Anthony:*schocked* Lira?
Hindi makapaniwala si Lira na yun ang kanyang pangalan na tinawag sa kanya ni Anthony. Nagtaka sya kung bakit kilalang kilala sya nito at kung totoo nga ang sinasabi sa kanya ni Kyle sa kanya.
Lira: K-kilala nyo po ako Mr. Anthony?*shocked*
Anthony:*smiles* Lira ikaw nga!*hugs Lira excitedly*
Naisipan nang magpaalam nina Amihan at Linda sa amo nya dahil baka nakakaistorbo na sila sa usapan nina Kyle, Lira at Anthony. Tutal naman ay nagawa na nila ang kanilang trabaho doon kaya minabuti na nilang bumalik na sa bahay nila Linda. Pagkaalis ng dalawa, tinuloy na nina Lira at Anthony ang kanilang pag-uusap kasama si Kyle, habang si Brent ay dumiretso na sa kwarto ng kuya Kyle nya.
Anthony:*smiles* Lira, good to see you here. Buti bumisita ka na ulit dito! Akala ko hindi nakita makikita ulit kasi sabi nyo ni Mira baka hindi na kayo makabalik dito. Nasaan si Mira, kasama mo ba sya? Gusto ko na rin kasi syang makita ulit eh, kahit alam ko naman na hindi talaga kayo tumatanda, at kita naman sa itsura mo.*chuckles**looking around the house*
Nalilito si Lira sa sinasabi ni Anthony sa kanya dahil wala syang alam tungkol sa mga sinasabi ni sa kanya, maging ang Mirang ngalan na binanggit nito ay hindi nya maalala.
Lira:*nalilito* Ano pong sinasabi nyo Mr. Anthony? Hindi ko po maalala yung mga sinasabi nyo po sa akin, at ngayon ko lang po kayo nakita at nakilala. Tsaka sino po yung Mira na sinasabi nyo pong kasama ko, may kilala po ba talaga akong Mira?
Nagulat si Anthony sa mga sinabi sa kanya ng Lirang kaharap nya ngayon. Tumingin sya kay Kyle na napasinghap nalang.
Kyle: Hindi ko papo pala nasasabi sa inyo dad, wala syang maalala sa past nya. In short, may amnesia sya. She didn't even know her name.
Lira: Mr. Anthony, tinawag nyo po ako sa pangalang Lira. Sure po ba kayo na pangalan ko yun? Baka po mamaya, pangalan po yan ng wanted na kriminal dito ah, ayoko pong mabilibid.*jokingly said*
Anthony: Wag kang mag-alala, it's really your name. But when I first met you when I was young*hindi na pinatapos ni Lira*
Lira:*shocked* Hala! Young?! Ilang taon ka ba nung nakilala po kita Mr. Anthony?
Anthony: Were both 18 that time. You saved me dahil muntik na akong masagasaan.
Lira:*touches face while schocked* Seryoso ba? Magkasing tanda lang tayo Mr. Anthony? Ganon na ba talaga ako katanda? Feeling ko kasi parang teenager pa rin ako eh. Pero, kung magkaedad lang tayo, bakit ganito pa rin itsura ko? Bakit hindi man lang tumanda ang fair skin ko? Bakit hindi man lang nag-iba ang mukha ko kahit slight?
Anthony: Dahil hindi ka katulad namin, Lira. Hindi ka tao.
Lira:*Shocked* Huwat? Hindi ako tao?! E ano ako, alien? Galing sa ibang bansa? Nuno sa punso? Ano? Ah! Baka duwende. Duwende ba ako?
Kyle:*laugh* Edi sana kung duwende ka, maliit ka.
Lira:*thinks* Oo nga noh Lira, ang shunga mo talaga. Eh ano ba ako? Bakit mukha akong tao kung hindi ako tao? Ang gulo nyo ah.
Pinaupo ni Anthony si Lira sa sofa at umupo sya sa katapat na upuan nito, maging si Kyle at ipinaliwanag lahat ni Anthony ang mga ala-alang nakalimutan nya.
Anthony:*sigh* Lira wag kang magbibigla.
Lira: Sige hindi ako mabibigla.*sigh and smile*
Anthony: Are you sure na hindi ka mabibigla?
