គ្រាន់តែពួកគេដើរចូលទៅដល់ខាង
ក្នុងភ្លាមក៏លេចរូបរាងនារីម្នាក់ចេញមកហើយនារីម្នាក់នោះគ្មានអ្នកណាក្រៅពី លី អ៊ុនត្រា នោះទេ
«ជុង!!បងទើបតែមកពីណា អូនមកចាំបងយូរហើយតែមិនឃើញបងមកផ្ទះសោះ»អ៊ុនត្រារត់សំដៅទៅរកជុងហ្គុករួចក៏សរសៀរចូលទៅអោបជុងហ្គុកចំពោះមុខរាងតូចច្រឡឹងដែលមាននាមជាប្រពន្ធរបស់មនុស្សដែលនាងអោប
«ខ្ញុំមានបានប្រាប់អោយនាងចាំដែរទេ?»
ជុងហ្គុកសួរទៅកាន់ស្រីដែលកំពុងតែអោបគេទាំងមុខស្មើធេងធ្វើអោយនាក់ដែលត្រូវគេថាអោយស្ទើរតែក្អួតឈាមក្ដុកធ្លាក់ដល់ដីទៅហើយ ពីមុនគេស្រឡាញ់អ៊ុនត្រាខ្លាំងណាស់តែឥឡូវគេដូចជាធុញទ្រាន់មិនចង់ឃើញវត្តមានរបស់នាងទៅវិញ
«ជុង បង..បងលែងស្រឡាញ់អូនហើយហេស៎»អ៊ុនត្រាសួរទៅកាន់ជុងហ្គុកតែរាងក្រាស់បែរជាមិនឆ្លើយតបរួចក៏ដើរចូលទៅក្នុងភូមិគ្រឹះបាត់ទៅវារឹតតែធ្វើអោយអារម្មណ៏ក្រោធខឹងរបស់ស្រីពិសពល់ម្នាក់នេះកាន់ក្ដៅឡើងនាងបានសម្លក់មុខដាហ្វីដែលឈរនៅចំពោះមុខស្ទើរតែជ្រុះគ្រាប់ភ្នែករួចក៏ដើរចូលទៅជិតរាងតូច
«ហឹស ក្ដីសុខណាស់ហេស??
កុំភ្លេចណា៎ថាបងជុងគ្រាន់តែយកនាងលេងសើចទេ»អ៊ុនត្រានិយាយទាំងញញឹមចុងមាត់ទៅកាន់ស្រីតូចរួចក៏ដើរចូលទៅក្នុងតែនាងក៏ទុចដំណើរងក់រួចក៏ដើរមករកនាងតូចម្ដងទៀត
«អ៎មែនហើយ!!នាងប្រហែលជា
ស្គាល់ក្ដីសុខតែមួយថ្ងៃនេះទេមើលទៅ!!ព្រោះថាមនុស្សដូចជា លី អ៊ុនត្រា គ្មានថ្ងៃអោយបង ជុងទៅនរណាម្នាក់ឡើយ»អ៊ុនត្រានិយាយទាំងមានអំណួតរួចក៏ដើរចូលទៅក្នុងភូមិគ្រឹះទៅ
«បង ជុង ហា៎»អ៊ុនត្រាស្រែករកជុងហ្គុក
ភ្លាមៗពេលដែលចូលមកដល់ក្នុងភ្លាមរីឯនាងតូចដាហ្វីវិញក៏បានដើរហួសអ៊ុនត្រទៅចង្ក្រានបាយដើម្បីយកបន្លែសាច់ដែលនាងបានទៅទិញជាមួយជុងហ្គុកនោះទៅអោយអ្នកបម្រើធ្វើរួចក៏ដើរមកមុខវិញតែក៏ឃើញក្រសែភ្នែករបស់ស្រីពិសពុលម្នាក់នោះសម្លក់នាងឥតឈប់ដោយស្រែកហៅជុងហ្គុកបណ្ដើរសម្លក់នាងបន្ដើរ
«បានហើយថ្លង់ណាស់»ដោយអត់ទ្រាំ
