Κοίταζα γύρω μου σκαναρωντας τις κερκίδες με ένα κάπως απογοητευμένο βλέμμα...
Πήρα μια βαθιά ανάσα κοιταζοντας ξανά προς το γήπεδο ξέροντας ότι δεν είχε εμφανιστεί.
Έτρεξα προς τα υπόλοιπα άτομα της ομάδας μου γνεφοντας αρνητικά.
Δεν έπρεπε να σκέφτομαι για αυτήν τώρα!
[...]
Έκλεισα τα μάτια μου σφιχτά και κοπανησα το μπουκάλι με το νερό που κρατουσα με δύναμη στο έδαφος μόλις είδα ότι η άλλη ομάδα νικούσε κατά έναν πόντο.
Άκουσα τη σφυρίχτρα του διαιτητή που μας έλεγε να ξαναμπούμε στο γήπεδο.
Έτρεξα προς τα εκεί καθώς γύρισα γρήγορα για μια ακόμα φορά να τσεκάρω τις κερκίδες...Και όπως φυσικά περίμενα δεν βρισκόταν πουθενά.
[...]
Κρατουσα την μπαλα στα χέρια μου όσο πιο σφιχτά μπορούσα ενώ σύρθηκα στο γκαζόν περνωντας την άσπρη γραμμή,παιρνοντας άλλον έναν πόντο μονάχα μερικά δευτερόλεπτα πριν ακουστεί ο δυνατός εκνευριστικος θόρυβος ο οποίος ανακοίνωνε το τέλος του αγώνα.
Σηκώθηκα όρθιος κοπανωντας την μπαλα με ένα ηλιθιο χαμόγελο στα χείλια μου ενώ όλοι οι υπόλοιποι από την ομάδα με πλησίασαν και έπεσαν όλοι πάνω μου.
Για όσους δεν κατάλαβαν...νικήσαμε και...Ήμουν αρκετά χαρούμενος απλά με αυτή τη νίκη αλλά όταν απομακρύνθηκα από τα παιδιά και άρχισα να περπατάω μόνος μου προς τα αποδυτήρια για να ετοιμαστώ και να κάνω ένα ντους...
Λίγο πριν μπω στο κτήριο του σχολείου,γύρισα το κεφάλι μου δεξιά αντικρίζοντας την να στέκεται μονάχα μερικά μέτρα μακριά μου...
Τα μάτια μου καρφώθηκαν πάνω της άθελα μου.Φορουσε ένα μαύρο σχετικά κοντό φόρεμα και από πάνω ένα μαύρο ο δερματικό τζάκετ...
Είχε βαφτεί και τα μάτια της διάολε φαίνονταν τόσο υπέροχα.
Χαμογέλασε στραβά κανοντας με να ξεροκαταπιω δίχως να είμαι ικανότατα να αρθρώσω λέξη.
Θα μπορούσα απλά να κάθομαι μα την χαζεύω για ώρες δίχως να βαρεθώ...
«Συγχαρητήρια»
Την άκουσα να λέει ξυπνώντας με από τον λήθαργο μου.
Έγνεψα άβολα θετικά.
«Εμ...Ευχαριστώ...Ευχαριστουμε δηλαδή»
Είπα κανοντας την να γελάσει ελαφρά.
«Ελπίζω να μην έρθεις έτσι»
Είπε αναφερόμενη στο ποσό ιδρωμένος ήμουν.
Γέλασα με έναν χαζό τρόπο γνεφοντας γρήγορα αρνητικά πριν ξύσω τον αυχένα μου.
«Εμ όχι φυσικά...Εγώ θα...Ναι εγώ απλά πάω να κάνω ένα γρήγορο ντους!Το πολύ σε 10 λεπτά θα είμαι έτοιμος»
Είπα με τη φωνή μου στην αρχή να είναι ασταθή αλλά έπειτα προσπάθησα να το παίξω πιο χαλαρός.
Αυτή χαμογέλασε στραβά γνεφοντας θετικά.
«Α οκ...Εδώ είμαστε εμείς...Θα σε περιμένουμε»
Είπε και έγνεψα γρήγορα θετικά.
«Τότε να πηγαίνω και εγώ γιατί-Ναιπ»
Γέλασα άβολα πριν αρχισω να περπατάω μακριά της,ενώ μόλις βεβαιώθηκα ότι είχα απομακρυνθεί αρκετά και δεν με έβλεπε άρχισα να τρέχω γρήγορα αρχίζοντας να βγάζω την μπλούζα μου πριν καν μπω για ντους.
...
Σκούπισα τα βρεγμένα μαλλιά μου με μια πετσέτα ενώ πέταξα όλα μου τα πράγματα έξω από την τσάντα μου.
Έβγαλα το μποξεράκι μου έξω και πέταξα την άσπρη πετσέτα γύρω από τη μέση μου,στον πάγκο.
Άρχισα να φοράω το μποξεράκι μου γρήγορα και τότε είδα την πόρτα να ανοίγει.
Κοίταξα αδιάφορα προς τα πάνω και είδα έναν Ethan με γουρλωμένα μάτια να στέκεται μπροστά μου.
Πήρε το βλέμμα του γρήγορα από πάνω μου και γέλασα ενώ φόρεσα κανονικά το εσώρουχο μου.
«Θεέ μου "E" τώρα σε έπιασαν οι ντροπές;Μαζί μεγαλώσαμε»
Είπα ενώ έπιασα γρήγορα το μαύρο τζιν μου αρχίζοντας να προσπαθώ να το φορέσω κάτι που λειτούργησε πολύ δύσκολα μιας και ακόμα ήμουν κάπως βρεγμένος.
«Τέλος παντων!Τι έγινε;Πως και από εδώ;»
Ρώτησα ενώ πήδαγα προς τα πάνω για να βάλω το τζιν μου το οποίο κόλλαγε πάνω στα πόδια μου ενώ αυτός με κοίταζε για λίγη ώρα σμιγοντας τα φρύδια του μεταξύ τους.