Lira: Oo hindi ako mabibigla, kahit ano pa yan.*smile*
Anthony:*looks at Lira's eyes* Isa kang diwata Lira, kayo ni Mira na kaibigan mo.
Lira:*shocked then stands up* WWWHHHAATT?!
Agad naman pinaupo ni Kyle si Lira ulit sa sofa.
Anthony:*small laugh* Akala ko ba, hindi ka magugulat?
Lira: Sorry, nadala lang ng emosyon.*touches her chest* Pero, Mr. Anthony parang joke kasi yung sinasabi mo sakin eh. Etchos lang yung mga diwata diba? Kathang isip lang yun para sa mga bata.
Anthony: Don't you believe?
Lira:*hesitating* Hindi. Hello?! Sa panahon ngayon hindi na uso yung mga ganyang diwata diwata na yan, e kwento lang naman yan ng mga lolo at lola eh. Alam mo yun, para lumawak ang imaginations nila.*crossed her arms*
Anthony: Look Lira, I know it's hard to believe. Maging ako noon sa inyo ni Mira hirap maniwala nung sinabi ny sa akin na diwata kayo. But after all the years na bigla nalang kayong naglaho after some creatures attacked you ang Mira, nagawa nyo pa rin akong bisitahin ni Mira after decades. At naniwala na ako na isa nga kayong diwata dahil nung binisita nyo ako sa dito, hindi pa rin nagbabago ang faces nyo, kasi sinabi nyo "faries never age" kahit gaano pa sya katagal mabuhay.
Kyle: Tama nga talaga hinala ko about you Lira. Your my dad's friend. I know na hindi ka nga tao cause he told me once when I was a kid, na meron nga syang friends na faries.*small laugh* I've read about almost all girls fairy tale story books para lang malaman ko kung anong itsura ng faires. I thought they're small and had wings, with pixie dust trailing pa. Pero hindi naman pala lahat ng fairies ganon.*looks at Lira*
Lira:*touches her head then looks up to the ceiling* Lord, sino ba tong mga taong nakilala ko. Bakit parang lahat sila may mga tililing at sayad, Lord sana binigay nyo naman po ako sa mga taong maayos yung pag-iisip noh? Hindi naman po sa nagrereklamo po ako, pero po sana kung ano mang parasite ang pumasok sa mga utak nila, pakitanggal na po please.*pleading face*
Hinawakan ni Anthony ang kamay ni Lira para tumingin sa kanya ang walang maalalang kaibigan.
Anthony: Lira, were not joking around here, okay? I don't know what had happend to you at nalimutan mo na kung sino ka ba talaga at kung saan ka nanggaling pero, sana kung handa ka nang maniwala sa amin, saka mo nalang kami kausapin ni Kyle.*tend to stand up but Lira hel his hand*
Lira: Uy, sorry na Mr. Anthony.*Anthony sits back on to his seat.* Eh kasi naman po, sino ba namang tao ang maniniwala sa mga sinasabi nyo. Kahit mga pasyente sa mental hindi agad maniniwala eh.
Kyle: Eh hindi ka ng tao ate Lira.
Lira: Ate? Ba naman yan, hindi bagay sa kin na tawagin mo kong ate.
Kyle:*small laughs* Mas matanda ka kaya sa akin, pero you tend to call me kuya pogi right?
Lira: Eh kanina yun kasi akala ko mas matanda ka sakin.*asks Anthony* Pero, kung alam mo kung sino ako Mr. Anthony, alam mo kung saan ako nanggaling at kung saan ako nagmula. Hindi sa naniniwala na ako sa mga kemerut nyong kwento na diwata ako ah, pero saan nga ba ako nagmula Mr. Anthony? Anong nakaraan ko?
Anthony:*sighs* Noong kakakilala ko palang sayo, your name is Milagros. I thought your on of us kasi hindi naman halata na diwata ka, but I saw your ability nung niligtas mo ako. You were so fast and I didn't know how you did that.
Lira: Ay taray, para akong si flash?*amazed*
Anthony: M-most likely. Tapos nung nalaman kong namatay na yung parents mong kumupkop sa'yo, everything changes. Parang hindi ka na ang Milagros na nakilala ko at nagtrabaho sa company ko. One time may hinahanap ka non, sinabi mo na she's your Aunt. And then we had a fight with this hunk man tapos when I'm about to touch you bigla ka nalang nawala.
