Fifth Entry 💚
I hope tama yung song title na ito haha. Ito kasi yung alam kong song na UMIIYAK ANG PUSO!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Para ka na namang pinagsuklaban ng langit at lupa Angeline ano ba bangon at ipakita mo na hindi siya kawalan sa buhay mo!
Ikaw yan ha yung babaeng never nagpatalo sa mga taong pilit kang tinatapakan!
Eric never fail to love me but I don't know what happen...
Akala ko nga noon magiging kami hanggang sa huli pero nagkamali ako....he left me without words
Ako yung taong taon ang lumipas pero mahal pa rin kita Eric.
Nangako ka na ako lang,pero nakalimot ako na hindi lahat ng pangako natutupad yung iba napapako.
"Goodmorning everyone"
Bungad ko sa mga kaibigan ko
Sila din ang kasama ko sa work dahil magkakasosyo kami sa isang cafe
Si Yena,Luke at ako
"Goodmorning mukhang good mood ka ha,naka move on na?"
Natatawa pang sabi ni Yena
Inirapan ko naman ito habang inaayos ko ang mga gamit ko sa table..
"Shhh aga mo manira ng araw babs"
Ani Luke na girlfriend"
Pinandilatan ko naman ito at tinawanan
Buti nga hilig kasi manira ng araw!
Sa totoo lang naiinggit ako sa relasyon na meron sila....akala ko noon ganito din kami ni Eric e yung magkasama na tinutupad ang pangarap pero nagbago sa isang iglap
He left me without words....nagising ako na wala ng siya sa tabi ko. Nagising ako ng isang umaga na ako nalang pala ang nagmamahal sa kaniya. Nagising ako na wala na pala yung kami.
"Magsi tigil na nga kayo mag trabaho na tayo dahil baka mamaya kung ano pa ang away na mabuo ha"
Pag putol ko sa kakulitan nila
Ayaw ko na din kasi pag usapan pa,dahil sa tuwing naririnig ko pangalan niya para bang sumpa sa akin na ang pangalang Erik ay isang malaking pagkakamali sa buhay ko pero hindi ko naman maipagkakaila na ang Erik na sumpa sa akin ay siyang kailangan at mahal ko hanggang ngayon.
Nagtungo ako sa office ko na nasa likod lang din ng cafe hindi lang din naman ito ang pinagkakaabalahan ko minsan naraket ako sa mga kantahan and most of the time naman nandito ako sa munting office ko na parang library na din dahil sa mga sinulat kong libro.
Most of them are us, the story of us. But never kong sinulat ang ending ng story namin. Kasi meron ako sa sarili ko na babalik siya para akin kahit taon na yung lumipas.
Sa lawak ng room nadapo ang mata ko sa frame namin ni Eric, nakaramdam ako ng matinding sakit sa dibdib ko kaya napahawak nalang ako dito.
"Okay ka lang? Nakainom ka na ba ng gamot?"
Nag aalalang tanong pa ni Yena
Oo nga pala hindi pa din ako nakakainom ng gamot kaya siguro medyo sumasakit ang dibdib ko.
"Hi-ndi pa"
Tipid kong sagot ng makaupo
"Hay naku Angeline paano ka gagaling kung matigas ang ulo mo? Ito kumain kana ha tapos uminom ka ng gamot ayokong nalipas ang oras ng walang laman ang tiyan mo and sinabi sakin ng isang staff uminom ka daw ng kape kahapon!"
Nilapag naman nito ang isang paper bag sa table ko at isang bottle ng water
Namimiss ko siya!
Siya lang kasi talaga ang gumagawa nito sa akin e. Everyday laging ganito nasanay na siguro ako dun na pag napunta ako dito sa office merong siya na nag aabang at nagdadala ng kailangan ko. Yung sermon niya pag nainom ako ng coffee!
"Anong masama sa kape?"
Aniko ng mahawakan ang paper bag
"Masama yun Angeline dahil baka kung ano ang maramdaman mo ayoko na magpalpitate ka kasi natatakot ako. Huwag matigas ang ulo mo ha pag bawal bawal....
"Bakit ka ganyan?"
Pagputol ko pa sa sinasabi niya
Napasubsob nalang ako sa aking mga palad habang pinapatuyo ang mga luha
"Sana kung nawala siya sana pati yung ala ala nawala na din ara hindi ganito kahirap na nakikita ko siya sa ibang tao....lalong sumasakit e"
Pilit na ngiti ko pang sabi habang naiyak
Ang hirap kalimutan ng taong ginawa mong mundo
"Angeline ano ka ba"
Naiiyak pa nitong sabi ng makalapit sa akin
Medyo nahirapan pa akong huminga siguro dahil ng kakaiyak ko
Napahigpit ang kapit ko sa kamay ni Yena na para bang kahit anong oras ay matutumba ako sa kakaibang nararamdaman ko.