«Ψιτ!...ETHAN!Σου μιλάω»
Είπα κουμπώνοντας το τζιν μου και φάνηκε να ξυπνάει από τον λήθαργο του ενώ έπιασε το μέτωπο του.
«Εμ Ναι!Ξεχαστηκα!...Απλά ήρθα με τα παιδιά να δούμε τον αγώνα και μου φάνηκε μεγάλη καφριλα το να μην έρθω να σου μιλήσω!Εστω για ένα μπράβο...»
Είπε και χαμογέλασα ελαφρά κοιταζοντας τον.
«Δεν ξέρω τι θα εκανα αν δεν σε είχα ρε μαλακα»
Είπα ενώ τον πλησίασα γελωντας και τον αγκάλιασα βρέχοντας τον και αυτον λίγο.
Αυτός χαμογέλασε αλλά πριν προλάβει να πει κάτι έγνεψα γρήγορα αρνητικά κρατώντας τον από τους ώμους.
«Λοιπόν,αν δηλαδή και εσυ θέλεις...Σήμερα θα βγω με την Hailey και την παρέα της...Και δηλαδή αν και εσυ δεν έχεις κανονίσει με τα παιδιά...Θέλεις να έρθεις;»
Ρώτησα και φάνηκε να ξαφνιάζεται ελαφρά.
«Με εσένα και τους άλλους;»
Ρώτησε και έγνεψα θετικά.
«Δεν έχουμε βγει από όταν έγινε όλο αυτό!Λοιπον είσαι μέσα;»
Ρώτησα χαχανιζοντας σαν ηλίθιος και άνοιξε το στόμα του ξύνοντας άβολα τον αυχένα του.
«Πρέπει να αλλάξω»
Είπε και τότε είδα ότι φορούσε κυριολεκτικά μόνο φόρμες.
«Εμ...Θες να πάμε από το σπίτι σου και ν-
Ξεκίνησα και έγνεψε αρνητικά.
«Πρώτα,εσυ θα ετοιμαστείς και θα φύγεις...Μετά θα τους ρωτήσεις για το αν υπάρχει θέμα να έρθω...Και τέλος αν δεν έχουν πρόβλημα,θα έρθω να σας βρω οκ;»
Ρώτησε και έγνεψα θετικά.
«Ωραία τώρα Τραβα Ντυσου και εγώ φευγω οκ;»
Συμπλήρωσε πριν φύγει.
Φόρεσα γρήγορα τα παπούτσια μου και χαμογέλασα στραβά όταν έβγαλα ένα μαύρο φαρδύ κάπως πουκάμισο μου...
Στο οποίο φυσικά και είχα αφήσει αρκετά κουμπιά ξεκουμπωτα.
«Όχι Ναι!Αγορι μου είσαι κούκλος»
Είπα καθώς κοιταζομουν στον καθρέπτη και πετώντας όλα τα πράγματα μου στην τσάντα μου άρχισα να περπατάω με γρήγορους ρυθμούς μέχρι λίγο πριν την έξοδο όπου θα συναντιόμασταν...
Αλλά τελευταία στιγμή άρχισα να περπατάω πιο αργά και καλά πιο χαλαρός.
Πέρασα το χέρι μου μέσα από τα μαλλιά μου για να τα φτιάξω.
«Λοιπόν Γεια σας!»
Είπα και όταν η Hailey γύρισε να με κοιτάξει,νομίζω την είδα για μερικά δευτερόλεπτα να με κοιτάει έντονα...Αλλά μπορεί να ήταν απλά η εντύπωση μου...
«Ωραία...Πάμε τότε»
Είπε και έγνεψα θετικά αρχίζοντας να περπατάω δίπλα της.
«Που ακριβώς πάμε;»
Ρώτησα και χαμογέλασε στραβά δίχως να μου απαντήσει κατευθείαν.
[...]
Γουρλωσα τα μάτια μου και γέλασα πνιχτα.
«Δεν έχω ψεύτικη ταυτότητα για να μπω»
Είπα κοιταζοντας ένα από τα καλύτερα κλαμπ της πόλης,το οποίο δεν έβαζε κανέναν ποτέ μέσα εκτός αν είχαν ταυτότητα και πολλες φορές κάπως έλεγχαν και το αν είναι γνήσια.
Ούτε με το όνομα μου νομίζω δεν μπαίνεις μέσα...ούτε με τίποτα πέρα από την ηλίθια ταυτότητα!
Η Hailey κοιτάχτηκε με τον αδερφό της γελωντας ελαφρά.
«Δεν χρειάζεσαι ταυτότητα φίλε μου»
Είπε χαλαρός ενώ εσμιξα τα φρύδια μου μπερδεμένος καθώς μας έκανε νόημα να τον ακολουθήσουμε.
Ενώ αξίζει να αναφερθεί ότι προσπεράσαμε τους πάντες στην τεράστια ουρά που υπήρχε.
Μου είχαν πει οκ στο να έρθει ο Ethan και ειλικρινά περίμενα πως και πως να δω την αντίδραση του όταν θα του έλεγα ότι ήμασταν εδώ.
Κοίταζα μπερδεμένος για το πως ο σεκιουριτάς από επεί που μας κοίταζε με μισο μάτι...την στιγμή που ο Asher του ψιθύρισε κάτι στο αυτί και του έδειξε την ταυτότητα του,η οποία έδειχνε την πραγματική του ηλικία,μας άνοιξαν την μεγάλη πόρτα με ένα μεγάλο χαμόγελο.
Ο Asher γύρισε να με κοιτάξει ανασηκωνοντας τους ώμους του.
«Μαγικό»
Είπε πριν αρχίσει να περπατάει μέσα στο μαγαζί με ένα αλαζονικό ύφος όπου εκεί μας βρήκε ένας σερβιτόρος και άρχισε να μας οδηγεί σε μια περιοχή του κλαμπ όπου ήταν κάπως διαφορετική από το υπόλοιπο μαγαζί.
Αν μαντεύω σωστά,εκεί είναι τα Vip...