Lira: Hala sya, Harry Potter lang? Nag iinvisible? Ang astig ko naman yata masyado. Hindi naman siguro ako super hero noh?
Anthony: I don't know Lira, pero pwede naman.*chuckles*
Lira: Pero kung may konting alam kayo sa akin, ibig sabihin ba nito alam mo kung saan akong lupalop at mundo galing?
Sumandig si Anthony sa upuan at pilit na inaalala ang nakaraan. Naalala nya noong huli nyang makia at makasama sila Lira at Mira ay may nangyari ngang hindi maganda noon.
(*flashes to his mind*) (skip the video at 11:24 and play until 12:02)
Anthony: Kung tama ang pagkaka-alala ko Lira, you and Mira are from En.... Engka.. No.. Encantadia? Yah Encantadia.
Lira: Encantadia? Grabe ang shala ng naman ah. Sigurado ba kayong hindi gawa-gawa yun?
Anthony: No, Lira. Alam ko kung anong sinasabi ko sa'yo, at lahat talaga yun ay nangyari.
Lira: Kung alam mo kung saan ako galing, ibig sabihin kilalla mo rin mga magulang ko?
Anthony: My apologies, Lira. Yung lang talaga ang alam ko, kung san kayo nakatira ni Mira dahil sinabi yun noon ng babaeng nilabanan nyo. I don't know who your real parents are.
Tumayo si Lira sa sofa at pumunta sa may pintuan at sumandal sa dingding. Tiningnan nya ang langit at hinagkan ang kanyang sarili.
Lira: Kung may magulang man ako, alam kaya nila kung nasaan ako? Alam kaya nila kung anong nangyari sa akin? Kung hindi naman, naiisip ba nila ako o naaalala man lang? Kasi sir Anthony, Kyle, kahit na sinabi nyo na kung sino ako dahil hindi ko na kilala ang sarili kong pagkatao, ang dami paring tanong ang nasa isip ko. Ano kayang itsura nila noh? At tsaka anong itsura ng mundo namin kung totoo ngang taga Encantadia? Grabe hindi ko talaga ma imagine na diwata ako.*faces the two*
Anthony: Hayaan mo Lira, hangga't hindi mo pa naaalala ang lahat, you can stay here with Kyle as long as you want.*smiles* Para naman may kasama na sya dito sa bahay.*lean towards Lira* And para may katulong na sya to make Lovely say yes to him.*small laugh*
Kyle:*heard his dad* Dad! She's not my type okay. Ate lang talaga ang tingin ko sa kanya, even though I don't know her age exactly.
Lira: Asus! Alam ko yung mga ganyanan ng nyong mga boys eh. Kunwari friend zone, inaate zone ang mga babae tapos kapag may iba na tsaka nila marerealize na mahal nya pala.*sigh* Ang gulo nyo noh? Pero, salamat sa inyo ah, Kyle at Anthony.*small laugh* Anthony nalang ah, magka-edad naman kasi tayo diba?
Anthony: Yes. At Anthony naman talaga ang tawag mo sa aking since were teenagers. Anyways, Kyle please call Brent at kakain tayong lahat.
Kyle: Okay dad.*went upstairs*
Anthony: Come on Lira, kain muna tayo. Alam kong nagrerecover ka pa from what had happend to you. May dala kaming foods doon.
Lira: Ay gusto ko yan. Basta usapang pagkain hindi ko yan tatanggihan, kaya tara!*nauna nang pumunta sa dining*
***************************
Naka-uwi na sila LInda at Amihan sa kailang tirahan. At kahit ganon pa man ay napakalaki pa rin ng mga ngiti ni Amihan sa kanyang labi, at hindi na iyon masyado pinansin ni Linda ahil pag-uwi nya'y marami pa syang aasikasuhin. Pagkapasok nila sa loob, napaupo naman si Amihan sa sofa habang masayang pinagmamasdan ang madilim na kalangitan dahil pagabi na. Napansin naman ni Khalil na napakalaki ng ngiti ni Amihan kaya pinuntahan nya ito't tinabihan sa sofa at sinimulang kausapin.
Khalil: Ashti Lovely.