"Y-ena"
Nahihirapan kong sabi
"Angeline anong nangyayari huyyy"
Nag aalala nitong sabi
"Hi-ndi ak-o...
"Luke....luke dali si Angeline"
Sigaw pa nito
"Anong nangyari ha Angeline halika dadlhin kita sa ospital"
Natataranta pa nitong sabi
Binuhat niya ako at unti unting nandilim ang paningin ko.
NAMULAT ang aking mata sa maliwanag at puting kwarto.
Bumungad sila Mommy and Daddy at nahagip din ng aking mga mata sila Yena and Luke
"An-ong g-ina...
"Sshhh wag ka na muna magslita anak,baka mapagod ka lang ha magpahinga ka muna papunta na si Doc dito para i-check ka"
Pagputol pa ni Mommy sa sinasabi ko
Hirap akong magsalita at para bang ang bigat ng dibdib ko.
Halos wala naman akong maalala sa mga nangyayari hindi ko din alam kung paano ako napunta dito.
Ang alam ko lang ay kausap ko si Yena sa office at sumakit ang dibdib ko?
Tama sumakit ang dibdib ko!
Nalingon ako kay Yena na papalapit sa akin bakas ang iyal sa kaniyang mga mata.
Hinawakan niya ang kamay ko ng mahigpit
"Nakakainis ka alam mo ba yun? Sobra mo akong pinag alala,akala ko hindi kana gigising e"
Naiyak nitong sabi habang pinipisil ang kamay ko
Kunot noo akong napatingin sa kaniyang mga mata
"H-indi mo alam dahil inoperahan ka,natakot ako alam mo ba yun. Mabuti nalang talaga kasama ko si luke at magaling ang doctor mo. Ang tigas kasi ng ulo mo sabi ng mag pa surgery na noon ayaw mo pa"
Humigpit naman ang kapit ko sa kaniyang kamay
Halos maluha ako dahil noon ayoko talaga dahil baka hindi ko kayanin but look nandito ako at gising na kasama sila.
Thank you Lord!
"S-orry"
Nakapa ko naman ang dila ko na siyang nagpangiti sa isang ito na halos mabasa na ang aking kamay
"Angeline"
Tawag pa ni Luke ng makalapit sa likod ni Yena
Natingin ako dito na may ngiti sa labi
"Magpagaling ka ha,namimiss kana namin sa cafe and may naghihintay sayo"
Madamdamin nitong sabi
Sino naman ang maghihintay sa akin?
Pumasok si Mommy ng kwarto na nakangiti habang papalapit sa akin
"Nakausap ko na ang Doctor pwedeng sa bahay kana magpatuloy sa pag galing doon daw mas mapapabilis ang pag galing mo lalo na at kailangan mong kumportable ka sal ugar"
Mahinahon pa nitong sabi
"Thank you Mommy"
Aniko
Gusto ko sana mag thank you dun sa Doctor pero hindi naman dumadalaw sa kwarto ko mapunta pero bakit parang laging tulog ako or minsan merong madating pero hindi naman siya yung nag sagawa ng surgery.
Ayaw ba niya akong makita o talagang busy si Doc?
Ngayon na kasi ang uwi ko pero hindi ko pa din nakikita si Doc at tsaka hindi ko din alam ang name niya.
"Mommy anong name ng Doctor"
Walang pagdadalawang isip kong tanong dito
Kita ko pa ang pagsulyap niya kay Daddy na parang merong tinatago sa akin
Bakit mahirap bang sagutin ang tanong ko tungkol sa Doctor na yun?
"We are here,tayo na nag aabang na po si Luke sa baba"
Pagpasok naman ni Yena sa kwarto ko
Nangiti ako dito habang tulak ni Daddy ang wheelchair ko
Hindi ko din kasi kaya maglakad pa dahil nga nanghihina yung tuhod ko.
"WELCOME HOME"
sigawan pa nila ng makapasok ako sa loob ng bahay
Nandun sang mga pinsan ko sila Tita and Tito silang lahat n bahagi ng buhay ko.
Naiiyak ako na tumingin sa kanila at pilit na tumayo sa kinauupuan ko
Pero bago pa man ako makatayo ay may humawak na ng kamay ko.
Nalingon ako dito at halos malagutan ako ng hininga ng makita ang taong mayhawak ng kamay ko.