Όταν μας έδειξαν το τραπέζι μας γύρισα να κοιτάξω την Hailey ακόμα όντας έκπληκτος.
Αυτή γέλασε βγάζοντας το τσακετ της μένοντας μονάχα με το μαύρο φόρεμα της.
«Τι;»
Ρώτησε γελωντας και έγνεψα αρνητικά κοιταζοντας μέσα στα μπλε μάτια της.
«Ποια στο καλό είσαι τέλος παντων;»
Ρώτησα χαχανιζοντας και ξαφνικά η έκφραση εγινε κάπως «νοσταλγική;» και πήρε μια βαθιά ανάσα...
«Είμαι απλά η Hailey»
Είπε και χαμογέλασα γνεφοντας θετικά.
[...]
Γελάσα κοιταζοντας την όταν κατεβάσαμε και οι δυο τα ποτά στα ποτήρια μας πριν μου πιασει το χέρι και με τραβήξει προς τα εκείνη σαν να μου έλεγε να χορέψουμε.
Χαμογέλασα κοιταζοντας την καθώς άρχισε να χορεύει κουνώντας το σώμα της μια προς τα δεξιά μια προς τα αριστερά με ένα έντονο γέλιο.
Άρχισα να χορεύω σαν εκείνη και με έπιασα άπειρες φορές απλά να χαζεύω το πρόσωπο.
Δάγκωσα το κάτω μου χείλος όταν έπειτα από λίγο την ένιωσα να περνάει τα δάχτυλα της ανάμεσα από τα δικά μου και να αρχίζει να χορεύει με έναν αστείο τρόπο.
Έπιασε ένα ποτήρι το οποίο το γέμισε με το ποτό και ήπιε το μισο όσο πιο γρήγορα μπορούσε ενώ έπειτα το κατέβασε από τα μεγάλα χείλια της και το έδωσε σε εμένα.
Χαμογέλασα στραβά ενώ δίχως να το περιμένω πλησίασε εκείνη το ποτήρι προς τα χείλια μου.
Άνοιξα το στόμα μου αδειάζοντας το υπόλοιπο περιεχόμενο σαν να ήταν νερό καθώς φάνηκε να την ξαφνιάζω όταν της έπιασα το χέρι και την εκανα μια στροφή γύρω από τον εαυτό της με γρήγορες κινήσεις.
Χαμογέλασα και το ίδιο έκανε και αυτή καθώς με είχε καρφώσει με τα μάτια της.
Πλησίασα το σώμα μου προς το δικό της ενώ ακούμπησα το χέρι μου στο τελείωμα της μέσης της.
Αλλά ξαφνικά είδα τον Asher να την τραβάει με πολύ δύναμη μακριά μου ενώ φαινόταν αρπαγμένος μαζί της.
Δεν μπορούσα να καταλάβω ακριβώς τι έλεγαν αλλά αυτό που ήξερα σίγουρα ήταν ότι φώναζαν μεταξύ τους...
Τσακώνονταν για αρκετά λεπτά μέχρι που είδα την Hailey να τον σπρώχνει με δύναμη προς τα πίσω λέγοντας του κάτι με πολύ σοβαρό τρόπο πριν απομακρυνθεί από εκεινον γνεφοντας αρνητικά και αρχίσει να με πλησιάζει με ένα αχνό χαμόγελο.
«Σορρυ!»
Είπε πιάνοντας το μέτωπο της.
«Όλα καλά;»
Ρώτησα και ρολαρε τα μάτια της ρίχνοντας μια γρήγορη μάτια στον αδερφό της ο οποίος μας κοιτούσε με ένα δολοφονικό βλέμμα.
«Ναι απλά...Έχει περίοδο»
Είπε γνεφοντας αρνητικά πριν τον κοιτάξει ξανά με ένα ψεύτικο χαμόγελο και του κάνει ένα κωλοδαχτυλο.
[...]
Είχαν περάσει αρκετά λεπτά...και κάτι παραπάνω από αρκετά ποτά όταν ένιωσα τον Asher να με σκουνταει στον ώμο και να λέει κάτι στο αυτί μου δείχνοντας ένα κινητό.
Ρολαρα τα μάτια μου και απομάκρυνα το βλέμμα μου από εκεινον μιας και δεν καταλάβαινα τι έλεγε από την βαβούρα της μουσικής και απλά συνέχισα να χορεύω με τον Cole με αστείες κινήσεις.
Ο Asher έγνεψε αρνητικά πριν με σπρώξει με δύναμη αρχίζοντας να περπατάει προς την έξοδο του μαγαζιού.
Asher's PoV
Ξεφυσηξα όταν άνοιξα τσαντισμένος την πόρτα βγαίνοντας έξω από το μαγαζί μιας και δεν φτάνει που ΦΟΡΤΩΘΗΚΕ το αρχιδι,έφερε και Φίλο του ΚΑΙ ούτε καν το ΘΥΜΑΤΑΙ.
Ο τυπάς στην πόρτα με κοίταξε προβληματισμένος από το βλέμμα μου και έγνεψα αρνητικά καθώς κοίταξα το κινητό του μαλακα,το οποίο συνέχεια χτύπαγε την τελευταία τουλάχιστον μισή ώρα...Και συνεχώς ήταν από το ίδιο άτομο...Ethan!
Νομίζω έτσι μας είχε πει ότι έλεγαν τον άλλον μαλακα που θα έφερνε!
Ρολαρα τα μάτια μου αρχίζοντας να σκανάρω τα άτομα που υπήρχαν έξω από το μαγαζί για να δω ποιος μιλούσε στο τηλέφωνο μιας και το κινητό του ακόμα χτύπαγε.
Είδα αρκετά άτομα να έχουν το κινητό τους κολλημένο στο αυτί τους αλλά τελευταία στιγμή είδα με την άκρη του ματιού μου κάποιον να κλείνει νευριασμένος το κινητό του...και ταυτόχρονα αυτή η μαλακια που είχε για ήχο κλήσης να σταματάει.