Amihan:*curious* Saan mo nalaman ang salitang yan, Harry?
Khalil: Hindi ko po alam ashti, naisip ko lamang ito at naunawaan ko agad ang ibig sabihin. Tiya ang ibig sabihin nito ashti.
Amihan: Kakatwang kahit na hindi mo pa sinasabi ang ibig sabihin nito'y naunawaan ko ang klase ng lengguwaheng iyan. Kataka taka, at hindi lamang yan ang aking alam Harry. Diba't pamangkin ang ibig sabihin ng hadia?
Khalil: Oo ashti, kakaiba nga ang mga lengguwaheng naaalala ng ating isipan.
Amihan: Ngunit kung may naaalala tayo sa kakaibang pananalita, bakit wala pa rin tayong maalala tungkol sa ating ngalan at pinagmulan?
Khalil:*touhes Amihan's shoulders* Wag nalang muna nating isipin yun ashti. Sa ngayon, ako angmay nais itanong sa iyo.
Amihan: Ano naman iyon?
Khalil: Bakit tila napakalaki at napakatamis ng ngiti mo rito pagdating?
Inisip nya ulit s Lira at bigla nalang muling napangiti.
Amihan: Lira.*sweet smile* kay ganda ng kanyang ngalan.
Khalil: Sino sya ashti?
Amihan: Sya yung nakita kong nakahandusay sa kalsada kaninang umaga. At sa tuwing makikita at kasama ko ang babaeng yon ay bumibilis ang tibok ng aking puso, Harry. Sumaya ito nang makilala ko sya, na parang matagal ko na syang nais makapiling at hindi ko alam kung bakit.
Khalil: Nais ko syang makilala ashti, bigla rin akong natuwa noong narinig ko ang pangalan nyang Lira. Saan ko sya makikita ashti?
Amihan: Hayaan mo, bukas kapag nagtrabaho muli kami ni ginang Linda kay sir Kyle.*smiles*
Khalil: Halika na ashti, tulungan na natin si ginang Linda sa kusina, baka nahihirapan na sya roon pagkat nasa trabaho ngayon si Natasha.
Tumayo na si Amihan at sinundan na ang kanyang hadia na si Khalil. Ngunit hindi pa sya nakakalayo ay napaluhod sya sa sakit ng kanyang ulo.
Amihan:*touches her head**had a head ache* AAAAA!!
Nang marinig naman ni Khalil ang kanyang ashti ay dali-dali nya itong binalikan at nangngamba sa kung anong nangyayari kay Amihan.
Khalil: Ashti anong nangyayari sa iyo?!
Hindi naman siya sinasagot ni Amihan at nasa sahig parin dahil hindi nawawala ang sakit ng kanyang ulo na pakiramda moy binibiak ang bungo nito sa sakit. At habang nakapikit dahil sa sakit na nararamdaman ni Amihan, may mga larawan at pangyayaring nabubuo sa kanyang utak na malabo at hindi nya pa gaanong naiintindihan.
(happenings that flashes in Amihan's brain)
Pagkatapos nyang makita ang lahat ng iyon ay dumilat na ang kanyang mga mata at hinahabol ang hininga sa hindi nya maipaliwanag na pangitain nya na kasama ang sya sa lahat ng mga pangyayaring nakita nya. Agad naman iyang inalalayan ni Khalil papunta sa sofa na hawak hawak pa rin ang ulo nya na nawala na yung sakit.
Khalil: Ashti anong nangyari sa inyo?!
Amihan:*gasping for air* H-hindi ko rin mapaliwanag Harry. Ngunit lahat ng mga nakita ko ay mga pangyayari at lahat ng iyo ay konektado sa akin. Magulo ngunit, pakiramdam ko'y parang totoo. Naririnig ko pa ang bawat boses sa aking isipan tapos ngayon, sa paglaho ng mga imahe ng pangyayari sa aking isipan ay kasabay ng paglaho ng aking sakit na nararamdaman.*teary-eyed* Anong nangyayari sa akin?
Khalil: Ashti wag nyo munang masyadong isipin iyon dahil mas lalo lang kayong mahihirapan.
Amihan:*panting* Hindi ako mapapakali Harry, hangga't hindi ako nakahahanap ng sagot sa aking mga nakita. Sino ba talaga ako?! Sino ba talaga tayo?!