Hindi ko maisip kung anong mararamdaman ko ngayon na nasa harapan ko siya.
Natingin ako sa kanila na walang ibang emosyon kundi masaya,naiiyak at nakatitig sa aming dalawa
Dumapo ang tingin ko sa lalaking nasa harapan ko at nagtama ang aming mga tingin.
"Hindi ka pa pwedeng tumayo"
Mahina nitong sabi na tama lang para marinig ko
"Ba-kit ka nandito"
Tanong ko pa sa kaniya
Halos hindi ko na din mapigilan ang pagatak ng luha ko
Naguguluhan ang isip ko kung bakit hindi sila galit dito gayong malaki ang atraso nito sa akin kania Mommy and Daddy.
"He's your Doctor,the one who saved you"
Naiyak na sabi ni Mommy
Narinig ko ang aking sariling hikbi habang nakatitig pa din sa kaniyang mukha na sobrang amo
Anong ibig sabihin nun?
"Im sorry Angeline kung umalis ako noon. Natakot ako para sayo sa kung ano ang pwedeng maging ending natin. Sabi ko sa sarili ko hindi ko kayang mawala ka,pero ikaw kasi ang tigas ng ulo mo. Ayaw mong mag pasurgery,kaya naisip ko na ituloy yung plano kong mag doctor na diba yun naman ang pangarap ko at pangarap mo. "
Naiiyak pa nitong sabi
Napalakas ang aking iyak sa mga ala alang iyon na binuo namin na magkasama pero hindi ko lubos maisip na tinupad niya yun at ako ang naging inspirasyon niya para makamit yun
"Nagpursigi ako sa pag aaral sa ibang bansa. At sinigurado ko na pag balik ko ako mismo ang magpapagaling sayo ako yung magliligtas at magbabantay sayo dahil love hindi ko kaya na mawala ka. Kaya ginawa ko yun kahit alam ko na masasaktan ka,ginawa ko yun kahit ang kapalit ay kalungkutan at pag titiis na hindi ka makita. And look worth it naman ang lahat hindi ba."
Paliwanag pa niya
Halos isumpa ko ang lalaking ito dahil sa iniwan niya ako pero hindi ko maisip na siya pala ang sagot sa dalangin ko na gumaling.
Napako ang mata ko sa kaniyang mga mata na patuloy ang paglagasa ng luha
Nalunok ko na ata ang aking dila dahil walang kahit anong salita angl umabas dito
"And sorry anak if nilihim namin sayo ang lahat ng ito,kasi naisi namin na baka pag nalaman mo ay hindi ka pumayag sa gusto ni Erix. Mas okay na malayo kayo habang nag aaral siya para mas makapag focus. Hindi mo alam kung gaano kahirap din sa amin ni Mommy mo n makita kang malungkot dahil sa lihim na yun"
Dagdag pa ni Daddy
"Angeline,sorry ha naglihim din kami ni Luke kahit alam namin yung pinag dadaanan mo araw araw dinadaot ka pa namin. Hindi para kalimutan siya kundi para ipaalala sayo na kahit wala si Eric sa tabi mo para mo na din siyang kasama dahil sa amin"
Pag agaw pa ni Yena sa atensyon ko
So lahat sila alam ang tungkol dito na matagal nilang nilihim.
Wala akong makitang rason para magalit pa dahil alam ko na ang lahat ng ito ay nagawa nila para sa akin.
Natungo naman ko sa harap niya dahil hindi ko alam ang sasabihin ko.
"Im sorry love,pero nandito na ako para sayo. Aalagaan kita sa abot ng aking makakaya. Kasi lahat ng ito ay ginawa ko para sayo at lahat gagawin ko para lang makasama kita"
Ani love ng ikulong ang magkabila kong pisngi sa kaniyang mga kamay
"I love you Angeline"
Anito at kinabig ako para halikan
Walang balik sabing ginantihan ko ang halik niya.
Namiss ko yung labi niya,namiss ko siya at namiss ko ang bawat haplos niya sa akin.
He is my man mula noon hanggang ngayon.
"I love you more Eric"
Naiiyak kong sabi ng maghiwalay ang mga labi namin
He rest his forehead to mine.
"You will always be my patient because you made me a doctor to heal your heart."
He whispered
"And you will always be may hero to saved my life from drowning in pain"
Letting the pain to eat you up until God sent you the person to heal your broken heart.
Sorry medyo natagalan. Madami kasing tinapos at sinusulat na pending story! Bawi ako!
Vote and Comment. 💚