Πλησίασα τον τύπο ο οποίος είχε αρχίσει να απομακρύνεται από το μαγαζί ξεφυσώντας.
«Ο Ethan;»
Ρώτησα ψυχρά και εκείνος κοκκαλωσε.Ηταν γυρισμένος πλάτη σε εμένα και δεν τολμούσε να γυρίσει να κοιτάξει πίσω του.
Γέλασα ελαφρως πριν τον τραβήξω από το μπράτσο γυρίζοντας τον προς το μέρος μου.
«Δεν έχω ΜΙΑ φίλος αν ψάχνεις για χρήματα και το κινητό μου είναι σπασμένο!»
Είπε ενώ γουρλωςε ελαφρως τα μάτια του κοιταζοντας με μιας και ήμουν αρκετά ψηλος ειδικά σε αντίθεση με εκεινον.
Δεν έπρεπε να είναι πάνω από 1.83 και δεν ήταν ούτε υπερβολικά γυμνασμένος ώστε να είναι πιο «φουσκωτός».
Τα καστανα μαλλιά του ήταν κάπως βρεγμένα καθώς μπορούσες να αντικρίσεις το ότι όντως φοβόταν από την έκφραση των υπερβολικά ανοιχτών μελι ματιών του,τα οποία έμοιαζαν σχεδόν χρυσά.
Ξεροκαταπιε σφίγγοντας τις έντονες γωνιές του προσώπου του.
Φορούσε ένα μπλε ξεθωριασμένο τζιν με σκισιματα και από πάνω ένα ανοιχτό φαρδύ γαλάζιο πουκαμιστο στο οποίο είχε αφήσει τα πάνω κουμπιά ανοιχτά.
Γέλασα ελαφρά καθώς τα μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω μου.
«Με πιο νοοτροπία θα ήθελα να σε ληστέψω και θα σε αποκαλούσα με το όνομα σου;»
Ρώτησα και όταν άρχισε να επεξεργάζεται τι του είπα όλα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του χαλάρωσαν και με κοίταζε σχεδόν σαν παιδί δίχως να ξέρει τι να πει.
«Άρα είσαι όντως ο Ethan»
Διαπίστωσα και έγνεψε θετικά σμιγοντας τα φρύδια του μεταξύ τους.
«Ναι...Εσυ ποιος είσαι;»
Ρώτησε μπερδεμένος κανοντας με να γελάσω ελαφρά με τον τρόπο του.
«Είμαι το μέσο για να μπεις μέσα»
Είπα και έγνεψε θετικά όντας ακόμα μπερδεμένος.
«Είμαι στο τραπέζι με τον φίλαρακο σου!Τωρα λεγε...θα έρθεις;»
Ρώτησα και έγνεψε διστακτικα θετικά.
Του εκανα νόημα με το κεφάλι μου για να με ακολουθήσει.
«Γιατί δεν ήρθε ο Ace;»
Ρώτησε σιγανά με ένα ελαφρύ παράπονο στη φωνή του.Γυρισα να τον κοιτάξω.
«Είναι απασχολημένος»
Ειπα ρολαροντας τα μάτια μου και γέλασε πνιχτα κοιταζοντας το κενό.
«Α μάλιστα»
Είπε με ένα βλέμμα που δεν μπορούσα να «διαβασω»
Μόλις με είδε ο τύπος στην είσοδο μας άνοιξε κατευθείαν την πόρτα καθώς με το που μπήκαμε μέσα ο Ethan κοίταζε γύρω του και ήταν πολύ προφανές το ότι δεν είχε ξαναέρθει από τον ενθουσιασμό στο βλέμμα του.
Γέλασα ελαφρά από τον τρόπο του μιας και έμοιαζε με τα παιδιά που βλέπουν τα δωρα κάτω από το δέντρο τα ξημερώματα Χριστουγέννων.
«Ψιτ φίλος;Από εδώ!»
Είπα μιας και είχε συνεχίσει να περπατάει απλά ευθεία μέσα στο πλήθος.
Με κοίταξε μπερδεμένος και τον κατεύθυνα προς το τραπέζι μας.
Αντίθετα με το άλλο το αρχιδι αυτός δεν είχε αυτό το αλαζονικό,εγώ-είμαι-και-άλλος-δεν-είναι υφάκι κολλημένο συνέχεια στη μούρη του.
Με το που αρχίσαμε να περπατάμε προς το τραπέζι μας κέρδισε τα βλέμματα από πολλες μιας και η αλήθεια ήταν ότι αντικειμενικά είχε από τα πιο ωραία πρόσωπα που έχω δει...αλλά δεν φάνηκε να δίνει σημασία!
Άφησε το κινητό του,του οποίου η οθόνη όντως είχε σπάσει και κοίταξε άβολα τον άδειο καναπέ μιας και όλοι είχαν ήδη σηκωθεί και χόρευαν ή έκοβαν βόλτες πάνω κάτω στο κλαμπ.
Σκαναρε τον χώρο σαν να έψαχνε για τον φίλο του και κόλλησε σε ένα συγκεκριμένο σημείο για αρκετά δευτερόλεπτα.
Ακολούθησα το βλέμμα του και είδα τον Ace με την αδερφή μου να χορεύουν υπερβολικά κοντά καθώς γέλαγαν έντονα κανοντας ηλιθιες φιγούρες.
Ο Ethan γέλασε πνιχτα πριν απλά κοιτάξει το τραπέζι με τα ποτά με την έκφραση του να έχει γίνει κάπως «απογοητευμένη;»
Πήρε ένα καθαρό ποτήρι και έβαλε λίγο από το ουίσκι που είχε μείνει και το γέμισε δίχως να βάλει κανενα αναψυκτικό.
Έβγαλε ένα χαρτονόμισμα τον δέκα νομίζω και πήρε νια βαθιά ανάσα.
«Δεν ξέρω ποιος πληρώνει αλλά δεν θα πιω τίποτα άλλο όποτε απλά δώστα αν μπορείς σε όποιον πληρώνει τέλος παντων»
Είπε πίνοντας μια μεγάλη γουλιά.