Khalil:*rubbing Amihan's back gently* Ashti, tama na.
Maya maya ay narinig na ni Linda ang pagtass ng boses ni Amihan kaya napapunta na sya sa salas paran tingnan kung anong nangyayari sa kanilang dalawa ni Khalil.
Linda:*may hawak na sandok* Lovely, Anong nangyayari dito?*worried* Nag-aaway ba kayo ng tiyahin mo hijo?
Khalil: Hindi po ginang. Sumakit po kasi ang kanyang ulo, hindi po nya alam kung bakit.
Linda: Ah sumakit lang ba? Teka sandali*gets a medicine in a box* baka napagod ka lang kanina sa pag-lilinis Lovely, ito oh pantanggal ng sakit ng ulo.*lends a medicine to Amihan*
Nang iabot n Linda ang gamot sa kanyang harapan, tiningnan nya lamang ito at hindi tinanngap.
Amihan: Paumanhin ginang, ngunit hindi iyan lunas ang aking kailangan ngayon kundi kasagutan sa lahat ng mga nangyari at nakita ko sa aking isipan kanina. nais kong malaman kung totoo ba ang lahat lahat ng naghahalong pangitain sa aking isipan.
Agad na lumabas ng bahay si Amihan. Nanghingi naman sya ng paumanhin sa nakatingin lamang na Linda sa kanya at nagpaalam na susundan nya lamang ang kanyang tiyahin sa kung saang lugar man ito pumunta habang nalilito pa rin at maraming katanungan ang nais nitong masagot.
= SA DAKILANG MUOG NG SAPIRO =
Pagkarating doon nila Mira, Paopao, Aliyah, Fauna, at Adamus ay nasiyahan na ang kaninang malungkot na mukha ni Cassandra dahil sya lamang ang mag-isang naiwan sa Sapiro kasama lamang ang mga kawal, si wantuk at si Apitong na mahigpit ang pagbabantay sa diwani. Agad naman binati ng mga kawal ang mga bagong dating na bisita sa Sapiro kasama na doon sina Wantuk at Apitong na lubos nagalak sa pagbisita ng mga ito.
Cassandra: Avisala guyss! Grabe buti duamting na kayo, sa wakas hindi na ako tunganga potion ngayon. Maglalaro na tayo, YEHEY!
Wantuk: Mga mahal na diwani at diwan nandito pala kayo. Avisala mahal na sang'gre Mira, at sa binatang ligaw, mabuti at dinalaw ninyo ang Sapiro.
Adamus: Pinapunta kami dito ni Rama Ybrahim Wantuk, para may makalaro naman si Cassandra rito habang hindi pa bumabalik si ate Lira.
Apitong: Bakit diwan Adamus? Saan ba nagpunta ang sang'gre Lira?
Adamus: Pumunta po sa mundo ng mga tao ginoog Apitong.
Wantuk: At Bakit kailangan ni sang'gre Lira pumunta sa mundo ng mga tao?
Mira: Sabi ni Cassiopea, may itinakda daw doon ang mahal na Emre upang hanapin ni Lira at dalhin dito sa Encantadia upang makatulong sa atin sa digmaang maaaaring mangyari sa hinaharap.
Wantuk: Digman na naman? Sa pagitan nino?
Paopao: Kay Casilda po kuya Wantuk.
Apitong: Ang kakambal ng ating bathalumang Cassiopea. Mukhang hindi maganda ito kapag nangyari iyon.
Cassandra: Ginoong Apitong, may nakita po ba kayo ng digmaang maganda, diba po wala pa naman? So ibig sabihin lahat ng digmaan hindi maganda.
Wantuk: Alam mo Cassandra, nahawa ka na talaga sa iyong ina sa iyong mga paananalita..
Cassandra:*small laugh* Syempre dapat like mudra like dawter.*Wantuk and Apitong can-t understand*
Fauna: Pagpasensyahan nyo na po si Cassandra ginoong Apitong, hindi mo na talaga matatangal sa kanya ang mga pananalita ng mga tao kagaya ng kanyang ina.
Aliyah: Oo nga po kaya masanay na kayo sa kanya.*small laugh*
Mira: O sige na, Adaus, Fauna, Cassandra, Aliyah, maaari na kayong mag-umpisang maglaro at babantayan nalang namin kayo ni Paopao.
