Cristel
Nakaawang ang bibig na napatingin ako sa kanya na wala man lang reaksyon. Did he hear himself? Is he insane?
Anong pumasok sa utak niya at tinanong niya ako nun?
"A-Ano? Ano bang pinagsasasabi mo?" Puno ng kaguluhan kong tanong habang nakakunot ang noo.
Walang pumapasok sa isip ko kung bakit niya yun natanong. Kasasabi ko lang na wala sa isip ko ang magka relasyon.
Then he just said us? In the first place wala namang kami!
Napatikhim ako at umayos ng upo. Tumingin nalang ako sa labas ng bintana dahil hindi ko alam kung ano ang gagawin ko.
I think he just joking around. Wala lang iyon para sa kanya.
"Hmm."
Lihim akong napairap sa sinabi niya. Nanatiling kaming tahimik hanggang sa nakarating kami sa pakay namin.
It's a rest house near in a beach. Masarap ang simoy ng hangin at napakalamig.
Bukas ang ilaw ng bahay kaya alam kong nanduon sa loob si Analyn kasama ang pamilya niya.
Hinarap ko si Austin na kapapatay lang ng engine ng sasakyan.
"Salamat sa pag hatid sa akin dito."
"It's okay. May kailangan din naman akong puntahan dito."
Tipid at tango lang ang naitugon ko sa kanya. Napapisil ako sa aking kamay kung ano ba ang pwede kong gawin sa pag hatid niya sa akin.
Yes I know this is free. Pero ayokong magkautang ng loob.
"Why not come with me? Sure naman akong hindi mamasaamin yun ni Analyn." Usal ko kalaunan sa sobrang katahimikan.
"Yun nga ang gagawin ko."
Hindi ko nalang binigyang pansin ang sinabi niya at kinuha nalang ang mga pasalubong ko para kay Analyn at sa kanyang pamilya.
Nauna na akong lumabas ng kotse saka naglakad papunta sa pintuan ng kanilang bahay.
Alam kong nakasunod lang sa akin si Austin. Naririnig ko kasi ang yapak niya kaya hinayaan ko nalang.
"Sino ya—"
Natigil sa pagsasalita si Analyn nang mapagbuksan niya ako ng pinto.
Napatili ako at sinugod siya ng mahigpit na yakap.
"Gosh! Mabuti nalang at nakapunta ako dito. I miss you so much!" Mas hinigpitan ko pa ang pagyakap sa kanya bago siya pakawalan.
She's still shock knowing that I'm here. Kalaunan ay napangiti siya ng malawak at napatili.
"Oh my god! Bakit hindi mo sinabi sa akin na pupunta ka dito? Sana man lang nakapaghanda ako para sayo."
Mabilis akong umiling sa kanyang sinabi.
"Kung sinabi ko sayo, saan na ang surprise duon? Tsaka, hindi mo naman kailangang maghanda para sa akin." Itinaas ko ang pasalubong ko sa kanila. "I bought it for you and for your family. Sana magustuhan niyo."
"Naku, sana hindi kana nag-abala." Sabi pa niya pero kinuha naman ang dala ko. "teka, sinong kasama mong pumunta dito?" Taking tanong niya.
Nilingon ko naman si Austin sa likod ko na nakapamulsa. Siguro hindi siya nakita ni Analyn dahil sa nakaharang ako.
"Si Austin—"
"Boyfriend mo?"
Masama ang tingin na iginawad ko kay Analyn sa kanyang sinabi. Isang beses ang tumikhim upang itago ang pag-iinit ng pisngi ko.
"Kasa—"
"Austin? Dude? Anong ginagawa mo dito?"
My words came out mid way when someone interrupt me. A handsome man habang naka akbay sa kaibigan ko.
I bet this is his husband. In fairness. Ang gwapo.
"Unexpectedly, but yes. Hinatid ko lang si Cristel."
Bakas ang pagtataka sa mukha ni Louise. Analyn's husband. Nang sumagi muli sa utak ko ang tanong kanina ni Analyn ay sumagot ako. Pero sa kasamaang palad, sumingit na naman si Louise.
"Wait, wait. Is she your girlfriend? Akala ko ba yung sikat na model ang kasintahan mo? Tsk. Tsk. Ikaw talaga. Babaero ka parin—"
Hindi ko na pinatapos sa pagsasalita si Louise at nagsalita na ako. For unknown reason, I feel like I want to beat someone. Or maybe drink until I can't no more.
"Correction, I'm not his girlfriend. At wala akong pakealam sa sinasabi mo kaya wag mo akong ipahiya sa kaibigan ko."
Matapos kong magsalita ay hinila ko na si Analyn na nagtataka. Hindi ko naman kabisado ang kanilang bahay pero nakarating kami sa kanilang kusina.
Binitawan ko na siya saka ako lumapit sa kanilang ref at kumuha ng malamig na tubig.
Pagharap ko ay napataas ako ng kilay nang makitang may sinusupil na ngiti sa labi ni Analyn.