Σήκωσα το φρύδι μου ειρωνικά.
«Όλο το βράδυ θα πιεις πρακτικά δυο ποτήρια μονο;»
Ρώτησα μιας και είχε βάλει παρά πολύ ποτό.
Γέλασε ρολαροντας τα μάτια του.
«Δεν θα κάτσω όλο το βράδυ τυπά που δεν ξέρω καν πως διάολο σε λένε!...Δεν ξέρω κανέναν εδώ πέρα και το μόνο άτομο που ξέρω έχει μεθύσει και με έγραψε στα αρχιδια του όποτε θα πιω το ποτό μου και την κάνω»
Είπε δίχως να διστάσει σε κανενα σημείο της πρότασης του...και προπάντων χωρίς να δείξει ότι «λυπήθηκε».
Πήρε μια βαθιά ανάσα και ξεφυσηξε κοιταζοντας το ταβάνι.
Τον παρατηρούσα για μερικά δευτερόλεπτα πριν σκύψω προς το μέρος του και αφήσω το χαρτονόμισμα που μου έδωσε μπροστά του.
«Εγώ πληρώνω!Και όταν κερνάω...δεν δέχομαι από κανέναν κάτι τέτοιο!»
Είπα χαμογελώντας στραβά.
Γύρισα την πλάτη μου σε εκεινον έτσι ώστε να ξαναπάω προς τα παιδιά αλλά τελευταία στιγμή ένιωσα κάποιον να δένει το χέρι του γύρω από τον καρπό μου.
«Δεν με ξέρεις και ούτε σε ξέρω!Το ότι δεν μου τρέχουν από τα πατζακια δεν σημαίνει ότι απαιτώ από άλλους να μου πληρώσουν σαν να είμαι παιδί»
Είπε κοπανωντας το χαρτονόμισμα πάνω στο χέρι μου και τον κοίταξα σκεπτικός.
«Είναι τόσο κακό να σε κεράσω ένα ποτό;»
Ρώτησα γελωντας αλαζονικά πριν ακουμπήσω το χαρτονόμισμα πάλι στο τραπέζι.
Φάνηκε να μην ξέρει τι να απαντήσει.
«Απόλαυσε το βράδυ σου!Δεν μπαίνεις εύκολα σε αυτό το μαγαζί!...»
Είπα χαλαρά πριν αρχισω Να απομακρύνομαι από εκεινον και να πλησιάζω τους υπόλοιπους.
Ace's PoV
Δεν έχω ιδέα πόση ώρα χορευαμε...Είχα χάσει την αίσθηση της ώρας,του χρόνου και του τόπου...
Το μόνο που με ένοιαζε ήταν το ότι την είχα μπροστά μου και Θεέ μου ήταν κούκλα.
Κάθε φορά που το σώμα της ακουμπούσε το δικό μου ένιωθα να ανατριχιάζω παντού...
Για μερικά δευτερόλεπτα είχε σταματήσει να χορεύει έντονα και απλά κουνούσε ανάλαφρα το σώμα της έχοντας τα χέρια της στηριγμένα στους ώμους μου.
«Τι;»
Ρώτησα χαμογελώντας και με κοίταζε με ένα πονεμένο βλέμμα.
Πήρε μια βαθιά ανάσα πριν σηκώσει το χέρι της και το ακουμπήσει στο μάγουλο μου...Αμέσως γύρισα να κοιτάξω εκεί και αυτή χαμογέλασε ελαφρά.
«Είσαι καλός...»
Είπε σιγανά και χαμογέλασα με όλα μου τα δόντια σαν να ήμουν παιδί.
«Γιατί το λες έτσι;»
Ρώτησα έπειτα από λίγο καθώς το χαμόγελο μου εξαφανίστηκε μιας και το έλεγε με μια δόση μελαγχολίας.
Μου χαιδεψε το μάγουλο με τον αντίχειρα γνεφοντας αρνητικά.
«Απλά...Ήθελα να στο πω!Μπορει να κανείς βλακίες όπως όλοι μας αλλά στο τέλος της ημέρας δεν έχεις καθόλου κακιά μέσα σου»
Είπε ακουμπώντας με το δαχτυλο της το στέρνο μου.
«Αμφιβάλλω το αν καν μισείς πραγματικά κάποιον!»
Συνέχισε και γέλασα άβολα όντας ταυτόχρονα ζαλισμένος από το ποτό.
«Δεν γίνεται να μισείς κάποιον αντικειμενικά!Πως μπορείς να μισείς κάποιον;Ναι φυσικά αντιπαθώ κάποια άτομα αλλά το «μισώ» είναι βαριά λέξη»
Είπα μπερδεύοντας ελαφρως τα λόγια μου και την κοίταξα μπερδεμένος.
«Θες να μου πεις ότι εσυ μισείς κάποιον;»
Ρώτησα γελωντας και με κοίταζε έντονα στα μάτια για μερικά δευτερόλεπτα δίχως να απαντήσει τίποτα.
Τα μάτια της ήταν καρφωμένα πάνω στα δικά μου και πλέον είχα ξεχάσει και την ερώτηση που της είχα κάνει.
Χαμογέλασα αχνά δίχως να μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω της.
Ξεροκατάπια όταν είδα ότι και εκείνη είχε τα μάτια της πάνω στα δικά μου τόση ώρα.
Για μια στιγμή το βλέμμα μου κατέβηκε στα χείλια της και έπειτα επέστρεψε αργά στα μάτια της.
Άνοιξα ελαφρως το στόμα μου ενώ πλησίασα ελαφρως το πρόσωπο μου προς το δικό της νομίζοντας ότι αυτό «έπρεπε» να κάνω...νομίζοντας ότι αυτό περίμενε να κάνω.
Όταν είδα ότι δεν έκανε πίσω,πλησίασα και άλλο το πρόσωπο μου προς τα εκείνη δίχως να έχω πάρει στιγμή τα μάτια μου από τα δικά της.