Masaya namang nagtakbuhn ang mga bata sa mga sulok ng Sapiro at nagsimula nang maglaro.
Adamus: Tara maglaro tayo ng tagu-taguan!
Aliyah: Sige masaya iyan!
Fauna: Ngunit sinong magiging taya sa atin?
Cassandra: Sino pa, edi kung sino naka-isip.*laughs* Tara na Aliyah, Fauna magtago na tayo!
Adamus:*frowns then scratches his head* Ay, ako na naman taya? Dapat pala hindi na ako nag-isip ng laro.*faced onto the wall then starts to count* Magtago na kayo, mahahanap ko rin kayo!
Agad na nagtago ang mga diwani sa buong sulok ng Dakilang muog ng Sapiro. Si Aliyah ay nagtago sa ilalim ng lamesa sa bulwagan na natatakpan ng magagandang tela na bumabalot sa lamesa. Si Fauna naman ay nagtago sa gilid ng pintuan malapit lamang kay Adamus, at kapag madaanan sya nito ay mag-iIvictus na lamang ito. At si Cassandra naman ay lumabas ng hardin at nagtago sa mga halamanan.
Adamus:*counting* Ise(eight), Asno(nine), Ginesha(ten)! Handa o hindi hahanapin ko na kayo!
Agad na hinanap naman ni Adamus ang mga nagtatagong mga diwani.
= SA KAHARANG NYEBE NI CASILDA =
Nakaupo si Casilda sa kanyang trono na gawa sa nyebe habang nag-iisip na ng hakbang laban sa mga Hara at Rama ng Encantadia, habang si Castrell naman ay pinapatalas ang kanyang espada. Biglang luipad papalapit kay Casilda ang kanyang Yelong Pashnea upang aghatid sa kanya ng balita.
Yelong Pashnea: Mahal na reyna Casilda.
Casilda: Anong balita sa Encantadia aking alaga? May maganda ka bang sasabihin sa akin na syang magagamit ko sa aking ga plano?
Yelong Pashnea: Hindi ito gaanong makakatulong sa iyong mga plano sa mga diwata ngunit nakita ako ang mga diwani at ang diwan ng mga Hara at Rama na nag-lalaro at nag-iikot sa Dakilang Muog ng Sapiro kasama ang sang're Mira at ang taong kanilang kasama na ng matagal. Naglalaro lamang sila ng tagian mahal na reyna at ngayon ay kalat sa buong lugar sa Dakilang Muog ng Sapiro at tiyak ako na hindi na mababantayan pa ng maigi ang mga iyon kaya maari tayong pmunta at salakayin ang mga batang sang'gre.
Casilda:*looks at her scepter watching them* Ah, tamang tama. Wala na namang mga Hara at Ramang nakapaligid. Sige, makikisali tayo sa kanila at bibigyan pa ng malaking surpresa ang lahat.
Castrell: Naalala ko ala mahal na reyna, may proteksyon ang buong palasyo ng Sapiro,paano tayo makakapasok?
Casilda: Wag kang mag-alala. Tingnan natin kung kaya nga ba ng kanilang proteksyon ang aking malakas na pwersa at kapangyarihan.*wicked smile*
Agad na naglaho si Casilda at si Castrell dumiretso na sa hangganan ng Sapiro kung saan nila susubukang sirain ang pananggalang nito.
= SA SAPIRO =
Pagdating sa Sapiro ay agad na sinubukan ni Casilda na sirain ang panggala upang makapasok sila at guluhin ang ga bata ngunit hindii tumalab ang kapangyarihan sa kanyang setro.
Castrell: Mahal reyna, tunay ngang makapangyarihan ang kanilang panggalang sa paasyo at maing ikaw ay hindi to masira-sira,
Casilda: Ssheda Castrell, nag-iisip akon ng paraan.*thinking*
Habang nag-iisip si Casilda ng paraan kung paano sila makakapasok ng Sapiro, si Castrell naman ay unti unting hinawakan ang pananggalang ng palasyo. Agad naman syang sumigaw sa hapdi ng kanyang balat sa kamay sapagkat nalapnos ang kanyang balat gawa ng protekxyon ng brilyante ng apoy at kinain rin sya ng malaking alimpuyo na proteksyon ng brilyante ng hangin sa palasyo.Napansin naman ni Casilda ang nangyari kay Castrell kaya ginamit nya ang brilyante ng hanging hawak nya at pinawalambisa ang mga Alimpuyo na gawa ng sariling brilyante. Maya-maya ay ngumisi na si Casilda dahil may naisip na syang paraan upang makapasok sa palasyo nang walang kahirap hirap.
