန်းလို့ဖြီးခနဲဖြစ်သွားတဲ့ သွားတွေကို ဦးဦးမြင်မှာစိုးလို့ စောင်အောက်ထဲကမထွက်ရဲသေးပဲ အသည်းယားတာပျောက်တဲ့အထိ လူးလှိမ့်နေမိတယ်။
ဦးဦးလိုချောမောလွန်းတဲ့လူကြီးက ဘတ်ခွန်းနီးကို ဒီလိုလေးခေါ်တာကြားလိုက်တော့ အပျော်လွန်ပြီး ထခုန်ချင်သလိုလို... မွေ့ယာကြီး ၂ခြမ်းဖြဲပစ်ပြီး အထဲဝင်သွားချင်လောက်အောင် ရှက်သလိုလိုနဲ့ ကြက်သီးတွေလည်း ထလွန်းလို့ လက်မောင်းလေးနှစ်ဖက်ကို ပွတ်သပ်နေရတယ်။
" တခုခုပြောပါဦးလို့... အသဲလေးရေ "
" တော်ပြီ... မခေါ်နဲ့တော့ "
" ဘာလို့လဲ အသဲလေးရ... ခုနတုန်းကပြောတော့ တကယ်ချစ်ရင် ခေါ်ပေးရမယ်ဆို။ အခုမှ ဘာဖြစ်ပြန်တာတုန်း... ဟင်... ဦးဦး အသဲလေး... ဝက်ပုလုံးလေးရေ့ "
" ဟာ.. ဦးဦးကလည်း.... တော်ပြီဆိုမှ.. "
မနေတတ်မထိုင်တတ်လွန်းလို့ ကလိကလိဖြစ်ပါတယ်ဆိုမှ အဲဒီ့ဦးဦးက အသဲလေးချည်း ဆက်တိုက်ခေါ်နေရုံမကဘူး။ ဘတ်ခွန်းနီးဝင်ပုန်းနေတဲ့စောင်ထုပ်လေးကို လုံးနေအောင်ဖက်ထားရင် ကလိထိုးနေပြန်တာမို့ ငြိမ်ငြိမ်မနေရပြန်ဘူး တကယ်။
ဘယ်တုန်းကစလဲမသိပေမယ့် အသဲလေးခေါ်ခံချင်တဲ့ရောဂါက ဒွမ်မာကြည့်ရင်းဖြစ်တာတော့သေချာတယ်။ မင်းသားနဲ့မင်းသမီးတယောက်ကိုတယောက် ချစ်လို့ခေါ်ကြတာဆိုတော့လည်း အချစ်ခံချင်တဲ့ဘတ်ခွန်းနီးလည်း ဒါမျိုးအခေါ်ခံချင်တာ ကြာခဲ့ပြီလေ။
ဦးဦးကဘတ်ခွန်းနီးကို နာမည်နဲ့ပဲခေါ်တာများတယ်။ ကြာလာတော့ နာမည်အခေါ်ခံရတာကြီးက နားထဲမှာကန်လန့်ကြီးဖြစ်လာသလိုပဲ။ ဒွမ်မာထဲကအတိုင်း အသဲလေးခေါ်ဖို့ ဂျီကျမိပေမယ့် တကယ်ကြီးခေါ်လာတော့လည်း ဘယ်လိုနေရမှန်းမသိအောင်အူယားမိနေပြန်တာမို့ ထပ်မခေါ်အောင်ပြန်ပြီး နှုတ်ပိတ်မှပါပဲ။
စောင်ထဲကထွက်လိုက်တာနဲ့ ဦးဦးမျက်နှာကြီးက ပြဲထွက်တော့မလို ဖြီးနေလိုက်တာ.. သွားတွေ အအေးပတ်မှာတောင်ကြောက်ရတယ်။ ဘတ်ခွန်းနီးကို အသဲလေးခေါ်ရတာ သူတော်တော်သဘောကျနေလို့လား ဒါမှမဟုတ် ဘတ်ခွန်းနီး အသည်းယားမှန်သိလို့ လိုက်စနေတာလား။ တခုခုပဲ။
" အဲ့လိုကြီး မခေါ်နဲ့တော့...