Πέρασα τα χέρια μου γύρω από τη μέση της και όταν τα βλέφαρα μου άρχισαν να βαραίνουν λίγα δευτερόλεπτα προτού ενώσω τα χείλια μου με τα δικά της...
Μια απόσταση μικρότερη από μονάχα μερικά χιλιοστά γύρισε τι πρόσωπο της προς τα δεξιά με αποτέλεσμα τα χείλια μου να συγκρουστούν με το μάγουλο της.
Αυτόματα ένιωσα τόσο ηλίθιος που όντως πίστεψα ότι μπορεί να γινόταν κάτι τέτοιο.
Ξεροκατάπια δίχως να ξέρω τι να πω.
Έγνεψε γρήγορα αρνητικά κοιταζοντας με σοβαρή αυτή τη φορά.
«Δεν γίνεται να συμβεί τίποτα μεταξύ μας»
Είπε και την κοίταξα δίχως να καταλαβαίνω προς τι ξαφνικά η τόσο σοβαρή έκφραση.
Πήρε μια βαθιά ανάσα και ακούμπησε το μπράτσο μου.
«Πίστεψε με...Δεν το θες!»
Είπε και ένα μικρό χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπο της.
Πήγα να της πω κάτι αλλά ξαφνικά είδα κάποιον να περνάει από πίσω μου που μου τράβηξε την προσοχή.
«E?»
Ρώτησα τον Ethan μόλις τον είδα να με προσπερνάει και του έπιασα το χέρι.
«Δεν μου απάντησες αν έρθεις σίγουρα τελικά και...Ήρθες;»
Ρώτησα καθώς ακόμα ένιωθα το κεφάλι μου να γυρίζει...Και τις λέξεις να γλιστράνε από τα χείλια μου δίχως να τις επεξεργάζομαι πρώτα.
Με κοίταξε πονεμένα παιρνοντας μια βαθιά ανάσα.
«Φευγω!Ηρθα να πω ένα γεια!...Μην σκας!Δεν τρέχει τίποτα!»
Είπε κοιταζοντας με στα μάτια σαν να προσπαθούσε να χαμογελάσει ελαφρά.
«Γεια παρεπιπτόντως»
Συνέχισε κοιταζοντας την Hailey με το ίδιο χαμόγελο και αυτή χαμογέλασε έντονα κοιταζοντας τον.
«Είσαι σίγουρος ότι δεν θα κάτσεις;»
Τον ρώτησε και αυτός έγνεψε θετικά κοιταζοντας μια εμένα και μια εκείνη.
«Ναι!Ειμαι κάπως κουρασμένος βασικά!Μην ανησυχείτε!...Εμ...Καλή συνέχεια»
Είπε πριν απομακρυνθεί από εμάς και αρχίσει να περπατάει προς την είσοδο καθώς κοίταξα την Hailey προβληματισμένος.
Σχεδόν πάντα πλέον είχε αυτό το χαμόγελο το οποίο φαινόταν από χιλιόμετρα ότι εξέφραζε περισσότερο λυπη από χαρά...Και δεν μπορούσα να καταλάβω τι στο καλό συνεβαινε μαζί του...
Ethan's PoV
Έσφιξα το σαγόνι μου και ταυτόχρονα έκλεισα τα μάτια μου για μερικά δευτερόλεπτα πριν κοπανήσω με δύναμη τον τοιχο μπροστά μου.
Για ΠΟΙΟΝ πούστη ΛΟΓΟ πρέπει να μου συμβαίνει αυτό;
ΓΙΑΤΙ!
Σκεφτηκα ρουφώντας τη μύτη μου ενώ κράτησα με το αριστερο μου χέρι το δεξί,το οποίο μάτωσε ελαφρά από το χτύπημα μου.
Έκλεισα τα μάτια μου πριν στηρίξω το σώμα μου στον τοιχο και ακουμπήσω το κεφάλι μου κουρασμένος προς τα πίσω.
«Γιατί;»
Μουρμούρισα ξεροκαταπινοντας.
Πήρα μια τρεμάμενη ανάσα καθώς δεν είχα ιδέα πόση ώρα βρισκόμουν εδώ...Με τον κρύο αέρα να με παγώνει καθώς είχα ιδρώσει άπειρα εκεί μέσα.
Άκουσα έναν περίεργο ήχο αρκετά κοντά σε εμένα και έτσι άνοιξα ξαφνιασμένος τα μάτια μου έτσι ώστε να αντικρίσω δυο αντρικές φιγούρες να στέκονται μπροστά μου.
Τους κοίταξα μπερδεμένος.
«Μπορώ να βοηθήσω κάπως;»
Ρώτησα προσπαθωντας να ηρεμησω...
Είχα κάτσει από την πλευρά δίπλα από την είσοδο του μαγαζιού.
Δεν μπορούσα να αντικρίσω ιδιαίτερα καλά τα πρόσωπα τους ώστε να καταλάβω τι ήθελαν.
Ένιωσα την ανάσα μου να κόβεται στη μέση όταν είδα έναν από τους δυο να βγάζει ένα μικρό μαχαίρι από την τσέπη του.
Γουρλωσα τα μάτια μου βαζοντας τα χέρια μου προς τα μπροστά.
«Εϊ εϊ εϊ περίμενε καλε!Ηρεμια λίγο»
Είπα με τρεμάμενη φωνή και την στιγμή που έκανε ένα βήμα προς το μέρος μου έβγαλα γρήγορα ότι είχα από τις τσέπες μου.
«Ορίστε!!Παρτε τα Όλα!Ειναι ολόκληρα 22,30 ευρώ και...Εμ ένα σπασμένο πιο παλιό iPhone...α...Ε..έχω και μια τσίχλα εκεί...Α..αν τη θέλετε πάρτε τη!Φ...φ..φράουλα είναι!Πολυ ωραία!»
Είπα ενώ άδειασα τις τσέπες μου πάνω στα χέρια του τυπά που δεν κρατούσε κάτι.