Casilda: May naisip na akong paraan Castrell.
Castrell:*still in pain because of his burn on his hand* Ano iyon mahal na reyna?
Casilda: Narinig koang Engkantasyong nilapat ng ga diwata sa awat kaharian na "walang sino mang kalaban ang makakapasok ng palasyo". Ngunit hindi naman nila sinambit na hindi makakapasok ang mga kalaban na wala sa tunay nitong wangis at anyo hindi ba?*wicked smile*
Agad nang nag anyong ibon si Casilda at sinubukan pumasok sa pananggalang, nang makalagpas sya dito na walang masamang nangyari sa kanya at hindi man lang sya napaso kagaya ni Castrell ay agad na syang dumiretso sa Dakilan Muog ng Sapiro kung saan naglalaro ang mga batang bibiktimahin nya na naman.
Pagkadating nya sa Dakilang Muog bilang anying ibon ay dumapo muna sya sa halamanan at naghintay ng tamang pagkakataon. Habang ang mga diwani at diwan ay nagliibot pa at naglalaro.
Adamus: Fauna, Aliyah, hindi nyo ba talaga nakita si Cassandra? Eh sya nalang hindi nahahanap eh.
Fauna: Magaling talagang mag-tago si Cassandra, Adamus.
Aliyah: Oo nga hindi mo sya basta mahahanap.*small laugh*
Adamus: Eh wala kaya sya sa loob. Malamang ay nandito iyon sa hardin, tara hanapin natin.
At bago pa makaalis ang mga batang sang'gre ay binalik na ni Casilda sa dati ang kanyang anyo at nagpakita muli sa mga bata. Sa takot nilang makita si Casilda ay sumigaw silang tatlo kaya narinig ni Mira at Paopao at mabilis na pinuntahan ang mga bata kung nasaan sila. maging si Ybrahim na kakarating lang ng Sapiro ay agad na sinundan ang boses ng mga diwani. Pagdating naman nila Mira, Paopao at Ybrahim, kasama ang mga kawal at sina Wantuk at Apitong ay agad silang magulat nang makita nila si Casilda na nasa loob ng palasyo at kaharap ang mga bata. Haang si Paopao ay nilabas ang brilyante ng diwa at gumawa ng pananggalang sa kanila at sa mga bata upang hindi ito masaktan ni Casilda.
Casilda: Avisala, sa inyo. Hindi ko na man na pala kayong tawagin upang pumunta dito.
Ybrahim: Papaano ka nakapasok dito pashneang kakambal ng bathaluman.
Casilda:*wicked laugh* Kayo naman kasi, kung maglalagay kayo ng proteksyon ay yung hindi na talaga makakadaan ang isang makapangyarihan at mautak na diwata gaya ko. Napakahina ninyong lahat.
Mira: Hindi mo na maaaring masaktan ang mga batang ito!
Casilda: Ang tatlong yan siguro oo. Ngunit ang isang ito, oo.
Nakita nya si Cassandra na nakatago sa may halamanan.
Casilda:*raised her right hand then Cassandra float into the air*
Cassandra: Ilo!!!
Ybrahim: Cassandra!!
Nilapag ni Casilda si Cassandra sa kanyang tabi at pinulupot ang kanyang mga braso sa leeg ni Cassandra para hindi ito makawala. Kikilos na sana ang mga kawal at si Ybrahim ngunit tinakot na ni Casilda ang lahat.
Casilda: Subukan nyong gumawa ng anumang hakbang laban sa akin at hinding hindi ako magdadalawang isip na paslangin ang inyong mahal na diwani!*smile* Nais ko lamang iaalam sa inyo na kailangan nang mawala ng pinakamamahal nyong Cassandra gaya ng inyong Luntaie o tagapagligtas nyong sang'gre Lira.