និងភាពគ្មានសុជីវធម៌របស់ស្រីម្នាក់នោះលែងបាននាងក៏ស្ដីអោយស្រីម្នាក់នោះតែម្ដង
«នាង...នាងកុំគិតអោយសោះថាបង
ជុងស្រឡាញ់នាង»អ៊ុនត្រា
«ខ្ញុំមិនដែលគិតទេថាគេស្រឡាញ់ខ្ញុំ
នាងគិតតែម្នាក់ឯង»ដាហ្វីឆ្លើយទាំងទឹកមុខរៀបស្មើរមែនហើយទោះជាជុងហ្គុកធ្វើល្អដាក់នាងកាលពីព្រឹកមិញមែនពិតតែនាងមិនបានគិតនោះទេថាគេមានចិត្តលើនាង
«គិតថាខ្ញុំជឿពាក្យសម្ដីរបស់នាងមែនទេ??»អ៊ុនត្រា
«នាងជឿឬមិនជឿស្ថិតនៅលើខ្លួន
របស់នាង»ដាហ្វីនិយាយហើយក៏ដើរហួសអ៊ុនត្រារួចក៏បោះជំហ៊ានឡើងទៅខាងលើដើម្បីទៅសំអាតកាយនិងផ្លាស់ប្ដូរសម្លៀកបំពាក់ចេញព្រោះថាពេលនេះស្បៃរាត្រីក៏ជិតចូលមកដល់ដែរ ។ នៅពេលដែលស្រីតូចឡើងទៅខាងលើបាត់អ៊ុនត្រាបានត្រឹមតែឈរក្ដៅក្រហាយចិត្តម្នាក់ឯង
«ហឹស!!នាងគិតថាយើងចុះចាញ់
នាងត្រឹមនេះហេស៎គ្មានផ្លូវទេ»អ៊ុនត្រានិយាយហើយក៏ដើរទៅអង្គុយនៅលើសាឡុងរងចាំរហូតដល់ដាហ្វីនិងជុងហ្គុកចុះមកប្រហែលកន្លះម៉ោងពួកគេទាំងពីរនាក់ក៏បានចុះមកដំណាល់គ្នាតែរឿងដែលធ្វើអោយពួកគេទាំងពីរហួសចិត្តនោះគឺអ៊ុនត្រានៅអង្គុយលើសាឡុងមិនព្រមទៅណា៎
«មិនទៅផ្ទះទេហេស៎!!»ជុងហ្គុក
បន្លឺឡើងទៅកាន់ស្រីដែលអង្គុយលើសាឡុងនោះគ្រាន់តែនាងលឺសម្លេងជុងហ្គុកភ្លាមនាងក៏ស្ទុះងើបវឹងដើរសំដៅទៅរករាងក្រាស់ភ្លាម
«គឺខ្ញុំចង់ញ៊ាំបាយនៅទីនេះជាមួយបង»អ៊ុនត្រា
«អ៎!!»ជុងហ្គុកនិយាយហើយក៏ដើរទៅរកតុអារហាររួចអ្នកបម្រើក៏លើកម្ហូបមកដាក់នៅលើតុបន្ទាប់មកពួកគេទាំងបីក៏ចាប់ផ្ដើមញ៊ាំអារហារពេល្ងាចជាមួយគ្នាដែលបញ្ចប់ទៅយ៉ាងដោះកក្រោះ។
បន្ទាប់ពីបានញ៊ាំអាហារួចហើយអ៊ុនត្រានៅតែបន្តមិនព្រមទៅផ្ទះទៀតព្រោះនាងមានគំនិតមួយដែលត្រូវបំពេញវាអោយបានសម្រេច
«ខ្ញុំនិងធ្វើអោយបងត្រឡប់មករកខ្ញុំវិញអោយបាន ចន ជុងហ្គុក!!»អ៊ុនត្រានិយាយនៅក្នុវចិត្តដោយមសនគម្រោងការរួចជាស្រេច
«អ៊ុនអូនមិនទៅផ្ទះទេហេស៎»ជុងហ្គុកនិយាយទៅកាន់អ៊ុនត្រាដែលអង្គុយលើសាឡុងមិនព្រមទៅផ្ទះ
«គឺ...គឺខ្ញុំសុំគេងនៅទីនេះមួយយប់បានទេ,បងជុង»អ៊ុនត្រា