ဘတ်ခွန်းနီး မကြိုက်တော့ဘူး "
" ဟောဗျာ... ခုတမျိုးတော်ကြာတမျိုးပါလား
ခင်များလေးက ၁၂မျိုး ထမင်းသုပ်လိုပဲ "
" ဒါနဲ့ ဦးဦးသိလား "
" ဘာလဲ "
အရေးကြီးကိစ္စတခုခုရှိသလိုမျိုး တိုးတိုးလေးပြောမယ်ပြင်လိုက်တဲ့ ဘတ်ခွန်းနီးအနားကို ဦးဦးနားရွက်ချွန်တဖက်တိုးကပ်လာတယ်။ မအိပ်ခင် ခြေလက်ဆေးပြီးသားတောင်မှ ဦးဦးကိုယ်မှာကျန်ရစ်တဲ့ ကိတ်မုန့်ခရင်မ်အနံ့၊ ထောပတ်နံ့တွေက ဘတ်ခွန်းနီးအနားမှာ ရစ်ဝဲနေတုန်းပဲ။
" မနက်ဖြန်လေ... "
" အင်း... မနက်ဖြန် ဘာဖြစ်လဲ "
" မနက်စာကို ထမင်းသုပ်စားချင်တယ်လို့ "
" အောဟော... ဘာအရေးကြီးတာများပြောမလဲလို့ အသက်တောင်မရှူပဲနားထောင်နေတာ ။ အသဲလေး တော်တော်နောက်တယ် "
" ဟာ !! ဒီ အသဲလေးတော်ပြီလို့ ပြောနေတယ်လေ "
" မတော်နိုင်ဘူးကွာ။ ခေါ်တုန်းကခေါ်ခိုင်းပြီး အခုမှ ရပ်ခိုင်းလို့ရမယ်ထင်လား... ဟင်...အသဲလေး "
" တော်ပြီ... ဦးဦးကို မခေါ်တော့ဘူး။ သွား !!! "
" မသွားနိုင်ပါဘူးဗျာ။
ဦးဦးရဲ့ အသဲလေးနားမှာ အိပ်မှာမို့... "
တခါအခေါ်ခံလိုက်ရတုိုင်း ပူထွက်သွားတဲ့ ပါးပြင်လေးတွေအုပ်ကိုင်ပြီး ဘတ်ခွန်းနီး ရင်ဘတ်ထဲဗုံတွေဆိုင်းတွေတီးနေလိုက်တာ အရမ်း...
" အသဲလေး စောင်သေချာခြုံလေ.. "
" ဂါးးးး စိတ်ဆိုးလာပြီ။ ဦးဦးကို တကယ်မခေါ်တော့ဘူးနော်။ လုံးဝကိုမခေါ်တော့တာ။ စကား တခွန်းဆိုတခွန်းမှလာပြောနဲ့။ ဘတ်ခွန်းနီးက မခေါ်ဘူးဆို စကားလုံးဝပြောတာဟုတ်ဖူး။ မုန့်ကျွေးပြီးချော့လဲမရဘူး...စကူတာပတ်စီးပြီးကစားကွင်းလိုက်ပို့လဲ မရဘူး... စိတ်အကြီးကြီးဆိုးပစ်မှာ.. "
" အိုက်ရီဂူးးး စကားတခွန်းမှမပြောတော့လို့ ကြောက်နေပါပြီ အကိုဗြောင်ရယ်... ချမ်းသာပေးတော်မူပါ "
စိတ်ကောက်လိုက်၊ ပြန်ချော့လိုက်၊ အဆင်ပြေသွားလိုက်၊ သူအလိုမကျရင် ပြန်စိတ်ကောက်လိုက်နဲ့ တနေ့ပြီးတနေ့ သံသရာလည်နေရသည့်တိုင် ချန်းယောလ်မှာ ငြီးငွေ့သည်၊ မောသည်ဟူ၍ မရှိ။ ဘတ်ဟျွန်းနီးရဲ့ အရယ်အငို၊ အစူအပုတ်ကလေးတွေကစလို့ မျက်စောင်းနုနုလေးတွေ၊ သူ့လက်မောင်းပေါ်က ဘတ်ခွန်းနီးသွားရာသေးသေးလေးတွေပါမကျန်... အရာရာတိုင်းကို ခံစားသိမြင်နိုင်စွမ်းရှိသည့် တဦးတည်းသော သက်ရှိလူသားအဖြစ်သာ ကျေနပ်ပီတိအဖြာဖြာဝေနေလိုက်သည်။
" နက်ဖြန်ကျောင်းသွားရမှာမို့ စောစောအိပ်ရအောင်နော်..