Agad namang nagulat ang lahat sa narinig nila lalo na si Ybrahim na nagsisimula nang mamula sa galit.
Ybrahim: Anong ibig mong sabihin Casilda? Nasaan ang aking anak?! NASAAN!*shouted*
Tumawa lang sa kanya si Casilda at inangat ang kanyang kanang palad at nakita ng lahat na lumabas doon ang brilyane ng hangin na dapat ay na kay Lira. Dahil sa nakita ni Ybrahim, ay napaluhod nalang ito sa pagkadismaya at galit sa kaharap nilang diwata.
Ybrahim: PASHNEA KA CASILDA! NASAAN SI LIRA!? ANONG GINAWA MO SA KANYA!?*cries with anger*
Casilda: Wala akong dapat ipaliwanag sa iyo Rama at kasasabi ko lamang kanina diba? WALA NA SI LIRA. Kaya nga nakuha ko na ang brilyanteng hawak nya hindi ba?*wicked laugh* Kaya maiwan ko na kayo, kasama ang kanyang anak. Avisala Meiste.*naglaho*
Naiwan ni Casilda ang lahat na gulat at mga tumatangis sa kanilang mga nalaman sa kakambal ni Cassiopea at hindi man lang nailigtas ang isang diwaning ngayo;y hawak na nya.
= SA LABAS NG BAHAY NI KYLE AT ANTHONY =
Nakarating na si Amihan sa tapat ng bahay nina Anthony at Kyle na sinusundan lamang ng sa likuran ng kanyang hadia na si Khalil. Pilit kasing gustong maka-alala ni Amihan upang masagot na lahat ng kanyang mga tanong na hindi malaman laman hanggang ngayon.
Khalil:*running towards Amihan* Ashti, ashti sandali lamang! Ashti huminahon ka lang at wag padadala sa iyong emosyon. Masasagot rin natin yan sa tamang pagkakataon, ngunit maaaring hindi ito iyon.
Amihan:*stops walking fast then turns to Khalil* Kung hindi pa ito ang tamang pagkakataon, kailan pa?! Kailan pa tayo kikilos upang maalala natin ang lahat?!
Habang nagtatalo si Khalil at Amihan ay hindi naman nila napansin ang paglapit sa kanila ni Lira.
Lira: Ate Lovely, gabi na ah. Bakit nandito papo kayo?*looks at Khalil* Sya po ba ang pamangkin nyo? Infairness ang gwapo ah! Pero, hindi ko sya type eh.*small laugh*
Amihan:*wipes her tears* Ah wala may pinag-uusapan lang kami at naglilibot libotlang dito.
Lira:*touches Amihan's face* Umiiyak po ba kayo? May problema po ba? Pwede nyo po akong sabihan kahit kailan.*smiles*
Amihan: Salamat Lira, labis talaga akong natutuwa sa iyo. Ah sya nga pala,* gives Lira's small pocket bag with the key of Asnamon inside* pasensya na kung hindi ko abalik sa iyo ito agad ah?
Lira: Akin po ito?*opens the bag* Ano kaya to? Mukhang bracelet. Salamat po!
Khalil: Ashti, bumalik na tayo kay ginang Linda dahil alam ko nag-aalala na iyon sa atin.
Amihan:*nods then looks at Lira then touches her hair* Sige na Lira, mauuna na kami.*hugs Lira*
Lira: Sige po mag-ingat po kayo!
Habang nagyayakapan ang dalawa, ay biglang nag-iba ang ihip ng hangin sa paligid na waring may mga nilalang na lumulipad sa himpapawid ang may gawa noon kaya tinigil nila ang pagkakayap sa isa't isa at tiningna kung sino ang nasa paligid nila. Pagkalingon nila sa itaas ay may mga apat na Mulawin ang bumaba at pumalibot sa kanila na tila kilalang kilala sila ng mga ito. At ang isa sa kanila ay nagsalita at kinausap silang dalawa.
Mulawin:*shocked* Sang'gre Lira? Sang'gre Amihan?
AVISAAALLAAAAA!!!! HAHAHAHA eto na po yung update pero may pampabitin na naman HAHAHA! Avisala Eshma sa pagbabasa guys!! Salamat sa support every chapter! E Correi Diu!