«ហេតុអី??»ជុងហ្គុក
«អូនមានរបស់មួយចង់អោយបង»អ៊ុនត្រានិយាយទាំងអោនខ្សឹបដាក់ត្រចៀកជុងហ្គុកតិចៗ
«អូខេ»ជុងហ្គុកនិយាយហើយក៏នាំនាងទៅបន្ទប់មួយដែលមានគន្លាតឆ្ងាយពីបន្ទប់គេនិងដាហ្វីបន្តិច
«គេងបន្ទប់នេះហើយ»ជុងហ្គុកនាំនាងដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់
«ចាស៎!!»អ៊ុនត្រា
«ចឹងខ្ញុំទៅសិនហើយ»ជុងហ្គុកនិយាយហើយរៀបនិងដើរចេញតែក៏ត្រូវនាងរត់ទៅពាំងផ្លូវហើយក៏ចាក់គន្លឹះទ្វាររួចក៏និយាយ
«ឈប់សិន!!បងមិនចង់ដឹងទេហេស៎!!ថាខ្ញុំមានរបស់អ្វីអោយបង»អ៊ុនត្រានិយាយហើយក៏ដើរទៅកៀកជុងហ្គុករួចក៏អង្អែលលើទ្រូងហាប់ណែនរបស់គេតិចរួចក៏ទាញដៃរ៉ូបវាលក្លៀកពណ៌ខ្មៅរបស់នាងទម្លាក់ចុះបន្ទាប់មកនាងក៏លើកដៃទៅស្រាក់ក៏ជុងហ្គុករួចក៏អោនបបូរមាត់របស់នាងទៅផ្អឹបនិងបបូរមាត់ដ៏ស៊ិចស៊ីរបស់គេនាងថើបគេហើយក៏ដៃរបស់នាងចេញពីករបស់គេរួចក៏យកដៃទៅអង្អែលលើទ្រូងហាប់ណែនរបស់គេម្ដងនាងអង្អែលថ្នមៗដែលវាធ្វើអោយភ្លើងតណ្ហាដែលនៅក្នុងខ្លួនរបស់ជុងហ្គុកកើនឡើងគេបានលើកដៃទៅទាញចង្កេះនាងមកផ្អឹបនិងល្វែងក្រោមរបស់ខ្លួនរួចក៏ដោះអ្វីៗដែលនៅលើខ្លួនរបស់នាងចេញរហូតដល់អស់ហើយក៏រុញនាងទៅលើពូក
«បងចង់បានអី!!ក៏មកយកមកជុង»អ៊ុនត្រានិយាយហើយជុងហ្គុកក៏ញញឹមចុងមាត់រួចក៏ចាប់ផ្ដើមដោះខោអាវរបស់ខ្លួនចេញទាល់តែអស់ហើយក៏ឡើងទ្រោបលើនាងបន្ទាប់មកគេក៏បានអោនទៅរកកញ្ចឹងករបស់អ៊ុនត្រារួចក៏បង្អូសចុះមករកដើមទ្រូងដ៏ធំរបស់នាងហើយក៏អោនទៅខាំដ*នាងរួចគេបង្អូសចុះទៅក្រោម
«ឆាប់ធ្វើវាទៅជុង»អ៊ុនត្រានិយាយហើយជុងហ្គុកក៏ចាប់ផ្ដើមសកភាពរឹងមាំរបស់ខ្លួនចូលទៅក្នុងរបស់នាងហើយក៏ចាប់ផ្ដើមធ្វើចលនាចង្កេះយ៉ាងញាប់ស្អេក
«អាសស...អឹសសស...»សម្លេចថ្ងួចថ្ងូរបានលាន់លឺរងឹងពាសពេញក្នុងបន្ទប់
ក្រឡេកមកមើលនាងតូចដាហ្វីវិញបន្ទាប់ពីអង្គុយម្នាក់ឯងអស់ជាច្រើនម៉ោងនាងក៏សម្រេចចិត្តដើររកគេ