«Για λύτρα να με πάρετε δεν θα οφελήσει γιατί δεν αξίζω μια και ούτε έχω και κανενα να πληρώσει ο..όποτε χάρηκα για την συνεργασία πάρα πάρα πολύ»
Συνέχισα μιλώντας πολύ γρήγορα όπως κάνω πάντα όταν αγχώνομαι.
Όταν βέβαια είδα τον τυπά με το πράγμα που κρατούσε να με πλησιάζει κόλλησα προς τον τοιχο.
«Ν..Νόμιζα ότι τα πηγαίναμε καλά!Τ..τι πήγε στραβά;..Δηλαδ-
Ξεκίνησα και τότε άκουσα κάποιον να ξεφυσάει δυνατά.
Γύρισα το κεφάλι μου προς τα δεξιά έτσι ώστε να αντικρίσω αυτον τον τυπά που με έβαλε μέσα να στέκεται λίγα μέτρα μακριά έχοντας ένα τσιγάρο στο στόμα του.
Έκανε μερικά βήματα πάνω κάτω και όταν γύρισε να κοιτάξει αυθόρμητα προς το μέρος μας στένεψε το βλέμμα του μπερδεμένος σαν να προσπαθεί να καταλάβει τι συμβαίνει.
Οι τυπάδες μπροστά μου φάνηκαν να έχουν σταματήσει να δίνουν σημασία σε εμένα για μερικά δευτερόλεπτα κοιταζοντας προς τα εκεί.
Τότε είδα τον άλλον τυπά...αυτον με το τσιγάρο!
Πω πολλοί άγνωστοι μαζεύτηκαν ξαφνικά...
Τέλος παντων πλησίασε προς το μέρος μας και με κοίταξε μπερδεμένος.
«Τι διάολο κάνεις εδώ;»
Ρώτησε χαλαρά και άνοιξα έκπληκτος το στόμα μου γύρισα να κοιτάξω για μια στιγμή το μαχαίρι που ακόμα ήταν στραμμένο προς τα εμένα και έπειτα πάλι εμένα.
«Ναι!Τι;»
Ρώτησε κι γουρλωσα τα μάτια μου ενώ αυτός έγνεψε αρνητικά.
Αυτός γύρισε σε έναν από τους άλλους τύπους και κατέβασε την κουκούλα ενός χωρίς να φοβάται καθόλου.
Οκ ναι καταλαβαίνω το να είσαι πολύ ψηλος και πολύ γυμνασμένος έχει τα θετικά του αλλά συνήθως όταν κάποιος κρατάει μαχαίρι δεν είσαι ΕΤΣΙ.
«Απλά φύγετε δηλαδή έλεος»
Είπε χαλαρός και ο ένας από τους δυο πήγε να μιλήσει με έναν τρόπο «απειλητικό» αλλά ο άλλος τον κράτησε ψιθυρίζοντας κάτι στο αυτί του.
«Ωραία τώρα που συννενοηθηκαμε δώστε τα πίσω»
Είπε ξανά ο τυπάς και δίχως να το περιμένω μου έδωσαν όλα μου τα πράγματα πίσω και μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα είχαν εξαφανιστεί.
Τον κοίταξα έκπληκτος και αυτός γέλασε γνεφοντας αρνητικά.
«Τι στον-
Ψέλλισα και αυτός απλά συνέχισε το τσιγάρο του αδιάφορος στηρίζοντας τον εαυτό του δίπλα του.
«Μισο εσυ μόλις....Και τώρα απλά εσυ...ΤΙ;»
Ρώτησα δυνατά και δεν γύρισε καν να με κοιτάξει.
«Ποιος στο καλό είσαι;»
Ρώτησα και αφού φυσηξε προς τα έξω τον καπνό που είχα στο στόμα του γύρισε να με κοιτάξει.
«Asher»
Είπε κι τον κοίταξα μπερδεμένος.
«Δεν εννοώ αυτό»
Απάντησε και γέλασε κοιταζοντας με με τα μεγάλα μπλε με μια δόση γκρι μάτια του.
«Ο αδερφός της Hailey»
Είπε πιάνοντας με απροετοίμαστο και με το που άκουσα το όνομα της ξεφυσηξα.
«Μάλλον δεν συμπαθείς πολύ την αδερφή μου»
Διαπίστωσε και τον κοίταξα ξαφνιασμένος.
«Εγώ φυσικά και-
Ξεκίνησα και με κοίταξε σηκώνοντας το φρύδι του.
«Δεν έχω κανενα θέμα με εκείνη!»
Είπα και εγνεψε αρνητικά.
«Άστο αγοράκι!»
Απάντησε ειρωνικά και τον κοίταξα μπερδεμένος.
«Τι εννο-
Με διεκοψε κοιταζοντας με έντονα.
«Βγάζει μάτι...Έστω σε εμένα»
Είπε και έγνεψα αρνητικά.
«Τι πράγμα;»
Ρώτησα και με κοίταξε παιρνοντας μια βαθιά ανάσα με ένα ελαφρως πονεμένο βλέμμα θα έλεγα.
«Σου αρέσει!»
Είπε σίγουρος και προσπαθούσε να διαβάσει το βλέμμα μου.
Γουρλωσα έκπληκτος τα μάτια μου.
«Να μου αρέσει η Hailey;Ούτε ΚΑΝ την ξέρω!Της έχω μιλήσει μόνο μια...δυο φορές;Αυτό είναι όλο!»
Είπα γελωντας και με κοίταξε σηκώνοντας το φρύδι του.
Έγνεψε αρνητικά και ένα ελαφρύ χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπο του.
«Δεν μιλάω για την Hailey!»
Είπε κι ξεροκατάπια κοιταζοντας τον μπερδεμένος.
Ενώ ένιωσα τον λαιμό μου να στεγνώνει.
«Και για ποια μιλάς;»
Ρώτησα και έγνεψε αρνητικά γι ακόμα μια φορά.
«Για καμία!Και αυτό είναι που σε απασχολει!»
Είπε και έγνεψα γρήγορα αρνητικά.