Pabiro ko siyang inirapan. "Wag mo akong tingnan ng ganyan. Alam ko yan." Saad ko bago lumagok ng tubig.
Napahagikhik siya sa aking sinabi kaya sinamaan ko siya ng tingin. Hindi man lang natinag at umupo sa stool. Sa harapan ko.
"Ano ba sa tingin mo ang iniisip ko? Parang alam na alam mo ah?"
Naumida ng dila ko sa kanyang tanong. Napa-tsk lang ako na kanyang ikinatawa.
Ilang segundo ang lumilipas at bumuka ang ibig ko upang magtanong sa kanya nang may sumagi sa isip ko.
Kanina ko pa sana ito itatanong pero dahil sa inis na naramdaman ko kanina sa hindi malamang dahilan ay hindi ko nalang itinuloy.
"Bakit magkakilala si Austin at yung asawa mo?"
Napaangat siya ng tingin sa akin bago ibalik ang tingin sa ginagawa niya. Nag-aayos kasi siya ng plato sa lamesa.
Mukhang plano niyang kainin na ang pasalubong ko para sa kanila.
"Ah, yun ba? Matagal ng magkaibigan ang dalawang yun. Magka business partner din sila kay malamang, magkakilala sila."
Tanging 'ah' nalang ang nasagot ko sa kanya sa kawalan ng salita. Tsk. Tsk. Kahit liit talaga ng mundo.
Akalain mo nga naman. Sa hindi inaasahang sitwasyon, nagkita ulit kami at kilala niya ang asawa ng kaibigan ko.
"Matanong ko nga. Bakit pala magkasama kayo?" Tanong niya nang lumipas ang mahabang katahimikan.
Isang masamang tingin ang iginawad ko sa kanya na ikinatawa lang niya. I scoffed and rolled my eyes when I remembered the scene a while ago.
"He offer me a free ride. Na flat kasi ang gulong ng sasakyan ko kaya tinanggap ko nalang ang offer niya." Kibit balikat kong tanong para maliwanagan siya na hindi kami magkasintahan.
And of course I'll never be his girlfriend. Ang babaerong katulad niya ay hindi ako deserve.
Yes he's the one who took my virginity but that doesn't mean that he's the one whom I settle with.
At bakit mo naman naisip yun aber?
I silently curse my mind. Walang namang masama na maisip ko yun. Isa pa, he has a girlfriend. A model. And I bet hindi na niya iyon pakakawalan.
"What's with the face? Dahil ba sa tanong ko?"
Napatitig ako kay Analyn nang magsalita siya. Umiling ako saka siya tipid na ngitian para hindi siya magtaka. Baka iba ang iisipin niya.
"No. May iniisip lang ako."
Malalim akong bumuntong hininga. Pakiramdam ko ang bigat bigat ng loob ko. Pero sa anong dahilan? Wala naman akong nakikitang dahilan para maging ganito ako.
I know Analyn was not convince in what I have said earlier. Alam kong na sense niya na nagsisinungaling ako pero mas pinili niyang manahimik nalang.
I'm also questioning my self. Kung bakit ganito ang inaakto ko. Nagsimula lang ito nang magkita ulit kami.
But I don't why. Nagkita lang naman kami. But I know in that many years, something have change. Hindi ko lang alam kung ano.
Analyn is my closest friend aside from Shery. Alam kong na shock din siya kanina nang malaman niyang si Austin ang kasama ko.
I tell her about my past. Yung time na kasama ko si Austin. In that years, hindi ko parin talaga makalimutan ang nangyari.
It's my first time. At kahit kailan, walang lalaking nakahawak sa akin maliban sa kanya. It just him. Only him.
"Tita Cristel!"
I came out from my reverie when I heard a loud voice. The next thing I know, may maliit ng braso ang nakayakap sa binti ko.
"Kaizer."
Tila isang bula na nawala ang iniisip ko kanina. Malawak akong ngumiti saka niyakap ang inaanak ko.
"I miss you Tita."
Pinanggigilan ko ang pisngi niya hanggang sa mamula. Ginulo ko din ang buhok niya bago ko siya halikan sa noo.
"Na miss ka din ni Tita, Kaizer. Nasaan ang kapatid mo?" Tanong ko sa kanya bago ipalibot ang tingin sa kabuuan ng kusina.
"Nanduon siya kay Dad. Pero pupunta na sila dito mamaya."
Napatango ako bago halikan muli sa noo ang inaanak ko. Tumakbo siya sa kanyang mommy at nakipag lambingan.
I smiled softly in the scene in front of me. Halata sa mukha ng kaibigan ko ang sobrang kasiyahan, pagmamahal at isang mabuting Ina.
I wonder kung mahirap kaya ang maging isang Ina? How does it feel? Kagaya ng sabi ng parents ko, bakit hindi nalang ako mag settle down?
Mabilis kong ipinilig ang aking ulo saka nginitian si Kaizer nang mapatingin siya sa gawi ko.
Ano bang nangyayari sa akin? Bakit bigla-bigla ay pumasok yun sa isip ko?