«ទៅណា៎ចេះ!!»ដាហ្វីដើរបណ្ដើរនិយាយបណ្ដើរនាងដើររកគេពាសពេញផ្ទះគ្រប់បន្ទប់ទាំងអស់ហើយចុងក្រោយនាងក៏បានដើរមកដល់បន្ទប់ចុងក្រោយដែលនាងមិនទាន់បានរក ។ នាងបានដើរបោះជំហ៊ានយឺតៗម្ដងបន្តិចៗរហូតទៅដល់មុខបន្ទប់ដៃសសៀររកទៅបើកគ្នឹះទ្វាតែក៏ត្រូវបង្អាក់នៅពេលដែលលឺសម្លេងថ្ងូររបស់មនុស្សប្រុសស្រីចេញពីក្នុងបន្ទប់នោះ
«អ្ហឹស....អ្ហាសស..ស្រួលណាស់»សម្លេងចេញពីក្នុងបន្ទប់មួយនោះកាន់តែលឺឡើងលឺរឡើងធ្វើអោយនាងត្រូវបោះជំហ៊ានថយក្រោយតិចៗតែវាក៏នៅតែលឺរឹងតែខ្លាំងសម្លេងថ្ងូរនោះកាន់តែលឺទ្រូងខាងឆ្វេងរបស់នាងក៏ចាប់ផ្ដើមឈឺខ្ទោកៗដោយគ្មានមូលហេតុវាកាន់តែលឺរទៅលឺរទៅរហឹងពេញត្រចៀករបស់នាងធ្វើអោយទឹកភ្នែកមួយតំណក់ស្រក់ចេញពីកែវភ្នែកដ៏ស្រស់ស្អាតទាំងគូរបស់នាង ។ នាងបានសម្រេចចិត្តរត់ទៅបន្ទប់វិញយ៉ាងលឿនតាមដែលអាចធ្វើបានសម្លេងមួយនោះកាន់តែនៅជិតត្រចៀកនាងនាងកាន់តែទន់ជ្រាយកាន់តែខ្លាំង។ នាងបានរត់មកដល់ក្នុងបន្ទប់ហើយក៏ចាក់គន្លឹះរួចក៏ឡើងទៅលើពូកទាញភួយមកដណ្ដប់គ្រប់មុខជិតតែសម្លេងនោះនៅតែដិតក្នុងអារម្មណ៌របស់នាងដដែលវាក៏រឹតតែធ្វើអោយទ្រូងខាងឆ្វេងរបស់នាងមានរបួសកាន់តែខ្លាំងជាងមុនទៅទៀតនាងឈឺនាងឈឺខ្លាំងណាស់
«ហឹក...អ្ហឹក...ហឹក បានហើយឈប់ទៅចេញអោយឆ្ងាយទៅ..អ្ហឹក...ហឹកហឹក..ហ៊ឹ»នាងយំលើកដៃយកមកខ្ទប់ត្រចៀកដើម្បីកុំអោយលឺសម្លេងនោះតែវានៅតែដដែលនាងនៅតែលឺរ
«ហឹក...ហឹក...ឈប់ទៅ»នាងយំបង្ហូរទឹកភ្នែកយ៉ាងខ្លាំងនាងទទួលស្គាល់ហើយថានាងស្រឡាញ់គេស្រឡាញ់បុរសដែលកំពុងតែធ្វើអោយបេះដូងរបស់នាងខ្ទេចខ្ទាំ
«អ្ហឹក..ហឹក»ដាហ្វីយំនៅលើពូករហូតដល់គេងលក់ទាំងមានទឹកភ្នែកដាមជាប់ថ្ពាល
[នាងស្រឡាញ់គេហើយហេស៎]
______________________________
ស្រឡាញ់គេហើយមែនទេ😞😭
Tᴏ ʙᴇ ᴄᴏɴᴛɪɴᴜsᴇ( ˘ ³˘)♥
ខមិនសាច់រឿងម្នាក់មួយផងណា៎បើអាចជួយចូលlike albumរឿងម្នាក់មួយផងណា៎
40shares សម្រាប់ភាគបន្ទាប់
#ស្រឡាញ់អ្នកអានខ្លាំងៗ🌸❤️
សរសេរដោយ: ❥𝙹𝙴𝙶 ♥︎