«Δεν καταλαβαίνω τι στο διάολο λες ειλικρ-
Ξεκίνησα γελωντας και με διεκοψε την στιγμή που πήγα να απομακρυνθώ λίγο από εκεινον.
«Δηλαδή θες να μου πεις ότι βλέπεις τον Anderson όπως όλους τους υπόλοιπους φίλους σου...;»
Είπε και για μερικά δευτερόλεπτα κόλλησα ώστε να επεξεργαστώ τι με ρώτησε.
«Έχεις πάντως π...πολύ φαντασία δεν μπορώ να πω!»
Είπα και άθελα μου σε ένα σημείο τραυλισα.
«Δεν κάνω τέτοια»
Συμπληρωσα γελωντας και όταν πήγα να ξεκινήσω να περπατάω.
«Δηλαδή τώρα αν μπούμε μέσα και φασωνεται με την αδερφή μου δεν θα έχεις θέμα σωστά;Τότε γιατί σηκώθηκες και έφυγες εξ αρχής;...Αν δηλαδή δεν έχεις θέμα πάμε μέσα μια να ποντάρουμε στο σε τι φαση είναι»
Ρώτησε και πήγε να με τραβήξει προς το μαγαζί και απομάκρυνα το χέρι μου από το δικό του.
«Από όσο ξέρω ο Ace μπορεί να κάνει ο,τι θέλει...Και δεν πέφτει σε εμένα λόγος με ποια είναι!Αν είναι με την αδερφή σου και...κάνουν ο,τι και να κάνουν τέλος παντων...Θα του πω και μπράβο του!»
Είπα ξεροκαταπινοντας...με κοίταξε έντονα στα μάτια.
«Δεν κοιτάς τον φίλο σου με τέτοιο βλέμμα!»
Είπε και τον κοίταξα διστακτικά.
«Τ..τι βλέμμα δηλαδή;»
Ρώτησα έπειτα από αρκετά δευτερόλεπτα.
«Ποιο βλέμμα;»
Ρώτησα δεύτερη φορά αφού δεν απάντησε κάτι.
«Με τι βλέμμα τον κοιτάω;»
Ρώτησα προσπαθώντας να γελάσω.
«Με το βλέμμα σαν ξεροσταλιάζεις και ζηλεύεις όποιον είναι δίπλα του περισσότερο από ότι εσυ»
Είπε σοβαρος Και έγνεψα γρήγορα αρνητικά αρχίζοντας να παίρνω πιο μικρές και πιο κοφτές ανασες.
«Εγώ δ...δεν-
Ξεκίνησα και με κοίταξε στα μάτια έντονα.
«Εϊ...Ηρέμησε οκ;»
Ρώτησε και έγνεψα γρήγορα αρνητικά.
«Να ηρεμήσω;Είμαι εδώ και με κατηγορείς ότι...Κατηγορείς ΕΜΕΝΑ ότι-
Έγνεψε γρήγορα αρνητικά.
«Δεν κατηγορώ κανέναν για κάτι!Δεν είναι κάτι απίστευτο ή κάτι τραγικο ποσό μάλλον ανήκουστο!Και δεν σου λέω τίποτα για να σε κοροϊδέψω ή να σε κάνω να νιώσεις άσχημα»
Είπε κοιταζοντας με έντονα στα μάτια.
«Σε τέτοιες περιπτώσεις απλά καταλήγεις εσυ να πληγώνεσαι!Με τους κολλητούς σου ή με τους φίλους σου δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί κάτι!Οποτε απλά παραμένεις κολλημένος σε κάτι που Δεν θα αποκτήσεις ποτέ»
Συνέχισε σοβαρος και εσμιξα τα φρύδια μου μεταξύ τους.
«Μιλάω από πείρα όποτε αν δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι για κάποιον ,στην προκειμένη περίπτωση αυτός είμαι εγώ»
Είπε και ξεροκατάπια σαστισμένος από ότι μόλις είπε.
«Οκ...Συμφωνώ αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί μου τα λες εμένα αυτή τη στιγμή όλα αυτά!Δεν είμαι Gay...Ούτε Bi ούτε τίποτα τέτοιο!...Ο Ace είναι απλά φίλος μου!...ΚΑΙ τελος μου αρεσουν τα κορίτσια!Οποτε ο,τι ηλίθια ιδέα έχεις στο μυαλό σου Ξεχνά τη»
Είπα κοιταζοντας τον καθώς είχα το κεφάλι μου σηκωμένο προς τα πάνω μιας και ήταν πολύ ψηλος.
Τότε κοίταξε το χέρι μου το οποίο είχε ματώσει προηγουμένως.
Γέλασε πνιχτα.
«Ξέρεις τι;Κανε ότι πιστεύεις!Πηγα πρώτη φορά να το παίξω καλός άνθρωπος και να βοηθήσω αλλά δεν θα κάτσω να σκάσω και ολας»
Είπε αδιάφορα αρχίζοντας να περπατάει μακριά μου.
Ξεροκατάπια ενώ όταν είχε απομακρυνθεί μονάχα μερικά βήματα από εμένα αφού πήρα μια τρεμάμενη βαθιά ανάσα...
«Είναι τόσο εμφανές;»
Ρώτησα τρομοκρατημένος και γύρισε να με κοιτάξει με ένα πονεμένο χαμόγελο.
«Όχι τόσο...Αλλά πίστεψε με θα αποκτήσεις άπειρα προβλήματα μέχρι απλά να καταλάβεις από μόνος σου ότι δεν έχει ελπιδα»
Είπε αντικειμενικά και ξεροκατάπια.
«Πίστεψε με το ξέρω πολύ καλά...»
Είπα σχεδόν ψιθυρίζοντας κοιταζοντας το έδαφος...
Γιατί ήμουν τόσο περίεργος;!
Γιατί έπρεπε ΠΑΝΤΑ να πηγαίνει κάτι λάθος με εμένα;
Απλά...
Απλά ΓΙΑΤΙ;
Γειααα σας!
Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο!
Τα λέμε στο επόμενο!
Φιλακιαα❤️❤️❤️