"Wow!"
I compose my self to smile when Louise and Summer, his younger daughter, enter in the kitchen.
Sinadya kong hindi tapunan ng tingin si Austin pero mula sa peripheral vision ko ay nakatingin siya sa akin.
"Come her baby. Ipapakilala kita sa Tita mo." Ani Analyn bago kunin si Summer kay Louise.
Nakatingin lang ako kay Analyn habang naglalakad siya sa akin. Nang tuluyan na silang nakalapit ay hinaplos ko ang pisngi ng kanyang anak.
"Hi there little Summer. I'm you Tita Cristel." Malambing ang boses na usal ko sa kanya habang hinahaplos pa din ang kanyang pisngi.
"H-Hello din po T-Tita."
Napangiti ako sa bigla niyang pag-utal. Gayun din si Analyn na ikinanguso ng bata.
"Pagpasensyahan mo na ang batang toh. Mahiyain talaga siya. Pero kapag nasanay na siya, nagiging makulit na ito." Pinanggigilan pa ni Analyn ang ilong ng kanyang anak.
"Naiintindihan ko naman yun. Ganyan naman talaga kapag bata."
"Yeah. Umupo kana dun. Sabay nating kainin yung pasalubong mo."
Nagprotesta agad ako sa sinabi niya. "No. It's okay. Tapos na akong kumain. Para sa inyo talaga yan."
Napangiwi ako nang bigla akong kurutin ni Analyn sa tagiliran.
"Umupo kana lang duon. May inihain ako para sayo."
Hindi na ako nag protesta at umupo nalang. Sa tabi ni Austin. Pigil ko ang sarili ko na hindi siya tingnan sa hindi malamang dahilan.
Analyn gave me a muffins. Yung palagi niyang niluluto nang nasa Amarika pa kami. Yun kasi ang paborito ko kaya palagi niya akong pinagluluto.
Naging masaya ang pagkain namin nung hapon na yun. Si Louise at Austin ay nag-uusap tungkol sa kanilang business habang kami ni Analyn ay nag-uusap tungkol sa mga bata.
"Maghanap kana kasi ng mapapangasawa. Para naman ma experience mo kung paano maging isang Ina."
"When the right time come, Analyn." Sabi ko sa madiing paraan.
"Come on. Alam nating dalawa na hindi kana bumabata. I know your parents want you settle down. Magpabuntis kana lang kaya kay Austin?"
Nanlalaki ang matang tumingin ako sa kanya. Palihim ko siyang sinipa sa ilalim ng lamesa na ikinangiwi niya.
I know the last sentence she said was a whisper, pero hindi ako napanatag! Napatingin ako kay Austin na ikinahinga ko ng maluwag dahil busy parin siya sa pakikipag-usap kay Louise.
Masama kong tiningnan si Analyn. "Yang bibig mo. Baka marinig ka niya. Kilabutan ka nga."
Umakto pa akong kinikilabutan sa kanyang sinabi na mahina niyang ikinatawa.
"Asus. Pa virgen ka naman. As if naman hindi siya ang nakakuha ng virginity mo."
"Analyn!"
Napahagalpak siya ng tawa sa naging reaksyon ko. Napainom ako ng malamig na tubig sa init na naramdaman ko.
Napatigil lang siya sa pagtawa nang mag ring ang phone ni Austin. Napatingin kaming lahat sa kanya maliban sa mga bata na walang alam sa mga nangyayari.
"Yes?" Sagot niya sa kung sino man ang tumawag sa kanya. "Huh? Ahm.."
Napakunot ang noo ko nang tumingin siya sa akin bago ipagpatuloy ang pagsasalita.
"Sure. Hintayin mo lang ako diyan. Dadating agad ako."
Nalagok ko lahat ang tubig na aking nainom dahil sa narinig. Aalis na ba kami agad? Ang aga naman yata.
"Aalis na—"
"I'm sorry to tell you this, pero kailangan ko ng umalis. Natalia needs me now."
Natuod ako sa aking kinauupuan sa narinig. Natalia? Yung sinasabi ni Louise na model na kasintahan niya?
Hah! May pasabi-sabi pa siya kanina na 'let's talk about us' tapos ito? Tama nga ang hinala ko. Nagbibiro lang siya.
Ngumiti ako ng tipid sa kanya. "It's okay. Hindi naman na kita kailangan. Tatawagan ko nalang ang personal driver ko para sunduin ako dito."
Muntik na akong matawa ng pagak. Really? Personal driver? Kahit siguro si Analyn ay alam na wala akong personal driver. Pero bakit sinasabi ko iyon ngayon sa kanya?
Bumuka ang kanyang bibig para sana magsalita pero pinigilan ko siya. Halata naman sa kislap ng kanyang mata na nagdadalawang isip siya.
"Go. Puntahan mo na si Natalia. Okay lang talaga ako."
When I said those words, he hurriedly walk out in the kitchen. While me, I left dumbfounded.
And hurt.
RHNA24 | rhiena manunulat
Vote for more updates❤️
08-25-20