အိပ်မက်လှလှမက်ပါစေ ကလေးရေ "
" ဦးဦးရော... "
နက်ပြာရောင် ကတ္တီပါကောင်းကင်ကြီးထက်မှာ ကြယ်လေးတွေမရေတွက်နိုင်အောင် ဖြန့်ခင်းထားသည်။ ပြတင်းပေါက်နားမှာ ပွင့်လန်းနေကြသော ပန်းပွင့်ရောင်စုံလေးတွေကို ညလေပြည်ညှင်းက ဆော်သွေးတိုက်ခတ်လာသည်။ ခပ်ရေးရေး ပြုံးယောင်သမ်းရင်း မျက်လုံးလေးတွေမှိတ်ချလိုက်သည့် ဘတ်ဟျွန်းနီးကိုတော့ ချန်းယောလ်၏ရင်ခွင်ထက်မှာ တယုတယပွေ့ယူထားခဲ့သည်။
မတက်တော့ဘူးလို့ဆုံးဖြတ်ထားတဲ့ တက္ကသိုလ်တက်နေရတာရော၊ Appa ကိုထပ်ပေးခဲ့တဲ့ နောင် ၈နှစ်ကြာရင် စေ့စပ်ဖို့ ကတိတွေတည်ဖို့ရော... နှစ်ခုစလုံးက ဘတ်ဟျွန်းနီးနဲ့ ဝေးမသွားရဖို့ အတွက်ပဲဖြစ်တာကြောင့် သူ့မှာနောင်တရလိုစိတ် နည်းနည်းလေးတောင် ရှိမနေခဲ့ပါ။
~ အတိတ်က ဒဏ်ရာအနာတရတွေကိုမေ့ပစ်ပြီး ပျော်ရွှင်လွတ်လပ်စွာနဲ့ ဘဝအသစ်ပြန်စပေးပါ ဘတ်ခွန်းနီး...
နှလုံးသားတခုလုံး အေးခဲနေတတ်တဲ့ ဒီလူ ပတ်ခ်ချန်းယောလ်ကိုလည်း ဖြူစင်စွာချစ်တတ်လာအောင်၊ ချစ်တဲ့သူအတွက် အရာရာပေးဆပ်ဖြစ်အောင် သင်ကြားပေးရင်းနဲ့ပေါ့ ~~~
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
# TBC
.
.
.
.
.
.
.
.
. Words
အကြာကြီးနေမှပြန်လာဖြစ်ပါတယ်။
အရမ်းလွမ်းနေခဲ့တာပါ 😢😢
ငွေရှာတဲ့အလုပ်တခုတည်းမဟုတ်ပဲ ကိုယ်တိုင်ချက်ပြုတ်လျှော်ဖွတ်ရ၊ အိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရနဲ့မို့ ဒီအပိုင်းကို တပတ်လောက် အချိန်ယူပြီးရေးခဲ့ပါတယ်။ အရင်ကလို အပ်ပုဒိတ်တွေမစိပ်နိုင်တော့ပေမယ့် တတ်နိုင်သလောက်တော့ရေးပေးနေမှာပါ။
စိတ်အားငယ်နေချိန်မှာ အားပေးစကားပြောကြတဲ့အသဲတွေရော၊ နားလည်ပြီး စောင့်နေပေးကြတဲ့ အသဲတွေရော အများကြီးကျေးဇူးတင်ရပါတယ်။ မရေးတာကြာပြီမို့ အရေးအသားပြောင်းသွားတာမျိုး၊ ပျင်းစရာကောင်းတာမျိုး ဖြစ်နေနိုင်ပါတယ်။ သည်းခံဖတ်ပေးကြပါနော်။
အိုင်လပ်ပြူ 😘😘😘